[RPG] [300] A Modern Marauders Story [Speeltopic] [3] - Speeltopics

7 sep 2015 - 9:51 Arcturus is offline

I solemnly swear that I am up to no good.

A Modern Marauders Story

Same school, same story, same characters, different time; a Modern Marauders Story.

• Inspi ratie •

Het is 1 september 2014, de vier vrienden - James, Sirius, Remus en Peter - gaan terug voor hun zesde jaar op Hogwarts. Er zijn geen uilen en geen perkamentrollen, alles gaat nu via het internet. In dit RPG kan je uit vinden hoe het zou zijn als de Marauders nu geleefd zouden hebben!

R O L L E N

S O C I A L M E D I A

V A K K E N

I N F O R M A T I E

T O P I C S

R E G E L S

S T A R T E R S

Mischief Managed.

[ bericht aangepast op 5 april 2016 - 13:40 ]

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

14 nov 2015 - 20:26 Siwicki is offline

Siwicki 2883

Faelia Christina Brown.
Suddenly abandoned || Oh... okay...

En hij is weg. Verbluft blijf ik achter, half ontkleed en met rode wangen.
Ik weet niet of ik boos ben, of verdrietig, of vooral verbaasd. Het enige dat ik weet is dat ik niet begrijp wat hier in hemelsnaam aan de hand is. En, oké, misschien voel ik me ook ontzettend gekwetst. Het is niet elke dag dat ik mezelf letterlijk en figuurlijk zo blootgeef voor iemand, en hij had op zijn minst met me kunnen praten in plaats van meteen de kamer uit te rennen. Ik weet niet wat ik met mezelf aanmoet en dus zit ik maar gewoon een kwartier voor me uit te staren, mijn hemdje nog steeds omlaag gesjord en de dekens half om me heen gevouwen.
Hoewel meerdere mensen me proberen te verzekeren dat het niet aan mij ligt, heb ik toch het gevoel dat het dat wel doet. Dat dat hele 'je bent te goed voor me' gedoe een makkelijke manier was om te zeggen dat hij een fout heeft gemaakt.
Als hij zoveel van me houdt, waarom laat hij het dan allemaal zo ver komen om me daarna als een of andere zielige verstoten puppy achter te laten?
Ik smijt mijn telefoon in een hoekje van het bed als ik een berichtje van hem ontvang over hoeveel het hem wel niet spijt en dat het niet zijn bedoeling was om dit te doen - het zal wel.
Hoewel ik mezelf nog zo beloofd had om niet te gaan huilen, betrap ik mezelf er toch op dat ik ongecontroleerd begin te snikken. Mijn telefoon zoemt als een malle, verstrikt tussen de dekens, en ik gris het ding tevoorschijn met de bedoeling hem ergens tegen een spiegel kapot te gooien, als ik Dorian's berichtje lees.
Alle puzzelstukjes vallen in elkaar, alleen misschien niet op de manier waarop hij dat zou willen. Het verbaast me niets van zijn ouders, eigenlijk, maar dat hij er werkelijk nog over nadenkt is iets heel anders.
Ik smeek hem om het niet te doen en om terug te komen zodat we er over kunnen praten, zodat we kunnen knuffelen en even nergens over na kunnen denken.
Misschien vergeef ik hem te snel, maar ik kan niet anders.

I had a few, got drunk on you and now I'm wasted

14 nov 2015 - 21:02 Arcturus is offline

Arcturus 23120

Dorian Arcelin Kasai
Dora or Dodo • Slytherin • Keeper • Saying sorry
"We've all got both light and dark inside us. What matters is the part we choose to act on. That's who we really are."

Enorm schuldgevoel bekruipt me als ik me besef wat ik zojuist gedaan heb en na een lang gesprek met Faelia, raap ik mezelf bij elkaar en loop ik langzaam terug naar haar kamer, terwijl ik ervoor probeer te zorgen dat ik er weer toonbaar uitzie. Ik open heel voorzichtig te deur en haal diep adem. Ze heeft gehuild en voor zover het kan, voel ik me nog veel schuldiger dan eerst. Heel voorzichtig ga ik tegenover haar op het bed zitten.
'Het spijt me echt, heel heel heel erg,' prevel ik en ik kijk haar aan, 'ik weet al dat ik dit via whatsapp gezegd heb, maar ik wil dat je ziet dat ik het meen en...,' ik bijt nerveus op mijn blik en haal langzaam een brief uit mijn broekzak. 'Mijn ouders hebben me gevraagd om een Death Eater te worden, maar ik ga het n-niet doen, want dat betekend dat ik niet samen kan zijn met degene waarvan ik het meeste hou.' Ik pak de brief vast en haal mijn wand tevoorschijn om de brief met een simpele spreuk te vernietigen. Even sluit ik mijn ogen. 'Ik kies jou, Fae. Ik hou van je en het spijt me zo erg, maar ik had deze beslissing eerder moeten maken. Ik weet dat ik de hele sfeer nu verpest heb en dat ik je enorm veel pijn gedaan heb, maar het is niet zo dat er iets mis is met jou. Denk dat alsjeblieft niks. Jij bent het meest geweldige, lieve en perfecte meisje in deze hele weide wereld. Dat klinkt misschien cheesy, maar ik meen het oprecht,' zeg ik en ik kijk haar doordringen aan. 'En ik hou van je. Ik hou zo ontzettend veel van je en het spijt me. Echt heel erg. Ik hoop dat je mij kan vergeten en je jezelf niet de schuld geeft voor wat ik zojuist deed want ik kan je beloven dat het niks te maken had met jou, maar met mij. Mijn fouten. Mijn... o-ontzettend domme fout.'

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

14 nov 2015 - 21:09 707 is offline

707 10141

Daniel Cillin Rogers || Sick of confusion || Slytherin

Fuck, fuck, fuck.
Misselijk duw ik mezelf overeind in mijn bed. De opgekropte gevoelens van afgelopen dagen eisen nu zijn tol bij mijn gezondheid, merk ik al wel. Na mijn blunder met Marlene en mijn gezellige avond met Luke, weet ik het helemaal niet meer. Chloe is steeds meer aan het pushen, en ik heb mijzelf er vaak net van weerhouden om steenkoude opmerkingen naar haar te maken. Dit alles wordt tien keer erger gezien Chloe steeds meer aan Roy begint te hangen, iemand aan wie ik zelf een immense hekel heb door zijn egoïstische gedrag.
Luke vraagt me privé hoe ik me nu voel, en ik wind er geen doekjes omheen. Hij zegt dat hij naar me toe komt met wat ontbijt, en ik verberg mijn hoofd onder mijn kussen.
[tab']'Hey man, hoe gaat het?' klinkt Lukes stem ineens naast mijn bed. Ik spiek onder de stof van mijn kussen door en zie de jongen inderdaad staan, met twee bordjes in zijn handen. 'Ik heb ontbijt. Mag ik erbij komen zitten?' vraagt hij, en ik knik. Ik zet mijn kussens tegen het hoofdeinde aan en schuif op terwijl ik de deken optil. 'Hou je voeten van me af,' mompel ik terwijl ik een bordje van hem aanneem. Ik mompel ook nog een maar al te humeurige 'Dankjewel' voor ik me volstouw.
'Lief van je dat je je vrij dag aan mij opoffert,' zeg ik na een korte tijd. 'Vooral omdat ik me echt als een zak gedraag. Het is gewoon... Ik wil de keuze tussen Marlene en Chloe niet maken. Ik vind Chloe heel erg leuk en zo, maar bij Marlene voel ik me meer op mijn gemak. Zeker nu Chloe Roys schoothond lijkt te zijn,' vertel ik hem. 'Ik herinner mij een tijd waarin Frankie net zo was.' mompel ik terwijl ik mijn hand door mijn haren haal.
Ik wil echt niet kiezen, maar als Chloe zo door gaat, is de keuze snel gemaakt. Ik maak een mentaal rijtje in mijn hoofd, en er komen steeds meer pluspunten bij Marlene terecht. Ik bijt op mijn lip, en kijk Luke aan. 'Ik heb een keuze gemaakt.'

"At least I am much stronger than when I was unaware of my own weakness."

14 nov 2015 - 22:05 Solemnly is offline

Solemnly 10817

Regulus Arcturus Black
5th year - Slytherin - Captain and seeker - getting sort of engaged
Niet eens zo lang geleden lag ik in mijn bed, thuis, terwijl mijn moeder schreeuwde tegen Kreacher en ik mijn vader hoorde mopperen over iets wat Sirius gedaan had. Toen dacht ik dat het een slechte dag was, maar vergeleken met nu lijkt het geweldig. Het is nog maar een paar maanden geleden, maar toch lijkt het een aantal jaren geleden. Ik was zo boos, op iedereen. Op mijn ouders, omdat ze dingen van me verwachtten die ik nooit waar kon maken. Op Sirius, omdat hij me verlaten had en alleen had gelaten met ouders die nu al hun hoop op mij hadden gevestigd. En vooral op alle andere mensen die iets van me wilden. De mensen die wilden die ik "goed" was, en mensen die hoopten die ik "slecht" was.
En zie me nu; ik doe tegen iedereen anders. Voor de Griffoendors ben ik een zielig klein jongetje dat niet weet wat hij moet en graag "goed" wil zijn, terwijl ik tegen de Slytherins en mijn ouders doe alsof ik alles wat met Muggles te maken heeft veracht. Ik weet niet eens meer wie ik zelf ben. Geen van beiden, denk ik. Alleen blijven mensen dingen van mij verwachten en ben ik daar niks van.
Dus hier lig ik nu, met een heleboel zelfmedelijden, zonder enige zin om iets te doen. Het eten heb ik maar geskipt, veel honger heb ik niet. En ik heb sowieso nog een heleboel eten dat mijn ouders naar me gestuurd hebben. Ik ben een lachertje, aangezien ik niet eens de moed op kan brengen om mensen te zien.
Maar blijkbaar is er wel iemand die mij wil zien. Frankie komt de kamer binnen gelopen en gaat op mijn bed zitten, met haar benen opgetrokken. In haar handen heeft ze een brief. Ik kijk haar aan. Hoewel ze altijd doet alsof ze geen hart bezit, weet ik dat ze die wel heeft. Ik zeg niet dat ik van haar hou, van iemand houden is iets wat ik voor een tijdje verbannen heb. Maar misschien, over een lange tijd, wel.
"Morgen." zegt ze zacht. Ik glimlach als begroeting, omdat er een brok in mijn keel zit, waardoor praten lastig wordt."Ik kreeg vanochtend deze brief en ik wilde het graag met je delen... Gezien het ook over jou gaat." Ik pak de brief voorzichtig uit haar handen en begin te lezen. Het lijkt angstaanjagend veel op de manier waarop mijn ouders mij aanspreken in brieven. Als ik klaar ben met lezen trek ik mijn wenkbrauwen verbaasd op. Een kerstdiner, gezellig. Ik vraag me af wie er nog meer allemaal uitgenodigd zijn. Ik heb zo het idee dat Sirius niet helemaal welkom is, net zoals zijn weerwolfvriendje. Hoe Frankies ouders tegen Mavi aankijken sinds zij een mugglevriendje heeft, weet ik niet. Ik weet eigenlijk niet eens of ze het wel weten.
''Klink gezellig," zeg ik sarcastisch, "de rest van onze levens bespreken terwijl we een of ander slecht gekookte maaltijd van mijn moeder naar binnen werken." Ik zucht. Op dit moment ben ik pas vijftien, dus heel dichtbij kan het niet zijn, aangezien ik pas op mijn zeventiende mag trouwen. Maar twee jaar gaan zo voorbij en ik ben bang dat ze het zo snel mogelijk willen plannen. Dan kunnen Frankie en ik onze gedachten niet meer veranderen en zitten we vast aan elkaar.
Haar aankijken is iets wat ik de hele tijd probeer te vermijden. Ik ben bang dat ze ziet dat ik doodsbang hiervoor ben. "We-ehm, we kunnen alleen niet echt door anderen samen gezien worden, hier op school bedoel ik. Mijn broer vertrouwt je niet en ik moet doen alsof ik aan zijn kant sta. Hij verwacht echt van me dat ik omga met al die mudbloods en bloedverraders. Het is misselijkmakend..." zeg ik, mijn hoofd schuddend.

Marlene McKinnon
6th year- Gryffindor - Keeper - confused as hell
Ik zou liegen als ik zou zeggen dat er niet een deel van mij is dat wil dat Caleb rot in hel. Maar het grootste gedeelte maakt zich zorgen of het wel goed met hem gaat. Natuurlijk laat ik niks daarvan merken in mijn berichten naar hem. Ik wil niet dat hij denkt dat hij ook maar een kleine kans heeft dat we weer samen komen. Vreemdgaan is niet iets waarvan ik vind dat het snel vergeven kan worden. Als het überhaupt al vergeven kan worden. En zelfs als ik het hem heb vergeven, betwijfel ik het dat ik weer samen met hem wil zijn. Ik kan nu nieteens naar hem kijken zonder er weer aan te denken, de foto van hem en Scarlett voor me te zien. Alsof ik niks was. Ik meende het toen ik zei dat ik wilde dat hij me tijd gaf, maar toen hij me blokte voelde het opeens heel echt aan en voelde ik me schuldig. Dat was niet de bedoeling.
Maar aan de andere kant geeft het me ruimte om verder te gaan. En hoewel het nog helemaal niet lang geleden is dat ik een relatie met Caleb had, is er al iemand anders aan wie mijn hart toebehoort. Ik zal toegeven, ik wilde het niet. Ik wilde niet nog een keer verliefd worden, aangezien ik niet weer pijn wil lijden. Maar op de één of andere manier is het Danny toch gelukt om me opnieuw verliefd te laten worden. Misschien was het zijn leuke lach, of zijn mooie ogen. Misschien waren het zijn flauwe grappen, of de manier waarop hij zo kwetsbaar is. Iets heeft ervoor gezorgd dat ik moeite moet doen om niet te ontploffen van blijdschap als ik een berichtje van hem zie.
Het is echter ook zo dat ik me zorgen maak en dat het pijn doet. En die pijn zorgt ervoor dat ik weg wil rennen voordat het te laat is. Als het niet al te laat is. Waarschijnlijk is het al te laat, anders zou ik niet nu alweer naar hem toe gaan, zonder enige hoop. En met een hart dat veel te snel bonst. Ik weet dat Luke bij hem is, dus dat we waarschijnlijk niet echt de kans krijgen om te praten, maar toch is er een deel van mij dat stiekem hoopt dat Luke weggaat zodat ik echt met hem kan praten. Niet dat ik Luke niet mag, maar hij is Danny niet.
Als ik bij de Slytherin dorm ben, pak ik mijn mobiel en stuur ik een berichtje naar Danny. I'm in the dungeons. Can you come and let me into the Common Room?

Spoiler alert: you will save yourself

14 nov 2015 - 22:49 Siwicki is offline

Siwicki 2883

Faelia Christina Brown.
Suddenly abandoned || Oh... okay...

"Ik vergeef je," mompel ik, terwijl ik naar mijn handen staar. "Natuurlijk vergeef ik je. Dat betekent niet dat het oké is wat je gedaan hebt maar..."
Ik haal diep adem en pak zijn hand. "Ik begrijp het wel, denk ik."
Ik open mijn armen en vouw ze om Dorian heen, mijn gezicht verschuilend in zijn shirt. Daarna laat ik me achterover vallen in het bed, wachtend tot Dorian hetzelfde doet.
Mijn vingers wrijven over de huid van zijn onderarm, en mijn lippen drukken een kusje tussen een moedervlek en een andere. "Ik wil hier gewoon nooit zo'n walgelijke tatoeage zien. Ik wil niet dat je zo wordt als..." Ik hoef mijn zin niet af te maken, hij begrijpt me. Zoals sommige mensen op onze school, zoals sommige mensen die zich nu al aangesloten hebben bij 'The Dark Lord'. Mensen die mij verafschuwen alleen omdat mijn ouders geen tovenaars zijn. Mensen die mij een mudblood zouden noemen, alleen omdat mijn ouders nou toevallig niet magisch zijn.
Ik nestel me tegen zijn borstkas aan en teken patroontjes over zijn borstkas. Onze vingers verstrengelen zich met elkaar en een steek van schuldgevoel - ik ben ook niet helemaal eerlijk geweest tegen Dorian. Of nou ja, ik heb dingen verzwegen van hem, en dat is nou juist waarom ik zo boos op hem was. Maar dit is anders, dit geheim heeft niets te maken met het uitmoorden van mensen of de haat tegen een bepaalde bevolkingsgroep. Dit gaat over mij, en heel misschien over hem.
Het is niet alsof ik van plan was zwanger te worden van Dorian zonder zijn toestemming, of alsof ik hem een huwelijksakte zou laten ondertekenen in zijn slaap. Alhoewel... Nee, grapje. Dat is pas plan F.
Ik druk een kort kusje op zijn lippen, lang genoeg om hem te laten weten dat het oké is en kort genoeg om te laten weten dat ik het nog steeds niet helemaal accepteer wat er gebeurt.

I had a few, got drunk on you and now I'm wasted

15 nov 2015 - 10:49 Fagerman is offline

Fagerman 4603

CHLOE MALIETTE PORTER

'Kom hier,' zegt Dreven als ook hij mij ook in het zicht heeft gekregen. Langzaam loop ik naar hem toe. Niet dat ik bang of boos ben - in ieder geval niet op hem - maar ik had gewoon niet echt zin en energie om snel en enthousiast naar hem toe te lopen. Ik hoopte dat hij het niet zou zien als een aanslag op hem, want het kwam echt totaal niet door hem.
Eenmaal bij hem trok hij me op de bank en sloeg hij zijn armen om me heen. Wat lief. Ik liet me geknuffeld worden en ik glimlachtte naar hem.
'Luister alsjeblieft naar die idioten, oké? Het zijn gewoon een stelletje dramaqueens en jij bent veel meer waard.' vertelde hij me, maar ik wist niet zo goed hoe ik het moest vertellen. Ik bedoel; het was niet één iemand die het zei, maar het waren er een heleboel. Dan wordt het wel echt even een stukje geloofwaardiger.
'Heel lief van je, Dreve.' zei ik, terwijl ik zijn armen van me af haalde. 'Maar we gaan jouw dag niet laten verpesten doordat ik me toevallig even wat minder voel.'
Ik kon echt niet de hele dag blijven mokken en andere mensen ook slecht laten voelen. Misschien zou ik het zelf ook wel een beetje vergeten als ik zou doen alsof er niets aan de hand was. Bovendien kon ik mijn gevoelens toch niet helemaal laten beïnvloeden door een jongen? Als het een kip was, zou het nog kunnen, maar een pietpreutige kleine stomme lelijke irritante jongen? Nee, dat ging niet gebeuren.
Oke stop, hij was niet lelijk of stom of irritant en ook niet pietpreutig of klein, maar ik wilde zo graag dat ik hem kon haten of vergeten voor een tijdje. Ugh, ik haatte liefde. Want dat was het toch? - liefde - Tenminste, dat moest wel. Waarom zou ik me anders zo raar voelen?
Ik sprong op van de bank om maar gedachtengolf te dammen.
'Laten we iets heel leuks gaan doen!' zei ik - zogenaamd - blij. Ik wist niet zo goed wat we konden gaan doen, maar Dreven had vast wel een heel goed idee.

[ bericht aangepast op 15 nov 2015 - 10:56 ]

you don't love me the way that i love you // Heizer is nu Fagerman

15 nov 2015 - 11:05 KIaus is offline

KIaus 21035

Frankie Rogers
Slytherin || Wide awake, still confused about what on earth happened yesterday
Ik kroop bij Regulus op zijn bed, wat nog best ongemakkelijk voelde, gezien de hele situatie zoizo al ongemakkelijk was. Zijn glimlach was liefjes, hij was best liefjes, maar op dit punt was het echt nog geen liefde. Das hoefde ook niet, alles werd voor ons geregeld en wat wij ervan vonden deed er niet toe. Ik gaf hem voorzichtig de brief en wachtte gespannen op zijn reactie erop. Er stond niets over zijn broer, en als mama en papa weet kregen van Mavi's vriendje, zou zij er zeker ook niet zijn. Zeker met een diner met de Black's zou er geen enkele discussie voor zijn. Als het ons eigen kerstdiner zou zijn, zou er wel een discussie over ontstaan, wat waarschijnlijk zou eindigen in Mavi zonder vriendje aan de eettafel. Ik friemelde wat ongemakkelijk aan de randjes van mijn kousen, want de stilte tussen ons maakte me echt helemaal gek. Zijn antwoord was eigenlijk gelijkwaardig aan mijn gevoel tegenover dit diner. Het was verschrikkelijk om te denken dat over een dinertje de rest van onze levens zouden worden bepaald. Hij was gelukkig pas 15, wat zou betekenen dat het in elk geval nog anderhalf tot 2 jaar zou duren voor we mochten trouwen. Anders zouden we waarschijnlijk met kerst al trouwen. "Mijn moeder kan wel goed koken, maar ik heb zo het gevoel dat alles zwaar zal vallen." mompelde ik zacht. Ik zag er best tegenop, maar mijn ouders kon ik echt niet tegenspreken of tegenwerken. Zijn gestotter was iets verwarrend, maar het zouden net als bij mij vast de zenuwen zijn. Dit kwam allemaal zo uit de lucht vallen. Ik wist het gewoon niet en het voelde vreemd om zo te zitten, met de gedachte in mijn achterhoofd wat er later allemaal van ons zou worden verwacht. Ik was niet blij met zijn woorden, maar ik wist dat het moest. "Pas alsjeblieft wel op dat je niets van ze krijgt. Die muggles zitten vol vlooien, tetanus, rode hond, en mazelen." waarschuwde ik hem nog. Wat ze allemaal voor enge dingen met zich meedroegen hoefde ik echt niet te weten. Ik wilde gewoon niet dat hij het zou krijgen. Ik kroop eigenlijk ongemerkt wat naar hem toe en haalde een hand door mijn haren. "Dus dan zien we elkaar weer met kerst, of eerder? Onze ouders, of in elk geval die van mij, willen wel dat we elkaar beter leren kennen. Hoe doen we dat?" Ik had echt geen idee hoe we dat weer gingen doen. Hij moest in een goed blaadje komen te staan met zijn bloedverrader broer en zijn vrienden, maar tegelijkertijd moesten we elkaar wel beter leren kennen van onze ouders. Ik wilde ook zeker niet tegen hen moeten zeggen met kerst dat we op school nog amper tijd met elkaar hadden doorgebracht. Dat zou vast niet goed eindigen. Ik hoopte gewoon dat alles goed kwam, we elkaar leken te mogen, uiteindelijk zonder te veel tegenzin zouden kunnen doen wat er van ons werd verwacht, en voor de rest een rustig leven konden leiden. Dat was misschien wel mijn liefste wens. Natuurlijk geloofde ik in het doel van onze Heer en wilde er best wat voor doen, maar een rustig leventje was wel iets wat ik ook heel graag wilde, of het nu was geplant door mijn ouders of niet. Ik trok mijn shirt nog iets verder over mijn benen. Zo zou ik weg gaan en gaan dansen ofzo, want ik had nogsteeds niet echt tijd gehad om het te verwerken en te laten bezinken. Daarbij voelde ik mijn spieren vast zitten en dat voelde verschrikkelijk. Maar eerst moesten Regulus en ik dit met elkaar uitwerken, want dit was zeker niet niks.

Bowties were never Cooler

15 nov 2015 - 13:18 707 is offline

707 10141

Mavi Fallyn Rogers || Happy but also sad || Slytherin

Ik wreef door mijn ogen, vermoeid. Na een lange gaap, duwde ik mezelf overeind. Ik hoorde nog hoe Frankie iets tegen me zei, en ik liet een instemmend geluid horen wat absoluut niet op praten leek.
Ik checkte mijn telefoon op berichten van Bryce of iemand. Na een tijdje zocht James ruzie, en maakte hij elke Slytherin die hij kende uit voor Death Eater. Tranen sprongen in mijn ogen toen hij begon over dat ik hem te ver pushte. Ik dacht dat we dat hadden bijgelegd en dat we weer vrienden waren, maar blijkbaar niet dus. Ik app nog wat met anderen, voordat ik volledig overeind zit. Bryce probeert me wat gerust te stellen, iets wat hem niet heel erg lukt. Toen bedacht ik me dat Luke me ooit eens vertelde dat zijn vriendje hier ook naartoe komt. Ik vroeg hem of Bryce misschien met Benji mee kan komen, en later krijg ik een instemmend bericht. Ik slaakte een kreet van blijheid, een grote grijns op mijn gezicht. Ik kan Luke wel kussen. Luke maakte een groep aan, en dat was het moment dat Bryce erachter kwam dat ik een wizard ben. Bezorgd app ik hem.

M - Bryce?
B - I finally understand.
M - Wait, what do you understand?
B - Why you like, always carry that stick with you.
M - Oh lord.
B - And why your house is called Sluperin.
M - Slytherin, silly :')
B - That.

Ik glimlachte om zijn reactie, een typische Bryce reactie. Door de jaren heen had ik van verschillende scenario's gedroomd waarin hij erachter kwam dat ik een Wizard was, maar ik was uiteraard de klassieke Bryce-reactie vergeten. James kon wat mij betreft oprotten. Hoe komt hij erbij dat IK een Death Eater zou kunnen worden? Misschien dat hij gewoon boos was op alles en iedereen at the moment, maar waarom reageert hij het dan op ons af? Ik stuurde een bericht in de gewone groep, en vroeg: Hey can I join someone I'm bored.

"At least I am much stronger than when I was unaware of my own weakness."

15 nov 2015 - 16:18 Roms is offline

Roms 4194

Gwendolyn Caroline Martch
Gwen ~ Gryffindor ~ Keeper ~ On her way to hug a friend
"You can not divide the world in right and wrong. Everyone is a little of both."

Ondanks dat er in de Gryffindor Common Room een feest voor Sirius' verjaardag is en ik normaal heel erg van feesten houd, kan ik me er nu niet tot zetten. Ik ben gewoon niet in een feeststemming. Hij gelukkig wel, nadat hij in capslock hele enthousiaste berichten schreef over zijn nieuwe motor.
Ik zit lui op bed in een erg oncharmante onesie met wat schoolwerk, wanneer Dorian me opeens een berichtje stuurt. Ergens verbaast het me dat hij nog tegen me praat. Nadat hij zei dat hij me leuk vond en ik hem negeerde uit paniek en hij vervolgens met Fae heeft, zijn er genoeg redenen om het niet te doen. We kletsen een beetje over wat we aan het doen zijn, waarna er een hele lange stilte volgt. Of hij bedacht dat het misschien toch niet een goed idee was om nog te praten, of misschien is er iets..
Wanneer ik hem vraag of het oké gaat en hij toegeeft dat het niet zo is, komt er een kort gesprek op gang waarin hij zegt dat hij wegliep van Fae terwijl ze bijna sex zouden hebben. Na een tijdje zegt hij weer terug naar haar te gaan. Het aanmoedigen daarvan voelt een beetje dubbel: er is nog een deel wat hem best leuk vindt en ik aan het uitzetten ben, aan de andere kant is hij buiten dit heel gelukkig met haar. Ik moet gewoon een beetje afstand houden, dat is het beste.
Dan begint Caleb tegen me te praten en vraagt of ik naar hem toe wil komen. Hij voelt zich eenzaam en aangezien ik ook wel behoefte heb aan gezelschap, stem ik in. Ik sla de dekens van me af en loop zo onopvallend mogelijk de dorm en Common Room uit, om mijn weg voort te zetten naar de Slytherin dungeons. Als ik er bijna ben, laat ik het hem weten. Hopelijk kunnen we elkaar zo een beetje opvrolijken.

[ bericht aangepast op 15 nov 2015 - 16:19 ]

#dealwithit (cool) NecklessOfHope --> Trohman

15 nov 2015 - 17:01 Naird is offline

Naird 10646

Caleb Brody Hughes

Cal • Slytherin • Chaser • 16 • Sixth Year
"We really should stop labeling everyone."

Zuchtend lig ik in mijn bed een beetje naar de muur te staren of anders wel naar het scherm van mijn telefoon die zo nu en dan oplicht vanwege een nieuw berichtje. Een tijdje heb ik me een beetje afgesloten van de wereld maar sinds vanmiddag ben ik weer een beetje actief op Social Media en gelijk wordt ik weer overspoeld door drama – vermoeiend. Het begint al lekker wanneer ik, Danny en Dora beginnen over Voldermort en zijn groepje dooddoeners. Er ontstaat gelijk een discussie waarin duidelijk te zien is dat ik en Danny het totaal niet eens zijn met Voldermort's ideeën – Dora's mening blijft echter een beetje vaag en zijn gedrag wordt steeds vreemder naarmate het gesprek vordert. Zuchtend verstop ik kreunend mijn hoofd in het hoofdkussen als ik oo nog de stommiteit bega door Marlene te appen – like; serieus Hughes? Out of all people ga je tegen Marlene 'hi' zeggen? Nou je snapt hem al, het gesprek verloopt nogal stroef en dat is zeer zachtjes uitgedrukt. Uiteindelijk geef ik het maar op en block ik haar, je hebt je kansen bij haar verpest Caleb. Even kijk ik naar Danny die samen met Luke in zijn bed ligt en een jaloerse steek gaat er door mijn buik als ik me bedenk dat hij en Marlene praktisch gezien al vriendje en vriendinnetje zijn. Echter schud ik die gedachten snel van me af en sta ik op uit mijn bed. Gelukkig ben ik niet helemaal eenzaam – goh wat klinkt dat sneu – Gwen was zo vriendelijk om naar me toe te komen en me een knuffel te geven. Snel trek ik een zwart t-shirt over mijn hoofd voordat ik mijn dorm uit loop richting de Common Room. Kennelijk zou Marlene ook nog komen – rara voor wie – en gezien ik niet zo'n zin had om met haar en Danny in één ruimte te zitten, verhuis ik mezelf maar even naar de Common Room. Na een kleine bij minuten krijg ik een appje van Gwen dat ze er is en snel sta ik op van de bank om haar binnen te laten.
'Hey' zeg ik glimlachend en stap wat opzij zodat ze naar binnen kan – dan valt mijn blik op een ander meisje dat buiten staat te wachten, serieus?
//Marlene haha

[ bericht aangepast op 15 nov 2015 - 17:39 ]

I just caught the wave in your eyes

15 nov 2015 - 17:02 Arcturus is offline

Arcturus 23120

Ik haal opgelucht adem als ze zegt dat ze me vergeeft en haar armen om me heenslaat. Ze laat zich op het bed vallen en ik laat me naast haar vallen terwijl ik haar stevig vast hou. Ze pakt mijn onderarm vast en drukt zachtjes een kusje op de huid. Ik bijt op mijn lip en kijk haar aan.
'Ik wil hier gewoon nooit zo'n walgelijke tatoeage zien. Ik wil niet dat je zo wordt als....' Ik slik en knik langzaam. Dat wil ik ook niet. Dat wil ik echt niet, maar was het maar zo makkelijk. Een zucht rolt over mijn lippen en ik wrijf zachtjes over haar hug als ze zich tegen me aan nestelt.
'God... ik hou zoveel van je,' prevel ik zachtjes. Ik kijk naar haar en duw haar kin omhoog voordat ik heel voorzichtig mijn lippen op de hare druk. Ik sluit mijn ogen en geniet van de aanraking en het gevoel dat het met zich meebrengt. Als ik Fae kus weet ik voor eventjes al mijn zorgen te vergeten en dat is toch waar het om draait? Misschien maak ik alles vele malen moeilijker dan dat ik het maak.
Ik trek me terug en druk mijn lippen zachtjes in haar nek om haar vervolgens heel teder in het matras te drukken en plaats te nemen boven haar terwijl ik zachtjes aan de huid in haar nek zuig en liefkozend over haar blote huid streel. Ik voel mijn hart in mijn keel kloppen, maar op een goede manier. Deze spanningen zijn goed en niet angstaanjagend. Nu alleen hopen dat ze me niet wegduwt.

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

15 nov 2015 - 17:07 Siwicki is offline

Siwicki 2883

Blake Sophia Haynes
Baby, I can be your temporary fix. || Drunk already

Als ik aankom op Sirius' feestje ben ik al lichtelijk aangeschoten, al dan niet dronken. Als je een lange tijd niet eet en dan een halve fles drank wegtikt, gaat het snel.
De wereld draait een beetje, maar dat maakt niet uit. Ik draag een strak, zwart jurkje dat net over mijn billen valt en aan mijn voeten hakken, waar ik amper op kan lopen van de hoeveelheid alcohol in mijn bloed.
Als ik de deur open, zijn er al redelijk veel mensen aanwezig. Ik moet me even vastklampen aan het deurkozijn om niet onderuit te gaan, en probeer daarna zo casual mogelijk verder te stappen. "Siri!" Ik vlieg mijn beste vriend om zijn nek en druk een plakkerige, overdreven kus op zijn lippen. Hij valt toch niet op meisjes, dus dit betekent allemaal helemaal niks. We hebben al zoveel meegemaakt met z'n tweetjes, dat dit echt niet schandalig is. "Gefeliciteerd, rukker."
Ik rommel even door zijn haar en glimlach dan, mijn evenwicht terugvindend. "Ik... heb een drankje nodig."
Gelukkig heeft Sirius, als het feestbeest dat hij is, daar aan gedacht en weet ik een aantal kleine glaasjes achterover te slaan voordat ik me weer omdraai. Niet veel verderop leunt Jase tegen een muur, een drankje in zijn hand en een nonchalante glimlach om zijn lippen terwijl hij praat met iemand die ik zo snel niet kan identificeren. Een beetje wankelend op de torenhoge hakken loop ik in zijn richting, waarna ik zo verleidelijk mogelijk glimlach. "Hey, jij."
Ik moet me even stevig vasthouden aan zijn schouder en druk een kus op zijn wang. Alles aan mij schreeuwt 'dronken', maar hey, who the hell cares.
Kort kijk ik rond of ik Scarlett al ergens zie. Ik weet dat ik eigenlijk boos op haar ben, maar momenteel wil ik dat mijn beste vriendin bij me is zodat we samen nog dronkener kunnen worden en op tafels kunnen dansen, terwijl we jongens ophitsen. Dat is toch wel een van mijn favoriete hobby's.
Onopvallend, of dat hoop ik ten minste, duw ik mijn borsten nog wat meer omhoog en meer uit mijn jurkje. "Ik... ga een nieuw drankje halen." Ik geef de jongen een zachte klap op zijn billen en loop weg, mijn heupen overdreven wiegend. Playing hard to get, of zo.

I had a few, got drunk on you and now I'm wasted

15 nov 2015 - 17:19 Arcturus is offline

Arcturus 23120

Dreven Eliot Gaele
Hufflepuff • Beater • Cheering up Chloe
"Everything is better with some pink glitters."

'Heel lief van je, Dreve,' zegt ze en ze haalt mijn armen van haar af. Ik pruil. 'Maar we gaan jouw dag niet laten verpesten doordat ik me toevallig even wat minder voel.'
'Je verpest mijn dag niet Chloe. Het feit dat ik iemand vrolijk kan maken maakt mijn dag alleen maar goed,' zeg ik en ik kijk haar aan, maar Chloe lijkt niet echt te luisteren en ik laat het er maar bij zitten. Als ze niet geholpen wil worden, kan ik haar moeilijk gaan dwingen om tegen mij te praten over iets wat er gebeurd is. Ik kan haar hoogstens laten weten dat ik er voor haar ben.
'Laten we iets heel leuks gaan doen!' zegt ze en ik glimlach naar haar.
'Oké dan, maar als je erover wilt praten moet je het zeggen. Heb je zin in een potje toverschaak?' vraag ik aan haar terwijl ik opsta en een toverschaakbord tevoorschijn haal. Ik neem weer plaats op de bank en leg het boek dat op de grond is gevallen op de tafel.
'Je kent toverschaak toch wel?' vraag ik aan haar, 'anders kan ik het aan je uitleggen.' Ik glimlach en speel een beetje met de figuurtjes op het schaakbord terwijl ik wacht op haar antwoord. Ik weet niet zo goed wat ik aan moet met iemand die niet wil dat ik haar opvrolijk of nou ja... iemand die wil dat ik help wat er aan de hand is te verdrukken. Ze is echter wel beter dan Luke die ons gewoon achterliet om ergens anders depressief te wezen, maar ik ben nou eenmaal gewend om mensen op te vrolijken. Ach, wat maakt het ook uit. Ik ben niet Chloe, ze moet het zelf weten, toch?

[ bericht aangepast op 15 nov 2015 - 17:20 ]

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

15 nov 2015 - 17:36 Naird is offline

Naird 10646

Lajila Vinaya Shyllward

Jil • Ravenclaw • Beater • 16 • Sixth Year
"Vouloir c'est pouvoir."

Afgelopen dagen waren echt een blur, gewoon het herhalen van die saaie routine die iedereen wel kent: opstaan, eten, school, eten, leren, eten en dan slapen. Dit zo'n eenentwintig keer herhaald, minstens. Je snapt wel dat dit nogal een ingewikkeldere manier is om uit te leggen dat mijn leven de afgelopen weken alles behalve spectaculair is geweest, of zo. De laatste tijd heb ik ook niets meer van Peter gehoord en dat baard me ergens een beetje zorgen. Ik snap dat een relatie moeilijk is als je niet in dezelfde Afdeling zit en enkel een paar lessen samen hebt en je ook nog je eigen vriendengroep moet onderhouden – maar ook via WhatsApp hebben we nauwelijks gepraat. Ergens ben ik bang dat ik iets verkeerd heb gedaan – wat dat 'iets' is - is me in dat geval een groot raadsel die ik met plezier zou willen oplossen. Zuchtend dwaal ik wat rond in de school totdat ik een berichtje krijg van Peter. Mijn hart maakt een sprongetje en snel open ik het berichtje.

>> Hey are you coming to Sirius' party? (:

verschijnt er op mijn telefoonscherm en glimlachend begin ik snel iets terug te typen.

<< Am I invited? Haha

ja ik weet het, nogal droog om te zeggen maar ik vraag het maar even voor de zekerheid – je weet het maar nooit. Het is niet alsof ik en Sirius elkaar niet mogen maar we zijn niet zo close als hij en Blake bijvoorbeeld – wat dat tussen hen is begrijp ik sowieso niet maar goed, dat is hun zaak.

>> Yes of course! ^^
<< On my way ^^ I'll text you when I'm there so you can let me in (:
>> Okay, can't wait! ^^
<< Yay ^^

Met haastige voetstappen begeef ik me richting de Gryffindor Common Room en zak ik neer op de trap nadat ik Peter een berichtje heb gestuurd at ik er ben.

[ bericht aangepast op 15 nov 2015 - 17:40 ]

I just caught the wave in your eyes

15 nov 2015 - 18:03 Naird is offline

Naird 10646

Jason Axel O'Donnell

Jase • Hufflepuff • Captain • 16 • Sixth Year
"It's just you and I tonight. Why don't you figure my heart out?"

Met een drankje in mijn hand sta ik tegen de muur aangeleund terwijl het feestje van Sirius in volle gang is, gelukkig is er genoeg booze aanwezig want ik ken hier eigenlijk vrijwel niemand op een enkeling na. Terwijl ik net aan mijn tweede baco ben begonnen komt er opeens een één of ander Gryffindor meisje op me af – ik moet zeggen, ze ziet er niet verkeerd uit en met een nonchalante glimlach stel ik me aan haar voor en zo raken we in een gesprek verwikkeld.
Even kijk ik kort op als er met veel lawaai een zeer bekende brunette de kamer binnen komt walsen – vrij letterlijk, die heeft zeker al een paar glaasjes op. Kort moet ik lachen om haar gedrag maar ik richt me vrijwel meteen weer tot het andere meisje en drink mijn glas leeg. Vanuit mijn ooghoek zie ik iemand echter wankelend op ons afkomen en ik kijk even over mijn schouder. Ja hoor, daar komt ze. Met een verleidelijke glimlach om haar lippen en haar ogen op 'ik heb eigenlijk geen flauw benul meer van wat ik aan het doen ben' komt ze aan wankelen op haar torenhoge naaldhakken.
'Hey jij,' weet ze uit te brengen en nog net op tijd weet ik haar op te vangen door één arm om haar middel te wikkelen en glimlachend kijk ik haar aan.
'Hey daar,' zeg ik met een scheve grijns tegen haar en voel hoe ze een kus op mijn wang drukt. Kort kijkt ze in het rond en ik volg haar blik even maar kan niet echt uitvogelen waar ze naar kijkt dus kijk ik maar weer naar haar – en dan valt me me haar enorme decolleté op en het bijzonder goede uitzicht dat ik heb op haar boezem. Even voel ik hoe mijn wangen wat warmer worden en ik slik kort terwijl ik mezelf moet dwingen om mijn ogen wat hoger te richten.
'Ik... ga een nieuw drankje halen.' ik voel dat ze me een zachte klap geeft op mijn kont voordat ze wegloopt. Een beetje overrompeld sta ik daar nog sukkelig tegen de muur aangeleund terwijl ik haar na staar – that ass though. Ik kijk keven verontschuldigend opzij naar het meisje die zo vriendelijk was om me gezelschap te houden voordat ik me van de muur af duw en achter Blake aan loop die nogal met haar heupen wiegt – en dit komt zeker weten niet door haar aangeschoten/half dronken staat.
'Hey hey,' zeg ik lachend terwijl ik achter haar verschijn en mijn armen van achteren om haar lichaam wikkel. 'Not so fast, ik heb je gemist en ik krijg niet eens een knuffel.' zeg ik en zet mijn puppy face op terwijl ik haar dichter tegen me aantrek.

[ bericht aangepast op 15 nov 2015 - 18:09 ]

I just caught the wave in your eyes

Index RPG Actieve Topics Zoek