[RPG] [300] A Modern Marauders Story [Speeltopic] [3] - Speeltopics

7 sep 2015 - 9:51 Arcturus is offline

I solemnly swear that I am up to no good.

A Modern Marauders Story

Same school, same story, same characters, different time; a Modern Marauders Story.

• Inspi ratie •

Het is 1 september 2014, de vier vrienden - James, Sirius, Remus en Peter - gaan terug voor hun zesde jaar op Hogwarts. Er zijn geen uilen en geen perkamentrollen, alles gaat nu via het internet. In dit RPG kan je uit vinden hoe het zou zijn als de Marauders nu geleefd zouden hebben!

R O L L E N

S O C I A L M E D I A

V A K K E N

I N F O R M A T I E

T O P I C S

R E G E L S

S T A R T E R S

Mischief Managed.

[ bericht aangepast op 5 april 2016 - 13:40 ]

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

9 sep 2015 - 10:19 Naird is offline

Naird 10646

Caleb Brody Hughes

Cal • Slytherin • Chaser • 16 • Sixth Year
"..."

Zuchtend rol ik om in mijn bed terwijl ik wat op mijn telefoon zit – maar niet eens zo actief. Terwijl ik zo half lig te slapen, half ook weer niet – speelt er een één of ander vaag liedje uit mijn Spotify afspeellijst op de achtergrond. Afwezig kauw ik op de binnenkant van mijn wang terwijl ik een beetje tevergeefs mijn gedachten op en rijtje probeer te krijgen, gezien er nogal veel is gebeurd.
Blake en Scarlett hebben kennelijk ruzie, waar over precies weet ik nog steeds niet zo goed maar daarvoor ben ik misschien iets te veel een stereotype jongen...? Daarbij hebben Scarlett en ik laatst dus weer seks gehad met elkaar, kennelijk is Regulus het te weten gekomen en voor de rest weet ik ook niet eens wat er verder is gebeurd tussen die twee – maar vast niets vrolijks... Dan had je nog Marlene, God ik weet echt niet meer wat ik moet als het op haar aankomt. Gwen is woest geworden – wat ik eigenlijk volkomen begrijp maar haar gelijk geven is een ander ding, ik ben koppig – toen ze hoorde van mijn en Scarlett's hook-up. Ze heeft me verteld dat Marly me nog steeds leuk vindt maar dat ik haar hiermee pijn doe en dat wil ik ook niet want ik vind haar echt leuk maar Scarlett... Ze is mijn beste vriendin maar soms heb ik het gevoel dat er meer speelt dan 'gewoon een heel goede vriendschap'... Ik besef me heus wel hoe dom dit klinkt, ik bedoel, gevoelens ontwikkelen voor je beste vriendin is een no-go... Wat een drama, en ik haat drama.
Uiteindelijk sta ik op van mijn bed gezien enkel een joggingbroek kennelijk wel wat koud is. Echter net wanneer ik een t-shirt te pakken heb hoor ik een zacht geklop op de deur en fronsend wandel ik erheen met het shirt in mijn hand. Kort haal ik een hand door mijn warrige bruine haren voordat ik de deur open doe en tegen de deurpost aanleun met mijn arm. Een zwakke grijns siert mijn lippen wanneer ik Scarlett zie staan terwijl ik de deur wat meer opendoe, ten teken dat ze binnen mag komen.
"Hey."

I just caught the wave in your eyes

10 sep 2015 - 18:56 Bughead is offline

Bughead 3661

Scarlett Rose River|| Slytherin||Chaser || Confused

De deur word opengedaan en ik kijk in de lieve ogen van Caleb. 'Hey.', zegt hij waarna hij me gebaart om binnen te komen. Als ik langs hem loop kan ik het gewoon niet laten om even naar zijn buik te kijken. Maar het kan niet, hij wilt immers Marlene nog. Als ik richting het bed loop hoor ik de deur achter me zacht in het slot vallen. Met een plof beland ik op het bed. Een diepe zucht verlaat mijn mond. 'Ik heb het dit keer echt verkloot he.', zeg ik terwijl ik hem aankijk. Mijn ogen worden waterig en ik bijt op mijn lip om niet te gaan huilen. Huilen is nooit een van mijn sterkste punten geweest. Zonder dat ik er erg in hem voel ik de eerste traan van mijn wang rollen. Snel veeg ik hem af met mijn mouw. Ik wil het nog stoppen maar de tranen lijken maar te komen. 'Het feit dat ik mensen zoveel pijn heb gedaan, twee van mijn beste vrienden heb verloren.', zeg ik met een schore stem. Ik sta op en pak een glas van zijn nachtkastje. 'Aguamenti', zeg ik zacht met mijn staf richtend richting het glas tot deze met water is gevuld. Ik neem een slok en staar even naar buiten. Toch is mijn verdriet nog niet over en ik voel hoe mijn ogen alweer langzaam waterig worden. Heel snel kijk ik naar Caleb, hij heeft hier al helemaal niks aan. Ik neem nog een grote slok water. 'Het spijt me, hier heb jij ook niets aan, dit is mijn probleem.', zeg ik tegen hem terwijl ik opnieuw op zijn bedrand ga zitten. 'Kan echt niets goed doen, ja bangen..', zacht lach ik even om mezelf. Niet dat het echt het goeie moment is. Ik pak mijn sigaretten en gooi er eentje ricting Caleb. Als ik mijn peuk heb aangestoken neem ik een diepe hijs. 'Wat denk je dat ik moet doen dan?', vraag ik terwijl ik de rook uitblaas.

Lindsay, forever in my heart † • Skaikru went Bughead

13 sep 2015 - 20:40 Fagerman is offline

Fagerman 4603

CHLOE MALIETTE PORTER

Nadat hij me bij mijn hand zonder ook maar enkele twijfel gepakt heeft - niet dat hij zou moeten twijfelen. Er is niets van liefde in het spel. Ik bedoel; hij gaat me gewoon naar de plek brengen waar we heen gaan. Dat ook niet met dubbele betekenis ofzo.
Ugh, laat ook maar zitten.
Nadat hij me bij mijn hand gepakt heeft om me mee te trekken naar de juiste richting, beantwoordt hij mijn vraag over wat Luke nou eigenlijk voor jongen is.
'Hij is uit Ierland, hij is heel aardig, alleen heeft hij enorme heimwee, meer weet ik niet echt, we zijn niet geweldig close, maar als mede Hufflepuffer voel ik het mijn taak om hem op te vrolijken en daarnaast vind ik het ook niet erg om te doen,' legt hij me uit, terwijl hij zijn schouders ophaalt. Aha, als hij zich verplicht voelt, zal ik dat ook wel moeten. Ik ben tenslotte ook Hufflepuffer.
'Daar heb je hem al,' laat hij me weten hij de jongen die Luke moet zijn, in het oog krijgt. Hij laat mijn hand los, rent naar de jongen toe en springt op zijn rug. Ik loop snel achter hem aan.
LUKYYYY!' hoor ik Dreven enthousiast zeggen, waarna hij een zoen op Lukes wang plant. Zei hij niet net dat ze niet geweldig close waren? Misschien lag het aan mij, maar dit zag er behoorlijk close uit.
'Chloe en ik zijn het opvrolijk team, we zijn voor noodgevallen om iemand te laten lachen en als onze mede Huffelpuffer komen we jou opvrolijken,' zegt hij als hij van Lukes rug afgegleden is.
Ik glimlach een beetje ongemakkelijk als Dreven zijn arm om me heen slaat en me naar zich toetrekt. Ik ben er nu wel achter dat deze jongen waarschijnlijk gewoon houdt van lichaamscontact. Zelfs als hij de persoon nog niet zo goed kent.
'Ja,' ben ik het enthousiast met Dreven eens. 'Ik ben Chloe en nieuw, maar gelukkig word ik al goed opgevangen door deze hier.' Ik leg mijn hand op Drevens hoofd.
Luke is echter een stuk minder enthousiast dan wij zijn, merk ik al snel. Hij wijst Drevens filmavondje dan ook af.
De jongen ziet er echt verdrietig uit. Ik heb nooit goed tegen verdrietige mensen gekund, zelfs mijn eigen droevigheid laat ik liever achterwege. Daarom geef ik hem dan ook meteen een knuffel als hij er voorzichtig om vraagt.
Als Dreven het doet, kan ik het ook. Toch?
'Maar een een film lijkt me wel echt een goed idee.' laat ik hem dan weten, nadat ik hem losgelaten heb. 'Je moet volgens mij gewoon even ergens anders aan denken. Natuurlijk helpt weglopen voor je problemen niet, maar als iets wat sterker dan jou is je achtervolgt, is het ook niet slim om te blijven staan. Het zal je verpletteren. Daarom kan je beter wegrennen in de vorm van iets gaan doen wat je afleidt.'
Ik stopte even met praten om adem te nemen en hem even aan te kijken. Ik vond het echt heel erg rot voor hem ook al kende ik hem pas even.
'Weetje' begon ik toen weer. 'Zeg jij maar wat je leuk vindt. Ik zal overal aan meedoen.'
Ik had verder toch niet zoveel te doen vandaag. Waarom zou ik mijn dag dan niet nuttig besteden aan een 'goede daad'? Toen bedacht ik me iets.
'Behalve als het iets met kippen te maken heeft.'

Ugh, ik wissel echt superonregelmatig van tijd. Sorry, als dit je stoort.
Ik heb Chloe's faceclaim van Suki Waterhouse naar Hannah Murray veranderd, omdat ik Suki iets te oud vond en Hannah toch net is beter bij Chloe vond passen.
Sorry dat ik nu pas post. Ik had niet door dat er alweer met Dreven en Luke gepost was en had het heel erg druk de laatste week.

[ bericht aangepast op 14 sep 2015 - 19:32 ]

you don't love me the way that i love you // Heizer is nu Fagerman

14 sep 2015 - 14:34 Arcturus is offline

Arcturus 23120

Dreven Eliot Gaele
Hufflepuff • Beater • Cheering up Luke
"Everything is better with some pink glitters."

x x x

Ik duw Luke bijna onderuit door mijn knuffelaanval, maar met een beetje hulp komt hij al snel weer overeind.
Dat is echt heel lief... Te lief,' zegt Luke als ik uitleg dat we hier gekomen zijn om hem op te vrolijken. Ik geef hem een aanmoedigend glimlachje. Hij ziet er echt niet goed uit, maar daar zullen Chloe en ik snel verandering inbrengen. Ik wissel even een blik uit met Chloe en glimlach ook naar haar.
'Ja. Ik ben Chloe en nieuw, maar gelukkig word ik al goed opgevangen door deze hier.' Ik grijns als ik haar hand op mijn haar voel.
'Mag ik gewoon een knuffel?' vraagt Luke kleintjes. Chloe geeft hem heel lief een knuffel en zodra ze hem losgelaten heeft, volg ik haar voorbeeld op om Luke eventjes in een stevige omhelzing te trekken.
'Het komt wel goed, Lukey.'
'Maar een een film lijkt me wel echt een goed idee,' zegt Chloe en ik knik instemmend. 'Je moet volgens mij gewoon even ergens anders aan denken. Natuurlijk helpt weglopen voor je problemen niet, maar als iets wat sterker dan jou is je achtervolgt, is het ook niet slim om te blijven staan. Het zal je verpletteren. Daarom kan je beter wegrennen in de vorm van iets gaan doen wat je afleidt. Weetje. Zeg jij maar wat je leuk vindt. Ik zal overal aan meedoen.'
'Ik ben het helemaal met Chloe eens,' knik ik instemmend en ik grijp Luke's hand vast.
'Behalve als het iets met kippen te maken heeft,' zegt Chloe dan. Ik kijk haar even verbaasd aan en lach dan zachtjes.
'Hou je niet van kippen?' vraag ik terwijl ik beide aan de hand meetrek naar de Hufflepuff common room. Ik plof op een bank en kijk naar Luke.
'Deze avond is van jou, wat gaan we doen?'

x x x

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

14 sep 2015 - 17:47 KIaus is offline

KIaus 21035

Luke MacNamara
Hufflepuff || Being cheered up by Dreven and Cloe, slightly embarrased and sad
Ik kreeg eerst van Cloe en toen van Dreven een knuffel, wat me toch best heel erg goed deed. Menselijke affectie was fijn en kalmeerde me toch wel, ondanks dat het niet van Benji kwam. Toch bleef de heimwee sterk aanwezig. Ik miste mijn vriendje, ex-vriendje, weet ik veel wat we waren, en voelde me hier verre van thuis. Ik wilde helemaal geen leuke avond hebben, ik wilde naar huis, maar dat ging niet. Misschien dat ik via een omweg wel in Hogsmeade kon komen tijdens de trip, maar dan zou ik hulp aan Sirius, met wie de relatie vrij gespannen was, moeten vragen. Toch pushte Cloe het idee van de film op me, en Dreven ging er vrolijk in mee. Ik had echt geen zin om een tijd stil te zitten en te kijken hoe mensen met vrienden en liefdes alles voor elkaar kregen, want zelfs in actiefilms gebeurde dat constant. Ik zag er echt tegen op, want Dreven had Cloe, en ik had nogsteeds niemand. Er werd nog wat gemompeld over kippen, maar dat ging allemaal wat langs me heen, tot Dreven me bij mijn greep en me meetrok naar de Common Room. Daar liet ik me op de grond voor Dreven zakken en keek hem aan. "Eigenlijk wil ik gewoon helemaal tilt gaan. Niets tegen jullie, maar dat lijkt normaal het best te werken." mompelde ik zachtjes. Ik begon intussen wat appjes te sturen. Eerst stuurde ik wat berichtjes heen en weer naar Lily, die me, met Sirius samen, wel mee zou kunnen krijgen naar Hogsmeade. Sirius wilde zelfs ook nog met me onszelf onder de tafel zuipen. Hierna begon ik wat met Benji te appen.

Me: Hey boobear
Benji(H): Heya twinkley
What's up?
Me: I might be able to get to London after all
Benji(H): Great! But don't you have school?
Me: You know I don't want to be here. So, I might transfer back.
Benji(H): Don't make rush decitions, boo.
Me: Can we talk? And maybe more
Benji(H): Whenever.

Ik kreeg een kleine glimlach op mijn gezicht. Die jongen was echt het lichtpunt in mijn leven. Toen verzond ik een berichtje in de algemene groepsapp, in plaats van naar Benji alleen. God, wat was dat gênant. Gelukkig leek alleen Marlene het te hebben gezien, en had die het ook wel eens meegemaakt. Ik stuurde het naar Benji, die instemde, waarna ik mijn mobiel weer wegstopte. Ik keek naar Cloe en Dreven en zuchtte zachtjes. "Sorry voor de negativiteit. Ik ben gewoon moe van dit alles en wil graag naar huis. Daar heb ik vrienden, een jongen aan wie ik mijn hart ben verloren, mensen die me verstaan. Het ligt aan mij, dat weet ik ook wel, maar ik wil dat gewoon weer terug, een normale jongen met een normale toekomst zijn, in plaats van me net als de afgelopen jaren het overgrote deel van het jaar slecht voelen door heimwee en eenzaamheid, wat alleen maar erger zal worden omdat mijn vrienden door hebben dat ze te goed voor me zijn." Ik gooide het er gewoon allemaal uit. Normaal gebeurde dat echt niet, maar op dit punt was ik zo instabiel, met het feit erbij dat ik al wat had gedronken, dat ik het niet meer binnen kon houden. Ik krulde me verder op en begon weer zacht te snikken. Ik wilde gewoon naar huis. Waarom was dat zo moeilijk?

[ bericht aangepast op 14 sep 2015 - 17:47 ]

Bowties were never Cooler

14 sep 2015 - 17:51 Solemnly is offline

Solemnly 10817

MARLENE MCKINNON

"Ik snap niet hoe je nu nog zo vrolijk kan zijn..." Die woorden lijken als messen te snijden. De jongen die normaal altijd zo vrolijk is, is nu niet vrolijk. En hoewel hij het al zei, realiseer ik me nu pas echt dat hij het moeilijk heeft. En ik voel me er schuldig door. Net was er drama in mijn leven en ik voelde me even rot, maar ik heb niet eens gemerkt dat het niet goed met hem gaat. Geweldige vriendin ben ik maar weer.
"Maar goed, Thor dus," zegt hij. Ik knik. Zojuist had ik veel zin om Thor te kijken, maar nu boeit die hele film me weinig meer. Ik heb geen idee hoe, maar ik wil ervoor zorgen dat Danny zich beter gaat voelen. Ik geef echt om hem en ik zal er alles aan doen om hem weer vrolijker te maken."Misschien kunnen we beter niet in de Slytherin Common room gaan kijken. Ik heb geen zin in van die... Purebloods die ons beiden aanspreken." Ergens wil ik erop wijzen dat wij ook allebei purebloods zijn, maar het erin wrijven is niet iets wat ik nu wil doen.
Ik kijk naar hem en probeer de goede woorden te zoeken. "We kunnen in de Gryffindor Common room gaan zitten? Daar vinden ze het vast niet vervelend dat jij er bent en maken ze geen opmerkingen. En als ze dat doen zullen ze er gratis en voor niks een klap voor hun kop bij krijgen." Nadat ik dat gezegd heb probeer ik een manier te vinden om hem te vragen of hij erover wil praten. Maar ik vind de woorden niet. Ik heb geen idee wat ik moet zeggen en daardoor ook geen idee wat ik moet doen. Het liefste wil ik hem gewoon knuffelen en zeggen dat alles oké zal zijn, maar ik weet niet of het dat zal zijn.
En bij dit alles komt ook nog dat Lily heel erg graag weg wil hier. Ik heb haar laten beloven dat ze me een maand geeft om aan haar te bewijzen dat ze op Hogwarts moet blijven. Maar ik heb totaal geen idee hoe ik haar kan overtuigen. In mijn paniek stuur ik een berichtje naar James. Er is iets aan de hand tussen hem en Lily en ik geloof dat hij het op kan lossen. En ik ben heel erg wanhopig. Zo wanhopig dat ik de hulp van James Potter inschakel.
"Zullen we gaan of wil je hier blijven?" vraag ik zachtjes aan Danny.

Spoiler alert: you will save yourself

14 sep 2015 - 19:48 Fagerman is offline

Fagerman 4603

CHLOE MALIETTE PORTER

Dreven kijkt me na mijn kippenopmerking verbaasd aan.
'Hou je niet van kippen?' vraagt hij even verbaasd als dat zijn gezichtsuitdrukking staat. Hij trekt ons mee naar een kamer waar banken staan en ploft neer op één van de banken.
'Uh nee' antwoordt ik. Het is een beetje bedoeld om als een duh te klinken. Niet persé gemeen bedoeld, gewoon als dat dat toch logisch is. Wat het ook was; kippen zijn toch gewoon de engste dingen die er op aarde te vinden zijn?
'Jij wel dan?' vraag ik hem dan nog, voordat ik naast hem op de bank neerplof.
'Deze avond is van jou, wat gaan we doen?' Dreven richt zijn aandacht weer op Luke, die met zijn aandacht even heel ergens anders zat.
'Eigenlijk wil ik gewoon helemaal tilt gaan. Niets tegen jullie, maar dat lijkt normaal het best te werken.' mompelde de jongen en ergens begreep ik hem heel goed. Ik had nooit echt een echt vriendje gehad, maar toch begreep ik dat hij zijn woede en verdriet even kwijt wilde. Tenminste, ik dacht dat hij dat wilde. Of hij wilde gewoon even whatsappen.
Hij pakte zijn mobiel en begon tegen iemand berichtjes te sturen. Ik begon me meteen een beetje ongemakkelijk te voelen. Ik keek even van Luke naar Dreven en besloot ons gesprek maar even verder te laten gaan.
'Ik houd wel van katten.' deelde ik mee, omdat ik verder eigenlijk gewoon niet zoveel te zeggen had. Ik begon al snel met mijn vingers te wiebelen; iets wat ik deed als ik niet zo goed wist wat ik moest doen.
'Sorry voor de negativiteit. Ik ben gewoon moe van dit alles en wil graag naar huis. Daar heb ik vrienden, een jongen aan wie ik mijn hart ben verloren, mensen die me verstaan. Het ligt aan mij, dat weet ik ook wel, maar ik wil dat gewoon weer terug, een normale jongen met een normale toekomst zijn, in plaats van me net als de afgelopen jaren het overgrote deel van het jaar slecht voelen door heimwee en eenzaamheid, wat alleen maar erger zal worden omdat mijn vrienden door hebben dat ze te goed voor me zijn.' gooide Luke er toen opeens uit. Medelevend keek ik hem aan. Hij moest het zwaar hebben. Ik begreep nog niet helemaal wat er zo erg was aan hier zijn, maar blijkbaar wilde hij liever naar huis.
Ik keek even naar Dreven en besloot toen zelf maar te reageren.
'Te goed?' begon ik. 'Ik ken je niet zo goed - zo ongeveer tien minuten, maar volgens mij ben jij een hartstikke lieve leuke jongen. Waarom zouden ze te goed voor je zijn? Niemand is perfect. Zij niet, jij niet, ik niet. Bovendien, iedereen is goed zoals hij of zij is. Misschien ben je niet blij met hoe het hier nu is, maar' Ik stopte met praten. Niet omdat ik adem wilde halen of ik iets belangrijks herinnerde of zag, maar gewoon omdat ik niet wist wat ik nu precies wilde zeggen.
'Weetje, laat maar.'

chickens are fugging terrifying

[ bericht aangepast op 14 sep 2015 - 20:02 ]

you don't love me the way that i love you // Heizer is nu Fagerman

20 sep 2015 - 22:45 WillNotLearn is offline

WillNotLearn 19217

Freya Brennan
“I don't like to do what people expect. Why should I live up to their expectations instead of my own?”
Hufflepuf - Prefect - Feeling Sick

Terwijl Max's goddelijke handen een poging deden de pijn in mijn rug te laten verdwijnen gingen mijn gedachten naar mijn vriendje: Travis, communiceren met hem was een beetje moeizaam geweest nu ik op Zweinstein was. De laatste tijd leek hij in elk gesprek te zeggen hoe we niet zoveel meer praten en dat ik de laatste tijd minder tijd voor hem had ect, en ook het laatste gesprek dat we hadden vanmorgen eindigde in een ruzie. Misschien was hij toch niet de gene voor mij, maar hij had zo perfect geleken toen we het grootste gedeelte van de zomer samen hadden besteed, een jongen die mijn ouders ook helemaal geweldig vonden. En nu dat de zomer afgelopen was leek het alsof er een kant was die ik nog niet van hem gezien had. En ik weet nog niet zeker wat ik van die kant vind. Ik zucht zachtjes terwijl ik nu gewoon voor me uitkijk en probeer nergens aan te denken tot ik me plotseling weer heel misselijk voel, naast me hoor ik Max vragen of het gaat maar in plaats van antwoorden ga ik snel rechtop zitten en ren ik bijna naar de badkamer wanneer ik mijn eten weer omhoog voel komen. Ik haatte overgeven, het gevoel was verschrikkelijk en de smaak die daarna in je mond bleef zitten zorgde er bijna voor dat je een tweede keer overgaf.
Met mijn hooft boven de wc wachtte ik tot alles eruit was terwijl ik ondertussen er voor probeerde te zorgden dat mijn haar er ook niet onder kwam te zitten.

Don't be like the rest of them, darling

11 okt 2015 - 22:53 WillNotLearn is offline

WillNotLearn 19217

Freya Brennan
“Reality is an illusion created by a lack of alcohol.”
Hufflepuf - Prefect - Helping out her drunk best friend

Ik leg het boek weg dat ik aan het lezen was en pak mijn telefoon op die op het nachtkastje naast mijn bed licht, het ding had de hele tijd getrilt door de berichten uit het groepgesprek. Normaal zou ik mijn telefoon weer wegleggen en mijn boek weer oppakken, niet geïnteresseerd in de mensen en de dingen die ze bespreken maar dit keer was Max een van de actief pratende mensen. Ik ken Max goed en het koste me dan misschien minder dan een minuut om door te hebben dat hij dronken was. Ik rol met mijn ogen stap van mijn bed af, nog in mijn pyjamabroek en zwarte t-shirt, en loop richting de jongensslaapzalen. Iemand moest de idioot toch helpen voordat hij iets doms deed?
Ik rol met mijn ogen als ik hem op zijn bed zie liggen, en als ik dichterbij kom kan ik de alcohol lucht om hem heen ruiken, ik ga naast hem liggen en pak zijn telefoon uit zijn handen zodat hij niet meer kan sturen. 'Hey'

[Kort maar.... kort (; Sorry, de volgende word langer]

[ bericht aangepast op 13 okt 2015 - 22:29 ]

Don't be like the rest of them, darling

13 okt 2015 - 18:13 Arcturus is offline

Arcturus 23120

Dreven Eliot Gaele
Hufflepuff • Beater • Cheering up Luke
"Everything is better with some pink glitters."

x x x

'Eigenlijk wil ik gewoon helemaal tilt gaan. Niets tegen jullie, maar dat lijkt normaal het best te werken,' zegt hij. Ik bijt mijn lip en wissel even een blik uit met Chloe als hij zijn mobiel tevoorschijn haalt. Op dit moment weet ik ook niet zo goed meer wat we kunnen doen om hem op te vrolijken.
'Ik houd wel van katten.'
'Ik ook!' reageer ik en ik lach zachtjes. Net als ik haar wil gaan vertellen over hoe geweldig mijn kat is, opent Luke zijn mond weer en val ik stil zodat hij zijn verhaal kan doen.
'Sorry voor de negativiteit. Ik ben gewoon moe van dit alles en wil graag naar huis. Daar heb ik vrienden, een jongen aan wie ik mijn hart ben verloren, mensen die me verstaan. Het ligt aan mij, dat weet ik ook wel, maar ik wil dat gewoon weer terug, een normale jongen met een normale toekomst zijn, in plaats van me net als de afgelopen jaren het overgrote deel van het jaar slecht voelen door heimwee en eenzaamheid, wat alleen maar erger zal worden omdat mijn vrienden door hebben dat ze te goed voor me zijn.' Ik leg mijn hand op zijn schouder en trek hem dan in een stevige knuffel.
'Te goed? Ik ken je niet zo goed - zo ongeveer tien minuten, maar volgens mij ben jij een hartstikke lieve leuke jongen. Waarom zouden ze te goed voor je zijn? Niemand is perfect. Zij niet, jij niet, ik niet. Bovendien, iedereen is goed zoals hij of zij is. Misschien ben je niet blij met hoe het hier nu is, maar... weetje, laat maar.'
'Ik ben het eens met Chloe. Niemand is perfect, maar jij bent een geweldige jongen en je moet je zeker niet slechter voelen dan je bent. Ik weet zeker dat jij eerder te goed voor hem bent dan hij te goed voor jou. Het komt wel goed Lukey, maak je maar geen zorgen. Chloe en ik zijn er voor je!'

x x x

[ bericht aangepast op 13 okt 2015 - 18:13 ]

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

13 okt 2015 - 21:33 KIaus is offline

KIaus 21035

Luke MacNamara
Hufflepuff || Being cheered up by Dreven and Cloe, slightly more cheerful
Dreven en Chloe leken me in elk geval nog niet op te geven. Ik draaide intussen met mijn telefoon tussen mijn vingers, om iets te doen te houden. Ik voelde me zeker niet goed, en dat Dreven me stevig tegen zich aan trok, maakte alles vooral warrig voor me. Ik had mezelf grotendeels afgeschreven, zeker hier op school, en nu werd ik toch stevig geknuffeld door een van mijn huisgenoten. Ik sloeg voorzichtig mijn armen wat zwakjes om zijn middel. Intussen begon Chloe weer te praten. Ik zuchtte zachtjes en maakte me los van Dreven om zowel hem als Chloe aan te kunnen kijken. Ik haalde een hand door mijn haren en wist toch een klein glimlachje op mijn gezicht te toveren. "Jullie zijn te lief." mompelde ik. Ik keek wat rond en liet mijn ogen vallen op de biljarttafel. "Misschien een paar rondjes biljart met wat drank? Gewoon gezellig? Ik heb nog wel wat boven staan. Alleen als jullie willen. Anders blijft het nu ook zonder drank gezellig. Dat is wel het minste wat ik kan doen nu jullie zo veel moeite doen." Mijn glimlachje was nog zwak, maar ze deden zo hun best om me op te vrolijken, dat ik in elk geval kon proberen gezellig mee te doen. Ik hobbelde naar de pooltafel en appte intussen nog wat met Lily en Benji. Dit maakte zeker ook een verschil in mijn humeur. Benji was in London, samen met Thomas, en ik was niet de enige die het hier helemaal niet meer zag zitten. Nu had ik wel met Lily te doen, omdat ze had beloofd nog een maand te blijven, terwijl ze ook graag weg wilde. Ik besloot te kijken of ik kon blijven, als Benji dan wel dichterbij kon verblijven. In Hogwarts was waarschijnlijk inderdaad niet mogelijk, maar hopelijk wel in Hogmeade, waardoor ik hem nogsteeds veel kon zien tot de maand voorbij was. Anders had ik hem in elk geval hier voor een weekend, wat hopelijk die maand draagbaar zou maken. Ik stopte mijn mobiel weer weg en pakte een biljartcue. Ik draaide ermee tussen mijn handen, terwijl ik op de tafel wilde gaan zitten. Dit ging natuurlijk weer helemaal mis en in een slag sloeg ik mezelf tegen mijn hoofd en in mijn zaakje, waardoor ik piepend voorover op de grond klapte. Goed begin van de avond was dit weer. Ik krabbelde met moeite op en ging nu zonder cue op de rand van de biljarttafel zitten. "Niet zo Lucky Luke." Mijn stem was een aantal octaven hoger dan normaal en vrij hees. Ook moest die klap tegen mijn hoofd heel hard zijn geweest, want ik gebruikte de bijnaam die de klootzak van een Sirius voor me gebruikte. Zo'n klootzak was hij de afgelopen tijd niet geweest, maar dat veranderde toch weinig... Of wel. Ik wist het even niet, ik wist zoizo even niets anders dan dat zowel mijn kruis als mijn voorhoofd een langgerekte blauwe plek zouden tonen. "Geef me een, dan kunnen we daarna wel spelen." piepte ik, terwijl ik over mijn hoofd wreef.

[ bericht aangepast op 13 okt 2015 - 21:34 ]

Bowties were never Cooler

13 okt 2015 - 22:22 WillNotLearn is offline

WillNotLearn 19217

Remus Lupin
“Werewolves are regular people most of the time”
Worried & Anxious

Elke dag tel ik de dagen die overblijven tot de volgende volle maan, en wanneer die dag aangebroken is blijf ik het liefst op mijn bed liggen, in de hoop dat ik er gewoon doorheen kon slapen. En na elke volle maan begon het aftellen voor de volgende, een nachtmerrie die zich elke maand herhaalde.
Ik kijk uit het raam naar de lucht die bijna donker kleurde en zuchtte diep, ook de drama in de school leek op zijn all time high the zijn de laatste tijd, maar veel kon ik er ook niet aan doen; dan had ik maar niet verlieft moeten worden op de grootste drama Queen op school.
Ik schuurde mijn blik los van de lucht en wierp deze op de horloge om mijn pols om te zien hoeveel tijd ik nog had om vervolgens een aantal schone kleren in een tas te stoppen, evenals een reep chocolade en mijn telefoon.

Als ik bij de grote buitendeuren van het kasteel aangekomen ben staat Madam Pomfrey al klaar om me te begeleiden naar het krijsende krot, de rest van de Marauders vonden het altijd leuk om grapjes te maken over het feit dat ze van mijn maandelijks schuilplaats een spookhuis hadden gemaakt. Het zorgde er in ieder geval voor dat er mensen niet zomaar naar binnen gingen. Veel woorden werden er niet gewisseld in de paar minuten naar het huis, maar dat was ook niet nodig aangezien geen van ons deze dag leuk vonden denk ik.

Als ik mijn tas op het bed laat vallen zak ik er naast neer, om het geheim te houden zouden mijn vrienden zelf hierna toe komen als Pomfrey weg was. En net wanneer ik aan hun dacht liep er een rat tussen mijn voeten door. Ik glimlach een beetje, wat moest ik toch zonder hun?

Don't be like the rest of them, darling

14 okt 2015 - 10:04 Arcturus is offline

Arcturus 23120

Sirius Orion Black
Padfoot • Gryffindor • Beater • Moon moon Moony

'Meneer Black kan je ALSJEBLIEFT stoppen met dat zenuwachtige gedoe,' spreekt McGonagall me toe. Ik zit al de hele les op de tafel te tikken en zenuwachtig heen en weer te bewegen met mijn benen. Onschuldig kijk ik haar aan en ze werpt me haar strenge blik toe. Een zenuwachtige grijns speelt met mijn lippen en trekt de eindjes omhoog. Ik kijk naar James die naast me zit en wil net mijn mond open trekken als de bel gaat en het einde van de les aankondigt. Ik kijk op mijn mobiel. Nog twee uur en drieëndertig minuten tot het avond eten en zo'n vijf uur en drieëndertig minuten tot de volle maan. De eerste volle maan met Remus John Lupin als mijn vriendje. Een raar geluidje verlaat mijn keel en ik sprint bijna de klas uit, mijn drie vrienden achterlatend.
De afgelopen dagen hebben bestaan uit gestolen kusjes als niemand keek, lange avonden samen in bed waar we soms hele gesprekken en discussies voerde tot een van ons in slaap viel of James een kussen onze kant op smeet en stiekeme blikken. Ik - Sirius Orion Black - ben nog nooit zo gelukkig geweest. Bijna huppelend storm ik de Common Room binnen om Lily Evans even flink te knuffelen en vervolgens weer door te huppelen naar boven.
Niet iedereen is het echter eens met mijn ongelofelijk vrolijke humeur. Remus stressed hem vanwege de volle maan - wat ik heel erg snap, maar kom op, we kunnen een avontuur beleven en uiteindelijk valt het meestal heel erg mee, vooral vergeleken met eerst toen hij zichzelf pijn deed in plaats van onschuldige konijntjes in het verboden bos. Daarnaast is James de afgelopen dagen echt in een killer mood geweest. Het loopt niet zo lekker tussen Lily en hem - wanneer wel? - en je kan maar beter op minstens een meter afstand blijven als je in leven wil blijven. Lily heeft mij laten weten dat haar plan is om naar huis te gaan, iets waar ik het absoluut niet mee eens ben, want wat moet ik zonder Lily Evans? De Lily Evans. Maar goed. Als dit is wat zij wil, ga ik haar niet tegen komen en hoewel ik het zal missen om met haar elkaars haar te vlechten in de Common Room, wil ik niet dat ze hier ongelukkig zit te wezen. Zo vreselijk egocentrisch ben ik nou ook weer niet. Lucky Luke wil net zoals Lily ook naar huis en bij hem weet ik nog niet zo goed wat ik moet doen, meestal is ontwijken het beste, maar de andere keren is hij ineens een grote knuffelbeer. Behoorlijk verwarrend. Dan heb je nog het overige deel van de Marauderesses waar ik al helemaal uit de weg probeer te blijven, ik sta nou niet bepaald op de goede lijst bij hen, hoewel het al wel beter gaat tussen Gwen en mij. Ze wil me in ieder geval niet meer aan stukje hakken, which is a good thing... I guess. Peter is vrijwel de enige die het vrolijke humeur met mij lijkt te delen, vanwege zijn goede relatie met zijn nieuwe vriendin Lajila - of Jil zoals iedereen haar noemt. Kortom; je kan het beste met een grote boog om iedereen in deze school heenlopen. Een geval apart is Regulus Black. Mijn jongere broertje. De ene dag is hij een enorme bitch - sorry not sorry voor mijn vulgaire taalgebruik - en dan ineens komt hij aanzetten dat hij in wil gaan tegen onze ouders en zich aan wil sluiten bij onze kant... wat? Ik heb afgesproken dat we morgen wel gaan praten, dus dat kan nog interessant worden. Ik vraag me af of dat lelijke onderkruipsel te vertrouwen is, maar aan de andere kant wil ik ook wel graag mijn broertje terug.
Vijf uur en drieëndertig - nou ja nadat ik Lily een knuffel gegeven had was het ondertussen alweer negenentwintig - minuten is het zo ver. Ik heb drie uur geleden in een treinvaart mijn eten naar binnen geschoven en op dit moment lopen James, Peter en ik onder de onzichtbaarheidsmantel richting de Shrieking Shack. Ooit was de onzichtbaarheidsmantel groot genoeg voor ons vieren, nu moeten we enorm veel moeite doen om er met zijn drieën nog onder te passen zonder dat iedereen drie paar voeten ziet lopen. Het is altijd een hoop gevloek en gefluister, maar uiteindelijk bereiken we dan toch de Shrieking Shack.
Peter - die ondertussen in een rat is veranderd. Lees; hij nam niet de moeite om dat in het kasteel te doen omdat hij PERSE onder de onzichtbaarheidsmantel wilde en daardoor welgeteld achttien keer op mijn gloednieuwe schoenen is gaan staan - drukt met zijn pootje op de knobbel bij de boom zodat deze niet meer de wil heeft om ons te verpletteren met zijn takken - wat iets aangenamer is. Ik laat de mantel van mijn schouders glijden en verander met gemak in een grote zwarte hond. Snel geef ik James een lik over zijn gezicht en vervolgens verdwijn ik in het zwarte gat bij de boom.
Ik ruik Remus als voordat ik hem zie. Madam Pomfrey heeft hem net verlaten en Peter rent voor me uit de kamer in, waarna ik de deur open gooi en Remus bespring. Hevig kwispelend en zijn gezicht af likkend probeer ik de jongen een beetje te kalmeren en aan het lachen te krijgen. Hij ziet er niet best uit en ik weet hoe erg hij tegen de transformatie op ziet, maar het gaat goed komen en dit is mijn manier om hem dat te vertellen. Ondertussen komt buiten de grote, ronde maan langzaam tevoorschijn achter de wolken...

[ bericht aangepast op 14 okt 2015 - 10:05 ]

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

14 okt 2015 - 21:19 WillNotLearn is offline

WillNotLearn 19217

Remus Lupin
“Werewolves are regular people most of the time”

Een paar seconden nadat ik dat rat tussen mijn voeten door zie lopen, Peter, werd ik besprongen door een grote zwarte hond, Sirius. De glimlach op mijn gezicht word een beetje groter dan een lach komt uit mijn mond wanneer hij mijn begint begint te likken. Als hij niet een hond was geweest op dit moment had ik hem willen kussen, een knuffel willen geven, maar aangezien hij dat nu wel was moest ik het doen met het aaien van zijn harige gezicht en proberen zijn tong uit te buurt van mijn gezicht te houden.
De ramen in het krijsende krot waren, evenals de deuren dichtgetimmerd, maar door een kleine kier in het dichtstbijzijnde raam kon ik nog net een klein beetje maandlicht zien. Ik zuchtte terwijl ik de hond boven me voorzichtig van me af duwde en rechtop ging zitten. Mijn schoenen en sokken deed ik uit, en zette ik netjes naast elkaar neer onder het bed met de sokken er opgevouwen in. Ook mijn t-shirt en de broek die ik aan had trok ik uit omdat er anders niets van over zou blijven. Zowel mijn broek en shirt legde ik opgevouwen op een van de bijna kapotte stoelen neer. Misschien was ik te netjes maar het was een van de enige dingen waar ik op het moment controle over had.
Hierna ging ik weer naast de grote zwarte hond op het bed zitten, gekleed in mijn blauwe boxers 'ben je er klaar voor?' ik glimlachte zwakjes naar hem en liet mijn hooft een beetje tegen hem aan zakken.
Misschien een paar seconden later begon mijn lichaam te schokken, mijn tanden scherper te worden, mijn lichaam hariger te worden en vervolgens verschillende kanten op te draaien terwijl je het duidelijke geluid van brekende botten hoorde. Enigszins vergelijkbaar met het geluid dat je hoort wanneer iemand zijn vingers laat knakken maar dan net iets anders en net iets harder.

[ bericht aangepast op 14 okt 2015 - 21:22 ]

Don't be like the rest of them, darling

15 okt 2015 - 19:11 Siwicki is offline

Siwicki 2883

Faelia Christina Brown.
Watching a movie with Dawn || Tired.

Het kost me moeite om wakker te blijven tijdens de film, iets dat me bijna nooit gebeurt. Het is niet dat Dawn niet interessant is, of dat de film saai is - ik ben gewoon zó moe. Niet alleen lichamelijk, maar ook mentaal.
Dawn is echter druk, zoals ze al aangegeven had, en daarom vallen mijn ogen telkens maar drie seconden dicht, om daarna geschrokken weer wagenwijd open te schieten bij een beweging naast me.
"Sorry," mompel ik, als ik luid door de dialoog tussen twee hoofdpersonen heen gaap. Ik ben echt een vreselijke persoon om een film mee te kijken. Daarnaast staat mijn hoofd er momenteel ook hélemaal niet naar, wat het nog moeilijker maakt om niet in slaap te vallen of om überhaupt op te letten.
Ik zit nog rechtop in mijn bed, maar vouw de dekens zo dat mijn benen toch warm zijn en probeer mijn volgende gaap in te houden. "Vandaag was gewoon een hectische dag..."
Eerst wat huiverig maar daarna zelfverzekerder leg ik mijn hoofd op Dawn's schouder, haar parfum opsnuivend. Haar schouders zijn zoveel zachter dan die van Dorian - niets ten nadele van mijn vriendje, maar hij is... een jongen. Ruw. Hard.
Mijn vingers vlechten haar haren terwijl ik naar het scherm tuur, hopend dat het me lukt om het verhaal te volgen.
Het vlugge vingerwerk zorgt voor ietwat slordige, maar schattige vlechtjes, merk ik op als ik mijn hoofd iets optil. Een stuk of drie van de dingen sieren haar hoofd nu en ik glimlach naar haar. Zo vanuit deze hoek, vanonder mijn wimpers, lijkt ze net een model. Niet dat het me nooit eerder was opgevallen dat ze mooi is of zo, hoor, maar het lijkt nu nog overduidelijker.
Ik ben moe, dat weet ik, en dat maakt me nog aanhankelijker, dus ik kan het niet laten om mijn lichaam wat dichter tegen het hare te nestelen om warmte uit te wisselen. Dorian is er niet - en dus moet ik het maar zo regelen.

I had a few, got drunk on you and now I'm wasted

Index RPG Actieve Topics Zoek