Knopfler schreef:
(...)
Voor dat soort situaties moet je echt een fuck-you-attitude kunnen creëren. Als ik echt in the middle of nowhere zit op een pad waar enkel fietsers en voetgangers zitten en ik zie niemand anders, dan bel ik al eens heel op een verdwaalde keer, maar ik zou het van mijn leven niet in mijn hoofd krijgen dat te doen waar ik andere mensen bij zie - omdat dat gewoon gevaarlijk is. Daarbij, hoe weet je of iets belangrijk is? Ik steek mijn gsm altijd in mijn boekentas zodat ik niet verleid zou worden er wat op te doen. Je kunt aan een oproep niet zien of-ie belangrijk is en dan moet je je afvragen: Nou gewoon even niet opnemen of mijn leven riskeren in 't verkeer?
Nou, als je iets belangrijks verwacht, zoals een telefoontje van de dokter o.i.d., en verder nooit gebeld wordt...
Ik heb m'n gsm ook altijd in m'n tas zitten, maar als ik een belangrijk telefoontje verwacht dan stop ik 'm in m'n jaszak.
ook als ik geen tas bij me heb zit hij in m'n jaszak, maar dan wordt ik nog wel eens verleid om te gaan whatsappen o.i.d.
Daarbij scheelt het ook dat ik in de middle of nowhere woon en op het fietspad bijna nooit iemand rijdt totdat ik in de bewoonde wereld ben, en dat ik nooit gebeld wordt tenzij het écht belangrijk is, haha.
so if you care to find me, look to the western sky, as someone told me lately: everyone deserves a chance to fly