• De stelling van deze week luidt:
    Een corrigerende tik bij de opvoeding van kinderen is soms nodig.

    (dit is niet mijn mening, ik plaats alleen de stelling)

    [ topic verplaatst door een moderator ]


    Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

    Dan ligt het jammer genoeg een beetje aan de ouders in kwestie en niet aan de tik zelf. Het lijkt me niet dat dit perse afgeschaft moet worden omdat een paar ouders er misbruik van maken.


    Mirror, mirror on the wall, will there be glory if I fall?

    Avandra schreef:
    Dan ligt het jammer genoeg een beetje aan de ouders in kwestie en niet aan de tik zelf. Het lijkt me niet dat dit perse afgeschaft moet worden omdat een paar ouders er misbruik van maken.


    Precies.

    [ bericht aangepast op 1 aug 2015 - 14:44 ]


    "I solemnly swear that i am up to no good."

    Je hebt ouders die de term 'corrigerende tik' graag gebruiken / misbruiken om het slaan van kinderen goed te praten. Er is echter een enorm groot verschil. Ik merk ook in diverse reacties dat de meesten enkel spreken over al wat oudere kinderen waarbij hun begrip al wat verder reikt. Het lijkt precies of de meesten gewoon vergeten dat de opvoeding echt al begint op het moment dat een kind een half jaar tot een jaar is. Een corrigerende tik gebruik je ook op desbetreffende leeftijd, tot ze een jaar of 4 / 5 zijn, als hun begrijpertje inmiddels zo gegroeid is en ze je uitleg begrijpen en je - inderdaad - met een beloningstabel en alternatieve straffen kan werken. Voor die tijd snapt een kind echt niet wat dat inhoudt.

    Demi hier is inmiddels 6 maanden, en zoals alle baby's en peuters, steekt ze al wat niet moet in haar mond, slaat ze op alles wat los en vast zit (evenals jou en mij) en grijpt naar alles wat ze kan pakken! Dat is gewoon typisch en 100% baby en peuter. Suc7 aan degenen die met 'slechts' een uitleg van 'niet doen' afkomen, met een beloningstabel gaan werken of haar favoriete speeltje gaan afpakken!
    Dat besef heeft ze niet. Nu doen we herhaaldelijk haar handje uit haar mond halen, of haar handje weghalen of zachtjes wegduwen met de woorden 'niet doen', maar het haalt totaal niks uit. Zij ziet dat als een spelletje, en als zij dat zo ziet en blijft zien, hebben wij gewoon vette pech. Ze lacht ons - zoals de meeste baby's en peuters dus gewoon doen - vierkant uit want we 'spelen' met haar. Dus binnenkort als ze zo tegen een jaar oud gaat, is dat opnieuw heel simpel een corrigerende tik op de handjes opdat ze niet meer alles in haar mond steekt, niemand meer slaat en we alles op tafel kunnen laten staan. Die tik - die ze feitelijk niet eens voelt of dat het echt pijn doet - wordt gebruikt om bepaald gedrag te corrigeren, niet om te straffen. Want het is ook zeker niet dat ze iets verkeerds doet, het is nog een baby, maar het moet wel bijgebracht worden dat ze niet mag slaan, niet overal aan mag zitten en niet alles in haar mond moet steken.
    Degenen die een alternatief hebben voor een corrigerende tik in wat ik bovenstaande beschrijf, ik hoor het graag want ik sta altijd open voor alternatieven ^_^ Maar had ik al gezegd dat uitleggen,een beloningskaart/tabel en continue blijven herhalen niet werken? Andere ideeën zijn altijd welkom, off course (:

    Een kind slaan onder de term 'corrigerende tik' keur ik absoluut niet goed. Want op de eerste plaats, je slaat je kind niet! Vanaf een jaar of 4 / 5 is die corrigerende tik ook zeker niet meer nodig. Als Thomas nu iets doet wat niet mag, doet hij dat in z'n volle verstand en dan werken andere 'straffen' veel beter.
    Ieder kind is echter anders en bij de ene werkt dit en bij de ander werkt dat. Zo hebben we hier bijvoorbeeld wel een tijdje een beloningskaart geprobeerd, maar Thomas is daar absoluut het kind niet voor en ik niet de moeder. Ik ben op de eerste plaats veel te soft daarin, dus voor ons werkt dat ook totaal niet, zelfs als Thomas wel het kind ervoor was. Maar goed, betreft straffen en de verschillende manieren van opvoeden is een andere discussie en hier niet aan de orde ^_^

    Er zijn talloze manieren van straffen, en daaronder is slaan ook zeker eentje van, maar een corrigerende tik absoluut niet. Het is alleen spijtig dat die term dus wel misbruikt wordt door sommige ouders om mishandeling goed te praten. In mijn opinie is het heel simpel: al noem je het een corrigerende tik als je je kind bont en blauw slaat, het is en blijft mishandeling, en niks anders.
    Voor mij spreken hier ook heel veel mensen van mishandeling en slaan als straf, en niet over het gebruik van een corrigerende tik.


    “If you can smile when things go wrong, you have someone in mind to blame.”

    Valkyries schreef:
    Je hebt ouders die de term 'corrigerende tik' graag gebruiken / misbruiken om het slaan van kinderen goed te praten. Er is echter een enorm groot verschil. Ik merk ook in diverse reacties dat de meesten enkel spreken over al wat oudere kinderen waarbij hun begrip al wat verder reikt. Het lijkt precies of de meesten gewoon vergeten dat de opvoeding echt al begint op het moment dat een kind een half jaar tot een jaar is. Een corrigerende tik gebruik je ook op desbetreffende leeftijd, tot ze een jaar of 4 / 5 zijn, als hun begrijpertje inmiddels zo gegroeid is en ze je uitleg begrijpen en je - inderdaad - met een beloningstabel en alternatieve straffen kan werken. Voor die tijd snapt een kind echt niet wat dat inhoudt.

    Demi hier is inmiddels 6 maanden, en zoals alle baby's en peuters, steekt ze al wat niet moet in haar mond, slaat ze op alles wat los en vast zit (evenals jou en mij) en grijpt naar alles wat ze kan pakken! Dat is gewoon typisch en 100% baby en peuter. Suc7 aan degenen die met 'slechts' een uitleg van 'niet doen' afkomen, met een beloningstabel gaan werken of haar favoriete speeltje gaan afpakken!
    Dat besef heeft ze niet. Nu doen we herhaaldelijk haar handje uit haar mond halen, of haar handje weghalen of zachtjes wegduwen met de woorden 'niet doen', maar het haalt totaal niks uit. Zij ziet dat als een spelletje, en als zij dat zo ziet en blijft zien, hebben wij gewoon vette pech. Ze lacht ons - zoals de meeste baby's en peuters dus gewoon doen - vierkant uit want we 'spelen' met haar. Dus binnenkort als ze zo tegen een jaar oud gaat, is dat opnieuw heel simpel een corrigerende tik op de handjes opdat ze niet meer alles in haar mond steekt, niemand meer slaat en we alles op tafel kunnen laten staan. Die tik - die ze feitelijk niet eens voelt of dat het echt pijn doet - wordt gebruikt om bepaald gedrag te corrigeren, niet om te straffen. Want het is ook zeker niet dat ze iets verkeerds doet, het is nog een baby, maar het moet wel bijgebracht worden dat ze niet mag slaan, niet overal aan mag zitten en niet alles in haar mond moet steken.
    Degenen die een alternatief hebben voor een corrigerende tik in wat ik bovenstaande beschrijf, ik hoor het graag want ik sta altijd open voor alternatieven ^_^ Maar had ik al gezegd dat uitleggen,een beloningskaart/tabel en continue blijven herhalen niet werken? Andere ideeën zijn altijd welkom, off course (:

    Een kind slaan onder de term 'corrigerende tik' keur ik absoluut niet goed. Want op de eerste plaats, je slaat je kind niet! Vanaf een jaar of 4 / 5 is die corrigerende tik ook zeker niet meer nodig. Als Thomas nu iets doet wat niet mag, doet hij dat in z'n volle verstand en dan werken andere 'straffen' veel beter.
    Ieder kind is echter anders en bij de ene werkt dit en bij de ander werkt dat. Zo hebben we hier bijvoorbeeld wel een tijdje een beloningskaart geprobeerd, maar Thomas is daar absoluut het kind niet voor en ik niet de moeder. Ik ben op de eerste plaats veel te soft daarin, dus voor ons werkt dat ook totaal niet, zelfs als Thomas wel het kind ervoor was. Maar goed, betreft straffen en de verschillende manieren van opvoeden is een andere discussie en hier niet aan de orde ^_^

    Er zijn talloze manieren van straffen, en daaronder is slaan ook zeker eentje van, maar een corrigerende tik absoluut niet. Het is alleen spijtig dat die term dus wel misbruikt wordt door sommige ouders om mishandeling goed te praten. In mijn opinie is het heel simpel: al noem je het een corrigerende tik als je je kind bont en blauw slaat, het is en blijft mishandeling, en niks anders.
    Voor mij spreken hier ook heel veel mensen van mishandeling en slaan als straf, en niet over het gebruik van een corrigerende tik.


    Het doet me heel goed om dit uit de mond van een 'moderne' moeder te horen, zeker omdat je het zo goed uitlegt. Het opent mijn ogen (als tiener die volgend jaar pedagogiek gaat studeren) nog net iets meer naar hoe dit soort dingen bekeken (kunnen) worden. Wat jij beschrijft uit eigen ervaring, lijkt me dan ook niet kwalijk te nemen.


    I had a few, got drunk on you and now I'm wasted

    Gunnulfsen schreef:
    (...)

    Het doet me heel goed om dit uit de mond van een 'moderne' moeder te horen, zeker omdat je het zo goed uitlegt. Het opent mijn ogen (als tiener die volgend jaar pedagogiek gaat studeren) nog net iets meer naar hoe dit soort dingen bekeken (kunnen) worden. Wat jij beschrijft uit eigen ervaring, lijkt me dan ook niet kwalijk te nemen.

    Ik ben al een tijdje deze discussie zo aan het volgen, en had ook al eerder in het topic ergens gereageerd begin van de week, maar ik lees zoveel misopvatting van wat een corrigerende tik nu daadwerkelijk is. De meesten spreken - in mijn opinie - toch echt van slaan en niet van het geven van een corrigerende tik.

    Het valt me ook op dat de meesten heel gemakkelijk denken over kinderen en hun gedrag, maar niets is minder waar, en vooral als het je eigen kinderen betreft. Opvoeden vanuit de boekjes... ik dacht ook dat het zo 'simpel' ging zijn. Bij mijn eerste zwangerschap had ik tal van boeken en ik dacht van jah, met die tips allemaal moet ik gewoon een voorbeeldig kind opvoeden en ben ik de 'perfecte' moeder. Nu geloof me, die boeken worden dus echt veelal door betweters geschreven die totaal geen kinderen hebben, vermoed ik zo :'D
    De praktijk is echt compleet anders dan de theorie, hoe goed je je er ook op denkt voor te bereiden. Elk kind heeft zijn eigen handleiding, maar die krijg je er helaas niet bij als ze geboren worden en zal je dus met vallen en opstaan moeten leren. Want zoals al gezegd, elk kind is anders en reageert anders. Er zijn natuurlijk ook genoeg nuttige opvoedtips en opvoedkundig advies, maar het is echt wel zoeken naar wat voor jou en jouw kind werkt.

    Natuurlijk, ik spreek slechts uit eigen ervaring dus het is ook zeker niet heilig of allesgeldend wat ik zeg ^-^


    “If you can smile when things go wrong, you have someone in mind to blame.”

    Ik geef wel eerlijk toe dat ik ook eens over een pak rammel sprak, maar dat was eerder om aan te tonen dat de weinige die ik kreeg ook wel verdiend waren en niet traumatiserend. Kinderen testen ook altijd hoe ver ze kunnen komen bij je en dat deed ik op zo'n momenten ook gewoon. Ik was nu een week bij mijn oma en mijn nichtjes ook en kan je garanderen dat ik ook echt wel zacht ben geworden door hen. Ik geniet echt van de stilte tot en met. Ik weet niet waar die kinderen hun energie blijven halen en wacht staat ook zeker niet in hun woordenboek. Ze zouden je nogal zot maken als je niet af en toe reageert op hun acties. Al geef ik natuurlijk aan hen geen tikken, dat zou mijn tante ook wel niet waarderen.

    [ bericht aangepast op 1 aug 2015 - 18:27 ]


    Mirror, mirror on the wall, will there be glory if I fall?

    Eens. Ik snap dat jullie het niet willen, maar als je kind vervelend is en niet wil luisteren kun je hem best een tikje geven. Maar je moet ook een grens trekken. "Een corrigerend tikje" Is niet keihard slaan. Want dan neigt het weer naar kindermishandeling. Met een corrigerend tikje ga ik eens. Met "écht slaan" en zeker trappen natuurlijk niet.


    Just doing what I can

    Avandra schreef:
    Ik geef wel eerlijk toe dat ik ook eens over een pak rammel sprak, maar dat was eerder om aan te tonen dat de weinige die ik kreeg ook wel verdiend waren en niet traumatiserend. Kinderen testen ook altijd hoe ver ze kunnen komen bij je en dat deed ik op zo'n momenten ook gewoon. Ik was nu een week bij mijn oma en mijn nichtjes ook en kan je garanderen dat ik ook echt wel zacht ben geworden door hen. Ik geniet echt van de stilte tot en met. Ik weet niet waar die kinderen hun energie blijven halen en wacht staat ook zeker niet in hun woordenboek. Ze zouden je nogal zot maken als je niet af en toe reageert op hun acties. Al geef ik natuurlijk aan hen geen tikken, dat zou mijn tante ook wel niet waarderen.

    Je hebt er nu ook gewoon echt wel kinderen bij die eens een goed pak rammel verdienen, hoor :'D
    Nu, zelf heb ik echt niet vaak een pak rammel gekregen in m'n jeugd (in tegenstelling tot m'n broertje XD), ik denk ene of twee keer, maar goed, die had ik dan ook echt wel verdiend XD
    Al werkt dus zo'n pak rammel bij Thomas totaal niet, die lacht je gewoon vierkant uit. Hij vindt het duizendmaal erger als hij z'n playstation voor een dag kwijt is (hij mag dus een tweetal uurtjes per dag voetballen op de playstation) of als hij gewoon in z'n totaliteit niet mag voetballen. Dat is vele male effectiever.
    Al helpt in de meeste gevallen een time-out op de bank of een tiental minuten staan in de hoek met gezicht naar de muur ook wel. Die straffen hangen ook af van wat hij zegt of doet natuurlijk. Hoe erger hij zich misdraagt, hoe zwaarder z'n straf, die hij vaak veelal zelf moet 'uitkiezen'. Thomas weet namelijk welke straf geldt voor welk gedrag. Dus hij moet op die manier eerst erkennen en zeggen wat hij verkeerd heeft gedaan en dan zichzelf 'straffen'. Soms probeert hij er met een mildere straf vanaf te komen uiteraard, maar dan vraag ik hem om eens heel eerlijk te zijn en dan komt hij zelf met een passendere straf.
    Natuurlijk, iedereen voedt op z'n eigen manier op en bij elk kind heb je een andere aanpak nodig (:

    Thomas heeft dus momenteel echt die uitprobeer-periode, en hij heeft daardoor ook echt meer straf op het moment dan wat anders, gewoon omdat hij continue bezig is met onze grenzen op te zoeken, om te kijken tot hoever hij kan gaan.
    Hoe geweldig lief hij kan zijn, het meest geweldige kind van de wereld in mijn ogen, zo graag zou ik hem soms ook met alle liefde achter het behangplakken en zo snel mogelijk verhuizen :'D


    “If you can smile when things go wrong, you have someone in mind to blame.”

    Tigresse schreef:
    Ik zie altijd mensen zeggen dat 'slaan' en een 'corrigerende tik' hetzelfde zijn, maar ik zie daar wel degelijk verschil in? Mijn ouders hebben me nooit geslagen toen ik klein was, maar als ik écht niet wilde luisteren, kreeg ik ook wel eens een tikje tegen mijn arm. Dat tikje heeft nooit pijn gedaan, maar ik besefte dan wel dat ik nu écht moest ophouden. Ik wil hiermee niet zeggen dat het correct is om je kind op de grond te duwen of echt te slaan, maar ik heb nooit problemen ervaren met een corrigerende tik. Ik denk dat dit ook een beetje aan ieders interpretatie ligt. Ik heb hier namelijk niks aan overgehouden, en ik was en ben ook nog nooit bang voor mijn ouders geweest. Dat tikje voelde ik namelijk amper, maar ik luisterde er wel degelijk naar.

    Daarbij werd ik heus wel beloond voor goed gedrag, en kreeg ik niet direct een tikje bij slecht gedrag. Het is dus niet zo dat mijn ouders altijd en alleen maar naar dat tikje grepen als ik niet luisterde.


    Sometimes you miss the memories, not the person.

    Ik vraag me dan af of jullie een "mep" (om het zo uit te drukken) met de rug van je hand dan ook als slaan ervaren. Dat doen mijn ouders namelijk wel eens als ik moet stoppen met het één of ander omdat ik anders wat ga verpesten/iets zeg wat ik niet mag zeggen of zo. Ik doe het persoonlijk ook wel met mijn broertje als hij zoiets zou zeggen (zoals: "Je mag pas vanaf je vijftiende op dat klimrek" en als je ma dan zegt "mijn dochter is vijftien", komt er zo'n tofferd af en zegt iets in de trant van "neen nog niet, volgende maand pas"). Is dat dan slaan, een corrigerende tik of nog wat anders? ^^


    Even as we grieved, we grew; even as we hurt, we hoped; even as we tired, we tried

    Baelor schreef:
    Ik vraag me dan af of jullie een "mep" (om het zo uit te drukken) met de rug van je hand dan ook als slaan ervaren. Dat doen mijn ouders namelijk wel eens als ik moet stoppen met het één of ander omdat ik anders wat ga verpesten/iets zeg wat ik niet mag zeggen of zo. Ik doe het persoonlijk ook wel met mijn broertje als hij zoiets zou zeggen (zoals: "Je mag pas vanaf je vijftiende op dat klimrek" en als je ma dan zegt "mijn dochter is vijftien", komt er zo'n tofferd af en zegt iets in de trant van "neen nog niet, volgende maand pas"). Is dat dan slaan, een corrigerende tik of nog wat anders? ^^


    Ik vind het moeilijk om daar zo iets over te zeggen, omdat het grotendeels ook ligt aan hoe het kind iets ervaart en we zo ook niet in kunnen schatten hoe hard die "mep" is. Een tikje kan me namelijk weinig kwaad, al lijkt met me dat je met de rug van je hand niet echt een hele harde mep kunt verkopen, dus ik zou zeggen dat het wel meevalt, al blijf ik erbij dat het zo moeilijk te zeggen is.

    En dat het aan de ouders ligt en niet aan de tik zelf, dat klopt. Alleen is dat met veel dingen zo. Om een extreem voorbeeld te noemen, kunnen wapens veel kwaad? Nee, alleen wel als de wapens in verkeerde handen terecht komen. Maargoed, dat is natuurlijk met alles zo en het is dan ook lastig een streep te trekken. Vooral omdat de een iets een tikje kan vinden en de ander het direct al als "kindermishandeling" kan zien, om maar even met een overdreven voorbeeld te komen.


    "A good book is always good, no matter how many times you've read it."

    Avandra schreef:
    Dan ligt het jammer genoeg een beetje aan de ouders in kwestie en niet aan de tik zelf. Het lijkt me niet dat dit perse afgeschaft moet worden omdat een paar ouders er misbruik van maken.


    Eens.


    Don't cry because it's over. Smile because it happened.

    Hooverphonic schreef:
    Ik werd vanaf mijn 2e consequent geslagen met een houten pollepel, echt hard ook. ''Corrigerende tik'' werd het genoemd.
    Van dit fenomeen heb ik nooit enorm veel last gehad vergeleken met al het andere geweld dat in huis gebeurde bij ons, maar desalniettemin ben ik fel, maar dan ook fel tegen het slaan van kinderen. Mij zal je dus ook nooit horen zeggen dat ''slaan/het gebruiken van een corrigerende tik een goede methode is, omdat ik er zelf geen schade aan zou hebben ondervonden.''

    Hoe je het ook wilt noemen en hoe hard je ook slaat of een zogenaamde corrigerende tik gebruikt, het maakt uiteindelijk niets uit is mijn ervaring. Het gaat om de intentie die de opvoeder heeft en om de dreiging die het kind kan ervaren als een ouder wil gaan slaan of daadwerkelijk slaat.
    Ook het zien hoe andere broertjes of zusjes worden geslagen heeft impact op het kind dat zelf (op dat moment) niet wordt geslagen. Ook het zien van partnergeweld heeft impact op kinderen en zelfs op baby's. Getuige zijn of het zelf ondergaan van (huiselijk) geweld heeft ALTIJD impact.

    En ja, vaak begint het met een zacht tikje en dat lijkt dan vrij onschuldig. Maar die tik wordt harder is mijn ervaring en de methode wordt vaker ingezet ''omdat hij zo goed werkt''. Het kind LIJKT direct rustig en LIJKT direct te weten waarom iets wel en waarom iets niet mag. Maar wat je feitelijk doet is je kinderen laten opgroeien in angst. sarcasme aan- oh, ja en de mensen die schreven dat zij wel es een corrigerende tik kregen en dan wisten;tot hier en niet verder en niet getraumatiseerd werden dáchten dat natuurlijk alleen maar omdat pappie anders gaat slaan of zitten te liegen-sarcasme uit ze sloegen zeker ook je hersens uit, voor zover je die had? het gaat over een corrigerende tik, niet over de smoes die jou ouders gebruikten voor hun kindermishandeling (ze zullen de enige ouders niet zijn die 'corrigerende tik' op die manier een slechte naam bezorgen) ik tel minimaal twee verhalen dat mensen er geen schade van ondervonden en ben geneigd hen te geloven, al kun jij natuurlijk verzinnen dat ze dat alleen beweren uit een of andere onbewuste angst voor hun ouders ;)
    zelf heb ik geen corrigerende tik nodig gehad gelukkig en ik zou het zelf niet doen (denk ik nu maar heb geen kinderen dus zou t eigenlijk niet weten) en mijn ouders hebben het ook nooit gedaan (gelukkig) maar ieder heeft natuurlijk z'n eigen manier van opvoeden en die respecteer ik (tot op zekere hoogte).Soms is er iets snels nodig om te zorgen dat een kind zich niet verwond en de een zal een corrigerende tik geven als een kind bijv. in de buurt komt van kokend hete thee waar de ander een kind snel zal wegtrekken van die thee. Je kunt op de leeftijd die ik bedoel - de leeftijd waarop kinderen slim genoeg zijn om op avontuur te gaan maar te dom om de gevolgen te overzien/precies te snappen wat je zegt- niet gaan uitleggen waarom het gevaarlijk is om je vingers in kokend water te houden. Éérst het kind wegtrekken en dán uitleggen waarom en hopen dat het enigszins binnenkomt


    I'm not a psychopath, Anderson. I'm a high-functioning sociopath. Do your research.

    Ik vind dat jullie het wel allemaal hebben over slaan..
    Kijk, een corrigerende tik is eigenlijk gewoon een zacht tikje met de hand op je arm bijvoorbeeld. Het geeft geen schade. Als je ouders je hard slaan, met bijvoorbeeld dus een pollepel, is het geen corrigerend tikje ook al zeggen zij van wel. Dus nu neigen we heel erg naar kindermishandeling ipv corrigerende tikjes.
    Ik ben zelf gelukkig in een gezin opgegroeid waar je amper werd geslagen, (behalve als je mijn moeder in haar buik prikt, dan krijg je een klap uit reflex) hoogstens af en toe geknepen als ik en mijn broer vervelend waren. Ik ben wel 1 keer met een skistok op mijn hoofd geslagen door mijn moeder, maar dat was per ongeluk natuurlijk :$
    Wat ik wil zeggen, is als je het nu hebt over echt slaan, klopt het niet helemaal met de stelling, al snap ik natuurlijk wel dat je dankzij het slaan een verschrikkelijke hekel hebt gekregen aan elke soort van "slaan".


    Just doing what I can

    -

    [ bericht aangepast op 9 dec 2015 - 14:16 ]


    It took me four years to paint like Raphael, but a lifetime to paint like a child - Pablo Picasso