Ik geeuw zachtjes wanneer ik bij bewustzijn kom. Ik voel de zonnestralen op mijn gezicht schijnen, en weet dat het tijd is om op te staan. Langzaam draai ik me om, maar algauw schrik ik wakker wanneer ik zie hoelaat het is.
Kwart na acht. Gehaast spring ik mijn bed uit, en ren de badkamer in. Ik zet de douche aan, en geef het water geen tijd om op te warmen. Dat zal me leren om me te overslapen. Zo snel mogelijk was ik me, droog me af en ik ben dankbaar dat ik mijn outfit van gisteren opnieuw kan dragen. Met een handdoek rond mijn haren gedraaid wandel ik in sneltempo -lopen kan ik niet op een nuchtere maag- naar de keuken, waar ik gauw wat cornflakes in een kom gooi. Nog snel wat melk erbij, en ik lepel het zo snel ik kan naar binnen. Ik gooi de kom haast in de gootsteen, afwassen doe ik later wel. In de badkamer droog ik op sneltempo mijn haren, terwijl ik vloek en de haardroger nog wat aanmoedig. Alsof dat zou helpen. Ik draai mijn halfdroge haren in een losse knot en doe gauw nog wat make up op. Voor dingen naast mascara, blush en lipgloss heb ik helaas geen tijd, maar dat werk ik op het werk dan wel wat bij.
Twintig voor negen. Normaal gezien zou ik er nu al moeten zijn, maar als er geen verkeer is, geraak ik er binnen tien minuutjes. Ik graai mijn handtas mee wanneer ik naar de gang loop en kijk eens na of ik alles heb -portemonnee, gsm, oplaaddraad, ... Tevreden trek ik de deur achter me dicht en ik bekijk het weer even. Aangezien het lekker warm is, besluit ik de fiets te nemen.
Iets meer dan tien minuten later kom ik aan bij de studio. Ik kijk om me heen, op zoek naar andere aanwezigen.
"Sorry dat ik te laat ben!" zeg ik tegen niemand in het bijzonder.
But I still have this faith in the truth of my dreams.