200 • Devil's Cyclus • Speeltopic 1 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 2 aug 2015 - 18:03 ]

Reality's overrated.

mt

"Nothing is True. Everything is Permitted"

MT.

Ruffalo is Rintous.

[ bericht aangepast op 2 aug 2015 - 17:45 ]

'Darling, just hold on'

Boeh

Bowties were never Cooler

MT

"Family don’t end in blood”

Elizabeth "Effy" Maren San Martín • Insluiper.

Het was de tweede keer geweest dat ze in een vliegtuig had gezeten. De eerste keer was toen ze naar Polen verhuisde, daarna had ze vooral met de trein en bus gereisd, of als ze werkte met wat luxere vervoersmiddelen. Vliegen zelf vond ze niet eng, het was de hele groep van mensen die er allemaal dicht op elkaar zaten, regelrechte hel voor haar. Dus had ze na twee glazen wijn geprobeerd te slapen, wat natuurlijk niet gelukt had, het was veel te bevolkt en de vrouw naast haar met liefdesverdriet hielp niet. Oh en die stoere man die doodsbang was neer te storten. Dus nadat ze een fles champagne had gekocht, het was standaard routine, ze was geen goedkope escort, dus kon ze niet in haar bandshirts en boxershorts aankomen, zelfs al zal ze zich daarna nog omkleden en een fles champagne werd wel gewaardeerd. Daarbij maakte het haar ook even losser. Ondanks dat ze de echte sexy lingerie in haar kleine koffer had zitten droeg ze nu een zwart kanten setje dat voor de meeste vrouwen ook al gewaagd zou zijn, daaroverheen had ze een skinny leren broek, gympen en een lace shirt en op haar hoofd een fedora. De tatoeage op haar schouder was zo in het volle zicht, maar het boeide niet. Mensen keken regelmatig over haar uil heen en het schedel al zeker, maar de rozen waren dan weer wel het eerste wat ze zagen, als ze die al groot vonden hadden ze haar rug nog niet gezien en daar kwamen haar ribben ook nog bij. Ze stond ook niet voor niks op de escortsite met foto's waar geen enkele moeite gedaan is van bedekken, de klanten zouden het hoe dan ook zien en wat de één niks vond, vond de ander geil. Rustig liep ze het klooster binnen en het eerste wat er in haar opkwam was wauw. Het was oprecht mooi en als zij zoiets dacht zei dat wat. Daarna keek ze lichtelijk verward om zich heen. Hè? Maar er was niemand? Er was haar verteld zich thuis te maken en hij zou vanzelf komen, maar bij zo'n groot gebouw had ze wel verwacht dat er iemand zou zijn. Er was helemaal niemand in het gebouw, ze hoorde geen stemmen in haar hoofd en daar moest ze nu maar van genieten. Ze had twee uur, dus een uur om de rust te benuttigen, dan zou ze zich douchen, omkleden, opmaken en haar haren doen, om dan te wachten tot de klant kwam. Klaarmaken als hoer kostte namelijk iets meer tijd als haar gewoonlijke ochtendroutine.

[ bericht aangepast op 2 aug 2015 - 19:40 ]

Reality's overrated.

Halilo

How far is far

(MT.)

Because I love him, do I need another reason?

Benjamin 'Benja' Isaac Walker
Benja stond voor de machtige en imposante deur van het kasteel annex klooster en hij wist nou niet meer of het een goed idee was geweest om hier naartoe te komen, maar de man was erg overtuigend geweest: ga naar IJsland en ik ontmoet je daar, ik kan je helpen met je kracht. Natuurlijk had Benja daar over nagedacht, hij wilde zijn vuurkrachten onder de knie hebben en niet dat hij bij het minste of geringste met vuur zat te strooien. Maar waarom helemaal in IJsland? Hij had geen idee, het had toch ook gewoon thuis in Macon kunnen gebeuren? Maar nee, nu stond hij hier, in een land waar hij nog nooit was geweest. De jongen zuchtte en krabde eens achter z'n oor. Hij kon nog omkeren, terug naar het vliegveld, maar iets zei hem dat hij de deur moest open doen en gewoon naar binnen moest gaan. Uit gewoonte klopte hij eerst, dat was wel zo netjes, maar de deur ging uit zichzelf al open en wantrouwig keek hij naar de grote deur, om daarna dan toch een stap naar binnen te zetten. Benja was niet bang aangelegd, maar hij voelde nu toch wel een vreemde kriebel in z'n maag. 'Hallo'? Z'n stem echoden een beetje door de hal, die slecht verlicht was. Er was niks te horen en de jongen knipte met z'n middelvinger en z'n duim voor een beetje licht. Er ontstond een vlammetje, dat was zo simpel dat er vrij weinig fout kon gaan als je eraan dacht dat het voor hem altijd bijzonder frustrerend was als er iets niet wilde op zijn manier, en hij kon nu wat beter om zich heen kijken en liep verder. Hij schrok toen hij een paar meter voor zich een persoon zag staan, het was een vrouw als hij zich niet vergiste. Het was zeker niet de man waarmee hij gesproken had of hij had inmiddels een geslachtsverandering ondergaan, maar dat was zeer te betwijfelen. Het lichtje wat hij had gemaakt was door de schrik uit gegaan en hij hoopte maar dat ze het niet had gezien, ze zou hem vast vreemd vinden. Z'n hand gleed naar z'n kontzak waar een doosje lucifers in zat, voor de zekerheid, voor de vreemde blikken, en voor de de vragen. Hij kon altijd zeggen dat hij een lucifer in z'n handen had gehouden. Hij slikte en probeerde te bedenken wat hij tegen haar moest zeggen, hij was nooit zo goed geweest met meisjes. Hij schraapte z'n keel en haalde een hand door z'n warrige haar. 'Ik..ik ben Benjamin..' zei hij uiteindelijk, 'maar je mag ook wel Benja zeggen' Hij beet op z'n lip, goh, wat een openingszin, straks had hij haar bang gemaakt en dat was allerminst zijn bedoeling. Hij had geen idee wat ze hier deed, was ze hier met dezelfde opdracht als de zijne of was ze toch iemand anders? 'Heeft Charles je gestuurd'? Vroeg hij toen met schorre stem, waar z'n accent van Georgia ook nog eens aandikte, vanwege de spanning zeer waarschijnlijk, gewoon om te kijken hoe ze zou reageren. Hij had geen idee of het z'n echte naam was geweest en wat dat betreft was hij misschien ook wel een tikkeltje naïef.

'Darling, just hold on'

Mt QueenStark is Wiser.

Elizabeth "Effy" Maren San Martín • Insluiper.

Iemand kwam dichterbij, in de verdere stilte schreeuwden de gedachten in haar hoofd. Er werd op de deur geklopt en er werd niet veel later opengedaan, waarbij een groet de hal door echode. In de niet geweldig verlichte hal zag ze een klein lichtje ontstaan, maar zodra hij haar zag schrok hij en verdween deze weer. Blijkbaar verwachtte hij een man en er was iets wat hij verborgen wou houden, de lucifers zouden dit verbergen, het licht, dat was het. Hij was op een vreemde manier aan de vonk gekomen en het zou hem raar doen lijken. Ze fronste even, het enige wat ze zou kunnen bedenken was zelfcreatie, daar leek het ook wel het meest op, maar dat kon niet - net zoals mensen niet andermans geest over konden nemen. Ze grinnikte zacht om zijn onzekerheid en koortsachtige getwijfel, mannen die onhandig zijn met de vrouwen, het was uiterst vermakelijk en schattig tegelijk. Uiteindelijk besloot hij te gaan voor zijn naam en bijnaam en ze glimlachte terwijl ze en paar stappen naar hem toe deed, haar hand stak ze uit. "Elizabeth, maar jij mag me Effy noemen," zei ze op een relaxte manier, ondanks dat het niet meteen flirtend was piekte haar charme er wel doorheen, zo ook de ondertoon die de meeste mannen op zich al geil over de lippen deed likken. Ze kon de contouren van zijn gezicht net een beetje zien, waar haar hoofd compleet onder de schaduw van haar fedora verstopt was. De schorre stem waarmee hij zijn volgende woorden uitsprak maakte zijn accent hoorbaar, al had zijn vloeiende Engels zoals een aantal van haar klanten dat spraken al duidelijk gemaakt dat het een Amerikaan was. Haar Engels was dan wel niet zo vloeiend, wat zijn gedachten voor haar lastiger maakten, een stuk lastiger, maar wat er gezegd (of gedacht) werd begreep ze meestal nog wel, het was meer het spreken zelf, al ging dat ook steeds beter. Zij had dan ook geen Amerikaans accent maar een combinatie tussen haar afkomsten, met waarschijnlijk nog wel het meeste van het Spaans erdoorheen, de meesten konden het dan ook niet echt plaatsen. Charles? Wie was Charles? Ze vroeg zich sowieso af wat hij hier deed, niks had tot nu toe laten blijken dat hij voor haar klant werkte. "Nee," zei ze en dacht na hoe ze het volgende in het Engels verwoorde, toen ze maar besloot gewoon de naam te noemen. "Sergio Cox?"

Reality's overrated.

Benjamin 'Benja' Isaac Walker.
Natuurlijk schrok ik toen ik een andere persoon in de slecht verlichte hal zag staan en ik voelde me misschien ook wel een beetje betrapt omdat ik met vuur wat licht had gemaakt. Daarom had ik altijd voor noodgevallen zoals dit een pakje lucifers in m'n kontzak zitten. Het was voor de helft gevuld met gebruikte en ongebruikte lucifers en ik was blij dat ik het had mee genomen, want ik had het eigenlijk nog vrij weinig nodig gehad. Ik was slecht met meisjes, altijd al geweest en ik voelde me ook wel een beetje ongemakkelijk, maar ik moest wat tegen haar zeggen en dat werd dus mijn naam, Ze kwam naar hem toe en stak haar hand uit en zei haar naam. Hij keek naar haar hand en toen weer terug naar haar. Hij had geen idee wat ze voor vrouw was, maar hij durfde het erop te wagen en pakte haar hand vast en schudde die. Hij was wantrouwig op dat punt, van vreemde mensen moest hij eigenlijk niks weten, maar ze leek aardig, geen kwaad in de zin. Ze had een mooie naam en ze was een prachtige vrouw en het accent dat ze had maakte het ook wel schattig, zijn accent was vreselijk, hij haatte het soms. 'Aangenaam Effy' zei hij zacht. Hij moest weer denken aan de man, Charles en hij keek wat onopvallend om zich heen, maar afgezien van Effy en hij was er niemand. Hij begreep het nog steeds niet en daarom besloot hij het maar gewoon aan haar te vragen, maar het antwoord waarop hij had gehoopt, kwam niet, alleen een naam en die naam zei hem niks. 'Ik ken geen Sergio Cox, waarom ben jij hier'? Hij fronste en bekeek haar nog eens goed. Waarom zou een vrouw zoals zij, hier alleen zijn? Het frustreerde hem, niet alleen dat er een mooi meisje voor hem stond, maar ook omdat Charles er niet was en hij wist zeker dat dit het goede adres was, maar dit huis, kasteel, klooster of whatever je het wilde noemen, het leek wel een spookhuis. 'Misschien zit ik toch verkeerd' zei hij aarzelend, meer tegen zichzelf dan tegen haar. Hij besefte dat hij nog steeds haar hand vast hield en dat zijn eigen hand warm werd en snel liet hij los, voordat er nog gekke dingen zouden gebeuren en dat was juist niet wat hij wilde. Hij wilde zijn kracht juist onder controle krijgen.

'Darling, just hold on'

Elizabeth "Effy" Maren San Martín • Insluiper.

Hij wantrouwde haar, ze hoefde zijn gedachten niet te lezen om dat te kunnen weten - al deed ze dat wel, maar meer omdat ze het nou eenmaal niet uit kon zetten. Toch besloot hij uiteindelijk haar hand vast te pakken en deze te schudden. Hij had het vast beschamend gevonden als hij had geweten dat ze wist wat hij over haar dacht. En dat terwijl haar fedora in de schemer haar gezicht verduisterde en haar knalrode haar hierdoor ook niet zo spatte. Oh, en zijn accent was niet vreselijk. Hij kende Sergio niet en vroeg waarom zij hier was. "Werk," zei ze simpel, geen leugen. Ze verdiende haar geld als escorte, met het plezieren van mannen was haar inkomst. Zo betaalde ze haar rommelige appartement. Een vrouw zoals zij, ha, hij moest eens weten. En eigenlijk was het best beschamend, want de vraag wat is je werk zou ze alleen met seks kunnen beantwoorden. "Jij?" Pas nadat hij twijfelde misschien verkeerd te zitten herinnerde hij dat zijn wel erg warme hand dat van haar nog vast aan had. "Misschien," zei ze, zelf zou ze niet op het woord komen maar ze herkende het en kon het op deze manier gebruiken. Zijn warme hand had te maken met een kracht. Als hij Spaans of Pools was geweest was ze er al achter gekomen, maar nu was ze een beetje verdwaald. Ze moesten opzoek gaan naar licht, maar Effy had geen idee hoe ze 'licht' zei. Ze sprak Engels van de straat en door haar klanten en baas, daar werden hele andere woorden gebruikt als dit. "Luz?" vroeg ze hem eerst in het Spaans, wie weet begreep hij er iets van, daarna besloot ze het ook maar te proberen in het Pools. "Swiatlo?" Waarschijnlijk was het hopeloos, maar beter iets dan niets. Haar blik viel op zijn lucifers en ze wees die maar aan als verduidelijking, hopelijk zou hij de link leggen. Het was echt niet dat haar Engels zo slecht was, maar er waren gewoon wat woorden dat haar vocabulair miste - en haar grammatica was bagger - licht viel hier dus ook onder.

[ bericht aangepast op 13 aug 2015 - 16:01 ]

Reality's overrated.

Natsuki Hikaru Ayame Tsukino • Psysic Construction
Fronsend controleerde ik nog eens het adres dat in de brief opgegeven was. Klopte dit wel? Het leek me niet bepaald de juiste plek eigenlijk. Er was helemaal niets in de buurt, hoe kon ik dan m'n werk verrichten? Het leek me immers heel sterk dat ze hier nood hadden aan mijn kennis van informatica. Ik vroeg me zelf af of ze hier wel telefoon zouden hebben. Met een klein bedankje gaf ik de taxichauffeur z'n geld voor hij me met m'n koffer achterliet en terug naar de beschaving vertrok. Met nog een laatste frons op de brief die ik ontvangen had, stak ik hem vooraan in de koffer en begon naar de imposante poort te lopen die vast en zeker toegang moest geven aan het complex. Ik kon niet echt uitmaken wat de functie van het gebouw precies was, maar het was duidelijk dat het gebouwd was om dingen of binnen of buiten te houden en om lange tijd overeind te blijven staan. Ik mocht dan misschien niet veel weten over de cultuur en architectuur van de streek, maar zelf dat viel me op.
Zonder kloppen, want niemand zou dat toch horen op die dikke poort, of bellen, want ik zag er simpelweg geen, duwde ik de poort open. Een duisternis begroette me door de kier. "Takahasi-san?" Vragend keek ik naar binnen, op zoek naar de persoon die me de brief gestuurd had. Hij moest hier toch ergens zijn, waarom had hij me anders hierheen gebracht? Hij had immers een kans voor mij die ik geen tweede keer in m'n leven zou krijgen, maar daarvoor moest ik wel naar Ijsland. Wel, hier was ik, maar waar was hij? Aarzelend liep ik naar binnen, terwijl m'n ogen wenden aan de duisternis. In de verte hoorde ik geluid, al kon ik niet echt uitmaken waar het vandaan kwam. "Is daar iemand?" M'n Engels was gekruid met een accent dat ik maar niet kon wegwerken, maar ik hoopte toch dat ik verstaanbaar was.


(zijn de geesten al nodig? Anders typ ik ook even voor Matthew)

"Nothing is True. Everything is Permitted"

[De geesten gaan, zoals bij het begin verteld word, meteen aan de slag, ja.]

Reality's overrated.

Benjamin 'Benja' Isaac Walker.
Ik was gefrustreerd en dat uitte zich doordat mijn hand warm werd en helaas voor mij, had ik de hand van een ander vast, dus ik moest haar wel snel los laten voordat ik haar zou verbranden en ze zijn geheim zou ontdekken. Op mijn vraag wat zij hier deed, kreeg ik het simpele antwoord dat ze hier voor werk was en meer liet ze eigenlijk niet los. Ik probeerde de contouren van haar gezicht wat beter te bekijken, maar die hoed of wat het ook was, zat in de weg, zodat ik alleen maar de schaduw over haar gezicht zag. Ik slikte even toen ze aan mij vroeg wat ik hier nu eigenlijk deed en ik wist niet zo gauw een smoesje te bedenken en het enige wat er bij me opkwam, was eigenlijk niet iets wat ik dagelijks deed. Het was gewoon een leugentje om bestwil, dat hoefde zij toch niet te weten? 'Een date met een Ijslandse' Ik grijnsde een beetje, maar het kwam niet erg geloofwaardig over. 'Een blind date' zei ik er toen snel achter aan, 'Charles heeft dat voor me geregeld' Ik kuchte ongemakkelijk en haalde een hand door m'n haar en fronste even toen ze een paar woorden in een voor mij onbekende taal zei en daarna wees ze naar mijn lucifers. 'Bedoel je licht? Ja, het is hier wel een beetje donker' moest ik toegeven en ik pakte een lucifer uit het doosje en stak deze aan. Ik zou niet opnieuw de fout maken om licht met mijn vingers te maken. 'Misschien vinden we wel ergens een lichtknop' Ik stak de lucifer boven m'n hoofd, op zoek naar lampen aan het plafond, want dan zou er ook ergens een lichtknop moeten zijn. Ik draaide me om toen ik geluid hoorde vanaf de voordeur. 'Hallo'? vroeg ik met schorre stem, 'Is daar iemand'? Ik was de man hier en ik moest het meisje beschermen, hoe nobel van mij. Ik zou een goede held in een sprookjesboek zijn, hoor je het sarcasme? 'Hallo'? riep ik nog een keer en ik deed nog een stap naar de voordeur toe en ik was op m'n hoede, want je wist het immers maar nooit. Mijn hand werd weer warmer en ik moest mezelf bedwingen om niet gelijk een groter licht te maken, de lucifer was inmiddels ook al weer uit gegaan en het was nu weer zo donker als toen ik aan kwam.

'Darling, just hold on'