• The Rouge Gentleman's Club • One Direction • 16+ • Speeltopic 3 • - Speeltopics

Het is inmiddels 2 uur 's avonds, de club is net afgesloten en de klanten zijn weg, eigenlijk allemaal. De jongen zijn zeker niet allemaal ongeschaad uit de avond gekomen, maar de echte straffen komen pas morgen, gezien Will niet de inkomsten in gevaar wil brengen. Toch is het nu voor iedereen tijd om naar huis en naar bed te gaan, of naar het bed van iemand anders.

Bowties were never Cooler

Niall Horan.
Ik wilde gewoon niet dat Marcel in deze staat door de donkere nacht naar huis zou rijden. Ik wilde hem met alle liefde thuis brengen of hij dat nou wilde of niet en daarom deed ik ook een beetje bot tegen hem, maar ik moest het doen, ook al wilde ik dat niet doen. Omdat hij begon te hyperventileren vertelde ik hem dat hij rustig in en uit moest ademen, dat hem dat wel zou lukken. Het hielp wel iets en ondertussen reed ik door de stille straten naar het adres dat hij me had opgegeven. Gedurende de rit zei ik geen woord, als Marcel wilde praten, zou hij dat wel doen, maar ik wilde hem niet forceren door iets te zeggen en nu hing er ook wel een bepaalde spanning in de auto. Drie kwartier later stopte ik bij het adres wat Marcel me had gegeven en ik verbood Marcel om uit te stappen en snel stapte ik zelf wel uit en liep om de auto heen en opende het portier. Marcel had intussen zijn spullen gepakt en ik tilde hem uit de auto, wat me opleverde dat hij begon te spartelen. 'Niet doen' suste ik hem snel, 'Rustig maar' Ik vroeg hem daarna om de sleutel en het moest even bij hem door dringen, maar die kreeg ik een ogenblikken later toegestopt, terwijl ik met hem al naar de deur was gelopen. Hij was niet zwaar, het was meer dat hij zich gewoon liet hangen omdat hij niet goed raar wist met de situatie. Als ik zijn positie had gezeten, had ik dat ook niet geweten. Ik was de intitatiefnemer, terwijl Marcel afwachtte, maar dat maakte me niet uit. Ik zou hem zo met veel geduld en liefde lijden, ook al zag hij dat niet of wilde hij niet zien dat ik veel om hem gaf. 'Zo' Ik opende de deur en liep met hem naar binnen. Dit was voor mij vreemd terrein, maar ik liep de woonkamer binnen en voorzichtig zette ik Marcel neer op de eerste de beste bank die ik tegen kwam. 'Je bent weer thuis' zei ik overbodig en ik deed een stap achteruit. Ik wilde nu zeker weten dat hij het ging redden en daarna zou ik wel een taxi bestellen om weer terug naar huis te gaan. 'Heb je misschien wat nodig'? vroeg ik hem zachtjes, 'Moet ik je ergens mee helpen, je zegt het maar' Ik stak wat aarzelend mijn hand uit en streelde over z'n gezicht en ik glimlachte kort. Hij was echt de mooiste engel ooit, ook al vond hij van niet en ik zou er alles aan doen, dat hij me ooit zou geloven. Ik keek even kort op mijn horloge en ik zag dat het ver in de nacht was, rond vier uur, wat betekende dat ik tegen vijf uur weer thuis zou zijn en dan nog wat slaap pakken of gewoon door gaan, want thuis had ik nog zat te doen, maar eerst Marcel, die was belangrijker.

'Darling, just hold on'

Louis William Tomlinson.

Harry word duidelijk net zoals ik emotioneel beïnvloed door de film, wat zijn we toch mannelijk. Ach, daarom hebben we ook een relatie. Zodra het schip breekt reageren we beiden anders, hij verstopt zijn hoofd in mijn nek, om weg te kijken, ik kijk juist strak toe, ogen groot en adem even ingehouden. Ik schrik op van zijn vingers en stem en zijn woorden doen me glimlachen, ondanks de trieste beelden op tv. Ik heb geen idee wat ik terug moet zeggen, ik hou ook van jou? Ik wil niks zeggen wat ik niet meen, dat is gewoon cruel. Dus zolang ik er nog niet zeker van ben zeg ik niks, al vind ik dat ook niet leuk en wat awkward. En omdat ik echt geen idee heb druk ik enkel maar weer een kus op zijn voorhoofd, om over zijn armen te strelen. Jack en Rose zijn nu ook beiden in het water beland en Rose klimt op het bedbord, waar Jack niet meer bij kan. Mijn ogen beginnen te prikken als ik ze zie, zeggen dat ze hem niet los zal laten. Maar Jack gaat dood en dan hou ik het niet meer droog. Typisch meisje dat ik ben.

Reality's overrated.

Harry Styles
Het gaf niet dat Louis het niet terug zei. Het stak wel, maar het was oké. Ik wilde hem tot niks dwingen en een geforceerd antwoord was veel erger dan helemaal geen antwoord. Hij kreeg alle tijd en ruimte van me om uit te vinden wat hij wilde, tot die tijd genoot ik zo veel mogelijk van de aandacht die hij me gaf. Ik gaf genoeg om hem om er voldoening bij te krijgen toen hij me een kus op mijn voorhoofd gaf en over mijn armen streelde. Want wie kon nou zeggen dat hij dat bij hem had gedaan en het had gemeend? Voorzichtig keek ik weer naar het scherm en probeerde mezelf voor te bereiden op wat ging komen, maar zoals altijd kwam Jack's dood als een klap aan. Wat nog harder aankwam waren de snikken van de jongen naast me. In plaats van me te laten gaan ging ik rechtop zitten en trok Louis tegen me aan, mijn armen beschermend om hem heen. "Ik weet het, Lou. Het is niet eerlijk," mompelde ik zacht en streek zacht met mijn duim de tranen van zijn wangen. Hij mocht dan de dominante zijn van ons twee, ik zou hem net zo beschermen als hij dat bij mij deed, tegen alles wat hem pijn kon doen. Ik drukte mijn lippen tegen zijn kruin en aaide liefdevol over zijn rug. "Het is oké, ik ben bij je." Ik drukte zijn kin licht omhoog zodat hij me aankeek en gaf hem een kleine kus. Het was niet goed voor mijn hart om hem te zien huilen, zo kwetsbaar. De afgelopen tijd kreeg ik opeens veel kanten van hem te zien die ik nog nooit had gezien en dacht nooit te zien. En dit was volgens mij een van zijn kanten die ik ook nooit wilde zien. Louis verdiende geen pijn, wat voor pijn dan ook.

Because I love him, do I need another reason?

Louis William Tomlinson.

Nu trekt Harry me tegen zich aan, beschermd mij, het is inderaad niet eerlijk. Misschien is het lichtelijk beschamend dat hij de tranen van mijn wang moet vegen, maar het kan me niks schelen, wat me wel kan schelen is dat Jack dood is. Ik kruip dicht tegen hem aan. Ik heb de film al ontelbaar veel keren gezien, maar toch, ik moet iedere keer harder huilen. Mijn kin word lichtelijk omhoog gedrukt en hij geeft mde haartjes in zijn nek e een kleine kus. Voor mij niet genoeg, ik hou ervan hem te kussen, te zoenen. Dus mijn viverenig ik onze lippen snel weer en sla mijn arm om zijn hals, mijn vingers spelen met zijn nekhaartjes. Ik verdiep de kus wat, maak er rustig een zoen van. Ik dwaal er in af en vergeet de film, de reden dat ik zojuist moest huilen. Mijn andere hand gaat naar beneden, naar de rand van zijn shirt en rol deze lichtjes omhoog, om mijn hand eronder te laten glijden. Zijn warme huid, zijn spieren onder mijn korte vingertjes voelen heerlijk, zoals het hoort. Kort laat ik zijn lippen los en breng deze naar zijn oor. "Zullen we dit in de slaapkamer vervolgen?" vraag ik hem grijnzend, om mijn lippen ook zacht en kort op zijn oor te drukken en daarna op de huid hierachter, om er zachtjes aan te zuigen en mijn tong over te laten glijden.

Reality's overrated.

Harry Styles
Ik hield hem stevig vast, niet van plan hem los te laten zolang hij in deze staat verkeerde. Iedereen verdiende iemand die ze beschermde in moeilijke tijden, Louis dus ook en ik zou met alle liefde diegene voor hem zijn. In de hoop hem te helpen met kalmeren drukte ik zijn kin omhoog en kuste hem zacht, wetende wat voor een effect dat normaal gesproken op hem had. Deze situatie was natuurlijk anders, maar het viel te proberen. Zodra ik terugtrok zoende hij me opnieuw, waar ik absoluut niet tegen protesteerde. Ik trok hem dichter tegen me aan, zijn arm om mijn nek en zijn zachte lippen op die van mij. In ieder geval kon ik hem hier dus mee afleiden, goed om te weten. Ik rilde lichtjes toen ik zijn hand onder mijn shirt voelde, zo klein en warm. Dit had ik niet verwacht, dat het hiernaar zou escaleren, maar het was niet vervelend. Met mijn beide armen om zijn middel zorgde ik ervoor dat hij niet weg kon komen toen hij langzaam zijn lippen verplaatste, al probeerde hij gelukkig ook niet weg te gaan. Ik beet op mijn lip om zijn woorden, om een klein geluidje te laten gaan toen Louis aan dat gevoelige plekje zoog. Snel knikte ik en liet mijn handen afdwalen naar zijn bovenbenen zodat ik hem met gemak op kon tillen terwijl ik opstond. Het was dat ik hier al zo vaak was geweest en ik nog met mijn ogen dicht zijn slaapkamer kon vinden, anders kon dit nog awkward worden. Daar legde ik hem voor het gemak op zijn rug op het matras en kwam boven hem hangen, Louis kennende nam hij wel de leiding als hij die zou willen. Ik kuste hem weer, vol vuur, maar op een manier toch nog teder. De jongen was in mijn ogen van porselein gemaakt, hoewel ik wist dat hij wel tegen een stootje kon, letterlijk. Maar vanavond was anders, dit ging niet om de lust. Dit ging om iets veel dieper dan dat.

Because I love him, do I need another reason?

Will Brodiel
Ik hoorde Sam grinniken toen ik mijn bolle kat aanhaalde, toch hoefde ik me niet eens om te draaien om het te doen stoppen. Ik keek toch wel naar Sam, die duidelijk moeite had met zich afdrogen en insmeren, maar hij wilde het zelf doen, dus ik wachtte op mijn cue voor ik zou helpen. Onder het insmeren van de zald zald zalf vroeg ik hem naar zijn slaapgewoontes. Als hij liever iets aan had kon ik dat zeker regelen, maar als het niet zo was, even goede vrienden. Zijn antwoord deed me glimlachen, en ik smeerde voorzichtig wat zalf op de plekken van zijn rug waar hij zelf niet bij leek te kunnen. Zijn woorden waren zo lief en schijnbaar onzeker, dat ik moeite had een vertederd geluidje binnen te houden. "Zolang jij er geen probleem mee hebt dat ik ook niets draag in bed." zei ik zacht van achter in zijn oor, voor ik hem weer losliet en het medicijnkastje opentrok. Ik haalde er simpeltjes een doosje asperines uit en zette die neer, waarna ik een glas water voor hem vulde en het ernaast zette. "Asjeblieft. De logeerkamer is direct recht. Ik zal wat beddengoed enzo pakken. Als je iets nodig hebt, roep je maar. Ik ben niet ver, maar de spullen liggen in mijn slaapkamer." Met nog een kus op zijn kruin verdween ik om op mijn kamer beddengoed te pakken. Lakens en een dekbedhoes vond ik wel, maar het leek wel of alle slopen verdwenen waren. Ik had natuurlijk weer eens moeten wachten tot het laatste moment met het wassen van de dingen, waardoor nu de enige matchende hoezen die van cars en frozen waren, die ik altijd op de bedden deed als mijn neefje en nichtje kwamen logeren. Dat wilde ik Sam niet aandoen, maar ook geen mismatch. Hierdoor begon ik vrij gefrustreerd door mijn kast en kamer te zoeken naar een schoon sloop. Dit was een minder fijn einde aan een toch zeer fijne avond. Natuurlijk zou ik veel voorzichtiger moeten zijn met de man als dit ooit weer gebeurde, maar nu wisten we allebei wel waar de grenzen lagen en welke daarvan echt niet mochten worden overschreden. Al had ik ook wel spijt dat ik hem zo hard had aangepakt, want hij had het echt super gedaan.

Bowties were never Cooler

Louis William Tomlinson.

Dat Harry me optild doet een giechel over mijn lippen gaan. Dst is grappig, ik voel me net een prinses, of een bruid, in ieder geval erg vrouwelijk. Hij heeft het bed al snel gevonden en legt me hierop neer, om me opnieuw te kussen. Ik sla mijn armen om zijn nek em trek hem dichter naar me toe, waarna mijn handen over zijn rug naar beneden gaan. Korte vingertjes frunniken aan de randen van zijn shirt en trekken deze langzaam omhoog. Ik heb de zoen nog miet rauw en hard gemaakt, niet perse lustig. Ja, we zoenen vol vuur, maar er is ook een hele hoop anders. En ook zeker bijzonder: Ik heb hem dan niet de complete conrrole gegeven, maar ik heb mijn normaal zo dominante rol ook nog niet ingenomen. Ik laat zijn lippen even los en trek zijn shirt over zijn hoofd, om ons dan om te draaien en zijn heupen tussen mijn knieën te klemmen. In plaats van hem nu te plagen en hem te laten smeken om zijn daddy doe ik eat anders. Ik begin kusjes uit te delen over zijn borstkas, rustig naar beneden. Mijn vinger kan het enkel niet laten om een rondje om zijn tepel te draajen.

Reality's overrated.

Harry Styles
Dit was anders, wat het nou echt was kon ik mijn vinger niet zo op leggen, maar ik wist dat ik het fijn vond. Niet meteen een lip stukbijtende zoen, eerder langzaam, opbouwend, zoals ieder normaal mens dat deed. Het was ook onwennig, hoe ik niet vanaf het begin af aan werd verteld wat ik moest doen en precies hoe. Ik had hier vrijheid in, anders hing ik niet nog steeds boven Louis. Er klonk zacht gehum vanuit mijn keel, ik genoot er meer van dan je zou zeggen, de zachte aanrakingen, zijn vingers over mijn rug. Het kwam erdoor dat ik het niet al te vaak kreeg, behalve van hem zo nu en dan, in de club waren ze namelijk niet zo bezorgd om je. Verdwaasd door de kus keek ik hem aan en liet rustig toe dat hij mijn shirt uittrok en binnen tien seconden de rollen had omgedraaid. Hell, van Louis zou ik alles toelaten. Het viel me op hoe stil het was overal. Geen enkel geluid, geen televisie, radio, mobiel, auto's, niets. Alleen het zachte geluid van zijn lippen die een spoor van kussen achterliet op mijn borst en onze ademhaling vulde de kamer. Het was niet overduidelijk, maar eerder een subtiel iets, natuurlijk haast. Ik rekte mijn lichaam uit en relaxte onder zijn aanraking, waarna ik met een tevreden geluidje mijn ogen sloot. Ik grinnikte stilletjes, al veranderde dat in een meer seksueel geluid, om wat Louis deed. Hij wist als geen ander hoe sensitief ik was en dat hij daar soms zijn voordeel mee deed, zag ik niet als mijn nadeel. Met een glimlach op mijn gezicht beet ik licht in mijn onderlip en verplaatste een van mijn handen zich naar zijn haren, niet om erin te grijpen, eraan te trekken als onuitgesproken vraag voor meer, maar om er zacht door te aaien, naar zijn wang toe. Zijn haar voelde altijd zo zijdeachtig als hij er geen onnodige producten in had gedaan, precies hoe ik hem het mooist vond. "Het is wel een mooie nacht, niet?" zei ik zacht nadat ik mijn ogen had geopend en zijn raam uitkeek, zo zacht omdat ik bang was de ontspannen sfeer te verpesten. Ik legde een arm onder mijn hoofd en staarde naar de lucht, die gevuld was met sterren, die een indicatie gaven dat het morgen koud zou worden. Daar maakte ik me niet druk om op dit moment, het was een prachtig uitzicht en vulde dit alles geweldig aan. Zijn lippen en handen op mijn lichaam, zijn aandacht, de hele voorzichtige liefde. Alles wat ik nodig had.

Because I love him, do I need another reason?

Louis William Tomlinson.

Vanuit het niets begint hij over de nacht en met lachende en liefdevolle ogen kijk ik hem aan. "Inderdaad, maar niet zo mooi als jij." Dit keer heb ik er enigszins over nagedacht en schaam ik me ook niet voor mijn woorden, al bloos ik wel lichtelijk. Mijn lippen zijn nu bij de rand van zijn broek aangekomen en ik laat mijn tong vlak boven de rand glijden. Om de gulp te openen en daarna met de knoop aan de weer te gaan, de broek gaat open en mijn handen gaan beiden zijn boxershort in, leg ik op zijn heupen. Ik kom weer naar boven, druk een kus op zijn lippen, nog een en nog een, om hem weer te zoenen. Mijn handen liggen ondertussen niet stil, dezen gaan rustig meer naar het midden en strelen over zijn lid, gaan wat naar beneden en ik begin hem af te trekken, heel rustig, met grote bewegingen. Ik laat zijn lippen los en kijk hem aan, trots, opnieuw liefdevol, sensueel, vurig, alsof hij het mooiste kunstwerk is dat ik ooit heb gezien, wat ik ooit zal zien, wat er valt te zien. En dat is hij ook, voor mij is hij dat absoluut. Misschien begon de avond niet helemaal goed, misschien had onze relatie niet het beste begin en al is dit pas de tweede avond, dit is zoals het hoord te zijn, dit is fijn, dit is perfect. Hij is perfect en hij is van mij. Niemand kan daar wat aan veranderen. Want als er iemand tussen ons in probeert te komen krijgt die persoon met mij te maken en al mogen ik en mijn vuisten niet zo groot zijn, mijn mond is dat wel. Op twee manieren trouwens, want niet alleen kan er een hele woordenstroom aan grove taal uitkomen, maar ook past er een hoop dick in. Handig, voor in de club, en nu natuurlijk, vooral nu. Want het kan dan wel zo zijn dat ik in de club mijn geld verdien, hem plezieren, met hem mijn tijd besteden, gaat voor dat.

Reality's overrated.

Harry Styles
Het kwam zelden voor dat Louis me op deze manier een compliment gaf. Meestal was het gemompelde, lichtelijk beschaamd en in ieder geval zo dat niemand ons kon horen. Dat was nu ook zo, maar toch deed het me glimlachen en een blos op mijn wangen verschijnen. Ik humde zacht om zijn tong, zijn handen die mijn broek losmaakten en zijn warme handen op mijn heupen. Voor iemand met mijn postuur kon het als vreemd opgevat worden dat ik me zo veilig voelde bij een kleiner iemand als Louis, maar van hem wist ik dat ik tenminste op hem kon reken, als enige die het echt boeide als ik degene was die pijn had. Ik glimlachte om elke kus die hij mijn lippen drukte en zoende hem liefdevol terug, het was zo makkelijk voor hem om me te laten lachen. Weer zoiets wat ik tegenwoordig niet bij anderen kon zoeken. Ik legde mijn handen in zijn nek, om hem dichtbij me te houden. Een klein geluidje kwam uit mijn mond toen Louis me op een rustig tempo aftrok. Het was anders, in tegenstelling tot het gehaaste dat we eigenlijk altijd deden, maar om de een of andere reden vond ik dit een stuk fijner. Zo kon ik echt van hem genieten, van alles wat hij deed. Ik hield mijn ogen gesloten nadat hij had teruggetrokken, mijn mond een klein beetje open. Dit voelde zoveel sensueler, intiemer dan dat we ooit hadden gedaan, en het was nog niet eens zo veel. Mijn vingers gleden iets omhoog om zich te verstrengelen in zijn haren net boven zijn nek. Zijn naam kwam stilletjes over mijn lippen, het zou illegaal moeten zijn dat een persoon je zo kon doen voelen. Onwetend had hij zoveel macht over me, maar het maakte me niet uit. Als het dan toch iemand moest zijn, dan het liefste Louis. "We hadden dit al veel eerder moeten doen," fluisterde ik, maar niet in staat de lichte heesheid in mijn stem te verbergen. Niet dat ik dat bewust deed, hij mocht weten wat hij met me deed, graag zelfs.

Because I love him, do I need another reason?

Marcel Styles
Niall probeerde me te kalmeren en naar binnen te tillen, maar ik voelde me gewoon nergens meer goed bij. Ik voelde me zo enorm ongemakkelijk en was doodsbang door alle overweldigende emoties die ik niet meer onder controle had. Ik probeerde zo goed mogelijk te kalmeren, maar het lukte voor geen meter. Het was dan wel gelukt niet meer te spartelen, maar ik voelde me nogsteeds verschrikkelijk. Toen ik de zachte stof van de bekende bank voelde, krulde ik me helemaal op, tot een minuscuul klein bolletje, voor zover ik dat kon. Zijn woorden deden me iets ontspannen, net als Dusty die bovenop me kwam liggen. Niall begon dingen te vragen, maar eigenlijk wilde ik nu slapen, warm en veilig, en hopen dat morgen een betere dag zou zijn. Ik was geen maagd meer, en het had heel fijn gevoeld, maar het orgasme was me veel te veel geweest. Ik had niets in de hand kunnen houden en het was gewoon doodeng geweest. Ik had dan wel graag het fijne gevoel wel vaker willen voelen, maar dat gevoel van geen controle hebben wilde ik niet terug. Ik voelde zijn hand over mijn gezicht gaan, en keek nog even op. "Ik red me wel. Ga maar lekker naar huis." zei ik zachtjes. Ik pakte nog heel kort zijn hand vast en gaf er een klein kneepje in, in de hoop dat hij het als teken zou zien dat het goed met me ging. Dat was namelijk echt niet zo. Ik wilde gewoon in de armen slapen van iemand van wie ik hield en die ik vertrouwde, maar dat ging gewoon niet. Harry was vast bij Louis, en Niall kon ik echt niet dwingen te blijven. Hij had zijn eigen leven en als hij wel zou blijven, zou hij wakker worden in een hel voor hem, gezien Harry altijd bij me kwam kijken als hij thuiskwam, en dan echt zou flippen. "Ik zie je morgen weer, en anders zondag." piepte ik zachtjes, in de hoop dat zo mijn stem niet zou breken. Dat kreeg ik gelukkig voor elkaar, maar ik hoopte maar dat het overtuigend genoeg was, dat hij rustig naar huis zou gaan en zich geen zorgen zou maken, terwijl ik me hier zou proberen te kalmeren, met de hulp van Dusty. Zo hou ik hopelijk nog een paar uur weten te slapen voor ik morgen weer achter het stuur zou kruipen richting onze moeder, met mijn broer naast me. Ik zou hopelijk wat drinken en kunnen slapen, maar waarschijnlijk zou dat echt niet lukken.

Bowties were never Cooler

Niall Horan.
Het was niet mijn bedoeling om Marcel zo overstuur te maken, ik wilde gewoon het beste met hem voor en ik wilde gewoon dat hij zich op z'n gemak zou voelen en het liefste zou ik de rest van de nacht bij hem willen blijven. Ik zou hem willen knuffelen, hem vertellen dat ik van hem hield en wat ik allemaal mooi van hem vond, maar dan zou het nog erger worden en dat wilde ik juist voorkomen. Marcel was gewoon een lieve, maar ook een ontzettende gevoelige jongen en ik kon nu maar het beste hem thuis brengen en hem alleen laten, zodat hij in alle rust de afgelopen uren een plekje kon geven. Hij zei dan wel dat hij zich zou redden en dat ik maar gewoon naar huis moest gaan, maar ik kon ook zo wel aan hem zien, dat het niet goed ging, maar met mijn aanwezigheid zou het alleen maar erger worden. 'Als jij dat wil' zei ik met een korte glimlach en toen hij mijn hand vast pakte en daar zachtjes in kneep, kneep ik terug en ik bukte me iets en ik plante een kus op z'n voorhoofd. 'Bel me als er wat is, en dan kom ik meteen' drukte ik hem op het hart, al zou hij daar ook wel niks van willen weten, maar zo eigenwijs en bezorgd was ik dan ook wel weer. Ik legde zijn autosleutels, die ik nog in mijn hand had, op de salontafel en draaide me weer om naar de jongen. 'Dat komt goed Marcel' zei ik als antwoord en afscheid. Ik wilde echt niet weg, maar ik moest nu met tegenzin z'n hand loslaten en ik kon het niet laten om toch nog met mijn hand over z'n gezicht te strelen. 'Slaap lekker' fluisterde ik nog tegen hem en ik deed een stap achteruit en schonk hem nog een glimlach voordat ik me omdraaide en naar de gang liep en het huis uitstapte. Ik sloot de deur achter me en haalde diep adem. Ik hoopte dat als ik hem morgen zou zien dat het dan wat beter met hem ging. Ik pakte mijn telefoon en zocht het nummer van Marcel op. Ik had geen zin om een taxi te bellen, lopen zou me goed doen en dan zou ik mijn hoofd ook wat leeg kunnen maken. Dat het midden in de nacht was, deed me niks en ik kon me prima zelf verdedigen als het moest. Ik twijfelde of ik hem een berichtje zou sturen, maar na een paar minuten gestaard te hebben naar zijn naam, deed ik het toch maar niet. Ik vergrendelde mijn telefoon en stopte die terug in mijn zak. Voordat ik de hoek van de straat omging, keek ik nog even naar het appartement van Marcel, in de hoop hem nog te zien, maar dat was valse hoop en ik zuchtte diep. 'Op naar huis Horan' mompelde ik tegen mezelf. Ik was moe en ik wist dat als ik straks thuis zou komen en in m'n bed zou gaan liggen, dat ik meteen vertrokken zou zijn.

'Darling, just hold on'

Samuel 'Sam' Hendrickson.
De kater was leuk, het was een echt gezelligheidsbeest en hij kickte op de aandacht die je hem gaf, maar zijn baasje was nog net iets leuker en ik schrok van mijn eigen gedachtes. Ik zag hem toch niet zo? Ik had geen idee wat we waren, vrienden, fuckbuddies? Maar ik was niet op zoek naar een relatie, daar had ik nu helemaal geen zin in, en Will vast ook niet. Ik verdrong mijn gedachtes en ik schrok een beetje toen ik de hand van Will over mijn rug heen voelde gaan en ik voelde dat ik langzaam rood werd en ik wist heus wel dat hij niet kon weten wat ik even daarvoor had gedacht, maar toch denk je dat dan. 'Dank je wel' zei ik hem zachtjes. Hij hielp me gewoon mee met de plekken waar ik niet bij kon komen, ik moest er niet te raar over gaan denken. Ik lachte schor toen hij aan me vroeg of ik er dan ook geen problemen mee had dat hij naakt sliep en ik schudde mijn hoofd. 'Het is niet dat ik het nooit eerder heb gezien' zei ik met een lachje en ik was toch wel in zekere mate opgelucht dat ik weer normaal tegen hem kon doen. 'Neem je tijd' vertelde ik hem toen hij zei dat hij nog het beddengoed moest pakken. Voordat ik echt in slaap kon komen, was het zeker al een half uur later en het was al bijna ochtend, dus zoveel slaap zou ik waarschijnlijk niet krijgen. Ik was gewend om vroeg op te staan, maar ik zou er zeker niet verbaasd van staan te kijken als ik een gat in de dag sliep. Ik humde wat toen hij een kus op m'n kruin gaf en ik keek hem na en ik gaf de kat nog een laatste aai en liep toen naar de logeerkamer. Het gordijn was nog niet dichtgeschoven en dat deed ik dan maar, maar eerst deed ik het raam nog open. Ik kon niet slapen zonder wat frisse lucht in de kamer. De handdoek die ik nog in mijn hand had, deed ik om mijn middel heen, zodat dat deel tenminste nog een beetje verwarmd werd. Ik zuchtte en ging voorzichtig op het bed zitten en ik wachtte totdat Will terug kwam met het beddengoed.

'Darling, just hold on'

Louis William Tomlinson.

Ik schaam me niet voor mijn woorden, dit keer helemaal niet, want het is zo waar. Kom op, iedereen die zou beweren dat hij niet prachtig (zeker zoals hij er nu ligt, ogen gesloten, mond een klein beetje open en die blik op zijn gezicht, die heerlijke blik) is zou liegen. Misschien hadden we het inderdaad eerder moeten doen, nee, niet misschien, sowieso. Maar ik besefte het pas zo laat, ik kon het pas zo laat plaatsen en misschien was ik er eerder nog niet klaar voor. Ik denk dat ik nooit helemaal klaar ben voor een relatie, dat is gewoon niks voor mij, behalve met Harry misschien, maar ik moet het proberen, ik wil het proberen want ik wil met hem zijn, heel graag. Zijn heesheid doet me glimlachen. Zijn lome, hese stem klinkt altijd als muziek in mijn oren, maar als hij opgewonden is, weet zijn stem nog beter te klinken. "Inderdaad." Ik druk een kus op zijn borstkas en ga naar beneden, mijn tanden grijpen zijn boxershort vast dat ik zo uittrek en mijn handen glijden om zijn stam, zodat mijn lippen zich om zijn roze top kunnen sluiten en te zuigen. Waarna mijn tong om zijn eikel cirkelt. Mijn vingers kietelen zijn ballen en ik sla mijn ogen even lichtelijk op, om zijn gezicht te kunnen zien, want dat wil ik voor geen goud missen.

Reality's overrated.

Harry Styles
Ik glimlachte licht naar Louis met mijn ogen nog gesloten. Hij was zo'n schat en ik was zo dankbaar dat hij bereid was om dit te doen. Niet letterlijk wat we nu doen, want daar was hij altijd wel bereid toe, maar eerder het alles wat hiertoe geleid had. Dat hij zijn scharrels buiten werk voor me opgeven, zijn overmatige drinken en drugsgebruik en dat hij überhaupt de mijne wilde zijn. Mijn handen gleden terug om me aan volle plukken van zijn haar vast te houden terwijl hij omlaag kuste richting mijn boxer. Ik rilde even omdat ik zijn tanden over mijn huid kon voelen toen hij daarmee de laatste kleding van mijn lichaam verwijderde. Een onbeschaamde kreun rolde over mijn lippen door zijn kleine handen om me heen en niet veel later zijn warme mond. Mijn heupen bewogen zich een klein beetje omhoog om meer van hem te kunnen voelen, Louis was zo veel beter dan al die klanten die dachten dat ze een goede blowjob konden geven, maar in werkelijkheid volgens mij geen enkel idee hadden wat ze aan het doen waren. Ik beet op mijn lip en kon een paar zachte geluidjes van het genot dat hij veroorzaakte niet tegenhouden, maar dat hoefde voor mijn part ook niet. "Lou, ik ben niet de enige die dit verdient, hmm," mompelde ik zacht en trok lichtjes aan zijn haren. Er waren meer dan genoeg opties om elkaar zo goed te doen voelen, en hem plezieren vond ik waarschijnlijk nog leuker dan hij. En daarbij, Louis was de enige waarvoor ik dit zo vrijwillig deed, iedereen die ik had buiten werk gaf ik geen flikker om en zij mochten vooral aan mijn wensen opdragen. Hij was op zoveel manieren anders en hield van elk klein ding, ook al was het misschien nie wederzijds.

Because I love him, do I need another reason?