• The Rouge Gentleman's Club • One Direction • 16+ • Speeltopic 3 • - Speeltopics

Het is inmiddels 2 uur 's avonds, de club is net afgesloten en de klanten zijn weg, eigenlijk allemaal. De jongen zijn zeker niet allemaal ongeschaad uit de avond gekomen, maar de echte straffen komen pas morgen, gezien Will niet de inkomsten in gevaar wil brengen. Toch is het nu voor iedereen tijd om naar huis en naar bed te gaan, of naar het bed van iemand anders.

Bowties were never Cooler

Louis William Tomlinson.

"Niks," antwoord ik. "Je bent mooi en lief en gewoon zo leuk." Ik trek hem dichter tegen me aan en begraaf mijn neus in zijn krullen, om dan een poging te doen mijn blik van hem af te scheuren en op de film te richten. Zijn woorden doen me meteen mijn hoofd schudden. "Nee, nee, ik hou meer van deze film dan ik toe zou willen geven en ik zit meer dan prima. Niet zo onzeker zijn." Ik druk nog een kus op zijn wang en ook eentje op zijn neus en kruin. Het is gek dat hij nu onzeker is, dat was ik de hele tijd, met een reden, wie gaat er nou zo snel de fout in? Ik moet het record vreemdgaan binnen korte tijd verbroken hebben. Ik ben onzeker in alles wat met liefde te maken heeft, maar toch is hij nu ongemakkelijk. "Waarom moet dat ineens? Er is toch niets?" Het maakt mij weer onzeker, lekker dit. Ik pak zijn hand vast, mijn kleine handje pakt zijn grote en drukt een kus op de brug, om dan weer verder te kijken, dit keer wel naar de film, voor zolang ik mijn concentratie hier weer op kan houden. Dat vind ik normaal al moeilijk, maar zeker met dit wonderschone schepsel naast me.

Reality's overrated.

Harry Styles.
Ik bloosde diep om wat Louis zei en het was dus maar goed dat hij het niet kon zien nadat hij zijn neus in mijn haar had gedrukt. Normaal gesproken veegde ik een complimentje van me af, vooral omdat ik die vaak in bed te horen kreeg, maar dit was Louis en hij meende het oprecht. Hij zei dat ik niet zo onzeker moest zijn, wat makkelijker gezegd dan gedaan was. Het was duidelijk dat hij heel gewild was en Louis hield van aandacht, hij kon krijgen wie hij maar wilde, natuurlijk was ik onzeker. Dat speelde er ook een rol in dat ik mijn hand bij van zijn gezicht liet vallen op mijn schoot, al wist ik niet precies waarom ik het deed. Ik schudde mijn hoofd om zijn vragen en drukte een kus tegen zijn kaak. "Het is niks, let maar niet op mij," mompelde ik en glimlachte lichtjes toen hij mijn hand pakte en er een kus op gaf. Het contrast tussen onze handen was groot, het liet de zijne schattig lijken. Voor een hoer was Louis eigenlijk veel te schattig. Ik keek naar hem op, maar zag dat hij zich weer op de film had gericht, iets wat ik waarschijnlijk ook moest doen. Ik gaf een kneepje in zijn hand en humde even. De film kwam langzaam op het punt dat het opbouwde naar het raken van de ijsberg, het was toch niet voor te stellen hoe onwetend iedereen was en nog geen halve dag later meer dan de helft dood zou zijn. "Kun je -je überhaupt voorstellen hoeveel doodsangsten die mensen hebben doorstaan?" fluisterde ik, om het moment op het scherm niet te verpesten. Als ik daar zelf was geweest, ik wist niet of ik daar zo goed mee om zou kunnen gaan. Het idee alleen al, zeker als de jongen naast me erbij zou zijn. Waarschijnlijk zou ik dan in Jack's voetsporen treden en er alles aan doen om hem veilig van dat verdoemde schip af te krijgen, maar in een moment van pure paniek wist niemand zeker wat je ging doen.

Because I love him, do I need another reason?

Louis William Tomlinson.

Hij schud mijn vraag van zich af, het is niks en al is het onmogelijk niet op hem te letten, ik knik toch en richt me weer op de film, tot Harry een vraag stelt. "Nee, ik denk dat je -je dat alleen écht voor kan stellen als je zoiets mee hebt gemaakt." Ik kijk toe, naar Caledon en zijn streken en ik snuif. "Wat een verschrikkelijke vent. Brr. Als ik Rose was zou ik hem ook niet trouwen. Eigenlijk, de enige persoon die ik ooit zou kunnen trouwen zit naast me dus tsja, dat is makkelijk gezegd." Ik word stil en knalrood. Oh, dat was niet de bedoeling, het was gemeend, maar niet erg tactisch. "Wauw, Lou," spreek ik mezelf toe en sla met mijn platte hand tegen mijn voorhoofd. Je weet wel, zoals mensen altijd *facepalm* zeggen, alleen doe ik het letterlijk, want ja, dat kan gewoon. "Sukkel." Want what the fuck, wie zegt dat gewoon even tegen zijn vriendje van net vierentwintig uur. Ja hoor, ik ben niet alleen in die vierentwintig uur al vreemd gegaan, maar ik heb ook gezegd dat hij de enige is die ik ooit zou kunnen trouwen, typisch, erg typisch. Dus ehm, tsja, de relatie gaat top, ofzo.

Reality's overrated.

Harry Styles
Louis had gelijk, we konden niet weten hoe die mensen zich hadden gevoeld. Wat een emotioneel letsel ze hadden opgelopen, als ze het überhaupt hadden overleefd. Ik ging er wat comfortabeler bij zitten en sloeg mijn arm om zijn middel heen. In eerste instantie knikte ik instemmend met zijn opmerking over die achterbakse vent, maar al snel keek ik met grote ogen naar Louis op. Dat had hij niet kunnen menen, ik geloofde het niet. Ik was misschien closer met hem en meer in een soort normale relatie met hem dan iemand voor mij, maar dat hij zo kon zeggen dat ik enige was met wie hij zou kunnen trouwen ging aan mijn logica voorbij. Maar hij meende het wel, want hij werd opeens erg stil en bloosde. En als Louis twee dingen bijna nooit deed was het wel dat. Hij sloeg zichzelf tegen zijn voorhoofd en noemde zichzelf een sukkel, maar daar was ik het ook weer niet mee eens. "Hé, het is goed. Je bedoelde het niet zo," zei ik zachtjes en wreef met mijn hand over zijn bovenbeen. Hoe graag ik ook zou willen dat het serieus was, begreep ik het ook als hij het had gezegd door het moment. Louis schaamde zich duidelijk en het zou niemand helpen als ik er een punt van ging maken. Ik kuste zijn wang en legde mijn hoofd weer tegen zijn schouder aan, om dit te vergeten en verder te kijken naar de film. Ondertussen bleef ik over zijn been aaien, hij was zo warm en ik kon hier de hele nacht wel blijven zitten. "Zou dat niet ongemakkelijk zijn, om daarin seks te hebben?" vroeg ik me hardop af. Het was niet alsof ik het zelf niet op vreemdere plekken had gedaan, maar van veel was ik geen fan. Het ging me er vooral om dat het de eerste keer was voor Rose en Jack, zeker omdat het in die tijd logisch zou zijn dat zij nog een maagd was en dat me geen fijne plek leek om ontmaagd te worden.

Because I love him, do I need another reason?

Marcel Styles
Ik kreeg mezelf maar niet onder controle, zeker nu de ergste extase begon te zakken en alles echt begon in te zinken. Hoe langer het duurde hoe erger ik in het gat viel. Ik wist het ene ding af te schuiven en de volgende drie kwamen weer op in mijn hoofd, niet alleen van nu, maar ook uit het verleden. Ik werd erdoor verzwolgen en kon er niets meer aandoen. Dit was ook waarom ik enorm schrok van wat getik op de ruit. Ik keek met grote bange ogen op en zag Niall me aanstaren, haren nog nat en in nonchalante kleren, waarschijnlijk het eerste wat hij wist te pakken. Hierdoor voelde ik me alleen maar meer schuldig en werd de aanval alleen maar erger. Dat hij bot tegen me deed hielp een beetje, gewoon omdat het mijn gedachten bevestigde en me daarom rustiger maakte. Niall had dit alleen gedaan omdat ik een charity case was, voor niets meer of niets minder. Ik deed dus snel wat hij zei en krulde me wat onhandig op, op de passagiersstoel. Ik deed de riem om en keek Niall aan. "Sorry. Ik wil je niet tot last zijn." piepte ik haast onverstaanbaar zacht door mijn muziek heen. Ik was altijd iedereen tot last en dat wist ik. Het was nu ook wel duidelijk dat ik Niall ook alleen maar tot last was. Ik wist dan ook niet waarom hij me niet gewoon liet rijden, ik me om een boom zou wikkelen, en iedereen van me af zou zijn. Dan zou niemand ooit nog last van me hebben, kon hij ook stoppen met doen of hij me lief vond. Ik zuchtte en kukelde om, zodat mijn hoofd tegen het dashboard kwam te liggen. Ik was het echt helemaal zat en het feit dat ik nogsteeds trilde, hyperventileerde, en in een staat van blinde paniek verkeerde maakte het alleen maar erger. "High Wycombe, Lucas Road 27." piepte ik zacht, zonder een verdere uitleg. Hij zou het wel snappen en als hij de weg niet wist kon hij erg gemakkelijk de tomtom instellen. Ik vond het verschrikkelijk om zo afhankelijk te moeten zijn, zeker van iemand die me duidelijk als niet meer zag dan een matig tot slecht avondje in bed met te veel emoties, maar nu hij achter het stuur zat kon ik niets anders dan gewoon in stilte proberen te kalmeren, in de hoop rustiger te zijn als ik thuis was, maar mijn hoop was niet erg groot dat het zou lukken.

Bowties were never Cooler

Will Brodie
Sam was duidelijk geamuseerd door Garfield, die zelf ook geamuseerd leek door Sam. Hij was aan het spinnen en bleef maar smeken om meer aandacht en aanhalingen. Ik leunde met mijn hoofd wat op Sam's schouder en keek vertederd naar de kat. "Ik heb hem al een aantal jaar.Volgens mij worden het er 7 in een paar weken." vertelde ik de man voor me, die mijn kat bleef aanhalen. De kat mocht hem zeker en dat was heel schattig om te zien. Toch begon het water kouder te worden en ik vond het ook allemaal minder comfortabel worden doordat het koud werd. Het duurde nog tot Sam rilde voor ik het besluit maakte op te staan. Ik krabbelde uit het bad en liep naar het kastje om twee grote zachte pluizige handdoeken te pakken en de fles met lotion voor zijn huid, zodat hij morgen een heel stuk minder last van alles zou krijgen. Ik droogde mijn lichaam vlug af en wikkelde de handdoek om mijn middel, voor ik naar het bad liep. "Kom, Sammy. Ik heb een handdoek voor je en nog wat lekkers voor je huid. Je mag jezelf insmeren als je wil, maar ik wil het ook voor je doen als je dat liever hebt." vertelde ik hem. Ik had de handdoek in mijn hand, want het werkte toch niet om hem in te smeren als hij nog nat was. Mijn eigen haren dropen nog wat na over mijn gezicht en nek, maar dat droogde ik zo wel verder af. Ik wilde eerst Sam het bad uit helpen en verder verzorgen. Dan het bad leeg en de kat afdrogen, voor we waarschijnlijk met z'n drieën naar bed verdwenen. Ik zou waarschijnlijk het logeerbed nog op moeten maken, maar dat vroeg ik zo wel. Eerst wilde ik zorgen dat Sam weer veilig uit het bad op zijn voetjes stond en daar ook echt op kon blijven staan. Als dat niet ging verzon ik daar ook wel weer wat op, maar hopelijk ging het gewoon en voelde hij zich morgen weer goed. Niet alle pijn zou verdwenen zijn, maar het zou hopelijk een heel stuk beter zijn dan nu.

Bowties were never Cooler

Niall Horan.
Het is eigenlijk helemaal niet mijn bedoeling om zo bot tegen Marcel te zijn, maar de jongen luisterde wel en voor mijn gevoel maakt het hem ook rustig en dat vind ik toch wel een beetje vreemd, maar ik leg het naast me neer, want hij schuift op naar de andere kant en ik stap nu ook in de auto. De muziek staat aan en het is muziek wat ik eigenlijk niet verwacht bij Marcel en ik besef me dat ik eigenlijk wel meer dingen niet over hem weet en ik besluit er maar niks over te zeggen. 'Dat ben je niet Marcel' zeg ik hem zachtjes als hij tegen me zegt dat hij me niet tot last wil zijn. Hij is geen lastpak, tenminste niet voor mij. Ik wil met alle liefde alles voor hem doen, maar hij wil het niet zien dat er ook nog aardige mensen zoals mij zijn die hem willen helpen. Ik startte de auto en op dat moment besloot Marcel met zijn hoofd tegen het dashboard aan te gaan liggen en snel boog ik me naar hem toe. 'Kom op Marc, dat is niet goed voor je hoofd' vertel ik hem zachtjes en ik duw hem terug in een normale stand en ik kijk hem even aan, zonder mijn blik af te werpen en ik knik bij zijn woorden als hij mij het adres vertelt. Ik streel zachtjes met mijn duim over de huid van zijn gezicht, in de hoop dat het hem kan doen kalmeren, want ik vind het niet leuk als hij zo verdrietig is en dat hij hyperventileerde. 'Rustig Marcel' fluisterde ik hem zachtjes toen, 'In en uit ademen, langzaam, dat kan je wel, dat lukt je wel. Doe dat maar' Ik glimlach kort naar hem en laat hem dan los, ook al wil ik dat eigenlijk niet, maar Marcel wil naar huis en dan zal ik hem maar naar huis brengen. Ik wend mijn blik van hem af en concentreer me nu op de weg, de auto rijd lekker, de muziek staat aan, maar toch hangt er een bepaalde spanning in de auto, die ik niet echt kan verklaren. De hele rit naar zijn huis zeg ik dan ook geen woord meer en we zijn dan ook zo bij zijn huis, want er is vrijwel geen mens op straat. Ik parkeer de auto netjes en haal ik de sleutel uit het contact. 'Niet uitstappen' zeg ik snel tegen Marcel en zelf stap ik wel uit en loop om de auto heen om dan zijn deur open te maken en de gordel weg te halen en hem dan uit de auto te tillen. Hij is niet zwaar, ik kan hem gemakkelijk op tillen en met mijn been duw ik de deur dicht als ik hem uit de auto heb gehaald. 'Heb je een sleutel van de voordeur'? vraag ik hem zachtjes en loop richting zijn voordeur en wacht totdat hij me de sleutel geeft, zodat ik hem naar binnen kan brengen.

'Darling, just hold on'

Samuel 'Sam' Hendrickson.
Garfield was echt gek op aandacht en bleef maar spinnen, terwijl ik hem aanhaalde en als ik even ophield met aaien, begon hij verontwaardigd te mauwen. Ik grinnikte zacht en knikte bij de woorden van Will die vertelde dat hij Garfield al zeven jaar in huis had. Ik voelde dat hij op mijn schouder leunde en ik leunde weer een beetje tegen zijn hoofd aan. 'Will ook een aai over z'n hoofd'? vroeg ik hem toen met een grinnik en ik streelde met mijn natte hand over zijn haar en gezicht en Garfield protesteerde weer, door heel hard te mauwen en ik kroelde hem snel over zijn buikje. 'Je bent volgens mij echt een verwende en aandachtsgeile kat' mompelde ik tegen het beest en ik bleef gewoon lekker tegen Will aan liggen. Het voelde echt veilig bij hem en ik wilde er eigenlijk nog niet uit, maar het water werd kouder, wat ik ook weer voelde en waardoor er een huivering door mijn lichaam heen trok. Will had het ook door en stapte toen uit bad, waardoor er nu geen leuning meer was, maar toen hij terug kwam met een badhanddoek, stond ik ook langzaam op. Mijn spieren en lichaam hadden zich kunnen ontspannen en het voelde best wel fijn nu. Ik had nog wel pijn, maar minder pijn dan voorheen. 'Ik doe het zelf wel, ik zie wel tot hoever ik kom' zei ik zachtjes. Will was dan zo lief dat hij me wilde verzorgen, ik wilde niet helemaal afhankelijk van hem zijn en ook dingen zelf proberen te doen en dan zag ik vanzelf wel tot hoever ik zou komen, Voorzichtig stapte ik uit het bad en keek ik ietwat verlegen naar Will. Ik voelde me kwetsbaar omdat ik nu naakt was, ook al had hij me nu al een paar keer naakt gezien dat het vrij gewoon was geworden, maar toch voelde ik me nu een kwetsbaar en gevoelig jongetje. 'Mag ik die handdoek van je'? vroeg ik hem zacht en verlegen en ik deed een stap naar hem toe. Ik kon er niks aan doen dat ik hem knap vond en dat hij de reden was, dat ik me onderdanig opstelde, want die man deed gewoon iets met je, wat ik niet kon verklaren. Hij mocht dan ontzettend dominant zijn, hij had ook een zorgzaam kantje en dat was prettig om te zien en \k had het gevoel dat hij toch wel iets om me gaf.

'Darling, just hold on'

Louis William Tominson.

Hij zegt dat het goed is, want ik bedoelde het niet zo. Dat is niet helemaal waar, ik bedoelde het wel enigszins, ik meende het in ieder geval wel en ik weet niet waarom. Maar ik knik maar gewoon awkward. Hij wrijft met zijn hand over mijn bovenbeen en dat doet me slikken, sorry, maar als seksueel persoon maken dat soort handelingen het me gewoon lastig me in te houden. En hij blijft maar aaien, wat me langzaam steeds ongemakkelijker maakt. En dan begint hij ook nog over seks. Zou het ongemakkelijk zijn? Ik stel me voor dat het hetzelfde is als seks hebben in een auto en dat heb ik vrij vaak gedaan. Een auto is oké, niet helemaal gemakkelijk, maar ook niet ongemakkelijk. "Hmm, als ik eerlijk ben, ik merk nooit zo'n verschil waar ik nou lig," biecht ik op. Ik ga zo op in de seks dat het me echt niet kan schelen waar ik ben. "Maar iedereen is anders en al heeft het wel iets, een bed zal vast fijner zijn. Maar toch, het is ook wel romantisch, zo'n soort koets, denk ik." Ik druk een paar kusjes op zijn wang en op zijn kaak, zachtjes, het is gewoon zo moeilijk om van hem af te blijven, weet je. Mijn vingers spelen met zijn haar, met zijn krullen. Zijn krullen zijn zo leuk en obsessief. Ze maken me gewoon asldfkjaskdfj, ik heb er geen woorden voor. Zijn ogen zijn nog geweldiger, de kuiltjes in zijn wangen zijn zo schattig en zijn lippen sexy, zijn handen zijn enorm en zijn geslachtsdeel ook. Hij is gewoon zo leuk.

Reality's overrated.

Harry Styles
Mij leek het vooral pijnlijk, om seks te hebben in een koets. Al dat hout dat schuurde, zelfs in een luxe versie leek het me behoorlijk ongemakkelijk. In een auto lag je tenminste een stuk comfortabeler. Ik grinnikte toen Louis zei dat hij nooit het verschil merkte. Dat geloofde ik graag, wij tweeën alleen al hadden een aardige diversiteit aan mogelijkheden uitgeprobeerd en geen een keer dat ik hem had horen klagen. Ergens had hij wel een punt, als je het ongemakkelijke weg dacht was een koets eigenlijk best romantisch. Speels gaf ik een kneepje in zijn been en keek op. "Dan moeten we dat misschien maar een keer proberen," stelde ik voor, genietend van de kussen die hij me gaf. De enige keren dat hij zo zacht met me was -was na seks of als hij onder invloed was. Dit was een welkome verandering, net als dat hij eindeloos met zijn vingers door mijn haar ging. Ik vond het fijn als mensen aan mijn haar zaten, om welke reden dan ook en zeker als dat mens Louis heette. Liefdevol bleef ik over zijn been strelen met mijn vingertoppen en keek toe hoe langzaam de paniek toenam op het scherm bij de crew. Zij moesten het ook niet makkelijk gehad hebben, wetende dat zij het hoogstwaarschijnlijk niet gingen redden. "Lou, wat zou jij doen als je wist dat we nog maar een paar uur samen zouden hebben? Als allerlaatste uren?" vroeg ik aan hem. Ik zou het niet weten, impulsief als ik was kon dat letterlijk tot alles leiden. Het enige dat ik zeker wist was dat ik geen seconde van zijn zijde zou wijken. Het was zo vreemd, iets meer dan een dag geleden had ik zoiets nooit gezegd, laat staan gedacht. Alles wat ik echt van hem had gedacht was ineens naar boven komen zetten na een lange tijd van onderdrukking en als het altijd zo kon zijn als dit moment, had ik nergens spijt van.

Because I love him, do I need another reason?

Lousi William Tomlinson.

Het speelse kneepje in mijn been doet een rilling door me heen gaan. Zijn voorstel klinkt goed, zeker wel, ik ga geen enkele kans om met Harry te boemerangen voorbij. "Klinkt interessant." Maar de vraag die daarna komt is wat lastiger. "Ik weet het niet, ik zou seks met je hebben, mezelf kennende. Ik zou niet van je haar afblijven en ik zou duizend maal zeggen hoe mooi je bent en hoe leuk." Ik weet dat hij niet de enige zou zijn die ik zou willen jojo-en op dat moment, maar dat ga ik niet zeggen, dat kan ik niet zeggen. Het schip begint problemen te krijgen op het scherm en ik klem Harry steviger vast, alsof ik hem wil beschermen. "En ik zou heel boos zijn omdat we nog maar zo kort hadden." Mijn vingers strelen over zijn bovenarm en ik druk een kusje op zijn sleutelbeen. "Ik heb geen idee, ik zou waarschijnlijk niet na kunnen denken, want dat kan ik nooit. En jij?" vraag ik hem. Het schip breekt en ik trek hem nog steviger tegen me aan, alsof wij dat schip zijn en ik zo kan voorkomen dat het uit elkaar valt. Nee, ik kan zo'n schip niet bij elkaar houden, niemand kan dat, niemand is zo sterk. Maar toch zou ik het proberen, als ik hem daarmee kon redden. Ik denk dat ik alles zou proberen om hem te beschermen.

Reality's overrated.

Harry Styles
Louis was veel te lief voor me. Iedereen die zei dat hij niet in staat was om een relatie stand te laten houden kon voor mijn part oprotten. In de afgelopen jaren was er niemand die me zo had kunnen doen voelen als hij en dit was de eerste keer dat ik zo verliefd op was op een persoon. Ik voelde hoe zijn grip op me verstevigde en automatisch krulde ik me verder op, bij Louis was het niet erg om me klein te voelen. Ik kon alle paniek op het scherm gewoon voelen en het was dat hij me vasthield, want ik kon niet tegen dit soort dingen. Een glimlach vormde om mijn lippen en ik knikte toen hij zei dat hij ook boos zou zijn, waarna ik humde om de kus op mijn sleutelbeen. Dat was een van mijn gevoeligere plekken. Ik wilde antwoord geven op zijn vraag, maar op dat moment spleet het schip in tweeën en verstopte ik mijn gezicht in zijn nek. Ik wilde niet zien hoe het achtersteven op tientallen mensen terecht zou komen. Mijn vingers groeven zich in zijn zijde en ik haalde even diep adem. "Ik zou je geen seconde loslaten en je laten weten hoeveel ik van je hou," fluisterde ik tegen hem, waarna ik twijfelend weer naar de tv durfde te kijken. Het was kinderachtig dat ik zo reageerde op een film, maar ik was nou eenmaal gevoelig voor films als deze. "Maar ik ga jou niet verliezen, dat sta ik niet toe," mompelde ik, om zwaar te slikken bij het zicht hoe ze elkaar in leven probeerden te houden. Dit was niet mijn ding en ik kon aan voelen komen dat ik zo nog een brok in mijn keel kreeg, ik wilde niet meer huilen in zijn buurt. Dit was dan met andere omstandigheden, maar hetzelfde gold. Louis had al teveel van mijn kwetsbare kant over zich heen gekregen de afgelopen twee dagen, dat totaal was al bijna meer dan mijn broer ooit had meegemaakt.

Because I love him, do I need another reason?

Will Brodie
Sam had helemaal gelijk met Garfield. Ik verwende het beestje enorm en hij was misschien nog wel erger aandachtsgeil dan de jongens en ik bij elkaar. Ik drukte nog een kus op zijn wang en stapte toen toch maar het bad uit, want het water was inmiddels flink frisjes geworden. Ik pakte handdoeken en droogde mezelf een beetje af voor ik naar het bad liep om Sam er ook een aan te rijken. Ik had geen idee hoe erg zijn pijn nu was, en hoe hij zich op dit moment voelde. Ik vroeg het dan ook maar aan hem en wachtte op antwoord. Ik knikte kort en bleef rustig wachten tot hij op de vaste grond stond en niet was uitgegleden op de gladde binnenkant van het bad. Ik hield mijn ogen op zijn prachtige lichaam, wat nu in dit licht en na eventjes in bad te hebben geleden nog heel veel erger eraan toe leek dan hiervoor. Hij keek wel een stuk helderder dan daarnet. Hij was nu alleen wel duidelijk onzeker, wat echt niet hoefde met zijn prachtige statuur. Ik liet een vinger over zijn kaak gaan. "Ga je gang, Sammy.Het zal wat branden, maar daarna zal het je een stuk beter laten voelen." zei ik tegen hem, voor ik naar het bad liep en de stop eruit trok. De kat keek me wat verontwaardigd aan, maar toen ik mijn handdoek van mijn middel haalde en die om hem heen sloeg, vond hij het wel best. Ik hield de natte kat tegen me aan en wreef hem rustig droog. Hij spinde luid en gaf me kopjes tegen mijn kaak aan. "Zo baasje zo kat... Al is hij duidelijk de baas hier in huis en ben ik de butler." zei ik grinnikend. Toen hij eenmaal gedeeltelijk droog was wrong hij zich uit de handdoek en ging pontificaal op mijn schouder zitten. Hij was echt een keizer in dit huis en was zich daar duidelijk bewust van. Dat hij straks tussen ons in zou kruipen op het grote bed, en alle ruimte zou inpikken, was dan ook al bijna een zekerheid. "Slaap je naakt of liever in een boxer?" vroeg ik voorzichtig aan hem. Als hij iets aan wilde hebben, kreeg hij gewoon een boxer van me, en anders was het ook goed. Ik wilde gewoon zeker zijn dat hij zich comfortabel voelde en alles van net van zich af kon laten glijden. Het was inderdaad heel intens geweest, te intens, maar hopelijk zou hij zich ervan herstellen en zou hij nog een keertje terugkomen om het wel voorzichtig te doen. Het hoefde namelijk echt niet zo hard en ruw.

Bowties were never Cooler

Samuel 'Sam' Hendrickson.
Ik kon met eigen kracht uit de badkuip stappen, dat kon ik gelukkig nog wel doen. Ik hoefde niet met alles geholpen worden, de pijn was al deels vervaagd, maar ik voelde het allemaal wel duidelijk en misschien deed ik me ook wel beter voor dan ik was. Ik had geen idee hoe mijn lichaam er uit zag, waarschijnlijk helemaal onder de blauwe plekken en schrammen en als ik naar mijn armen en benen keek, was dat ook inderdaad zo. Toen ik eenmaal uit het bad was gekomen, stond ik op de koude badkamervloer en droop het water van me af en ik rilde even door de plotselinge kou en ik vroeg ietwat verlegen aan Will of ik de handdoek mocht hebben, zodat ik mezelf kon afdrogen en daarna had hij nog een zalf voor me, waarmee ik mezelf kon insmeren. Ik knikte hem dankbaar toe, toen hij me de handdoek had gegeven en terwijl ik me afdroogde, richtte hij z'n aandacht op de kat en ik moest toch wel zachtjes grinniken om z'n woorden, waardoor ik heel kort wat pijn in mijn schouder voelde en ik gelijk weer ophield. 'Zo zijn beesten nou eenmaal, die willen graag de aandacht' zei ik toen met een klein glimlachje en bukte me even om m'n voeten wat droger te maken en ik liet sissend mijn adem ontsnappen toen er een zeurende pijn in mijn rug ontstond en ik kwam snel weer overeind en ik pakte de zalf om me daarmee langzaam in te smeren. Het werd warm, het was zoiets als een gel voor je spieren en het werkte genezend meestal. 'Ik slaap naakt' zei ik hem als antwoord op z'n vraag, 'Maar als je dat vervelend vind, kan ik een boxer aantrekken'? zei ik toen zachtjes. Ik zou het vervelend vinden als hij zich ongemakkelijk zou voelen en dit was zijn huis en ik was de gast, alhoewel hij me al wel vaker naakt had gezien, maar het was zijn keuze. 'Heb je misschien een pijnstiller'? vroeg ik hem daarna en ik wreef over mijn slapen. Door alle spanning van de afgelopen uren was er een hoofdpijn op komen zetten en het leek er niet op dat die snel over zou gaan.

'Darling, just hold on'

Marcel Styles
Niall probeerde me gerust te stellen, en voor me te zorgen. Niall startte de auto, die vertrouwd begon te pruttelen, en ik liet me voorover tegen het dashboard aan kukelen. Het trillen was niet helemaal prettig, maar het was beter dan constant uit het raam kijken. Zo kon ik mijn gezicht namelijk nog iets verbergen en nog wat verder in elkaar kruipen. Ik vond het al niets dat ik mezelf niet gewoon had kunnen kalmeren en ik Niall nu zijn nachtrust ontnam. Hier was de blondine het ook niet mee eens en duwde me terug normaal op mijn stoel. Het maakte me eigenlijk niets uit dat het slecht was voor mijn hoofd, maar ik ging hier nu niet over ruziën. Ik gaf hem zacht het adres en bleef doodstil zitten als een hert in de koplampen van een truck met een ademhaling die haast sneller was dan daarnet tijden de seks. Ik voelde Niall's hand op mijn wang en luisterde naar zijn woorden. Hij had gelijk en het hielp iets. Mijn ademhaling werd iets rustiger, maar nog verre van normaal, en mijn lichaam begon weer te trillen in plaats van te zijn bevroren. Niall reed dan toch echt weg door de drie kwartier durende rit naar het appartement wat Harry en ik deelden. Overdag deed ik er een uur over om naar London te komen, als het niet meer was. Nu was er niemand op de weg, op wat vrachtwagens na, waardoor we goed door konden rijden. De weg was stil en gespannen, maar ik had geen behoefte om het te verbreken. Mijn muziek stond nog zachtjes aan, maar dat hielp maar bar weinig. Uiteindelijk parkeerde hij en wilde ik uit de auto kruipen, toen hij zei dat ik het niet moest doen. Ik pakte mijn spullen van de achterbank en bleef wat bangig zitten, omdat ik niet wist wat er ging gebeuren. Toen ik plots werd opgepakt begon ik te spartelen om vrij te komen. Zijn vraag kwam hierdoor ook pas later door. Ik relaxte iets en grabbelde de sleutels uit mijn tas. Ik stak ze trillend naar de deur toe en wachtte tot hij die zou openen. Ik kon namelijk niet vrij komen uit zij armen, waardoor ik maar weer gewoon slapjes in zijn armen bleef hangen. Ik kon niet blijven vechten, dat kon ik nooit. Ik was gewoon enorm zwak en daar kon ik duidelijk niets aan veranderen.

Bowties were never Cooler