• • • •
    Heads up,
    • • •




    • • •
    Heels down.
    • • •


    • • • •

    Ergens in het Verenigd Koninkrijk, ligt een grote stal voor de meest getalenteerde dressuur ruiters en amazones. De mensen die hier hun opleiding mogen volgen zit vol met talent. Zij zijn grote beloftes voor de toekomst. Grote namen hebben hun opleiding hier gevolgd. Vanaf hun zeventiende leefjaar kunnen jongeren met veel talent zich aanmelden voor de stal. Wanneer zij door de messcherpe selectie weten te komen zitten zij twee jaar in hun voorbereiding. In de voorbereiding zitten aan het begin van het eerste semester zo'n 30 leerlingen. Naarmate de tijd vordert, vallen er mensen af, omdat zij simpelweg niet meer genoeg punten weten te behalen, of te weinig vooruitgang boeken. Door de loop van het tweede jaar, wanneer de ruiters en amazones achttien jaar oud zijn, vallen er nogmaals tien mensen af. En als er minder mensen afvallen, wordt er een selectie van de tien besten gemaakt, waarin de beste ruiters en amazones terecht komen. Zij zijn de Elite. Meestal zijn het vijf jongens, en vijf meiden. Aangezien deze in aparte klassen worden getraind, komen ze meestal pas als klas bij elkaar in de Elite. Deze Elite volgt de opleiding nog minimaal twee jaar. In dit RPG volgen we de Elite die voor hun eerste jaar in de Elite zitten.

    • • • • 
    VOL!
    Girls
    Eleutheromania • Alexandra Caelie Siarah McDavon • 1.2
    Mangata • Annalise Alisha Annabelle Linton • 1.7
    Quivers • Cécile Willa Phoebe Ross • 1.1
    Meraki_ • Chloë Jones • 1.3
    Komorebi_ • Castus Yaffa Loena Komorebi • 1.11

    Boys
    Sobremesa • Tobias Augustus Prescott • 1.8
    Zephyr • Jared Dimitrov Castillo • 1.7
    Bain • Malachy Hunter Levi • 1.2
    Trohman • Antoine Matthieu Tallon • 1.11
    Wiarda • Jonathan Charlie Yates • 1.7

    Trainers
    Zephyr • Gabriël Johnson • 1.11
    DarkAng3l • Killian Aiden Brendan Sterling • 1.7

    • • • •

    De gang van zaken en de omgeving
    De leerlingen verblijven met zijn allen in een groot gebouw, je kan het een soort internaat noemen. Als je bij het stallencomplex wilt komen moet je de weg oversteken, al is deze niet druk en rijden er zelden auto's. In het internaat heeft elke leerling zijn eigen kamer. De kamer van iedere leerling bevat een bureau, een kledingkast, een boekenplank en een bed. Iedere leerling heeft gewoon een basiskamer, maar de meesten zullen deze hoogstwaarschijnlijk naar hun eigen stijl hebben aangepast. In principe zijn er vijf aparte huizen op het internaat waar de leerlingen verblijven. Een is voor de eerstejaars, een voor de tweedejaars, een voor het eerste Elite-jaar, een voor het tweede Elite-jaar en een voor de mensen die na hun opleiding langer blijven om verder te trainen. De eigenaren van de stallen wonen boven de kantine. Per huis zijn er ook twee Trainers aanwezig, die onder andere er voor zorgen dat er elke avond eten op tafel staat. Ook hebben de leerlingen hun eigen badkamer. De badkamer hebben een bad, douche, toilet, wastafel, een spiegel en twee kastjes waar onder andere handdoeken en douchespullen bewaart kunnen worden. De woonkamer is de plek waar de leerlingen zich bevinden als zij niet in de stallen te vinden zijn. Ook worden hier eventuele toespraken gehouden. Op de tv worden meestal wedstrijden vertoont, of de leerlingen hun rijden zelf. Hier wordt ook besproken wat zij kunnen verbeteren, nadat zij kritisch naar hunzelf op film hebben gekeken.
    De stallen zij altijd netjes onderhouden. Er staan vele paarden, zowel van de leerlingen, als paarden van de eigenaren van de stal, en paarden van de trainers. Er zijn twee dressuurbakken binnen, en er is er eentje buiten. De bakken hebben een afmeting van 20x60 meter, aangezien dit de officiële rij-arena afmetingen zijn voor de hogere dressuur. Op het terrein zijn zo'n 20 kleine paddocks te vinden, van 15x15 meter, in deze paddocks mogen maximaal vier paarden tegelijk staan. Ook zijn er drie grote paddocks van 100x60 meter, hier mogen maximaal 30 paarden in staan, alhoewel het liever gehouden wordt bij twintig paarden. Er is ook een groot weiland, van 300x300 meter. Hier mogen in principe alle paarden staan. De stallen begeven zich erg dicht bij het bos, waardoor er makkelijk en regelmatig buitenritten gemaakt kunnen worden. Het stallencomplex is vrij besteedbaar voor de leerlingen.
    De leerlingen hebben in hun Elite-jaar toestemming om zelfstandig te trainen. Er is ook een algemene training, een keer per dag, en er worden regelmatig buitenritten gemaakt. De leerlingen rijden op een standaard dag zo'n 3 uur. Zondag is een rustdag, waarop slechts een lange buitenrit gemaakt wordt, en ze soms met de trailer ergens heen gaan om bijvoorbeeld over het strand een lange buitenrit te maken. De leerlingen mogen in de zes dagen dat zij training hebben om de dag zelfstandig trainen, wat maximaal een uur mag duren. Natuurlijk gelden vrijheidsdressuur en longeren niet onder deze regel. De leerling mag zelf bepalen wanneer hij of zij dit doet, en of hij/zij dit überhaupt doet met zijn/haar paard. De paarden staan in de nacht op stal en overdag in principe in de paddock of de grote weide. Tussen elke keer rijden moet minimaal twee uur rust zitten voor het paard, het opzadelen en verzorgen zit hier niet bij inbegrepen. De algemene trainingen zijn op maandag, woensdag en vrijdag om vier uur in de middag en duren tot half zes. Hierna worden de paarden verzorgd en gaan zij naar stal. De leerlingen eten en kletsen nog even, en tussen acht uur en half negen gaat de groep nog op buitenrit, wat anderhalf tot twee uur duurt. Op deze dagen kunnen de leerlingen dus in de ochtend trainen. Op dinsdag, donderdag en zaterdag beginnen de algemene trainingen om negen uur 's ochtends. Deze duren dan tot half elf. Om twee uur wordt er een buitenrit gemaakt van anderhalf uur, en 's avonds kunnen de leerlingen nog zelf trainen als zij hier behoefte tot hebben.
    Als de leerlingen wedstrijden hebben (wat maximaal een keer in de twee weken voorkomt) wordt deze dag/worden deze dagen aangepast aan het wedstrijdschema. Op deze dagen hebben de leerlingen dan slechts een wedstrijd, en mogen zij verder ook niet trainen. Natuurlijk zijn zij nog wel vrij om een buitenrit te maken voor of na de wedstrijd, maar er wordt niks meer georganiseerd in de vorm van rijden.
    De leerlingen rijden op het moment ongeveer Z2 dressuur (zwaar 2, Nederlandse klassen) en trainen natuurlijk hard om verder te komen.
    De leerlingen in de Elite hebben geen lessen meer, zoals je die op een normale school hebt. Bij hen draait het om de paarden en het leven daar.


    • • • •

    Regels stallen en internaat
    • De stallen zijn vrij te betreden, maar wees er netjes.
    • Om zes uur wordt er gegeten. Er wordt niet op je gewacht dus als je te laat bent ben je te laat en zal je zelf moeten zorgen dat je iets eet.
    • Ga netjes om met je paard en je spullen. Wij ruimen het niet voor je op. Er wordt verwacht dat je je paard dan ook goed verzorgt voor- na- en tijdens het rijden.
    • Gooi geen afval weg op het stallen terrein.
    • Sta op tijd op om je paard te voeren, dit wordt enkel op zondag gedaan door ons. De rest van de dagen zal je zelf je paard moeten voeren.
    • Mest de stal van je paard minimaal drie keer per week uit, waarvan minimaal een keer grondig (al het stro/zaagsel er uit en nieuw stro/zaagsel er in).
    • Ga netjes met elkaar om.
    • Schreeuw, ren en vecht niet in de stallen. Als je dit echt zo nodig moet doen doe je dat maar ergens anders, maar niet in de stallen of bij de paarden.
    • Om half twaalf zijn alle lichten uit en is iedereen in zijn eigen kamer.
    • Geen jongens en meiden bij elkaar op hun kamer.
    • Luister naar de aanwijzingen en waarschuwingen.
    • Houd je aan de regels.


    • • • •

    Regels RPG
    • Minimaal 150 woorden per post. dit is makkelijk te halen.
    • Het is niet toegestaan om andermans personages te besturen wanneer jij geen toestemming hebt van diegene
    • Rollen moeten minimaal 800 woorden zijn, en worden goed- of afgekeurd. Als deze afgekeurd wordt staat hier een reden bij .
    • Geen ruzie buiten het RPG, de personages mogen ruzie hebben ja, maar de spelers niet!
    • Houd het gezellig.
    • Reageer met regelmaat.
    • Denk goed na of je mee doet, ik wil niet dat de RPG na een week al dood is.
    • Houd je aan de regels.
    • Reserveringen blijven vier dagen staan.
    • Alleen ik (Goya) open de nieuwe topics. Als ik geen topic kan opnemen zal ik vragen of iemand anders dit wil doen. Als ik een week lang niet online ben geweest, dan mag er door degene met de laatste reactie een nieuw topic worden geopend.
    • Houd jongens en meisjes een beetje gelijk.
    • Wees realistisch, een relatie kan niet in een dag al ontstaan.


    Klik hier als je dingen wilt weten over de paardensport en de omgang met paarden, of als je wilt weten welke rassen waarvoor geschikt zijn.

    Begin
          We beginnen op de tweede dag van de Elite, de leerlingen zijn gisteren aangekomen en het is nu 3 September, een maandag. We beginnen 's ochtends, het is zo'n uur of zeven en over een half uur begint het gezamenlijke ontbijt. De meiden slapen overigens op de eerste verdieping, de jongens op de tweede, en het eten en al die shizzle is op de begane grond ^^ Tijdens het ontbijt zullen de trainers het programma van het komende jaar en hun verwachtingen van de leerlingen op tafel leggen en de leerlingen zullen hun eventuele vragen beantwoorden, daarna hebben zij een vrije ochtend, waarop zij mogen trainen, of iets voor henzelf doen.

    [ bericht aangepast op 15 feb 2015 - 21:04 ]


    take me back to the basics and the simple life

    JARED DIMITROV CASTILLO.





          Zoals elke ochtend had hij het op een bepaalde manier voor elkaar eerder wakker te zijn dan zijn wekker, wat dus betekende dat hij al gedoucht en aangekleed was voor de rest überhaupt hun bed uit had moeten komen. Gezien hij van plan was de hele dag rond te hangen in de stallen trok hij een lichtbruine rijbroek aan met zijn zwarte laarzen, waarna hij op zoek ging naar een wit shirt met korte mouwen.
          Het duurde niet lang voor hij het witte shirt aan had en een zwart met lichtblauw geruite blouse losjes aan had getrokken en naar beneden was gelopen om Hercules te gaan voeren. Het paard had bij het horen van voetstappen al even zijn hoofd over de staldeur heen gestoken en toen hij zijn eigenaar zag lopen hinnikte hij kort. Uit de stal naast Hercules kwam het enthousiaste gepraat van Cécile tegen haar paard. Automatisch begon hij even te glimlachen, alleen al bij het idee van het meisje. 'Goedemorgen!' Hij klapte enthousiast in zijn handen.


    And I'm nothing. You've always said you want nothing.

    CÉCILE "CILE" WILLA PHOEBE ROSS





    "Goedemorgen!" Galmt er dan door de stallen, en mijn hand schiet naar de plek op mijn borstkas waar mijn hart hoort te zitten, waarna ik een zachte "Godverdomme" over mijn lippen laat rollen. Ik herkende de stem als die van Jared, en mijn hart begon vrijwel direct harder te kloppen.
    "Hallo," breng ik dan zacht uit. Het rare gevoel van de laatste tijd begon weer op te spelen in mijn maag, en ik hoopte maar dat ik geen griep zou krijgen. Niet nu ik net de Elite had bereikt. Anaklysmos was het er niet mee eens dat Jared de stallen in was gelopen, en had haar oren dan ook gelijk in haar nek gelegd. Ze begon in de tralies van de staldeur te happen en haar staart zwiepte op en neer.
    "Jezus Ana, doe eens rustig." Ik deed een poging tot het dier kalmeren, wat me na een paar seconden lukte, echter kreeg ik Anaklysmos' oren niet meer naar voren. Om toch maar een ietwat enthousiastere groet te geven aan Jared stak ik mijn hand door de trallies in de richting van waar ik zijn stem vandaan hoorde komen, en zwaaide hier toen rustig mee.


    I don't know if life is greater than death — but love was more than either

    {Mt}


    “A queen will always turn pain into power.”

    JARED DIMITROV CASTILLO.





          Om na enkele weken weer aan de training te kunnen voelde goed. Gezien hij met zijn ouders naar Griekenland was gegaan had hij een tijdelijke verzorger en dus ook ruiter in moeten huren, wat een hele zoektocht was geweest met een paard zoals Hercules.
          'Godverdomme,' Zachtjes begon hij te grinniken bij het idee haar te hebben laten schrikken. Haar paard was er jammer genoeg niet zo blij mee, waarop ze hem probeerde te kalmeren en even later een hand door de tralies heen werd gewurmd om te zwaaien.
          Veel bijzonders viel er niet te doen. Hercules had zijn brokken blijkbaar al gehad, dus hij zou tot het ontbijt niets uit kunnen voeren. Toch kreeg hij een enthousiaste begroeting waarbij het dier zijn neus tegen zijn borst duwde en Jared met zijn hand even over zijn witte hoofdje heen ging. 'Ik heb jou ook gemist hoor, klein chagrijn.' Na een aai te hebben gehad was het paard er weer klaar mee en trok zijn hoofd terug, waarna Jared tegen de staldeur van Anaklysmos aangeleund ging staan. 'Dat stro in je haar staat je goed, Cécile.' Hij grijnsde even kort.


    And I'm nothing. You've always said you want nothing.


    Antoine "Tony Matthieu Tallon


    Ik word wakker, vermoeid omdat ik door de spanning niet kon slapen. Ik heb er zin in, heel erg, maar het is ook wel eng. Nu zijn er verwachtingen, nu zijn ze streng. Ik wrijf in mijn ogen en kom overeind. Door de dunne gordijnen schijnt het licht dat ze wekt. Niets is lekkerder dan door het licht wakker worden. Geen wekker die je jouw bed uitsleept, maar gewoon licht dat je natuurlijk wakker maakt.
    Zuchtend hijs ik mezelf overeind en kom ik uit bed. Ik sta op en voel meteen hoe mijn knie stijf voelt. Zo is het altijd in de ochtend. Ik buig naar voren en probeer een beetje te rekken en te strekken, zodat ik zo niet de hele dag hoef rond te lopen. Ik stroop de pijp van mijn joggingbroek op en wikkel een bandage om mijn knie en er ruim omheen.
    Vervolgens trek ik wat simpele paardrijkleding aan en doe ik mijn haar beter dan hoe het zit als ik uit bed kom. Doordat ik veel rol, staat het bijna altijd alle kanten op. Met een blije glimlach op mijn gezicht loop ik de slaapkamer uit.


    #dealwithit (cool) NecklessOfHope --> Trohman

    CÉCILE "CILE" WILLA PHOEBE ROSS





    Ook Jared begroette zijn paard, en vrijwel direct daarna sloot hij de staldeur van zijn paard Hercules en kwam tegen die van Anaklysmos aangeleund staan. Ana vond het maar niks. Ze begon naar hem te happen en met haar achterbeen begon ze te trappen, enkel op zo'n manier zodat ze mij nooit zou kunnen raken. "Ana hou daar nou eens verdomme mee op!" Roep ik dan kwaad, en het paard gehoorzaamde mij. Ze nam echter geen normale blik in haar ogen aan, maar een verdrietige. Ze was niet gewend dat ik zo'n toon tegen haar aan sloeg. Ik nam haar hoofd in mijn armen en begon haar zachtjes te strelen. "Brave meid."
    Toen draaide ik me om, echter nog steeds met het hoofd van Anaklysmos over mijn schouder hangend, naar Jared. "Dat stro in je haar staat je goed, Cécile." Ik gromde bij het idee dat het er blijkbaar nog steeds niet uit was, maar werd knalrood. Geen idee waarom. "Ehm, dankje." Ik was niet de beste in antwoorden geven, dat moest ik bekennen. Maar iets beters was toen niet in me opgekomen en waarschijnlijk ook nooit niet in me opgekomen.
    "Dus, tweede dag bij de Elite," begin ik dan, om de doodse stilte tegen te gaan.

    [ bericht aangepast op 11 feb 2015 - 21:07 ]


    I don't know if life is greater than death — but love was more than either


    ANNALISE ALISHA ANNABELLE LINTON


    "People fear what they do not understand"

    Ik open langzaam mijn ogen en kijk even rond door de kamer. Een luide zucht rolt over mijn lippen waarna ik me op mijn buik omdraai en mijn deken tot over mijn hoofd optrek waardoor mijn voeten er een stukje onderuit steken. Ik ben nooit erg goed in opstaan geweest en zou het liefst tot een uur of twaalf in mijn bed blijven liggen maar helaas kan dat niet. Ik hoor de deur open gaan maar ik negeer het feit dat er blijkbaar iemand mijn kamer binnenkomt.
    "Geachte mevrouw Annalise Linton, van Alex heb ik vernomen dat ze graag wil dat u uit bed komt" hoor ik Alex' stem zeggen.
    "Geachte mevrouw Alexandra McDavon, van Anna heb ik vernomen dat ze liever nog in haar bed blijft liggen" zeg ik met een overdreven Brits accent waarna ik me omdraai en me nog dieper onder de dekens verschuil.

    [ bericht aangepast op 11 feb 2015 - 22:18 ]


    -


    Malachy Hunter Levi
    Gitaarspelen op de vroege ochtend was misschien niet so slim, maar het hielp me wel denken. Vooral dat ik was vergeten een emmer brokken in de paddock te zetten. Ik vloekte zacht en hing het ding op mijn rug voor ik naar beneden snelde, naar de stallen. Daar was het al een stuk drukker dan daarnet. Ik zag ook Jared bij zijn paard staan, met Cécile erbij met haar paard. Ik gaf hem een tik tegen zijn achterhoofd terwijl ik langsliep. "Goed je weer te zien, mate." zei ik met een grijns voor ik toch doorliep naar het voerhok om een emmer te pakken en er de juiste hoeveelheid bix in te scheppen. Daarna liep ik terug met de emmer langs Danshy's stal, waar ik zijn halster weghing. Ik liep rustig verder tot ik bij een hinnikend paard kwam, wie precies tussen de schrikdraden door tegen het hek schopte. Ik zuchtte zacht en schudde mijn hoofd, voor ik de emmer overal onderdoor schoof zodat hij kon eten en daarna ermee kon spelen. Als ik hem eruit haalde kon ik die direct weer meenemen naar het voerhok. Ik kriebelde nog even over zijn sneb, voor ik weer terugliep naar de andere Aussie uit mijn jaar. Ik kon niet geloven dat we het beiden hadden gehaald, zeker omdat beide onze reputaties, maar zeker die van mij, niet even smetteloos en normaal waren. Toch stonden we hier weer. Ik had geen idee wat hij deze zomer had gedaan, maar hij was in elk geval lekker bruin, net als ik, al kon dat bijna niet anders downunder. Daar had ik vooral met Danshy getraint op crossen en springen, want echt crossen ging hier gewoonweg niet. Het was nu eenmaal een dressuurstal. Ik rekte me even uit en liep toen toch maar weer terug naar het huis. Het zou bijna tijd zijn voor ontbijt. Daar kwam ik Tony tegen. "Hey Tony. Hoe was jou vakantie?" Zo na een vakantie droop mijn accent nog erger dan normaal van mijn woorden af, maar ik deed echt geen enkele moeite het te verstoppen. Ik was een Aussie en er trots op. Pech voor alle anderen die dat niet leuk vonden. "Hoe voelt het nu om een Elite te zijn?" vroeg ik aan hem, terwijl ik weer zacht een riedeltje begon te spelen. Ik kon mezelf met m'n korte concentratieboog anders gewoon echt niet geconcentreerd en redelijk rustig houden.

    [ bericht aangepast op 11 feb 2015 - 23:42 ]


    Bowties were never Cooler

    [een laat MT bericht]


    all because i liked a girl

    Castus Yaffa Loena Komorebi



    Ik word gewekt door mijn wekker. Nadat ik de zomer in Australië heb door gebracht, wil ik wel weer terug naar Misha. Het was een snelle klus, drie .aanmeldingen en één daarvan is uitgekozen. Het was een jongen die best goed was met paarden. Ik glimlach als ik aan Misha denk. Ik laat me uit bed glijden en ren naar mijn kledingkast. Snel omkleden in paardrijkleren en ervoor gaan. Ik trek mijn laarzen aan en loop op een snel tempo naar mijn paard. Misha kijkt me heel even nieuwsgierig aan als ik naar haar stal toe kom. Pas als ze doorheeft dat ik niks heb doet ze chagrijnig. "Hé Mish, heb je me gemist?" Ik steek mijn hand uit en Misha hapt er naar toe. "Misha." zeg ik zacht. Ik wil haar de deken afhalen, want ze staat te zweten. Misha laat me niet binnen. "Misha, lus jij een lekker stukje wortel?" Haar oortjes staan helemaal vrolijk als ze het stukje wortel ziet. Ik kom binnen en houd haar bezig om niet te gaan happen. Snel en behendig haal ik haar deken van haar af. Voordat ze er erg in heeft sta ik weer buiten. Ze kijkt me boos na als ik wegloop, op weg naar het ontbijt.


    all because i liked a girl

    GABRIËL       JOHNSON.



    I CAN ACCEPT FAILURE, EVERYONE FAILS AT SOMETHING.
    BUT I CAN'T ACCEPT NOT TRYING.



          Het verbaasde hem dat de leerlingen zo vroeg wakker waren. Om eerlijk te zeggen had hij verwacht dat minstens de helft lui in hun bed zou blijven liggen met de verwachting dat hun paard die ochtend zou werden gedaan, maar de meeste waren ondanks dat de dieren deze ochtend wel waren gevoerd voor ze, toch gaan kijken of hun teammaatje niets tekort kwam.
          Supernatural was buiten in de weides geplaatst en ondanks dat hij na vier en een halve maand van veel geduld het paard al haast kon rijden, had hij het idee dat hij weer een paar stappen terug moest nu het paard op een andere locatie was geplaatst. Het eerder mishandelde dier had hij overgenomen toen hij niet meer verder kon in de sport had hij dagen in de weide gezeten voor hij het paard überhaupt aan kon raken. Het kost enorm veel geduld, maar Supernatural was hem langzaamaan gaan vertrouwen.
          Met een zucht ging hij op het houten hek zitten. Hij had het paard opzettelijk in de meest achterste weide gezet, zodat hij voorlopig nog even alleen kon staan. Na een kleine vijf minuten besloot het paard dat zijn eigenaar er toch wel erg onschuldig uitzag en kwam het dier op een rustig drafje naar de andere kant van de weide om zijn neus tegen de schouder van de man op het hek te duwen. Rustig, om het paard niet te laten schrikken, klom Gabriël van het hek af en viste in zijn zakken naar een paardensnoepje. Hij had zijn rijkleding al aan en gezien hij niet van plan was de hele ochtend al op krukken te gaan lopen, had hij die in de woonkamer laten staan. Zolang hij nog geen moordende pijn in zijn been voelde was hij van plan gewoon door te gaan met lopen en eventueel proberen een zadel op Supernatural zijn rug te krijgen. Hij zou zich niet laten stoppen.

    [ bericht aangepast op 12 feb 2015 - 16:31 ]


    And I'm nothing. You've always said you want nothing.

    Jonathan Charlie Yates



    Na een paar minuten alleen op de bank gezeten te hebben, worden die rondvliegende insecten in mijn buik alleen maar drukker, dus sta ik weer op. Misschien dat het nog niet zo'n gek idee is om eerst even bij Sun langs te gaan. Thuis staat ze ook bijna altijd op het land, dus kan het voor haar ook alleen maar vreemd zijn om nu al een volle dag op stal te staan. Na een bezoekje aan de zadelkamer loop ik het stallencomplex binnen met haar halster over mijn schouder; Sunset staat niet al te ver van de deur vandaan, maar desondanks vang ik toch een paar stemmen op die een stukje verderop weergalmen. De ene is zonder twijfel Jared (na twee volle jaren als buren is het nogal lastig om hem niet te herkennen), de ander is iets vager. Een meisje, sowieso, maar pas als ik Suns halster heb vastgeklikt en ik met haar de stal uit wil lopen, kan ik plaatsen dat het Cécile moet zijn. Ach, hoi zeggen kan altijd nog aan de ontbijttafel.
    Het duurt maar een paar gelukkige seconden van rust voordat Sunset doorkrijgt waar ze naar op weg zijn en meteen stapt ze flink door, tot het punt waarop ik er vrij zeker van ben dat ik eruitzie als een complete idioot, een slungel die bijna moet rennen om zijn paard bij te houden. Sunset is een schat, echt waar, maar wanneer het op braaf achter de ruiter aanlopen aankomt, heeft ze nog veel te leren. Ik ben al blij genoeg dat er niemand is die me kan zien.
    Althans, dat dacht ik. Fantastisch. Wie die gestalte bij het verste weiland ook mocht zijn, hij was de eerste getuige van het feit dat Charlie Yates twintig keer zwakker is dan zijn paard. Meteen besluit ik het eerste weiland op te gaan en Sun daarop los te laten, zodat ik mezelf niet nog langer voor schut zet. Pas als Sun vrolijk bokkend haar overtollige energie aan het kwijtraken is, durf ik pas echt goed naar de gestalte te kijken. Het is gelukkig geen bekende, maar dat is ergens ook vreemd, want ondanks het feit dat hij er zeker niet verkeerd uitziet, is hij absoluut te oud om bij de eerstejaars te kunnen horen. Enigszins nieuwsgierig (en totaal niet zenuwachtig, echt niet) stap ik op hem af. Rustig, want ik heb geen idee hoe het paard dat bij hem staat op anderen reageert. "Hoi," begin ik. So far, so good. "Ik geloof niet dat ik jou eerder heb gezien, of wel? Ik ben Charlie."

    [ bericht aangepast op 12 feb 2015 - 16:27 ]


    Ik kijk uit het raam, naar de lucht en de zon, ik loop naar buiten en flikker van het balkon.

    JARED       DIMITROV       CASTILLO.


    I DO IT BECAUSE I CAN. I CAN BECAUSE I WANT TO.
    I WANT TO BECAUSE YOU SAID "YOU CAN'T."



          Voor een moment begon hij te lachen bij het zien van de blos op haar wangen. 'Eh, dankje.' Hij stak zijn hand door te tralies om het laatste beetje stro uit haar haren te halen en trok zijn hand terug voordat Anaklysmos naar hem uit zou kunnen halen, waarna ze de stilte verbrak door duidelijk te maken dat ze aan de tweede dag van de Elite begonnen. Weer speelde een trotse glimlach rond zijn lippen. Afgezien van zijn instructrice had niemand in hem geloofd, zelfs zijn ouders niet; En nu stond hij weliswaar echt in de Elite.
          'Klopt, we hebben het voor elkaar gekregen.' Voor een moment wierp hij een blik op zijn paard, dat inmiddels aan wat van het stro was begonnen. 'Nu door trainen voor het volgende jaar Elite.' Hij was vastberaden het te halen ook. Hij hoopte ooit Australië te kunnen vertegenwoordigen in de Grand Prix, al zag het er naar uit dat dat nog wel even ging duren. Hij stond op het punt te starten in de subtop en met de communicatieproblemen die hij regelmatig met Hercules had, was dit nog een hele opgave voor het duo. Toch was hij niet van plan het paard op te geven voor een ander nu hij de kans had te kunnen starten in het ZZZ over enkele weken, want hij wist zeker dat ze ondanks hun creatieve meningsverschillen een heel eind zouden kunnen komen.


    And I'm nothing. You've always said you want nothing.

    CÉCILE "CILE" WILLA PHOEBE ROSS





    Jared stak zijn hand door de tralies om de laatste strootjes uit mijn haren te plukken, echter stapte ik bij zijn aanraking beangstigd achteruit. Ik hield niet van aanrakingen. Absoluut niet. Ook Ana leek het niet te bevallen, en ze haalde naar hem uit, echter was Jared sneller en had zijn hand al teruggetrokken. Ik merkte dat ik aan een stuk roder werd, wat niet prettig was in het bijzijn van iemand anders, al helemaal niet van een jongen.
    "Klopt, we hebben het voor elkaar," verlaat Jared's mond dan, en mijn gedachten staan op zijn kop bij het horen van het woord 'we'. Als in hij en ik. Als in samen. Wat was dit voor irritants? De hele tijd voelde ik me ontzettend raar inzijn buurt, en ik wist vrijwel zeker dat dat niet normaal kón zijn. "Nu door trainen voor het volgende jaar Elite," ging hij toen zijn zin verder. Ik knikte kort en wierp een blik op Anaklysmos, die inmiddels weer wat was gekalmeerd en aan haar brokken was begonnen.
    Ik richt mijn blik weer op Jared, echter durf ik hem niet in de ogen te kijken. Jezusmina wat was ik een schijterd. "Ehm.. Ik denk.. Eh.. We moeten.. Volgens mij moeten we naar de woonkamer voor het ontbijt." Ik werd helemaal gek. Waarom was ik in godsnaam aan het stotteren?


    I don't know if life is greater than death — but love was more than either

    Alexandra Caelie Siarah McDavon


    "Don't treat a horse like a human. It's a horse. Not a human. Treat it like a horse. Gentle, and with respect."


    "Geachte mevrouw Alexandra McDavon, van Anna heb ik vernomen dat ze liever nog in haar bed blijft liggen" reageert Anna, waarna ze zich nog dieper verstopt in de dekens. Ik haal mijn schouders op en grijns lichtelijk. "Well then, dan zie ik je over een halfuurtje wel verschijnen aan het ontbijt." zeg ik nonchalant tegen haar, wetende dat ze nu waarschijnlijk op zal schrikken. Vervolgens loop ik de deur uit en pak ik van mijn kamer mijn afgetrapte Adidas schoenen, het zijn de schoenen die ik eigenlijk altijd draag op stal, om er voor te zorgen dat mijn rijlaarzen niet onder de mest komen te zitten. Ik werp nog een blik op de kamerdeur van Anna, die ik op een kiertje had laten staan, zodat er licht doorheen zou komen. Ik haal mijn schouders nogmaals op en twijfel tussen twee opties, de een is Toby's kamer binnenvallen, de tweede is om Sacra te gaan voeren, zodat dat ook op tijd is gebeurd. Uiteindelijk kies ik voor de tweede optie. Mijn voeten weerklinken op de treden van de trap. Zonder een blik te werpen op eventuele mensen in de woonkamer loop ik de deur uit, om vervolgens de weg over te steken en bij het stallencomplex aan te komen.
    Bij de stallen aangekomen zie ik van een afstandje Sacra's hoofd al uit de boxdeur steken, met een glimlach loop ik naar het dier toe, om vervolgens de stal binnen te lopen en het dier een knuffel te geven. Op het moment rijden we ZZL, met bijna genoeg winstpunten voor de ZZZ, in de zomervakantie was ik van de Z2 overgegaan op ZZL, en nu bijna ZZZ, waar ik tevreden mee ben. De winstpunten vlogen binnen en daar ben ik dan ook zeer trots op. Ik geef Sacra nog een knuffel en loop vervolgens haar stal weer uit, om een maatemmer met muesli en een maatemmer met bix te vullen. Beiden tot iets meer dan de helft. Onderweg terug naar Sacra zie ik Cile en Jared staan, waarop ik even naar ze zwaaide. Echter had ik me niet gerealiseerd dat ik in beide handen een maatemmer met eten voor Sacra had, dus er volgen een aantal brokken bix door de stallen. Naja, pech. Bij Sacra aangekomen liep ik haar stal in, en probeerde ik zo goed mogelijk te voorkomen dat het dier meteen begon met eten.


    take me back to the basics and the simple life