[RPG] Oxford Acadamy for Witches and Wizards [Speeltopic 4] - Speeltopics

Max geeft geen antwoord op mijn vraag en haalt enkel zijn schouders op.
"Dit klinkt goed." Zegt Tommy blij. Dat is waar ook, die was er net nog niets van het feest, want hij was met ene Blaine aan het praten. Alleen al van de gedachte wordt ik chagrijnig. Ach, hij is in elk geval voor het feest, ik denk dat we allemaal wel een lolletje kunnen gebruiken.
"Hmwja vwolghmss mwhij wel" Antwoord Silena tussen twee happen door. Ondertussen schep ook ik mijn hele bord vol. Zo vol dat er een paar aardappelen afvallen. De mayonaise die erop zit laat een vlek achter op het tafelkleed. Ik doe alsof mijn neus bloed en leg alles snel weer netjes op mijn bord, die ik een beetje verplaatst zodat hij de vlek dekt. "jepp, volgesmij wel. Zeven uur buitenhuisje?" Vraagt Silena dan in het algemeen, waarop ik knik. Ik vindt het prima, na al die saaie schoolweken kan ik wel een feestje gebruiken. "We gaan toch wel Come and Get Me doen?" Vervolgd Silena weer, waarop ik moet grinniken. Je zou denken dat je na een aantal jaar te volwassen wordt voor zo'n spelletje, maar wij niet. Wij zijn de onvolwassenheid zelve. Voordat ik op Silena kan antwoorden zie ik in mijn ooghoek dat Tommy een stuk minder blij kijkt dan eerst. Fronsend kijk ik op en uiteraard komt uitgerekend hij hierheen gelopen. Ik kan mijn oren niet geloven als Lewis vraagt of Lily mee wilt komen en al helemaal niet als Lily ook daadwerkelijk met hem mee gaat. Kwaad staar ik ze na en gelijk heb ik totaal geen zin meer in dat hele buitenhuis idee en heb ik meer zin om te gaan huilen. Ik knijp woest in de fles ketchup in mijn hand en zonder dat ik het doorheb heb ik ongeveer de hele fles geleegd op mijn bord waardoor mijn hele eten onder de ketchup zit.
"Verdomme." Zeg ik zacht en zuchtend. Ik probeer aan het feest en anderen leuke dingen te denken, maar in één oogopslag lijken ze niet leuk meer.

Ik ben eigenlijk ongelofelijk bang dat ze het niets vindt, dat ze het te overdreven vindt. Want normaal gesproken ben ik totaal niet zoals nu. Het was een impulsief idee. Ik was boos op June en ik wist zeker dat ik echt voor Lily wilde gaan. Ik wacht ontzettend bang voor haar reactie, voor wat ze ook gaat zeggen.
"Wauw" Is uiteindelijk het enige wat ze zegt. Pas dan durf ik eindelijk even rustig adem te halen, al voel ik me nog steeds ergens een beetje ongemakkelijk. Ik ben gewoon nog steeds bang dat ze het niets vindt. Ik wil haar nergens in teleurstellen en ik ben steeds bang dat ik dat wel doe.
"Ik hoop dat je het mooi vindt." Zeg ik uiteindelijk een tikkeltje nerveus. "Ik hoop dat je het eten lekker vindt." Vervolg ik waarna ik naar het tafeltje loop en een stoel voor haar naar achter schuif. Ik slik even kort. Ik ben erop gebrand om een goede indruk bij haar te maken.

Nogal chagrijnig loop ik weet ik veel waar heen. Ik ken dit hele gebouw niet en niemand is dan ook even zo aardig geweest om een routebeschrijving of iets dergelijks te geven, wat mijn leven voor vandaag en de komende dagen al een stuk makkelijker zou maken. Nou, dat is het dus niet. Dit hele uitwisselingsproject slaat nergens op. Uiteindelijk ga ik maar gewoon op het geluid af waar de meesten stemmen vandaan komen. De plek waar het avondeten wordt gehouden zal dan ook wel luidruchtig zijn. Eerlijk gezegd heb ik geen idee waar Daniël is. Die ben ik vast en zeker wel ergens kwijt geraakt, tuurlijk. Eerste dag in deze shit en ik ben de enige persoon die ik ken al weer kwijt. Dat gaat echt de goede kant op. We waren ergens bij een wc en opeens, verdwenen. Ik reken er maar op dat hij ook zo op het avondeten af zou gaan en dat ik hem daar wel tegen kom. Met een gezicht wat staat als onweer loop ik de zaal in waar iedereen maar al te vrolijk zit te praten en te eten. Het enige wat ik denk is hoe graag ik mijn vrienden wil zien en hoe graag ik terug wil gaan naar Durmstrang. Ik kijk een beetje om me heen bij wie ik zal gaan zitten. Ik ga dus al helemaal niet in mijn eentje ergens zitten. Zo zielig ben ik ook weer niet. Uiteindelijk plof ik maar zonder vragen neer bij een groepje waar twee meisjes en een jongen zitten.
"Ik ben Logan. Logan Stanley Burchard." Zeg ik ongelofelijk zelfverzekerd. "Ik kom van Durmstrang." Vervolg ik mezelf.