MSV - Askroth [5] - Speeltopics

Toen Epialthes en Ardaneus de magische ketting in elkaar zetten, stegen veel tovenaars, heksen, dreuzels en elven op. Ze werden meegevoerd naar de epische wereld Askroth, het voormalige thuis van de Askrothidae. Draken terroriseren deze wereld en de voormalige beschaving is grotendeels uitgeroeid.
Ze gaan de wereld verkennen, ontdekken wat er met iedereen gebeurd is en een nieuw bestaan opbouwen.

Het rollentopic
Topic 1
Topic 2
Topic 3
Topic 4
Het nieuwe topic!

Regels:
- Er wordt in één tijd geschreven, derde persoon en verleden tijd, zoals de meest gebruikelijke manier is in een boek.
- Er is geen minimaal woordenlimiet.
- Stukken tekst hoeven niet letterlijk herhaald te worden als je op een ander reageert. Het is ook niet nodig om een ander te quoten.


Personages:

[ bericht aangepast op 29 jan 2015 - 22:02 ]

Ablaze trok zijn wenkbrauwen op. Hij had niet verwacht die ouwe hier te zien en was daar nu ook niet zo blij mee, niet nu hij Assa eindelijk voor het grijpen had...
Hij zei echter niets en stapte naar binnen met een uitgestreken uitdrukking op zijn gezicht. Hij was meer benieuwd naar wat Assa te zeggen had dan dat hij zelf stond te trappelen om de man in de armen te sluiten.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Viktor pakte zijn stok en met een zwiep verschenen er drie koppen.
'Heeft u zin in een kop thee? Helaas weet ik niet welke smaak het is, ik heb de kruiden van deze regio nog niet geprobeerd.'

Ablaze richtte zijn stok op het servies.
'Doe even normaal, opa,' bromde hij nadat het porselein aan diggelen was gevlogen. 'Denk je nou dat het zin heeft om hier rustig thee te gaan zitten drinken? Ik mag aannemen dat er wel betere dingen te doen zijn.'
Viktor was altijd al zoetsappig geweest en het zou hen niet verder helpen als hij zich zo bleef gedragen in een wereld waar ze niets vanaf wisten.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Assa omhelsde Viktor in een opwelling, zo blij was ze dat hij afleiding bood van Ablaze.
'Wat fijn u te zien!'
Ze vroeg zich onwillekeurig af of Syn en Asthildur hier ook terecht waren gekomen.

-
Sloane keek met een grijnzend gezicht naar Megan, die Noha omhelsde.
'Hé Megan. Dat is lang geleden,' zei ze tegen haar schoolvriendin, vermoedend dat ze haar niet eens had gezien.

Every villain is a hero in his own mind.

Viktor omarmde Assa met een lach.
'Het is ook fijn om u te zien, mijn beste Assa.'
Hij liet haar voorzichtig los en keek toen afkeurend naar Ablaze.
'U schijnt nog steeds niets van etiquette te weten, heer Vivacious. U schijnt tevens te vergeten dat één van de doodsoorzaken in de woestijn dorst is. Desalniettemin zal ik het u niet kwalijk nemen dat u het servies vernield heeft, u kunt nou eenmaal zelf niets aan uw opvoeding doen.'
Met een zwiep van zijn stok werd het porselein weer gerepareerd en gaf hij Assa wederom een kop thee.

[ bericht aangepast op 6 dec 2014 - 20:36 ]

Assa grijnsde naar de thee. De mok omvatte ze met beide handen en ze blies er zachtjes in. Het was ontzettend fijn om een vertrouwd gezicht te zien, ook al was het slechts een bediende uit het kasteel van Syn geweest. Maar hij had haar leren schaken en ze hadden samen zeer veel tijd doorgebracht.

Every villain is a hero in his own mind.

Ablaze sommeerde ook een kop thee en keek naar de vloeistof.
'Wel, Viktor. Voor iemand uit het hoge noorden ben je aardig op de hoogte van de gevaren van een woestijn.' Hij draaide het porselein in zijn handen en wachtte tot de thee afgekoeld was. Ze zaten dan wel binnen in de schaduw, het was er nog verrekte warm. Hij miste de koelte van IJsland en broedde in stilte al op een manier om daar iets van terug te krijgen.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Zoë wist een voet los te krijgen uit de touwen van Li en kon zichzelf daardoor enkele meters door het zand naar voren schuiven, zodat ze in de schaduw kwam te liggen en het niet zo warm was. Ze zweette behoorlijk en ze had ontzettende dorst. Er was echter niemand die naar haar omkeek en ze vroeg zich af of ze hier dan zou sterven. Had Li dat soms gewild? Een lange, trage lijdensweg. Zette hij het haar soms betaald om wat ze de Ridders der Relieken had aangedaan?
Ze had niet van hem verwacht dat hij ooit nog wraakzuchtige gevoelens zou tonen, maar dat was haar in haar beginjaren ook niet bekend geweest. Misschien leken ze veel meer op elkaar dan hun schepper had bedacht.
'Als je iets om me geeft, zou je me bevrijden,' zei ze met een blik op de hemel boven zich. Ze wist iet of die mysterieuze kracht te bereiken was, maar op het ogenblik had ze toch niet veel anders te doen.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Ardaneus gromde en duwde zowel Eva als Wense één van de huisjes binnen, toen hij de wolken boven zich zag samentrekken.
'Geen goed nieuws,' zei hij nors.
'Wolken. Dat kan maar één ding betekenen. Storm.'
Hij trok de deur dicht en liep zo ver mogelijk bij de ramen vandaan, voordat de ruimte en het dorp met een flits verlicht werden, gevolgd door een geluid als dat van een kanonschot.

Zoë slaakte een gefrustreerde kreet toen het plotseling begon te onweren en een stort aan regendruppels op haar hoofd neerdaalde.
'En bedankt!' riep ze geërgerd.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Ignatius zat op het opstapje van het huis dat hij geclaimd had, met een lege fles wijn in zijn hand. Zijn haren en kleren waren binnen de kortste keren doorweekt, maar hij kon het niet opbrengen om op te staan en naar binnen te gaan. Het water liep in stromen van zijn gezicht en al gauw liep het water ook in watervallen van de platte daken af.
Hij zuchtte en stond op, stapte van de opstap af en slenterde door de met water gevulde paden.

De touwen gleden van haar lichaam door het vele vocht dat ze hadden opgenomen. Zoë stond moeizaam op en streek het natte haar uit haar gezicht. Was hier net niet een toverstok gevallen? Ze wist het niet meer, maar ze had er echt een nodig.
Ze deed een paar passen en gleed uit in het natte zand, waardoor ze van een heuveltje af tuimelde en op de ondergelopen straat van het Askrothiaanse dorpje terecht kwam.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Kijk wie we daar hebben!' riep Ignatius luid, al had hij werkelijk geen idee wie het was omdat de regen zijn zicht ernstig beperkte.
Hij strompelde op de persoon af.
'Iemand die net zo van het weer geniet als ik!'

Zoë kwam overeind. Ze was toch al kletsnat, maar alsnog liep het water met straaltjes van haar kleren.
'Zie je me soms lachen, Ignatius?' vroeg ze geërgerd.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Nog niet. Je moet vast moeite doen om hem in te houden? Iedereen moet vast lachen van dit geweldige weer!'
Hij spreidde zijn armen toen er weer een flits was en de donder sneller en harder volgde dan de laatste keer.