[250] The world belongs to the Men ~ Speeltopic - Speeltopics

Het is 3014, en de hele wereld is veranderd. De mannen hebben de wereld overgenomen en je kunt de vrouwen zeldzaam noemen in sommige streken. In de rijkste streken heeft elke man een vrouw die als slaaf dient. Vrouwen hebben geen rechten meer en moeten alles doen wat hun meester zegt. Doen ze dit niet, komen ze in het 'vrouwenhuis', de nachtmerrie van elk meisje. Je wordt er geslagen, mishandeld,...
Congretian is zo een rijke stad. Elke man heeft er zijn slaaf en doet ermee wat hij wilt. Meisjes en jongens moeten allemaal tussen hun 17-20 jaar oude leefrijd één keer naar de 'Lady ceremonie'. Daar mogen alle jongens een meisje kiezen waar ze normaal gezien de rest van hun leven mee door zullen leven. Voor de jongens is dit een speciale dag en is deze heel belangrijk. Maar voor de meisjes is dit meer een verschrikkelijke dag, met veel spanning.
Dit jaar is het weer aan een nieuwe groep jongens om hun slaaf te kiezen. De jongens wonen toevallig allemaal in dezelfde grote villa en zijn heel zenuwachtig voor de grote dag, de dag dat ze eindelijk hun slaaf krijgen !

Regels in de nieuwe wereld :
- Vrouwen mogen alleen maar doen wat hun meester accepteert.
- Vrouwen moeten doen wat hun meester wenst, anders naar het vrouwenhuis.
- De Lady ceremonie is van 17 tot 20 jaar oud voor beide geslachten.
- De rijkste jongens (1ste klasse) mogen eerst hun meisje kiezen.

Regels :
- Minimum 250 woorden, dit lijkt me makkelijk te behalen.
- Geen ruzie buiten de RPG, mag wel binnen de RPG.
- Hou er rekening mee dat de meeste jongens niet erg lief en aardig zullen zijn, want de soort is in de jaren erg veranderd.
- Geen perfecte personnages.
- Niemand buitensluiten !
- Minimum één keer per week reageren.
- 16+ is toegestaan.
- Je reservering vervalt na 2 dagen.

Invullijstje :
Naam :
Leeftijd :
Klasse : {Alleen voor jongens. 1ste klasse, 2e klasse of derde

Rollen :
Jongens
- Nathan Fletcher ~ Aureolus 1.7
- Kealan ‘Chester’ Bennington ~ Leora 1.11
- Jona Arthur Fenderson ~ MistyRocker 1.5
- Ryan Tommy Crawford ~ Cissy 1.7
- Axl Devin Belcourt ~ MazeRunner 1.7
- Gereserveerd ~ Mashtonx
Meisjes
- Lucie Maddie Flads ~ Dancal 1.9
- Alexandra 'Alex' Lynn Williams ~ OutlawQueen 1.6
- Kate Mona Johansen. ~ xkimx124 1.10
- Amelia Rora Ronelli ~ Telcontar 1.3
- Andelyn "Andy" Cassington ~ FairyTalest 1.2
- Adelaide Teresa Clarke ~ Sangster 1.3
- Delaine `Delly` Abigaile Easton ~ Netzwerk 1.6

Het begin :

Al de jongens zijn al Klaar voor de spannende Lady Ceremonie ! Voor iedereen is Het ergens wel spannend, maar leuk is vooral voor de jongens ! De jongens komen dus binnen, en de meisjes wachten allemaal in het feest gebouw waar ze deze avond hun man zullen te weten komen. Ze hebben een kleed aan die het vrouwenhuis speciaal voor hun Heeft uitgekozen, het is de enige keer dat het mag. Eerst gaan de jongens naar meisjes toe om kennis te maken, te plagen,... Het is dan ook een feest, en hierna komt de verkiezing. Elke jongen mag een meisje kiezen. Die avond moeten ze samen naar de villa !

Hier is de Villa :

[ bericht aangepast op 16 nov 2014 - 19:14 ]

---

“We should consider every day lost on which we have not danced at least once.”

Lucie Maddie Flads

_________________________________________________________________________________________

Met trillende handen liep ik naar de barman.
'Hoi', zei ik voorzichtig. De man keek me met opgetrokken wenkbrauwen aan.
'Dus jij dacht even, dat je zomaar tegen me kon spreken !', zei hij boos, maar toch met een gemene grijns op zijn gezicht. Ik gaf hem een valse glimlach en knikte. Ik haatte het, om zo behandelt te worden. Gelukkig was ik in mijn leven nog maar tien mannen tegengekomen. Degene die in het vrouwenhuis werkten, het waren rotzakken. Dit woord had ik één keer luid op gezegt maar door de gevonden hiervan heb ik dit woord nooit meer durven uit te spreken. Tot die dag, dacht ik dat jongens nog best wel mee vielen, maar bij elke Slaaf die ik kreeg veranderde mijn gedachten meer. Maar nu zat ik hier, binnen enkele uren werd ik gewoon aan een jongen gegeven. Elk meisje hoopte natuurlijk op een lieve, begripvolle jongen, maar dat kwam maar zelden voor. Meestal hadden ze geen hart en waren ze arrogant, dat kreeg ik toch de horen van de andere meisjes.
De man keek me nog steeds grijnzend aan en ik kon mijn mond ook helemaal niet houden.
'Haal je ogen van me af, ouwe !', zei ik boos maar pas na enkele seconden merkte ik wat ik net gedaan had. Een harde klap kwam op mijn gezicht terecht en ik keek de man nog bozer aan, maar hij leek niet bang. In tegendeel ! Ik besloot hem maar te negeren en liep weer naar één van de zetels in de grote zaal. De jongens konden elk moment aankomen.

[ bericht aangepast op 11 nov 2014 - 9:23 ]

---

“We should consider every day lost on which we have not danced at least once.”

[ mijn topics ]

Mt

---

Everyone wants a magical solution to their problem, and everyone refuses to believe in magic. - Jefferson (ouat)

[Mon topieks, mijn post komt zo!]

---

And I'm nothing. You've always said you want nothing.

[MT, heb nog geen partner though]

---

I don't want you to die, I want you to suffer.

(My freaking topics!)

---

"I would have followed you, my brother... my captain... my king."

Andelyn "Andy" Cassington

Zo snel als ik kon stopte ik het boek in mijn kussensloop. De adrenaline gierde door mijn lijf, sinds mijn tiende leende ik al boeken uit de bibliotheek zonder dat het mocht, maar ik legde ze altijd terug, dit keer was dat niet mijn intentie. Als ik weg ging, ging dit boek, naast al mijn notitieboekjes en het andere weinige dat ik met geluk tot mijn bezit kon rekenen, met mij mee. Ik legde het kussen weer terug en bekeek mezelf nog snel in de spiegel. Ik deed nog wat extra lipgloss op zodat het eruitzag alsof ik extra veel aandacht aan mijn uiterlijk had besteed. Ik was laat, wat ook moest, anders was het mij nooit gelukt om dat boek ongezien naar mijn kamer te smokkelen. Ik streek mijn jurk glad en vertrok naar de feestzaal. Mijn voetstappen galmde door in de hal, dit was ook het énige geluid in de hal, dit baarde mij zorgen. Heel even dacht ik ongezien de ruimte binnen te komen, maar ik werd ruw bij mijn arm gegrepen door de huisbaas. Hij had scherpe nagels voor een man. 'En waarom ben jij zo laat?' vroeg hij, de ondertoon in zijn stem klonk intimiderend.
Er gleed een rilling over mijn rug en ik probeerde zijn ogen te vermijden zodat ik makkelijker uit mijn woorden kon komen. 'Ik dacht dat ik er op mijn best uit moest zien voor de ceremonie,' zei ik zachtjes.
Mijn stem was nauwelijks te verstaan na het oorverdovende geluid van de stem van de huisbaas. Hij bekeek me van top tot teen en deed geen moeite om te verbergen dat hij meer geïnteresseerd was in de V-hals van mijn jurk dan in iets anders. 'Dat lijkt me dan ook een lastige opgave voor jou,' gromde hij waarna hij de deur opende en mij bruut naar binnen duwde. Ik struikelde bijna over mijn eigen voeten toen ik de zaal binnen kwam. De deur sloeg met een klap achter mij dicht, wat zorgde dat een aantal paar ogen op mij waren gericht. Ik glimlachte ongemakkelijk en wreef over mijn arm. Ik was klaar om in de massa te verdwijnen en er niet meer uit te komen, dacht ik bij mezelf. Ik snakte naar een boek of naar mijn versleten notitieboekje zodat ik niet aan mijn sociale vaardigheden hoefde te werken die ronduit belabberd waren. Ik vond het prima om te luisteren, maar mijn leven was bij lange na niet interessant genoeg om veel over te vertellen. Ik liep naar achteren toe waar ik Lucie in een grote zetel zag zitten. Ze was haast mijn tegenbeeld. Ik had respect voor hoe zij tegenover iedereen durfde te zeggen wat ze dacht. Het viel me op dat haar wang rood was. 'Gaat het?' vroeg ik zachtjes terwijl ik op een stoel naast haar neerstreek.

[ bericht aangepast op 8 nov 2014 - 18:59 ]

---

Everyone wants a magical solution to their problem, and everyone refuses to believe in magic. - Jefferson (ouat)

Amelia Rora Ronelli

[ bericht aangepast op 8 nov 2014 - 19:50 ]

---

It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

      Nathan was vroeg geweest, als een van de eerste jongens was hij langs de bewaking naar binnen gekomen en na een kort praatje te hebben gemaakt met de bewakers was de jongen naar binnen gelopen en had hij zich afgezonderd van de rest.
      Ergens in een hoek was hij op een bank gaan zitten. Zijn arm lag op de leuning en naast hem stond een glas water op een kastje. Zijn ogen gleden de zaal rond. Inmiddels waren er meerdere jongens gearriveerd en een groot deel van de meisjes was ergens gaan zitten in een poging zo ver mogelijk bij de jongens uit de buurt te blijven. Verderop trok een snelle beweging van een meisje haar arm zijn aandacht. Ze was duidelijk niet blij met de situatie en luchtte op het moment haar hart tegenover haar blonde vriendin. Haar wenkbrauwen stonden dicht naar elkaar toe, een teken dar het meisje chagrijnig was.
      Terwijl hij weer rond keek, dronk hij zijn glas water half leeg. Hij zag sommige jongens die hij kende binnen komen en hij moest zuchten. Ze waren deze ochtend in een goed humeur geweest, de meeste dan. Ze verheugde zich erop eindelijk een slaaf te krijgen en het enige wat Nathan die ochtend had gedaan was hun verhalen aanhoren terwijl hij zichzelf klaar aan het maken was.
      Ongeveer vijftien meter van hem af ging een meisje onderuit. Ze had gekleurde haren en Nathan vroeg zich af waarom hij die niet eerder had gezien, maar toen ze naar haar knie greep en bleef zitten stond hij als in een reflex op. Ze duwde haar lippen tegen de schaafwond en had even zijn kant op gekeken, maar Nathan stond al voor haar en stak zijn hand naar haar uit klaar om haar overeind te helpen. Spreken was nu niet nodig, hopelijk begreep ze de hint dat hij niet verschrikkelijk was.

---

And I'm nothing. You've always said you want nothing.

Amelia Rora Ronelli

---

It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

      Het meisje sloeg Nathan zijn hand weg en duwde zichzelf overeind. 'Laat me met rust. Ik heb je hulp niet nodig.' Het verbaasde Jason dat het meisje zoveel lef kon hebben. Hij was een van de weinige jongens die veel kon hebben en als ze tegenover een ander had gestaan, was ze nu direct op haar plek gewezen door een flinke klap te kunnen krijgen.
      Ze draaide zich om en liep daarmee vol tegen een van de mannen op. 'Je moet weten waar je plaats is. Biedt je excuses aan als je niet weer geslagen wilt worden!' Het meisje keek hem spottend aan. Nathan herkende de bewaker van eerder. 'Doe het maar. Ik wacht.' Het meisje met de kleurrijke haren sloeg haar armen over elkaar en stak haar kin in de lucht. Ze had echt lef. Hij kreeg niet helemaal mee wat de man zei, maar de "Nee.'' van het meisje was maar al te duidelijk.
      'Brutus, Henk, hoe je ook mag heten, laat die meid met rust.' Zei Nathan vervolgens rustig. De man snoof even. 'Ik meen het. Als je je baan wilt houden, laat je haar nu met rust.' De bewaker bleef even staan, maar deed verder niets. Soms was het zo handig dat je eerste rang was doordat je ouders toevallig wat geld hadden. Zowel Nathan als de man zelf wisten dat hij toch echt wat belangrijker was, anders had Brutus toch echt wel een wat betere baan gehad dan dit, of niet soms? Nathan zijn blik gleed weer naar het meisje.

---

And I'm nothing. You've always said you want nothing.

( Ik zal nu proberen een reactie te schrijven, maar mijn internet doet wat stom - dus het lukt of anders komt het morgen. )

---

"Satan's friendship reaches to the prison door."

Een zachte zucht verliet mijn lippen. Mijn bruine kijkers hadden de klok in hun vizier genomen en de tijd werd later en later. Mijn tanden boorden zich op mijn onderlip, toen ik mijn blik weer naar de spiegel wendde. Ik hoorde beneden te zijn, maar ik was dus nog in mijn kamertje. Het voordeel lag aan mijn kant, aangezien ik muisstil ergens kon komen.
Ik plukte wat onbeholpen aan de stof van het jurkje. Eigenlijk was de stof fijn, aangezien hij losjes om mijn lichaam viel - en de kleur was ook wel leuk. De erg lichtgele toon paste bij mijn lokken, maar hij was weer té. Het moest voor de jongemannen die vanavond kwamen. De decolleté was diep en om de heupen werd het jurkje gelijk strakker. Ik haatte zulke kleding die je laat lijken alsof je een presenteerstuk bent.
Ik frummelde nog wat aan mijn lokken en stak er zuchtend een bloem in. Als ze dit níét zouden goedkeuren, dan.. Alweer verliet een zuchtje mijn lippen. Ik hield van bloemen en deze narcis paste bij het jurkje. En bovendien zou ik gewoon de zaal inglippen, aangezien ik anders weer een klap of misschien meer zou krijgen. Aan de krassen op mijn rug, herinnerde ik me prima.
Ik trok nog wat aan de jurk, aangezien hij net over mijn kont ging en hij was nogal losjes - dus als er ergens zo een ventilator zou zijn, moest ik daar uit de buurt blijven als ik niet wil dat iedereen mijn zwarte ondergoed ziet. Voor de laatste keer draaide ik een losse pluk om mijn vinger, om daarna het lelijke kamertje te verlaten.
Ik trippelde de trappen af, dat nog best goed ging - omdat ik alleen ballerina's aan had. Ik zag de deuren naar de zaal, en had ik geluk, de bewaker was met iemand bezig. Zo min mogelijk opvallende, glipte ik de zaal in.
Er waren al aardig wat mannen, wat mij alleen maar koude rilling opleverde. De meesten zouden waarschijnlijk zo sadistisch zijn als wat. Ik klemde mijn kaken op elkaar en liep in één rechte lijn door naar de andere kant van de zaal. Soms leverde het wat tikken tegen mijn schouders, gekrul van mijn haar of zelfs een paar tikken op mijn kont op - wat mij alleen roder liet worden.
Ik besloot niks te zeggen, want ik hoefde geen blauw gezicht en liep met alle kalmte door. Het bloed raasde door mijn lichaam heen en ik voelde me totaal zenuwachtig. Dit is werkelijk het laatste.
Mijn lichaam drukte zich compleet ongemakkelijk, tegen de donkere muren aan. Ik hoopte hierdoor minder op te vallen, wat waarschijnlijk een grote flop zou zijn - omdat mijn jurk gewoon een te lichte kleur heeft.

[ bericht aangepast op 8 nov 2014 - 21:47 ]

---

"Satan's friendship reaches to the prison door."

Kealan ‘Chester’ Bennington

Geërgerd kneep ik mijn ogen dicht waar ik tot mijn ergernis nog net een meisje zag vallen. Het was werkelijk waar dat de meisjes ieder jaar minder waard werden en ik wist nou al welk meisje uit mijn keus zou vallen. Als ik een onbeholpen koe wilde ging ik wel naar een weiland of iets.
Langzaam gleden mijn ogen weer open terwijl ik middels Nathan bij het meisje zag staan waar hij zijn hand naar uitstak. Afkeurend schudde ik mijn hoofd wat gepaard ging met een geërgerde zucht.
Mijn handen zaten losjes om mijn middel gevouwen terwijl een van mijn benen tegen de muur balanceerde waar ik tegen aan leunden om menigte volledig in mij op te nemen.
Als er een onderwerp veel besproken werd de laatste tijd was het wel over onze nutteloze slaafjes. Het nutteloze gedeelte heb ik er aan vast geplakt. Meer omdat ik haast de enige leek te zijn die niet uit keek naar deze dag. Ik kan mijzelf prima alleen redden en het meisje wat ik zou uit moeten kiezen zou alleen maar een blok aan mijn been zijn.
Daarnaast betwijfelde ik of iemand wel aan mijn schoon kon wedijveren. Zoals altijd zag ik er weer goed uit. Niet té netjes en ook niet te onbeschoft. Ik had een witte shirt aan met een bijpassende broek en colbert terwijl er een ietwat glinsterende horloge aan mijn pols zat.
Het was niet dat ik werkelijk om goederen gaf of mensen maar ik vond het wel nodig om er op elk moment perfect er uit te zien. Ook al was het in dit geval maar voor mijn aankomende ‘vrouw’.
Ik had het woordje nog niet eens gedacht of mijn blik werd al gevangen door een meisje met een blonde krullende lokken en een iet-wat te korte jurk naar mijn zin hoewel de licht gele tint haar niet misstond. Mijn ogen leken iedere beweging van haar te volgen terwijl haar wangen alsmaar roder werd door de vulgaire mannen die aan haar zaten. Ergens maakte haar dat enorm afstotelijk gezien ik niet van oud speelgoed hou, maar ik wist tegelijkertijd dat ik weinig keus had gezien geen enkel meisje verder mijn blik langer had weten te houden dan één seconde.
Voorzichtig zette ik me af van de muur terwijl mijn blik voor geen seconde het meisje los liet die haarzelf middels tegen de muur gedrukt had. Niet te snel; niet te langzaam liep ik naar haar toe tot haar geur mijn neus ontmoette waarbij ik gauw een kleine grijns bij opzette.
‘Het lijkt me vervelend als ze zoiets doen.’ begon ik al geniepig mijn overhoring terwijl ik mijn stem vol medeleven probeerde te laten klinken en mijn blik kil door de zaal gleed naar de overige mannen die het nog waagde om naar mijn kandidaat te kijken voordat mijn blik weer naar het meisje ging waar een narcis in haar haar stak. ‘Een narcis.’ Zei ik ietwat afwezig voordat ik zachtjes snoof van goedkeuring. ‘Chester en jij bent?’ zei ik met een kleine glimlach voordat ik weer tevreden de zal in keek. Niemand leek meer naar haar te kijken en dat omdat ze allemaal al wisten dat het meisje waar ze naar gekeken hadden al geclaimd was. En dat was door mij.

[ bericht aangepast op 9 nov 2014 - 8:00 ]

---

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Kate Mona Johansen

Daar sta ik dan, voor de spiegel op mijn kleine kamertje. Het is eigenlijk best een raar idee, dat ik gewoon over een paar uur aan een jongen gekoppeld ben, waar ik de rest van mijn leven samen mee moet gaan delen, tenminste dat word mij verteld. Ik zal dan nooit meer op dit kamertje komen die me in de loop der jaren best dierbaar is geworden. Dit is de enigste plek in het vrouwenhuis waar ik me kon terug trekken, en een boek lezen of kerst film kijken. Het liefste ben ik met alles bezig van hoe het vroeger in het leven ging, toen mannen nog niet de macht hadden. Daar gaan mannen en vrouwen heel liefdevol met elkaar om, tenminste meestal. Heel anders dan in mijn wereld. Ik kam mijn haren nog een keer door, terwijl ik mijn lippen rood stift. De leidsters hebben me verteld dat een goede eerste indruk maken op de jongens het aller belangrijkste is. Daarom heb je ook deze best wel mooie witte jurk voor mij gemaakt. Met een diepe v hals, van aan zowel de voorkant als achterkant, wat mijn billen en borsten nog groter doet lijken. Ik heb wel in boeken gelezen dat mannen er van houden, maat ik word niet graag als een lust object gezien. Ik ben zo bang om als slaaf gebruikt te worden voor seks. Ik huiver bij het idee en stap in mijn hoge pumps, loop de deur uit en kijk nog één keer achterom naar mijn nu lege kamer. Ik zucht diep en loop dan naar de zaal waar alles zal gaan plaats vinden. Zodra ik daar naar binnen loop zie ik al een aantal meisjes en jongens. Ik voel dat ik erg nerveus word, ik had liever nu een boek zitten lezen. Ik neem plaats op een stoel en kijk een beetje ongemakkelijk om me heen.

[ bericht aangepast op 9 nov 2014 - 17:43 ]