• Hallo lieve Quizletters,

    De moeder van mijn vriend heeft al een aantal jaar kanker. Het is een hele lange strijd geweest, maar vandaag heeft mijn vriend gehoord dat de kans groot is dat ze deze week nog gaat overlijden. Het ging al een tijdje niet zo goed met zijn moeder en ze ligt ook al meer dan een maand op de hospice. Ik merk dat mijn vriend zich groot houdt, maar dat hij het wel enorm zwaar ermee heeft. Ondanks dat hij weet dat zijn moeder al heel lang ziek is en het niet ging redden, komt dit uiteraard nog steeds als een klap aan.

    Soms weet ik niet goed wat ik tegen hem moet zeggen. Ik zeg vaak dat ik er voor hem ben, dat hij me altijd mag bellen, dat ik langskom als dat nodig is en als er iets wat ik voor hem kan doen dat hij dat dan maar moet zeggen. Stom eigenlijk, want wat kun je in zo'n situatie voor iemand doen? Wat kun je in zo'n situatie tegen iemand zeggen die op het punt staat zijn moeder te verliezen?

    Het is niet dat ik het zelf niet goed weet, maar meer dat ik het gevoel heb dat ik dingen zeg of doe waar hij niet echt iets aan heeft, ook al zegt hij dat hij het fijn vindt dat ik er voor hem ben... Het is ook een heel vreselijke situatie... Weten jullie misschien hoe ik hem het beste kan steunen en er voor hem kan zijn?


    If the compass breaks then follow your heart and I hope it leads you right back into my arms.

    Persoonlijk had ik het gewoon eerlijk verteld en dus niet weet wat hij fijn vind. Ik zeg eindelijk ook altijd dat als diegene wat wilt of wat ik voor diegene kan doen, hij/zij het moet vragen.
          Voor de rest is afleiding ook heel belangrijk. Als ik een dierbaar persoon of dier verlies dan moet ik daar over praten, anders raak ik het gewoon niet kwijt. Ik weet niet hoe dat met hem is?


    Don't walk. Run, you sheep, run.

    De vader van mijn beste vriend was verdronken, plots dood. Ht was niet langdurig, maar ik weet nog dat ik hem niet eerst gevraagd had of hij me nodig had, maar hem gelijk opgebeld had, want als ik het vraag blijft hij toch nee zeggen en zich groot houden. Ik was de dagen na het ongelu vaak bij hem thuis voor hem. Het was wel een beetje eng maar het werkte wel.
    Ik weet niet of hij van knuffels houd, maar toen ik naar mijn vriend geracet was en hem in mijn armen had genomen was dat een stuk beter. Ook had ik niet van die geruststellende woordjes gezegd, want je weet dat het niet 'oké' is. Ik had gezegd dat hij zoveel mocht schelden en vloeken als hij wou.

    Misschien helpt dit ook bij jou?


    "I would have followed you, my brother... my captain... my king."

    Bedankt voor de lieve reacties iedereen!

    Mijn vriend houdt zeker van knuffels en die zal ik ook gewoon blijven geven wanneer dit nodig is. ;)
    Hij zit op dit moment bij zijn moeder, omdat ze waarschijnlijk de nacht niet gaat halen... Ik hou contact met hem via what's app, maar zelf vind ik het ook best naar worden allemaal...


    If the compass breaks then follow your heart and I hope it leads you right back into my arms.

    Je vraagt het het best zelf aan hem, inderdaad, maar ik kan je wel zeggen dat ik persoonlijk meer zo'n iemand ben die erg moeilijk praat over zijn problemen en die het liefst getroost wordt door een simpele knuffel en een ‘ik ben er voor je’. Iedereen is natuurlijk anders en ik ken jouw vriend niet, maar je moet er dus ook rekening mee houden dat hij het misschien wat naar vindt om over zijn problemen te praten. Ik hoop in ieder geval dat zijn laatste dagen met zijn moeder zo aangenaam mogelijk zullen zijn voor hem en dat hij om zal kunnen gaan met zijn verlies‚ want zoiets is natuurlijk heel erg zwaar.


    I would tell you my autumn joke but you probably wouldn't fall for it