The 53rd Hunger Games RPG || Speeltopic 1 {250} - Speeltopics

_________________________________________________________________________________________

Geachte Tributen,
Een nieuwe Hunger Games komt er weer aan, met nieuwe tributen, een nieuwe arena, en een nieuwe Winnaar. Jullie zullen vechten tot een uiteindelijke dood. Ook dit jaar zullen er weer vierentwintig tributen meedoen aan de Hunger Games. Minimaal 8 van deze Tributen zullen sterven tijdens het bloedbad. De ander 16 Tributen worden ingevuld door jullie. We zullen niet beginnen voordat er 12 van de beschikbare 16 rollen zijn ingevuld. In de loop van tijd zullen de Tributen worden vermoord. Dit zal liggen aan hoe vaak de persoon reageert, hoe enthousiast de persoon bezig is en de inzet, maar ook aan de schrijfstijl en volvulling van de regels. Als een persoon een week lang niet reageert zal hij/zij vermoord worden. Voordat dit alles in werking wordt gesteld, vragen we eerst aan de mensen met twee rollen of die er eentje willen kiezen om mee door te gaan. Als er een groepje Tributen overblijven die aan alle eisen volledig voldoen, zullen de Spelen verlengd worden. De Tributen zullen verwond worden en andere spannende dingen zullen in de arena gaan gebeuren. Op die manier kunnen we wel wat tijd vullen.
Voor spullen bij de Hoorn/sponsers die je iets geven/trainingscore moet je mij mailen. Het moet allemaal wel realistisch blijven. Dit is ook waarom ik bij elk District een algemene beschrijving heb gezet. Hier kan je je karakter op baseren zonder dat het allemaal Mary Sue's/Gary Stu's of Katniss replica's worden. Als je je karakter toch op een realistische en creatieve manier skills voor bepaalde dingen kan geven, is het geen probleem. Ik zal elk Personage lezen en bekijken en uiteindelijk goedkeuren voordat je officieel mee doet met de Spelen.
Voor de rest lijkt alles me wel duidelijk. Als er nog vragen zijn, mail ze of vraag hieronder.

President Snow

__________________________________________________________________________________________

District 1 || Luxury/Luxe
De Tributen van dit District zijn Beroeps. Niet persé arrogant, maar wel vol zelfvertrouwen. Ze hebben veel talenten qua wapens, maar ze zijn geen experts op het gebied van bomen klimmen en voedsel verzamelen.
Sapphire Anne Hale || Piaffe || 1.1
† Jongen †

District 2 || Masonry/Metselwerk
Deze Tributen zijn ook Beroeps. Eigenlijk geldt hier hetzelfde als bij de District 1 Tributen.
Maelle 'Mae' Riviera Hollister || Rosea || 1.4
Felix Gardner || Aureolus || 1.6

District 3 || Technology/Technologie
De Tributen uit dit District zullen niet arm zijn. Redelijk wel verzorgd, niet al te hongerig. Geen aangeleerde talenten qua natuur, slechts alles wat met electriciteit en logica in generaal te maken hebben.
Lily-Kate Rosewood || Verityy || 1.17
Chase Cole Haydens || Mashtonx || 1.13

District 4 || Fishing/Vissen
Ook een Beroeps District, hoewel dit niet verplicht is zoals 1 & 2. Deze Tributen hebben meer kennis op het gebied van water en vissen, en dus is het minder erg als deze Tributen meer talenten op het gebied van natuur hebben dan de ander Beroeps. Ook is het een redelijk rebels District, en niet zo rijk als in 1 en 2, hoewel ik het zeker niet arm zal noemen.
Thalia Hayes || Buddy || 1.4
Fir Rayy Phoenix || Mashtonx || 1.4

District 5 || Power/Kracht
Dit District wordt als redelijk rijk beschouwd. Deze Tributen zullen ongeveer zoals District 3 zijn, met geen aangeleerde talenten die te pas zullen komen bij de Hunger Games.
Crystal Eurenia Neglis || Dancal || 1.3
† Jongen †

District 6 || Transportation/Vervoer
Dit District is niet echt arm, maar ook niet rijk. De Tributen zullen met metaal en ander materiaal zoals dat om kunnen gaan, aangezien ze dat gebruiken bij het bouwen van vervoermiddelen.
Briar 'Brye' Alodia Combe. || Gently || 1.5
† Jongen †

District 7 || Lumber/Hout
Dit is één van de armere Districten samen met 10, 11 en 12. Deze Tributen zulen wel wat van het bos af weten, aangezien ze er werken om hout te hakken. Naast bijlen en messen zullen ze niet veel wapens kunnen hanteren.
Aurora Joanne Valance || FireFoxieABC || 1.1
† Jongen †

District 8 || Textiles/Stof
Dit District is redelijk arm, al hoewel ze kunnen rekenen op 3 maaltijden per dag. Magere maaltijden, maar wel wat. Geen skills kwa natuur, en waarschijnlijk ook niet echt qua wapens. Misschien kunnen ze wel heel wat met stof (denk aan: dingen maken en mensen ermee wurgen).
† Meisje †
Samuel Girlish || Veravos || 1.17

District 9 || Grain/Graan
Misschien dat deze redelijk arme Tributen wel wat weten over natuur en om kunnen gaan met een mes. Dankzij hun werk in de graanvelden weten zij toch wel wat, hoor.
† Meisje †
† Jongen †

District 10 || Livestock/Vee
Best wel arm, en verstand dieren, zowel het voeden als het eten ervan. Voor de rest geen skills kwa wapens en natuur.
Ariane Benigin || Veravos || 1.4
† Jongen †

District 11 || Agriculture/Landbouw
Denk aan Rue en Tresh, arm maar verstand van de natuur. Niet veel van wapens, aan de andere kant.
† Meisje †
Gabriel Arthur Carter || Gally || 1.13

District 12 || Mining/Mijnbouw
Geen verstand van wapens en natuur, hoogstens hoe ze vuur kunnen maken en overweg kunnen met een pikhouweel. Een arm District.
Meisje †
Vincent 'Vince' Trace Howard. || Gently || 1.6

__________________________________________________________________________________________________

DE NAAM:
Denk eraan dat dit zich in de toekomst afspeelt, en de namen dus geen gewone namen zijn. Gebruik het liefst zelf in elkaar geknutselde namen (denk aan Beetee, Haymitch), of gebruik namen uit het verleden. In District 1 worden de kinderen vernoemd naar iets wat met hun werk te maken heeft. Geen inspiratie? Ga dan naar deze site.

WAPENS VOOR JE PERSONAGE:
Hierkan je wapens vinden die je kan gebruiken als specialiteit voor je personage. Het is wel in het Engels, maar anders kan je op Google ook gewoon: wapens thg intypen, dan vind je ook wel wat

Invullen:


Regels:

__________________________________________________________________________________________

De Arena

De Hoorn: deze ligt ongeveer in het midden van de arena. De tributen staan er in een halve maan omheen, met hun rug naar het bos en het strand. De wapens liggen best wel wijd verspreid, maar zoals altijd liggen de meest waardevolle dingen in de Hoorn zelf.
Het Weiland: De Hoorn ligt middenin een groot weiland, met groen gras en vol met bloemetjes.
De Bergen: Vlak achter de Hoorn liggen reusachtige bergen, vol met bos en beekjes en dieren. Hoe hoger je komt, hoe meer drinkwater en voedsel er is, maar het wordt ook steeds kouder. De topjes van de bergen zijn dan ook versierd met sneeuw.
De Rotsen: Aan de linkerkant van de arena, gaan de bergen over in puntige rotsen. Hiertussen zullen ook veel krabben en andere (gevaarlijke) dieren te vinden zijn.
Het Strand: De rotsen gaan snel over in een lange strook zandstrand. Het zand is heet, en heeft geen bescherming te bieden.
De Zee: Een wilde, oneindige zee is ook een gedeelte van de arena. Het is gewoon zout water, en dus niet drinkbaar. De golven zijn ook erg wild en hoog, je kan er nog net niet surfen. Veel vissen en eetbare planten zijn in de zee te vinden, als je weet welke eetbaar zijn.
Eiland 1: Drie grote eilanden liggen in de zee. Ze zijn bereikbaar met de boten die achter de puntige, gevaarlijke rotsen verstopt liggen. Op Eiland 1 is een groot bos te vinden, vol met verstopplekken en eten en drinken.
Eiland 2: Dit Eiland heeft niet veel bijzonders te bieden, slechts een heleboel heuvels.
Eiland 3: Dit Eiland is bij verre de bijzonderste. Een grote, verlaten stad bevind zich hier, vol met bewoonbare huizen, winkels met wapens en eten, grotere en betere boten en zelfs luxe hotels. De elektriciteit werkt nog, en dus is dit Eiland heel erg veel waard.
Het Bos: Naast de lange zandstrook bevind zich een groot, donker bos. Na een paar stappen lijkt het al alsof het midden in de nacht is. De bomen staan heel erg dicht op elkaar, zijn hoog met geen laag hangende takken. Een beekje heeft zich toch door de bomen heen geworsteld, helemaal vanuit de bergen. Er leven voornamelijk gevaarlijke beesten.
De Zandstrook: Als je je door het bos heen hebt geworsteld, kom je bij een dunne zandstrook uit, vergelijkbaar met het strand. Ook deze zandvlakte eindigt in de zee.
De Heuvels: aan de andere kant van de bergen, zijn er heuvels te vinden. Een beekje stroomt hier door heen, maar dat is het wel.

*ik vertrouw er op dat jullie deze informatie niet gebruiken om jou karakter een voorsprong te geven in de Arena of je karakter te helpen, maar zodat julie omschrijvingen realistisch blijven.

__________________________________________________________________________________________

Uitleg

We beginnen met 'before the arena' stukjes. Dit hoeft geen lopend verhaal te zijn, gewoon losse stukjes over de Boete, de Openingsceremonie, de Trainingen, de Privé Training, overleg met je Mentor, de Interviews, enzovoort. Je moet persoonlijke dingen over je District (je escort, mentor, enzo) met je District partner overleggen. Heb je die niet, dan heb je geluk. Let op, ik wil niet dat iedereen heldhaftig volunteerd voor familie/vrienden. Alleen de Beroeps. Als je een speciale reden hebt, moet je mij even mailen. Ook wil ik niet dat iedereen geweldige kostuums heeft, super slimme mentoren, enorm veel fans, enzovoort heeft. Houd het alsjeblieft gewoon realistisch. De interviews mag je gewoon zelf omschrijven vanuit je personage's POV, net zoals in het boek wordt gedaan.
Daarna gaan we de Arena in. Hierboven staat een uitleg over de Arena, en een tekening ervan. Dit is om als schrijver te gebruiken, niet om je tribuut te helpen.
Je mag andere niet verwonden/vermoorden/besturen zonder toestemming. Bondgenootschappen en vijanden worden van te voren gemaakt.
Als je een niet ingevuld personage wilt besturen (dus gewoon uitt je eigen personage's POV) tijdens de 'before the arena', moet je mij mailen. Dit kan je dus bijvoorbeeld doen om vijanden te worden, en dan vervolgens diegene te vermoorden in de Arena. De moorden worden met mij overlegd, en ook welke spullen jullie bij de Hoorn halen. Ik zal een seintje geven wanneer jullie mails kunnen sturen met of jullie mensen willen vermoorden/hoeveel daarvan, en welke spullen je bij de Hoorn vandaan wilt halen.
Als er nog vragen zijn, feel free to ask.

De Spelmaker.

Niet vergeten te schrijven tussen () [] {} dit mag ook als je in OOC schrijft

__________________________________________________________________________________________

Je Post:

Voeg in:
Volledige naam.
District.
Foto.
Status. (gewond?)
Slogan. (optioneel)
Bondgenoten. (optioneel)
Spullen. (optioneel)
Locatie. (optioneel)
Spoiler met beschrijving. (optioneel)

Praattopic

[ bericht aangepast op 15 nov 2014 - 11:30 ]

---

“A queen will always turn pain into power.”

Piaffe schreef:
(...)

-i know wat het boek zegt, ze zou zich ook dit jasr of het daaropvolgende jaar aanbieden, ben ik denk ik vergeten te typen. Mn post was namelijk ineens foetsie en tja, dan moet je opnieuw beginnen. Zal het ff doorkijken en eventueel er bij zetten, okay? -

(prima kijk btw even bij de Story, ik heb de hele omschrijving bijgewerkt, ik weenie of je t al gezien had)

---

“A queen will always turn pain into power.”

(De tributen worden daar toch gekozen door de mentoren? Deze moeten zich dan aanbieden.)

---

And I'm nothing. You've always said you want nothing.

(Maar mensjes, ik ga slapen. Tot morgen heb een grote eco toets morgen ughh)

---

“A queen will always turn pain into power.”

(Mijn Topics)

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Mon Topics

---

"Satan's friendship reaches to the prison door."

____________

[ bericht aangepast op 3 nov 2014 - 17:50 ]

---

"Satan's friendship reaches to the prison door."

"I am who I am and nobody can change that."


Voor de aller laatste keer trek ik mijn rood geruiten blouse nog een keer recht, welke bijna dezelfde kleur als mijn haren heeft. Vandaag is de dag van de boete, de dag die het verloop van je leven kan bepalen. Vooral als je in een District zoals deze woont. Hier, in 3, is de kans dat je de spelen overleefd nihil. Eigenlijk is dit in alle District buiten District 1, 2 en 4 zo. Het is een gewoonte geworden dat er iedere spelen een vanaf jongs af aan getrainde beroeps wint. Maar heel erg druk kan ik me over dit gehele Hunger Games gedoe niet maken. De kans dat mijn naam getrokken word is klein, heel klein. Doordat het gezin waarin ik ben opgegroeid geen geld tekort heeft, is het voor mij nooit nodig geweest om voedsel te ruilen voor stembriefjes. Dit betekend dus dat mijn naam in totaal 6 keer in de glazen bol zal zitten.
Ik schiet nog snel in mijn zwarte gympen voordat ik de trap af loop en de woonkamer in kom. Mijn ouders zitten al klaar beneden, maar voor ze wat kunnen zeggen heb ik mijn rug al weer naar ze toe gedraaid. Ik weet al lang dat wat ze zullen zeggen toch niet positief zal zijn, dus waarom zou ik daar op wachten?
De band tussen mij en mijn ouders valt te beschrijven als slecht. Ik ben geloof ik niet de persoon die hun hadden gehoopt dat ik was. Ze hadden vast gehoopt op een nette jongen die zich altijd aan alle regeltjes zou houden. Helaas zal ik ze dan teleur moeten stellen, want dat is iets wat ik nu eenmaal niet ben. Ik ben ook niet van plan te gaan veranderen omdat hun dat van me verwachten. Ik ben wie ik ben en niemand kan hier wat aan veranderen.
Voordat ik het echt in de gaten heb ben ik al onderweg naar het plein, de plek waar de boete jaarlijks wordt gehouden. Het grind van de wegen aan de rand van het dorp kraakt onder mijn gympen. Langzaam zie ik dan ook de verharde wegen in het zicht komen en ruik ik dat de geur van olie en afvalstoffen afnemen. De kleine alleenstaande huizen maken plaats voor een stratenplan wat dichter op elkaar gebouwd is en lopen langzaam over tot aan een paar flats. Zelf wonen we een heel stuk van het centrum af, in een van de vrijstaande huizen aan de rand van het dorp. Buiten de vervuilde lucht door alle fabrieken woont het daar wel prettig. Het is tenminste lang niet zo druk als het hier is.
Als ik op het plein aankom staat het er al vol met kinderen, sommige van rond mijn leeftijd, maar de meeste zijn een stuk jonger dan ik ben. Voordat ik me bij mijn leeftijdgenoten kan voegen moet ik eerst mijn identiteit laten bevestigen bij een van de opgezette kamertjes. Met een snelle prik in mijn vinger is alles geregeld en mag ik doorlopen. Direct voel ik meerdere paar ogen op me branden. Een lichte glimlach verschijnt hierdoor dan ook op mijn lippen. Onderhand ben ik dit soort acties gewend en kijk ik daar dus ook niet meer van op.
Het duurde maar een aantal minuten voordat er een vrouw het podium op kwam lopen. Haar haren zijn lang, tot op haar heupen, en hebben een licht groene kleur, dezelfde kleur als ik en tijdje geleden heb gehad. Zelfs vanaf deze verre afstand kan ik haar lange nepwimpers en donkerblauwe opgemaakte ogen goed zien. Ook de kleur van haar kobaltblauwe lenzen valt goed te zien.
"Welkom, welkom. De tijd is aangebroken om een meisje en een jongen vanuit elk District te kiezen voor de 53e Hunger Games! Zoals gewoonlijk, dames eerst." Haar stem klonk vrolijk, overdreven vrolijk. Haar hand gaat in de glazen bol en pakt het bovenste briefje eruit.
Voordat ik het weet ontstaat er een grote onrust. Langzaam zie ik een meisje van rond de 16 met lang licht blond haar het podium op lopen. Ze stelt zichzelf voor als Malencia. Haar naam komt me ergens wel bekend voor, maar echt plaatsen kan ik het niet.
"Geef een groot aplause voor onze vrouwelijke deelneemster van dit jaar; Malencia Griffin." Een lach verlaat mijn lippen als het volkomen stil blijft in het publiek. De vrouw op het podium blijft even ongemakkelijk stil, tot ze over gaat naar de jongens. Haar hand tast ook deze bol af en haalt er dan een van de spierwitte briefjes uit. Op het moment dat de woorden haar mond verlaten kan ik wel door de grond zakken; "Chase Cole Haydens."
Ik heb de vorige jaren vaak na gedacht hoe de uitgekozen mensen zich zouden moeten voelen. Bang was toen het enige wat in me op kwam, maar nu weet ik wel beter. Angst is niet het enige wat ik nu voel, ook raast er woede door me heen. Dit versterkt alleen maar als ik een aantal mensen om me heen hoor lachen. Met grote, zelfverzekerde stappen loop ik richting het podium, hoewel ik eigenlijk het liefst weg zou willen rennen.
"Chase was de naam?" vraagt de vrouw met haar mierzoete stem als ik naast haar sta. "Ja." antwoord ik kortaf. Denkt ze echt dat ik nu zin heb om een gesprek te voeren over koetjes en kalfjes? Blijkbaar merkt ze mijn afstandelijkheid want ze gaat verder met haar standaard verhaal. "Dit zijn onze tributen uit District 3, Malencia Griffin en Chase Haydens." Als ik hoor dat op dit moment wel iedereen is begonnen met juichen , weet ik dat het menes is.

{Ik heb het meisje uit 3 een naam gegeven zodat alles makkelijker en duidelijker zal worden, maar even voor de duidelijkheid, het is dus geen bestaand personage}

[ bericht aangepast op 3 nov 2014 - 0:33 ]

---

"I'm fine with internet communication, it's just the real life I have problems with!" ~ Dan Howell

      Ondanks het feit dat vandaag de boete gehouden zou worden, hing er geen gespannen sfeer in huis. Vanaf boven kon Felix zijn broertje en zusje luid horen lachen en de geur van het ontbijt toonde aan dat zijn ouders inmiddels ook wel wakker waren. -- Tenzij Max en Aletta zelf weer een poging hadden gemaakt tot het ontbijt maken.
      Felix was binnen vijf minuten omgekleed. Ondanks dat zijn ouders erg streng waren wat betreft het dragen van een pak op de dag van de boete, deed Felix het dit jaar niet. Hij vond het een verschrikkelijk ding en daarnaast, wanneer ze er achter zouden komen dat hij dit jaar uit was gekozen om deel te nemen, zouden ze te enthousiast zijn om überhaupt nog aan zijn kledingkeuze te kunnen denken.
      Op zijn gemak liep hij de trap af terwijl hij de knoopjes van het geruite overhemd dicht knoopte. Hij was niet bang of zenuwachtig, hij zou tenslotte eindelijk de kans krijgen zijn vorm van protest uit te voeren. Felix mocht dan misschien soms een blok arrogantie zijn, maar het nam niet weg dat hij niet zo was als de rest van zijn district. Onschuldige kinderen vermoorden ging hem te ver. Hun trainingen waren niet oneerlijk. -- Ze werden alleen verkeerd gebruikt, en hij zou het anders doen.
      'Felix!' Zijn kleine zusje van zes kwam op hem afgerend, om hem zoals elke morgen een knuffel te geven. Echter was het meisje te klein om bij zijn middel te komen en eindigde haar kleine armen om zijn been. Het deed Felix glimlachen. Aletta en zijn twaalfjarige broertje Max waren naast wat vrienden het enige wat hem overeind hield in dit district. Als hij hun niet had gehad, had hij zich waarschijnlijk al van een klif gestort.
      'En Max, zenuwachtig?' Aletta had zijn been losgelaten en hij haalde zijn hand door de warrige haren van zijn kleine broertje die gretig zijn ontbijt naar binnen werkte. Hij begon hevig te knikken terwijl Felix zelf naast hem aan schoof. 'Ik ben wel benieuwd naar wie dit jaar uit zijn gekozen om mee te doen.' -- Hij moest eens weten.

      De boete ging voor Felix in een waas voorbij. Maelle was al getrokken en nu was het de beurt aan de jongens. 'Max Gardner!' De escort keek rond. Ironisch, zijn broertje werd getrokken precies op het jaar dat hij deel zou moeten nemen. Om zijn woorden te ondersteunen stak hij zijn hand in de lucht terwijl hij de woorden uit sprak die zijn dood zouden worden. -- 'Ik bied me aan.'

      De rest had Felix maar in flarden mee gekregen. Hij liep het podium op, wierp een blik op zijn ouders die glunderde van trots, keek naar zijn kleine zusje die waterige ogen had. -- Maar vooral zijn broertje, die Felix met een open mond aan stond te staren.
      Tijdens het korte moment van afscheid kreeg hij dan ook van iedereen op het hart gedrukt dat hij zou moeten winnen. Aletta had zich weer om zijn been geklemd en Max had zijn armen rond zijn middel geslagen terwijl zijn ouders toekeken. In andere districten had iedereen gehuild, hier vonden ze het gewoon geweldig dat hij zijn dood te moet zou gaan. -- Al geloofde ze er toch heilig in dan hij terug zou komen.
      Niet veel later zaten ze dan ook in de trein naar het Capitool. Felix besloot maar meteen als de echte beroeps uit te gaan hangen, al had hij al snel de neiging overal de grap van in te zien. Tijdens de training moest hij minder presteren dan hij normaal deed, hij mocht niet te sterk over komen. Zijn messen mochten niet de roos raken en tijdens het zwaardvechten moest hij zo min mogelijk mensen zien te vloeren. Hij moest onverwachts spelen.

      Gezien hij in district twee woonde, waren ze erg snel aangekomen bij het Capitool. Na een goede maaltijd besloot Felix dan ook maar richting de trainingszaal te gaan, wanneer er niemand was kon hij werkelijk oefenen op zijn eigen niveau.

---

And I'm nothing. You've always said you want nothing.

Ariane Benigin District 10: De boete

Ik word wakker, het is de eerste dag van de boete. Ik kijk naar de kast daar ligt de jurk van mijn moeder die ik moet aantrekken voor de boete. Ik rol langzaam uit mijn bed. Ik heb vanacht over de boete gedroomd net als vorig jaar, maar erger.

Vorig jaar had ik gedroomd over dat ik getrokken werd. Ik klom op het podium, maar iedereen zat te schreeuwen en ´Angrybird!´ te roepen. Evelyn degene die de loten trekte probeerde er boven uit te komen, maar ze kon niet op tegen de honderde mensen. Het ging steeds verder totdat mijn zusjes kwamen en ook ´Angrybird´ roepten.

Ik durf niet meer over de droom van vanacht te denken, omdat daar alles in stond waar ik bang voor ben. Maar de droom is te helder en ik kan nog alle details terughalen:

Evelyn doet haar hand in de bol. Ze trekt een kaartje en leest voor: 'Angrybird' zegt ze grinnenkend. Ik schuifel naar voren het is zo stil dat ik mijn hart hoor bonken. Langzaam loop ik naar voren. Dan leest Evelyn de jongen voor het is: Louis. Ik kan wel bijna huilen: moet ik met die klootzak die mij Angrybird noemt in de arena!? Maar gelukkig biedt een 'vriend' hem aan. Maar de vriend kijkt naar me en zegt angstaanjagend: 'We zullen je doden Ariane. Je zult aan een langzame pijnelijke doodsterven. Je zult dood bloeden en schreeuwen van de pijn. Je zult vallen in een ravijn. Je zult omringd worden door beroeps. En ik geniet van jouw pijn Ariane. Jouw pijn.'


Snel wordt ik weer wakker de woorden klinken in mijn hoofd: 'Jouw pijn.' Ik ril zal ik getrokken worden? Zou dit echt gebeuren? Snel sta ik op en doe ik slordig mijn jurk voor de boete aan. Ik ren de trap af en ga via de de woonkamer naar buiten mijn zusjes en mijn vader en moeder wachten al op me. 'Kom op we gaan anders zijn we te laat.' Zegt mijn vader gehaast. Samen rennen we naar het plein in het centrum van het dorp. En als ik nog niet eens op het plein ben hoor ik iemand 'Angrybird' roepen. Gehaast loop ik naar het vak van de dertienjarigen. 'Angrybird!' Zegt een grinnenkende stem die verdacht veel op de stem van Louis lijkt. Ik draai me om en zie Louis grinnenken samen met zijn 'vrienden'. Snel draai ik me om en kijk ik naar het podium.

Ik zie Evelyn op het podium. Ze klapt twee keer om aandacht te krijgen. Iedereen draait zich om en kijkt aandachtig naar Evelyn. 'Mogen u kansen in het voordeel zijn!' Zegt ze enthousiast wat vervolgde door: 'Natuurlijk dames eerst!' Ze doet haar hand in de bol rechts van haar. Ze doet haar ogen dicht en pikt er gouw een briefje van. Ze leest het even door en de spanning stijgt. Iedereen praat weer door elkaar heen tot Evelyn knipt op haar vingers en het briefje voorleest : 'Ariane Benigin' Het word stil, ik hoorde mijn hart kloppen, de wind ruist. Ben ik het? Vraag ik me af, waarom ik en niet iemand anders uit die honderden kinderen? Ik schuifel voorzichtig naar voren. 'Ja, kom maar!' Zegt ze alsof ik een klein kind ben. Natuurlijk zou niemand voor me opofferen. Niemand houdt toch van me behalve mijn famelie, maar mijn zusjes zijn te jong. En er is geen beste vriendin die voor me kan opofferen, nee iedereen haat me. Ik schaam me dood. Snel kijk ik naar voren en probeer ik er stoer uit te zien met een nep glimlach op mijn gezicht. Ik loop rustig het podium op totdat Evelyn mijn hand vast pakt en roept: 'Onze trotse tribuut: Ariane Benigin!' Iedereen juicht ze zijn vast blij dat ik ben gekozen, omdat ik toch niemand van me houdt. 'En dan nu de jongens!' Zegt ze enthousiast. Ik let even niet op en zie jongen naast me staan hier moet ik dus de arena mee in.

Mijn ouders rennen snel het podium op. We geven elkaar veel knuffels en mijn zusje huilen. Ze waren bijna het district token vergeten. Mijn vader grist iets uit zijn jaszak het is een klauw van een poema. Mijn vader had de punt nog scherper gemaakt zodat ik hem ook als wapen zou kunnen gebruiken. Ik geef hem nog een laatste afscheidt knuffel en ze gaan weg. Misschien is dit wel de laatste keer.

[ bericht aangepast op 3 nov 2014 - 15:15 ]

---

I'm living in dreamworld, where I make my stories and a dream.

'Maelle. Mae. Wakker worden.'
'Flikker op,' is mijn antwoord, naar de onbekende persoon die mij stoort. Met mijn ogen nog dicht, zwaai ik mijn hand door de lucht, met het doel om mijn verstoorder te raken.
'Au- Mae!'
Ik grinnik. Doelwit geraakd. Verstoor mij nooit in mijn slaap.
Aangezien ik nu toch al wakker ben, open ik mijn ogen. Het is Seleja, de enige persoon die haarzelf mijn vriendin kan noemen zonder dat ze dan van mij te horen krijgt.
'Vandaag is de Reaping, sukkel!' roept ze, wrijvend over haar arm, waar ik haar waarschijnlijk geraakd heb. Ze is ook de enige persoon die me mag beledigen, zelfs al meent ze het niet.
'Kom eruit, je wilt niet te laat komen,' grinnikt ze, en weg is ze.
Ze heeft wel gelijk. Snel kleed ik me aan, en neem plaats aan de ontbijttafel. District 2's Reaping is al redelijk vroeg, en dus schuif ik mijn broodje snel naar binnen.
Mijn ouders zitten glunderend tegenover me. Het is voor hun een enorme eer, om een dochter te hebben die is uitgekozen om mee te doen aan de Hunger Games.
Een half uurtje later staan Seleja en ik in de zon, wachtend tot District 2's Escorte haar entrée maakt.
En daar is ze hoor, wankelend op haar hoge hakken. Haar haar is felpaars en komt helemaal tot de grond. Het is me een wonder dat ze er niet over struikelt. Ze glimlacht naar het publiek, met haar dikke opgeblazen lippen. Waarom je dat zou willen, is mij een raadsel. Ook heeft ze haar wenkbrauwen weggeschoren en lange, blauwe wimpers die vloeken bij haar haar.
'Welkom, welkom, welkom,' zegt ze, opgewonden omdat de Hunger Games weer beginnen. Dit is het enige waar ik het mee eens ben, wat betreft haar.
'Nou, laten we maar meteen beginnen,' piept ze, en ze loopt naar de bol. Plagend laat ze haar hand er door heen woelen, voor ze er een blaadje uit haalt.
'Duvare Se-'
'IK BIED ME AAN!' roep ik, voordat ze de naam af kan maken. Seleja geeft me nog een stralende glimlach voor ik zelfverzekerd naar voren loop.
'En hoe heet jij?' vraagt de Escorte.
'Maelle Hollister,' antwoord ik, met een valse glimlach die mijn lippen siert.
'Nou, Maelle, gefeliciteerd.'

---

“A queen will always turn pain into power.”

(Goed bezig, allemaal.
@Mashtonx: mooizo, je mag haar personage natuurliijk besturen tot de Spelen.
@Veravos: prima eerste post, ze is wel erg depri zeg ;x alleeen komen de bezoekers later, in de Justice Building om haar gedag te zeggen, niet op het podium al.
Nog een kleine herrinering aan iedereen:
Als je OOC schrijft, doet het dan tussen haakjes, doorgestreept of in een spoiler. Best veel van jullie doen dat niet, dus onthoud dat alsjeblieft, ik heb geen zin om iedereen continu te moeten waarschuwen. Daarnaast, mag iedereen nu schrijven over de Reaping en de treinreis, maar niet verder in tijd dan dat. Onthoud: Blijf realistisch! Als je iets niet zeker weet, zoek het dan op of vraag het aan mij, want het liefst heb ik alles zo realistisch mogelijk)

[ bericht aangepast op 3 nov 2014 - 16:54 ]

---

“A queen will always turn pain into power.”

Rosea schreef:
(Goed bezig, allemaal.
@Mashtonx: mooizo, je mag haar personage natuurliijk besturen tot de Spelen.
@Veravos: prima eerste post, ze is wel erg depri zeg ;x alleeen komen de bezoekers later, in de Justice Building om haar gedag te zeggen, niet op het podium al.
Nog een kleine herrinering aan iedereen:
Als je OOC schrijft, doet het dan tussen haakjes, doorgestreept of in een spoiler. Best veel van jullie doen dat niet, dus onthoud dat alsjeblieft, ik heb geen zin om iedereen continu te moeten waarschuwen. Daarnaast, mag iedereen nu schrijven over de Reaping en de treinreis, maar niet verder in tijd dan dat. Onthoud: Blijf realistisch! Als je iets niet zeker weet, zoek het dan op of vraag het aan mij, want het liefst heb ik alles zo realistisch mogelijk)

Dat is de bedoeling, ik vindt het leuk om een depri iemand als personage te hebben.

---

I'm living in dreamworld, where I make my stories and a dream.

Veravos schreef:
(...)
Dat is de bedoeling, ik vindt het leuk om een depri iemand als personage te hebben.

(Wauw... ik zeg in dezelfde post dat je haakjes moet doen, en dan doe je het niet.)

---

“A queen will always turn pain into power.”

[ Ik verander mijn post wat, aangezien ik gister vlug op mijn mobiel typte. ]

---

"Satan's friendship reaches to the prison door."

Briar `Brye` Alodia Combe
|| District 6 || De Boete ||


Mijn wenkbrauwen vormden een frons toen ik de kleine ladekast bekeek. De inhoud was alleen voor gelegenheden, zoals de Boete. Een zucht verliet mijn mond. Waarom moesten we ons netjes maken voor een zó stomme dag? Misschien word je getrokken en zie je - je familie nóóit meer terug.
Mijn hand ging wat afwezig door de zachte stoffen. Bij een soepele stof, klauwden mijn vingers zich eromheen en trokken het jurkje uit de kleine lade - die onder mijn beschikking was.
De jurk, die bestond uit een simpele perzikkleurige stof - voelde zacht aan tussen mijn vingers. Toen ik de jurk voor me hield en een korte blik in de spiegel worp, kwam me op eerste instantie het jurkje totaal onbekend voor. » Hij zou je net precies laten lijken als je moeder. « De plotselinge stem liet me een geschrokken gevloek murmelen en het bloed steeg gauw naar mijn wangen. Strove, de tweedoudste broer van me - stond in de deuropening en keek me met zijn groene ogen aan.
» Niet, noem haar niet. « Het was meer een gemurmel, dat uit mijn mond kwam - aangezien ik niet boos kon worden, omdat mijn eigen broer over onze moeder begon. Hij was net zo erg geschrokken toen onze ouders dood waren, dus ik kon hem niks verwijten. » Brye, wanneer ga je nou eens inzien dat niet alles erg is. Ik bedoel, je kleedt je netjes en je wordt níét getrokken. De voorgaande jaren gebeurde het ook niet. « Peinzend zetten mijn tanden zich in mijn onderlip en voordat ik kon protesteren, was de deur al met een harde knal dichtgevallen.
Ik liep met de jurk naar de badkamer, waar alleen een WC en een douche inpaste - en dan nog een kubieke meter ruimte om te staan. De jurk legde ik zorgvuldig over het rekje, waar de handdoeken zich bevonden - tegenover de spiegel.
Ik schaalde me uit mijn gewoonlijk oude broek en mijn bloemetjes blouse. Allebei waren het oude dingen, maar beter eten halen als nieuwe kleding. Toch ? Mijn handen omvingen de jurk weer soepel en lieten deze over mijn lichaam glijden. Ik ritste de zijkant dicht en wierp een korte blik in de spiegel.
Hier stond ze dan. Briar met de bedachtzame gezichtsuitdrukking en de jurk van haar moeder.
Toch moest ik toegeven, dat het de enige jurk was - die me beviel. Om de taille was hij strakker en de mouwen gingen tot mijn ellebogen in een bijna doorzichtige stof.
Ik haalde nog snel een kam door mijn donkere lokken en sierde deze met een zelfgemaakte bloemenband. In het bos waren veel verschillende bloemen, maar de meeste vonden toch snel hun dood - wanneer ik de lange weg terug naar huis liep.

» Welcome, welcome. « De vrolijke stem van de welbekende vrouw kirde door de microfoon. Soms vroeg ik me af of ze altijd zo vrolijk was, of dat ze gewoon een neppe vrolijkheid aannam - zoals haar uiterlijk.
Haar felroze haren en haar fake paarse wimpers staken weer verdacht lelijk af bij haar bleke huid en haar lichtroze jurkje. Maar ja, waarschijnlijk liepen alle mensen in het Capitool zo rond. Misschien nog erger.
» Zoals gewoonlijk, de dames voor. « Ze liep met haar torenhoge schoenen op de bol af. Klik. Klak. Klik. Klak. De stilte was om te snijden en haar vrolijke stem deed iets raar bij het stille publiek.
Met een overdreven elegant gebaar, stak ze haar hand in de bol. Ze grabbelde en grabbelde. Uiteindelijk trok ze er toch een kaartje uit en opende hem. Haar blik door de menigte liet me huiveren. Alsof ze een nieuw slachtoffer hebben. Mijn tanden boorden zich weer in mijn onderlip. De Beroeps zouden toch winnen, waarom was het niet gewoon een strijd tussen District 1 en 2 ?
» We hebben een meisje. Briar Alodia Combe ! Kom naarvoren, schat, waar ben je ? « Haar vrolijke stem verkleinde zich tot een ruizen in mijn oor. Met grote ogen staarde ik voor me uit. Ik. Ik was gekozen.
Mijn knikkende knieën had ik nauwelijks onder controle en ik stapte met benauwde passen naar het podium. Vele meiden schoven aan de kant en keken me alleen maar met medelijden aan. De dood stond me te wachten. De dood. Ze murmelde nog een `Christopher`, maar daarvoor ging mijn aandacht niet. Ze hield vrolijk mijn arm omhoog, terwijl ik leeg in de drukte kon staren.

[ bericht aangepast op 3 nov 2014 - 19:39 ]

---

"Satan's friendship reaches to the prison door."