One man's death is another man's life • 5 Second Of Summer en One Direction • Speeltopic - Speeltopics

The Crime Scene Investigation unit of Scotland Yard is one of the busiest in the country. Every day new cases come trough the doors. As soon as one case has been solved, 10 more are waiting to be solved. A team of the best specialists work long shifts to solve the most complicated murdercases. Due to the hard work of these men and women the cases get solved one by one and in that way try to serve justice and make the world a beter place every day over again. But murder and death aren't the only things roaming the workfloor. The scientists wouldn't be able to survive if that was the case, if death always won and sadness was the master of the department. They have to find ways to bring brightness into their lifes and to make all the horrible events they deal with at work worthwhile.

Op de afdeling Forensische Dienst van Scotland Yard, het politiecentrum van London en omstreken, de beste in het hele land, heb je verschillende departimenten: Verhoor, Plaats Delict, Lijkschouwing, Aarde, Planten en Dieren, Wapens, Afdrukken, Toxocologie, Bloed en DNA. Deze onderdelen werken hard samen om de moeilijkste zaken van het hele land uit te pluizen en op te lossen. Maar terwijl iedereen hard aan het werk is gebeurt er ook nog van alles onderling op de werkvloer en in de persoonlijke levens van de medewerkers van de Forensische Dienst.


• Rollen •
• Niall Horan • Wapens • LadyStark
• Zayn Malik • Plaats Delict • C_A_L_M_
• Liam Payne • Toxicologie •
• Harry Styles • Aarde, Planten en Dieren • Styford
[R]• Louis Tomlinson • Afdrukken • TateLangdon
• Michael Clifford • Plaats Delict • TateLangdon
• Ashton Irwin • Lijkschouwing • C_A_L_M_
[R]• Luke Hemmings • Verhoor • Hemlinson
[R]• Calum Hood • Bloed en DNA • Fireprooff
• Christan Milano McClair • Verhoor • Shumway


• Regels •
• Minimaal 11 regels, 300 woorden, schrijven, dat is niet heel erg moeilijk.
• Graag met leestekens en hoofdletters typen.
• OOC graag met haakjes; [] {} () - -
• Houd het graag REALISTISCH! Bijvoorbeeld: Je hebt een zaak neit zo maar in 3 tellen opgelost, 1 streng DNA, of plantenmonster kan geen hele zaak oplossen en er is geen enkele mogelijkheid dat je een zaak helemaal in je eentje kan oplossen. Er falen ook zaken en je kan het nooit met al je collega's goed vinden. Veel kan je ook met de computer laten analyseren, maar je zal ook nogsteeds veel met de hand moeten doen en echt opzoeken en nalezen.
• Als je een week niet hebt gereageerd zonder te laten weten waarom lig je er zonder pardon uit.
• Reserveringen blijven 48 uur staan. Reservatie telt tot dat de rol helemaal af is.
• Als alle reserveringen vol zijn kunnen er personages worden toegevoegd
• Geen Mary Sue's (perfecte personages)
• Naamsveranderingen doorgeven.
• Geen personages van anderen besturen.
• 16+ mag
• Alleen C_A_L_M_ of Hemlinson maken nieuwe topics aan
Op het overtreden van al deze regels staat na 2 waarschuwingen het verwijderen van je personage(s).

Veel plezier!

Het Begin:
Iedereen druppelt binnen voor een 'gemiddelde' werkdag. De meesten zullen nog wel wat werk hebben liggen, maar er is ook een nieuwe zaak. In een riool in een van de getto's van de stad is door een rioolwerker met een hond het lichaam gevonden van een klein jongetje, samen met wat vreemde artefacten die wijzen op Zuid-Amerikaanse hekserij. De zaak begin als niet veel bijzonders, aangezien ze wel vaker meer van dit soort artefacten vinden, maar dan meestal met dode geiten en niet met kinderen. Toch zal de zaak snel een vervelende wending nemen, hierover komt later meer in het speeltopic te staan. Nu is het 8 uur 's ochtends en druppelt iedereen het gebouw binnen.

[ bericht aangepast op 21 nov 2014 - 11:35 ]

---

Bowties were never Cooler

Michael Clifford
Ik had geen flauw idee meer van waar ik nu eigenlijk echt mee bezig was. Ja, ik wist dat ik met een veelte knappe jongen stond te zoenen, waar ik ontzettend van genoot en waarmee ik nog veel meer wilde doen dat alleen dat. En dat was dan ook echt het enige wat er dit moment om deed. Verder helemaal niets. Niet dat de jongen mijn collega was of dat we hier midden in een bar stonden. Alleen zijn lippen die heerlijk tegen die van mij plakten, onze tongen die een spel speelde en onze handen die elkaars lichaam verkende. Zo kropen zijn handen steeds meer omhoog tegen mijn rug, waardoor mijn shirt half werd uitgetrokken en mijn handen die zich om zijn achterwerk hadden gesloten om deze te kneden. Het kon allemaal op dit moment. Het ging me zelfs niet ver genoeg toen hij zijn heupen tegen die van mij schuurde. Het deed me even naar adem happen, maar niet erg genoeg om de zoen te stoppen. Ik ging er zelfs in mee. Al was het maar van korte duur, want Zayn trok weg. langzaam gleden mijn handen van zijn lichaam, in de trans dat ik wat fout had gedaan, tot ik doorkreeg wat er echt aan de hand was. Verdwaast keek ik om me heen, bijna vergeten dat we nog in een bar stonden. Met twinkelende ogen keek ik Zayn aan na zijn worden. Ik was zeker niet te ver gegaan en ik had de grens ook nog lang niet bereikt. 'Mijne. Ik heb een nieuw bed wat ik nog steeds moet testen.' Daarbij was ik degene die morgen moest werken en daarom mijn spullen nodig had, maar dat was iets waar ik nu niet over nadacht. Ik pakte Zayn zijn hand vast en zonder pardon trok ik hem de club uit, terwijl ik met mijn vrije hand mijn fietssleutel uit mijn broekzak peuterde. 'Hoe ben je?' Als hij lopend was moest hij achterop. Wat op dit moment waarschijnlijk een heel slecht idee was, maar waarvan ik heilig overtuigd was, dat het ons zou lukken.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Zayn Malik
Het was een flinke klap naar de realiteit toe door dat getik, maar gelukkig duurde het niet te lang. Al snel was ik weer compleet terug in ons eigen wereldje vol lust en geplaag, wat ik persoonlijk heerlijk vond. Dat was echt een van de beste plekken om te zijn, als je het aan dronken mij vroeg, zeker niet met een hottie als die tegenover me. Bij mijn vraag zag ik zijn ogen twinkelen, wat alleen maar positieve dingen betekende volgens mij. Zijn woorden deden me grijnzen. Een bed uitproberen zou ik zeker geen nee tegen zeggen, zeker niet zijn bed. Ik liet me door hem meesleuren, waardoor ik struikelend achter hem aan kwam, tot we eenmaal buiten waren. Daar stak ik eigenlijk uit een reflex een sigaret op. Het pakje stak ik naar hem uit terwijl ik de eerst trek tot diep tot in mijn longen liet rijken. Intussen gaf hij me flink iets om over na te denken, maar aangezien ik nooit dronken anders was dan lopend, was het makkelijk beantwoord toen ik me dat herrinderde. "Lopend, moppie. Jij ook een peuk, of niet?" vroeg ik, waardoor de rook langzaam tussen mijn lippen door ontsnapte en ik weer tijd had om te inhaleren. Dit zou me hopelijk de rest van de nacht voorzien van nicotine en anders kon ik er na het bedden testen er ook nog wel een opsteken, maar alleen als hij dat ook zou doen. Ik ging niet alleen roken na dat soort dingen, dat was namelijk flink asociaal om iemand direct achter te laten nadat je het samen had gedaan. Ik zag intussen iets metaals glinsteren tussen zijn vingers, wat waarschijnlijk een sleutel was. Mijn hersens deden het niet zo goed meer, maar ik werd er zeker niet minder opgewonden van. Zodra we bij zijn huis zouden binnengaan, zou ik hem hoogst waarschijnlijk direct tegen de muur werken, om weer verder te gaan met waar we net al veel te druk mee waren. Daar keek ik nu alweer naar uit, want ik miste zijn lippen nu al, al was het ook wel fijn om weer even een sigaret tussen mijn lippen te hebben en mijn nicotine niveau weer op pijl te krijgen. "Leid me naar dat bed waarvan de vering nagekeken moest worden." zei ik, nogsteeds met een dubbele tong, maar nu ook nog eens met een peuk tussen mijn lippen, wat me echt bijna onderstaanbaar maakte.

---

Bowties were never Cooler

Michael Clifford
Ik vond het echt niet tog dat Zayn en ik uit ons moment werden gehaald, maar het was waarschijnlijk wel beter. Nu we ins nog enigszins in bedwang konden houden en eerst nog naar huis konden zien te komen. Anders had ik hem hier waarschijnlijk terplekken uitgekleed en genomen op de bar. Hard, diep en zonder genade. God wat wilde ik dat graag. Ik
Slikte moeizaam en trok Zayn zonder pardon naar buiten, voordat ik het echt zou doen. Wankel zocht ik mijn fietssleutel, die ik uiteindelijk uit mijn broekzak viste. Zayn had ondertussen zijn sigaretten naar me uitgestoken en melde dat hij lopend was. Zonder er verder bij na te denken pakte ik een sigaret uit het pakje en stak ik deze aan. Normaal rookte ik niet, maar zodra ik alcohol op had, kon ik er aardig wat van. Ik wist niet wat het was, maar de combinatie tussen alcohol en nicotine, leek iets magies te hebben. 'Dan moet je achterop, pumpkin.' Al moest ik dan eerst ubberhaupt mijn fiets van het slot krijgen en daarvoor moest ik eerst mijn sleutel in et gaatje krijgen. Iets wat nog niet zo makkelijk was als het leek. Kijk, bij Zayn had ik het waarschijnlijk zo gevonden. Uiteindelijk lukte het me bij mijn fiets ook en nam ik opgelucht nog een hijs van mijn sigaret. Ik moest me even mentaal voorbereiden op de reis die ging komen. Tot ik me bedacht wat er thuis ging gebeuren, toen was het meteen klaar met de voorbereiding en stapte ik wankel op mijn fiets. 'Move your sexy ass naar die bagagedrage dan.' Grijnsde ik onschuldig. Hoe sneller we dit achter de rug hadden, hoe sneller we thuis waren en hoe sneller we de kleding van elkaars lijf konden rukken. En we wisten allebei dat, dat het gene was wat we allebei wilde. Hoe fout het misschien ook was.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Zayn Malik
Ik stak mijn peuken naar de sexy jongen uit, wel zo aardig. Hij pakte er eentje en stak hem op. Hij zag er niet uit als een roker, maar ach, alles beter dan dat hij wilde dat ik het stokje uitmaakte. Dit zorgde namelijk voor rust en een nog iets beter gevoel in mijn lichaam. Het voelde heerlijk, de combinatie van alcohol, nicotine en hormonen, het was magisch. Ik grijnsde bij zijn woorden en keek naar de fiets die hij niet van het slot leek te krijgen. Eigenlijk direct dacht ik aan straks bij hem thuis. Als hij straks even veel moeite zou hebben met mijn ingang vinden, zou ik misschien beter de leiding kunnen nemen, maar ik wist ook niet hoe goed mijn coördinatie was op dit moment. Ik nam nog een hijs toen hij zijn fiets uiteindelijk van het slot haalde en heel wankel opstapte. Dat werd nog wat met het fietsen, maar het kon me niets schelen, want we zouden zoizo veel sneller bij zijn huis zijn, wat maar en ding kon beteken. Niet dat ik het erg vond. Bij zijn aanmoediging ging ik wat wankel en ongemakkelijk op zijn bagagedrager zitten. Mijn armen sloot ik direct om zijn middel, anders zou ik direct weer van zijn fiets kieperen. Dat zou heel ongemakkelijk zijn en waarschijnlijk het einde zijn van deze plannen. "Kom fietsen, puppy. Het is koud." zei ik voor ik mijn puk op de straat spuwde, omdat die bijna tot aan het filter was opgebrand. Zoizo was achterop zitten met een peuk in je mond niet een heel strak plan. Ik verstopte mijn gezicht in zijn rug en drukte er een kusje op, maar ik hield mijn gezicht wel verstopt. De nacht was koud en ik keek dan ook heel erg uit naar zijn huis, niet alleen voor de sex, wel grotendeels, maar ook voor de warmte. Mijn handen gingen zacht over zijn torso, gewoon om hem aan te kunnen blijven zitten. Dat stelde me gerust en hield ondanks de kou de sfeer er toch wel in. Daarbij kon ik nu echt mijn handen niet van hem af houden.

---

Bowties were never Cooler

Michael Clifford
Het was nu een kwestie van naar huis zien te komen. En hoe ons dat ging lukken was nog maar de vraag, aangezien ik al moeite had met het vinden van het sleutelgat. Dat werd nog wat als dat straks ook zo ging. Al betwijfelde ik dat, aanzien ik in dat soort dingen over het algemeen behoorlijk goed afgingen. Al was het nu toch nog totaal niet duidelijk wie straks de leiding zou nemen. Met de sigaret tussen mijn lippen liep ik wat te prutsen, maar uiteindelijk lukte het me. Normaal raakte ik geen sigaretten aan. Ik vond ze maar smerig en snapte niet zo goed waar ze verder voor diende. Maar zodra ik alcohol in mijn lichaam had, kon ik ze altijd behoorlijk waarderen. Niet zo erg als ik Zayn zijn aanwezigheid en aandacht, maar toch. Wankel stapte ik op mijn fiets en al net zo onhandig stapte Zayn op mijn bagagedrager. Ik giechelde zachtjes bij zijn worden, gooide mijn filter weg en zetten me af. Wiebelend en wel gingen we de weg op en ik moest me ten volle concentreren op de weg, anders zou het volledig mis gaan. Ik reageerde dan ook totaal niet op Zayn zijn handen die over mijn torso gingen en de kusjes die hij tegen mijn rug drukte. Wetend dat ik anders zo om zou flikkeren en deze avond snel afgelopen zou zijn. Maar voorlopig ging het goed. Heel de weg ging het goed. Ik stopten voor mijn appartementscomplex en ging met beide voetjes op de grond staan, zodat we niet alsnog om zouden vallen. 'Hup, eraf jij.' Nu we er waren wilde ik hellemaal niet meer wachten. Zelf de gedachten dat we nu nog omhoog moesten en mijn appartement zien te vinden. Al had ik zo'n vaag vermoeden dat voordat ik de deur zou openen, de helft van onze kleding al uit was gevlogen.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Zayn Malik
Het fietsen ging nog eens verrassend goed. Nu hielp ik waarschijnlijk niet door zijn torso te strelen, maar ik moest me toch wel aan hem vastklampen om niet van zijn bagagedrager te kieperen. Elke bocht deed me weer best bang worden om omver te kieperen. Toen we dan toch uiteindelijk stopten kieperde ik, voor zover dat ging, voorover tegen de jongen aan. Ik krabbelde zo goed mogelijk van zijn bagagedrger af, waardoor ik op mijn kont op de stoep landde. Dit ging niet volgens plan. Even was ik gedesoriënteerd, maar zodra ik de jongen zag krabbelde ik weer snel op en wachtte ongeduldig tot hij zijn fiets had gedumpt. Ik was best heel erg verward aangezien ik geen idee had waar ik was, maar zolang de kleurrijke jongen bij me was, was dat allemaal niet belangrijk. Ik was te opgewonden om me er eigenlijk zorgen over te maken waar in de stad ik me bevond. Waarschijnlijk zouden we de deur niet eens beschaafd en rustig halen. Nee, ik wilde hem nogsteeds enorm graag en wel nu, waar de jongen vast hetzelfde over dacht, gezien zijn blik van daarnet. Ik had geen idee waar we heen zouden moeten, maar aangezien dit een flat was leek me omhoog een goede gok. Nu hoopte ik op een lift of een rolstoelhelling, want nu traplopen werd hem echt niet meer. "Kom. Ik wil niet meer wachten. Wachten is stom." zei ik voor ik toch zacht aan zijn arm trok. Als hij nu om zou kieperen zouden we weer een probleem hebben, maar dat was eigenlijk niet in me op gekomen. Ik wilde gewoon dat hij opschoot, want het was koud en het gevoel van de bar begon zonder dat ik het wilde toch heel langzaam weg te zakken. Het zou waarschijnlijk snel genoeg terug zijn als we elkaar weer in de armen zouden sluiten en onze lippen en tongen weer zouden verenigen. Dat was dan nu ook het enige wat ik wilde, want daarna zou alles vast vanzelf lopen. Dat deed het altijd.

---

Bowties were never Cooler

Christan Milano McClair.

Hij haalt zijn schouders op en zegt geen idee te hebben, de woorden die erop volgen doen me alleen maar meer meevoelen met het jongetje, al is hij nu dood. Natuurlijk, moorden zijn verschrikkelijk, op kinderen al helemaal en als hij dan ook nog zo lang geleden lijkt te hebben maakt dat de zaak alleen nog maar erger, maakt niet uit of het wel of niet de intentie was, al zou het de merkwaardige zaak wel duidelijker maken. De aanblik op de sneden in het lichaam en de huid die openklapt is niet heel smakelijk, gelukkig kan mijn maag wat hebben, maar mijn hobby is het niet. Ashton legt er een wegwerp liniaal bij op het moment dat ik hem een misschien iets te persoonlijke vraag stel. Hij slikt even, duidelijk niet weg van mijn interesse in deze persoonlijke zaak, mensen lezen is mijn werk en ik zie ook wel dat hij naar zijn thuisland verlangt. Allereerst vraagt hij me een foto te maken en ik knik, waarna ik hier direct aan begin, dan noteert hij wat en geeft uiteindelijk toch nog antwoord. Ik knik op zijn antwoord, eigenlijk weet ik niet zo goed wat ik hier op moet antwoorden, ik heb wel een antwoord klaarliggen, maar ik hoef hem niet te benaderen als iemand die ik ondervraag, een slachtoffer of een familielid hiervan, daarbij is hij geen echte vriend (al moet ik zeggen dat ik hem oprecht mag en dat ik er wel een vriendschappelijke band in zie zitten) maar een collega. Hoe antwoord je als je collega zoiets zegt? Ashton vervolgt zijn werk gewoon en vraagt daarna hoe het met mij zit, een vraag die niet al te lastig te beantwoorden is. "Ik heb mijn stage in Tsjechië gelopen, maar toen Rachel's werk er daar op zat en ze besloot te stoppen met de grote klussen zijn zij en Stana hierheen verhuisd, dus ben ik meegegaan. Maar ik weet het eigenlijk niet zo goed, ik heb nooit echt een thuis gehad, als mijn moeders er waren was het voor mij goed en dat is het nog steeds. Al zou ik misschien wel naar Canada willen, om dicht bij de rest van mijn familie te zijn." Ondertussen heb ik iets bedacht, namelijk; waar is Luke? Mijn partner (en ik heb het hier over het carrièrevlak, al is het wel eens door mijn hoofd gegaan hoe knap hij is) zou hier nu toch wel moeten zijn? Hij is in ieder geval te laat. En gezien ik weg ben geweest heeft hij de meeste informatie, zonder hem kan ik op het moment helemaal niet zoveel. Het is vreemd, maar ik zal me wel weer zorgen maken om niks, waarschijnlijk gewoon een file, of wat dan ook. Misschien kon hij zijn luie kont weer eens zijn bed niet uit krijgen, wat eigenlijk wel een tamelijk grote kans heeft. Ja, dat zal het wel zijn. Daar ben ik zo goed als zeker van, ik ken mijn partner namelijk wel langer dan vandaag.

---

Reality's overrated.

Michael Clifford
Naar ieders verbazing kwamen we heelhuids en zonder ook maar een keer om te donderen, bij mij thuis aan. Al moest ik wel uit een sport trans van concentratie komen. Iets wat al snel gebeurde omdat Zayn eerst half voorover kieperde en daarna met zijn achterwerk op de stoep belande. Lachend stapte ik van de fiets af en donderde ik tegen een lantarenpaal aan, waarna ik hem op slot zetten. Ik draaide me om, om Zayn overeind te helpen, maar de jongen krabbelde zelf al overeind. Ik zocht naar mijn sleutels, iets wat me moeilijk afging met iemand die aan mijn arm trok. Ik brabbelde ongeduldig en trok uiteindelijk mijn huissleutel uit mijn broekzak. Dit keer vond ik wel meteen de ingang van het slot en gooide ik de portiekdeur open. Ik greep Zayn zijn shirt vast en trok hem mee naar binnen, naar de lift, waar ik ongeduldig op de knop ramde. Ik wilde niet wachten, maar al helemaal niet 5 trappen omhoog lopen. Al zou ik me onder het wachten wel prima kunnen vermaken. Ik trok Zayn aan zijn heupen naar me toe en keek hem grijnzend aan. 'Niet schikken. Als ik had geweten dat er zo'n hunk mee naar huis zou komen, had ik eerst even opgeruimd.' Waarschuwde ik hem alvast, waarna ik zonder pardon mijn lippen op die van hem drukte. Hetzelfde moment sprong de liftdeur open, maar ik was niet van plan los te laten. De reden dat ik Zayn aan zijn heupen de lift in begeleiden en hem gretig bleef kussen. Half op gevoel en hals spiekend wist ik de knop van de goede verdieping te raken. Mijn handen gleden ongeduldig onder Zayn zijn shirt en we konden naar mijn zeggen niet snel genoeg boven zijn. Iets wat toch redelijk snel ging. Bij het horen van het geluidje, liet ik Zayn' lippen los om te kunnen kijken wat ik deed en begeleide ik ons de hal door, naar de juiste deur, die ik snel opende. Ik gooide de deur open en trok Zayn mee naar binnen. Nu kon het echte werk beginnen.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Zayn Malik
Ik trok wat ongeduldig aan zijn arm toen we in de kou stonden. Ik hield niet van kou, of van wachten, en ik kon niet wachten tot ik de kleren van zijn lijf kon trekken. Uiteindelijk sleurde hij me dan toch mee naar de deur en klampte ik me aan hem vast om hem niet kwijt te raken of om te vallen. Dit keer kreeg hij gelukkig wel meteen het slot open en liet ik me meesleuren naar de lift. Bij de lift begon ik wat ongeduldig met mijn voeten te tikken, maar al snel kwam er een einde aan toen zijn heupen zich weer herrenigden met de mijnen. Zijn waarschuwing sloeg ik met een grijns in de wind. "Geeft niets, hottie. We vinden vast wel een plekje." zei ik tegen hem voor ik zijn lippen gretig begroette. Ik zou me wel laten leiden. Ik greep zijn kont stevig vast en kuste hem terug met een duidelijke lust voor ogen. Het maakte me echt niet uit of zijn flat nu een zwijnenstal was of een gesteriliseerde ziekenhuiskamer. Zolang er een bed was, was het goed genoeg. Zijn handen voelde ik intussen onder mijn shirt en ik had geen idee meer of we zijn appartement zouden halen, maar het zou waarschijnlijk weinig schelen. Ik liet me gewoon meesleuren, al was ik wat teleurgesteld dat hij zijn lippen van de mijnen haalde, en hem ook grotendeels los moest laten. Gelukkig was het niet ver meer en werd ik al snel naar binnen getrokken. Met een voet trapte ik de deur achter mijn kont dicht en drukte zonder pardon de jongen tegen de eerste de beste muur waar geen kastje tegen stond. Ik hoorde nog wel wat vallen, maar dan hielp ik hem wel met het opnieuw ophangen van zijn foto's morgen ochtend. Ik drukte mijn lippen ruw op die van hem en sloot mijn handen weer om zijn prachtig gevormde billen. Daardoor kon ik hem iets van de grond tillen en nog beter tegen de muur duwen. Nu stond ik misschien niet helemaal er lekker voor, maar ik zou hem straks wel beter neerzetten, als hij snapte wat ik van plan was. Ik had geen idee waar ik heen zou moeten, maar dat kwam allemaal wel. Nu eerst lekker weer de sfeer opkrikken en wat kleren lozen. Daarna zochten we wel een plek om het te doen.

---

Bowties were never Cooler

Ashton Irwin
Het was moeilijk om over mijn thuis te praten. Ik had echt heel erg last van heimwee, maar ik wist me gelukkig nog enigsinds sterk te houden. Nu wist ik wat voor antwoorden ik kon verwachten erop, ik had ook wel eens meegekeken met een verhoor, maar dat hoefde hij bij mij niet te flikken. Ik was niet iemand die iemand had verloren. Ik had hier zelf voor gekozen en hoefde geen medelijden. Ik vroeg hem dus maar snel naar zijn werd en luisterde terwijl ik doorging met mijn onderzoek. Ik haalde netjes genoeg bloed uit de ader in zijn lies, waar nog relatief veel bloed in zat. Ik knikte bij zijn woorden. "Moet je moet het zeker proberen te doen als je hart daar echt bij ligt." zei ik tegen hem, niet echt opkijkend van de rest van zijn verhaal. Ik wist wat dingen over hem, maar vond het niet heel vreemd. Het was zijn familie, net als dat ik de mijne had, met al z'n rariteiten. Ik verdeelde het over de buisjes en plakte er de juiste labeltjes op. Ik kriebelde er nog wat dingen op en zette ze toen op de plek waar het kon worden opgehaald voor toxicologie. Ik liep weer terug naar het lichaampje en keek even rond in zijn torso. Ik besloot maar als eerste met zijn buikorganen te beginnen. Als eerste pakte ik een pot voor de maaginhoud en liep terug naar de tafel. "Kan je zo snel een foto nemen? Ik kan de maag niet te lang open laten liggen zonder iets te doen, want dan is de kans op lekker te groot." zei ik tegen hem, voor ik ook een soort juslepel pakte en wachtte tot hij er klaar voor stond. Met de maag was het altijd tricky, waardoor ik die meestal tot het laatste liet, maar dat betekende wel dat het zuur hetgeen wat erin zat verder kon verteren en dat de maagwand al langzaam werd afgebroken. Als ik die als eerste eruit en klaar kreeg, was dat wel zo prettig en gaf het wat rust. Voor zover een autopsie rustig en prettig kon zijn, zeker van een kind. Ik blies een krul uit mijn gezicht en keek nog even naar Milano. Hij was lief en knap, maar vast niet gay en zoizo zou ik geen kans maken als hij dat wel was. Ik was op een goede dag, als ik me compleet had opgedoft, een gammel zesje, terwijl hij zelfs op een slechte dag nog een acht of een negen was. Ik schudde mijn hoofd even, dit mocht ik niet denken en zeker niet nu. Het hielp wel, want nu kon ik me gelukkig iets meer focussen op de puzzel op mijn tafel. Het konden nog een flink aantal dingen zijn, maar dit jongetje was niet doodgebloed. Gister had ik al kunnen bepalen wanneer hij gestorven was, rond een uurtje of tien 's avonds. Ik had het al opgeschreven, maar nog niet doorgegeven. "Als je straks familie verhoord, kan je dan vragen wanneer ze hem voor het laatst hebben gezien? Zijn dood was waarschijnlijk rond een uurtje of 10, maar ik ben niet helemaal zeker met de situatie in het riool." zei ik tegen hem, zodat ik het in elk geval niet zou vergeten.

---

Bowties were never Cooler

Christan Milano McClair.

"Ik heb er ook zeker wel eens over nagedacht, maar misschien over een paar jaar. Ik denk niet dat ik ooit te lang op eenzelfde plek zou kunnen blijven. Als ik eerlijk ben word ik nu al lichtelijk gek, ik kan tegenwoordig zelfs de supermarkt vinden zonder het te hoeven vragen!" Het is fijn dat hij geen opmerkingen maakt over het feit dat ik twee moeders heb en ik mag er dan wel heel open over zijn, maar ik moet toegeven dat ik het niet heel prettig zou vinden als hij vervelend zou reageren. Je mag zo homofobisch zijn als je wilt over mij, maar van mijn moeders blijf je af, toch zou ik het vervelend vinden als hij me zou haten. Ashton gaat ondertussen verder met het lichaam en vraagt me dan snel een foto te nemen. "Ja," zeg ik terwijl ik klaar ga staan om meteen op het knopje te kunnen drukken, nadat het beeld verscherpt is. Het beeld is niet erg prettig, zal ik je vertellen, maar als ik hem er mee kan helpen doe ik dat. Ashton kijkt even op en ik vraag me kort af waaraan hij denkt. Dsn verteld hij dst het jongetje rond tienen gestorven is. Ik knik en bedank hem kort voor de informatie. "De ouders komen vanmiddag. Luke heeft de verderr informatie maar die luilak is vast weer eens zijn bed niet uit te krijgen." Ik begin me echt wel af te vragen waar die perfecte blonde kuif nou blijft.

[ bericht aangepast op 27 nov 2014 - 21:01 ]

---

Reality's overrated.

[Post aangepast.]

---

Reality's overrated.

Ashton Irwin
Zacht grinnikte ik door Milano's opmerking voor ik toch verder ging. Het was geef fris of glamorous baantje, maar het was mijn baan en ik vond er veel goeding in. Ik legde alles klaar en toen hij ook klaar stond sneed ik de maag open en hield hem even open voor de foto voor ik snel de maaginhoud in een pot begon te lepelen. In de coating van de pot zaten stoffen die de zuren neutraliseerden, zodat de overgebleven resten niet verder zouden worden verteerd. Op het eerste gezicht zag ik wat bessen, zaden en kralen, halfverteerd natuurlijk, maar duidelijk zichtbaar. Toen de pot vol was en de maag leeg labelde ik de pot en zette die netjes dicht geschroefd bij de buisjes neer. Ik vervolgde met het uitnemen van de darmen en het inspecteren ervan, maar vaak vond je hierin maar weinig, zeker met jonge gezonde kinderen. Dan was het vaak juist in de maag, longen of hart te vinden en soms in het brein, maar meestal niet in organen als de lever, nieren of darmen. Daar waren op deze leeftijd eigenlijk nooit dodelijke problemen. Als die er al waren, waren die al lang en breed opgepikt, zoals ook eigenlijk op de andere plekken, dus als uiterlijk trauma niet voor zijn dood had gezorgd, wat zo was, dan was ik heel benieuwt wat het wel zou zijn. Dit was in elk geval geen standaard autoongeluk. Dat was ook tragisch, maar voor mij een stuk minder uitdagend."Ach, die jongen is vast nog bezig met zijn kuif." zei ik met een scheve grijns, voor ik de darmen uiteindelijk alleen een sectie nam voor onder de microscoop, maar meer niet. Stukjes van alle organen zouden naar het lab gaan, maar ik verwachtte niets vreemds. De lever en mild zagen er ook goed uit, netgens enig teken van trauma, maar dat kon ergens anders in zitten. Ook hiervan legde ik stukjes apart en liet ik Milano foto's maken, maar ik werkte graag door naar de ribbenkast, want daar lagen vaak veel antwoorden. "Waarvoor ga ik eigenlijk voetballen?" vroeg ik nog even aan hem, de wedstrijd herrinderend. Het was wel zo fijn om te weten, waarvoor je iets deed.

---

Bowties were never Cooler

Michael Clifford
Ik wist totaal niet meer waar ik mee bezig was. Het ene moment zat ik depressief thuis, op het andere moment stom dronken ik een bar met mijn beste vriend en nu stond ik Zayn half uit te kleden, voordat we ubberhaupt beschaaft binnen waren. Al was ik Floyd in het algemeen al helemaal vergeten, maar dat deed er nu ook even niet toe. De enige die er nu toe deed was Zayn. Degene die me straks waarschijnlijk helemaal binnenste buiten zou keren, aan zijn blik te zien. Ik bleef hem gretig zoenen en moest me inhouden de kleding niet gewoon van zijn lijf te schuren. Tenminste, tot we in mijn appartement waren, dan zou ik helemaal los gaan. Maar daarvoor moest ik wel eerst zijn lippen loslaten en ons naar de goede voordeur begeleiden. Ik stak 4 keer de sleutel mis, maar uiteindelijk ging toch de deur open. Meteen trok ik Zayn mee naar binnen en liet ik de sleutel op de grond vallen. Zodra Zayn de deur met zijn voet dichttrapte, was het klaar en konden alle remmen los. Zonder pardon werd ik tegen de muur geduwd en op mijn buurt trok ik met een ruk Zayn zijn shirt over zijn hoofd, voordat onze lippen ruw herenigt werden. Ik slaakte een piep, toen ik iets van de grond werd getikt en meteen sloeg ik mijn benen rond zijn tengere heupen. 'Tweede deur recht.' Gromde ik zachtjes tegen zijn lippen, voordat ik zijn onderlip tussen mijn tanden nam en er speels aan trok. Mijn handen klemde ik in zijn haar, bang om anders om te kieperen. Hij was nu degene die ons staande hield. Al was de eerste de beste plek waar we om zouden vallen, waarschijnlijk de plek zijn waar we ook eindigde. Maar ik hoopte toch dat dit gewoon mijn bed was. Zacht en warm. Veilig tussen de lakens.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Zayn Malik
Het was geweldig wat er gebeurde, zelfs al zou ik het nuchter nooit doen. Niet lang geleden lag ik nog lusteloos in mijn bed en nu drukte ik compleet lazarus mijn collega, die ik zelf niet herkende door toedoen van de drank, tegen een muur in zijn appartement. Zonder problemen liet ik hem mijn shirt uittrekken en zoende hem ruw terug, waardoor voor mij de volgende actie alleen maar logisch leek. Ik voelde al snel zijn benen stevig om mijn heupen en drukte hem nog iets steviger tegen de muur met mijn heupen, zodat ik hem van zijn shirt kon verlossen op het moment dat hij even een paar woorden uitbracht. Kijk, ik wist niet of mijn benen het zouden houden, in deze staat wist ik zoizo maar weinig, maar aangezien onze shirts nu toch al door de woonkamer waren geslingerd maakte het ook allemaal niets meer uit. Zijn aanwijzingen waren gelukkig wel duidelijk. Ik gromde zachtjes toen hij aan mijn lip trok, niet geïrriteerd maar juist heel opgewonden. Mijn handen sloot ik weer stevig om zijn kont en ik hield hem zo stevig mogelijk vast voor ik mijn tong weer bij hem naar binnen schoof, terwijl ik wat moeizaam en wankel richting zijn slaapkamer begon te hobbelen. Het ging allemaal wat moeilijk en ik viel een paar keer bijna om, maar uiteindelijk vond ik wel de juiste deur. Niet veel later raakten mijn schenen de rand van zijn bed en liet ik me gewoon omkiepen, zodat hij op zijn rug op zijn bed landde en ik me net op tijd kon opvangen met mijn handen om niet bovenop hem te vallen. Dat was het moment dat ik terugtrok van zijn lippen en even grijnsde voor wat naar achter kroop om daar heel onhandig aan zijn riem en broekknoop te frummelen. Ik zette wel enkele kusjes net boven zijn broek, gewoon om hem hopelijk aan te sporen me te helpen, want ik kreeg het echt niet zo goed voor elkaar.

---

Bowties were never Cooler