One man's death is another man's life • 5 Second Of Summer en One Direction • Speeltopic - Speeltopics

The Crime Scene Investigation unit of Scotland Yard is one of the busiest in the country. Every day new cases come trough the doors. As soon as one case has been solved, 10 more are waiting to be solved. A team of the best specialists work long shifts to solve the most complicated murdercases. Due to the hard work of these men and women the cases get solved one by one and in that way try to serve justice and make the world a beter place every day over again. But murder and death aren't the only things roaming the workfloor. The scientists wouldn't be able to survive if that was the case, if death always won and sadness was the master of the department. They have to find ways to bring brightness into their lifes and to make all the horrible events they deal with at work worthwhile.

Op de afdeling Forensische Dienst van Scotland Yard, het politiecentrum van London en omstreken, de beste in het hele land, heb je verschillende departimenten: Verhoor, Plaats Delict, Lijkschouwing, Aarde, Planten en Dieren, Wapens, Afdrukken, Toxocologie, Bloed en DNA. Deze onderdelen werken hard samen om de moeilijkste zaken van het hele land uit te pluizen en op te lossen. Maar terwijl iedereen hard aan het werk is gebeurt er ook nog van alles onderling op de werkvloer en in de persoonlijke levens van de medewerkers van de Forensische Dienst.


• Rollen •
• Niall Horan • Wapens • LadyStark
• Zayn Malik • Plaats Delict • C_A_L_M_
• Liam Payne • Toxicologie •
• Harry Styles • Aarde, Planten en Dieren • Styford
[R]• Louis Tomlinson • Afdrukken • TateLangdon
• Michael Clifford • Plaats Delict • TateLangdon
• Ashton Irwin • Lijkschouwing • C_A_L_M_
[R]• Luke Hemmings • Verhoor • Hemlinson
[R]• Calum Hood • Bloed en DNA • Fireprooff
• Christan Milano McClair • Verhoor • Shumway


• Regels •
• Minimaal 11 regels, 300 woorden, schrijven, dat is niet heel erg moeilijk.
• Graag met leestekens en hoofdletters typen.
• OOC graag met haakjes; [] {} () - -
• Houd het graag REALISTISCH! Bijvoorbeeld: Je hebt een zaak neit zo maar in 3 tellen opgelost, 1 streng DNA, of plantenmonster kan geen hele zaak oplossen en er is geen enkele mogelijkheid dat je een zaak helemaal in je eentje kan oplossen. Er falen ook zaken en je kan het nooit met al je collega's goed vinden. Veel kan je ook met de computer laten analyseren, maar je zal ook nogsteeds veel met de hand moeten doen en echt opzoeken en nalezen.
• Als je een week niet hebt gereageerd zonder te laten weten waarom lig je er zonder pardon uit.
• Reserveringen blijven 48 uur staan. Reservatie telt tot dat de rol helemaal af is.
• Als alle reserveringen vol zijn kunnen er personages worden toegevoegd
• Geen Mary Sue's (perfecte personages)
• Naamsveranderingen doorgeven.
• Geen personages van anderen besturen.
• 16+ mag
• Alleen C_A_L_M_ of Hemlinson maken nieuwe topics aan
Op het overtreden van al deze regels staat na 2 waarschuwingen het verwijderen van je personage(s).

Veel plezier!

Het Begin:
Iedereen druppelt binnen voor een 'gemiddelde' werkdag. De meesten zullen nog wel wat werk hebben liggen, maar er is ook een nieuwe zaak. In een riool in een van de getto's van de stad is door een rioolwerker met een hond het lichaam gevonden van een klein jongetje, samen met wat vreemde artefacten die wijzen op Zuid-Amerikaanse hekserij. De zaak begin als niet veel bijzonders, aangezien ze wel vaker meer van dit soort artefacten vinden, maar dan meestal met dode geiten en niet met kinderen. Toch zal de zaak snel een vervelende wending nemen, hierover komt later meer in het speeltopic te staan. Nu is het 8 uur 's ochtends en druppelt iedereen het gebouw binnen.

[ bericht aangepast op 21 nov 2014 - 11:35 ]

---

Bowties were never Cooler

[IamGroot -> C_A_L_M_]

---

Bowties were never Cooler

Michael Clifford
Ik had me thuis gezeteld en alle informatie uitgestald. Met mijn biertje op de bank gaan zitten en gaan kijken. Kijken naar iets waar ik wat mee kon. Maar hoe langer ik keek. Hoe langer ik zocht, hoe meer ik in de war waakte. Niets leek te kloppen aan deze zaak. De tafel vulde zich met lege bierflesjes en etensresten, waarna ik uiteindelijk verslagen languit op de bank belanden. Ik kon dit niet in me eentje, echt niet. Ace sprong op de bank en nestelde zich tegen mijn borst en zachtjes begon ik tegen hem te mompelen, om mijn gedachtes maar kwijt te kunnen. Kon je nagaan hoe vriendloos ik werkelijk was. De reden dat ik nu ook pas omkeek naar mijn mobiel, voor de tijd, omdat ik toch niet verwachten dat iemand me nodig had. Ik stond er dus ook behoorlijk van te kijken toen ik zag dat ik een berichtje van Zayn had. Ik las het, maar uiteindelijk voelde ik mezelf er alleen maar ellendiger door. Dat kon ik niet. Ik was waardeloos in mijn eentje. Dat moet ik wel. Rust uit en verwerk het. Je weet me te vinden als je iemand nodig heb.
Niet dat hij er maar een seconde overna zou denken om naar mij toe te komen, hij wist tenminste dat ik er voor hem zou zijn, zou hij het willen. Moeizaam kwam ik overeind en keek naar de klok. Ik had honger als een paard, dus pakte mijn mobiel maar weer om pizza te bestellen. Ik had totaal geen puf om te koken.
Ik was net bezig met een beetje opruimen, toen de bel ging. Wetend dat het veelte vroeg was voor mijn pizza, deed ik aarzelend de deur open, waar Floyd voor stond. Verbaast keek ik mijn beste vriend aan, die me opzei duwde en naar binnen liep. 'Ik zag je auto staan, dus dach, die kan ik wel even lastig vallen.' ik schudden grinnikend mijn hoofd en gooide de deur weer dicht om naar de woonkamer te lopen, waar Floyd midden in was blijven staan, terwijl hij naar de muur staarde. 'Tering.' mompelde hij. Zuchtend begon ik alle foto's van de muur te trekken. Dit was niet iets wat hij wilde zien. 'Dus, ik kan gelijk hebben, als jij toe bent aan een borrel?' Hij kende me veelte goed.

[ bericht aangepast op 21 nov 2014 - 16:29 ]

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Zayn Malik
Ik bleef verslagen op de bank liggen. Ik voelde me echt verschrikkelijk en had geen idee hoe ik er mee om moest gaan. Ik had geen trek en had ook helemaal geen zin om eten te gaan maken. Ik pakte mijn pakje sigaretten, die nog half vol was, en sleepte me naar het balkon, om daar trillend van de kou sigaret na sigaret op te steken. Pech als ik kanker kreeg van die stokjes, ze waren nu de enige dingen die me nog enigsinds kalm konden houden. Harley kwam na een tijdje bij me liggen en ik aaide zacht over zijn hoofdje tot het pakje leeg was en het inmiddels donker was geworden. Eigenlijk wilde ik wel werken aan deze zaak, Michael helpen om de klootzakken die dit hadden gedaan voor de rest van hun leven het gevang in te krijgen. Ik wist ook wel dat het niet mocht, en dat het zelfs mogelijk was dat ik straks op het bureau zou zitten in de verhoorkamer. Ik was nu echt toe aan drank en nog meer sigaretten. Even alles vergeten en misschien met een vreemde nekken, die ik de volgende ochtend maar slecht kon herrinderen. Morgen hoefde ik toch niet te werken, dat had de baas in elk geval gezegd. Ik moest een weekje vrij nemen en dan aan andere zaken waar werken. Waarschijnlijk zou ik niets anders doen dan tekenen, schrijven en veel roken en drinken. Met een uiteindelijk leeg pakje en een compleet trillend lichaam, met blauwe lippen en vingers van de kou, liep ik mijn warme flatje in. Ik pakte een nieuw pakje stokjes en stopte mijn aansteker erin, voor ik weer begon met mijn kistjes aan te doen. Ik haalde een hand door mijn haren en deed mijn warme jas aan. Ik stopte mijn portemonnee in mijn kontzak en liep toen met een nieuwe sigaret in mijn mond richting de lokale bar in het centrum. Ik ging maar lopen, want ik zou zoizo veel gaan zuipen en mogelijk niet meer thuis komen, al plande ik daar niet op. Ik zou wel op een onogelijk tijdstip aan komen kruipen. Ik kwam aan bij de bar en stapte binnen. Direct ging ik op een kruk zitten en bestelde een whiskey on the rocks. Dit zou de eerste worden van velen, mijzelf kennende. Ik tikte het bijna in een keer weg en bestelde direct een tweede. Ik wilde gewoon alles verdrinken in de alcohol en dat ging met deze tactiek zeker lukken.

---

Bowties were never Cooler

Michael Clifford
Floyd was nu precies degene die ik nodig had. Misschien ook omdat hij de enige was die ik ubberhaupt mijn vriend kon noemen. We kende elkaar al vanaf kleuters en leken beide nogal sociaal awkward te zijn, wat ons juist zo naar elkaar had toegetrokken. Ik had de spullen van de zaak weggeborgen en samen met mijn pistool en penning in mijn kluis gelegd. Gelukkig wist Floyd dat hij beter geen vragen kon stellen en focuste hij zich meteen op een nachtje uit. Ik had getwijfeld. Ik moest morgen gewoon werken en aangezien ik er in mijn eentje voor stond, twee keer zo hard. Maar ik wist dat ik toch niet zou kunnen slapen en ik dat de afleiding gewoon hard nodig had. De reden dat ik me nu mijn haar aan het doen was. Met wax bracht ik het terug in model, terwijl ik via de spiegel naar Floyd keek die twee glazen aan het volschenken was. 'Om alvast in de stemming te komen.' was zijn excuus. 'Het is goed met je.' zei ik lachend terwijl ik mijn handen waste en me bij hem aansloot. Ik nam een van de glazen over en samen goten we de baco achterover. en zo ging het door, tot de cola op was, waardoor we puur verder gingen. De reden dat we al wankel mijn appartement verlieten. Ik wist niet waar we heengingen, maar we pakte de fiets. Wat betekende dat het te ver was om te lopen, aangezien we sowieso niet met de auto zouden gaan. Ik volgde Floyd naar een bar in het centrum, waar we onze fiets tegen een lantarenpaal aan flikkerde, waarbij ik Floyd me eraan moest herinneren om hem op slot te doen. 'En nu even dat mooie kopie van je leegmaken.' Floyd wreef lachend door mijn haar heen, dat ik geïrriteerd weer in model probeerde te brengen, terwijl we naar binnen liepen, rechtstreeks naar de bar. Zonder ubberhaupt rond te kijken zetten ik me op een kruk neer en bestelde twee malibu red ginger bestelde.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Zayn Malik
Na een glas of 5 had ik een glaasje water genomen, gewoon om de barman te bewijzen dat ik niet binnen een uur knock-out op de vloer lag. Ik had bijna niets gegeten de hele dag, dus ik zou minder nodig moeten hebben, maar alle emoties hielpen niet mee met mijn gewenste dronkenschap. Na het glaasje had ik even rondgekeken door de bar, maar ik had me al snel weer op de barman gefocust en drie absint shots gevraagd. Ik had hem nog wel zien twijfelen, maar toen ik hem het geld had gegeven kreeg ik alsnog de licht groene vloeistof in 3 redelijk grote shotglazen met suikerklontjes op de bodem. Dit moest me wel flink ver heen sturen. Precies hetgeen wat ik nodig had. Ik tikte er snel een achterover en liet het branderige gevoel door mijn lichaam verspreiden. Even bleef ik stil voor me uit zitten staren, terwijl de alcohol nu toch flink effect nam. Ik keek naar de andere shotjes en toen om me heen. Mijn hersens waren inmiddels net als mijn emoties gestopt met werken en mijn herrinderingen waren weggevaagd. Dat ik mijn naam nog wist en straks mijn huis terug kon vinden zou al een opgave worden. Naast me zag ik een knappe jongen zitten, of in elk geval een opvallende, met leuke piekende haren. Ik tikte hem op zijn schouder met een flapperig dronken handje. "Heya cutie. Ik heb nog twee shotjes. Zin om te delen?" vroeg ik terwijl ik met wat moeite een van de glaasjes met een dronken grijns naar hem toe schoof. Nog een glaasje en ik zou echt ver genoeg heen gaan om tot alles in staat te zijn, vooral als anderen er ook in voor waren. Ik zou zo iemand kunnen zoenen, of zelfs met iemand mee naar huis en mee naar bed kunnen gaan, zonder er ook maar eens over na te denken. Nu maar hopen dat er geen klappen gingen vallen om wat ik nu vroeg, want ik was normaal een hele kleffe dronkaard, maar als het moest kon ik ook een aantal flinke tikken uitdelen als ik te veel gezopen had. Zelfs al waren de meesten klappen dan niet precies raak op de plekken waar ik ze wilden hebben. Alleen dronken Zayn durfde op jongens af te stappen en ging aan alle regels voorbij. Daarom dronk ik niet vaak, en als ik dronk, dronk ik weinig, maar vandaag was ik duidelijk enorm ver gegaan, misschien iets te ver, en zat ik nu dus te proberen een jongen te versieren met mijn dronken kop.

---

Bowties were never Cooler

Michael Clifford
Alsof we thuis nog niet genoeg op hadden gingen we hier gewoon vrolijk door. Floyd en ik zaten naar elkaar toegedraaid, waardoor we alleen oog voor mekaar hadden. De drank vloeide rijkelijk en de gespreksonderwerpen leken steeds minder op iets te gaan lijken. Als we ubberhaupt al uit onze worden kwamen van het lachen en de dubbele tongen. Floyd had gelijk gehad. Ik was hier zo enorm aan toe geweest. Ik maakte me totaal nergens meer druk om en wist eigenlijk al niet eens meer waarom ik hier ubberhaupt was. Ik wist alleen, dat ik het enorm naar mijn zin had, tot Floyd er vandoor ging naar de dansvloer met een of andere chick. Zuchtend pakte ik mijn halfvolle glas op en goot ik deze achterover. Met een klap zetten ik hem op de bar en wilde net iets nieuws bestellen toen ik op mijn schouder werd getikt. Ik flikkerde bijna van mijn stoel af bij de worden en draaide me om. Mijn ogen werden groot toen ik Zayn zag zitten en vloog zonder er bij na te denken om zijn hals. 'Zayn, wat doe jij hier nou?' Piepten ik enthousiast, toen ik mezelf onhandig had weten terug te zetten op mijn kruk. Eerlijk, hij was de laatste personen die ik dacht tegen te komen vanavond. En misschien had het ook beter geweest als dat niet het geval was geweest. Ik was alleen een beetje onbewust van het feit dat hij me waarschijnlijk haten en vond het veelte leuk om hem te zien. 'Ben je alleen dan?' doelend op de twee shotjes, me totaal niet beseffend hoe hij me eigenlijk genoemd had en hoe erg ik hier in nuchtere staat van had staan zweten. Maar ik was niet nuchter nu. Eigenlijk alles behalve en het maakte het allemaal een stuk makkelijker. Geen gedachtes die je gek maakte of manieren waar je op moest letten. Nergens waar je nog bij stil stond.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Zayn Malik
De jongen die ik aansprak voor de shots kieperde bijna van zijn stoel, waardoor ik mijn woorden maar moeilijk over mijn lippen kreeg, voor ik in een lachstuip terecht kwam, waardoor ik me aan de jongen moest vastklampen, die zich naar me toe had gedraaid. Hij kwam me een beetje bekend voor, maar het zou wel niets zijn. Ik voelde hoe hij me om mijn nek vloog, waardoor ik langzaam stopte met lachen, maar bij mijn naam herkende ik weer wat. "Ja, ik ben Zayn en wij gaan lekker shots drinken." zei ik met een vrij dubbele tong en een licht Arabisch accent, wat nu op kwam zetten. Bij zijn tweede vraag duwde ik hem een klein beetje van me af en drukte mijn vinger stellig op zijn borst, voor zover dat dronken en ongecontroleerd ging. "Nu niet meer, gekkie. Nu heb ik jou. Kom, pak dat glas. Het is heerlijk. Of wil je eerst voorproeven?" vroeg ik aan hem. Ik was echt helemaal heen en zakte nogsteeds verder. Absint was echt heel sterk spul en ik had misschien onderschat hoe erg goed het zou werken op een lege maag, maar goed. De pijn was weg, net als al mijn diepere gedachten en mijn grenzen. Ik grijnsde een beetje en legde mijn handen op zijn wangen, voor ik even mijn lippen, waar zeker nog een spoor van de kruidige anijsige erg sterke drank op zat, op de zijnen drukte. Het gaf me een korte elektrische schok, voor ik terugtrok en hem grijnzend aankeek. "Lekker toch? Laten we armpjes haken. Zo'n mooi koppie wil ik namelijk zeker wel dichterbij zien." zei ik met een hopelijk charmante grijns, voor ik mijn shotglaasje vast pakte. Dit ging hopelijk nog een leuke avond worden. Een leuke jongen met schattig kleurrijk haar met hele kusbare lippen die mijn shotjes wilde delen. Mijn dronken hoofd vond dat verre van een slecht idee. Drinken, nekken en misschien nog wat meer drinken of nekken, dat maakte me niet veel meer uit. Misschien dat de absint echt naar mijn hoofd was gegaan, want ik was meer bezopen dan ooit tevoren, maar ik kon ook niet denken waarom ik hierover zou twijfelen. Ik kon zoizo niets meer dieper denken dan de oppervlakkige kletspraat die ik nu hield met een dubbele tong en een licht accent, maar goed. Zolang deze jongen er niet over klaagde, ging ik me ook geen zorgen maken.

---

Bowties were never Cooler

Michael Clifford
Ik besefde me totaal niet wat hier aan de had wasz Floyd had me in de steek gelaten voor een of andere chick en ik moest het maar verder zien uit te houden met de drank. Niet dat, dat een enkel probleem voor me was. Ik ging dan ook gewoon nog een drankje bestellen. Tenminste, dat was het plan, totdat iemand daar verandering in bracht. Hellemaal gelukkig dat het Zayn was die blijkbaar naast me zat, vloog ik de jongen om zijn hals. Dat hij me niet herkende, drong amper tot niet tot me door. Maar dat deed helemaal niets meer. 'Ik hou van shotjes.' Besloot ik in het algemeen, toen de andere inderdaad voor mij bleek te zijn. Ondertussen moest ik mezel aan Zayn vasthouden om terug op mijn barkruk te komen. Dit ging alleen wat fout omdat hij me iets van zich afduwde en stellig met zijn vinger in mijn borst prikte. Ik hield me stevig aan hem vast om biet om te kieperen en keek hem wazig aan. Zachtjes begon ik te giechelen. 'Proeven.' Piepte ik enthousiast, me er geen flauw benul van hebbend wat er daardoor zou gebeuren. Zijn hand die over mijn wang wreef zorgde ervoor dat ik het alleen nog maar warmer kreeg en ik stod eigenlijk totaal niet meer verteld van zijn lippen die hij op de mijne drukte. 'Absint!' Kirde ik vrolijk, na even over mijn lippen heen te likken, om de smaak die hij had achter gelaten beter in mezelf op te nemen. Dat het Zayn was die me net had gekust, deed me maar weinig. Het was op dit moment Zayn namelijk niet meer echt. Net zo mij als ik Michael nog was. We waren twee straal bezopen jongens die elkaars aandacht iets te leuk leken te vinden. Meteen pakte ik het overgebleven shotje op verzoek van Zayn en haakte ik mijn arm door die van hem. 'Hoe dichterbij hoe beter.' Besloot ik en gelijk te geven. Al bedoelde ik India geval zijn knappe hoofdje.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Zayn Malik
Ik was heel enthousiast dat de jongen tegenover me zo enthousiast reageerde op de smaak van de drank op mijn lippen. Zijn lippen gaven me een elektrische schok, maar ik was er niet meer echt bij om me te realiseren wat ik net had gedaan. Ik grijnsde en stuiterde bijna van mijn stoel af, wat niet heel lastig was in deze staat. Ik was compleet mezelf niet meer, maar dat was misschien maar goed ook gezien de omstandigheden, zowel buiten de bar, als hierbinnen. Ik nam mijn shotglas en grijnsde weer breed toen Michael het andere glas pakte en zijn arm door de mijnen haakte. "3... 2... 1..."zei ik voor ik wat voorover kukelde om daarna mijn shotje naar binnen te gieten. Even trok ik een beetje scheef gezicht door het brandende gevoel in mijn keel. Ik zette het glaasje op z'n kop op de bar en kieperde toen weer tegen de jongen aan. "Mag ik nog eens proeven, knapperd? Dat was wel erg lekker." zei ik tegen de jongen. We leken elkaar wel erg leuk te vinden, vooral elkaars aandacht. Ik zou wel de rest van de avond wel zo kunnen kloten met hem. Een beetje onhandig legde ik mijn handen weer op zijn wangen en drukte mijn lippen weer op die van hem, maar nu zeker niet met de intentie om enige tijd binnenkort hem weer los te laten. Het voelde daarvoor te goed, alsof dit al veels te lang in mijn systeem opgekorpt zat en het er nu eindelijk uit kwam. Dat was dan ook wel zo en misschien wist ik onderbewust ook wel met wie ik zat te zoenen, maar alles wat ik me bewust was, was dat ik eindelijk weer wat actie in mijn leven kreeg met een wel hele knappe jongen. Normaal waren dronken mijn standaarden verre van zo hoog, dus ik had erg geluk gehad. Misschien dat het daarom vandaag wel net iets verder zou gaan dan normaal, maar dat zou zeker geen straf zijn. Als dit laatste shotje me door de laatste barrière zou trekken zou niets meer te gek voor me zijn, zoals stomdronken verder gaan dan first base met een jongen van wie ik de naam niet eens had gevraagd in een bar. Maar we zouden wel zien hoe het ging lopen, voor deze twee bezopen jongens uit een Londonse bar.

[ bericht aangepast op 22 nov 2014 - 8:45 ]

---

Bowties were never Cooler

Michael Clifford
Ik wist dat het Zayn was die voor me stond, maar daar was ook alles mee gezegd. Ik was allang vergeten hoe ik me tegen hem hoorde te gedragen. Dat dit contact dat we hadden verre van hoorde en eigenlijk echt niet kon. Maar in mijn ogen was het op dit moment allemaal heel normaal. Niets van die digen deden er meer toe en ik vond het alleen maar leuk. Maar dat was de drank die mijn lichaam en geest had overgenomen. Nuchter had dit sowieso nooit gebeurt, maar ik was ondertussen al zo ver heen dat ik niet eens meer doorhad dat is bezopen was. Op verzoek pakte ik het overgebeleven shotje en haakte ik mijn arm door die van Zayn, die begon af te tellen. Allebei tegelijk sloegen we het glaasje achterover en donderde ik bijna om omdat Zayn wat voorover viel. Mijn gezicht vertrok door de alcohol die in mijn keel branden en het duurde even voor het was weggetrokken. Ik zette het shotje terug op de bar en kon niets anders dan mezelf overeind houden door tegen Zayn aan te leunen, die duidelijk niet genoeg had van de smaak van absint. Met glinsterende ogen keek ik hem aan. Mijn handen vonden zich een weg naar zijn heupen, terwijl hij zijn lippen alweer op die van mij drukten. Gretig kuste ik hem terug en trok ik hem wat dichterbij. Alsof dit de normaalste zaak van de wereld was. Alsof Zayn niet mijn collega was en niets anders. Hij was nu gewoon een jongen die ik in de bar was tegengekomen en morgen nooit meer zou zien. Hebberig zoog ik het laatste beetje smaak van zijn onderlip af en wreven mijn duimen over de stof van zijn shirt. Er was niets meer over van mijn manieren, maar dat moest hij me maar niet kwalijk nemen.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Zayn Malik
Ik zag de jongen tegenover me glunderen toen ik vroeg of ik nog eens wilde proeven. Dat was voor mij meer dan genoeg om zijn wangen wat onbehouwen en onhandig vast te pakken en mijn lippen op de zijnen te drukken. De lichte bitterheid van de absint en de zoetheid van het suikerklontje op de bodem lagen nog op zijn lippen, die heerlijk zacht waren. Dit kon ik zeker wel de hele avond doen. Mijn handen zakten wat af naar zijn schouders, waar ik me enigsinds stevig aan vasthield, zodat ik niet zou omvallen. Dat kwam zeker goed uit toen hij me dichterbij trok en ik van mijn kruk viel, tegen hem aan. Zijn handen op mijn heupen hielden me stabiel op mijn voeten en zonden kleine elektrische vonkjes door mijn onderbuik heen. Dat deze jongen mijn collega was kon me niets schelen, ik had niet eens het idee dat het iemand was die ik kende. Ik bleef hem enorm gretig kussen en wreef zacht met mijn duimen over de blote huid van zijn nek. Toen zijn duimen onder mijn shirt gleden deden een hele grote schok door mijn lichaam gaan, terwijl mijn lip iets zijn mond in werd gezogen. Ik grijnsde en stak zonder pardon mijn tong in zijn mond, die nog een stuk sterker naar absint smaakte, in combinatie met veel andere soorten drank. Ik maakte een genietend geluidje en bewoog ook langzaam mijn handen naar zijn heupen. Langzaam liet ik mijn koude vingers onder zijn shirt glijden. Zijn huid was heerlijk zacht en warm. Het voelde gewoon heel goed en heel erg fijn. Straks zouden we waarschijnlijk de bar uit geschopt worden, omdat we elkaar de kleren van het lijf trokken ofzo. Daar stond mijn hoofd wel naar, maar zo staan zoenen was ook wel enorm prettig. Dat kon ik dan ook zeker wel waarderen, wat me niet gretiger met mijn handen liet bewegen, maar wel met mijn lippen en mijn tong. Zo zou ik de rest van mijn avond wel kunnen doorbrengen en de kleurrijke jongen tegenover me tot nu toe schijnbaar zeker ook.

---

Bowties were never Cooler

Christan Milano McClair.

Ten begroeting steekt Ashton zijn hand even op, om daarna een paar schone handschoenen aan te trekken. Hij verteld me een mondkapje om te doen en dat doe ik dan ook direct. Ashton doet wat dingen en zegt dan gelukkig dat ik kan praten, of zelfs de radio aan kan zetten, hij is dus ook niet van de stiltes, maar is wel beleefd, of doet in ieder geval zijn best. Ik glimlach. "Mooi, ik ook niet," zeg ik terwijl ik naar de radio loop en deze aanzet. Ashton maakt ondertussen wat foto's en steekt de camera dan naar mij uit. Ik beantwoord zijn vraag met een "Natuurlijk," en pak de camera aan, kort bekijk ik even waar de knopjes zitten op het apparaat, opzich, ik kan er wel mee omgaan, maar echt handig ben ik er nou ook niet mee. Ik ben in ieder geval niet de ideale schoonzoon, de vent die door dochter aan moeder voor word gesteld en het keukenkastje even fixt. Gelukkig val ik niet op vrouwen. "Wat denk je dat er gebeurd is?" vraag ik met een blik op het lichaam, dat zo klein lijkt op deze tafel. Daarna gaat mijn blik naar mijn collega en opeens vraag ik me af wat hij hier eigenlijk doet, niet zozeer met dit werk, maar hier in dit land, zonder zijn geliefden, zo ver van zijn eigenlijke thuis. "Hoe ben je hier eigenlijk terechtgekomen?" vraag ik voorzichtig. "Of beantwoord je dat liever niet?" Zo niet, dan zou ik dat begrijpen, niet iedereen is altijd even open over zaken en sommige dingen zijn gewoon privé. Dat ik nou zo makkelijk praat over mijn geaardheid en de lesbische relatie van mijn moeders hoeft niet te betekenen dat hij dat ook is. Zelfs ik vertel over het algemeen niet dat mijn moeder een bekend model is, of oudmodel eigenlijk, hoewel ze nu nog steeds haar klussen heeft en de meesten haar naam wel kennen. Zeker door haar andere jobs. Toch ben ik wel een beetje nieuwschierig naar de jonge man.

---

Reality's overrated.

Ashton Irwin
Ik was enorm blij dat Milano de camera overnam, want daardoor hoefde ik me geen zorgen te maken over bloed op de lens, of elke 3 seconden schone handschoenen aantrekken. Net toen ik de eerste incisie wilde maken, vroeg hij wat ik in gedachten had. Ik haalde mijn schouders op. "Ik heb geen idee. De nekwond ziet er op het eerste gezicht erg uit, maar het lijkt niet de meest cruciale bloedvaten te hebben doorgesneden. Het lijkt wel of ze een aderlating wilden doen, maar hem daarmee niet vermoorden. Nu zou het alsnog wel kunnen, ik ben nergens zeker van op dit moment, maar hij had daar op dit moment gezien wel lang moeten liggen, wilde hij daaraan doodgegaan zijn. Met lang bedoel ik een aantal uren." zei ik voor ik dan toch een y-incisie maakte in het kleine lichaampje van het jongetje. Hij vertoonde wat tekenen van puberteit, maar nog niet enorm veel. Ik opende de flappen en legde er een wegwerpliniaal bij, als referentie, voor ik opkeek naar Milano om te vragen of hij een foto wilde nemen. Ik schrok een beetje van zijn vraag. Mijn verleden was niet geheim, maar ik sprak gewoon moeilijk over mijn thuis, omdat ik er gewoon veel heimwee door kreeg. Ik slikte even en keek naar de organen van het jongetje in zijn lichaam, alsof dat het antwoord lag. "Kan je een foto maken?" was het eerste wat uit mijn mond kwam, voor ik even iets noteerde op een blad en hem dan toch antwoord gaf. "Er was een stageplek en daarna een vacature, die er thuis niet was. Als die er wel was geweest was ik hier nooit gesetteld." mompelde ik voor ik wat dingen zag die toch niet helemaal klopten met doodbloeden, zoals schijnbaar best wat bloed in zijn grote vaten in zijn bekken. Ik maakte nog wat meer aantekeningen, met een bloederig potlood op het formulier, waar gelukkig nog geen bloed aan zat. Ik liep naar mijn bureau om de buizen te pakken voor toxicologie. Ik had gedacht dat het urine zou worden, maar nu leek het er toch op dat ik ze bloed kon geven, wat een stuk beter was, wist ik uit de dingen die ik in het verleden had gehoord en geleerd. Ik zette ze vast klaar en wachtte met de grote naald in mijn handen tot Milano zou zeggen dat hij klaar was met fotograferen. "Heb jij er nooit aan gedacht om ergens anders te werken? Of ben je hier ook maar gewoon binnen komen waaien?" vroeg ik, nogsteeds zoekend naar opmerkelijke dingen aan dit jongetje, want wat leek op een standaard doodsoorzaak, bleek gecompliceerder te worden met de seconde.

---

Bowties were never Cooler

Michael Clifford
Hoe sociaal awkward ik normaal was, hoe makkelijk het nu ging. Al kende ik Zayn natuurlijk wel, maar nu waren we twee hele andere personen en was het niet dat ik echt wist wie hij was. Het was nog nooit zo makkelijk tussen ons gegaan. Zelfs een normaal gesprek verliep nuchter nog slechter, dan hem nu dronken kussen. Want dat deed ik. Gretig kuste ik hem terug zodra hij zijn lippen weer op die van mij had geduwd, met het slechte excuus om de drank nog eens te proeven. Al leek de smaak de kus toch wel nog beter te maken. Mijn handen klemde ik om zijn heupen om niet om te donderen. Niet nadenken dat Zayn nog op een kruk zat, trok ik hem wat dichterbij, waardoor ik hem eraf trok en we bijna languit op de grond lagen. Maar het ging net goed en we konden elkaar als steun gebruiken. Mijn duimen gleden stiekem onder zijn shirt en wreven zachtjes over zojn huid heen. Dat Zayn het allemaal niet erg vond, werd al snel duidelijk, toen hij zonder pardon zijn tong in mijn duwde, op het moment dat ik wat aan zijn onderlip begon te sabbelen. Niet dat ik er iets tegen had, want meteen ging ik er in mee. De smaken leken verder vrij te komen, helemaal zodra het puntje van mijn tong over zijn gehemelte likte. Ik was er te erg door afgelijd, dat ik Zayn zijn koude vingers op mijn huid niet had zien aankomen en een stroomstoot leek door heel mijn lichaam heen te knallen. Kippenvel verscheen op mijn armen en om de warmte terug te vindend, trok ik Zayn dichter tegen me aan, terwijl mijn handen naar zijn achterwerk gleden. Niet om ons heen deed er meer toe, al dacht de alles om ons heen, daar waarschijnlijk heel anders over. Het interesseerde me alleen niet. We werden er vanzelf wel uitgezet als we te ver gingen. En verder ging ik, door mijn handen die ondertussen zachtjes Zayn zijn achterwerk begonnen te kneden.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Zayn Malik
Het liep gelukkig goed tussen ons. Vooral toen ik mijn tong zomaar bij hem naar binnen stak zou dit nog wel eens problemen kunnen veroorzaken. Niet iedereen pikte dat, maar hij blijkbaar wel en daar was ik best heel blij mee, want dat maakte deze ervaring alleen maar beter. Al snel waren we druk aan het tongen en schoven mijn handen langzaam onder zijn shirt. Bij het puntje van zijn tong tegen mijn gehemelte ging er een siddering door mijn lichaam, waardoor mijn handen doorschoten onder zijn shirt. Opeens werd ik nog dichterbij hem getrokken, waardoor ik meer op hem leunde dan op mijn eigen benen en mijn handen nog hoger onder zijn shirt schoven, op zoek naar houvast, die ik daar niet vond. Het was zeker niet erg dat we zo dicht tegen elkaar aan stonden, maar zijn handen op mijn billen lieten me ook verre van kou. De situatie liep dan nu ook vrij rap uit hand en het zou me niet verbazen als we binnen nu en een kwartier de bar uit werden gezet voor ongepast gedrag. Zijn knedende handen gaven me daar eigenlijk nog meer aanleiding voor. Haast automatisch begon ik zacht mijn heupen tegen de zijnen te schuren, terwijl mijn handen halverwege zijn rug bleven liggen en hem dicht tegen me aan drukten. Intussen waren onze tongen nogsteeds vrij druk met elkaar, Dit hoorde niet, zelfs niet als dit niet mijn collega was geweest, maar echt een wild vreemde. Toch kon ik me er niet toe zetten om ook maar te denken over stoppen, laat staan dat ik al kon denken in deze staat van zijn. Ik voelde na even een tik op mijn schouder. Ik negeerde het in eerste instantie, maar toen het getik toch door bleef gaan, begon het me echt wel te irriteren. Ik trok met tegenzin terug en keek naar de jongen in mijn armen. "Een momentje, schat." zei ik voor ik me naar de tikkende persoon keerde, wat de barman bleek te zijn. "Jongens. Ga alsjeblieft nu naar huis, want als dit verder gaat zal ik jullie eruit moeten laten zetten." zei de man tegen me. Het duurde even, maar toen de woorden toch in waren gezonken richtte ik me weer op de kleurrijke jongen. "Jou huis, mijn huis?" kwam er uit mijn mond, die ik toch liever weer op die van de jongen voor me drukte, maar goed. Mij maakte het echt niet uit, zolang we maar niet weer verschillende wegen in zouden slaan. Ik was daar net iets te dronken en aanhankelijk voor op dit moment. Daarbij leken zijn lippen en acties mij iets beloofd te hebben en die belofte wilde ik graag inlossen, terwijl ik nogsteeds in eens staat verkeerde waarin ik dat durfde.

---

Bowties were never Cooler