• Five maffia masterminds and their hybrid pets living in a luxury villa in London. Anything could happen...





    In een grote villa in Zuid-West London zit het hoofdkwartier van de beruchtste bende van Europa, van de wereld eigenlijk. Iedereen weet het, maar niemand durft er ook maar binnen te vallen. Dat is namelijk zeker het laatste wat je ooit zal doen. Terwijl het bovengronds een prachtige villa is met alle luxe die je, je kan voorstellen, liggen eronder de meest verschrikkelijke en gevreesde martelkamers ter wereld. Als je hier op uitnodiging komt zal je er niets van merken en als je hier zonder uitnodiging komt zal je er nooit meer uit ontsnappen. In de villa wonen de meest gevreesde criminele meesters ter wereld. Iedereen weet dat zij erboven staan, maar ze hebben niets om het concreet te maken. Het zijn spinnen in een crimineel web en weten precies hoe elke draad trilt en hoe die uitwerking zal zijn. Hun duizenden onderdanen door heel Europa, met takken door de hele wereld heen, kunnen met een knip van hun vinger vervangen worden als ze op een of andere manier uitvallen. Toch leven ze hier enigsinds normaal, voor zover dat kan. Natuurlijk is de materiele luxe van het huis niet de enige luxe waarvan zij genieten. Naast hun duizenden maffia onderdanen, hebben ze elk een persoonlijke slaaf, een hybride, een kruising tussen een mens en een dier. De een heeft spitse oortjes en een dikke pluimstaart als die van een vos, terwijl de ander lange slappe oren heeft en een vrolijke kwispelstaart als die van een hond, en allemaal hebben ze een halsband met hun naam erop en die van hun baas. Jaren geleden zijn mensen gaan experimenteren met het mixen van mens en dier, wat in deze tijd succesvol is gelukt. Mensen houden hybriden als huisdieren, of meer huisslaven. Ze doen alle taken in huis en slapen in een mand. Soms hebben ze een vriendelijk eigenaar die ze als gelijke behandelt, maar dat komt nog zelden voor. Ook bij de maffia zijn het gewoon slaafjes die worden afgedankt, of afgemaakt, als ze onbruikbaar worden. Ze hebben een eigen kamertje, niet veel groter dan een politiecel met een bed, wc, wasbak, spiegel, douche en een luikje waar eten en drinken doorheen komt, met een deur naar de gang en de slaapkamer van hun persoonlijke meester. De ene zal strenger zijn voor zijn slaaf dan de ander, maar het blijven huisdieren van maffialeden, dus daar zullen altijd risico's aan hangen. Maar misschien zijn de hybrides wel meer voor hun meesterss dan alleen slaven, of misschien zoeken juist de slaven wel steun bij elkaar, wie weet.


    • Rollen•
    • Niall Horan • Maffia-CEO • C_A_L_M_
    • Zayn Malik • • •
    • Liam Payne • • •
    • Harry Styles • Maffia-Martelbeul • Stywin
    • Louis Tomlinson • Labrador-Hybride • Styson

    • Michael Clifford • Maffia-Computernerd • ZaynJavaddMalik
    • Luke Hemmings • • •
    • Calum Hood • Duitse Herder-Hybride • IrishNialler
    • Ashton Irwin • Walibi-Hybride • C_A_L_M_

    • Ace Mitchell von Monroe • Wolf-Hybride • ZaynJavaddMalik


    • Regels •
    • Minimaal 7 regels, 200 woorden, schrijven, dat is niet heel erg moeilijk.
    • Graag met leestekens en hoofdletters typen.
    • OOC graag met haakjes; [] {} () - -
    • Houd het graag REALISTISCH! Bijvoorbeeld: Hybrides zijn slaven en zullen dus niet snel als gelijken behandelt worden. Als dat wel gebeurt waarschijnlijk alleen in het geheim. Relaties beginnen niet zomaar en nooit zal alles koek en ei zijn in de villa van maffiabazen.
    • Als je een week niet hebt gereageerd zonder te laten weten waarom lig je er zonder pardon uit.
    • Reserveringen blijven 72 uur staan. Reservatie telt tot dat de rol helemaal af is.
    • Geen Mary Sue's (perfecte personages)
    • Naamsveranderingen doorgeven.
    • Geen personages van anderen besturen.
    • 16+ mag
    • Alleen C_A_L_M_ of Styford maken nieuwe topics aan.

    Op het overtreden van al deze regels staat na 3 waarschuwingen het verwijderen van je personage(s).

    Veel plezier!


    • Het Begin •
    De ochtend breekt langzaam aan in de villa. Iedereen begint rustig zijn dag en mogelijke taken. De vakanties worden misschien nog wat verder uitgeplant en vriendschappen geheeld, die eerder spanningen hebben ondervonden.

    [ bericht aangepast op 27 dec 2014 - 21:53 ]


    Bowties were never Cooler

    Ace von Monroe
    Vandaag was een hel geweest en ik wilde dat het zo snel mogelijk voorbij was. Het was me allemaal veel te verwarrend en bracht veelte veel emoties met zich mee. En als ik ergens een hekel aan had waren het wel emoties. Ik probeerde ze dan ook zo veel mogelijk te onderdrukken net als nu. De reden dat ik Niall al snel niet meer aankeek zodra ik op de bank lag en naar de muur staarde, terwijl ik mezelf helemaal opkrulde. Het was stil en het enige wat Niall zijn aanwezigheid liet opvallen, was zijn hand die door mijn haren en rug kroelde. Ik sloot mijn ogen even en zuchten, waarna ik tochde stilte verbrak en mijn halsband aankaarten. Niall gaf meteen aan het geen probleem te vinden. Iets wat me moest laten ontspannen, maar zodra het woord ongediertebestijding te horen werd gebracht kromp ik ineen en kneep ik mijn ogen dicht. We waren niets meer dan ongedierte. En het ergste was nog, dat de maatschappij dat zelf van ons gemaakt had. Ik slikte moeizaam en klemde mijn handen in de haren van mijn staart, terwijl ik mezelf probeerde te laten ontspannen. Iets wat aardig lukte mede door Niall zijn aanrakingen en geneurie. Langzaam opende ik mijn ogen weer en gingen ze al snel weer naar eindeloos op de muur. Ik liet mijn blik pas op Niall glijden toen hij weer begon te praten. Gelukkig over iets heel anders. Ik kauwde op mijn onderlip en haalde langzaam mijn schouders op. 'Ik ben uit natuure geen speels beest. Ik vind achter mijn eigen staart aanrennen maar zinloos.' Gaf ik eerlijk toe. Tot ik me iets bedacht. 'Maar dat is naar een maan huilen waarschijnlijk ook.' Bekende ik grinnikend. Al was het eigenlijk niet eens grappig, maar eerder sneu. 'Nee, ik krop altijd alles op en reageer het af op jou en Calum.' Bekende ik uiteindelijk. Het was niets meer dan de koude waarheid. Al liet ik maar achterwege dat ik vervolgens op mijn kamer lag te huilen en mezelf tot bloedens toe openkrabte. 'Heb jij iets om je op uit te leven? Ik bedoel. Harry en Ashton hebben duidelijk elkaar, maar ik zie jou nooit iets opvallends doen om alles een los te kunnen laten.' Het was oprechte interesse en ik moest eerlijk zijn dat ik het fijn vond om er zo luchtig over te kunnen praten.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Niall Horan
    Ik snapte dat het niet fijn was om te horen dat je door de wereld werd gezien als ongedierte. Zo zag ik hem zeker niet, maar ik kon en mocht niet liegen over consequenties. Dat was er net iets te hard ingeramd. Ik kon er omheen draaien, of het verzachtend brengen, maar niet liegen. Ik bleef zacht over Ace zijn haren en rug aaien, in de hoop hem te kalmeren, terwijl ik zacht begon te neuriën om de stilte te breken. Ik kon niet goed tegen stiltes, ze maakten me snel oncomfortabel en gaven mijn brein te veel ruimte om zelf aan dingen te gaan denken, wat ik niet wilde. Zacht vroeg ik aan hem of hij zich nooit wilde laten gaan, vooral omdat ik Calum weer buiten hoorde blaffen en doen. Ik had het Ace nooit zien doen, maar ik wist het niet zeker. Hij hield toch een klein beetje een eigen agenda en een eigen leven in zijn vrije tijd. Ik luisterde naar zijn woorden en glimlachte een beetje bij zijn opmerking over het huilen naar de maan. Het was misschien niet nuttig, maar als hij het graag deed en het hem fijn liet voelen, vond ik het prima, al bleef ik er soms nachten van wakker. Bij zijn laatste woorden zuchtte ik zacht. Misschien zou ik hem ooit kunnen helpen met een iets minder destructieve manier om zich te uiten. Nu leek me alleen niet het moment om daar over te beginnen. Nu het net redelijk goed tussen ons leek te gaan, wilde ik het niet weer een discussie maken. Ik keek wat ongemakkelijk naar de grond bij zijn vraag. Het was fijn om hierover te kunnen praten, maar ik werd wel weer met mijn neus op de feiten gedrukt, wat pijn deed. "Ik speelde vroeger veel gitaar om mijn opgekropte emoties eruit te kunnen laten, maar daar heb ik inmiddels geen tijd meer voor. Ik laat het dus nu eruit tegenover jou en Calum en vervreem me niet alleen van jullie maar ook van Harry en Michael. Ik kan mijn emoties niet meer toestaan, omdat ik ze niet meer in de hand kan houden." zei ik zacht met een brok in mijn keel. Eigenlijk hoefde niemand dit te weten. Niemand hoefde te weten dat de grote baas eigenlijk een klein kind was die zich niet durfde te uiten omdat hij niet wist wat er dan zou gebeuren. "Maar dat betekend niet dat ik jullie zo had mogen behandelen als dat ik heb gedaan." voegde ik eraan toe, terwijl ik zacht doorging met het aaien van Ace, wat me toch wel een beetje rustig hield, alsof ik een puppy aaide, een hele grote puppy, mijn puppy.


    Bowties were never Cooler

    Harry Styles
    Het was slecht van me dat ik hem niet had horen aankomen, na al die keren verwachtte ik wel van mezelf dat ik de zachtste voetstappen kon oppikken. Blijkbaar niet dus, want ik schrok me kapot toen Ashton mijn gewone ademhaling blokkeerde en me daarmee dwong naar adem te happen. Ik wist wat er ging komen en kreeg er nog een hele zachte smeekbede uit in de hoop hem te overtuigen dat het me echt speet en het niet zo bedoeld was geweest. Ik had geen idee of het werkte, want ik kreeg geen reactie van hem terug, maar ik hoopte het. Al had ik geleerd dat hoop op dit vlak een gevaarlijk iets was, je wist immers maar nooit zeker wat er met je ging gebeuren als onderdanige zijnde. Het enige wat ik zeker wist was dat hij me intens ging doen genieten, wat hij ook deed. Braaf hield ik mijn mond open zodat hij de gag erin kon doen en het vast kon maken. Het was altijd weer even wennen aan hoe dat ding mijn mondhoeken uitrekte, maar het was niet vervelend. Ik humde zacht toen ik even later zijn warmte tegen mijn rug aan voelde drukken en grijnsde inwendig om wat ik overduidelijk bij hem had kunnen veroorzaken. Ik leunde naar achteren zodat ik mijn hoofd tegen zijn schouder aan kon leggen, maar ik haalde het niet in mijn hoofd om nog iets te flikken. Net als dat ik mijn handen zo dicht mogelijk bij mezelf hield om hem niet aan te raken en iets fout te doen. Een rilling schoot door me heen door zijn adem dichtbij mijn oor en ik knikte gelijk gehoorzaam bij zijn woorden, ik wilde goed voor hem zijn en hem niet teleurstellen. Zachte kreunen rolden over mijn lippen toen Ashton tegen me aan begon te schuren, als ik niet beter wist had ik mijn kont dichter hem aangedrukt voor meer frictie. Ik drukte mijn neus licht in zijn hals zoals hij dat wel eens bij mij deed en genoot van zijn handen die over mijn zijdes gleden. Verdwaasd dat hij mijn zicht terug gaf keek ik hem aan toen hij de bandana bij mijn ogen weghaalde, maar voor mijn mond weer vastbond. Bij zijn woorden moest ik echt wel even nadenken, ik had zo ontzettend veel gedaan, tot het extreme aan toe. De lijn naar het echt extreme was ik nooit over geweest omdat ik tot nu toe nooit iemand had gehad die ik zoveel vertrouwde als Ashton, maar dat was nogal lastig om duidelijk te maken zonder woorden. Ik haalde mijn schouders dus maar lichtjes op, al was er wel iets dat ik nog een keer wilde doen. Het ging moeilijk voor hem zijn om te geloven dat ik al ontelbare keren een halsband om had gehad, maar op een vreemde manier was dat voor mij een houvast dat ik echt van hem was en niemand anders. Hij kon nog altijd mijn handen met touw vastbinden of kon ik ze zelf bij elkaar houden. Als hint drukte ik zacht met mijn polsen tegen zijn been aan en gaf hem volle toegang tot mijn nek. Mocht het zo zijn dat we vanavond die grens naar het extreem overschreden, wilde ik wel graag een safe word met hem afspreken, voor als ik het echt niet meer aankon. Zolang ik dat dan niet zei kon hij volledig zijn gang gaan, want zelfs met de gag kon ik mezelf met moeite verstaanbaar maken als dat nodig was.


    Because I love him, do I need another reason?

    Ace von Monroe
    Ik was rustig. Het was raar hoe vandaag zo'n wending had gemaakt. voor het eerst had ik momenten gehad dat ik Niall zijn nek niet wilde omdraaien. En om het nog gekker te maken vond ik het misschien stiekem toch wel prettig om gewoon zo met hem te praten. Het leek zo net of hij ook maar gewoon een jongen was. En ergens wist ik wel dat hij dat ook maar gewoon was, maar dat beeld had hij nogal voor zichzelf verneukt. Ik gleed prettig met mijn vingers door mijn staart en genoot werkelijk van Niall zijn gekroel. Het gespreksonderwerp was misschien niet een van de makkelijkste en het was raar om het er zo eerlijk over te hebben. Helemaal om te bedenken dat ik hem begreep. Ik sloeg mijn ogen
    naar hem op en pakte voorzichtig zijn losse hand vastpakte, toen ik de brok in zijn keel hoorde. Het was gek, maar zo leek het net of we niet eens zo gek veel an elkaar verscheelde. Allebei overlopen van emoties en door niet te weten hoe we ze kwijt moesten, maar iedereen van je afduwen. 'Heb je hem nog?' Doelend op zijn gitaar. Mijn vingers gleden even over zijn hand, waarna ik deze razendsnel terug trok omdat ik niet zo goed wist waar ik nou werkelijk mee bezig was. Ik verstopte mijn handen in mijn staart, maar kreeg het wel voor elkaar om Niall serieus aan te blijven kijken. Want door deze vreemde actie had ik eigenlijk de neigin meteen weer weg te rennen. Maar ik wist dat als ik dat zou doen, ik hem ook nooit meer zo dichtbij zou laten komen en onze band nooit ook maar een milimeter beter zou worden. Ik beet even op mijn lip en sloe mijn ogen weer neer. Over hoe hij ons al die jaren behandeld had praten ik toch liever niet. Misschien dat er ooit een dag zou komen dat we er normaal over zouden kunnen praten, maar daar ging ik absoluut niet vanuit, laat staan dat die dag nu was. Helemaal niet omdat ik het hem bog lang niet vergeven had. Mede doordat hij zij nog niet bewezen had. Ja, we zaten nu rustig, alsof er nooit wat gebeurt was en alsof ik niet zijn slaafjes was. Maar Niall was zo wispelturig als wat en over vijf minuten kon hij ook gewoon weer met een zweep rond lopen tikken. 'Ik denk dat Harry en Michael ook gewoon moe zijn. Ik bedoel. Harry is nergens anders meer mee bezig dan Ashton neuken en Michael wil alleen maar heel graag naar huis.' Ze waren net als Niall zelf gewoon toe aan vakantie.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Ashton Irwin
    Ik voelde Harry wel iets tegen me aan leunen, maar niet op een manier waar ik me zorgen om maakte. Het was gewoon erg fijn om hem dicht tegen me aan te hebben, zelfs al verdiende hij het misschien niet. Ik begon zacht tegen hem aan te schuren en hoorde iets uit Harry zijn mond komen, wat me wel heel goed in de oren klonk. Ik bleef daarom alleen maar doorgaan, zeker toen ik hem hetzelfde voelde doen als dat ik altijd bij hem deed. Het voelde fijn en gewoon heel lief. Ik wist niet goed wat ik ermee moest, meer dan alleen mijn hoofd zacht tegen het zijne te schuren. Ik liet mijn handen zacht over zijn flanken gaan en verplaatste mijn bandana van zijn ogen naar zijn mond, want ondanks de gag, was hij nog best heel luidruchtig. Ik deed hem een voorstel, waar hij blijkbaar even over moest denken. Ik was echt nog niet zo goed, zeker, of ervaren op dit vlak, maar ik wilde dit ook voor hem spannend en interessant houden. Ik zou gaande weg wel leren hoe het werkte en wat wel en wat niet kon. Ik voelde hem zijn schouders op halen en drukte zacht een kusje in zijn nek. Dit was niet echt een duidelijk antwoord. Eigenlijk wilde ik dat tegen hem zeggen, maar toen hij mijn halsband tegen mijn been drukte en zijn nek compleet voor me open legde snapte ik het wel. Toch zorgde het wel voor een vreemde kriebel in mijn buik. Ik kon niet zeggen dat ik niet gedroomd had over een dag dat ik hem een halsband om kon doen in plaats van andersom, maar om dat direct de tweede dag te doen, voelde ik me niet helemaal lekker bij. Kijk, ik was van nature flink dominant, maar in de loop der jaren had ik het zo erg moeten onderdrukken, dat ik wat problemen had om me weer helemaal in de rol van de dominante in de relatie, of het nu vriendschappelijk was zoals vroeger, of meer zoals nu, te laten zakken. Vroeger was ik altijd degenen die de leiding nam in alles wat we deden, maar sinds ik echt de rol van een sloofje had moeten aannemen, was dat langzaam afgenomen, door de zware straffen die ik tot niet lang geleden nog voor elke uiting van dominantie voor mijn kiezen kreeg. Dat maakte het soms gewoon wat makkelijk, zeker als het verder ging dan alleen toppen. Nu waren we al iets verder gegaan met dat zweepje, maar ik had toch veel moeite met het idee om hem echt met een halsband, mijn halsband nog wel, vast te maken aan de muur met een van de kettingen die op verschillende plekken met ringen vastzaten aan de muren van mijn kamer en de zijne. Ringen waar ik vaker dan eens aan vast had gezeten, voor ik was afgeranseld als Harry niet meer in de bui was om me mee naar de kelder te nemen, maar het gewoon hier wilde doen. "Niet vanavond, Curly baby. Dat kan ik gewoon nog echt niet, sorry." zei ik zacht in zijn oor voor ik hem een kus in zijn open nek drukte en er zacht op begon te zuigen, tot ik zijn bloed tegen mijn lippen voelde kloppen. Toen liet ik zijn huid tussen mijn tanden door gaan. "Als we het zonder gag doen en je me kan sturen waar nodig." beloofde ik hem, voor ik opstond en naar hem keek. "Kom, dan gaan we naar binnen." zei ik, maar voor ik een stap deed kreeg ik toch een ideetje. Ik maakte voorzichtig zijn handen los en draaide de halsband tussen mijn vingers door. "Kruipen, want mijn kleine Curly baby kan natuurlijk niet al lopen. " zei ik plagend, voor ik naar binnen liep en daar op mijn bed ging zitten. Ik speelde wat met mijn halsband. Het ding, en vooral Harry zijn acties en mijn beloftes daarop hielden me erg in mijn greep. Straks zou ik het vast wel van me af kunnen zetten, maar nu was het nog wel een dingetje, waar we morgen toch wel een flink gesprek over moesten hebben als hij tijd had.


    Bowties were never Cooler

    Calum Hood

    Na een poosje hebben gespeeld ren ik nog wat rondjes en de nijging te rollen bollen in het zand word groter en groter. Ik was al vies en zo meteen wilde ik toch wel douchen. Ik begin rond te draaien en te kronkelen in het zand en blaf nog een paar keer. Daarna voel ik me helemaal ontspannen en kom omhoog. Zacht gniffelend door mezelf pak ik de bal en loop naar binnen. Niemand had geklaagd en ik had me heerlijk uitgeleefd. Ik loop naar mijn kamer zodat er geen viezigheid op de grond kwam. Ik pak mijn kleren en een oud nagelborsteltje die ik ooit gehad had en stap de douche in en draai hem warm. Met een glimlachje begin ik al het zand en gras uit mijn haren te boetsen en van mijn lichaam te krijgen. Alleen mijn benen waren schoon. Ik voelde me heel rustig en tevreden dit was echt heel fijn geweest voor me. Met een grote glimlach pak ik het kleine borsteltje en maak mijn nagels schoon. Als alles helemaal schoon is pak ik de handdoek en droog mezelf af en hijs me in kleding. De vuile broek stop ik in de wasmand voor morgen.


    Change is for weirdos ~ Niall Horan

    Niall Horan
    Ik had veel moeite met dit onderwerp. Het was gewoon niet makkelijk en dat iedereen, inclusief ikzelf, me verafschuwde maakte het zeker niet makkelijker. Erover praten was dan ook zeker niet makkelijk. Toen Ace mijn hand pakte schrok ik eigenlijk wel. Dat had ik helemaal niet verwacht. Ik keek er even naar en gaf hem een klein zacht kneepje in, voor hij zijn vraag stelde en ik weer moest zuchten. Toen hij eigenlijk direct weer mijn hand losliet , wist ik wel dat dit een impuls van hem was geweest, en zeker niet de bedoeling. "Ze ligt nog ergens in haar koffer onder mijn bed." zei ik zacht terwijl ik hem zacht bleef aaien. Het maakte me rustig en iets comfortabeler met de hele situatie. Alsof hij me niet verafschuwde, zoals iedereen in dit huis, misschien zelfs dit hele land, of nog verder. Ik zuchtte zacht bij zijn woorden en knikte. We waren allemaal toe aan wat rust. Ik liet mijn hoofd tegen zijn arm zakken en bleef zo rustig zitten. Ik was moe en alle emoties maakten het niet beter. Natuurlijk ging de rust niet door. Ik voelde mijn mobiel trillen en keek naar het schermpje. De Italianen. Ik had er nu echt geen zin in, maar ik kon moeilijk niet opnemen. Met een diepe zucht nam ik op en luisterde naar het geratel aan de andere kant. Het duurde even voor ik verwerkt had wat er werd gezegd. Ik dacht na en begon snel terug te ratelen. Ze wilden nog een keer langskomen, deze week nog, maar natuurlijk net op de dag dat we zouden vertrekken. Ik sprak in een rap tempo terug, in de hoop iets te kunnen verzetten. Ik was doodop, maar het werk ging door, ging altijd door. Ik ontkwam er nooit aan. Uiteindelijk wist ik het te verzetten naar de dag ervoor, zodat we wel gewoon die dag weg konden. Ik sloot het af en liet me weer tegen Ace aanzakken. "Waarom stopt het nooit?" zuchtte ik hopeloos, voor ik weer zacht door zijn haren aaide. Het hielp wel iets, maar ik stond nu echt op het punt te breken. Het was me allemaal te veel. Ik wist dat het niet eerlijk was om Ace hiermee op te schepen, maar ik was dit hele leven gewoon zat. Het probleem met de maffia was alleen dat je er niet uit kwam. Daarbij zou er dan een opvolger moeten komen. Nu wist ik zeker dat zowel Michael als Harry het aan zou kunnen, maar ik wilde ze niet in de steek laten. Ace had gelijk, ik had rust nodig, maar dat kreeg ik niet. Ik was 24/7 bereikbaar, dat was nodig, maar het vroeg dingen van me die ik gewoon niet meer kon opbrengen, niet meer.


    Bowties were never Cooler

    [Ivm school heb ik niet meer genoeg tijd om mijn RPG's te onderhouden. Hierdoor schrijf ik me uit, sorry.]


    Sometimes to stay alive, you gotta kill your mind.

    [Jammer]


    Bowties were never Cooler

    [wat moet ik nu met Michael dan? Want ik kan nu weer geen flikker met hem.]


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    [Geef t een dagje, alsjeblieft. Ik ga zo wat mensen vragen of ze mee willen doen]


    Bowties were never Cooler

    (Eventueel wil ik best een tweede rol maar dan moet NiallJamesHoran het wel goed vinden.)


    Change is for weirdos ~ Niall Horan

    [wat heet Naomi hier mee te maken? O.O]


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    [Voor zover ik weet niets. Ik denk dat ze jou bedoelde]


    Bowties were never Cooler

    Harry Styles
    Ashton twijfelde merkbaar toen ik hem liet merken dat ik wilde dat hij zijn halsband om mijn nek deed. Dat begreep ik heel goed, het was ook niet niks om van de een op de andere dag het teken van onderdrukking dat hij tot nu toe altijd droeg bij degene die de onderdrukking had veroorzaakt om te doen. Het was natuurlijk zijn keus, maar persoonlijk had ik liever dat hij het toch deed. Het was lastig uit te leggen, maar het gaf me een gevoel van veiligheid, dat ik de zijne was en hij me niet zou verlaten. Dat hij het moeilijk vond omdat het zijn eigen halsband was begreep ik ook nog wel, daarom zou het voor ons beide fijn zijn om dit alles nog eens door te nemen zodra ik weer mocht praten en niet doodmoe was. Ik keek naar hem op toen hij begon te spreken en sloeg gelijk mijn ogen weer teleurgesteld neer, die had ik kunnen zien aankomen. Ik begreep de twijfel en eventuele onzekerheid omdat hij zich op onbekend gebied begaf, al kon ik hem zo goed mogelijk leiden. Wat ik niet begreep was dat Ashton me dan überhaupt een keuze had laten maken, zo erg was dit nog niet eens in vergelijking met andere dingen. Ik humde zacht door zijn lippen in mijn nek, wat halverwege omsloeg in een kreun toen hij aan de sensitieve huid begon te zuigen. Voor even liet ik hem omdat ik nergens anders meer aan kon denken, tot ik me iets herinnerde en hem zacht met mijn hoofd wegduwde, vurig hopend dat de zuigzoen niet zo erg was. Zolang het niet erg zichtbaar was wat we deden was het goed, maar dit ging erg zichtbaar zijn samen met de zuigzoenen die nog in mijn nek stonden van gisteren. Hier ging ik problemen mee krijgen. Het deed me wel goed om te weten dat hij het op zijn minst wilde proberen met de halsband, dat was in ieder geval iets. Ik maakte een klaaglijk geluidje toen zijn warmte verdween en ik keek naar hem om, waarna ik bijna gelijk zonder handen omhoog wilde krabbelen, maar hij was net iets eerder met mijn polsen losmaken en zijn woorden. In elke andere situatie had ik met mijn ogen gerold, maar ik zat er nu zo diep in dat ik hem blindelings volgde, braaf zoals hij het me gevraagd had. Binnen ging ik op mijn knieën voor hem op de grond zitten en hield voor het geval dat mijn armen achter mijn rug. Met grote oogjes vol vertrouwen en adoratie keek ik naar hem op, om mijn kin heel licht op zijn knie te zetten in de hoop dat het mocht. Zelfs zo kon ik het niet laten om kleine tekens van affectie te tonen. Wachtende tot Ashton me iets opdroeg of tot hij zelf iets deed bleef ik bijna geluidloos hummen. Ik had sterk de neiging om mijn handen naar voren te brengen en mezelf voor nu een beetje uit de brand te helpen, maar daar stond zonder twijfel straf op en ik had al zoveel te ondergaan na mijn eerdere acties. Hoe fijn ik straf ik ook vond, teveel van het goede was ook niks.


    Because I love him, do I need another reason?