• Five maffia masterminds and their hybrid pets living in a luxury villa in London. Anything could happen...





    In een grote villa in Zuid-West London zit het hoofdkwartier van de beruchtste bende van Europa, van de wereld eigenlijk. Iedereen weet het, maar niemand durft er ook maar binnen te vallen. Dat is namelijk zeker het laatste wat je ooit zal doen. Terwijl het bovengronds een prachtige villa is met alle luxe die je, je kan voorstellen, liggen eronder de meest verschrikkelijke en gevreesde martelkamers ter wereld. Als je hier op uitnodiging komt zal je er niets van merken en als je hier zonder uitnodiging komt zal je er nooit meer uit ontsnappen. In de villa wonen de meest gevreesde criminele meesters ter wereld. Iedereen weet dat zij erboven staan, maar ze hebben niets om het concreet te maken. Het zijn spinnen in een crimineel web en weten precies hoe elke draad trilt en hoe die uitwerking zal zijn. Hun duizenden onderdanen door heel Europa, met takken door de hele wereld heen, kunnen met een knip van hun vinger vervangen worden als ze op een of andere manier uitvallen. Toch leven ze hier enigsinds normaal, voor zover dat kan. Natuurlijk is de materiele luxe van het huis niet de enige luxe waarvan zij genieten. Naast hun duizenden maffia onderdanen, hebben ze elk een persoonlijke slaaf, een hybride, een kruising tussen een mens en een dier. De een heeft spitse oortjes en een dikke pluimstaart als die van een vos, terwijl de ander lange slappe oren heeft en een vrolijke kwispelstaart als die van een hond, en allemaal hebben ze een halsband met hun naam erop en die van hun baas. Jaren geleden zijn mensen gaan experimenteren met het mixen van mens en dier, wat in deze tijd succesvol is gelukt. Mensen houden hybriden als huisdieren, of meer huisslaven. Ze doen alle taken in huis en slapen in een mand. Soms hebben ze een vriendelijk eigenaar die ze als gelijke behandelt, maar dat komt nog zelden voor. Ook bij de maffia zijn het gewoon slaafjes die worden afgedankt, of afgemaakt, als ze onbruikbaar worden. Ze hebben een eigen kamertje, niet veel groter dan een politiecel met een bed, wc, wasbak, spiegel, douche en een luikje waar eten en drinken doorheen komt, met een deur naar de gang en de slaapkamer van hun persoonlijke meester. De ene zal strenger zijn voor zijn slaaf dan de ander, maar het blijven huisdieren van maffialeden, dus daar zullen altijd risico's aan hangen. Maar misschien zijn de hybrides wel meer voor hun meesterss dan alleen slaven, of misschien zoeken juist de slaven wel steun bij elkaar, wie weet.


    • Rollen•
    • Niall Horan • Maffia-CEO • C_A_L_M_
    • Zayn Malik • • •
    • Liam Payne • • •
    • Harry Styles • Maffia-Martelbeul • Stywin
    • Louis Tomlinson • Labrador-Hybride • Styson

    • Michael Clifford • Maffia-Computernerd • ZaynJavaddMalik
    • Luke Hemmings • • •
    • Calum Hood • Duitse Herder-Hybride • IrishNialler
    • Ashton Irwin • Walibi-Hybride • C_A_L_M_

    • Ace Mitchell von Monroe • Wolf-Hybride • ZaynJavaddMalik


    • Regels •
    • Minimaal 7 regels, 200 woorden, schrijven, dat is niet heel erg moeilijk.
    • Graag met leestekens en hoofdletters typen.
    • OOC graag met haakjes; [] {} () - -
    • Houd het graag REALISTISCH! Bijvoorbeeld: Hybrides zijn slaven en zullen dus niet snel als gelijken behandelt worden. Als dat wel gebeurt waarschijnlijk alleen in het geheim. Relaties beginnen niet zomaar en nooit zal alles koek en ei zijn in de villa van maffiabazen.
    • Als je een week niet hebt gereageerd zonder te laten weten waarom lig je er zonder pardon uit.
    • Reserveringen blijven 72 uur staan. Reservatie telt tot dat de rol helemaal af is.
    • Geen Mary Sue's (perfecte personages)
    • Naamsveranderingen doorgeven.
    • Geen personages van anderen besturen.
    • 16+ mag
    • Alleen C_A_L_M_ of Styford maken nieuwe topics aan.

    Op het overtreden van al deze regels staat na 3 waarschuwingen het verwijderen van je personage(s).

    Veel plezier!


    • Het Begin •
    De ochtend breekt langzaam aan in de villa. Iedereen begint rustig zijn dag en mogelijke taken. De vakanties worden misschien nog wat verder uitgeplant en vriendschappen geheeld, die eerder spanningen hebben ondervonden.

    [ bericht aangepast op 27 dec 2014 - 21:53 ]


    Bowties were never Cooler

    Ashton Irwin
    Harry was echt de prachtigste jongen ter wereld en ik zou hem graag horen smeken en gillen, maar zeker nu onze huisgenoot kwam vragen om iets meer rust, vond ik het wel zo netjes om rekening met ze te houden. Daarom gooi ik Harry op zijn bed en ging op hem zitten, zodat ik hem nog wat kon plagen en dan kon vastbinden. Misschien was het wat overdreven, maar ik vond het echt geweldig om hem zo hulpeloos en kwetsbaar te zien liggen. Ik was degene die nu alles zou besluiten over zijn lichaam en dat voelde vreemd genoeg heel goed. Misschien was er iets van zijn sadisme overgeslagen in de loop der jaren. Ik wilde hem nogsteeds echt nooit pijn zien of laten lijden, maar dit gaf me toch wel het gevoel van de touwtjes compleet in eigen hand nemen, zonder dat hij er nog ook maar iets aan kon doen. Bij zijn grom trok ik de band nog iets harder aan, maar niet zo strak dat die in zijn huid zou snijden. Ik wilde alleen niet dat hij los kon komen. Daarna knoopte ik mijn bandana over zijn ogen en hobbelde stilletjes mijn kamer uit en zijn kamer in. Daar zocht ik door zijn lades naar wat leuke dingetjes. Ik vond de gag van gister, die ik bij me hield. Ik zag nog wel wat andere dingetjes liggen, maar van een deel wist ik niet wat ze waren en van de anderen wist ik niet of het voor nu wel zo gepast was. Dat zouden we wel kunnen proberen als we alleen waren en we alle tijd hadden om dingen uit te proberen en hij me dingen kon uitleggen die ik niet snapte. Voor nu pakte ik alleen een klein zweepje met zeven strengen eraan en de gag, naast natuurlijk wat glijmiddel. Dat was hopelijk genoeg en dan konden we toch wat nieuws proberen, of in elk geval ik kon iets nieuws proberen. Ik liep zo stil mogelijk terug naar mijn kamertje, zodat hij me niet aan zou horen komen. De deur bleef daardoor op een klein kiertje staan, maar die zou ik zo wel dicht doen. Eerst eens kijken hoe gevoelig hij was. Ik liep doodstil naar hem toe en nam de twee andere voorwerpen in een arm, voor ik de strengen van de zweep vederlicht over zijn rug liet glijden. "Wees maar niet bang, Curly baby. Daddy zal goed voor je zorgen." zei ik zacht genoeg dat hij het net zou kunnen horen. Het was vreemd om mezelf Daddy te noemen, maar aan de andere kant voelde het ook heel erg goed. Ik zette het flesje weg en legde de zweep er voor nu naast. Daarna liep ik naar de deur on deze goed te sluiten en op slot te doen. Het slot gebruikte ik nooit, dat mocht ik ook eigenlijk niet, maar nu leek me een mooie uitzondering. Ik liep terug en ging weer op zijn bovenbenen zitten. Ik boog wat naar voren en beet zachtjes op zijn oorlel. "Dus Curly baby. Heb je nog iets te zeggen voor je hopelijk stil genoeg zal blijven, om de rest te laten slapen, terwijl ik jou heerlijke lichaam onder handen neem." fluisterde ik zacht in zijn oor. Nu was het aan hem om de goede woorden te kiezen, want daarmee kon hij me nogsteeds heel erg sturen. Ik was namelijk nogsteeds niet helemaal thuis in dit alles, hoe heerlijk en fijn in het ook vond.


    Bowties were never Cooler

    Calum hood

    Niall trekt rustig mijn boxer omlaag en ik slaak een pijnlijke kreet als ik de korsten mee voel scheuren. Daarna voel ik al snel de zachte koude creme over de wonden gaan.. "Maak je er geen zorgen om dat, Calum. Je had beter kunnen weten, maar als je sommige tekenen over het hoofd ziet, mis je dat alles al snel." zegt hij en ik slaak een zucht. Het deed best pijn dat insmeren maar daarna zou het beter zijn. Niall zei precies hetzelfde. Het lag aan mij, ik was gewoon een dom en lomp beest. Tranen schieten weer in mijn ogen."Blijf zo maar even liggen. Als je in slaap valt is het geen ramp. Zolang je de crème maar goed laat intrekken. Dan helpt het, het beste." "Oke"zeg ik en hoor hem zijn handen schoonmaken. Ik voel zacht gekriebel in mijn haren waardoor tevreden bromgeluiden mijn mond verlaten."Rust maar wat, Calum.". Hij loopt weg en de deur gaat dicht. Ik slaak een zucht en begin te snikken. Ace had een hekel aan me,alle baasjes hadden een hekel aan me. Ik had helemaal niemand. Eigenlijk.moeten ze een hersenfoto maken en dan zien ze dat het mijn schuld niet was. Snikkend druppen tranen op mij shirt en het kussen van Niall. Met een nat gezicht en natte kussen val ik toch inslaap.


    Change is for weirdos ~ Niall Horan

    Harry Styles
    Wat ongemakkelijk wiebelde ik heen en weer toen Ashton de halsband om mijn polsen nog strakker aan trok. Het deed nog net geen pijn, maar prettig was zeker anders. Ik kon toch met geen mogelijkheid mezelf bevrijden, dat wilde ik niet eens. Het was te fijn om weer compleet overgeleverd te zijn aan iemand, en dat die iemand Ashton was maakte het allemaal nog beter. Ik vertrouwde hem met mijn leven en dat maakte een heel verschil dan als ik dit met een vreemde deed. Sowieso liet ik alles wel met me gebeuren, maar bij hem wist ik zeker dat hij zijn best deed niet te ver te gaan en me pijn te doen. Vanaf het moment dat hij zijn bandana voor mijn ogen knoopte hoorde ik hem niet meer, wat ik wel had verwacht dat hij zou doen. Hij wist al te goed dat hij het verrassingselement had en ging daar vast gebruik van maken. Stil bleef ik liggen en plukte wat aan de halsband om te kijken of er een mogelijkheidwas het ding wat losser te krijgen. Dat lukte dus echt niet en met een zucht gaf ik op, al probeerde ik wel of ik in een wat comfortabelere positie kon liggen. In volle spanning bleef ik wachten tot Ashton terug zou komen en deed mijn uiterste best om hem te kunnen horen aankomen, maar uiteindelijk schrok ik toch toen ik plots leren strengen over mijn rug voelde gaan en naar adem hapte. Ik wist precies wat het was, en het was een van mijn favorieten. Een klagend geluid rolde over mijn lippen bij zijn woorden en ik kromde mijn rug automatisch naar de zweep toe toen de lichte aanraking verdween. "Schiet dan op," klaagde ik zacht, al wist ik dat hij zijn geplaag tot de limiet zou laten gaan en ik trilde en smeekte zonder stoppen voor hij me gaf wat ik wilde. Ik hoorde hoe hij wat wegzette en van me wegliep om de deur op slot te doen, wat waarschijnlijk het best was voor nu. Niet dat iemand zo dom zou zijn om hier naar binnen te lopen, de meeste begrepen wel wat er gebeurde, maar het was een fijner idee. Dit keer was ik er tenminste op voorbereid toen hij terug kwam en raakte ik niet oversensitief door onverwachte, lichte aanrakingen. Ik humde zacht door zijn gewicht op mijn benen maar piepte toen hij zijn tanden in mijn oor zette. Met een brutale grijns keek ik zo goed mogelijk naar hem op, zijn stemgeluid volgend aangezien ik hem niet kon zijn. "Ik wil gewoon zeggen dat je niet ruw genoeg met me kan zijn, Daddy," zei ik zacht en drukte uitdagend mijn kont omhoog tegen hem aan. Ik kende hem net goed genoeg om te weten dat hij dit soort opstandigheid niet wilde hebben. Als hij het goed deed, had hij me zo weer onder de duim. Ik dacht toch niet dat hij al mijn zwakke plekken al wist, hoogstens een paar. Andersom wist ik het ook niet, maar als we eens alleen thuis waren of op vakantie binnenkort, hadden we alle tijd voor onszelf en uitvinden wat elkaars zwakke punten waren en wat we fijn vonden tot in detail.


    Because I love him, do I need another reason?

    Ace von Monroe
    ondanks dat de verwarming aanstond trilde ik van de kou. Het was duidelijk dat ik me nog altijd niet helemaal honderd voelde en nog aardig ziek was. Iets wat ik er niet beter op maakte door hier te blijven zitten. Maar echt niet dat ik nu naar binnen ging. Iedereen daar bekeek het maar lekker. Al zou ik doodvriezen vannacht, het kon me niets schelen. Niets kon me op dit moment nog schelen. Ik zat in elkaar gedoken en staarde voor me uit, terwijl de tranen zachtjes over mijn wangen liepen. Ik wist niet meer wat het was. Ik hoorde blij te zijn dat Niall eindelijk een beetje het licht leek te hebben gezien. Dat er veranderingen aankwamen. Maar ik wist gewoon niet meer zo goed hoe ik er op moest reageren. Ik schok op toen Niall plots voor het hondenhok neerhurkte en veegde meteen ruw mijn wangen droog. Ik haalde mijn schouders op bij zijn vraag. Ik wist het echt niet. Op zich was ik wet gekalmeerd, want ik had niet meer de neiging iemand te vermoorden. Maar goed voelde ik me verre van. Ik sloeg mijn ogen neer op het moment dat zijn hand door mijn haar ging en zetten mijn nagels hard in mijn onderbenen, om niet over te lopen van emoties en mezelf een beetje rustig te houden. Weeral haalde ik mijn schouders op. Niet zo goed wetend hoe ik moest reageren en keek ik Niall hopeloos aan. Hij moest begrijpen dat ik dit niet binnen een dag kon. Dat hij niet alleen schaden had aangericht aan mijn lichaam, maar ook geestelijk. Hoe lief hij ook zou doen. Hij was nog altijd degene die mijn leven tot een hel had gemaakt. Ik slikte moeilijk en kneep mijn ogen even dicht om de tranen tegen te houden, maar het hielp niet. 'Ik wil het heel graag Niall en ik zal echt me best doen. Maar geef me niet nog maar een reden om je in twijfel te trekken.' We wisten allebei dat het dan afgelopen was.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Ashton Irwin
    Ik liet zacht de strengen van de zweep over zijn rug glijden, wat nu al een prachtige reactie gaf, maar ik had zo het gevoel dat het nog beter kon worden. Deze zweep kende ik. Harry had hem een paar keer op me gebruikt als ik wel straf hoorde te krijgen volgens de regels, maar hij er toch niet echt zin in had of m toch niet het wilde straffen. Zelfs als je flink hard sloeg kreeg je alleen wat kleine ronde blauwe plekken van de knobbels aan het einde en wat lichte rode striemen, maar het was verre van zo pijnlijk als een flinke uithaal van welke andere zweep dan ook. Ik plaagde hem wat met de zweep en mijn woorden, voor ik toch het ding weglegde en de rest van de spulletjes ook, voor ik de deur dicht deed en voorzichtig op hem ging zitten. Langzaam boog ik voorover en beet zacht op zijn oorlel voor ik hem toch enigsinds opgewonden in zijn oor toefluisterde. Het was duidelijk dat hij toch weer brutaal werd, wat ik er hardhandig uit ging krijgen, en dat wist hij ook. Zijn woorden deden me met mijn ogen rollen en ik drukte met een hand zijn kont weer terug. "En wat nu als ik het vandaag heel rustig aan wilde doen met je, Curly baby?" Ik legde mijn handen op zijn flanken en liet ze tergend langzaam langs zijn lichaam glijden tot ik bij zijn achterste kwam en daar mijn vingers naar binnen draaide, om ze weer zacht en langzaam over zijn ingang gaan en daarna verder naar beneden tot ik over zijn binnenbenen ging. "Heel rustig, want een brutaal kind moet eerst leren wat mag en wat niet voor hij krijgt wat hij wil." zei ik voor ik weer tergend langzaam naar boven ging. Uiteindelijk kwam ik bij zijn handen en greep mijn halsband daar stevig vast. Ik stapte van hem af en trok hem op zijn knieën, waarna ik met een vreemde beweging hem in mijn armen nam, een arm onder zijn knieën en een arm achter de zijnen langs, maar met mijn hand aan de halsband, in plaats van rond zijn arm. "Misschien dat je in de kou kan laten zien wat het je waard is, Curly baby." zei ik terwijl ik met wat moeite de deur van mijn kamer naar het balkon opende en hem daar op zijn knieën neerzette. De gag lag nog binnen, maar ik wilde eerst wel eens weten wat hij zou doen nu hij nog wat vrijheid had, voor ik hem helemaal hulpeloos maakte. Ik trok de bandana naar beneden, zodat hij wat kon zien, en aaide door zijn krullen. "Dus, Curly baby? Wat is je mijn ruwheid en jou genot waard?" vroeg ik zacht, wetend dat Ace en Niall ook buiten waren. Ace zou het zoizo wel horen, maar ik wilde wel voorkomen dat Niall te weten kwam wat we precies deden in de slaapkamer. Ik bleef wat aan zijn krullen plukken, terwijl het zwakke licht uit mijn kamer en het nog zwakkere licht van de maan ons van twee kanten belichtten. Ik was eigenlijk wel benieuwd wat hij zou bedenken nu hij de touwtjes leek te krijgen, maar met mijn handen op zijn hoofd kon ik hem nogsteeds alles laten doen wat ik wilde, zeker als zijn acties me niet bevielen... Of te veel bevielen, maar goed.


    Bowties were never Cooler

    Niall Horan
    Het was duidelijk dat Ace het allemaal lastig en moeilijk vond. Ik kon ook niet van hem verwachten dat hij me na nog geen dag kon gaan vertrouwen. Ik had hem tijdens zijn tijd hier verre van goed behandeld. Ik slikte en knikte toen bij zijn woorden. Ik wilde echt alles doen om onze band te versterker. Die zou hoogst waarschijnlijk nooit zo sterk worden als die tussen Harry en Ashton, maar hopelijk in elk geval een stuk sterker en vriendelijker dan die nu was. Voorzichtig ging ik wat verzitten en trok hem voorzichtig uit het hok in mijn armen, dicht tegen mijn borst aan. Zijn ogen waterden en zijn hele lichaamstaal was terughoudend, triest en erg argwanend. "Acey, zullen we naar binnen gaan? Het wordt best koud en misschien kan een knuffel en net een rustig nachtje als gister je overhalen toch met me naar binnen te komen." mompelde ik terwijl ik zacht door zijn haren aaide. "Als je het niet wil snap ik het ook, maar ik wil gewoon niet dat je doodvriest." zei ik zacht. Ik vond het nogsteeds erg moeilijk om mijn gevoelens te uiten. Het was goed mogelijk dat hij me egoïstisch vond, ook door deze uitspreken, maar ik vond het moeilijk om goed te brengen dat ik hem graag bij me wilde hebben en hem veilig wilde houden. Ik drukte een kus op zijn kruin en bleef rustig zitten met mijn armen om zijn warme lichaam heen. Zodra hij me weg wilde hebben zou ik weg gaan, maar tot dat punt zou ik hem proberen te beschermen en warm te houden met mijn lichaam. Met een hand bleef ik wat achter zijn oor kriebelen, maar meer was het ook niet. Ik wilde mezelf niet opdringen, maar ik wilde hem wel gerust stellen en hopelijk gezond en wel laten leven. Zijn leven was veel belangrijker voor me dan hij dacht en dan dat ik ooit had gedacht. Ik hoopte gewoon dat hij me ooit weer zou vertrouwen, maar de komende maanden, misschien wel jaren, zou dat waarschijnlijk niet gebeuren. Hopelijk zou dit een stapje in de goede richting zijn.


    Bowties were never Cooler

    Ace von Monroe
    Het was me allemaal even teveel. hoe groot en stoer ik me altijd ook voor wilde doen, ik stond dichter bij de afgrond dan ooit en alleen Niall was degene die me of dat laatste duwtje zou geven, of me terug naar vaste grond zou trekken. Ik wilde absoluut niet dat hij zoveel invloed in mijn leven had. Maar aangezien hij degene was waaruit heel mijn leven bestond, kon ik er niet echt omheen. De reden dat ik hem hopeloos aankeek. Hij wist het toch altijd zo goed, dan mocht hij nu eens laten zien hoe goed. Dat hij me daardoor uit het hok zou trekken, om me te knuffelen, had ik niet echt zien aankomen. Maar het enige wat ik kon doen was mijn gezicht in zijn nek verstoppen en mijn ogen dichtknijpen om de tranen tegen te gaan. Soms had je dat gewoon nodig, zo'n knuffel. Dat die van Niall kwam, nam ik daardoor maar voor lief, aangezien er verder niemand was om het te doen of waarbij ik het zou toelaten. Want hoe erg ik Niall waarschijnlijk ook haten. Hij was ook degene die dichterbij me stond dan wie dan ook. Het was behoorlijk tegenstrijdig, maar de waarheid. Ik beet op de lip bij zijn poging me te overtuigen om naar binnen te komen. Aan de ene kant wilde ik niets liever dan even die aanhankelijkheid voelen, maar aan de andere kant wilde ik gewoon even alleen zijn. Toch knikte ik uiteindelijk en haalde ik mijn gezicht uit zijn nek. Als ik nu niet mee zou gaan werken en zou proberen onze band wat soepeler te laten verlopen, zou ik die stap waarschijnlijk nooit gaan zetten. En ik moest het echt proberen. 'Het spijt me.' Fluisterde ik zacht, bang dat iemand anders het zou horen. Ik geloofde echt dat Niall zijn best deed. Ik vond het alleen moeilijk om meteen anders over hem te denken. laat staan om hem zoals Calum als een god te gaan beschouwen. Al zou dat toch echt nooit gebeuren als zou hij me vrijlaten.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Niall Horan
    Ik zat een tijdje gewoon in stilte met Ace in mijn armen. Het was misschien niet hetgeen wat hij het liefst wilde, maar hij leek wel wat te kalmeren. Ik voelde wat nats in mijn nek, maar zei er maar niets over. Ik probeerde hem wel nog te overtuigen naar binnen te komen, maar als hij niet wilde, zou ik daar ook vrede mee hebben. Uiteindelijk keek hij dan toch op, waardoor ik hem recht in zijn mooie donkere ogen aankeek. Zijn woorden deden me mijn hoofd schudden. "Nergens voor nodig, Ace. Nergens voor nodig. De enige die zich moet verontschuldigen ben ik. Het spijt me." zei ik terwijl ik nog zacht wat achter zijn oren kroelde. Het hoefde voor mij niet dat hij me aanbad als Calum, liever niet zelfs. Ik was gewoon een jongen die op een plek stond, waar hij qua persoonlijkheid eigenlijk niet thuis hoorde. Ik wilde het liefst gewoon een paar vrienden en wat liefde, meer niet. Dit was een probleem, want eigenlijk was mijn baan een heel eenzaam beroep. Ik had alleen Michael en Harry, maar die verachtten me, en mijn twee hybrides, waarvan er een mij als god zag en de ander me liever onder zes voet grond zag liggen. Ik drukte een kusje op zijn kruin en zuchtte zacht. Het was misschien allemaal wat vreemd hoe dit ging, maar familie was belangrijk en de twee hybrides waren zeker familie. Van boven hoorde ik zelfs wat geritsel en keek op. Ergens op een balkon zag ik wilde krullen, wat maar een ding kon betekenen, al wilde ik er liever niet over denken. "Laten we naar binnen gaan, want ik heb zo het gevoel dat het hier zo de rust zal worden verstoord." zei ik voor ik hem met veel moeite als een soort bruidje optilde. Hij was zeker niet zwaar, maar ik was gewoon enorm slap. Met wat moeite nam ik hem mee naar binnen en legde hem daar op de bank neer, voor ik toch nog even terug moest naar de deur om deze te sluiten. Daarna liep ik toch weer terug naar Ace en ging op de grond zitten. Ik had het steenkoud, maar als hij nog wilde praten, ging dat beter hier dan boven, waar Calum ons kon horen.


    Bowties were never Cooler

    Harry Styles
    Ashton moest toch in staat zijn een beetje brutaliteit de kop in te drukken, eigenlijk had hij geen keuze. Ik werd namelijk heel vervelend als ik merkte dat ik meer vrijheid kreeg of dat er niks aan gedaan werd. Zelfs al was ik er dol op compleet hulpeloos te zijn, als ik een kans kreeg om zijn gezag te ondermijnen nam ik die met beide handen aan. Zo daagde ik hem ook wat uit, en ondanks de bandana voor mijn ogen kon ik gewoon zien dat hij met zijn ogen rolde. Het zou me in ieder geval niet verbazen. Ik pruilde naar hem toen hij me weer naar beneden drukte en gromde wat onverstaanbaars bij zijn woorden. Automatisch versnelde mijn ademhaling door zijn handen die veel te langzaam naar beneden gleden, daar kon ik dus echt niet tegen. Ik was gewend aan snel en hard, dat was prima zo, maar langzaam en zacht was gewoon een pure marteling. Een marteling die net iets te heerlijk was. Ik kon niet anders dan zacht kreunen toen zijn vingers licht over mijn ingang gingen en hoopte net iets te erg dat ik dit keer meer dan alleen dat zou krijgen, waardoor ik nogal teleurgesteld was toen zijn handen verder doorgingen naar mijn benen. Een klaaglijk geluid rolde over mijn lippen door zijn woorden, hij wist dat mijn geduld nihil was, en in de slaapkamer al helemaal. "Dat kun je me niet aandoen," klaagde ik. Ik had het dan ook wel zelf uitgelokt, maar toch. Zodra zijn handen bij de halsband om mijn polsen waren klom hij van me af en trok me overeind. Op dit punt verwachtte ik van alles van hem, maar niet dat hij me op zou tillen. Geschrokken probeerde ik me aan Ashton vast te klampen, wat niet bepaald ging met mijn handen aan elkaar gebonden. Ik was niet bang dat hij me ooit zou laten vallen, op wat voor manier dan ook, maar het was een onbehaaglijk gevoel dat ik me nergens aan vast kon houden. De koude lucht op mijn huid en de koude grond onder mijn benen toen hij me uiteindelijk op mijn knieën zette deed me rillen, het was veel te koud hiervoor. Met grote oogjes keek ik naar hem op toen hij de bandana omlaag trok en ik weer kon zien. Ik grijnsde half naar hem bij zijn vraag en humde even door het aaien door mijn haar. "Alles, zolang het in het slaapkamer blijft. Je hebt geen idee hoeveel ik al heb gedaan in mijn leven. Wat je ook kunt bedenken, ik heb het al gedaan," zei ik uitdagend, voor ik me zo draaide dat ik mijn lippen tegen zijn bovenbeen aan kon zetten zonder oogcontact te breken. Ik kuste net zo langzaam omhoog als hij dat daarstraks met zijn handen bij mij had gedaan zodat ik na even met mijn tong langs zijn lies kon gaan. Mijn woorden waren zeker waar, ik had veel meer gedaan en meegemaakt dan iemand op mijn leeftijd zou moeten, geen enkel ding was me nog te vreemd. Daarbij was ik zeker bereid nieuwe dingen te proberen als Ashton iets kon verzinnen. Ondanks dat ik nu best veel macht kreeg, bleef ik op mijn knieën aangezien ik mijn handen toch niet kon gebruiken en vanaf hier was mijn mond veel effectiever. Ik kuste en likte rond zijn liezen en heupen, maar telkens net niet bij zijn lengte om hem net zoveel te frustreren als hij mij had geflikt.


    Because I love him, do I need another reason?

    Ashton Irwin
    Harry dacht duidelijk dat ik niet zo wreed kon zijn als ik hem toezei, maar dat kon ik wel zeker als ik wilde. Dan kende hij me nog niet goed genoeg en ik mezelf eigenlijk ook niet. Ik dacht niet dat ik een wreed persoon was, dat ik hem niet kon laten lijden, maar blijkbaar kon hij het wel uit me krijgen. "Ik kan je alles aandoen wat ik wil, Curly baby. Vergeet dat niet." zei ik zacht voor ik mijn halsband om zijn polsen stevig vastgreep en hem optilde. Hij leek dit niet heel erg te waarderen, maar hij had zelf gezegd dat hij overal genomen wilde worden, dan ging dat dus ook gebeuren ook. Ik nam hem mee naar het balkon, om hem daar op zijn knieën te zetten en voor hem te gaan staan. Ik zag hem rillen, waarschijnlijk van de kou, maar ik ging eens kijken of ik hem wat kon opwarmen. Ik trok mijn bandana van zijn ogen en stelde hem wat voor. Ik zag hem nogsteeds vrij brutale glinsters in zijn ogen twinkelen. Misschien had ik hem nu niet een beetje vrijheid moeten geven, zeker toen ik zijn woorden ook nog hoorde, maar daar wist ik wel wat op. Mijn vingers haakten zich stevig door zijn krullen zodra hij met zijn lippen mijn huid beroerden. Zeker toen hij langs mijn liezen likte kreeg ik wel wat zwakkere knieën. Langzaam werd mijn frustratie erger, maar uiteindelijk was ik hem flink zat. Ik trok hem hard naar achter aan zijn haren met een grom. "Dat was je laatste kans, Curly baby. Geen ruwheid voor jou. Misschien laat ik je wel gewoon hier liggen, vastgebonden en klaar, en kom ik je morgen weer halen." mompelde ik, voor ik mijn bandana weer over zijn ogen schoof en toen naar binnen liep om de gag te halen. Het was niet dat ik hem wilde pesten, maar ik kon er slecht tegen dat als ik eenmaal dominantie werd toegegeven, iemand het probeerde weg te nemen of te ondermijnen. Ik liep stilletjes terug en ging doodstil achter hem staan. Met een hand kneep ik zijn neus dicht, om met mijn andere hand klaar te staan om de gag in zijn mond te drukken. Nee, hij kwam echt niet gemakkelijk weg met zijn brutaliteit. Ik had hem zoizo niet helemaal vergeven en dit hielp niet mee met zijn zaak. Tuurlijk vond ik het ook gewoon leuk om hem te plagen, maar zeker omdat hij het er nu zeker toe had gepushed, zou het alleen maar erger voor hem worden. Straks zou ik hem gewoon ergens neerleggen en gewoon over zijn ruggengraat of borst strelen, terwijl ik wat anders ging doen. Misschien haalde ik wel het stapeltje tijdschriften van onder zijn matras vandaan, en legde die daarna weer snel terug, want zelfs nu mocht ik er zeker niet aanzitten. Ik hoorde er niet eens van te weten, dus het was maar mooi dat hij een blinddoek om had. Ik was nu nog niet helemaal klaar met het idee van mijn plan, maar het ging voor hem zeker niet makkelijk worden. Ik ging in elk geval proberen hem zo hopeloos en smekend mogelijk maken, wat me denk ik met wat tijd en lichte strelingen op de juiste plekken goed zou lukken. Nu maar eens even kijken of hij nog iets voor zijn zaak te zeggen had, want anders sleepte ik hem gewoon mee naar binnen en hem alleen laten liggen met wat geluiden en zachte strelingen, meer niet. Hopelijk realiseerde hij zich dat zich heel goed.


    Bowties were never Cooler

    Ace von Monroe
    Ik had het altijd als iets positiefs gezien dat ik zo'n uitmuntend gehoor had. Dat ik dingen mee kon krijgen die niet voor mijn oren bestemd waren. Maar zins Ashton en Harry het met elkaar deden, wilde ik nog liever doof zijn. Echt, ik hoorde die twee niets anders meer doen dan elkaar ophitsen, elkaar lekker maken en neuken. Volgens mij deden die twee niets anders meer. Want ook nu waren ze weer aan de gang. En dat terwijl je zou denken dat ze klaar zouden zijn na al dat gekreun van daarnet. Maar misschien hoorde dat. Ik wist het niet, want ik had verder nog nooit een relatie gehad of ubberhaupt ook nog maar iets seksueels gedaan. Hoe kon het ook, want ik zag niemand anders dan de mensen binnen dit huis en het was nou niet zo dat Niall en ik elkaar zo erg mochten om het even uit te proberen. Maar voorlopig probeerde ik me er voor af te sluiten en me te concentreren op Niall zijn hand die achter mijn oor kriebelde en het feit dat hij me enigszins kalm wist te houden. Ik verontschuldigde mezelf, maar Niall leek er niets van te willen weten en alleen maar naar binnen te willen. Iets wat uiteindelijk ook snel gebeurde, enkel niet op de manier hoe ik verwacht had. Ik verstijfde meteen zodra Niall me optilde, maar moest me al snel aan het vastgrijpen, bang dat hij me zou laten vallen. Ik was zo uit mijn doen dat ik er verder niet echt over nadacht wat er gebeurde en liet alles over me heenkomen. Zodra Niall me op de bank legde, krulde ik helemaal op en trok ik mijn staart tussen mijn benen om mezelf warm te houden. Ik volgde Niall met mijn blik, die nog snel de deur dicht deed en uiteindelijk bij me op de grond ging zitten. Alsof de rollen waren omgedraaid. Zwijgend keek ik hem aan, niet zo goed wetend wat te zeggen. 'Kan ik mijn halsband om mijn pols houden?' Vroeg ik uiteindelijk zachtjes. Hij had het gehad over tatoeages en chips, maar daar zat ik absoluut niet op te wachten. Gewoon omdat dat niet verbroken kon worden. En voorlopig was mijn nek nog niet geheeld en wilde ik ook niet dat gevoel van benauwdheid terug. Verder was het gewoon iets om de aandacht naar af te leiden, aangezien ik totaal niet iemand was die over zijn gevoel praten en dat ook liever wilde voorkomen.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Calum hood

    Langzaam word ik wakker. Ik had niet erg lang geslapen maar het voelde gewoon raar dit bed. Ik kom omhoog en zie het bed vol haren. Met een zucht haal ik uit gewoonte het bed af en dek het opnieuw op. Ik loop met de beddengoed naar het washok eb prop de was erin. Mijn billen deden nu al veel minder pijn door het zalfje. Ik pak de wasspullen en ik maak alles klaar en zet de was aan. Denkend aan het hiervoor gaand gesprek loop ik naar Niall zijn kamer. Onder bed pak ik het balletje. Ik mocht vrij naar buiten in de tuin. Ik trek mijn shirt uit omdat hij anders echt vies ging worden en loop naar buiten. Ik had stemmen van Ace en Niall uit de woonkamer gehoord en besloten ze met rust te laten. Vragen of storen werd nooit gewaardeerd door beide op welk manier dan ook. Buiten begin ik vol energie in de grote tuin te rennen. Genietend van de frisse lucht en vrijheid ren ik op mijn handen en voeten. Na even te hebben gerend draai ik als een hond wat door het gras en zand waardoor ik nogal vies werd maar de hond zat nu meer in me dan het mens. Spelend met mijn bal begin ik enthousiast te blaffen naar de bal en duw hem steeds weg en bijt erin als ik hem weer pak. Mijn staart zwiert vrolijk rond terwijl ik rollend over het gras naar de bal hap en blaf en grom


    Change is for weirdos ~ Niall Horan

    Harry Styles
    Misschien had ik wat beter na moeten denken voor ik Ashton had geantwoord op de vraag waar, want het was wel erg koud buiten. Niet dat ik bang was dat het lang zo zou blijven met hem in de buurt. Ik kon wel zeggen dat het geen slimme zet van hem was om me mijn zicht terug te geven. Bij elk sprankje vrijheid die ik kreeg kwam mijn dominante kant omhoog zetten die ik zeer zelden toonde in deze situaties. Bij zijn voorstel vertelde ik hem dat ik overal toe bereid was om te krijgen wat ik van hem wilde, het meeste had ik toch al ooit eens gedaan. Het was slecht voor iemand zo jong als ik, maar de meeste mensen hadden ook niet zo'n verrotte jeugd als ik en hoefden niet naar iets anders te grijpen om het voor even te kunnen vergeten. In eerste instantie was dat voor mij alleen pure pijn geweest, wat gecombineerd werd met seksuele handelingen toen ik voor mijn zestiende verjaardag mee werd gesleept naar de hoeren. Ondertussen kon ik er echt niks meer aan doen dat ik constant mijn grenzen opzocht, of die van anderen. Ik richtte me op om mijn lippen op zijn huid te drukken en ik nam het maar voor lief dat hij me steviger vasthield bij mijn haar. Het was toch niet alsof ik ooit dominant genoeg zou zijn om niet nog ergens onder controle gehouden te worden. Om het allemaal nog wat erger te maken gleed mijn tong langs zijn liezen, waardoor het al snel te zien werd wat voor effect ik op Ashton had. Ik piepte pijnlijk toen hij me plots hard aan mijn haren naar achteren trok en keek hem met grote oogjes aan. Volgens mij had ik toch echt niks fout gedaan, als hij iets van me had gewild had hij me gewoon aan moeten sturen en ik deed het voor hem, dat ik alles zou doen had ik net wel duidelijk genoeg gemaakt. Bij zijn beschuldigende woorden sloeg ik mijn ogen neer en kroop wat in elkaar in een meer onderdanige positie. Ik sprak hem niet tegen. Als hij vond dat ik het verdiende, verdiende ik het ook. "Het spijt me, Daddy," mompelde ik zacht nadat Ashton de bandana weer voor mijn ogen had gedaan. Ik hoorde hoe hij terug de kamer in liep, het was best koud zo zonder zijn lichaamswarmte in de buurt. Ik was alsnog niet bang dat hij me in de kou liet zitten of me uiteindelijk niet gaf wat ik van nodig had. Mijn vertrouwen lag volledig bij hem en ik vertrouwde hem er dan ook op dat hij goed voor me zorgde, zelfs al deed ik niet gelijk precies zoals hij dat wilde. Geschrokken hapte ik naar adem toen ik hem mijn neus voelde dichtknijpen, maar kreeg snel genoeg door dat hij het deed om de gag in mijn mond te krijgen. Als het kon had ik hem nu met smekende oogjes aangekeken, al was het maar om het onvermijdelijke plagen dat ging gebeuren een beetje te verminderen. "Alsjeblieft," kon ik nog uitbrengen, nu elk spoortje van de dominantie die ik eerder had verdwenen. Ik wilde gewoon dicht tegen hem aangehouden worden, zijn warmte en veilige armen om me heen voelen terwijl ik gedempt zijn naam uitschreeuwde. Zoveel was het niet gevraagd, maar ik wist heel zeker dat ik daar nog lang op moest wachten als het aan hem lag.


    Because I love him, do I need another reason?

    Niall Horan
    Ik was slecht met gevoelens, zowel mijn eigen als die van anderen. Dat zorgden vaak voor ongemakkelijke situaties zoals deze en ijzige stiltes. Ik nam toch wel de maatregel om Ace mee naar binnen te nemen, zeker toen ik ook geluiden van een balkon hoorde komen waardoor ik zeker wist dat Harry en Ashton bezig waren met elkaar te nemen. Werden die dan nooit moe? Zelf wist ik er weinig van en had ik er geen enkele ervaring mee, maar je kon toch niet constant daarmee bezig zijn? Blijkbaar wel, want ze liepen nogsteeds te kreunen. Ik voelde hem verstijven toen ik hem optilde en ik gaf hem geen ongelijk, want ik was maar net sterk genoeg om hem te houden. Uiteindelijk legde ik hem dan toch neer op de bank en zag hem opkrullen in een klein bolletje, terwijl ik de deur sloot en bij hem kwam zitten op de grond. Zacht begon ik door zijn haren en over zijn rug te aaien, terwijl de licht ongemakkelijke stilte voortduurde. Ik hield niet van stiltes, maar had nu niet echt iets om het mee op te vullen op dit moment. Bij Ace zijn vraag knikte ik. Ik zag niet waarom niet eigenlijk. Als hij dat liever wilde dan om zijn nek zag ik het probleem niet. Hij had nogsteeds een identificatie bij zich dat hij een eigenaar had en dat was het belangrijkst, want anders zou hij nog wel eens opgepakt kunnen worden door de ongediertebestrijding. "Tuurlijk mag dat. Het is gewoon dat de regels hier en in een aantal andere landen zo zijn dat hybrides zonder eigenaar door de ongediertebestrijding worden opgehaald en ik wil niet dat jullie daar een kans op lopen."zei ik voor ik met mijn andere hand wat met zijn halsband om zijn pols. Ik zou anders wel kijken naar een echte polsband, in plaats van een puppyband. Ik liet mezelf tegen de zijkant van de bank zakken en zuchtte. Op het tempo van mijn hand die over zijn lichaam gleed begon ik zacht te neuriën om de stilte wat te verbreken. Ik wist niet zo goed wat ik anders moest doen. Inmiddels hoorde ik van buiten wat geblaf komen en wist dat Calum weer bezig was. Ik liet hem maar. Zolang niemand begon te klagen, zou dit hem hopelijk helpen iets meer te focussen, alleen zou het geblaf als het heel lang aanhield wel irritant. "Heb jij dat nooit nodig om je even helemaal te laten gaan?" vroeg ik zacht. Ik wist eigenlijk niet wat ik op deze vraag moest verwachten, maar alles wat de stilte zou breken zou erg fijn zijn.


    Bowties were never Cooler

    Ashton Irwin
    Ik hoorde Harry piepen toen ik hem wegtrok van mijn heupen. In mijn ogen was hij zeer zeker bezig met plagen en daar had ik nu geen zin meer in. Ik maakte het hopelijk duidelijk dat ik dit zeker niet pikte van hem. Hij zou beter moeten weten, zeker als ik zijn woorden moest geloven, wat ik deed aangezien ik vaak genoeg delen ervan mee had gekregen. Ik trok mijn bandana weer voor zijn ogen, om niet direct overgehaald te worden door zijn puppyogen, maar zijn woorden, deden mijn benen nog net iets weker worden, en ik wilde bijna direct ingeven, maar ik wist mezelf net op tijd uit de situatie te nemen om de gag te pakken. Ik zou hem zeker wel gaan plagen, langer dan ik anders zou doen, maar uiteindelijk zou ik me toch niet meer in de hand kunnen houden, dat wist ik ook wel van mezelf. Ik ademde nog eens diep in en liep toen naar buiten, waar ik achter mijn pluizige knuffelbeertje ging staan en zijn neus dichtkneep, wat direct het juiste effect opleverde. Alleen zijn woorden, deden me toch wat verzachten en me van gedachten veranderen. De echte sex zou ik nog wel uitstellen voor zolang dat ging, maar misschien op een iets minder zachte manier dan hem strelen onder het lezen van schunnige blaadjes. Zoizo had ik weinig behoefte om anderen dan Harry naakt te zien, maar misschien kreeg ik er nog wat ideeën uit. Ik deed voorzichtig de gag in zijn mond en knielde toen achter hem neer, mijn benen aan weerszijden van de zijnen en mijn lichaam tegen het zijne aangedrukt, zodat hij ook prima kon voelen dat hij me verre van koud had gelaten. Ik bracht mijn lippen naar zijn oor en liet mijn adem er even tegen slaan voor ik mijn mond open trok. "Okay, Curly baby. Ik geloof je, maar geef me geen reden je in twijfel te trekken." fluisterde ik hees in zijn oor, terwijl ik heel langzaam tegen hem aan reed. Ik wilde hem gek maken, en dat zou pas het begin zijn voor hem. Het ging een lange avond worden. Zelf vond ik het geen probleem om nog een tijdje aan te klooien, want ik had geen idee wat ik ging doen met Harry. Daarvoor zou ik mogelijk toch een van zijn blaadjes moeten pakken, maar met het zweepje wat nog binnen lag kon ik vast wel nog wat leuke dingen uit hem kunnen krijgen. Zijn handen zaten nu wel in de buurt van mijn heupen en zaakje, maar ik had er nu wel vertrouwen in dat hij niets ging doen. Hij leek nu echt geen greintje dominantie meer in zich te hebben, wat heel erg goed was. Hoe onderdaniger hij was, hoe meer ik kon doen zonder me ook maar zorgen hoefde te maken over een tegenreactie. Nu zou hij alles al wel een keer hebben gedaan, maar ik wilde toch kijken of ik hem iets nieuws kon laten ondervinden. Het zou waarschijnlijk moeilijk gaan omdat hij eigenlijk verplicht een gag om moest, zodat hij niet te veel herrie zou maken. Ik liet mijn handen even zacht over zijn flanken gaan en maakte toen mijn bandana los, om die over de gag en zijn mond te binden, om hem hopelijk nog iets beter stil te houden. "Dus. Is er nog iets wat je heel graag ooit wilde uitproberen, Curly baby? Of heb je toch alles al gedaan? Knikken voor het eerste, nee schudden voor het tweede." fluisterde ik weer hees in zijn oor, terwijl ik mijn heupen tegen hem aan bleef rollen. Nee, hij ging het niet gemakkelijk krijgen vanavond, wat hij ook koos.


    Bowties were never Cooler