• Five maffia masterminds and their hybrid pets living in a luxury villa in London. Anything could happen...





    In een grote villa in Zuid-West London zit het hoofdkwartier van de beruchtste bende van Europa, van de wereld eigenlijk. Iedereen weet het, maar niemand durft er ook maar binnen te vallen. Dat is namelijk zeker het laatste wat je ooit zal doen. Terwijl het bovengronds een prachtige villa is met alle luxe die je, je kan voorstellen, liggen eronder de meest verschrikkelijke en gevreesde martelkamers ter wereld. Als je hier op uitnodiging komt zal je er niets van merken en als je hier zonder uitnodiging komt zal je er nooit meer uit ontsnappen. In de villa wonen de meest gevreesde criminele meesters ter wereld. Iedereen weet dat zij erboven staan, maar ze hebben niets om het concreet te maken. Het zijn spinnen in een crimineel web en weten precies hoe elke draad trilt en hoe die uitwerking zal zijn. Hun duizenden onderdanen door heel Europa, met takken door de hele wereld heen, kunnen met een knip van hun vinger vervangen worden als ze op een of andere manier uitvallen. Toch leven ze hier enigsinds normaal, voor zover dat kan. Natuurlijk is de materiele luxe van het huis niet de enige luxe waarvan zij genieten. Naast hun duizenden maffia onderdanen, hebben ze elk een persoonlijke slaaf, een hybride, een kruising tussen een mens en een dier. De een heeft spitse oortjes en een dikke pluimstaart als die van een vos, terwijl de ander lange slappe oren heeft en een vrolijke kwispelstaart als die van een hond, en allemaal hebben ze een halsband met hun naam erop en die van hun baas. Jaren geleden zijn mensen gaan experimenteren met het mixen van mens en dier, wat in deze tijd succesvol is gelukt. Mensen houden hybriden als huisdieren, of meer huisslaven. Ze doen alle taken in huis en slapen in een mand. Soms hebben ze een vriendelijk eigenaar die ze als gelijke behandelt, maar dat komt nog zelden voor. Ook bij de maffia zijn het gewoon slaafjes die worden afgedankt, of afgemaakt, als ze onbruikbaar worden. Ze hebben een eigen kamertje, niet veel groter dan een politiecel met een bed, wc, wasbak, spiegel, douche en een luikje waar eten en drinken doorheen komt, met een deur naar de gang en de slaapkamer van hun persoonlijke meester. De ene zal strenger zijn voor zijn slaaf dan de ander, maar het blijven huisdieren van maffialeden, dus daar zullen altijd risico's aan hangen. Maar misschien zijn de hybrides wel meer voor hun meesterss dan alleen slaven, of misschien zoeken juist de slaven wel steun bij elkaar, wie weet.


    • Rollen•
    • Niall Horan • Maffia-CEO • C_A_L_M_
    • Zayn Malik • • •
    • Liam Payne • • •
    • Harry Styles • Maffia-Martelbeul • Stywin
    • Louis Tomlinson • Labrador-Hybride • Styson

    • Michael Clifford • Maffia-Computernerd • ZaynJavaddMalik
    • Luke Hemmings • • •
    • Calum Hood • Duitse Herder-Hybride • IrishNialler
    • Ashton Irwin • Walibi-Hybride • C_A_L_M_

    • Ace Mitchell von Monroe • Wolf-Hybride • ZaynJavaddMalik


    • Regels •
    • Minimaal 7 regels, 200 woorden, schrijven, dat is niet heel erg moeilijk.
    • Graag met leestekens en hoofdletters typen.
    • OOC graag met haakjes; [] {} () - -
    • Houd het graag REALISTISCH! Bijvoorbeeld: Hybrides zijn slaven en zullen dus niet snel als gelijken behandelt worden. Als dat wel gebeurt waarschijnlijk alleen in het geheim. Relaties beginnen niet zomaar en nooit zal alles koek en ei zijn in de villa van maffiabazen.
    • Als je een week niet hebt gereageerd zonder te laten weten waarom lig je er zonder pardon uit.
    • Reserveringen blijven 72 uur staan. Reservatie telt tot dat de rol helemaal af is.
    • Geen Mary Sue's (perfecte personages)
    • Naamsveranderingen doorgeven.
    • Geen personages van anderen besturen.
    • 16+ mag
    • Alleen C_A_L_M_ of Styford maken nieuwe topics aan.

    Op het overtreden van al deze regels staat na 3 waarschuwingen het verwijderen van je personage(s).

    Veel plezier!


    • Het Begin •
    De ochtend breekt langzaam aan in de villa. Iedereen begint rustig zijn dag en mogelijke taken. De vakanties worden misschien nog wat verder uitgeplant en vriendschappen geheeld, die eerder spanningen hebben ondervonden.

    [ bericht aangepast op 27 dec 2014 - 21:53 ]


    Bowties were never Cooler

    Calum hood

    Netjes wachtte ik en al snel ging de deur open."Fijn dat je er al bent." Zegt hij en hij aait me over mijn hoofd waardoor ik begin te kwispelen. "Als jij onze gasten zo binnen kan laten als de bel gaat is dat helemaal mooi. Harry komt als het goed is zo met Tristan en Sean, maar waarschijnlijk duurt dat nog heel even, want het gaat even niet zo goed met Ash." Ik knik even. " mag ik straks wat vragen" Iets Onzeker kijk ik hem aan. Ik was bang dat hij weer boos ging worden."Kan je ze zo hier neerzetten en wat water geven als ik er nog niet ben? Ik ga nog heel even bij Ace kijken.' Ik knik netjes. Ik ga naar de kraan en vul een kan met water en pak wat bekers. Daarna ging de bel en netjes ga ik naar beneden. Ik gebaar netjes dat ze me moeten volgen en ik breng ze naar het kantoor. " Lust u wat water" vraag ik zachtjes. Ik vond deze mannen erg eng. Ik schenk een beker in en geef het. " ik wil koffie"zegt een iets dikkere man. " het spit me maar mijn baas heeft me de opdracht gegeven alleen water te serveren"zg ik zachtjes. "Wat een klootzak' hoor ik hem zeggen. Mijn staart gaat tussen mijn benen. Ik slaak een piep als hij kwaad een harde klap op tafel geeft en piepend duw ik mezelf in een hoekje. Ik hoor de mannen lachen en ik hoopte maar dat Niall snel kwam.


    Change is for weirdos ~ Niall Horan

    Ace von Monroe
    Zo alles horen had zijn voor en nadelen. Het was nooit rustig in mijn hoofd, maar ik kwam wel altijd achter alle sappige verhalen en geheimen. Al wist ik niet of ik dit geheim wel had willen weten en kreeg ik rillingen over mijn rug van de fluisteringen. Ik wilde niet eens weten wat die twee 's nachts met elkaar deden. Maar blijkbaar hoefde je niet enkel een heel goed gehoor te hebben om er achter te komen, want Niall had het ook door. De reden dat ik in de lach schoot. God wat had ik graag hun gezichten willen zien. Ik hoorde een stoel en wist dat ik eigenlijk moest maken dat ik wegkwam. Maar het was Michael maar. Ik kon hem enkel niet helpen met zijn zoektocht en pakte mijn mok, waarna ik terug naar mijn kamer verdween, waar ik meteen weer onder de warme deken verdween. Ik ging opgekruld tegen de muur zitten, verpakt in dekens en mijn kop bouillon. Af en toe miste ik het dat ik hier niets had, zoals een tv of radio. Want aan zielspijn was zo natuurlijk geen hol aan. Ik keek verdwaast op toen Niall voor de deur stond. Letterlijk, want hij kwam niet naar binnen. 'Goed hoor.' Het was gelogen. Ik zeg er waarschijnlijk nov steeds niet uit en zo voelde ik me ook. Het zweet liep langs mijn voorhoofd en tegelijkertijd stond er kippenvel op mijn arm. Maar ik wilde niet meer ziek zijn. Ziek zijn was saai. Ik werd alleen in mijn kamer gedumd en kon het voor de rest uitzoeken.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Harry Styles
    Om eerlijk te zijn was ik als de dood voor wat ik ging aantreffen. Hij zou me goed genoeg moeten kennen dat ik geen woord meende wat van ik had gezegd, ik had hem alleen geprobeerd te beschermen op mijn manier, die niet altijd de juiste was. Dat nam niet weg dat ik alsnog zeker wist dat ik Ashton had gekwetst en dat ik er alles voor over had om hem me te laten vergeven, ondanks dat ik nul ervaring had met mensen troosten. Langzaam en twijfelachtig deed ik de deur naar zijn slaapkamer open en wilde vragen of hij er was, maar hij botste gelijk tegen me op en viel op de vloer. Ik stond als aan de grond genageld bij het aanzicht van de huilende hybride met iets wat verdacht veel leek op een strop in zijn handen. Ik had nooit gedacht dat ik zoveel effect op hem zou kunnen hebben, en zeker niet dat hij zich erdoor wilde verhangen. Oplettend gleden mijn ogen door de kamer voor ze weer naar Ashton gingen. "Niet eens een afscheidsbrief?" Was het eerste dat ik vroeg voor ik op mijn knieën naar de grond zakte. Ik was voorzichtig om hem niet aan te raken, ik wist zeker dat -dat het erger zou maken. Wel gleden mijn handen naar het stuk touw toe om een poging te doen die tussen zijn vingers uit te halen. Triest keek ik hem aan bij zijn harde woorden, ik had niet gedacht dat dit mij ook zo'n pijn zou doen, maar ik kon niet leven zonder Ashton aan mijn zijde. "Niets voor me beteken? Ashton, jij bent degene die me er meerdere malen van heeft weerhouden van het dak te springen of mijn polsen door te snijden. Zonder jou zou ik nog steeds een gevangene in mijn eigen verdriet zijn, maar jij hebt me geleerd daar niet in vast te blijven zitten en door te gaan met leven, hoe moeilijk dat ook is. Je hebt me door alles heen geholpen, denk je nou echt dat het niets voor mij betekent? Want dan ben je heel erg blind," zei ik zacht terwijl ik met mijn duimen zacht over de rug van zijn handen streek. Ik was hier echt niet goed in, ik had vaker mensen de dood in gepraat, maar nooit eruit. Toch deed ik mijn uiterste best, want ik kon gewoon echt niet zonder hem. Ondertussen begonnen de tranen zich ook in mijn ogen te vormen en gleden over mijn wangen, ik wilde hem zich niet schuldig laten voelen want het was zijn schuld niet, maar hij moest wel weten hoe ik me voelde. Ik twijfelde over wat wilde zeggen, het was de waarheid, maar het waren woorden die ik al in jaren niet meer had gezegd. "Het spijt me dat ik je pijn heb gedaan, dat was nooit mijn bedoeling, ik wilde je alleen beschermen. Ik hou van je, Ash. Ik weet niet op welke manier en dat kan me ook niet schelen maar ik hou van je, zo ontzettend veel. Genoeg om je te laten gaan, als je hier niet gelukkig bent. Maar doe het alsjeblieft niet alleen om van mij af te zijn, want zodra jij weg bent zet ik de loop van mijn pistool tegen mijn hoofd en kom je achterna," snikte ik zachtjes. Ik wilde zeggen dat hij me niet achter mocht laten, hij had beloofd me te helpen. Ik kon het alleen niet, het was zijn keus en daar had ik niks over te zeggen. Mijn handen hielden de zijne net iets te stevig vast, al zou ik gelijk loslaten als hij dat wenste. Ik had de neiging mijn gezicht in zijn borst te verstoppen en uit te huilen, al mijn angst om hem te verliezen eruit te laten, het ding was alleen dat ik dacht dat hij dat niet ging accepteren en me afwees, wat ik trouwens begreep. Er was een klein sprankje hoop dat dit nog goed kwam, maar ik zag het alsnog vrij somber in.


    Because I love him, do I need another reason?

    Ashton Irwin
    Door Harry zijn eerste woorden raakte ik alleen maar erger overstuur. Het eerste wat ik dan ook deed toen hij binnen mijn bereik zat gaf ik hem een harde klap in zijn gezicht voor ik losbarstte. Ik keek hem fel aan onder het spreken van de woorden die ik compleet meende. Intussen waren mijn handen stevig om de strop gesloten en was ik compleet van de kaart met mijn emoties. Harry was echt een enorme hurk en mijn rationele zelf kon daaromheen kijken, maar in deze staat ging dat echt niet meer. Ik voelde me verschrikkelijk, had mezelf bijna de dood in gejaagd, en dat alles alleen door een paar woorden van deze jongen voor me. Zijn woorden deden me eerst net iets beter voelen, net als zijn duimen over mijn huid, maar zijn laatste woorden schoten me weer compleet in het verkeerde keelgat. "Eerst ga je alles wat we deelde, wat blijkbaar minder speciaal was dan een nacht bij de hoeren, glashard ontkennen en daarna ga je me ook nog beledigen. Sorry, maar je zal echt met iets beters moeten komen wil je me van de balkonrand weghouden." beet ik hem woest toe. Ik was een emotioneel wrak waarin alle emoties door elkaar liepen. Ik was echt een ramp. Toen hij weer zijn mond open trok wist hij wel de goede woorden te vinden. Toen hij dan ook een snik slaakte brak ik ook en begonnen de tranen onstopbaar te lopen. Mijn schouders schokten enorm en mijn handen lieten de stop vallen op mijn schoot. Ik kreeg er niets meer in of uit. Ik klapte dubbel en liet me omvallen, zodat mijn hoofd op zijn schoot viel en ik me zo al huilend op krulde. "Je was zo gemeen. Dit moet je nooit meer doen. Mentaal kan ik dit gewoon niet aan. Fysiek mag je me compleet vernietigen, maar als je dit nog een keer doet ben je me echt kwijt, of het nu door de dood is of niet." snikte ik terwijl ik me vastklampte aan zijn shirt. Hij had me vernietigd, maar zeker als hij zo deed kon ik niet boos blijven, nooit. Misschien was het een zwakte, maar ik had hem nodig in mijn zwakke tijden en ik wilde hem beschermen in zijn zwakke tijden. Ik krulde me dan gewoon helemaal op, op zijn schoot. Ik had hem gewoon nodig, net als dat hij zei mij nodig leek te hebben. Ik was nogsteeds hevig aan het trillen en snikken, bang dat hij me alsnog flink pijn zou doen en dat hij aan het liegen was, omdat hij alleen maar een sloofje nodig had en ik nog enigsinds mijn werk deed. Als ik namelijk weg zou zijn, zou hij waarschijnlijk Calum krijgen, en dat wilde hij zeker niet. Hij zou flink veel moeite moeten doen, wilde hij mijn vertrouwen terugkrijgen en ooit nog iets seksueels van me krijgen. Als hij me het zou bevelen moest ik het dat wist ik ook wel, maar ik zou liever doodgeslagen worden met een zweep, dan dat ik daarnaar zou luisteren. Ik was een hybride en hij kon me gewoon in de kelder vastketenen en verkrachten als ik niet wilde, maar zolang ik iets over mijn eigen lichaam te zeggen had, was een nee, toch echt een nee, en dan leefde ik wel met de consequenties. Nu wachtte ik gewoon tot hij iets zou zeggen of doen, wat dit moment zou maken of breken, niet alleen dit moment, maar ook de relatie tussen ons. Dit bracht ons misschien dichterbij elkaar, maar kon ons ook verder van elkaar verwijderen dan ooit te voren.


    Bowties were never Cooler

    Niall Horan
    Aan de andere kant van de deur hoorde ik Ace zeggen dat het goed ging, maar zijn stem klonk of zijn keel met schuurmiddel en schuurpapier was geschrobd. Niet erg gezond dus. Ik duwde toen de deur helemaal open en zag hem opgekruld tegen de muur zitten met wat bouillon. Hij zag er echt doodziek uit. Ik aaide zacht over zijn hoofd en ging even op zijn bed zitten. "Je mag ook zeggen dat het niet goed gaat, Ace. Je hoeft je niet sterk te houden voor mij. Ik weet at je me een klootzak vind, en dat ben ik waarschijnlijk ook, maar ik heb geen slechte bedoelingen. Ik wil gewoon dat je je snel beter voelt en straks fijn kan gaan scrabbelen met mijn moeder, als je wil." zei ik voor ik even naar de badkamer liep om een washandje koud en nat te maken en een kruikje warm te maken. Toen ik ze eenmaal klaar had liep ik terug om het kruikje en het natte washandje voor hem te leggen. "Om wat af te koelen en op te warmen. Als je nog iets wil, gewoon even roepen of blaffen." zei ik zacht voor ik toch weer naar Calum vertrok. Als de Ieren weg waren had ik meer tijd, maar nu nog niet. Misschien zou ik daardoor harteloos lijken, maar ik wilde ook niet in de Ierse martelkamer terecht komen omdat ik nu te laat was en ze Tristan en Sean niet optijd terug hadden. Ik liep terug naar mijn kantoor en zag daar Cal in de hoek trillen en de Ieren lachen. Ik schraapte mijn keel, waardoor het stil werd, en ik ging zitten. Ze begonnen eigenlijk direct, maar met een gebaar kreeg ik ze stil. "Rustig. Ze komen eraan. Harry had alleen nog wat persoonlijke zaken die hij moest oplossen voor hij ze kan komen brengen. In de tussentijd wil ik graag toestemming vragen om naar Ierland af te reizen voor een familiebezoek." zei ik zakelijk tegen de mannen en vrouw. Intussen wenkte ik Calum dichterbij en wees hem met mijn handen erop dat hij naast me moest gaan zitten op de grond. Zij begonnen te overleggen, terwijl ik wachtte tot ik ter kalmering door de haren van de pup kon aaien. Ik vond het wel netjes om toestemming te vragen, waar ik nu op wachtte, net als op Harry.


    Bowties were never Cooler

    Calum Hood

    Tot mijn grote opluchting kwam Niall al erg snel binnen. De mannen begonnen gelijk druk te praten. De man die me angst had aangejaagd keek me af en toe grijnzend aan."Rustig. Ze komen eraan. Harry had alleen nog wat persoonlijke zaken die hij moest oplossen voor hij ze kan komen brengen. In de tussentijd wil ik graag toestemming vragen om naar Ierland af te reizen voor een familiebezoek." Stelt Niall ze gerust. Hij gebaart met zijn handen dat ik naast hem moest zitten en snel loop ik naar hem toe en ga naast hem zitten. Ik voelde zijn hand over mijn hoofd en nek gaan waar mijn haren zaten en ik kwispel tevreden van gebot. Een klein glimlachje verscheen op mijn lippen en mijn staart bewoog rustig heen en weer. Ik voelde af en toe een blik op me die me neer probeerde te halen maar doordat Niall me nu aaide en kalm maakte kon het me niet zo heel erg veel schelen. Ik had goed geluisterd. Ze hadden een beker water gehad en ik was beleefd geweest. Ik wist alleen nog steeds niet of ik het hem straks mocht vragen aanezien ik daarop een antwoord gehad had van hem.


    Change is for weirdos ~ Niall Horan

    Harry Styles
    Verschrikt knipperde ik bij door de brandende pijn in mijn wang, die had ik waarschijnlijk wel verdiend. Toch was het dat Ashton was, anders had ik teruggeslagen. Ik liet hem zijn preek tegen me houden terwijl ik hem met trieste oogjes aankeek. Dit was een grote zooi, ik had geprobeerd om iets goed te doen en wat ik voor terug kreeg was de enige die me in leven hield dit zichzelf om wilde leggen. Nu begreep ik zijn punt wel, maar dan moest hij de mijne ook aanhoren. Ik voelde me echt verschrikkelijk omdat hij dacht dat hij niets voor me was, terwijl hij juist mijn alles was. Zacht probeerde ik hem uit te leggen hoeveel hij werkelijk voor me betekende en het leek te werken in combinatie met het zachte aaien over zijn handen, voor even dan. Ik kon ook niets goed doen, zelfs niet bij degene waar ik het meest mijn best voor deed. Door zijn woeste woorden begonnen de tranen te lopen en schudde ik heftig mijn hoofd. "Ik bedoelde het niet zo. Zulke dingen zou ik nooit zeggen, zeker niet als je pal naast me zit. Ik dacht alleen dat je ondertussen begreep wat je voor me betekent. Als ik alleen om je gaf vanwege de klusjes die je voor me doet of de lust, waarom zou ik je dan vragen of je 's nachts bij me wil blijven en me vasthouden omdat ik bang ben?" zei ik met een verdrietige glimlach. Ik begon aan mijn tweede poging om hem te overtuigen dat het niet zo zat zoals hij dacht en zei zelfs dat ik van hem hield. Zoiets had ik niet meer gezegd sinds mijn ouders waren gestorven en het was echt wel een punt dat ik het nu tegen hem zei. Zachte snikken begonnen uit mijn borst te komen en Ashton had het blijkbaar ook helemaal gehad. Gelijk toen hij het stuk touw liet vallen griste ik ernaar en gooide het naar de andere kant van de kamer, ik wilde het niet in mijn buurt hebben. Met een hand aaide ik door zijn krullen en met de ander wreef ik over zijn rug, in de hoop hem iets te kalmeren terwijl ik er zelf ook niet al te best aan toe was. Hij was belangrijker op dit moment, belangrijker dan alles. "Het spijt me, ik heb je echt nooit pijn willen doen. Ik meende het niet, ik wilde alleen de argwaan verminderen en jou beschermen. Nu weet ik dat het op een foute manier was en geloof me, als ik het over mocht doen had ik het nooit gedaan. Wat wil je dat ik zeg? Wat moet ik doen? Want ik weet het zelf ook niet meer, Ash. Wat ik doe gaat toch wel fout," snikte ik en liet hem met een hand gaan om kwaad, op mezelf, de tranen weg te boenen. Ik trok hem wat omhoog zodat hij op mijn schoot zat en sloeg mijn armen stevig om hem heen, om mijn gezicht in zijn nek te verstoppen en alles wat ik in me had gewoon te laten gaan. Alle stress, woede en verdriet moest er gewoon uit, anders werd ik weer een tijdbom. Het zou later wel in me opkomen om de twee Ieren in mijn kelder naar Niall te brengen, maar dat ging om prioriteiten en mijn eerste was toch echt om de hybride te kalmeren en te beloven dat dit nooit meer zou gebeuren. Ik hield teveel van hem om hem zonder slag of stoot op te geven, en hij wist dat ik daar alles voor zou geven.


    Because I love him, do I need another reason?

    Ashton Irwin
    Harry zijn tweede poging om me te overtuigen van zijn goede bedoelingen was een stuk effectiever. De woede zakte af, maar het verdriet en de pijn kregen de overhand. Ik krulde me op op zijn schoot, al snikkend en trillend. Zijn hand die door mijn krullen ging kalmeerde me iets, maar niet heel erg veel. Ik was bang, zwaar gekwetst en vooral erg onzeker. Ik wist gewoon niet meer hoe we ervoor stonden. Dit was een grotere onzekerheid dan dat ik ooit had gekend. Mentaal en emotioneel had ik eigenlijk altijd wel een redelijk stabiele basis gehad, gebouwd op deze jongen, maar toen die door zijn woorden was weg geknikkerd, was er niets meer rechtop blijven staan. Zijn woorden zeiden van alles, maar hij had vooral spijt, dat was wel duidelijk. Zeker nu ik langzaam weer kalmer werd. Zijn armen die me omhoog trokken en zich tegen me aan hielden deden het snikken stoppen, maar ik trilde nogsteeds als een rietje. "Wees gewoon jezelf, zoals hiervoor. Lief als het kan, maar niet zonder reden. Bewijs me dat ik je op je woord kan vertrouwen, dat je het echt niet meende. Misschien bedoelde je het goed, maar dit was niet de manier." Ik tilde een van mijn trillende handen op en legde die op zijn wang. "Als het je lukt kan je nogsteeds op een leuke vakantie rekenen." fluisterde ik zacht. Ik wist dat dit misschien hem weer verkeerde bedoelingen gaf, maar ik wilde hem wel ook hoop geven dat het weer zo kon worden als het was, in niet een hele lange tijd. Hij hoefde me alleen weten te overtuigen dat hij het inderdaad goed meende. Met mijn vrije hand aaide ik zacht door zijn krullen. Ik was inmiddels langzaam gekalmeerd. Het was heel vreemd hoe zijn armen me konden kalmeren. Het had nog niet eens zo lang geduurd tussen mijn breakdown en nu. "Maar jij hebt nog wat te doen, Curly. Die vreemden in huis zorgen nu niet echt voor rust. Daarna kan je nog hetgeen krijgen wat ik je heb beloofd. Je hebt je dan wel slecht gedragen, maar ik hou me altijd aan mijn beloftes." zei ik tegen de jongen. Ik wilde niet dat hij me losliet, maar de kreunen uit de kelder en de herrie uit Niall's kantoor maakten me nu niet echt veel rustiger. Kijk, iedereen in dit huis wist waarschijnlijk na gisteravond wel wat er in godsnaam tussen ons speelde. Dat betekende niet de hele wereld het hoefde te weten. Dat de rest van de jongens het merkten, ach wat zou het. Ze waren toch familie, of er nu spanningen waren of niet, puntje bij paaltje waren we er nogsteeds allemaal voor elkaar. Of dat geloofde ik in elk geval. Nu waren er ook spanningen tussen ons, maar ik zou mijn belofte nooit breken, hoe klein die ook was geweest, zoals met zijn massage. Ik liet mijn hoofd op zijn schouder zakken en wachtte tot hij iets zou zeggen of doen. Ik wachtte gewoon af en bleef fijn tegen hem aan zitten om het laatste beetje verdriet, woede en pijn te doen afzakken door zijn armen. Hij voelde gewoon veel te vertrouwd. Het was net of we weer klein waren en ik was uitgescholden door de kinderen uit de buurt omdat ik een staart en pluizige oren had. Nu was die pijn niets vergeleken met deze, maar de oplossing was precies hetzelfde: Lieve woordjes en warme armen om me heen van de enige die me tot nu toe nooit in de kou had laten staan.


    Bowties were never Cooler

    Harry Styles
    Dat Ashton ondanks zijn duidelijke woede en teleurstelling tegenover mij zich alsnog op mijn schoot liet omklappen gaf mij genoeg hoop om te blijven proberen de hybride weer voor me te winnen. Want ik kon het niet aan om hem zo gebroken te zien, terwijl hij altijd de sterkste van ons twee was, zowel fysiek als mentaal. En het was mijn schuld dat het nu anders was. Ik deed mijn best om me nogmaals te verontschuldigen en vroeg hem wat ik moest doen om de schade te herstellen, want ik wilde geen enkele toekomst zien waarin we elkaar anders behandelden dan gisteren, of zelfs alles voor het avondeten. Ik trok de hybride omhoog zodat hij tegen me aan gedrukt zat en hield mijn armen stevig om zijn middel geslagen. Mijn handen gleden zacht over zijn rug terwijl ik luisterde naar zijn antwoord. Met een kleine glimlach knikte ik en drukte hem wat dichter tegen me aan. "Ik ga mijn best doen, dat is een belofte," mompelde ik tegen Ashton, die nog steeds teveel trilde dan ik als gezond kon rekenen. Waarschijnlijk kalmeerde zijn lichaam nog wel, want verder leek hij weer vrij rustig, of dat hoopte ik. Ik leunde met mijn hoofd tegen zijn hand aan toen hij die op mijn wang legde, blij met de kleine aanraking. Door zijn warmte dicht tegen me aan waren de tranen gestopt en genoot ik gewoon van zijn aanwezigheid zoals altijd. Bij zijn gefluisterde woorden beet ik licht op mijn lip en keek hem scheef aan, niet helemaal wetend hoe ik die opmerking moest opvatten, al wist hij vast wel hoe ik het -het eerst zou opvatten. Kleine geluidjes van genot rolden over mijn lippen door zijn andere hand door mijn haar, hij wist altijd precies wat ik fijn vond, vandaar dat ik me zo graag door hem liet leiden. Ik legde mijn hoofd op zijn schouder neer en sloot mijn ogen voor een momentje, ondanks alles dat zich een paar minuten geleden had afgespeeld was dit toch best fijn, behalve dan dat mijn wang nog best brandde van de klap die hij me had gegeven. Toen hij zei dat ik nog wat dingen te doen had wilde ik het liefst mijn hoofd schudden en hem tegen me aan blijven houden, maar ik had geen keus. Wel kon ik alvast iets andere doen. "Slecht gedragen? Dat is nog wel een understatement, vind ik," mompelde ik terwijl ik weer wat naar achter ging zitten om hem aan te kijken. Om toch mijn plicht na te komen duwde ik hem heel voorzichtig van mijn schoot af en twijfelde even over mijn volgende actie, maar Ashton had gezegd dat ik moest doen als hiervoor, dus leunde ik naar voren om een kusje op zijn lippen te drukken voor ik me uit zijn grip verwijderde en opstond. "Ik ben zo terug. Geen enge dingen doen terwijl ik weg ben, oké?" zei ik, om nog een aai door zijn haar te geven en door de deur te verdwijnen. Ik ging richting de kelder waar ik de twee mannen van hun kettingen waarmee ze vastzaten ontdeed, de draden die bij een van de twee de lippen had dichtgenaaid mochten hun collega's losmaken. Ik wenkte ze om mee te komen richting Niall's kantoor. Daar klopte ik eerst nog netjes op de deur voor ik naar binnen liep en met een brede grijns mijn werk aan iedere aanwezige presenteerde. Ik bleef erbij dat het mooier was geworden als ze dood waren, want dan kon ik werken zonder bang te zijn voor teveel bloedverlies, maar toch was ik redelijk trots met wat ik nu voor elkaar had gekregen.


    Because I love him, do I need another reason?

    Ashton Irwin
    Harry reageerde gelukkig weer enigsinds normaal, zodat mijn complete breakdown ook weer langzaam oploste. Nu was ik blij dat ik al snel weer alle stukjes bij elkaar kon binden na het complete instorten, zoals dit. Ik zou er nog wel een tijdje last van houden, vooral 's nachts, maar dan hoefde ik hem er ten minste niet meer mee op te zadelen, want ik wilde nu ook niet dat hij gekke dingen ging doen omdat ik me gekwetst voelde door een misverstand. Ik aaide zacht door zijn haar en zag hoe hij mijn woorden opvatte, precies op de juiste manier. a al deze jaren wist ik toch enigsinds hoe zijn koppie in elkaar zat, misschien dat juist daarom de klap net extra hard was geweest, omdat ik die een keertje niet had zien aankomen. Dit was allemaal zo nieuw dat ik in dit soort situaties nog niet wist wat te verwachten en daardoor overrompeld werd, wat mijn grootste zwakte was. Zolang ik wist waar ik aan toe was en ik mijn fundering had stond ik als een huis, maar nu was de fundering weggeslagen en had ik geen idee over wat of hoe, en was dus alles ingestort. Nu was ik dan wel bezig met snel het herbouwen van alles, maar het stond nog wel erg gammeltjes met ducktape aan elkaar. Hopelijk zou hij me de komende tijd cement, spijkers en bouten geven om alles weer stevig vast te zetten. Ik gaf hem zacht een opdracht, want ik werd echt compleet gek van al die vreemden in het huis tijdens ons emotionele momentje. Dat was prive en meer dan familie hoefde ik dan niet in de buurt te hebben.Bij zijn woorden glimlachte ik zwakjes en liet mijn handen terug op mijn schoot vallen toch hij iets naar achter ging zitten, waardoor zijn lichamelijke steun wegviel. Mijn glimlach werd wat groter bij het kusje, waarna ik me met tegenzin liet verwijderen. Ik wilde niet, maar hierna zouden we weer vrij zijn om alles te doen wat we wilden. Daarbij moest ik toch wat dingen klaar gaan leggen. Ik knikte bij zijn woorden en leunde nog iets naar hem toe bij de aai over mijn hoofd, voor hij toch echt weg was. Ik hees mezelf voorzichtig van de grond, want mijn benen waren nog erg wankel. Het eerste wat ik deed was de strop weggooien door het afvalluikje, waarna ik op mijn bed ging zitten en nog even door mijn haar woelde. Als dit alles niet was gebeurd had ik nu direct tot mijn boxers gestript, of wel verder, voor ik hem die massage zou geven, maar nu twijfelde ik er wat over. De olie wilde ik niet op mijn kleren krijgen, maar ik wilde hem ook niet de indruk wekken dat hij verder kon komen dan hij kon op dit moment. Ik besloot mijn broek maar te verwisselen voor een oud voetbalbroekje van Harry en een oude witte tanktop, die toch wel vies mochten worden, maar waardoor ik toch wel kleren aan had. Daarna legde ik het badlaken over mijn bed heen, wat net paste. We een opluchting, want ik had geen zin in schoon beddengoed, zelfs al zou ik bij Harry gaan liggen. Dit bleef mijn bedje. Om de hele situatie nog wel heel duidelijk te maken pakte ik mijn halsband en deed die zo los mogelijk om. Ik wist dat het niet hoefde, maar juist daarom was het ook een teken dat niet alles weer zo was als dat het was. Dit kon hij dan makkelijk veranderen, maar hetgeen waarvoor het stond zou hem iets meer moeite gaan kosten. Ik ging zitten bij mijn trommeltje en begon met gesloten ogen een moeilijk drumpatroon te drummen, gewoon om mezelf voor het laatste beetje te kalmeren en alles even uit mijn hoofd te zetten.


    Bowties were never Cooler

    Niall Horan
    Ik bleef rustig over Calum zijn hoofd aaien tot Ieren iets hadden besloten. Ze stemden toe, waar ik wel erg blij mee was, want ik wil echt heel graag mijn familie weer zien en het liefst op een manier waar iedereen het mee eens was. Net toen ik de hand had geschud met de onderdirecteur, kwam Harry binnen met Tristan en Sean. Met een blik kon je al zien dat hij ze compleet had gebroken en misschien nog wel iets meer dan dat. "Dank je, Harry. Goed werk, heel erg goed werk, zoals altijd eigenlijk. Wil je nog even blijven hangen of ga je liever je aandacht schenken aan belangrijkere zaken?" Ik gaf hem een betekenisvolle blik, waarmee hopelijk duidelijk werd dat ik met belangrijkere zaken Ashton bedoelde. Ik had geen idee hoe het nu met de hybride was, maar ik had nog gen doffe klap gehoord en Harry leek redelijk opgewekt, dus dan zat het hopelijk nog wel goed. Toen stond ik op en pakte een schaartje. Ik liep naar de twee mannen toe, die ik echt nog nooit zo had gezien, waardoor ik hoopte dit ook nooit meer te zien. Heel voorzichtig knipte ik de draden door waarmee hun lippen aan elkaar vast waren genaaid. Intussen waarschuwde ik de Ieren. "Laat dit een les en een voorbeeld zijn. We helpen jullie met alle plezier en de samenwerking bevalt prima, maar als jullie niet eens zelf proberen de schade te beperken en de risico's te verkleinen volgen er maatregelen. We hebben aan beide kanten de verplichting naar de andere kant om elkaar te behoeden voor problemen, maar dat betekend niet dat we ons eigen werk kunnen laten versloffen." zei ik voor ik weer naar mijn bureau liep en ging zitten. "Heb nog een fijn verblijf." zei ik en daarmee was dit gesprek afgelopen. Ik had er even geen zin meer in. Calum had volgens mij nog en vraag voor me gehad en hij had nog een aantal zweepslagen te gaan. Daarbij was ik nu gewoon echt doodop en wilde op tijd mijn bed in gaan. "Calum, laat ze alsjeblieft even uit. Daarna heb ik tijd voor je vraag." zei ik tegen de hybride voor ik wat ging verzitten en begon verslag te leggen in het dossier van deze zaak, wat nu al erg dik was.


    Bowties were never Cooler

    Calum Hood

    Genietend slaak ik een zuchtje. Ik hoor Niall vragen om toestemming voor Ierland. Waarom zou je er toestemming voor nodig hebben, het land was niet van één iemand maar blijkbaar had ik het fout. Nu moet ik zeggen ik keek hooguit nieuws als Niall dit keek en ik me verveelde aangezien ik anders altijd al bezig was. Niall krijgt toestemming om naar Ierland te mogen en ik voelde dat hij blij was. Harry komt binnen met twee mannen die mishandelt waren en ik kijk weg."Dank je, Harry. Goed werk, heel erg goed werk, zoals altijd eigenlijk. Wil je nog even blijven hangen of ga je liever je aandacht schenken aan belangrijkere zaken?" Ij kijkt Harry aan. Niall pakt een schaar en knipt de draden door hun lippen kapot. Laat dit een les en een voorbeeld zijn. We helpen jullie met alle plezier en de samenwerking bevalt prima, maar als jullie niet eens zelf proberen de schade te beperken en de risico's te verkleinen volgen er maatregelen. We hebben aan beide kanten de verplichting naar de andere kant om elkaar te behoeden voor problemen, maar dat betekend niet dat we ons eigen werk kunnen laten versloffen."zegt Niall streng. Daarna kijkt hij me aan.Calum, laat ze alsjeblieft even uit. Daarna heb ik tijd voor je vraag." zegt hij en dankbaar knik ik
    Ik sta op en ik laat de mannen mij volgen. De twee mannen die van Harry kwamen liepen nogal moeilijk en werden ondersteund. Ik zie door het raampje hoe ze ze hun vrienden of collega's de auto in helpen en daarna vol gas weg scheuren. Ik doe snel de deur dicht.. Daarna loop ik stilletjes naar Niall en stil wacht ik op een teken . Het was fijn dat Niall me toch de tijd gaf om even wat te vragen, dat gaf voor mij ook aan dat ik het goed aan het doen was, anders zou hij het me nooit de kans geven. Intussen dat ik wacht op Niall zijn reactie ruim ik de bekertjes water op en houd het stapeltje vast en de lege kan water zodat ik dit dadelijk gelijk mee kon nemen de keuken in.

    [ bericht aangepast op 18 nov 2014 - 15:19 ]


    Change is for weirdos ~ Niall Horan

    Harry Styles
    Ik was echt ongelofelijk blij dat ik een drama had kunnen voorkomen en in ieder geval nog een kans van Ashton kreeg, de rest, zoals de massage, was bijzaak en als hij het niet meer had gewild zou ik hem niet pushen. Zijn woorden over de vakantie vatte ik op zoals alleen ik dat deed met mijn zieke geest, wat hij maar al te goed wist, daarvoor zat hij al te lang met me opgescheept. Nu ik erover nadacht viel het me mee dat hij me nog niet veel eerder had verlaten. Ik was geen makkelijk persoon, het ene moment was ik ijskoud en wilde met niets of niemand te maken hebben, het ander had ik weer veel aandacht nodig en ik brak compleet eens in de zoveel tijd. Al die stemmingswisselingen gingen zo snel in elkaar over dat een buitenstaander zou zeggen dat ik een bipolaire stoornis had. Misschien had ik die ook wel, maar ze kregen er bij mij echt geen pillen in daarvoor. Dan werd ik gelijk opgenomen door mijn ernstige gebrek aan gewicht de laatste tijd. Toch was ik blij dat Ashton al die tijd was gebleven, zonder hem had ik het echt niet gered. Met tegenzin schoof ik hem van me af nadat ik hem nog een kus had gegeven en aaide zacht door zijn haar voor ik de twee mannen in de kelder ging halen. De kettingen ruimde ik later wel op, dat hoefde de hybride echt niet te doen. Net als de rest van het bloed op de vloer trouwens. Op mijn gemak bracht ik de Ieren de kelder uit en richting het kantoor, waar ik aangekondigd binnenstapte en grijnzend mijn pronkstukken liet zien. Trots op wat ik had bereikt bleef ik afwachtend staan, het deed me altijd goed om geprezen te worden voor iets wat ik had gedaan. Ik was zeker nog een kind in dat opzicht. "Nah, ik heb nog wat dingen om af te handelen. Veel plezier nog," zei ik met een brede grijns, dat laatste gericht op de gemartelde mannen. Dat werd een hel voor ze met hun lippen, het ging zo veel pijn doet om dat eruit te halen. En ik had best een wat dikkere naald gebruikt, dus vooral drinken ging nog lastig voor ze worden. Opgewekt skipte ik de kamer uit en de trap weer op, naar Ashton's kamertje. Zonder op te letten stapte ik naar binnen en deed de deur achter me dicht vor ik naar de hybride keek. Ik glimlachte wat zwakjes bij het zien van de halsband om zijn nek en de kleren aan zijn lijf. Hij begreep niet dat het erg moeilijk was om te doen als hiervoor als hij niet hetzelfde deed, dit duidde de afstand tussen ons alleen aan. Ik liep naar hem toe en deed de leren band bij hem af, om die op het nachtkastje te leggen en te zuchten. Ik moest sowieso uit de kleren, en ik was niet het type om alleen mijn boxer aan te laten. Na toch wat twijfel trok ik de trui over mijn hoofd en liet die op de grond vallen, met mijn skinnies en boxer die volgden. Ik schaamde me niet voor mijn lichaam, niet bij Ashton in ieder geval. Bij anderen eerder wel. Het was wel zo als hij een opmerking maakte die ik negatief opvatte, wat ik nogal snel deed, zoals over mijn gewicht. Dan raakte ik heel bewust van mezelf en ik had er een hekel aan om me op die manier onzeker te voelen. Ik drukte een kus op Ashton's lippen en keek hem vragend aan. "Vind je het erg?" vroeg ik zacht, doelend op dat ik compleet zonder kleren rondliep. Anders trok ik mijn boxer gewoon weer aan, ik liet wat wij twee hadden niet alsnog vernielen door zoiets kleins.


    Because I love him, do I need another reason?

    Ashton Irwin
    Ik was even helemaal van de wereld en compleet verzakt in mijn eigen wereldje van het drummen, waardoor ik eigenlijk wel erg schrok toen ik opeens een stel koude vingers in mijn nek voelde en mijn halsband weer werd verwijderd. Ik bleef verstijfd zitten tot ik uiteindelijk niets meer voelde en me durfde te verroeren. Toen ik omkeek zag ik Harry uit de kleren gaan en krabbelde zelf op om het flesje massage olie te pakken en op mijn bed te gaan zitten. Ik keek rustig toe hoe hij zich ontdeed van al zijn kleren. Het was niet of ik hem ook voor gister avond niet naakt had gezien, want dat was zeker niet waar. Ik had hem al ontelbare keren zonder kleren gezien en niet alleen vroeger. Zijn kusje dat hij weer op mijn lippen drukte vond ik alleen net iets minder. Ik trok een wenkbrauw op en schudde mijn hoofd bij zijn woorden. "Het is niet alsof je dat voor gister niet ook al deed. Ik hoop alleen dat je het niet erg vind als ik ze wel aan houd." zei ik voor ik hem met een hele zachte hand richting het bed drukte. Met mijn woorden probeerde ik wel duidelijk te maken dat ik niet had bedoelt dat ik het wilde hebben zoals voor het eten, maar zoals gister ochtend. Net iets minder casual dan dat het was na de sex. Ik sloeg mijn ogen neer en zuchtte zacht. Ik wilde hem meer geven, maar na vanavond ging dat hem echt niet worden. Daarvoor had hij me net iets te veel gekwetst. Ik duwde hem nog iets harder richting mijn bed, voor ik vast wat van de olie op een van mijn handen spoot. Het was even steenkoud als glijmiddel, maar net wat vloeibaarder. Toch zou het daar vast ook voor kunnen dienen, maar hij moest wel enorm zijn best doen wilde hij dat voor elkaar krijgen. Ik was nog verre van stabiel genoeg en ik had hem verre van genoeg vergeven om daar nu over te denken. Dat was ook eigenlijk waarom ik nu in zijn oude veels te grote kleren rondliep, in plaats van in alleen mijn boxer. Ik wilde hem gewoon geen hoop geven die er zeker op dit moment niet was. Misschien over een paar dagen, als we samen en alleen waren. Ik zette het flesje op mijn nachtkastje bij mijn halsband en krapte even achter mijn oor. Volgens mij had ik ergens ofwel teken ofwel luizen ofwel vlooien opgelopen. Het probleem was dat ik niet veel zin had in die stinkende halsbanden of dat gore spul die ervoor waren, maar het was beter dan geschoren worden. Ik was blij met mijn krullen hoe ze waren, net te lang, net als die van Harry. "Kan je me straks controleren op parasieten? Ik weet dat het niet lang geleden is, maar ik heb denk ik weer wat." vroeg ik voorzichtig. Ik wilde niet in de problemen raken hierdoor ofzo, want ik wist niet hoe de jongen erop zou reageren, maar als ik het nu niet zou zeggen, zou ik er waarschijnlijk weer eens te lang mee rondlopen en dan had iedereen straks kriebelbeestjes, alle hybrides in elk geval als het luizen of vlooien waren. Het liefst zou ik nu snel een van die gore banden om mijn nek klikken, maar die lagen in het medicijnkastje en ik had mijn handen nu een beetje vol met massage olie. Dus ofwel Harry moest hem pakken, of ik moest wachten tot na zijn massage en de parasietencontrole. Hij zou de keuze moeten maken, want door zijn woorden was ik wel weer goed op mijn plek gezet, de plek waar ik hoorde te zijn als hybride.


    Bowties were never Cooler

    Harry Styles
    Het was niet mijn intentie geweest om Ashton te laten schrikken, ik wilde gewoon niet meer hebben dat hij dat ding droeg in mijn buurt. Ik had er bewust voor gekozen en dan behandelde ik hem ook als een gelijke voor zover dat kon binnen de normen. Stilletjes begon ik me te ontdoen van mijn kleding, die ik klakkeloos op een hoop op de grond liet vallen. Dat ruimde ik later nog wel op, op dit moment kon ik me er niet toe zetten en had ik teveel andere dingen aan mijn hoofd. Ik liep naar het bed toe waar de hybride op het randje en drukte een kus op zijn lippen, maar ik trok al heel snel gekwetst terug toen ik merkte dat hij me niet terugzoende, terwijl hij het net nog wel fijn gevonden leek te hebben. Dat moest hij bij mij dus echt niet doen, ik raakte er heel verward en onzeker van, waardoor ik uit het niets kon uithalen, zowel met woorden als fysiek. Zacht vroeg ik Ashton of hij het erg vond dat ik ook zonder boxer rondliep, en zuchtte diep bij zijn antwoord. Daar ging ik niet op reageren, want ik vond het wel degelijk erg en ik wilde niet tegen hem liegen. Je kon me lichtgeraakt noemen zoveel je wilde en zeggen dat dit mijn eigen schuld was, wat het ook wel was, maar ik kon verdomd slecht tegen de sfeer die hier nu hing en het brak mijn opgewekte stemming tot op het bot af. Ik had het eerste zachte duwtje niet eens gevoeld, bij de tweede was het onvermijdelijk omdat hij het een stuk harder deed. Met een klein verontwaardigd geluidje en teneergeslagen oogjes ging ik wat van hem af op het bed zitten en wachtte af tot ik kon gaan liggen. Ik keek hem niet aan terwijl hij de olie op zijn handen deed, bang voor wat dan ook ik dit keer fout kon doen. Ik vouwde mijn handen in elkaar en hield mijn blik op de grond gericht, niet wetende hoe we er nu voor stonden. Bij zijn vraag keek ik weer op en hield ik mijn hoofd wat schuin. "Eh, tuurlijk," zei ik met een frons voor ik van het bed opstond en kort verdween naar het medicijnkastje. Ik wilde hem niet in de tussentijd laten lijden alleen omdat hij me een belofte had gedaan. Het duurde niet voor ik zijn op maat gemaakte vlooienband had gevonden en ermee naar hem terug liep, om het ding het zo los mogelijk vast te maken, wat hij zelf overduidelijk niet kon met zijn handen vol met de olie. "Zo goed? Of moet ik hem strakker doen?" vroeg ik zacht terwijl mijn handen langzaam van zijn nek weggleden. Het liefst had ik ze daar laten liggen, of zelfs verplaatst naar zijn wangen, maar dat kon ik waarschijnlijk niet maken. Ik wachtte zijn antwoord nog even af voor ik verschoof en languit op mijn buik op zijn bed kwam te liggen. Niet volledig op mijn gemak rekte ik me uit en vouwde mijn armen over elkaar onder zijn kussen. Ik kon dit toch echt wel gebruiken, mijn lichaam was compleet brak en ik kon de knopen in mijn rug voelen, wat nog best pijn deed als ik een verkeerde beweging maakte. "Wil je vanavond nog wel bij me blijven? Ik wil mijn dromenvanger niet kwijt," vroeg ik hem en verschoof iets om comfortabeler te liggen. De bedden van de hybrides waren anders dan die van de mensen, waar ik een beetje aan moest wennen, maar het was niet vervelend. Mijn bed was alleen luxer, zacht uitgedrukt.


    Because I love him, do I need another reason?