• The 37th Hunger Games



    Welcome at the 37th Hunger Games
    May the odds be ever in your favor


    Geachte tributen,

    Het is weer tijd voor de hongerspelen in een geheel nieuwe arena met vierentwintig nieuwe tributen. Het is de bedoeling dat jullie vechten in deze arena tot één van jullie over is en tot winnaar kan worden uitgeroepen.
    In totaal zullen en tijdens het bloedbad vier jongens en vier meisjes sterven, wat betekend dat er acht in te vullen meisjes en acht in te vullen jongens zijn. Tussen de doden zullen sowieso geen beroeps uit district één en twee zitten dus die vier tributen moeten sowieso ingevuld worden.
    Verdere sterfte zal bepaald worden aan de hand van of mensen wel reageren (lange tijd niks van je laten horen betekent dus dat je tribuut vermoord mag worden) en of men zich aan de regels houdt. Blijft er een vaste groep over die reageert volgens de regels, dan zal er in eerste instantie gevraagd worden aan de mensen met twee tributen of zij één van de twee willen kiezen om mee verder te gaan. Dit om simpelweg iedereen die goed mee doet de kans te geven zolang mogelijk mee te kunnen RPGen. Uiteindelijk zal er tussen de overgebleven mensen worden geloot wie er dood zal gaan, tot er nog één iemand over is. Dit zal volkomen eerlijk verlopen en noch ik zal mijzelf noch anderen voortrekken.
    Voor wapens en andere spullen bij de hoorn vandaan, moet je mij pben. Dan kunnen we overleg plegen. Denk erbij aan waar je tribuut vandaan komt en hoe ver hij het bloedbad in zal kunnen gaan zonder vermoord te worden. Beroeps kunnen dus makkelijk tot de hoorn gaan waar de beste wapens liggen, maar iemand uit district twaalf zal dat waarschijnlijk niet na kunnen vertellen. Ik zal dus simpelweg kijken of het realistisch genoeg is. Voor populaire wapens als de pijl en boog moet misschien geloot worden, omdat er daar geen honderden van zullen liggen.
    Wanneer je gesponsord wil worden , je tribuut kan bijvoorbeeld ernstig gewond zijn en dus medicijnen nodig hebben, moet je dit even overleggen met mij of XY390. Is het realistisch genoeg, dan krijg je toestemming. Ook als je per se je cijfer van de trainingen wilt kunnen noemen, kan je hiervoor toestemming vragen. Je kan hem ook buiten beschouwing laten. In ieder geval wil ik niet dat iedereen met torenhoge cijfers rondloopt.
    Als er nog vragen zijn, hoor ik dit graag.

    Met vriendelijke groet,
    De spelmaker


    ______________________________________________________________________________

    De Arena:



    Dit jaar vinden de Spelen zich plaats in een wonderlijk landschap. Het is niet zomaar dat de pakken van deze spelen dikker en warmer zijn dan normaal. De Spelen zullen zich afspelen in een winters landschap vol sneeuw en ijs. De arena is omringd door bergen. Je kan deze bergen bereiken, maar het zal je niet veel positieve kanten brengen. In de bergen is er geen voedsel en er is geen water te vinden. Er is veel kans, ook voor ervaren klimmers, te vallen en te sterven, of dood te vriezen aangezien de temperatuur er nog kouder is dan in de rest van de arena. Het is vroeg donker omdat de zon achter de bergen staat en het is hierdoor ook laat licht. Sneeuw zal regelmatig vallen, maar door de bescherming van de bergen zal een sneeuwstorm niet dagelijks voorkomen, hoewel de kans daarop natuurlijk bestaat. De Hoorn staat in het midden van de arena en dit jaar is deze lastig te bereiken, doordat hij op een klein stuk land in meer staat en de tributen aan de buitenrand van het meer beginnen. Je moet dus over het ijs om de hoorn te bereiken. Het zal niet snel gebeuren dat er iemand door het ijs zakt want het is erg dik en kan veel mensen dragen. Om dit meer heen ligt aan de westkant een groot heuvelig landschap, met hier en daar een dun dennenboompje. Het bied weinig bescherming maar veel bewegingsvrijheid en er valt te jagen. Aan de oostkant is een dennenbos dat zich uitstrekt tot het noorden en rond het meer langzaam overloopt naar het heuvelachtige landschap van het westen. In dit dennenbos is het gemakkelijk je te verschuilen door de vele schaduwen en bomen, maar er zijn dus ook veel tributen. Dan heb je het zuiden nog. In het zuiden is het altijd mistig en er is niet veel bekend over wat er daar is. Er zijn wel wat bomen, maar veel minder dicht op elkaar dan het bos. Het meer loopt daar door tot een brede, natuurlijk bevroren rivier, met minder dik ijs dan het grote meer. Dan zijn er nog de warmwaterbronnen, die alleen te vinden zijn in het oosten en het zuiden. Hierdoor zul je ze in het bos dus niet vinden. Warmwaterbronnen zullen erg geliefd zijn door de warmte die ze bezitten, iets wat de tributen hard nodig gaan hebben. Ook is er meer voedsel te vinden rond warmwaterbronnen. Deze plek is dus geliefd, gevaarlijk en zeldzaam. Het zijn er een stuk of vijf, ver van elkaar af. De sneeuw om de warmwaterbronnen smelt niet. Het zal geen makkelijke arena zijn. Negatieve punten zoals kou, voedseltekort, het moeilijk kunnen uitwissen van sporen en weinig licht zullen het de tributen niet makkelijk maken.


    Mutilanten
    Deze zullen aangepast zijn op de sneeuw en zullen het meest lijken op ijsberen, vossen, wolven en sneeuwuilen.

    Arena overzicht


    Ik kan dit uitwerken mocht dit nodig zijn.


    ______________________________________________________________________________

    Tributen:
    District 1 || Luxury:
    Pyralis Fianna VelardeXY390 || 1.2
    Man - † - Dawn - Vanaf tweede nacht

    District 2 || Masonry:
    Briar Autumn Alaska DuarteAureolus || 1.4
    Zyan Augustus DevinsGally || 1.6

    District 3 || Technology:
    Vrouw † - Zyan - VERMOORD
    Lighten Jason NorthblackDontDropp || 1.4

    District 4 || Fishing:
    Judith Lana GriffithJamesPotter || 1.7
    Man † BLOEDBAD

    District 5 || Power:
    Vrouw † BLOEDBAD
    Lucca Valentino Brown - Gally || 1.9

    District 6 || Transportation:
    Vrouw † BLOEDBAD
    Man † BLOEDBAD

    District 7 || Lumber:
    Callidy DolorRosea || 1.3
    Kiefer JenningsWillNotLearn || 1.7

    District 8 || Textiles:
    Vrouw † BLOEDBAD
    Man † BLOEDBAD

    District 9 || Grain:
    Dawnelle EguskineStarlord || 1.1
    Flynn PoynterXY390 || 1.1

    District 10 || Livestock:
    Vrouw † BLOEDBAD
    Man - † - Callidy - Vanaf dag 2

    District 11 || Agriculture:
    Vrouw † BLOEDBAD
    Man † BLOEDBAD

    District 12 || Mining:
    Taylor Alison o' NeillRisu || 1.4
    Man † BLOEDBAD



    Regels
    #Er geldt een minimum van 200 woorden
    #Mary Sue’s/Gary Stu’s zijn ten strengste verboden
    #Geen gebruik van de oorspronkelijke acteurs als FC, het speelt zich immers voor de boeken af.
    #Maximaal 2 personages. Dit moeten dan een jongen en een meisje zijn.
    #Naamveranderingen doorgeven
    #Houd het realistisch, dit geldt voor alles. Van specialiteiten tot liefdes in de arena.
    #Tributen uit district 1 en 2 zijn beroeps, tributen uit 4 kunnen hier ook bij horen.
    #Het is verboden personages van anderen te besturen
    #Je mag nooit iemand zonder toestemming vermoorden of verwonden. De moorden worden geloot en verwondingen kan je onderling afspreken
    #Gebruik ABN
    #Vermeld boven je post altijd minimaal de naam van je personage
    #Je reservering komt te vervallen na 48h
    #Reageer minimaal 1 keer in de week (speciale omstandigheden moet je doorgeven)
    #16+ is toegestaan, het is immers een RPG waar iedereen elkaar uit moet moorden
    #Alleen ik of Starlord maken nieuwe topics aan
    #OOC tussen haakjes () {} []
    #Geen OOC ruzies, IC mag wel, dus vat dat niet persoonlijk op
    #Sluit niemand buiten
    #Originaliteit wordt zeer op prijs gesteld!

    Wanneer je je niet aan de regels houdt, krijg je maximaal 3 waarschuwingen. Daarna zal er een mutilant op je tribuut/tributen worden afgestuurd en betekent dit einde deelname.


    Begin
    Hoe je begint, hangt af van wat jij wilt. De Spelmakers beslissen wanneer de gong gaat en wanneer dus het echte spel begint. Bepaal dus NIET zelf wanneer de gong gaat. Je mag meerdere posts maken, of een enkele voordat we de Hunger Games écht laten beginnen.
    De gong gaat op de avond van 15 oktober! Tot dit moment kan je dus al wel schrijven. Vragen kunnen gesteld worden in het Rollentopic of in een bericht naar mij of Starlord.

    [ bericht aangepast op 24 nov 2014 - 15:46 ]


    "It's funnier in Enochian." ~ Castiel

    Vandaag is de laatste dag van het bloedbad. Ik ga daarna kijken welke moorden gepleegd zijn en welke nog niet en aam de hand daarvan laat ik de kanonnen gaan. Heb je met je personage de moord die jou was toebedeeld niet daadwerkelijk gepleegd, dan is die dus ook niet gepleegd. Ik zal als ik op mijn laptop zit een overzicht maken. Oftewel, als je nog mensen te vermoorden hebt, doe dat dan!


    Happy Birthday my Potter!

    Judith Lana Griffith

    Na een paar seconden houdt de jongen op met stuiptrekken en ik trek grijnzend mijn speer uit zijn lichaam en veeg het bloed dan een beetje af aan zijn vest. Acht als ik het goed heb. De jongen van acht, al heb ik geen idee meer hoe hij heeft. Alsof dat belangrijk is. Dood is dood. Nog 22 te gaan, al zullen anderen mij vast ook wel helpen naar het einde. Niet naar mijn einde natuurlijk. Ze helpen me naar het einde van de Spelen en helpen me eruit, want ik ga winnen.
    Ik zucht even en loop dichter naar de hoorn.
    Ik pak een mes van de grond en kijk in het grond. Gotcha! Een jongen die stom genoeg is om hier eens te kijken wat er in zijn tas zit, staat op het ijs. Ik pak mijn mes steviger vast en loop op hem af.
    'Hulp nodig?' vraag ik onschuldig en voordat hij zich kan omdraaien en wegrennen spring ik op hem af en druk hem tegen de grond.
    'Ik verlos je wel uit je lijden van de Spelen.' zeg ik en ik glimlach sadistisch. Ik laat hem mijn mes zien en ik zie het angst in zijn ogen. 'District 11 toch?' vraag ik met een mierzoete stem en de jongen knikt even. 'Ik haat 11.' Ik glimlach naar hem en leg mijn mes op zijn keel. 'Nog een laatste woord?' vraag ik en de jongen probeert mij weg te duwen, maar ik sla met de achterkant van het mes tegen de zijkant van zijn hoofd. Hij staart mij paniekerig aan en probeert mij te bijten. Ik grijp zijn kaak vast en open zijn mond. 'Niet doen alsjeblieft. Je maakt het alleen maar lastiger voor jezelf.' zeg ik en ik zucht even. 'here ya go!' zeg ik dan en ik snijd zijn keel open terwijl de jongen naar adem hapt en mij wegduwt. Ik sta op en schop de jongen hard ik zijn rug. Geen stuiptrekkingen meer. Dood.


    (iemand voor Judith?)


    And don't forget, Elvendork! It's unisex!

    Pyralis Fianna Velarde | Beroeps | District 1

    Veel tributen zijn aanzienlijk niet tevreden met de winter arena, maar om mijn lippen staat een klein glimlachje en ik weet dat ik hier wat voordelen uit kan trekken. Terwijl velen om mij heen glibberend en vallend het ijs betreden zorg ik dat ik mijn evenwicht behoud door mijn knieën lichtjes te buigen en zo snel bij de hoorn aan te komen. Ik blijf oplettend om me heen kijken terwijl ik neerkniel bij een lijk in de sneeuw die met rode bloeddruppels is versierd. Een speer ligt ernaast en ik pak deze meteen, aangezien er een jongen van mijn leeftijd deze kant op komt, duidelijk doelend op mij. Met een beweging sta ik weer rechtop zodat ik nog net zijn aanval kan blokken door mijn net gepakte speer horizontaal voor me uit duw en hem bijna zijn evenwicht doe verliezen. Hij slingert woest met een goededag die ik ontwijk door een stuk terug te rennen. Hierna strek ik mijn arm naar achter, richt ik secuur en gooi de speer ruw in zijn richting. De flits die de speer is raakt de jongen midden in zijn borst en door de snelheid dringt het makkelijk door het pak heen. Hij hapt naar adem en probeert terwijl hij al langzaam dichter bij de grond komt zijn goededag naar me uit te halen, maar ik nader hem en trap het wapen uit zijn trillende vingers. Ik rol hem snel om en zonder medelijden ruk ik de speer uit zijn lichaam, waardoor een ademloze schreeuw zijn mond verlaat. Ik laat hem hier liggen en veeg de speer af aan de sneeuw. Wat nu...? Ik zie in mijn ooghoek een meisje ongeveer op dezelfde manier bezig zijn als ik en ik denk dat ze uit district 4 komt. Een beroeps! Verder heb ik er nog geen gezien in deze chaos maar misschien komt dat nog. Ik begin me dichter naar het meisje toe te bewegen en weer ondertussen wat aanvallen door weg te duiken. Een meisje van een jaar of zestien zit geknield bij wat spullen, waardoor ik schamper lach en haar hoofd zonder waarschuwing tegen het ijs sla. Als ze niet overeind komt en ik bloed tussen haar halflange bijna witte haar zie ontferm ik me niet meer over haar, maar over de spullen waar ze in zat te kijken. Terwijl ik steeds opkijk en goed oplet zie ik dat het een mantel en een zwaard zijn. Handige spullen die dan ook snel pak. De mantel gooi ik over mijn schouder en voel dat hij dik is, wat mijn hart een vreugdesprong laat maken. Ik mag dan wel de sneeuw aankunnen, koud blijft het. Het zwaard ziet er ook prima uit. Ik ben dichtbij het meisje uit vier en op zich heb ik geen zin in bondgenoten, maar een groep van beroeps zijn is eigenlijk noodzakelijk.
    'Hey, heb jij andere beroeps gezien?' Vraag ik dan maar aan haar. 'Aangezien er hier nog wel wat kleuters zijn die we moeten wegwerken als we die wapens willen behouden.' Sommige mensen, zoals die jongen van net, zijn echt geen kleuters, maar het komt er op neer dat ik graag zou willen dat de beroeps wat meer mensen zouden afslachten, dan zou het tenminste opschieten. Maar op het moment zie ik alleen dit meisje en ik weet dat de anderen hier in de buurt bezig zijn met mensen doden, maar toch ben ik licht geïrriteerd dat we de enigen zijn aan deze kant van de hoorn.

    (Zit op telefoon, post is wat kort en sorry als er spellingsfouten in zitten. Die haal ik er morgen met laptop uit)


    "It's funnier in Enochian." ~ Castiel

    (Oké, top. Misschien een beetje laat, maar we wachten nog op één moord ondertussen. De schade valt dus mee, haha. Overigens zijn er dus nog steeds twee mensen die niet gepost hebben: LarryPerfection en LadyStark.

    Bloedbad-doden


    Man district 4 - Briar
    Vrouw district 5 - Pyralis
    Vrouw district 6 - Kiefer
    Man district 6 - Pyralis
    Vrouw district 8 - Lighten
    Man district 8 - Judith
    Vrouw district 10 - Flynn
    Man district 10 - Briar
    Vrouw district 11 - Zyan
    Man district 11 - Judith
    Man district 12 - Zyan


    DIT IS DUS NOG NIET HET KANON OF HET EINDE VAN HET BLOEDBAD, DAT KOMT MORGEN!)

    [ bericht aangepast op 30 okt 2014 - 23:30 ]


    Happy Birthday my Potter!

    Kiefer Jennings - District 11




    Toen ik vanochtend mijn ogen opende duurde het eventjes voordat ik besefde wat er vandaag zou gaan gebeuren, de rust, de paar seconden die mijn hersenen er over deden om het te beseffen was het beste deel van de dag. Zonder drukte en zonder stress. Nu stond ik hier, gehuld in een pak dat mijn stijliste me gegeven heeft wachtend tot het platform omhoog komt en de arena zou onthullen. Ik glimlachde zwakjes naar mijn stijliste, we hadden beide niet veel gezegt maar nu er beweging kwam in het platform onder mijn voeten opende ze haar mond en wensde me succes. Toen ik haar niet meer kon zien keek in omhoog en hield ik mijn arm voor mijn ogen om mijn ogen te beschermen tegen het velle witte licht. Een rilling ging over mijn rug, ookal was het pak dat ik aan had enigsinds gemaakt voor de koude omgeving. De grond was bedolven onder een dik pak sneeuw, en voor me lag een laag ijs, net voor de hoorn. Mijn blik ging even langs de andere tributen, de beroeps en de rest van de tributen en vervolgens weer naar de hoorn terwijl een stem langzaam af begon te tellen. Ik kon vooruit rennen, over het gladde ijs struikelen en hope dat ik iets kon grijpen en er levend weg zou komen of ik kon me omdraaiden en de andere kant uit rennen. Veilig. Toen de stem die door de arena galmde bij 0 kwam rende ik zonder er bij na te denkennaar het ijs en zette ik zo voorzichtig mogelijk mijn ene voet voor de andere met de hoop dat ik niet zou vallen. Bijna viel ik maar wist ik mijn evenwicht te houden, er stond echter geen glimlach op mijn gezicht. Het straalde enkel angst en stress uit. Het eerste wat ikzag in de grote stapel met spullen was een stuk touw, ik rende er op af maar een ander meisje kwam me achterna en niet met de bedoeling vriendschap te sluiten en er over te praten bij een kopje thee en koekjes. Ik draaide me om en zag klein scherp mesje op me afvliegen, bijna te laat ontwijkte ik het mesje, al kwam het meisje steeds dichterbij. Waarom draaide ze zich niet gewoon om? Wou ik bijna jammeren. Toen een ander mesje op me afkwam viel ik achterover doordat ik struikelde over een bijl. Een bijl! Gebruik het dan jij idioot! Wil je dood? Het uitzetten van het stemmetje in mijn hooft ging niet, ik pakte een bijl en in een snelle beweging begraafde deze zich in het vlees van het meisje wiens naam ik niet eens wist. Mijn handen trilden toen mijn lichaam begon te beseffen wat ik had gedaan, een misselijk gevoel vulde mijn keel. Ik stond op en zette een stap in het roerloze lichaam van het meisje maar de kans om naar haar toe te lopen en misschien iets van een laatste eer te bewijzen kreeg ik niet. Andere tributen waren aan alke kanten bezig met vechten, 'het spijt me' kwam er zacht uit mijn mond voordat ik me omdraaide, het touw en een klein doosje dat er naast lag pakte en het op een rennen zette. In de richting van het witte bos, tot de vertrouwde geur van bomen mijn neus vulde en ik mezelf toestemming gaf om even te rusten tegen één van de bomen

    [ bericht aangepast op 30 okt 2014 - 22:52 ]


    Don't be like the rest of them, darling

    Bam
    Bam
    Bam
    Bam
    Bam
    Bam
    Bam
    Bam
    Bam
    Bam


    Het bloedbad is afgelopen. Er zijn tien tributen gesneuveld. Op de nieuwe te vermoorden lijst staan de volgende tributen:
    De man uit 1 (een beroeps dus, de overige beroeps kunnen hem tijdelijk besturen aan de hand van de rol in het rollentopic)
    De vrouw uit 3
    De man uit 10

    Als je in aanmerking wilt komen voor het vermoorden van een van deze tributen, stuur mij dan een pb met motivatie (en mogelijke voorkeur). Denk eraan dat bondgenoten zoals bv de beroeps ook samen kunnen opsporen en moorden c;.

    Met vriendelijke groet,
    De spelmaker

    [ bericht aangepast op 1 nov 2014 - 12:53 ]


    Happy Birthday my Potter!

    Dawnelle Eguskine || District 9
    Status: Oppervlakkige snee linkerarm || Bondgenoten: Flynn Poynter & Lucca Valentino Brown || Beschikt over: Een blaaspijp met 10 niet giftige en 10 giftige pijltjes en met sneeuw gevulde waterzak || Locatie: Het mistige gebied

    Flynn leek ook onze opties af te wegen en keek mij aan toen ik hem aankeek. Hij draaide iets meer naar mij toe, zodat het jongetje ons gesprek niet af kon luisteren. Echter flitsten mijn ogen de hele tijd van Flynn naar het jongetje. Straks zou hij dit moment gebruiken om iets te doen. Hoewel ik dat niet verwachtte, maar mijn vader zou mij achternazitten tot in de hel, wanneer ik zo onoplettend zou zijn. Bovendien zagen de sponsors dit ook. Als ze merkten dat ik goed op mijn hoede was, schatten ze mij misschien wat beter in en mocht ik ze ooit nodig hebben, dan was het toch wel handig als ze mij een beetje een winnaarswaardige tribuut vonden. Dat had mijn mentor ook gezegd. Natuurlijk had ik ze al geprobeerd in te pakken met mijn eeuwige optimisme, had ik geprobeerd de zon voor het hele Capitool te zijn, maar ik moest mij nog wel bewijzen als tribuut. Met alleen positiviteit kwam je er niet.
    'Ik kan hem niet vermoorden.' De angst was duidelijk merkbaar, waardoor ik zorgelijk op mijn lip beet. Flynn had die bondgenoten ook nodig en dus moest het Capitool niet denken dat hij een watje was. 'en daar tel ik hem hier achterlaten en overleveren aan Zyan of andere Beroeps bij.' Het was grappig hoe ook Flynn af en toe zijn blik naar het jongetje liet gaan, terwijl hij tegen mij sprak. Twee zielen één gedachte, zouden we maar zeggen. 'En volgens mij kan jij dat ook niet.' Ik rolde met mijn ogen, alsof het mij niet veel interesseerde, maar dat was slechts voor de camera's. Flynn had gelijk, daar was ik veel te zachtaardig voor. 'Maar… betekent dat dat we hem moeten meenemen?' Ik zuchtte en haalde mijn schouders op om aan te geven dat ik het ook een moeilijke beslissing vond. Ondertussen begon het jongetje weer te praten. Waarschijnlijk in de hoop ons te overtuigen van zijn goede bedoelingen.
    'Als-sjeblieft, ik doe niets echt wa-aar.' Hij snikte en leek wat problemen met zijn ademhaling te hebben. Echter loste dat zichzelf al op, toen hij wat rustiger werd. Nee, achterlaten kon ik ook niet. Dan zou ik hem liever nog zelf snel en pijnloos van kant maken, dan hem over te laten aan dat sadistische tuig genaamd beroeps. Straks zouden ze eerst een tijdje met hun prooi spelen in plaats van hem te vermoorden. Nog een zucht verliet mijn mond, terwijl ik half luisterde naar de pogingen van het jongetje om vrienden te maken. 'Jullie zijn van district 9 toch? Flynn en Dawn I-ik ben van district 5, Lucca weet je nog?' Lucca. Oh ja, dat was zijn naam. Hij was mij niet heel scherp bijgebleven, maar dat was een goed teken. Dat betekende namelijk dat hij geen opvallende talenten had laten zien of een opvallend hoog cijfer had gehaald zoals bij de beroeps het geval was geweest. Die hadden altijd een hoog cijfer.
    Ik was nog steeds in twijfel over wat we nou moesten doen, toen er een harde knal klonk. Ik schrok mij natuurlijk kapot en sprong richting Flynn waarna ik hem vastgreep. Ik voelde mijn hart in mijn keel bonken en mijn volledige lichaam trillen. Mijn blik schoot omhoog, maar ik had geen enkel teken van onweer of bliksem gezien. Nog een knal, waardoor ik zo mogelijk de sterke jongeman nog dichter tegen mij aantrok. Nog één en nog één. Langzaam drong het tot mij door dat dit geen onweer was, maar dit de kanonschoten waren. Elk voor een dode tribuut. Ik haalde opgelucht adem en probeerde bij te houden hoeveel er afgeschoten werden. Ik dacht uiteindelijk negen of tien schoten geteld te hebben.
    'Man, ik dacht even dat het begon te onweren,' fluisterde ik tegen Flynn, ietwat beschaamd lachend om mijn domme actie. 'Waarschijnlijk gaan die kanonnen nog leuk worden met mij in de buurt.' Ik haalde nog een keer diep adem en maakte mij weer los van Flynn. Dit betekende echter dat het bloedbad af was gelopen en dat zodra de beroeps hun spullen hadden ook de bossen in zouden trekken. We moesten een besluit nemen over Lucca. En wel nu. 'Oké, Lucca. Aangezien ik geen zin heb om ermee in mijn maag te zitten dat we je als prooi hebben achtergelaten voor Zyan en zijn vriendjes -ik gun hem overigens ook het plezier niet- kom je met ons mee, of ik zal deze pijl op je af schieten, dan sterf je een redelijk pijnloze dood. Iets wat we niet kunnen zeggen als een wat minder gezellige tribuut je vind. De keuze is dus aan jou om nu te sterven of onze... uhm... bontgenoot te worden. Schend je ons vertrouwen, dan zal ik alsnog een pijl aan je verspillen,' zei ik zo kordaat mogelijk en keek even naar Flynn om te zien of hij het een goed idee vond. Ik leek zo geloof ik niet echt zwak. Nu maar hopen dat hij niet voor de dood zou kiezen, want anders zou de vriendelijke glimlach die vanaf mijn monoloog op mijn gezicht had gestaan snel verdwenen zijn. Ik had immers nog nooit iemand vermoord... Ook al was het op zich wel beter dan hem overlaten aan Zyan.
    'Ik ben overigens inderdaad Dawn en dit is inderdaad Flynn,' mijn stem klonk nu weer volledig vriendelijk en ik hoopte dan ook dat hij hierdoor niet voor de dood zou kiezen. Alsjeblieft, liet hem niet voor de dood kiezen.


    Happy Birthday my Potter!

    Zyan Augustus Devins


    |District 2 | 17 | Beroeps| Hoorn |

    Terwijl ik met mijn voet tegen een lijk leunde keek ik rond, in de verte zag je nog enkele bange tributen wegrennen. Sommigen des al niet te min met spullen van de hoorn. Ik snoof even en liet mijn blik glijden over het bloedbad, iets wat je bijna letterlijk kon nemen. De gong ging, later gevolg door tien kanonschoten,tien lijken, tien dichter bij de overwinning. De tribuut die voor mijn voeten lag was het vrouwelijke tribuutje van district 11, de domme trut die ervoor zorgde dat ik mijn wraak voor 9 nog even moest uitstellen. Mijn Floret had nog stevig in mijn handen en respectloos liep ik op het lijk van het blondharige meisje en daarna liep ik naar de andere beroeps. "Pyralis, Judith." mijn stem was kil en hard toen ik mijn mede beroeps zag, eenmaal ik dichterbij was verscheen er een brede sadistische grijns om mijn lippen. "Goed werk meiden, meteen de helft al uitgeroeid" zei ik glunderend, ik vond dit werkelijk waar fantastisch en ik meende het ook wel dat ze goed werk geleverd hadden. Echter bleef ik toch op mijn goede voor hen, het zou niet lang duren voor we met de enige overbleven. Dan is het gedaan met de vriendschap. "Briar!" riep ik en keek even rond, ik vond haar niet direct. Maar ze is slim genoeg om de beroepstroep niet te verlaten, dat hoopte ik toch voor haar. Anders was zij de volgende op de lijst. Mijn blik ging naar het jochie van district 4, een irritant klein kind die het toch niet lang uitgehouden zou hebben en zeker niet beroepswaardig te noemen was. Het bloed die uit zijn lichaam gesijpeld was, leek al vervroren te zijn met het ijs, samengesmolten tot 1.
    Na nog een blik naar de dames gegeven te hebben liep ik richting de hoorn, af en toe bijna mijn evenwicht verliezend, maar geen denken aan dat ik op dit ijs zou vallen. Niet zoals daarnet. Het leek bijna gênant om te weten wat die stomme tributen met mijn gezicht gedaan hadden. Al vermoedde ik wel dat mijn mentor meteen al enkele Capitool mensen aan het optrommelen is voor een medicijn. Tja mijn mooie gezicht verminkt, dat zouden hun hartjes toch niet aankunnen-wat een drama- Ik rommelde wat in de hoorn, voornamelijk wapens, de meeste rugzakken waren al gepikt. De andere rugzak en schoudertas die ik vond was leeg. Voedsel hadden we genoeg in voorraad, en enkele lege water bidons. "Pyralis, Judith , Briar! "Riep ik en draaide me dan om. "Wat dachten jullie ervan om eens de arena te verkennen? Misschien nog wat tributen halveren?" grijnsde ik naar hen. Daarna richtte ik me op de jongen van 1. "Luciano, jij houd de wacht hier. En je weet de gevolgen als er dingen missen." zei ik streng en liet mijn duim over mijn keel glijden als gebaar wat er hem te wachten kon staan. Ik nam één rugzak en gooide de andere naar een willekeurig iemand. "Laten we deze vullen met eten en andere spullen. Voor het geval dat we ergens overnachten." Het kon me niet veel schelen wat de anderen dachten, en als ze niet mee wilden mij een zorg. Hoe minder tributen er waren, hoe beter en veel zin om ze te staan opwachten had ik niet. Het Capitool wilde actie, IK wilde actie.

    Lucca Valentino Brown


    |District 5 | 13 |Dawnelle Eguskine & Flynn Poynter, tributen District 9 | Mistig gebied|

    Hopeloos keek ik de twee aan, afwachten wat mijn lot zou worden als er niet veel later schoten luid door de arena klonken. Geschrokken keek ik rond en zag ook het meisje voor me zich angstig aan de jongen vastklampte. Na even leek ze ook tot rust te komen en fluisterde ze wat tegen hem, als ik het goed hoorde ging het over Onweer. Ik beet zachtjes op mijn lip toen ze begon te praten -tenminste toen ik het ook mocht horen- 'Oké, Lucca. Aangezien ik geen zin heb om ermee in mijn maag te zitten dat we je als prooi hebben achtergelaten voor Zyan en zijn vriendjes -ik gun hem overigens ook het plezier niet- kom je met ons mee, of ik zal deze pijl op je af schieten, dan sterf je een redelijk pijnloze dood. Iets wat we niet kunnen zeggen als een wat minder gezellige tribuut je vind. De keuze is dus aan jou om nu te sterven of onze... uhm... bontgenoot te worden. Schend je ons vertrouwen, dan zal ik alsnog een pijl aan je verspillen,' zei ze kort en bondig waardoor ik niet echt lang moest nadenken voor een antwoord. "Nee! Ik bedoel ja, ik bedoel ..." begon ik en slikte dan even. "Ik bedoel dat ik me graag bij jullie aansluit, niet dat ik dood wil..." Zuchtte ik opgelucht dat ik mezelf toch verbeterd had. Meteen leek het meisje veel vriendelijker, waarschijnlijk ook opgelucht dat ze mijn dood niet op zich moest nemen. 'Ik ben overigens inderdaad Dawn en dit is inderdaad Flynn,' Ik knikte als teken dat ik het zou onthouden en glimlachte daarna zwakjes. "Dankje." fluisterde ik zacht. Blij dat ik nog even langer mocht leven.


    I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

    [Whuut, sinds wanneer heeft Briar twee moorden? Sorry, ik heb ergens over heen gekeken dus. Anyway, mijn post komt zo. Misschien een idee die uit tien dan met de rest van de beroeps te vermoorden?]


    And I'm nothing. You've always said you want nothing.

    BRIAR. -- DISTRICT TWO.



          Word nog aangepast

    [ bericht aangepast op 1 nov 2014 - 22:03 ]


    And I'm nothing. You've always said you want nothing.


    Flynn Poynter ~ Disctrict 9
    Status: Krassen van nagels, hoofdpijn, bebloed | Bondgenoten: Dawnelle Eguskine & Lucca Valentino Brown | Beschikt over: Kleine dolk, rugtas met rolletje touw en klein stukje verband | Locatie: Tussen bos en mistig gebied.

    Terwijl ik en Dawn de voor- en nadelen afwegen, merk ik dat de kleine jongen zachtjes snikt.
    'Als-sjeblieft, ik doe niets echt wa-aar.' Hij heeft wat moeite met zijn ademhaling onder controle te krijgen maar het lukt nu al iets beter.
    'Jullie zijn van district 9 toch? Flynn en Dawn I-ik ben van district 5, Lucca weet je nog?' Ik zie aan Dawn dat zij het ook weer weet en ik knik even ter bevestiging van het feit dat ik weet wie hij is. De jongen uit district vijf, ik dacht het al. We hebben nog een beslissing genomen en net als ik iets wil voorstellen, klinkt er een harde knal. Ik maak een geschrokken beweging, klaar om Dawn en Lucca te beschermen voor wat het dan ook was, maar er is niks. Inmiddels heeft Dawn zich krampachtig aan mij vastgeklampt en ik voel mijn hart in mijn borst razen. Ik voel hoe Dawn trilt van angst en ik druk haar beschermend tegen me aan. Ik kijk naar haar gezicht en zie dat ze omhoog kijkt, natuurlijk, ze zoekt naar onweer. Na nog een bonk word ik nog steviger tegen haar aangedrukt en mijn arm sluit zich automatisch iets beter, waarbij ik troostend over haar arm strijk. Dit zijn waarschijnlijk de kanonschoten, het einde van het bloedbad… een zucht ontsnapt mijn lippen. Hoeveel schoten waren het geweest? Tien? Elf? Voordat ik beseft had wat de schoten betekenden had ik de helft niet mee kunnen tellen.
    'Man, ik dacht even dat het begon te onweren,' fluistert Dawn opeens en een soort van glimlach verschijnt op mijn lippen; dat had ik al begrepen. 'Waarschijnlijk gaan die kanonnen nog leuk worden met mij in de buurt.' Als ze me loslaat, slik ik en adem iets meer uit. Ik wil zeggen dat ik er geen problemen mee heb, bedenk me dat dit echt heel stom klinkt en probeer iets anders te vinden, maar ze heeft zich weer op Lucca gericht. Een veel belangrijker probleem.
    'Oké, Lucca. Aangezien ik geen zin heb om ermee in mijn maag te zitten dat we je als prooi hebben achtergelaten voor Zyan en zijn vriendjes -ik gun hem overigens ook het plezier niet- kom je met ons mee, of ik zal deze pijl op je af schieten, dan sterf je een redelijk pijnloze dood. Iets wat we niet kunnen zeggen als een wat minder gezellige tribuut je vind. De keuze is dus aan jou om nu te sterven of onze... uhm... bontgenoot te worden. Schend je ons vertrouwen, dan zal ik alsnog een pijl aan je verspillen,' mijn blik van verbazing die tijdens wat ze zei was ontstaan is iets verminderd en ik knik even ten teken dat ik het ermee eens ben.
    'Ik ben overigens inderdaad Dawn en dit is inderdaad Flynn,' zegt ze er achter aan. Ik glimlach onhandig en wacht gespannen op het antwoord van de jongen. Ik heb eigenlijk geen zin om de gedachte van nog een moord met ons mee te slepen. Mijn bonkende hoofd zit al vol met dat meisje… Ik wil het liefst mijn ogen dichtknijpen en wegrennen, maar ik blijf me concentreren op Lucca.
    'Nee!' begint de jonge tribuut, 'Ik bedoel ja, ik bedoel ...' Hij komt stotterend uit zijn woorden. 'Ik bedoel dat ik me graag bij jullie aansluit, niet dat ik dood wil...' zegt hij zacht en verlegen.
    'Het is goed. We zullen je proberen te beschermen, voor zover als we dat kunnen.' Antwoord ik.
    'Dankje.' Fluistert hij zachtjes. Hij is zo te zien opgelucht en eigenlijk ben ik dat ook.
    'Ehm, het is het slimst om nu zo snel mogelijk weg te gaan, aangezien de beroeps waarschijnlijk zin hebben in nog meer moorden.' Ik probeer in de mist iets te onderscheiden. 'Laten we de mist in gaan, het bos is minder beschut en er zullen veel mensen zijn, lijkt me,' tussen de bomen probeer ik schaduwen te ontdekken, maar zo'n goed zicht heb ik niet en ook hier hangt al wat nevel. Ik pak Dawns hand en ook die van Lucca. Dit mag dan wel kinderachtig er uit zien, ik heb geen zin om ze kwijt te raken. 'Laat niet los, we weten niet hoe dik die mist straks is, maar het lijkt mij het veiligst om zo ver mogelijk van die hoorn vandaan te komen.' Terwijl ik behoedzaam een stap richting de mist zet, zie ik mijn ademwolk oplossen in de koude, witte lucht om ons heen. Dicht bij elkaar blijven is ook nog eens handig voor de warmte, schiet er door me heen.


    "It's funnier in Enochian." ~ Castiel

    Let op! Mocht je voor jouw personage/bondgenootschap een warmwaterbron willen 'hebben', stuur dan even een PB naar mij, zodat ik even kan bijhouden hoeveel er in bezit zijn. Bedenk ook dat je, met overleg, natuurlijk kan vechten om een warmwaterbron, aangezien deze schaars zijn.
    Probeer ook te zorgen voor andere problemen dan kou als je bij een bron bent, dat is wel zo realistisch.


    "It's funnier in Enochian." ~ Castiel

    // Lighten Jason Northblack, district 3 \\

    (sorry, ik haalde het rollentopic en het speeltopic even door elkaar)

    Status: uitgehongerd en weinig energie | Bondgenoten: geen, maar wil hij wel | Beschikt over: hamer met scherpe punt, zakje groene camouflage verf | Locatie: bij een warmwaterbron in een mistig gebied.

    2 uur na het bloedbad kwam ik rennend aan bij een kleine rots. Vermoeid en hijgend ging ik er op zitten. Nog steeds zag ik voor me hoe het meisje angstig uit haar ogen keek. Ze had helemaal niemand kwaad gedaan, ze verdiende het niet om te sterven. Hoe kon ik dat mooie meisje met haar blonde haartjes van haar leven hebben beroofd? Hoe kon ik zo wreed zijn geweest? Zouden haar ouders nu huilend en krijsend voor de TV zitten en mij haten? Zou... mijn vader wel trots op mij zijn? Hoe kon hij trots op mij zijn als ik iemand had vermoord. De tranen liepen inmiddels als een waterval over mijn gezicht heen, ik deed niet eens moeite op ze te stoppen.

    Na mezelf weer overeind te hebben gesleept, wankelde ik verder. Ik was zo uitgeput dat ik niet eens meer normaal kom lopen. Na een tijdje liep ik pardoes tegen een boom aan, om daarna bijna in een warmwater bron te vallen. Maar... een warmwater bron! Snel stak ik mijn hoofd in het water om gulzig te drinken. Ik vond dichtbij de warmwater bron een kleine kuil in de grond onder een struik. Hier kon ik de perfecte schuilplek maken. Het enige wat nu nog ontbrak, was eten.

    Het was verschrikkelijk. Ik had al dagen niet gegeten, alleen gedronken uit de warmwaterbron. Elke stap die ik zette deed pijn en ik had overal steken. Ik was ook een paar kilootjes afgevallen en mijn energie werd met de dag minder. Als ik niet snel zou eten, zou ik verhongeren. Ik had 2 opties:
    1. een bondgenoot zoeken. Maar wie zou er een uitgehongerde bondgenoot willen?
    2. op jacht gaan. Maar dan zou ik mijn bron moeten verlaten én ik wist helemaal niets van jagen af. Dit zou nog wel eens lastig kunnen worden...

    [ bericht aangepast op 2 nov 2014 - 16:09 ]


    If you're going through hell, keep going - Winston Churchill

    Staat er trouwens iemand open voor bondgenootschap? Ik heb een bondgenoot nodig.


    If you're going through hell, keep going - Winston Churchill

    DontDropp schreef:
    // Lighten Jason Northblack, district 3 \\

    (sorry, ik haalde het rollentopic en het speeltopic even door elkaar)

    Status: uitgehongerd en weinig energie | Bondgenoten: geen, maar wil hij wel | Beschikt over: hamer met scherpe punt, zakje groene camouflage verf | Locatie: bij een warmwaterbron in een mistig gebied.

    2 uur na het bloedbad kwam ik rennend aan bij een kleine rots. Vermoeid en hijgend ging ik er op zitten. Nog steeds zag ik voor me hoe het meisje angstig uit haar ogen keek. Ze had helemaal niemand kwaad gedaan, ze verdiende het niet om te sterven. Hoe kon ik dat mooie meisje met haar blonde haartjes van haar leven hebben beroofd? Hoe kon ik zo wreed zijn geweest? Zouden haar ouders nu huilend en krijsend voor de TV zitten en mij haten? Zou... mijn vader wel trots op mij zijn? Hoe kon hij trots op mij zijn als ik iemand had vermoord. De tranen liepen inmiddels als een waterval over mijn gezicht heen, ik deed niet eens moeite op ze te stoppen.

    Na mezelf weer overeind te hebben gesleept, wankelde ik verder. Ik was zo uitgeput dat ik niet eens meer normaal kom lopen. Na een tijdje liep ik pardoes tegen een boom aan, om daarna bijna in een warmwater bron te vallen. Maar... een warmwater bron! Snel stak ik mijn hoofd in het water om gulzig te drinken. Ik vond dichtbij de warmwater bron een kleine kuil in de grond onder een struik. Hier kon ik de perfecte schuilplek maken. Het enige wat nu nog ontbrak, was eten.

    Het was verschrikkelijk. Ik had al dagen niet gegeten, alleen gedronken uit de warmwaterbron. Elke stap die ik zette deed pijn en ik had overal steken. Ik was ook een paar kilootjes afgevallen en mijn energie werd met de dag minder. Als ik niet snel zou eten, zou ik verhongeren. Ik had 2 opties:
    1. een bondgenoot zoeken. Maar wie zou er een uitgehongerde bondgenoot willen?
    2. op jacht gaan. Maar dan zou ik mijn bron moeten verlaten én ik wist helemaal niets van jagen af. Dit zou nog wel eens lastig kunnen worden...


    (Oké, ik ga je nu één keer een hele duidelijke uitleg geven waarom wij zo letten op de tijd in mensen hun posts. In een RPG speel je namelijk samen, je schrijft eigenlijk samen één groot verhaal met allemaal je eigen personage om te besturen. Een groot rollenspel. Wanneer het ene personage zich dus in een hele andere tijd bevind dan het andere personage -hier zou dat bijvoorbeeld zijn dat eentje net uit het bloedbad komt en de ander al vijf dagen verder is- kunnen deze twee onmogelijk meeten, want ze bevinden zich in een andere tijd. Daarom proberen wij (ik en Roos) dit zoveel mogelijk gelijk te houden tussen personages. Wij geven dus aan wanneer grote gebeurtenissen zoals het bloedbad zijn afgelopen en wanneer het nacht of dag is. Hier dient iedereen zich dus ook aan te houden. Je kan dus onmogelijk stellen dat er dagen zijn verstreken, zonder dat er een algemeen bericht van ons, de spelleiders, is geweest. Natuurlijk is er altijd wel enige uitloop. Daarom worden die dingen ook ver van tevoren aangekondigd. Nogmaals, er zijn nu dus geen dagen verstreken. De tijd waarin je personage zich bevind is de eerste dag van de spelen, net na het bloedbad. Hij zal dus daar vandaan zijn gevlucht, kanonnen horen en zijn problemen zijn van nu. Anders kan hij onmogelijk andere personages tegenkomen. Die bevinden zich namelijk in dat moment en jouw personage nu niet. Houd je aan de tijd van de RPG met je personage en verzin hier aub niet zelf dingen in!
    -Dit is niet alleen mijn mening of wat dan ook, maar ook die van Roos.

    Edit: Nog een tip. Er zijn hier een aantal mensen die al een tijdje bezig zijn en als flink wat posts hebben geschreven. Een aantal daarvan ook met al flink wat RPG ervaring. Kijk rond, lees wat zij doen en volg hun voorbeeld. Ik geloof namelijk dat wanneer je dat doet, het allemaal niet zo moeilijk is. Zo heb ik het RPGen namelijk ook geleerd, door te kijken wat anderen doen en in die flow mee te gaan. Iedereen houdt dezelfde dag aan? Dan doe jij dat dus ook, want blijkbaar is dat de bedoeling. Iedereen post in het speeltopic? Blijkbaar is dat de bedoeling, dus doe jij dat ook. Etc. Dat maakt alles al een stuk makkelijker, ook voor ons. )

    [ bericht aangepast op 2 nov 2014 - 16:24 ]


    Happy Birthday my Potter!