War time || The Marauders || Speeltopic: OO2. - Speeltopics

[ bericht aangepast op 31 dec 2014 - 20:14 ]

Happy Birthday my Potter!

Don't be like the rest of them, darling

(Whaha, you've made my day :') )

Happy Birthday my Potter!

Lucius Malfoy | Slytherin | Prefect | Acting like a true Malfoy
Eerst had Narcissa licht beledigt gekeken, maar die was al aardig snel veranderd in een geamuseerde glimlach, wat had ze verwacht? Dat ik haar op haar woord zou geloven? Zelfs al kende ze me niet erg goed zou ze moeten weten dat ik dat bij niemand deed. 'Hé, als jij het op wil drinken, ga je gang. Ik zal mij kostelijk amuseren als je gebruik van je laat maken door zo'n achterlijk wicht en je hard uitlachen. Of heb je je drankje soms niet zojuist van Bree gekregen?' Hoe meer ze zei hoe meer ze me in verwarring bracht, had Bree wat in mijn drankje gedaan? Wat dan? En vooral waarom, was ze zo hopeloos en zo laag gezonken? Narcissa had haar handen omhoog geheven, aangevend dat ze zich er nier meer mee zou bemoeien. Ik was geneigt een slok te nemen, uit nieuwsgierigheid en in de hoop en dat ze het fout had. 'Maak jezelf dom genoeg tot haar slaaf.' Slaaf? Liefdesdrank? Ze was nog lager gezonken dan ik dacht. Net voordat de pratende blondharige black weg liep bleef ze naast me stil staan om nog twee woorden in mijn oor te fluisteren 'vermaak me,' ik schudde mijn hooft met een lichte lach om mijn lippen. Ik kon het opdrinken of ik kon het niet opdrinken maar beide opties kwamen me niet uit aangezien in mijn ogen het was tussen; of een hersenloze zombie worden of Narcissa gelijk geven. En daarvan was waarschijnlijk de tweede optie de ergste. Mijn blik gleed langs het feesje in mijn hand naar de jongen naast me en met een ruk draaide ik me om om richting Bree te lopen en met een snelle beweging het flesje boven haar hooft te legen. Met een glimlach op mijn gezicht stopte ik vervolgens naast Narcissa voordat ik verder liep en fluisterde ik drie woorden terug in haar oor 'genoeg vermaak voor je?'
Aangezien ik niet echt meer in de feest stemming was pakte ik op mijn weg naar de deur van de leerlingen kamer van Slytherin een fles Fire Wisky uit de handen van een 3de jaars met de woorden 'je bent toch te jong om het te drinken' en verliet de kamer.

[Heb echt steeds het idee dat mijn posts verschrikkelijk zijn en veel te kort (sorry voor het zeuren)]

[ bericht aangepast op 21 okt 2014 - 21:12 ]

Don't be like the rest of them, darling

WillNotLearn schreef:

Found these gifs, needed to post them. And I'm about to make Lucius reaction

[ bericht aangepast op 21 okt 2014 - 21:34 ]

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

James Potter

Charlotte barst in lachen uit waardoor ik mijn blik weer op haar richt.
'Dat... Ik.. ik denk dat ze...' Zegt ze waardoor ik even frons, maar Charlotte lacht ondertussen door. Eigenlijk snap ik niet wat er zo enorm hilarisch is, maar dat zal wel aan mij liggen. Of aan haar, aangezien Lily ook niet lacht. Het ligt vast niet aan mij, maar aan haar. 'Dat ze dat wel wil hoor.' Ik kijk op. Wat? Ze glimlacht breed en knipoogt. 'Ze klaagt nooit over je.' Zegt ze nog en ze houdt haar boek als schild voor haar, wat slim is, aangezien Lily aggressief wordt met een kussen.
'Charlotte, houd je mond. En Potter, nee, ik wil niet met je uit. Kan je niet iets nuttigs verzinnen om te doen? Bijvoorbeeld een shirt aantrekken, tenzij je straks opgegeten wil worden door je kudde hersenloze fans,' Ik grijns om haar woorden en besef me dan ook wat dit moet betekenen. Lily is hopeloos verliefd op me, maar ze durft het niet te uiten. Misschien is ze bang dat ze Secretus verraad — iets wat ze van mij wel mag doen.
'Kunnen jullie anders niet gewoon met elkaar uitgaan,' mompelt ze dan gapend tegen het plafond.
'Als ik op een date met Charlotte ga en Charlotte vond het leuk, dan moet jij met me uit.' Zeg ik vastberaden. Ik sta op. 'En ik zal inderdaad een shirt aantrekken. Ik ben zo terug.' Ik loop naar boven richting de slaapkamer. Ik grijp een shirt en trek die over mijn hoofd. Dan loop ik naar Sirius' bed en strijk even door zijn haren. Hij slaapt. Ik vind slapende mensen er altijd zo jong uitzien. Het is lief.
Dan loop ik weer naar beneden en kijk de meisjes aan.
'Tevreden?' Zeg ik en ik plof weer in de stoel tegenover ze neer.

(Beetje kort:C sorryyyy)

And don't forget, Elvendork! It's unisex!

Narcissa Black || Prefect || Chaser || Slytherin princess

Het duurde even voor Malfoy een beslissing leek te nemen. Het waren ook allebei niet de meest ultieme opties voor hem, maar dan had hij maar meteen moeten luisteren. Uiteindelijk liep hij op mij en Bree af en bleef voor mijn "vriendin" stilstaan. Haar ogen schoten even paniekerig van Malfoy naar mij voor hij zijn hand met het flesje ophief en zo de vloeistof over haar hoofd liet vloeien. Snel haalde ik mijn arm weg en zette en stapje achteruit, terwijl ik met neutrale blik toekeek hoe ze in het openbaar vernederd werd. Dit was een typisch gevalletje eigen schuld, hoewel het natuurlijk nog wel iets grappigs had. Dit liet ik echter niet blijken. Pas toen Malfoy klaar was en zich tot mij richtte liet ik een klein glimlachje om mijn lippen verschijnen om aan te geven dat hij zich toch goed staande had gehouden en zichzelf nog een prima uitweg had gegeven.
'Genoeg vermaak voor je?' fluisterde hij op zijn beurt terug, waardoor de minuscule krulling van mijn mondhoeken iets duidelijker zichtbaar werd en ik mij draaide om toe te kijken hoe Malfoy de kamer verliet. Ik was echter nog niet klaar met hem, dus sloeg mijn handen over elkaar voor ik mij nog even tot Bree wendde die er met een ietwat hopeloze uitdrukking op haar gezicht naar een pluk van haar nu kleddernatte donkere lokken staarde, terwijl ze het vocht dat eruit kwam op haar hand liet lopen. Mijn wenkbrauwen schoten iets omhoog, terwijl ik haar misprijzend aankeek.
'Ik denk dat je nu toch de lat iets te hoog hebt gelegd, Bree,' zei ik voor ik achter Malfoy aanliep en hierdoor het feest verliet. Ik had mij toch al redelijk zitten vervelen en nu dit alles voltrokken was, had ik niet meer de behoefte om nog meer drank achterover te gooien, waarna ik mij weer zou moeten mengen in één van de activiteiten. Ik voelde de ogen van Bella in mijn nek branden, terwijl ik de kamer verliet, maar besteedde hier geen aandacht aan. Het kon mij eigenlijk niet heel veel schelen wat ze ervan vond dat ik "een miezerige jongen achterna ging", zoals zij het waarschijnlijk zou hebben verwoord. Ook al was Malfoy dan zuiver van bloed en was hij absoluut geen bloedverrader. Ze dacht gewoon standaard redelijk neerbuigend over andere mensen volgens mij.
'Hé Malfoy, je bent mij geloof ik nog een bedankje verschuldigd... en eigenlijk ook een verontschuldiging. Help ik eens iemand, wordt er meteen beweerd dat de drank naar mijn hoofd is gestegen. Niet zo aardig als je het mij vraagt,' zei ik de blonde jongeman, terwijl ik stopte met hem achterna lopen en tegen de eerste de beste muur leunde, terwijl ik ongeïnteresseerd mijn nagels bekeek en alles oneffenheden probeerde netjes te krijgen.

[ bericht aangepast op 24 okt 2014 - 14:46 ]

Happy Birthday my Potter!

Charlotte Isla Montague | Gryffindor | Seeker


'Charlotte, houd je mond. En Potter, nee, ik wil niet met je uit. Kan je niet iets nuttigs verzinnen om te doen? Bijvoorbeeld een shirt aantrekken, tenzij je straks opgegeten wil worden door je kudde hersenloze fans,' Ik grinnik zachtjes door Lily's harde optreden tegen mijn kleine opmerking omdat ik weet hoe gevoelig dit onderwerp is. James Potter is een van de pijnlijkste onderwerpen in het leven van Lily Evans. En dat is dus nou juist zo leuk.
'Kunnen jullie anders niet gewoon met elkaar uitgaan,' gaapt Lily met haar ogen op het plafond gefixeerd.
'Als ik op een date met Charlotte ga en Charlotte vond het leuk, dan moet jij met me uit.' zegt James vastberaden. 'En ik zal inderdaad een shirt aantrekken. Ik ben zo terug.' Ik heb niet eens de kans om iets te zeggen!
'Nou ik denk dat Potter toch maar een andere manier moet vinden om met je uit te gaan, want ik ga niet met hem.' Zeg ik en ga even op de stoel liggen waarbij ik mijn benen kan uitstrekken. 'Ik ga niet met iedereen die een sixpack heeft.' Ik denk weer, zonder dat ik dit wil, terug aan mijn droom en alles er omheen, waardoor mijn vrolijkheid weer verdwijnt. Ugh waarom! Ik wil gewoon zorgeloos en vrolijk zijn. James komt weer terug en ploft weer neer in de stoel tegenover ons.
'Tevreden?' vraagt hij.
'Prima.' Zeg ik geeuwend. 'Voor jouw doen dan.' Voeg ik er aan toe. 'En ik zei net tegen Lily dat ik niet met je uit ga, dus bedenk maar iets anders om haar op een date te krijgen. En dat gaat lastig worden.' zeg ik sirieus. Ik maak met mijn toverstok rondjes in de lucht, wat niet meer oplevert dan kleine sliertjes flonkerende lichtjes er achter verschijnen maar snel weer oplossen. Gewoon uit verveling. 'Dus… wat voor vakken hebben we eigenlijk allemaal?' vraag ik om het over iets anders te hebben. Ik zal me zo maar eens normaal moeten aankleden en mijn make up gaan doen, anders gaat het niet goed komen vandaag.

(sorry dat hij wat kort is)

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

Lily Evans || Gryffindor || Prefect || Potions princess || Red conspiring with Black

Met een stapeltje boeken in mijn hand, een tas vol ingrediënten en mijn ketel op de stapel balancerend liep ik van de kerkers, waar ik de benodigdheden van Slughorn had gekregen, richting de leerlingenkamer. Ik was nog even bekaf als vanochtend op de bank het geval was geweest, maar ik had mijn lessen uitgezeten, had wat aantekeningen gefabriceerd en vervolgens bedacht dat ik de dingen altijd nog aan Severus kon vragen mocht ik iets gemist hebben en was nu klaar om te beginnen aan de drankjes die ik Black had beloofd. Ik hoopte maar dat zijn situatie niet achteruit was gegaan. Vanochtend was hij natuurlijk stabiel geweest, maar ik was verder niet meer in de jongensslaapzaal geweest en had dus geen idee hoe hij er nu aan toe zou zijn. Er stond dan ook een zorgelijke frons op mijn voorhoofd, terwijl ik stapje voor stapje de trap opliep. Ik had al meerdere malen commentaar gehad van schilderijen. Van bezorgde nette heren die zich afvroegen of ik niet teveel hooi op mijn vork nam, tot rijke dames die mij zeiden een man te zoeken voor dat soort klusjes. Ik had beide soorten commentaar genegeerd en was zonder iets te laten vallen aangekomen bij de deur... die dicht was. Zuchtend wist ik alles op één arm te krijgen voor ik de hendel de deur los kon maken en deze verder met mijn voet open wist de duwen. Eenmaal in de slaapzaal liep ik naar het eerste bed dat ik tegenkwam waar Black niet op lag en dumpte daar de zooi voor ik met een verhit gezicht en de nog steeds even bezorgde frons naar de patiënt toeliep.
'Leef je nog?' vroeg ik, terwijl ik na te hebben geconstateerd dat het allemaal niet heel erg achteruit was gegaan de kamer misprijzend rondkeek. Het was één grote zooi. Hier kon ik niet in werken. Ik besloot het ietwat op te ruimen en gooide kledingstukken in willekeurige koffers waarvan ik gokte dat het daar in moest, na het opgevouwen te hebben. Alles wat teveel stok gooide ik op één stapel: de wasstapel voor er genoeg ruimte op de grond was om de ketel neer te zetten en de ingrediënten ernaast uit te stallen aan de ene kant, terwijl ik de boekenstapel aan de andere kant neerlegde. Toen dat klaar was besloot ik mij weer eerst tot Black te richten, gezien ik precies moest weten wat er met hem aan de hand was voor ik kon besluiten wat de juiste remedie was. Ik liep weer naar zijn bed en ging op de plek waar nog het meeste plaats was zitten, terwijl ik hem aankeek.
'Dus, wat zijn de precieze klachten meneer?' vroeg ik uiterst serieus, hoewel ik het stiekem eigenlijk ergens ook wel grappig vond. 'Potter heeft Remus overigens veilig ondergebracht in de ziekenzaal. Ik weet niet precies hoe het met hem gaat, want ik ben zelf nog niet langs geweest, maar ik denk dat hij snel wel weer opgeknapt zal zijn,' besloot ik hem wel nog even de melden. Ik had gemerkt dat hij zich erg bekommerde om het welzijn van Remus en als ik dit niet uit mijzelf had gezegd, had hij er waarschijnlijk wel om gevraagd. 'Ik heb Potter verder ook niet meer gesproken, gezien hij meteen nadat hij terug was van de ziekenzaal alweer begon met irritant zijn, dus je zal het verdere verslag toch echt van hem moeten krijgen, vrees ik.'

(Hmmm, ik weet niet of ik er wel tevreden over ben, maar het is een post en Lily is waar ze wezen moet :') )

Happy Birthday my Potter!

Sirius Black | Gryffindor | Drama Queen| Hotness itself

Met mijn kussen op mijn gezicht lig ik op bed met mijn dekens half over me heen. Alles wat ik aanheb is een joggingbroek, aangezien ik het halverwege de dag zo vreselijk warm heb gekregen dat ik zin had om in alleen ondergoed op de dekens te gaan liggen, maar dat leek me toch geen goed idee omdat ik én Lily verwachtte, én ik halverwege de dag, waarschijnlijk tijdens het middageten, bijna ben overvallen door een horde fangirls die me bloemen en chocola kwamen brengen. Die chocola is voor Remus, sowieso. Ik krijg jeuk van chocola, zeker pure. De bloemen staan nog waar ze zijn neergelegd, naast het raam en in een soort roze hartjesvaas. Ik heb geen zin om er iets aan te doen, want ik heb geprobeerd op te staan vanochtend en toen ben ik in de badkamer bijna flauwgevallen. Ugh. Drama Queen zijn is leuk als er niks aan de hand is, maar nu ik me rot voel hoeft het niet zo. Soms is het fijn om gewoon helemaal alleen te zijn, maar toch was het vervelend dat als je gedachten de overhand nemen en je eenzaamheid je opslokt in een soort kolkende massa's gedachtes die ik liever niet heb en waarvan ik het bestaan liever wil negeren. Een jongen hoort niet zo te denken.
Ik hoor gestommel in de gang. Nog meer fangirls? Verder hoor ik geen gegiechel of zo, maar ik moet niet te vroeg juichen. Ik grom een beetje en gooi het kussen van mijn gezicht af op het bed van James. De deur gaat open en als ik, met moeite en een zachte kreun mijn hoofd ophef, zie ik Lily Evans binnenkomen, met haar handen vol troep.
'Leef je nog?' vraagt ze en ik zie haar blik vuil door de kamer gaan. Ik weet dat het een grote troep in de slaapzaal is en dat ook mijn dekens helemaal gekreukeld zijn en ik met, weer, een ontbloot bovenlijf op bed lig, maar ik kan de energie niet opbrengen om er iets aan te doen.
'Als ik me niet als een pot stroop had gevoeld had ik je geholpen, Red.' zeg ik als ze een poging doet het hier op te ruimen.
'Dus, wat zijn de precieze klachten meneer?' Ik moet ondanks alles grinniken, wat me nog meer pijn bezorgd aangezien mijn keel hier meteen tegen gaat protesteren en mijn hoofd meer gaat kloppen.
'Hoofdpijn, warm, spierpijn, en die wonden branden als de hel.' zeg ik. Met veel moeite probeer ik iets rechter op te gaan zitten. Ik duw met mijn handen het kussen achter me wat omhoog zodat ik met mijn rug er tegen aan kan leunen en rust, na deze kleine inspanning die toch veel energie vergt, hijgend uit.
'Potter heeft Remus overigens veilig ondergebracht in de ziekenzaal. Ik weet niet precies hoe het met hem gaat, want ik ben zelf nog niet langs geweest, maar ik denk dat hij snel wel weer opgeknapt zal zijn,' zegt ze er achter aan en ik knik even. Remus was oké, dat is goed om te horen. James zorgt altijd goed voor Remus, altijd gedaan, en ik ben blij dat het goed is gegaan. 'Ik heb Potter verder ook niet meer gesproken, gezien hij meteen nadat hij terug was van de ziekenzaal alweer begon met irritant zijn, dus je zal het verdere verslag toch echt van hem moeten krijgen, vrees ik.'
'Zo is hij,' zeg ik en ik maak een grimas, 'ik zal zodra ik hem zie wel even informeren.' Dan kijk ik naar Lily. 'Maar jij kan me dus weer beter maken met je magische kunsten?' vraag ik na een kort moment van zwijgen. 'Je krijgt sowieso een beloning voor het feit dat je hier bent, weet je.' Door de pijn in mijn hoofd heb ik geen eens zin om gemeen tegen haar te doen of flauwe opmerkingen te maken. Ze helpt me immers.

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

Lily Evans || Gryffindor || Prefect || Potions princess || Magical beauty

Eerlijk gezegd geloofde ik niet zo dat Black mij had geholpen met het opruimen van de kamer, als hij zich niet zo slecht had gevoeld. Anders had hij het toch zeker wel eerder opgeruimd? Ik zei er echter niks over, wetend dat het de sfeer alleen maar zou verpesten. Bovendien was niet opruimen nog niet eens zo'n slechte eigenschap. Het kon beter een chaos in je kamer dan in je hoofd, maar ik kon niet werken in chaos, dus ruimde ik het op. Als ze daardoor dingen kwijt raakten was dat niet mijn probleem. Ze mochten blij zijn dat ik Black hielp bij zijn genezingsproces. Ik betwijfelde of Potter zo'n bedreven heler was, ik zou Pettigrew zijn drankjes sowieso niet drinken, hoewel het een vriendelijke jongen was en Remus zou nu niet veel hulp kunnen bieden in zijn toestand. Ik luisterde dus nadat alles netjes was rustig naar de klachten die Black beschreef en noteerde ze op een stuk perkament dat ik mee had genomen. 'Hoofdpijn, warm, spierpijn, en die wonden branden als hel,' was de opsomming, waardoor ik even met een diepe frons naar de woorden op het papier staarde. Het was wel duidelijk dat wonden aangebracht door een weerwolf zelfs wanneer het mens niet in menselijke vorm was nog bijzondere effecten had. Het was fascinerend, maar tegelijkertijd ietwat angstaanjagend dat zoiets bestond op deze wereld. Ik had gelezen dat het permanente littekens kon achterlaten bij zowel mensen als dieren, maar heel veel meer was er niet te vinden in de bibliotheek.
'Zo is hij,' zei Black op mijn gezeur over Potter. Ik kon op de één of andere manier een glimlach niet onderdrukken. 'Ik zal zodra ik hem zie wel even informeren. Maar jij kan me dus weer beter maken met je magische kunsten? Je krijgt sowieso een beloning voor het feit dat je hier bent, weet je,' zei hij en ik grinnikte, waarna ik het niet kon laten even met mijn wenkbrauwen te wiebelen.
'Oeh een beloning. En wat mag dat dan wel niet zijn?' vroeg ik hem, al lachend. 'Oh en ik ga proberen je beter te maken met mijn magische kunsten. Ik kan je niks beloven dan behalve dat ik mijn best zal doen en het niet erger zal maken of je zal vergiftigen. Overigens voor ik iets ga proberen. Uhm... in wat voor uhm... vorm was je toen hij je beet en krabde?' Ik wist niet helemaal hoe ik de vraag moest stellen, dus formuleerde ik het maar zo. Dat hij niet in menselijke vorm was, was mij wel duidelijk geworden. Ik kon prima puzzelstukjes op de juiste plaats leggen, maar ik had geen idee wat hij dan wel precies was geweest. 'Alles wat hier gebeurd blijft natuurlijk geheel tussen ons,' voegde ik er voor de zekerheid aan toe.

Happy Birthday my Potter!

Sirius Black | Gyrffindor | Hiding Secrets | Talking with Red

Na mijn opmerking over de beloning grinnikt Red even en ze wiebelt met haar wenkbrauwen, waardoor ik ook een kleine grijns over mijn lippen laat schieten terwijl ik met half gesloten ogen naar haar kijk.
'Oeh een beloning. En wat mag dat dan wel niet zijn?' vraagt ze hier achter aan. 'Oh en ik ga proberen je beter te maken met mijn magische kunsten. Ik kan je niks beloven dan behalve dat ik mijn best zal doen en het niet erger zal maken of je zal vergiftigen.' Dat had natuurlijk ook nog gekund, dat ze me gewoon een dodelijk drankje voert. Maar ik weet dat ze dat niet gaat doen. 'Overigens voor ik iets ga proberen. Uhm... in wat voor uhm... vorm was je toen hij je beet en krabde?' Ik voel me een beetje rood worden omdat ze zelf blijkbaar ook niet weet hoe ze dit moet vragen. Ze is slim genoeg om al bedacht te hebben dat ik geen mens was toen hij me dit aanbracht, want dan was ik er waarschijnlijk nog erger aan toe geweest.
'Alles wat hier gebeurd blijft natuurlijk geheel tussen ons,' voegt ze er dan nog zacht aan toe. Ik grijns niet maar kalm denk ik na hoe ik dit ga zeggen.
'Ik b-ben...' Ik haal even diep adem, wetend dat dit een groot geheim is waar ik niet veel mee te koop loop en ik moet even verwerken dat juist Lily Evans dit nu naast James en Remus en Peter als eerste hoort. 'In ehm... in faunaatvorm-' ik schraap even mijn keel, '- dan ben ik een hond.' Ongemakkelijk strijk ik met mijn hand langs mijn nek en staar naar de dekens. Terwijl Lily bezig is met de drankjes denk ik na over wat ze heeft gezegd. Het blijft tussen ons, iets waar ik blij mee ben. Ik ben sowieso blij dat ik niet met moeilijke vragen wordt bestookt door een bezorgde Madame Plijster en dat ik niet word aangestaard door anderen. Die fangirls hadden waarschijnlijk van James en Peter gehoord dat ik ziek was en hebben me daarom opgezocht, maar weten gelukkig niet wat er echt is. Van James, Remus en Peter is het niet erg dat ze bijna, bijna alles van me weten, maar het is toch best raar dat Lily nu bezig is met het maken van drankjes die ze mij zo gaat geven. Hierdoor bedenk ik me opeens weer de beloning.
'Oja, ehm.. een beloning.' Even aarzel ik terwijl ik haar handelingen volg. 'Ik heb bloemen voor je, en een hartjesvaas.' Ernaar wijzend zeg ik, 'Nee geintje, ik kan je wel een keer trakteren op iets bij de drie bezemstelen of zo als je dat wil.' Nadenkend kijk ik de kamer rond, 'Ik heb ook nog chocola. Die wilde ik eigenlijk aan Remus geven, maar er is genoeg. Als je zelf nog een leuke beloning weet, dan hoor ik het graag. Als je voor mij dit doet,' ik knik even naar de ingrediënten om haar heen, 'dan doe ik vrijwel alles voor je terug.' Ook al denk ik er in mijn achterhoofd wel bij 'behalve Peter zoenen of zo'. Hopelijk duren die drankjes niet lang, want mijn hoofd begint alleen maar erger pijn te doen en ik heb zin om mijn hele huid open te krabben door de brandende krassen op mijn lichaam.

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

Lily Evans || Gryffindor || Prefect || Discovering secrets || Shocked

De wat rodere kleur op Black zijn wangen was een goed teken, hij was nog niet lijkbleek gelukkig, maar gaf ook aan dat mijn vraag niet alleen voor mij ongemakkelijk was om te stellen, maar voor hem ook ongemakkelijk was om te beantwoorden. Ik was gewend geraakt aan het schreeuwen en snauwen tegen hem en Potter en hoewel het mij heel makkelijk afging om aardig te doen tegen Black op het moment, was het toch ietwat vreemd. Weer kwam het idee in mij op dat als Severus niet had bestaan ik misschien wel bevriend met hem zou zijn geweest zoals ik eerder misschien dacht dat ik dan Potter wel een kans had kunnen geven en met hem uit was geweest, hoewel hij dan nog steeds redelijk arrogant bleef natuurlijk. Het was allemaal gewoon raar om geheimen te moeten bewaren van mensen die ik af en toe echt verachtte in de wetenschap dat Severus mij nooit meer aan zou kijken als hij wist dat ik één van zijn pestkoppen hielp. Severus zou Black waarschijnlijk laten creperen, maar ik was zo niet. Zoals ik Severus bleef verdedigen, zo hielp ik nu ook Potter en Black. Mijn groene ogen gingen langs de rode stof van Black zijn bed, terwijl hij de juiste woorden zocht.
'Ik b-ben...' Hij haalde diep adem voor hij verder ging. 'In ehm... faunaatvorm-' Ik kon nu niet anders dan hem nieuwsgierig aankijken. Faunaten... het was nog steeds wonderbaarlijk. '-dan ben ik een hond.' Ik kon een zachte grinnikt niet binnen houden voor ik opstond en naar de ketel liep om aan een drankje tegen de pijn en de temperatuursverhoging te beginnen. Dat was niet heel moeilijk. Ik maakte mij alleen zorgen om de prikkende wonden en de genezing hiervan. Het was mij duidelijk geworden dat de spreuken die wij kenden niet genoeg hielpen. Terwijl ik diep nadacht had ik een de eerste ingrediënten toegevoegd aan mijn brouwsel en een kookwekker uit mijn tas gehaald om zo makkelijk bij te kunnen houden hoelang het aan het pruttelen was. Ik hield mijn aantekeningen aan de zijkant van de tekst in het toverdranken boek goed aan. De meeste dingen had ik er zelf bij geschreven, maar Severus had ook nog wel eens de neiging dingen aan te passen uit frustratie omtrent de onnauwkeurigheden die erin stonden. Het zorgde ervoor dat ik altijd met een glimlach mijn boek door bladerde en er zeker van was dat de recepten goed waren.
'Oja, ehm.. een beloning,' praatte Black ondertussen verder. 'Ik heb bloemen voor je, en een hartjesvaas.' Ik scheurde mijn blik even van de inhoud van mijn ketel af en keek naar de vaas waar hij naar wees. Mijn wenkbrauwen schoten omhoog bij het zien van het belachelijke afzichtelijke ding. 'Nee geintje, ik kan je wel een keer trakteren op iets bij de drie bezemstelen of zo als je dat wil.' Ik fronste even, terwijl ik mijn blik gericht hield op mijn werk. Misschien was dat niet zo'n goed idee. Dan kreeg ik vast de halve school met hooivorken en brandende fakkels achter mij aan, gezien ik volgens vele meiden al hun kans op Potter verprutste en als ik dan ook nog eens iets ging drinken met Black... wat Potter waarschijnlijk ook niet zou appreciëren, tenzij hij mee mocht en ik ging niet iets drinken met Potter. Over mijn lijk. Ugh, waarom dacht ik überhaupt aan hem? 'Ik heb ook nog chocola. Die wilde ik eigenlijk aan Remus geven, maar er is genoeg. Als je zelf nog een leuke beloning weet, dan hoor ik het graag. Als je voor mij dit doet, dan doe ik vrijwel alles voor je terug.' Ik besloot Potter weer uit mijn gedachte te bannen en glimlachte vertederd bij de woorden "die wilde ik eigenlijk aan Remus geven". Stiekem zou ik het heel leuk vinden als die twee wat kregen, al was ik bang dat Remus dan de hooivorken en fakkels achter zich aan zou krijgen...
'Alles?' vroeg ik dus met een grijns om mijn lippen. 'Dat zijn de leukste beloftes... én de gevaarlijkste,' zei ik onheilspellend en gooide er toen de wekker afging weer wat ingrediënten bij voor ik de wekker voor een tweede maal zette en opstond om mij over Black heen te buigen en zijn verwondingen te bekijken. Voorzichtig liet ik mijn vinger even over één van de geraakte plekken gaan. De spreuken hadden wel wat geholpen, maar het feit dat hij er nog last van had, betekende dat er nog iets aan moest gebeuren. Toen viel mijn blik op een ouder litteken... iets dat niet van gisteravond was. Ik besteedde er eerst niet al teveel aandacht aan, maar toen kwam ik een tweede tegen en een derde... Alsof hij mishandeld werd. Met grote ogen keek ik Black aan.
'Sirius, hoe kom je aan al die littekens?' vroeg ik hem serieus, waarbij ik expres zijn voornaam gebruikte en niet zijn achternaam.

Happy Birthday my Potter!

Sirius Black | Gryffindor | Abused

'Alles?' Vraagt ze en ondanks dat ik haar niet aan kijk maar haar handen bekijk hoor ik dat ze grijnst. 'Dat zijn de leukste beloftes… én de gevaarlijkste,' met een diep lachend geluid zie ik hoe ze meer ingrediënten in de ketel gooit en ze weer de wekker aanzet. Dan staat ze op en buigt zich over me heen. Ze laat haar vinger over één van de pijnlijke plekken gaan waardoor er een rilling over mijn lichaam schiet en ik een scherpe teug lucht naar binnen hap. Kippenvel ontstaat op mijn armen. Ik probeer Lily's blik te vangen om te zien hoe ze reageert, misschien kan ze zeggen wat er moet gebeuren, of wat voor drankje ze nodig heeft, maar haar ogen kijken niet op. Ze kijkt naar een litteken op buik, vlak bij mijn zij. Ik zie haar ogen naar nog een schieten en ik voel hoe mijn ademhaling versnelt. Met een paniekerige blik zie ik hoe ze nog meer littekens ontdekt die niet van gister zijn. Hoe kon ik dit nou vergeten zijn! Ik bijt op mijn lip en voel een traan opwellen. Merlijns baard, Sirius, niet janken! Je bent geen meisje, je bent geen slappeling. Ik zit vaker zonder shirt hier bij James en de anderen, maar van een afstand zie je de littekens niet. Brandplekken zijn ook niet te zien als je niet weet dat ze er zitten. Maar hoe kon ik vergeten dat Lily dichterbij zou komen dan iemand überhaupt was gekomen in heel mijn leven… Als ik met een gekwelde, bange uitdrukking Lily's blik vang zie ik dat ze is geschrokken. Ze is te slim, veel te slim!
'Sirius, hoe kom je aan al die littekens?' ze is serieus en bezorgd. Een traan ontsnapt. Als ze mijn voornaam niet had gebruikt, was dit waarschijnlijk niet gebeurd… Niet janken! Ik kan geen antwoord geven, het lukt niet. Ik sluit mijn ogen en probeer het weg te drukken, er niet aan te denken en vooral niet te hoeven antwoorden… maar als ik mijn ogen weer open kijkt Lily me nog steeds zo bezorgd aan. Ik open mijn mond om antwoord te geven maar eerst komt er niet meer dan een pieperig geluid uit. Bijtend op mijn lip kijk ik naar haar. De traan is op mijn buik gevallen maar gelukkig zijn er geen meer.
'Misschien… misschien s-snap je het als… als ik zeg dat eh- dat dit de reden is waarom ik l-liever niet haar huis ga in de vakanties.' Het begin is hakkelend en met pauzes, stotterend zelfs, maar het einde van de zin zeg ik snel en bijna flusiterend. Maar ze heeft me verstaan. Ik bekijk haar rank gevormde gezicht om af te lezen hoe ze gaat reageren, maar net als ik weer iets wil zeggen, klinkt er een luid gepiep van een wekkertje. Onhandig en gekweld ga ik iets rechter op zitten. 'Ga nou maar verder met die drankjes, Lily,' fluister ik en scheur mijn blik los. Dit is helemaal niet hoe ik dit voor me had gezien. Ik hoorde niet te huilen, Lily hoorde niet zo zachtaardig te zijn, en al helemaal niet bezorgd.

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

Lily Evans || Gryffindor || Prefect || Sad but mad

Mijn ogen volgden gespannen de traan die Black ontglipte. Al mijn spieren verstijfden. Het vermogen om mij te bewegen verdween, terwijl ik de overduidelijk gebroken jongen voor mij aanstaarde. Ik ontdekte veel te veel geheimen in vierentwintig uur tijd. Veel meer dan ik aankon leek het wel, hoe sterk ik ook was. Black was geen slecht persoon, hij verdiende veel beter. Hoe vervelend hij ook kon zijn, niemand, geen enkel kind verdiende dit. Ik walgde ervan. Kinderen waren weerloos, vooral wanneer hun ouders magie konden gebruiken en zij niet. Het was zó ontzettend oneerlijk, zó afschuwelijk. En toch bevestigde Black zijn antwoord alle vermoedens die door mijn gedachten raasden. Mijn maag draaide volledig om en mijn vingers grepen zich vast in de dekens. Langzamerhand maakte het verschrikte en verdrietige gevoel plaats voor iets anders. Woede, vuur dat raasde door mijn aderen, alles in mij dat hier actie tegen wilde ondernemen, maar ik kon moeilijk boos worden hier en nu, terwijl Black er zo gebroken uitzag en dus hield ik mij in en luisterde ik kalm naar zijn gefluister en gestotter.
'Misschien… misschien s-snap je het als… als ik zeg dat eh- dat dit de reden is waarom ik l-liever niet haar huis ga in de vakanties.' Ik wilde zo graag iets terug zeggen, maar wat zei je tegen iemand die je amper kende en normaal altijd afsnauwde die dit aan je openbaarde? Hier was geen handboek voor, hier was niet zomaar mee om te gaan. Waarschijnlijk had Dumbledore zelve niet geweten wat hij in mijn situatie moest doen. Ik opende mijn mond en een enkele 'Oh Sirius' verliet mijn lippen voor de wekker ging. Ik wilde het negeren, maar deed toch maar wat Black zei. Ik kon hem moeilijk pushen. Misschien moest ik het eerst even laten bezinken. Ik stond in stilte op van het bed en ging verder met de volgende stap in het bereiden van het drankje. Al roerend in de ketel, probeerde ik mij te bedenken hoe ik moest reageren. Nu ik dit wist, kon ik hem sowieso niet meer naar huis laten gaan. Normaliter zou ik instanties in kunnen schakelen, dreuzelinstanties die een veilig onderkomen voor hem zouden zoeken waar hij gelukkig kon leven, zonder pijn en angst. Maar dit was een hele andere situatie. Dit was een tovenaarszaak, waarschijnlijk ook anders van aard dan andere conflicten. Langzaam sijpelden de feiten mijn hoofd in. Hij werd mishandeld door zijn ouders, zijn ouders die uit Slytherin kwamen. Zijn verdomde familie, het waren allemaal mensen met puur bloed, allemaal mensen uit Slytherin. Dat ik dit nooit eerder had beseft. Ze zagen Black als bloedverrader omdat hij met mensen zoals ik omging, omdat hij in Gryffindor zat, zoals zijn nichtjes hem nu ook behandelden. Mijn bloed begon langzaam te koken. Het was gewoon walgelijk. Ik kon hier niet niks over zeggen.
'Sirius, weet James dit? Of Remus? Peter? Iemand?' vroeg ik hem. Ik deed mijn best om mijn stem kalm te laten klinken, maar de trilling was duidelijk te horen. 'Je kan daar niet blijven,' zei ik kordaat. Het was eruit voor ik er erg in had. Ik beet op mijn lip en schonk een glas dat ik had meegenomen vol met de ondertussen afgemaakte drankje, dat in ieder geval de pijn moest verlichten en zijn temperatuur zou moeten laten zakken. Het zou genezen, maar zo te merken had hij wonden die onmogelijk met een drankje genezen konden worden. 'Ik bedoel, je verdiend een huis waar je niet bang hoeft te zijn, waar je veilig bent. Een thuis.' Ik stond op en keek van het drankje naar Black.

Happy Birthday my Potter!

Sirius Black | Gryffindor | Sad and hurt | Finding a friend in Lily

Ze gaat verder zoals ik haar heb gevraagd, maar aan haar gezicht te zien wil ze er meer over zeggen, ze is hier niet klaar mee. Met een pijnscheut in mijn lichaam bedenk ik nu dat zij de enige is die in deze wereld naast mijn familie af weet van wat er gebeurt als ik thuis ben. Dat als ik niet op tijd beneden ben om te eten (waarbij ik altijd aan het andere einde van de tafel moet zitten) mijn eten wordt weggegooid en er een striemvloek over mij wordt uitgesproken. Dat als ik ook maar iets roods draag mijn kleren van mijn lijf worden gescheurd (zo is mijn favoriete trui die Remus me had gegeven er aan gegaan) en worden verbrand, soms terwijl ik de kleren nog aan heb. Vandaar de brand plekken. Ook vaak genoeg was ik tegen de brandende open haard geduwd met een simpele zwaai van mijn vaders toverstaf omdat ik in de weg stond. Veel van die wonden die heelden wel, maar niet alles. De rode strepen op mijn nek en schouders van de striemvloeken zijn al bijna weggevaagd, gelukkig. De sneden van de kleine zwiepjes van de stok van mijn moeder als ik iets fout deed in haar ogen zorgden voor de littekens die Lily had ontdekt. Er waren ook wonden die niet of niet meer te zien waren. De klappen die voor blauwe plekken zorgen trekken weg met de goede zalf. En dan heb je nog de scheldwoorden waar geen littekens van zijn. Ook geen zalfjes.
De 'Oh Sirius,' die ze had gefluisterd voor ze naar de ketel liep dreunt nog diep in mijn kloppende hoofd. Ik wil zeggen dat ze zich er niks van aan moet trekken en dat het wel goed komt, maar voor één keer in mijn leven wil ik dat niet. Ik wil dat iemand luistert en me begrijpt, want dit is iets wat ik al tijden wegdruk. Haar gedachten malen waarschijnlijk net zo erg als de ingrediënten die nu volledig zijn opgelost in de drank, denk ik terwijl mijn ogen de vloeistof in de ketel volgen.
'Sirius, weet James dit? Of Remus? Peter? Iemand?' vraagt ze en ik word nog ongemakkelijker. De trilling in haar stem is overduidelijk, 'Je kan daar niet blijven,' zegt ze en bijt op haar lip. Daarna concentreert ze zich op het inschenken van een glas vol drank die er niet eens zo ondrinkbaar uit ziet. Het is de kleur van thee, helder en lichtbruin. Er komt een beetje rook van af. 'Ik bedoel, je verdient een huis waar je niet bang hoeft te zijn, waar je veilig bent. Een thuis.' Ze kijkt van mij naar het glas. Ze weet niet eens hoeveel die paar woorden mij doen. Mijn binnenste krimpt ineen door haar woede en bezorgdheid om iemand die vorige week haar nog betweter noemde...
'Niemand weet het.' zeg ik ademloos en kijk haar somber aan. 'Sorry, ik... Ik weet dat ik iemand had moeten informeren of iets had moeten doen maar... Ik ben al zo machteloos. Het nog meer verpesten van mijn families reputatie maakt het alleen maar erger. Accepteren is het enige dat het nog tegen kan houden.' Ik weet hoe belachelijk die woorden klinken. Ik denk aan wat ze als laatste zei. Een thuis... Terwijl ze naast me op het bed gaat zitten zodat ik kan drinken, ga ik iets rechter op zitten zodat ik sowieso niet mors. Deze inspanning zorgt ervoor dat er een schok door mijn rug schiet waardoor ik even kort grom. 'Dit is een thuis. Hogwarts, bedoel ik.' Ze zet het glas aan mijn lippen, weer bedank ik haar in mijn gedachten, omdat mijn eigen handen zo trillen dat ik alles wat ik zou vastpakken zo laat vallen. De drank is heet, maar ik verbrand mijn gehemelte of lippen niet gelukkig.Terwijl ik drink en het pittige brouwsel door mijn keelgat glijdt, merk ik hoe mijn toch al warme lichaam nog warmer wordt, maar nu aangenaam. Ik zal zo afkoelen. Tot aan de laatste druppel drink ik het op. Nu al voel ik dat het prikken van mijn wonden beetje bij beetje begint af te nemen. Ik laat mijn hoofd tegen de muur leunen.
'Lily, ik ken niemand die dat zo goed kan als jij.' zeg ik met een zucht van verlichting. Mijn hand glijdt even langs mijn bovenarm om te voelen aan een van de ergst brandende wonden. Het gevoel dat het elk moment kan openbarsten is nu al weggetrokken en ook het kloppen en vurige gebrand begint te verdwijnen. Dat drankje is het einde.

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel