• I solemnly swear that I am up to no good

    Wat nou als je in je midden schoolcarrière zit en er oorlog komt? Het overkomt een grootte groep jongeren. Ze moeten allemaal kiezen voor wie ze strijden. Of de heer van het Duister of de kant van de Orde. En misschien kiest je familie de andere kant. Of je vrienden, geliefde. Het is een koude winter en er staat een oorlog te beginnen. Kunnen de leerlingen zich verdedigen als het er op aan komt?



    Nieuwe mensen die minimaal eens per week posten zijn altijd welkom! De enige actieve rollen staan hieronder. Je kan dus nog van alles aanmaken. Vooral een actieve Severus is zeer gewild!


    Rollen:

    Gryffindor:

    James Potter: JamesPotter
    Sirius Black: XY390
    Remus Lupin: WillNotLearn
    Peter Pettigrew: Rider
    Lily Evans: Rider
    Charlotte Isla Montague: XY390
    Rose Alison Hale: Verityy
    Katherina Esyllt Dechtere Zaqar: Lizor

    Slytherin:

    Lucius Malfoy: WillNotLearn
    Narcissa Black: Rider
    Rodolphus Lestrange: WillNotLearn
    Bellatrix Black: Lizor
    Andromeda Black: Oneira

    Ravenclaw:

    Hufflepuff:
    Edward Tonks: _Photograph_
    Duncan Delmore: WillNotLearn


    Regels:

    - Resevaties blijven 72 uur staan!
    - Jongens en meisjes gelijk a.u.b
    - Afdelingen gelijk. Ik wil niet meteen heel Gryffindor of Ravenclaw vol hebben!
    - Minstens 150 woorden per post, iedereen heeft wel een moment waarop dat niet lukt.
    - OOC tussen: [] {} ()
    - Alleen JOUW karakter besturen. TENZIJ je toestemming hebt van degene die die rol speelt.
    - Respecteer elkaar!
    - Geen Mary-Sue of Gary-Stu personages! Iedereen heeft zijn slechte eigenschappen!
    - Niet iedereen met het zelfde verleden. Ik wil niet 10 anderen met de zelfde geschieden is als Sirius Black.
    - Niet iedereen is een weerwolf, vampier, Metamorphmagus(Transformagier) of Animagus(Faunaat)
    - Naamsveranderingen doorgeven!
    - Maar het belangrijkste: PLEZIER! De regels zijn er om het leuker te maken in de RPG.
    - Topics mogen alleen geopend worden door Oneira zelf of mij (ik heb toestemming van haar)


    •Rollentopic
    •Speeltopic 1

    Mischief Managed

    [ bericht aangepast op 31 dec 2014 - 20:14 ]


    Happy Birthday my Potter!

    Lily Evans || Gryffindor || Prefect || Beautiful Red || James hater lover

    'Ja, soms lijkt me dat erg voordelig,' beaamde hij. 'Je bent helemaal niet zo hard als je altijd voordoet, Red. We zijn niet de aardigste of rustigste jongens van de school, en James zal je sowieso wel op je zenuwen werken, en toch help je ons.' Verbaasd staarde ik naar de jongen op de brancard. Had Black nou serieus (Sirius :p ) toegegeven dat hij niet de aardigste of rustigste van de school was samen met de rest van zijn clubje. Nooit verwacht dat ik dat ooit uit zijn mond -of die van Potter- zou horen komen. 'Dankje,' voegde hij er nog aan toe en alles aan mij dat net nog boos of geïrriteerd was, ontspande nu, terwijl een glimlach om mijn lippen krulden.
    'Ach, ik ben ook gewoon een mens met gevoelens. En het feit dat jullie een stel arrogante pestkoppen zijn, maakt jullie nog niet per definitie slechte mensen. Jullie kunnen ook af en toe best dapper en grappig uit de hoek komen, daar ben ik niet blind voor. Ik heb jullie nog niet opgegeven,' zei ik hem dus, de vriendelijke sfeer stimulerend. Wonder boven wonder waren we zonder gesnapt te worden -en ook zonder daar heel veel moeite voor te moeten doen- bij de leerlingenkamer aangekomen. Zelfs de Dikke Dame leek te slaperig om iets te zeggen over het feit dat ik Black gewond en op een brancard de leerlingenkammer in smokkelde. We mochten van geluk spreken. Ik had geen idee wat ik had moeten zeggen als ik Filch tegen was gekomen bijvoorbeeld. Dan had ik vast voor het eerst in de nesten gezeten en dat terwijl ik drie achterlijke idioten en Remus -die op zich ook nog wel onder het kopje kon vallen- hielp. Maar het geluk was met ons en we kwamen veilig aan op de jongensslaapzaal die door het ontbreken van Potter, Remus en Pettigrew tamelijk leeg was. Ik wilde net aanbieden Black op zijn bed te helpen, maar hij ging er koppig genoeg al zelf in liggen, waarbij hij pijnlijk kreunde. Zuchtend schudde ik mijn hoofd, maar zei er niks over. Hij had immers al pijn genoeg.
    'Als ik er ehm... Als ik er morgen nog last van heb, zou je dan ehm... die drankjes kunnen maken? Ik zou je echt eeuwig dankbaar zijn.' Vroeg Black met lichte aarzeling in zijn stem en ik knikte bevestigend. Anders had ik het immers niet aangeboden. 'Bedankt,' zei hij als een soort herhaling op zijn "dankje" van eerder.
    'Ik moet dan eigenlijk wel exact weten waar je precies last van hebt en wat er pijn doet en waar en hoe je... uhm... gebeten en gekrabd bent... Dan kan ik de juiste recepten raadplegen. Maar dat komt later wel mocht het nodig zijn,' zei ik erbij. Je kon nooit zomaar iets behandelen zonder de oorzaak te weten. Toverdranken konden heel tricky zijn, daar was ik mij zeker van bewust. 'Als je zo goed ligt, ga ik nu voor iemand ook maar een vermoeden kan krijgen van alles.' Met een lichte zwiep verdween de brancard weer. Ik controleerde nog één keer of ik Black stabiel genoeg vond en verliet toen de jongensslaapzaal om richting mijn eigen te gaan. Met een beetje geluk waren mijn vriendinnen allemaal nog diep ik slaap. Muisstil opende ik de deur en sloop voorzichtig op mijn tenen richting mijn koffer om schone kleren te zoeken. Op hoop van zegen dat ik niks uit hoefde te leggen en anders mijn verhaal over het in slaap vallen in de bibliotheek voldoende zou zijn.


    Happy Birthday my Potter!

    Charlotte Isla Montague | Gryffindor | Lily's friend | Beauty

    Een donkere gedaante stond voor me. Ik kon zijn gezicht niet onderscheiden want de kap van zijn mantel was zo ver over zijn hoofd getrokken dat zijn gezicht in een schaduw gehuld was. Ik hoorde zijn donkere lach, een soort ondraaglijke grinnik. Een rilling liep over mijn hele lichaam en een klein kreetje ontsnapte uit mijn mond toen hij mijn arm vastgreep. Een sterke hand die mijn arm met gemak omsloot en me naar zich toetrok. Ik gilde nu harder en probeerde naar achter te kruipen op het bed waar ik lag, maar ik kon me niet bewegen. Zijn adem drong diep tot me door en weer klonk die diepe grinnik.
    'N...nee...' fluisterde ik alleen maar. Zijn hand greep de kraag van mijn witte overhemd en begon er aan te trekken, weg van mijn lichaam. Ik wilde hem tegenhouden en zijn handen wegslaan, maar opeens was zijn stok op mij gericht. Ik voelde hoe met magie langzaam mijn kraag naar hem toe werd getrokken en hij mijn gezicht steeds dichterbij kreeg. Met dichtgeknepen ogen zat ik zonder iets te kunnen doen trillend en bevend voor hem. Een traan drupte langs mijn wang. Ik voelde hoe hij voorover boog en zijn lippen op die van mij landden.

    Met een gil schiet ik overeind. Mijn borst gaat hevig op en neer en mijn ademhaling is gierend. Zweet zorgt ervoor dat mijn dunne nachtjurkje aan mijn lijf vast lijkt gelijmd en mijn lange blonde krullen plakken overal aan mijn rug en armen. Het duurt even voor ik besef waar ik ben. Dan gaat er een zucht van verlichting door me heen; het was een droom. Weer zo'n vreselijke nachtmerrie. Ik heb ze veel vaker deze tijd, zal wel komen door het slaaptekort. Ik strijk met mijn hand een krullende lok uit mijn gezicht en voel een traan op mijn gezicht. Die veeg ik weg en ben even stil om er zeker van te zijn dat ik niemand uit mijn slaapzaal wakker heb gemaakt. Gelukkig hoor ik alleen maar rustige ademhalingen en geen gestommel of iets. Geruisloos glijd ik met mijn benen uit bed en zoek met mijn voeten naar de zachte pantoffels die naast het bed staan. Als mijn voeten eenmaal erin zitten sta ik helemaal op en de dekens glijden van me af. Zo zacht als ik kan loop ik naar de badkamer, waar ik het licht aan doe en de deur sluit. Ik bekijk mezelf in de spiegel. Haar plakt overal, mijn ogen zijn vochtig en rood en mijn hele gezicht is nog wit van de schrik. Ik zucht en open de kraan, waarna ik wat koud verfrissend water over mijn gezicht doe en dan mijn koude natte hand in mijn nek leg. Van de make-uptafel pak ik mijn borstel en haal hem een paar keer door mijn onmogelijke krullen. Deze doe ik hierna in een knot bovenop mijn hoofd zodat ze niet meer plakken aan mijn huid en ik drink nog even wat water. Ik doe de deur weer open, doe het licht uit en loop voorzichtig terug naar mijn hemelbed. Ik ga bovenop de dekens zitten, in kleermakerszit, en staar in het donker. Het gevoel dat er iemand opeens op me af komt is zo groot, maar ik wil me hier van afzetten. Ik kan toch niet altijd bang blijven? Er is niemand, Charlie, het is goed. Ik herhaal dit een paar keer. Dat had die psychiater tegen me gezegd. De beste manier om je angsten te overwinnen is door ze te aanvaarden en ze recht in het gezicht te kijken. Maar hij had makkelijk praten gehad, hij was niet doodsbang in het donker. Ik schuif naar achter zodat ik tenminste met mijn rug tegen de houten hoofdrand van mijn bed leun. Ik trek mijn benen op en sla mijn armen er omheen. Waarom kan ik geen twee seconden stil blijven zitten? Ook nu durf ik niet meer te blijven zoals ik zit en wil ik onder de dekens kruipen, maar ik hoor een geluid. Mijn lichaam verstijft en mijn ademhaling versnelt al meteen. Iets in mij schreeuwt dat ik een watje ben, maar ik ga met gespitste oren nog dichter tegen de rand aan zitten en probeer in het donker iets te zien. Er loopt iemand langs mijn bed... Een gedaante... Van een meisje. Ik zucht opgelucht maar schrik toch weer op als opeens iemand een koffer opendoet. Ik grijp naast me op mijn nachtkastje naar mijn staf en fluister zacht: 'Lumos.' De punt van mijn toverstok licht op en ik zie dat het Lily is. 'Oh, hey.' fluister ik. Vluchtig kom ik overeind en loop naar haar toe. Ik ga op haar bed zitten terwijl zij nog bij haar koffer bezig is. 'Sorry als ik je liet schrikken...' zeg ik op gedempte toon zodat de anderen niet wakker worden, 'waar ben je geweest?'


    "It's funnier in Enochian." ~ Castiel

    Lily Evans || Gryffindor || Prefect || Red conspiring with Black || Hiding the truth

    Ik hoorde al iets bewegen, maar keek toch geschrokken om, toen er opeens licht was in de kamer. Het was weinig, slechts de punt van een toverstok, maar genoeg om mij en de stafhouder te verlichten. Met grote ogen staarde ik naar Charlotte die blijkbaar al wakker was geweest, te zien aan haar houding. Tenzij ze het voor elkaar had gekregen zo in slaap te vallen, maar dat leek mij sterk. Ik herstelde mij en ging al luisterend verder met het zoeken naar schone kleren, wat makkelijker was nu ik iets meer licht had. 'Oh, het,' fluisterde ze. Ze kwam overeind en liep in mijn richting. Ze ging voor mij op mijn bed zitten, terwijl ik mijn kleren bijna compleet had en alleen nog mijn Gryffindor-uniform sweater zocht, mocht ik het koud krijgen wanneer ik de douche had verlaten en mij had aangekleed. Ik was immers moe en dus was de kans groter dat ik het koud zou krijgen vandaag, hoewel het weer nog niet heel herfstachtig was.
    'Sorry als ik je liet schrikken,' ging Charlotte verder. 'Waar ben je geweest?' Ik vloekte binnensmonds, zodat Charlotte het niet zou horen of merken en hield verstandig genoeg mijn blik op de koffer gericht. Gezien ik daar toch nog mee bezig was en wel vaker twee dingen tegelijkertijd deed, zou het niet gezien worden als het verhullen van de waarheid, ook al was dat wel precies mijn bedoeling.
    'Ik was in slaap gevallen in de bieb,' fluisterde ik op een toon die aangaf dat ik het heel dom van mijzelf vond. 'Toen ik wakker werd besloot ik dat ik maar beter terug kon gaan naar de leerlingenkamer. Om nu echter nog helemaal mijn pyjama aan te trekken en een poging te wagen om te slapen lijkt mij ook nogal onzinnig, dus ik zoek schone kleren en ga dan douchen,' legde ik haar zo zacht mogelijk uit. Eindelijk hadden mijn vingers de stof van mijn nog schone sweater gevonden en kwam ik met een netjes opgevouwen stapeltje kleren in mijn armen overeind. 'Waarom sliep jij niet?' vroeg ik haar vervolgens. Ik had mijn uitleg gegeven en door een vraag terug te kaatsen, was de kans kleiner dat ze nog verdere vragen had.


    Happy Birthday my Potter!

    (Dubbelpost, vreemd genoeg, want ik heb hem maar één keer verzonden. Hmmm, maffe Q
    Anyway, sorry voor de kortheid)

    [ bericht aangepast op 8 okt 2014 - 10:58 ]


    Happy Birthday my Potter!

    Charlotte Isla Montague | Gryffindor | Just woke up | Pretty | Seeker[/url]

    'Ik was in slaap gevallen in bieb,' zegt ze en ik glimlach zachtjes, 'Toen ik wakker werd besloot ik dat ik maar beter terug kon gaan naar de leerlingenkamer. Om nu echter nog helemaal mijn pyjama aan te trekken en een poging te wagen om te slapen lijkt mij ook nogal onzinnig, dus ik zoek schone kleren en ga da douchen.' Ik knik even en strijk met mijn vingers over de stof van haar dekens. Nu Lily er bij is en ook daadwerkelijk wakker is, ben ik niet bang en misschien komt het ook wel door het kleine lichtpuntje aan mijn staf. Ik schijn iets dichter bij Lily's handen zodat ze makkelijker haar spullen kan uitzoeken. Zelf haal ik met mijn andere hand de knot weer uit mijn haar, aangezien hij toch niet zo lekker zit, en laat het haar maar los hangen. Nu ik niet meer zoveel zweet plakt mijn haar ook een stuk minder en zit het wel comfortabel. Ik zit altijd aan mijn haar heb ik het gevoel, dan draai ik het om mijn vinger, dan doe ik het in een staart, haal ik de staart er weer uit, ik zit er constant aan. 'Waarom sliep jij niet?' vraagt Lily dan opeens. Met een ruk hef ik mijn hoofd op naar haar maar ik verman mezelf.
    'Oh, ik werd wakker en had het warm, dus ik ging wat water drinken en daarna kon ik niet meer in slaap komen. Het is ook al bijna ochtend volgens mij.' Ik kijk naar buiten en zie dat het al een beetje schemert. 'Het zal een uur of vijf zijn.' Ik slik en wend mijn blik af. Ik wil niet dat ze meer vragen gaat stellen en ben bang dat ik mezelf heb verraden door zo snel te reageren en op een ander onderwerp over te stappen. Ik hoop maar dat Lily er niks van zegt. 'Als jij gaat douchen heb ik ook een reden om me aan te kleden. Misschien kunnen we zo wel naar de leerlingenkamer gaan alvast. Dan hoeven we niet zo stil te zijn.' voeg ik dan toe. Ik zit weer automatisch aan mijn haar door er met mijn vingers doorheen te woelen en het naar een kant over mijn schouder te leggen.


    "It's funnier in Enochian." ~ Castiel

    Remus Lupin - Gryffindor - Prefect
    'Wil jij misschien Sirius naar de leerlingenkamer brengen? Dan zorg ik dat Remus in de Ziekenzaal komt. Stop hem anders maar in zijn bed of zo. Het bed waar de grootste troep rondom ligt, is die van hem.' Hoor ik James tegen Lily zeggen voordat hij naast me neer knielt, 'ik ga je naar de ziekenzaal brengen, maar pas dus op, want ik ga de brandcard laten zweven. Dat je niet schrikt.' Ik knik en hij laat de brancard zweven met een zwaai van zijn stok, Peter was al weg en Sirius zat op de andere brancard, nu hij geen shirt aan had was zijn bovenlichaam die weliswaar nog enigsinds onder het bloed zit goed te zien. Wat hij ook deed om in vorm te blijven -als een gek de trappen op en af rennen mischien- deed hem goed. James en Lily leken plotseling veel beter met ekjaar op kunnen schieten, en hadden misschien wel voor het eerst een gesprek gehad waarin James niet vroeg of ze eindelijk met hem uit wilde. Terwijl ik toekeek hoe ook de brancard waar Sirius op lag omhoog kwam gingen ze verder met hun gesprek 'tot zo?' Lily draaide zich om om hem te kunnen antwoorden. Die beantwoorde waarschijnlijk voor het eerst niet met een nee op een vraag die James stelde, maar ook niet met een ja. Toen Lily en Sirius opweg gingen naar de leerlingen kamer van Gryffindor gingen James en ik op weg naar de ziekenzaal, ik twijfelde over wat ik tegen hem moest zeggen en dacht hier even overna voordat ik mijn mond overdeed. Maar niet meer dan een zwakke 'sorry' kwam uit mijn mond. De pijn die de wonde op mijn lichaam veroorzaakte werd erger, maar was nogsteeds makkekijker te negeren dan het schuldgevoel.


    Don't be like the rest of them, darling

    Lily Evans || Gryffindor || Prefect || Red conspiring with Black || Hiding the truth

    Charlotte was eerst nog met haar haren bezig geweest, krullerige blondachtige lokken waar menig meisje nog best jaloers op zou kunnen zijn. Ikzelf inclusief met mijn rode bos onheil. Niet dat ik erg jaloers was aangelegd. Echter keek ze met een ruk op, toen ik mijn vraag stelde, waardoor er een frons op mijn voorhoofd kwam te staan. Het was immers haast alsof ze schrok van mijn vraag. Maar waarom? Mocht ik het antwoord soms niet weten?
    'Oh, ik werd wakker en had het warm, dus ik ging wat water drinken en kon daarna niet meer in slaap komen. Het is ook al bijna ochtend volgens mij,' gaf ze als volkomen normaal antwoord, waardoor ik aan mijn eigen waarnemingen ging twijfelen. Ik had haar ietwat aparte reactie mij vast verbeeld, wat volkomen logisch was na zo weinig slaap. Wat een hectische nacht was dit geweest. Ik probeerde nog steeds de reden de boventoon te laten voeren, maar dit viel mij zo zwaar dat ik mij nog amper kon concentreren op wat Charlotte allemaal zei. Iets over dat als ik ging douchen we daarna wel beneden konden gaan zitten. Ik knikte er dus maar gewoon op en sloeg mijn hand voor mijn mond, toen een gaap mij ontglipte.
    'Oké, dan ga ik nu douchen,' mompelde ik zachtjes en wandelde met mijn stapeltje kleren de badkamer binnen waar ik het licht aan knipte. Als een soort zombie deed ik mijn kleren uit en stapte in de cabine waar ik het warme water over mijn hoofd en rug liet stromen. Alle vuiligheid spoelde van mijn lichaam samen met het masker dat mijn gezicht had gesierd. Remus Lupin, mijn vriendelijke, slimme, goedaardige mede prefect, was een weerwolf. Een aardige jongen die dit totaal niet verdiende veranderde iedere volle maan op gruwelijk pijnlijke wijze in een monster, ging er onafgebroken door mijn gedachten inclusief alle feiten die ik kende omtrent weerwolven, wat het alleen nog maar erger maakte. Tranen prikten in mijn ogen en enkele zoute druppels vermengden zich met het heldere kraanwater. In het begin had ik magie geweldig en perfect gevonden, maar naarmate de jaren vorderden, werd de duistere kant ervan steeds zichtbaarder. En dat vond ik vreselijk. Ik zag veel liever de lichte dingen van de wereld, zoals zojuist de grootste kwallen van de school bewezen de meest loyale vrienden te kunnen zijn, of het feit dat magie op wonderbaarlijke wijzen kon genezen. Een zucht ontsnapte mijn lippen, terwijl ik mijn gedachten op al het goede richtte. Vervolgens draaide ik de kraan dicht om mij af te kunnen drogen en aan te kleden. Ik kon mij onmogelijk laten verdrinken in negativiteit, terwijl alles altijd nog positieve kanten had en dus was er van mijn verdriet ook niks meer te zien, toen ik de badkamer weer uitkwam om met Charlotte de slaapzaal te verlaten.


    Happy Birthday my Potter!

    Charlotte Isla Montague | Gryffindor | Lily's friend

    Lily is gaan douchen en daarom ga ik maar van haar bed af. Nog steeds zo zacht mogelijk, onder het zachte geruis van de douch uit, loop ik terug naar mijn eigen bed en ga op zoek naar wat comfortabele kleren die ik even kan aandoen als we beneden gaan zitten. Ze moeten wel lekker zitten maar als er een of andere jongen beneden komt moet ik er niet uit zien als een zwerver. Ik doe een zwarte legging aan en pak een sweater die net te groot is, maar toch nog wel goed staat. Mijn haar hangt weer los langs mijn gezicht en ik zoek mijn DADA boek, zodat ik nog wat kan lezen en spreuken kan oefenen mocht dat nodig zijn. Het was wel fijn om met Lily te leren of te oefenen aangezien ze net als ik leergierig was en er niet met de pet naar gooide. Ik heb echt nog geen zin om mijn lenzen in te doen en daarom heb ik mijn grote bril op mijn neus staan. Die zorgt ervoor dat mijn neus nog meer een wipneus lijkt dan hij al is, iets waar ik niet al te blij mee ben, maar het moet maar even. Ik heb net op mij horloge gezien dat het echt kwart over vijf is en dat is veel te vroeg voor make-up, normale kleren en lenzen. Lily komt de badkamer uit en we gaan samen naar beneden. De haard smeult een beetje na, maar geeft toch een comfortabel gevoel en daarom neem ik plaats in een van de stoelen die daar bij staat. Lily is een van mijn beste vriendinnen, maar één ding snap ik niet aan haar. Die Severus Snape. Waarom gaat Lily met hem om? Ik pest nooit mensen en kijk ook eigenlijk niet op iemand neer, dus ik zal niet kwaad spreken van hem, maar ik vind het gewoon geen type persoon waar Lily bevriend mee zou zijn. Ze passen gewoon niet bij elkaar in mijn ogen. Ik probeer een reden te bedenken waarom Lily nou bevriend met hem is, maar ik merk dat dit lastig gaat. Het zou absurd zijn als ze hem leuk zou vinden, ze kan iedereen krijgen die ze wil. Dan ga je niet met iemand van Slytherin -en dan echt de verkeerde kant van de afdeling-. Ik denk ook niet dat dat het geval is. Maar ja, ze is ook bevriend met Remus uit ons jaar en afdeling en daar klaag ik niet over. Hij is dan wel wat verlegen, maar geen vreemd persoon. Misschien vindt ze hem wel leuk.
    'Hey,' begin ik dan en kijk haar aan, 'je gaat de laatste tijd best wel wat om met die Remus, die andere Prefect.' zeg ik en mijn wenkbrauwen wiebelen even. Lily kent me en weet waarschijnlijk al wat er gaat komen. Ik doe dit vaker, 'zijn daar bepaalde redenen voor?' Mijn gezicht blijft in een verwachtingsvolle schuine grijns staan en dan grinnik ik even. 'Want als dat zo is denk ik wel dat je Potter aardig kwaad maakt, zomaar met zijn vriend er vandoor gaan.' James Potter kan dan soms best opdringerig zijn, maar hij is niet lelijk en hij kan best grappig zijn. Met een zucht sla ik het leerboek open en blader naar het hoofdstuk waar we zijn. 'Snap niet waarom je hem steeds afwijst.' mompel ik vanachter mijn boek en verwacht het 'Waarom Ik James Potter haat, een samenvatting door Lily Evans' verhaal. Echter blijf ik achter het boek verscholen en lees hier en daar wat informatie door.


    "It's funnier in Enochian." ~ Castiel

    Lily Evans || Gryffindor || Prefect || Hating Charlotte right now || Writer of the famous list: Hundred reasons why I hate James Potter

    Charlotte was op een stoel gaan zitten en ikzelf besloot nog maar even toe te geven aan mijn vermoeidheid en ging dus liggen op de sofa die ernaast stond. Mijn blik was op het haardvuur gericht, terwijl ik mijn gedachten voorzichtig losliet, maar mijzelf niet toeliet weer te moeten huilen. Dit keer waren het dus de hints die aangaven dat er meer speelde tussen Remus en Black die mijn bezighielden, terwijl zo rustig en ontspannen lag. Pas toen Charlotte begon met praten, keek ik op van het haarvuur en kwam overeind om haar goed aan te kunnen kijken.
    'Hey,' was het woord waarmee ze mijn aandacht trok, 'je gaat de laatste tijd best wel wat om met die Remus, die andere Prefect.' Ik grinnikte zachtjes bij het zien van het wiebelende wenkbrauwen. Ik had zojuist hele theorieën gevormd waarom Black en Remus schattig waren samen en nu kwam zij plots hier mee aanzetten. Charlotte kennende ging het ook nog wel even duren voor ik haar had overtuigd dat ik Remus niet leuk vond, maar hij gewoon aardig was en we dingen gemeen hadden, waardoor ik eigenlijk wel kon stellen dat ik hem als een vriend beschouwde. 'Zijn daar bepaalde redenen voor?' Ze keek mij verwachtingsvol aan, waarop ik lachend mijn hoofd schudde en net aan haar duidelijk wilde maken dat dat helemaal niet het geval was, maar ze praatte alweer verder. 'Want als dat zo is denk ik wel dat je Potter aardig kwaad maakt, zomaar met zijn vriend er vandoor gaan.' Ik fronste mijn wenkbrauwen. Een kwade Potter... dat zou wel grappig zijn. 'Snap niet waarom je hem steeds afwijst.' Een zucht ontsnapte mijn lippen bij deze laatste woorden van Charlotte. Snapte ze dat nou nog steeds niet? Soms kon ik mijn vriendinnen wel wurgen. Wel het goede in de arrogante James Potter zien, maar in Severus? Nee, dat begrepen ze niet. En dus besloot ik maar eens voor eens en voor altijd af te rekenen met het idee dat ik ooit ja zou zeggen op Potter.
    'Hmmmm, dat snap je niet? Ik durf te wedden dat ik zo honderd redenen op zou kunnen schrijven,' zei ik haar kalm en gaf haar niet eens de tijd om te reageren. Ik sprong op, zocht een veer en een groot stuk perkament en nam plaats aan een tafel om daar de lijst op te kunnen schrijven. Heel veel nadenk tijd nam ik niet, ik schreef gewoon op wat er in mij opkwam.

    1. Hij is een idioot.
    2. Eigenlijk is hij best slim, maar hij gedraagt zich gewoon als een idioot.
    3. Hij weet dat hij eigenlijk best slim is.
    4. Hij denkt dat hij de slimste is en schept erover op.
    5. Hij schept sowieso over alles op.
    6. Hij is gewoon een opschepper.
    7. Dat maakt hem reuze arrogant.
    8. Zo vindt hij zichzelf bijvoorbeeld reuze knap.
    9. Dat is hij ook, maar dat maakt voor nu even niet uit.
    10. Hij denkt dat hij grappig is, maar dat is niet zo.
    11. Oké, soms is hij best grappig, maar meestal niet.
    12. Meestal is hij gewoon een dom iemand die de regels aan zijn laars lapt.
    13. Hij vindt dat cool aan zichzelf.
    14. Hij is een pestkop.
    15. Hij vindt dat heel grappig aan zichzelf.
    16. Het feit dat hij dat grappig aan zichzelf vindt, maakt het nog veel erger.
    17. Hij pest ook mijn beste vriend, wat mij sowieso al verplicht om hem te haten.
    18. Soms vraag ik mij af of ik hem ook zou haten als hij Severus niet zou pesten.
    19. Daardoor haat ik hem eigenlijk alleen nog maar meer.
    20. En vindt ik hem nog dommer.
    21. Vooral omdat hij het nogal belangrijk lijkt te vinden dat ik hem leuk vindt.
    22. Waardoor hij mij telkens mee uit vraagt.
    23. Wat ik alleen nog maar vervelender vindt.
    24. Hij laat mij nooit met rust.
    25. Hij kent het woord “nee” blijkbaar niet.
    26. Of blijft gewoon altijd hoop houden.
    27. Wat op zich positief zou zijn, als het hem niet zo irritant maakte.
    28. Hij is eigenlijk gewoon in ieder opzicht irritant.
    29. Zijn haar is één grote rotzooi.
    30. Hij krijgt het voor elkaar dat die rotzooi hem goed staat.
    31. Hij maakt expres een rotzooi van zijn haar.
    32. En hij doet dat haast iedere minuut.
    33. Ik krijg daardoor echt ontzettend de neiging om aan zijn haar te zitten.
    34. Wat super vaag en irritant is.
    35. Hij krijgt het voor elkaar dat ik hem bijna altijd als ik hem zie wil slaan of vervloeken.
    36. Normaal ben ik helemaal niet zo en dat maakt hem extra vervelend.
    37. Hij dwingt mij dingen te denken die ik helemaal niet wil denken.
    38. Ondanks dat hij een grote pestkop is, zie ik nog steeds zijn goede eigenschappen, want zo ben ik nou eenmaal.
    39. Als ik hem wel voor de verandering eens help, maken zijn vrienden –oftewel Black- er meteen een heel ding van, alsof ik hem leuk zou vinden.
    40. Hij zorgt er sowieso voor dat mensen denken dat ik hem leuk vind.
    41. Ik vind hem niet leuk.
    42. Eigenlijk is hij gewoon een enge stalker.
    43. In de dreuzelwereld worden stalkers opgepakt, maar hij is een tovenaar, dus wordt hij niet opgepakt.
    44. Als hij zo doorgaat, wordt hij binnen de kortste keren van school gestuurd.
    45. Waarschijnlijk eindigt hij als een waardeloze zwerver als hij van school wordt gestuurd.
    46. Hij wordt standaard aanbeden door de halve school.
    47. Zelfs mijn vriendinnen zien niet wat er mis is met hem.
    48. Niemand ziet wat er mis is met hem.
    49. Iedereen denkt maar dat hij perfect is.
    50. Hij denkt zelf ook dat hij perfect is.
    51. Hij is niet perfect.
    52. Ben ik de enige die ziet dat hij niet perfect is?
    53. Omdat ik de enige ben die niet blind is en hem niet als een Godheid beschouw, verklaart iedereen mij voor gek.
    54. Ik ben niet gek, hij is niet perfect!
    55. Hij kan alleen maar over Quidditch praten.
    56. Het enige waar hij iets voor doet is Quidditch en zijn vrienden.
    57. Verder denkt hij dat hij alles al kan en weet.
    58. Dat is niet waar.
    59. Hij weet niet dat je iemand niet hoort te pesten.
    60. Hij snapt niet dat iemands beste vriend pesten niet helpt om diegene je leuk te laten vinden.
    61. Hij snapt sowieso heel veel niet.
    62. Hij heeft bruine ogen.
    63. Ik haat zijn ogen, want ze zijn diep en warm en het is een vertrouwde bruine kleur.
    64. Door hem haat ik nu bruine ogen.
    65. En de naam James.
    66. Ik vond het een leuke naam, maar doordat ik het nu met hem associeer, haat ik het nu.
    67. Hij trekt zonder waarschuwen zijn shirt uit.
    68. Wat heel vervelend is want ik wil niet dat hij weet, dat dat mij van mijn stuk brengt als vrouw zijnde.
    69. Zijn uiterlijk maakt zijn gedrag namelijk niet goed.
    70. En dat snapt hij niet.
    71. Waardoor mijn reactie hem dan zou stimuleren mij nog vaker mee uit te vragen.
    72. Ik haat het als hij mij mee uit vraagt en ik weer eens nee moet antwoorden.
    73. Het wordt zo irritant dat ik bijna ja zou gaan antwoorden om van hem af te komen.
    74. Volgens mij is dat zijn bedoeling ook.
    75. En dus ga ik niet toegeven.
    76. Het maakt niet uit wat ik doe en hoe vreselijk ik ook tegen hem ben, hij haat mij niet.
    77. Het lijkt soms alsof hij alles aan mij prachtig vindt, zelfs als scheld ik hem verrot.
    78. Volgens mij luistert hij niet eens.
    79. Als hij zou luisteren, zou Severus een stuk gelukkiger zijn.
    80. Hij maakt Severus ongelukkig.
    81. Wat mij ongelukkig maakt, want ik zie mijn vrienden graag blij.
    82. En hoewel hij wel van zijn eigen vrienden snapt hoe belangrijk ze voor hem zijn, lijkt hij niet te kunnen bevatten dat mijn beste vriend ook belangrijk voor mij is.
    83. Volgens mij snapt hij sowieso niet dat ik ook gewoon een mens ben met gevoelens.
    84. Waardoor ik eigenlijk niet snap waarom hij per se met mij uit wil.
    85. Het frustreert mij dat ik dat niet snap, anders zou ik hem op kunnen laten houden.
    86. Al vraag ik mij wel af of het leven niet heel stil en saai zou worden.
    87. Als ik mij dat afvraag, denk ik dat ik gek aan het worden ben.
    88. En dat is zijn schuld.
    89. Zoals wanneer ik mij afvraag hoe hij zou reageren als ik ja zou zeggen.
    90. Wat ik nooit van mijn leven zou gaan doen, want dat is belachelijk.
    91. Ik haat hem.
    92. Ik haat het als mensen zeggen dat de lijn tussen liefde en haat maar heel dun is en dat ik eigenlijk verliefd ben op hem.
    93. Ik haat het sowieso als mensen dat zeggen.
    94. Ik ben niet verliefd op James Potter.
    95. Ik ben op helemaal niemand verliefd.
    96. Misschien denkt hij daarom wel dat hij een kans maakt.
    97. Maar dat is niet zo, het is kansloos.
    98. Hij zou flink moeten veranderen en bovendien moeten stoppen met Severus pesten.
    99. Dat gaat hij waarschijnlijk nooit doen en dat maakt mij eigenlijk gewoon verdrietig.
    100. Daar hoeft hij niet achter te komen. Het enige wat hij hoeft te weten is dat ik hem haat.

    Zonder het nogmaals door te lezen dropte ik het stuk perkament op Charlotte haar schoot. 'Alsjeblieft, hier heb je honderd redenen voor elke keer als je dat je afvraagt. Veel plezier ermee,' zei ik haar. 'Oh, en voor de duidelijkheid: ik vind niemand leuk op het moment. Ook Remus Lupin niet.' Ik plofte weer neer op de bank en sloeg mijn arme over elkaar, terwijl ik gadesloeg wat Charlotte zou doen met de lijst.

    (Tadaaaa)

    [ bericht aangepast op 10 okt 2014 - 17:10 ]


    Happy Birthday my Potter!

    James Potter

    Lily en Sirius waren al weg en ik laat Remus voor me uit zweven de laatste paar trappen op.
    'Sorry.' Kreunt Remus dan en ik leg mijn hand op zijn arm.
    'Remus, het is niet jouw schuld. Als het iemands schuld is, dan is het die van Peter. Ik snap niet dat hij niet snapt dat hij niet gewoon als mens binnen kan komen. Wat een idioot. Ik hoef hem echt een tijdje niet te zien. Serieus Remus, jij kan er niets aan doen en je hoeft je geen zorgen te maken. Alles komt goed, ook met Sirius.' Zeg ik en ik laat mijn hand weer van zijn arm glijden. Ik klop zachtjes aan bij de ziekenzaal zodra we daar zijn en wacht tot madam Plijster opendoet.
    'Wie is daar?' Vraagt ze.
    'James Potter, met Remus.' Zeg ik en ze laat ons naar binnen. Ik leg Remus in een van de bedden.
    'Meneer Potter, waar is uw shirt?' Vraagt Madam Plijster.
    'Mevrouw! Er komt hier een bloedende jongen aan en u vraagt waar mijn shirt is? Wilt u alstublieft eerst Remus helpen!?' Zeg ik verontwaardigd en ik zet een stap achteruit. Ze heelt Remus wonden en ik leg de deken over hem heen.
    'Ik kom morgen ochtend terug. Dan zal ik je ook wel vertellen hoe het met Sirius gaat. Weltrusten, Maanling.' Zeg ik zacht tegen hem en ik word weer meegesleurd door Plijster.
    Ik loop alleen de trappen op en denk nogmaals na over wat er allemaal gebeurd is vannacht. Als Peter niet was gekomen, was het een stuk beter geweest. Lily weet het nu ook, maar ik verwacht eigenlijk dat dat geen problemen opleverd. Zoals ik haar ken, zou ze het nooit doorvertellen.
    Ik mompel het wachtwoord tegen de Dikke Dame en stap naar binnen. Lily en Charlotte zitten bij het haardvuur met een stuk perkament.
    Met mijn hand ga ik zoals gewoonlijk door mijn haar en plof tegenover ze neer. Dan pas merk ik dat ik nog steeds geen shirt aan heb, maar daar heb ik nu ook geen zin meer in.
    Ik kijk Lily vragend aan om te vragen hoe het met Sirius gaat en werp dan een blik op de klok. Tja, als ik nu ga slapen, slaap ik door mijn wekker heen dus ik kan beter wakker blijven.
    'Oh Evers!' Zeg ik alsof ik nu er weer aan denk. 'Dat moest ik nog vragen: wil je met me uit?' Ik wiebel met mijn wenkbrauwen terwijl ik van Lily naar Charlotte kijk en weer terug.


    And don't forget, Elvendork! It's unisex!

    Charlotte Isla Montague | Gryffindor | Looking crazy | Wearing weird clothes | In front of James

    Ik hoor van achter mijn boek hoe Lily meteen bovenop de kast zit en gaat opschrijven waarom ze James haat. Een kleine glimlach schiet over mijn gezicht dat nog steeds verborgen zit achter het boek. Ik sla een bladzijde om en lees hier en daar wat terwijl ik Lily druk hoor schrijven op haar perkament. De veer krast vlug terwijl ik verder blader en na een minuut het boek weg leg. Ik kijk door mijn bril naar Lily die druk bezig is onder aan de lijst. Dan is ze klaar.
    'Alsjeblieft, hier heb je honderd redenen voor elke keer als je dat je afvraagt. Veel plezier ermee,' zegt ze tegen me. 'Oh, en voor de duidelijkheid: ik vind niemand leuk op het moment. Ook Remus Lupin niet.' Ik lach en pak hoofdschuddend de lijst met honderd redenen waarom James Potter een slecht persoon zou zijn. Dan doe ik mijn bril af en zet die boven op mijn hoofd. Ik lees alle punten en moet hier en daar vreselijk lachen. Lily is echt gek.
    'Lily, dit is briljant,' zeg ik grijnzend en kijk haar aan. 'Je hebt wel een beetje gelijk hoor, over zijn arrogantie.' Ik zet mijn bril weer op maar houd het perkament in mijn handen. 'Maar je hebt toegegeven dat hij knap is en niemand kan dat ontke-' Ik stop mijn zin abrupt als het portretgat opengaat en de desbetreffende jongen die het onderwerp is van de lijst die ik in mijn vingers heb komt binnenlopen, zonder shirt. Mijn mond zakt een beetje open maar ik herstel mezelf snel en bijt op mijn lip. Ik giechel als ik denk aan de lijst die ik in mijn handen heb en sla mijn hand voor mijn mond, waarna ik snel met mijn andere hand onhandig de lijst oprol en hem naast me tussen mijn been en de armleuning prop. Dan bedenk ik me hoe ontzettend raar ik er uit zie. Mijn haar is ongekamd en hangt in lange krullen langs mijn gezicht. Ik heb mijn bril op, die groot en opvallend is door de dikke zwarte rand. Ik heb een ontzettend grote sweater aan en een legging. Ik had dit expres uitgekozen om er niet raar uit te zien, maar ik merk nu pas dat ik dat eigenlijk wel doe. Ik zie er echt uit als een debiel, maar dat doe ik meestal. Ik moet toch nog steeds lachen om de lijst en het feit dat James nu tegenover ons is neergeploft. Mijn lach probeer ik te verbergen.
    'Oh Evers!' zegt hij, 'Dat moest ik nog vragen: wil je met me uit?' Hij wiebelt met zijn wenkbrauwen en kijkt van mij naar Lily, waardoor ik nog harder moet lachen en half dubbel lig.
    'Dat... Ik.. ik denk dat ze...' zeg ik en veeg een traan van onder mijn bril weg. 'Dat ze dat wel wil hoor.' zeg ik en schenk James een stralende lach, waarna ik knipoog en mijn hoofd naar Lily draai om lief te glimlachen. Ik ben echt gestoord. 'Ze klaagt nooit over je.' zeg ik er nog achteraan en grijp snel mijn boek om me daar achter te verbergen. Misschien help ik Lily hiermee. Nu denkt James waarschijnlijk dat ik het raarste persoon op aarde ben en blijft hij tenminste uit mijn, en dus Lily's, buurt.


    "It's funnier in Enochian." ~ Castiel

    Lily Evans || Gryffindor || Prefect || Hating Charlotte right now || Writer of the famous list: Hundred reasons why I hate James Potter

    Charlotte lachte af en toe tijdens het lezen van de lijst, wat mijn houding alleen maar norser maakte. Mijn lijst klopte, ze snapte er geen ballen van. Toch bleek ze het nog wel ergens mee eens te zijn en kon ik de woorden "Lily, dit is briljant" wel waarderen. 'Je hebt wel een beetje gelijk hoor, over zijn arrogantie,' zei ze verder, waardoor ik knikte. Duh, natuurlijk had ik gelijk. 'Maar je hebt toegegeven dat hij knap is en niemand kan dat ontke-' Ik fronste toen ze abrupt stopte met praten en mijn blik volgde die van haar naar het portretgat waar Potter doorheen klom. Mooi, Remus was dus veilig in de ziekenzaal in de kundige handen van Madam Pomfrey. Ik zuchtte opgelucht dat dat dan in ieder geval goed was gegaan -gelukkig dat Charlotte nog in de ban was van de nog steeds shirtloze Potter, want anders had ze mijn reactie misschien gezien. Aan haar hoofd was te zien dat ze zich nu eerder bezig hield met hoe ze eruit zag dan wat mijn reactie was. Ze had tot mijn opluchting de lijst snel weggestopt en giechelde, wat mij eraan herinnerde dat er ook iets opstond over het feit dat hij zijn shirt uittrok en wat ik daar werkelijk van vond. Ik beet op de binnenkant van mijn wang, terwijl mijn blik volgde hoe hij tegenover ons ging zitten... nog steeds zonder shirt. Man, waarom had hij niet gewoon een shirt aangetrokken? Hij deed het gewoon expres.
    Zijn vragende blik hielp mij gelukkig mijn aandacht van het hele hij heeft geen shirt aan onderwerp. Ik gebaarde even onopvallend naar Charlotte dat ik hier met haar erbij onmogelijk kon praten zonder haar nieuwsgierig te maken naar wat er aan de hand was en stak vervolgens onopvallend mijn duim op om aan te geven dat het goed genoeg met hem ging om niet dood te gaan. Vervolgens ging zijn blik weer naar de klok, waardoor ik snel mijn aandacht naar mijn handen waar nog wat inkt aanzat door het snelle schrijven.
    'Oh Evans!,' klonk het vervolgens opeens, waardoor ik gedwongen weer naar Potter keek. 'Dat moest ik nog vragen: wil je met me uit?' Hij wiebelde met zijn wenkbrauwen, waardoor ik hem zeer verstoord aankeek en mijn mond opende om kordaat "nee" te antwoorden, maar de ernstige lachbui van Charlotte weerhield mij daarvan. Met die lijst erbij moest dit natuurlijk hartstikke hilarisch voor haar zijn. Hopelijk was ze wel vriendin genoeg om niet meteen dingen door te vertellen of de lijst aan Potter te geven. Zoals er stond was het niet de bedoeling dat hij het las of ervan hoorde. De inhoud mocht wat mij betreft voor eeuwig geheel onbekend voor hem blijven.
    'Dat... Ik... ik denk dat ze,' begon Charlotte nog half buitenadem van het lachen. 'Dat ze dat wel wil hoor.' Een kreun ontsnapte mijn lippen. Oh nee, nou werd hij dus gestimuleerd om nog meer hoop te krijgen dat ik ooit met hem uit zou willen. Zo kwam ik nooit van hem af. Vooral de stralende lach erbij en de knipoog werkten echt niet mee. 'Ze klaagt nooit over je.' Slim genoeg verstopte ze zich vervolgens achter het boek, want mijn vingers hadden al een kussen gegrepen dat ik in haar richting smeet om haar de mond te doen snoeren. Vervelend rotkind was het toch ook, hoewel ik wel van haar hield. Maar ze bleef soms héél vervelend.
    'Charlotte, houd je mond. En Potter, nee, ik wil niet met je uit. Kan je niet iets nuttigs verzinnen om te doen? Bijvoorbeeld een shirt aantrekken, tenzij je straks opgegeten wil worden door je kudde hersenloze fans,' beet ik hem toe en liet mij weer zakken, zodat ik mijn benen weer op de bank kon trekken om te liggen. Ik was eigenlijk gewoon te moe om ruzie met hem te maken, maar "ja" zeggen zou ik nooit doen. Nooit. 'Kunnen jullie anders niet gewoon met elkaar uitgaan,' opperde ik gapend, terwijl ik naar het plafond staarde.

    [ bericht aangepast op 18 okt 2014 - 17:38 ]


    Happy Birthday my Potter!

    Narcissa Black || Perfect || Chaser || Partying like a real Slytherin || Wasted

    Het besef van tijd was volledig weg in de leerlingenkamer van Slytherin. Harde muziek van populaire tovenaarbands vulde de kamers en gangen en overal stonden lege boterbierflessen. Ik had een nog volle fles aan mijn mond gezet om een slok te nemen en keek lachend om mij heen. Ergens aan een tafel in een hoekje was een groepje al enkele uren bezig met stripknalpoker en verderop vermaakte Bella wat mensen door grappige vervloekingen uit te proberen op twee tweedejaars die onuitgenodigd op het feestje waren. Meer dan de helft was nog actief aan het dansen, of had iemand van het andere geslacht gevonden om zichzelf mee te vermaken. Ook waren er natuurlijk al een aantal saaie mensen naar bed, waaronder mijn zus Andromeda en Severus Snape. Ik had mijzelf een bank toegeëigend en had mijn benen op de schoot van een donkere zevendejaars genaamd Jackson gedrapeerd. Hij zat bij mij in het Quidditch team, maar helaas was hij één of ander onbenullig verhaal aan het vertellen over iets wat hij in de vakantie had gedaan genaamd klif duiken. Hij vertelde het duidelijk met de reden om indruk op mij te maken, maar het boeide mij vrij weinig en dus keek ik lachend om mij heen. Gelukkig had ik genoeg alcohol in mijn bloed om mij te vermaken door anderen uit te lachen, echter was ik nog niet zo bezopen als de meeste mensen om mij heen. Ik hield het maar bij flink aangeschoten. Niet zoals de meesten van mijn vriendinnen die nu haast allemaal één of andere onbelangrijke gozer aan het aflebberen waren. Jackson baalde duidelijk dat hij met mij zat opgescheept.
    Ik raakte een beetje uit mijn lacherige en dromerige toestand, toen ik opmerkte dat Bree nergens te bekennen was, terwijl alle anderen gewoon in mijn buurt waren. Verbaasd kwam ik overeind vanuit mijn relaxte houding en zwaaide mijn benen van Jackson af, die zijn verhaal abrupt stopte en mij vragend aankeek voor hij zijn mond daadwerkelijk opentrok.
    'Wat is er popje?' vroeg hij. Ik keek nog een laatste keer om mij heen om zeker te zijn dat ze echt verdwenen was, voor ik antwoord gaf.
    'Waar is Bree gebleven?' vroeg ik hem en hij rolde met zijn ogen. Blijkbaar had hij op iets anders gehoopt. Pech voor hem dat ik niet met Jan en alleman ging. Dan kon bij beter bij mijn verdwenen vriendin zijn. 'Heb je gezien waar ze heen ging of niet?' verliet nu een stuk harder en daadkrachtiger mijn mond, terwijl ik nu helemaal overeind kwam van de bank. De alcohol zorgde ervoor dat ik ietwat moeite had om compleet helder te denken, maar het ging mij nog redelijk goed af. Ik stond ook nog best stevig in mijn schoenen voor de hoeveelheid die ik gedronken had.
    'Ze had het over een plan B en dat ze geen zin had om niet te krijgen wat ze wilde en toen ging ze er vandoor. Dat was al even geleden. De laatste keer dat ik haar gezien heb, was ze op zoek naar Lucius Malfoy met een boterbiertje in haar handen. Verder heb ik geen idee waar ze het over had,' vertelde de jongeman mij, toen hij merkte dat ik serieus was en geen zin had in tegenspraak of om te wachten op een antwoord. Er ontstond een frons op mijn voorhoofd, terwijl ik de zojuist verkregen informatie op een rijtje zetten. Ze zou toch niet... Nee... hoewel? Ze kreeg wel altijd wat ze wilde en was bereid daar heel veel voor te doen. Bovendien was ze een Slytherin en dus sluw, maar zou ze dat echt doen? Ietwat gedesoriënteerd zette ik een paar stappen weg van de bank en zocht het blonde haar van Lucius, maar het was druk en dus zag ik wel meer blonde koppen. Ik draaide mij om naar Jackson, gezien die veel langer was dan ik.
    'Zie jij Lucius ergens?' vroeg ik hem en hij stond zuchtend op om rond te kijken. Even leek het hopeloos, maar toen zag ik een blik van herkenning in zijn ogen.
    'Hij is daar, Bree staat daar volgens mij ook, alleen wel niet bij hem maar alleen op een afstandje toe te-' Hij stopte met praten toen hij merkte dat ik al in de aangewezen richting was verdwenen op weg naar Lucius. Toen ik hem eindelijk in beeld kreeg, zag ik ook Bree die inderdaad van aan afstand toekeek hoe Lucius bijna een slok nam van het biertje in zijn handen. Ik snelde mij naar hem toe en griste het flesje uit zijn handen, waarna ik een afkeurende blik naar Bree wierp die mij furieus terug aankeek. Dat ze serieus zo laag was gezonken. Ik zette mijn neus aan het biertje wat een zweem van vreemde geuren met zich meedroeg, als je heel goed inhaleerde. Daar was duidelijk iets ingestopt.
    'Ik zou een ander boterbiertje pakken als ik jou was,' zei ik tegen Lucius en hield het flesje omhoog om er gebiologeerd naar te kijken, terwijl ik nadacht wat ik ermee moest doen.

    (Something like that?)


    Happy Birthday my Potter!

    Lucius Malfoy | Slytherin | (not a verry good) Prefect | A little drunk
    In de leerlingen kamer van Slytherin was wederom een feest gaande, geen saai feest zoals je waarschijnlijk aan zou kunnen treffen in de leerlingen kamer van Gryffindor. Maar een echt feest, drank, vervloekingen, goede muziek, en bovenal zonder modderbloedjes. Aan het begin van het feestje had ik naast Bella die aan het 'spelen' was met de twee tweedejaars die het feestje waren binnengedrongen, ze liet ze bijvoorbeeld lachen tot ze totaal buiten adem waren, aan hun enkels hangen en vervolgens weer naar beneden liet vallen op de harde vloer van de leerlingenkamer. Nadat ik genoeg had van de tweedejaars baande ik mijn weg door de dansende meningte, dansen was nooit echt mijn ding geweest en zou het waarschijnlijk ook nooit worden, ik werd echter halverwege tegengehouden door Bree. Een meisje uit mijn jaar die bijna overal leek op te doemen de laatste tijd, 'Lucius' sprak ze iet wat te vrolijk naar mijn smaak, 'wil je misschien met me dansen' ze sprak de wiorden alsof ze verwachte dat ik niets anders kon dan ja zeggen. Jammer genoeg voor haar kon ik dat wel, en dat deed ik ook terwijl ik keek hoe de vrolijke uitdrukking als natte verf van haar gezicht droop. Ik liep langs haar zonder verder aandacht aan haar te besteden en bestede de rest van de avond drinkend, lachend, lol trapppend met een aantal van mijn vrienden in Slytherin tot Bree alweer op kwam dagen, deze keer met een boterbiertje in haar hand. Als ik niet net de fles die ik in mijn hand had leeg had gezopen had ik hem niet aangepakt, maar aangezien dat niet het geval was bromde ik een bedankt en praate ik vervolgens verder met de jongen naast me. 'Monsters zijn het, nergens goed voor en een gevaar voor de tovenaars. Ze zouden afgemaakt moeten worden die weerwolven' ik knikte en was net van plan een slok van mijn boterbier te nemen voordat ik op hem reageerde. Maar voordat ik een slok kon nemen werd het flesje abrubt uit mijn hand gegrist, door niemand minder dan mijn mede Prefect Narcissa Black, 'wat denk je dat je aan het doen bent?' Vroeg ik haar minachtend terwijl ik met een frons op mijn gezicht toe keek terwijl ze haar neus aan het flesje hield en de geur opsnoof. Ze leek wel gek te zijn geworden. 'Ik zou een ander boterbiertje pakken als ik jou was,' onbegrijpend grisde ik het flesje uit haar handen 'volgensmij is de drank naar je hooft gestegen, wat is er mis met deze?' En ik hield hem om hoog terwijl ik oribeerde te zien wat zij zag. Niets dus.


    Don't be like the rest of them, darling

    Narcissa Black || Perfect || Chaser || Slytherin princess || Acting like a true Black

    'Wat denk je dat je aan het doen bent?' De minachting in zijn stem stond mij totaal niet aan. Hij mocht dan interessant genoeg zijn om een reddingsactie van mijn kant uit te kunnen lokken, maar ik vergaf het mensen niet zo snel als men zo tegen mij durfde te spreken. Ook Lucius Malfoy niet. Vooral toen na mijn woorden nog steeds onbegrip was voor mijn actie, voelde ik de verwachtingsvolle blik van mijn oudste zus Bella in mijn rug brandde. Ze verwachtte dat ik dit niet zomaar zou pikken en dat zou ik ook niet doen. 'Volgens mij is de drank naar je hoofd gestegen, wat is er mis met deze?' vroeg Malfoy, nadat hij het flesje terug had gegrist en ik mijn lichtelijk beledigde blik omvormde tot een geamuseerde glimlach. Als hij twijfelde aan mijn woorden, aan mij, Narcissa Black, dan zou hij daar ook zelf de fout van ondervinden. Het enige wat ik hoefde te doen was achterover leunen en genieten van de show. Ik had hem gewaarschuwd en meer dan dat bleek hij niet waard te zijn. Het was wel een beetje teleurstellend, ik had hem hoger ingeschat, maar goed.
    'Hé, als jij het op wil drinken, ga je gang. Ik zal mij kostelijk amuseren als je gebruik van je laat maken door zo'n achterlijk wicht en je hard uitlachen. Of heb je je drankje soms niet zojuist van Bree gekregen?' zei ik met mijn handen half omhoog om aan te geven dat ik mij er niet meer mee zou bemoeien, hoewel de spot duidelijk in mijn stem merkbaar was. 'Maak jezelf dom genoeg tot haar slaaf.' Ik maakte aanstalten om langs hem te lopen en zo richting Bree te kunnen gaan, maar vlak naast hem hield ik nog even halt om mij toe te buigen naar zijn oor. 'Vermaak me,' fluisterde ik voor ik met een sluwe lach op mijn gezicht richting mijn "vriendin" liep en een arm om haar heen sloeg. De zure blik op haar gezicht liet duidelijk merken dat ze mijn handelingen vreselijk vond en er totaal niet tegen kon dat ik haar lage acties had doorzien. Echter had ze niet het lef om de arm die ik over haar schouder had gelegd eraf te slaan.
    'Kreng,' siste ze slechts waarop ik een kort kil lachje uitstootte en mijn blik heel even van de jongens inclusief Malfoy afwendde om mij tot haar te richten.
    'Ik ben misschien een kreng, maar mij verlagen tot jouw niveau zou ik nooit doen. Serieus Bree, liefdesdrank? Hoe hopeloos ben je?' siste ik op mijn beurt terug naar haar om vervolgens weer gade te slaan wat Malfoy zou doen. Wat dat ook was, geen van beide beslissingen benadeelden mij. Als hij dronk kon ik hem uitlachen vol leedvermaak om vervolgens als iemand uiteindelijk besloot hem te helpen, te kunnen zeggen "ik zei het toch" en als hij niet dronk, dan luisterde hij naar mijn goede raad en gaf hij mij gelijk. Sowieso een punt voor mij dus. Mijn blik ging even naar Bella, die een gezicht trok dat aangaf dat ze ondanks mijn ietwat theatrale gedag toch wel vond dat ik mij goed had gedragen. Mooi.


    Happy Birthday my Potter!