The Death Eaters return = Hogwarts & One Direction = Speeltopic 01 - Speeltopics

Dit topic was al eerder geopend. Wegens een bericht van een van de oude spelers, die het gezellig vond en leuk, heb ik deze rpg heropend.

Het is 24 jaar later na de slag om Zweinstein en de dooddoeners zijn zich aan het herenigen. Sommige leerlingen horen bij hun andere juist niet. Vrienden en vriendinnen kunnen tegenover elkaar te komen staan. Iedereen weet dat de dooddoeners Zweinstein willen binnendringen, of zijn ze al binnen? De SVP is terug alleen dan met een andere naam. De SVH, oftewel de Strijder Van Hogwarts. Beter gezegd HA, Hogwarts Army. Wie kun je vertrouwen, en wie niet?

Rollen: -Houd jongens, meisjes en afdelingen gelijk. Op dit moment is er een stop op meisjes.-

Ravenclaw:
- Brooklynn Olivia Lockhart - LoveHemmings
- Syl Kensington - Peredhel
-
-

Slytherin:
- Louis William Tomlinson - Thaluke
- Zayn Javadd Malik - RocketRaccoon
- Meisje - Shuck
-Clive Pritchard - Peredhel

Hufflepuff:
- Emilia Boycot - Nuevo
- David Morrison Parker - Cogitationes
-
-

Gryffindor:
- Cheryl Isabella Lewis - Thaluke
- Matthew Tyler Jones - LoveHemmings
- Jacelyn Carfelia Deveraux - Mikaelsons
-

REGELS:

- Minstens 150 woorden, meer mag altijd! (: In gevallen van geen tijd of geen inspiratie zie ik dit door de vingers (:
- Zoals ik al eerder zei hou de afdelingen gelijk en de jongens en meisjes (:
- Geen andere personages besturen tenzij je daar toestemming voor hebt van de persoon zelf.
- Naamsveranderingen doorgeven graag!
- OOC tussen haakjes () [] {}
- Alleen ik maak nieuwe topics aan, tenzij ik iemand vraag.
- Reserveringen blijven 2 dagen staan oftewel 48 uur.
- 2 rollen per persoon, en dan 1 jongen en 1 meisje (:
- Heb respect voor elkaar!
- De belangrijkste: HAVE FUN!

[ bericht aangepast op 7 dec 2014 - 14:05 ]

---

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Zayn Malik
Met een zacht gegrom liet ik duidelijk merken dat ik niet graag schattig genoemd wilde woorden, al zei ik er nooit iets van. Ik hield haar dicht tegen me aan en vroeg of ze meeging naar mijn commonroom. Haar twijfels nam ik weg door haar te verzekeren dat we niet gestoord gingen woorden. Ik grijnsde bij haar woorden en keek even hoe Harley haar arm en hand aflikte. "Het is echt ongelofelijk. Zo ver van een Slytherin ben je dus niet." zei ik met een lieve glimlach. Harley was eigenlijk de enige die me vertedert deed glimlachen. Ik aaide zacht nog even door haar haren toen ze weer tegen me aan leunde. Na nog een kusje op haar voorhoofd trok ik haar mee naar de commonroom. Ik rolde met mijn ogen bij haar woorden en liep gewoon verder met Harley in onze kielzoog. "Ik had ook nooit geddacht dat ik met een gryffindor zou liggen fozen, bloedverraders en vuilbloedjes dat het allemaal zijn. Maar jij bent meer een Slytherin dan de helft tot drie kwart van de mensen in mijn huis." zei ik zacht. Bij sommige termen werd het heel duidelijk hoe ik erover dacht, maar dat zou haar vast niet verbazen of laten schrikken na al die tijd. Bij de ingang hoefde ik alleen even duister te kijken en mijn vinger op mijn onderarm te leggen. Direct vloog de deur open en ik kon met Jacelyn naar binnen lopen. Het zag er precies zo uit als ik gewend was. Ik glimlachte en draaide me om naar Jace. Er was toch nog niemand. "Kom, we hebben nu het rijk nog aan ons alleen..." zei ik met een scheve en licht suggessieve grijns. Harley was inmiddels voor de openhaard gaan liggen, dus we waren nu echt ongestoord voor in elk geval nog een uurtje of wat. Hopelijk wat meer, maar goed. Ik trok haar dichter tegen me aan en drukte nog een speels kusje op haar neus. Lieverdje dat ze was.

---

Bowties were never Cooler

Jacelyn Carfelia Deveraux

Ik wist dat hij het niet leuk vond om schattig te worden genoemd, maar het was nou eenmaal schattig. Een zacht gegrinnik verliet mijn mond na zijn woorden en keek hem even aan. "Moet ik blij of beledigd zijn?" Vroeg ik en trok mijn wenkbrauwen op. Het was namelijk niet dat ik niet van mijn afdeling hield, want ik hield wel van Gryffindor. Misschien alleen het feit niet dat er muggleborns zijn, maar daar hield ik me stil over. Ik voelde hoe Harley mijn arm en hand aflikte en grinnikte. Het was een eer dat Harley me accepteerde eigenlijk. "Maar ik blijf een Gryffindor en als mensen achter ons komen, zitten we diep in de problemen." Mompelde ik en beet op mijn lip. Mijn ouders zagen me als een voorbeeldige leerling, maar ik was verre van dat. Het zou een schande zijn als mijn familie erachter kwam, Deveraux was een krachtige naam en die wilde ik niet belemmeren. We kwamen in de Slytherin commonroom aan en een klein glimlachje sierde mijn lippen. Harley was gevestigd bij de haard en ik voelde hoe Zayn me dichterbij trok, waarna hij een speels kusje op mijn neus drukte. "Dit heb ik wel gemist in de vakantie," zei ik zacht en drukte langzaam, maar firm mijn lippen op de zijne. Dit was wat ik op het moment nodig had. Eén van Mijn handen waren in zijn haren en de ander had ik in zijn nek. Een kleine grijns kwam weer rond mijn lippen.

---

I don't want you to die, I want you to suffer.

Zayn Malik
Haar woorden waren zeker de waarheid. We hadden grote risico's genomen door samen te zijn en samen te klooien. Ik was een Slytherin, in hart en nieren, net als mijn hele familie was geweest. Niemand wilde ook maar iets te doen hebben met iemand van een ander huis. Nu was Jace wel een Gryffindor die flink naar een Slytherin naderde, maar ze bleef een Gryffindor, dus onacceptabel. We kwamen in de commonroom en daar probeerde ik eigenlijk direct het gesprek op iets anders te brengen, want ik vond het niet fijn om hierover na te denken. Bij mijn kusje op haar neus kreeg ik woorden te horen die me echt heel erg goed deden. "Ik heb jou ook gemist." zei ik met een scheve glimlach voor ik haast werd overrompelt door de kus van Jace. Een van mijn handen vlocht ik door haar haren en de andere arm sloeg ik stevig om haar middel, om haar weer op te tillen. Ik genoot er enorm van. Dit had ik echt nodig, aandacht en genegenheid, al was het maar oppervlakkig. Dat maakte het misschien alleen maar beter. Diepe gevoelens durfde en wilde ik niet aan. Ik draaide haar wat rond en begon blind met haar tegen me aangekleefd naar mijn slaapkamer te schuifelen. Dit pad hadden we vaker dan eens genomen en inmiddels kon ik het blind. Eenmaal op mijn kamer trok ik terug en trapte tegelijkertijd de deur dicht. Harley had net optijd de kamerdeur gered en ging nu hier voor de kachel liggen. Ik glimlachte naar Jace en liet me achterovervallen op mijn bed met haar stevig in mijn armen. Nee, ik ging haar echt de komende tijd niet meer loslaten. Zeker niet voor iemand me kwam storen, wat waarschijnlijk Louis zou zijn, maar waarschijnlijk zou ik het zelfs dan niet doen. Pas als het echt zou moeten. Nu had ik het alleen erg warm en deed het liefst al deze warme kleren uit, maar goed, dat kon echt niet. Dat ik een deatheater was loog ik niet over, maar ik verzweeg het zeker voor nu wel. Daarom had ik altijd lange mouwen aan bij haar... Behalve die ene keer, maar toen waren we allebei zo zat geweest, dat ik erop gokte dat ze het niet meer wist. Ik was echt trots op wat ik was, maar als het nu zou uitkomen had niet alleen ik enorme problemen.

---

Bowties were never Cooler

Jacelyn Carfelia Deveraux

Het was namelijk niet dat ik niet in Gryffindor wilde zitten, maar alles zou makkelijker zijn als ik in Slytherin zat. Mijn vader was dan wel een Slytherin en mijn moeder een Gryffindor, maar ze hadden elkaar niet op school ontmoet en wederom zie ik ook geen toekomst voor me met Zayn als mijn man. Het was erg onacceptabel dat we samen waren, maar ja, regels waren er om gebroken te worden. Als iemand ook hier achter kwam, zouden mijn ouders me vermoorden. Zayn's woorden deden me goed, hij had me gemist en ik had hem gemist. Ik was alleen niet zo'n iemand die aan vaste relaties deed, dus dit was goed genoeg voor me en dat niemand ervan wist was nog beter. Hij vlocht één van zijn handen in mijn haren en de ander had hij stevig om mijn middel, om op die manier me op te tillen. Daarna begon hij blindelings een weg naar zijn kamer te maken. Dit hadden we wel eens vaker gedaan, dus erg moeilijk was het namelijk niet voor hem. Hij glimlachte en liet zich achterover vallen op zijn bed met mij nog steeds stevig in mijn armen. Ik glimlachte even terug, maar wurmde me even uit zijn greep om mijn trui uit te trekken, want ik had er toch een hemd eronder aan, dus dat was geen probleem. Al kon het me ook wel weinig schelen als ik geen hemd aan had en in mijn bh moest zitten. ''Nogmaals, ik wist niet dat je me zo had gemist, Malik.'' lachte ik en ging naast hem liggen met mijn armen om hem heen, waarna ik iets dichterbij schuifelde. Een gelukzalige zucht verliet mijn lippen, we konden eindelijk van ons gezelschap houden. ''Maar ik kan ook niet ontkennen dat ik jou niet heb gemist,'' fluisterde ik zacht en glimlachte klein. ''Ik zou je trui uitdoen, trouwens. Het is hier echt warm,'' grinnikte ik. Mijn ouders zouden me waarschijnlijk toch uit huis sturen als ze hier erachter kwamen, maar je moest ooit in je leven risico's nemen in plaats van de hele tijd in een veilig kamertje te zitten, nee dat was absoluut niet mijn ding.

---

I don't want you to die, I want you to suffer.

Zayn Malik
Ik glimlachte toen ik achterover viel en keek geamuseerd toe hoe ze haar trui uittrok. Het was zeker geen straf om naar haar en haar lichaam te kijken. Ze had echt een goddelijk lichaam, verre van te dun, of te dik. Heerlijke rondingen, lekkere kont en prachtige voorgevel. Alles mooi in proportie. Bij haar woorden grijnsde ik en rolde met mijn ogen. "Hoe kan ik je niet missen, Jacey? Je bent goddelijk." zei ik voor ik speels in haar kont kneep. Ik was dan niet iemand die zo makkelijk een relatie aanging en dit was dan ook het dichtst erbij wat ik ooit was gekomen. Ik vond het gewoon fijn om rond haar te zijn en met haar te klooien. Als ze nu in Slytherin had gezeten was ze zoizo mijn vriendin geweest, maar mijn ouders zouden me afmaken als ik een officiele relatie met haar kreeg. Dit kon me al flink goed mijn kop kosten. Toch kon het me echt even niets schelen. Ik voelde me te goed rond haar. Het was vooral ook fijn om te weten dat ik niet de enige was die dit had gemist in de vakantie. Toch beet ik een beetje op mijn lip bij haar woorden dat ik mijn trui uit moest doen. "Ik wist niet dat je zo ongeduldig was." zei ik plagerig, in de hoop het iets uit te kunnen stellen. Het was niet dat ik haar niet vertrouwde, maar ik wist niet hoe ze er tegenover stond en ik wilde dit niet direct weer verkloten. Met mijn vingers gleed ik speels over haar rug en keek haar recht in haar ogen aan. "Als je echt mijn trui uit wil hebben mag je het zelf doen." zei ik speels voor ik mijn lippen weer op die van haar drukte. Nu ik het nog kon, omdat mijn en haar ouders het niet wisten, genoot ik hiervan met volle teugen. Onder de Deatheaters deelden we soms wel gedachtes en herrinderingen, maar ik wist redelijk goed te bepalen welke dingen ik deelde en welke niet. Dat was goed te doen, als je wist hoe. Nu was het alleen echt niet aan de orde en was het in elk geval niet mijn fout als ze het ontdekte. Hopelijk zou ze niet te geschokt zijn, ondanks dat ik het nu niet heel erg goed kon inschatten. Het zoenen op dit moment was in elk geval nog heerlijk, ondanks mijn zorgen.

---

Bowties were never Cooler

Jacelyn Carfelia Deveraux

Zelfs met mijn trui uit was het nog veel te warm voor me, dus ik snapte niet hoe Zayn met een trui hier kon zitten. Hij grijnsde en rolde zijn ogen bij mijn opmerking. Het was mijn beurt om mijn ogen te rollen bij zijn volgende opmerking en daarna speels in mijn kont kneep. "Ah, dat verklaart alles. Je wilt me om mijn lichaam," zei ik langzaam, proberend serieus te lijken, maar barstte weer in lachen uit. Het was erg fijn om iemand te hebben die om je gaf, al was het geen echte relatie. Ik wilde geen echte relatie, omdat ik dat ook niet op het spel wilde zetten. Dat was namelijk vele malen erger dan gewoon samen zijn en klooien. Daarbij wilde ik ook gewoon niet het risico nemen van van school worden gestuurd, want na zeven jaar wilde ik wel slagen van Hogwarts. Ik rolde mijn ogen weer en keek hem daarna aan. "Het is dat jij het te leuk gaat vinden als ik mijn hemd uit zou doen en in mijn bh zou zitten. Nee, dat ga je te leuk vinden. Heb je het echt niet warm?" Vroeg ik en trok mijn wenkbrauwen op. Hij gleed speels met zijn vingers over mijn rug en keek me recht in mijn ogen aan. "Mij best," grijnsde ik voordat ik zijn lippen op de mijne voelde. Een adrenalinevlaag vloeide door mijn aderen en een grijns kwam op mijn lippen. Dit had ik nodig. Liefde die nogal oppervlakkig was, maar dat maakte me niks uit. Mijn vingers gleden naar zijn buik en trok iets van zijn trui omhoog, waarna mijn handen over zijn buik gingen. Ik trok aan de hem van zijn trui en grijnsde weer. "Wat zei je ook alweer.." Prevelde ik tegen zijn lippen aan en opende mijn ogen even.

---

I don't want you to die, I want you to suffer.

Zayn Malik
Ik grijnsde speelss bij haar woorden en gleed met mijn vingers even speels over haar rug. Het zou inderdaad zeker niet slecht zijn als ze haar hemd uit zou doen voor het uitzicht, maar als Louis toch bedacht binnen te komen, zou het wel eens akelig kunnen worden, als hij naar haar zou gaan staren. Ondanks dat ze niet mijn vriendinnetje was, was ik toch nog best een beetje bezitterig tegenover haar. Ik zei dat zij mijn trui mocht uitdoen als ze hem uit wilde. Al snel drukte ik mijn lippen weer op die van haar, want ik kon haar nu echt niet weerstaan. Ze was zo heerlijk en geweldig, ookal was dit enorm oppervlakkig. Misschien was dat nog wel het beste eraan. Geen moeilijk gedoe of consequenties. Ik rilde door haar koele vingers op de warme huid van mijn buik. Ik grijnsde bij haar woorden en hapte speels naar haar onderlip. Ik schoof speels mijn vingers onder haar hemd en trippelde met mijn vingers over haar gladde rug. "Als je mijn trui uit wil hebben, mag je het zelf doen, Jacey. Of we ruilen: Ik jou hemdje, jij mijn trui. Lijkt me eerlijk dat we allebei even veel om naar te kijken krijgen." zei ik voor ik mijn lippen weer stevig op die van haar drukte en met mijn tong langs haar onderlip ging. Het voelde heerlijk en wat plagen en uitlokken hoorde er allemaal bij. Ik schoof haar hemdje langzaam omhoog, terwijl ik mijn handen rustig trippelend over haar rug naar boven bracht. Ze zou me zeker wel stoppen als ze dit niet wilde. Anders ging ik lekker door. Zelfs als Louis zou binnenkomen was het pech. Hij was wel vaker binnengekomen terwijl we aan het fozen waren. Ik zou vast later wel commentaar krijgen, maar hij was ook slimmer dan om ons te storen, ookal was de jongen echt niet het helderste licht van deze wereld. Hij was niet een complete downie. Of wel, maar goed. Nu kon het me niets schelen, zolang hij ons maar niet stoorde.

---

Bowties were never Cooler

Jacelyn Carfelia Deveraux

Ik voelde hoe hij rilde onder mijn aanraking en grinnikte even. Hij hapte nogal speels naar mijn onderlip en een brede grijns kwam weer rond mijn lippen. Het was fijn om dit te doen na al de weken van de vakantie. Zijn vingers gingen onder mijn hemdje en trippelden op mijn rug. Dit had ik denk ik wel het meest gemist in de vakantie, tijd samen met Zayn. Ik rolde even bij zijn woorden en trok mijn wenkbrauwen op. "Het was mijn doel om het niet warm te krijgen en dat lukt niet met jouw trui, dat weet je toch?" Prevelde ik lachend tegen zijn lippen. Met mijn hemd had ik het nog steeds warm, maar ik had zo het gevoel dat ik die niet voor heel lang meer aan zou hebben. Hij ging met zijn tong langs zijn onderlip en een heerlijke sensatie ging weer door me. Ik opende langzaam mijn mond. Niet veel later voelde ik zijn handen mijn hemd omhoog trekken. En ik was ongeduldig volgens hem. Ik trok even terug om in een snelle ogenblik mijn hemd uit te trekken en hem weer met een grijns aan te kijken. Lang wachten kon ik weer niet, dus drukte mijn lippen weer firm op de zijne. Mijn handen trok weer aan zijn trui, doelend om die uit te doen.

---

I don't want you to die, I want you to suffer.

Zayn Malik
Ik rolde met mijn ogen bij haar antwoord. Die wist echt wel wat ik bedoelde. Ik zoende haar dus maar weer en ging met mijn tong langs haar onderlip, terwijl ik haar hemdje iets omhoog schoof. Bij haar open mond tikte ik een paar keer met mijn tong tegen de hare voor ik haar hemd nog iets verder omhoog drukte en haar zo haar hemdje uit deed trekken. Jammergenoeg moesten onze lippen daardoor wel van elkaar scheidden. Gelukkig was het niet voor lang en kon ik al snel weer genieten van haar heerlijke lieppen, terwijl mijn handen over haar gladde huid gingen. Ik voelde haar steeds blijven trekken aan mijn trui. Ach, het was niet of ze het niet kon verwachten. Als er een iemand hier op schoot een Deatheater was in min of meer elke zin van het woord, dan was ik het wel. Ik trok terug en trok in een oogwenk mijn trui uit, die ergens in de kamer bellandde. Het kon me weinig schelen. Zacht streek ik eventjes met mijn vingers haar wang. "Zo beter, Jacey? Het was inderdaad wat warm met mijn trui aan, maar nu moet je wel dichtbij blijven, anders krijg ik het denk ik erg koud." zei ik met een scheve glimlach. Niet veel later drukte ik mijn lippen weer op die van haar en tikte weer met mijn tong tegen haar lippen en tanden. Ja, ik wilde graag meer, want ik had dit zo erg gemist. Dit had ik het meest gemist van school en zou ik het meest missen als we van school waren. Dat wist ik nu al. Daarom genoot ik er nu zo veel mogelijk van, want binnen de kortste keren zou dit voorbij zijn en zouden we elkaar waarschijnlijk nooit meer zien, jammergenoeg. Al zou dat het leven wel veel makkelijekr maken, want dan had ik niets meer te verstoppen.

---

Bowties were never Cooler

Jacelyn Carfelia Deveraux

Toen mijn mond open was, tikte hij een paar keer tegen mijn tong aan voordat ik mijn hemd van uit moest trekken. Een windvlaag van koele wind voelde ik over mijn lichaam, maar voelde niet veel later zijn handen op mijn lichaam. Nadat ik een paar keer aan zijn trui trok, trok hij zijn trui in een ogenblik uit en streelde mijn wang. Ik moest even lachen na zijn woorden en schudde lachend mijn hoofd. Soms was hij echt niet goed wijs. Snel daarna drukte hij zijn lippen weer op de mijne en tikte met zijn tong op mijn tanden en boven. Ik rolde even mijn ogen en opende mijn mond. Dit was één van de weinige keren dat hij zijn shirt überhaupt bij me uitdeed en hij had altijd lange mouwen aan. Dus eigenlijk had ik zijn armen nog nooit gezien, raar genoeg. Ik trok toch even terug en glimlachte naar hem. "Ik heb dit waarschijnlijk echt heel vaak gezegd, maar ik heb je gemist en ik ga je missen als we van school zijn." Mompelde ik zacht en zuchtte. "Dus we moeten genieten van ons gezelschap voordat we allebei weggaan of iemand hier achterkomt." Mijn ouders waren misschien iets te overbeschermd en tja, daar waren ouders eenmaal voor. Als ze erachter zouden komen, zouden mijn ouders razend worden. Ze konden er blijkbaar niet tegen dat hun kind een klein beetje rebels was, maar dat was alles. Ik hield van ze, maar soms waren ze iets te serieus over de familienaam die ik, als enigskind, hoog moest houden. Mijn ogen scanden over zijn lichaam en een grijns kwam rond mijn lippen, maar mijn mond werd een 'O' toen ik bij zijn arm kwam. "Zayn.." Begon ik zacht, mijn ogen verlieten zijn arm niet en mijn hersens snapte het niet.

---

I don't want you to die, I want you to suffer.

Zayn Malik
Ik kuste haar alweer toen ze haar zin had gekregen en ik hier lag zonder shirt. Het gebeurde zoizo niet vaak dat ik zonder shirt rondliep en al helemaal rond mensen die niet wisten dat ik een Deatheater was. Toen ze terugtrok glimlachte ik naar haar. Een glimlach die alleen breder werd bij haar woorden. Ik aaide zacht langs haar kaak terwijl ik naar haar prachtige gezicht keek en naar haar prachtige woorden luisterde. Ik verzoop in haar mooite ogen en drukte een klein kusje op haar wang. Pas toen ik haar grijns zag verdwijnen wist ik dat ze mijn Dark Mark had gezien. Ik aaide nog even langs haar kaak voor ik haar hand voorzichtig pakte en liet haar vingers over de duistere lijnen glijden. "Ja, ja. Ik weet het. Ik snap het als je wil gaan, maar dit is wie ik ben en ik ben er trots op. Als dat je afschrikt kan je gaan ook." zei ik met mijn ogen plots weer compleet duister en kil. Ik meende dit echt. Ondanks dat ik echt om haar gaf en hoe het zo ging geweldig vond, ging dat me echt niet veranderen. Ik was een Deatheater, net als mijn ouders en mijn roemruchte grootouders: Rudolphus en Bellatrix Lestrange. Mijn moeder zei vaker dan eens dat ik erg op mijn oma leek. Dat beschouwde ik als een compliment. Zij had zoveel geweldigs gedaan voor onze Heer en Meester en zoveel bloedverraders en vuilbloedjes gemarteld en vermoord. Ik was er trots op haar mijn grootmoeder te noemen en dwong er nogsteeds veel respect mee af, net als mijn mogelijkheden om 2 van de 3 Unforgivable Curses zonder woorden kon uitvoeren. Dat hoefden de meeste mensen niet te weten. Eigenlijk niemand wist het, want ik had het mezelf geleerd. Andere spreuken gingen wat lastiger zonder woorden. Veel van de 'normale' spreuken moest ik nogsteeds uitspreken, maar die niet. Die had ik vaak genoeg op huiselven en gevangenen geoefend. Ik keek Jacelyn recht en fel aan, wachtend op een actie of een reactie van haar. Nu was de keuze aan haar: Blijven of gaan. Daar kon ik niets over zeggen. Dat was echt aan haar en haar alleen.

---

Bowties were never Cooler

Jacelyn Carfelia Deveraux

Mijn ogen bleven gevestigd op de Dark Mark op zijn arm. Het was misschien te verwachten, maar het kwam alsnog aan als een shock. Hij aaide me langs mijn kaak en pakte mijn hand voorzichtig vast om mijn vingers over de lijnen te glijden. Ik keek hem even aan tijdens zijn woorden, maar keek toen weer weg toen hij klaar was. Op het moment was ik radeloos en wist niet wat ik ervan moest denken. "Waarom klooi je dan met één of ander meisje?" Ik keek weer op. "Geef je wel echt om me? Of was het een stom spelletje?" Siste ik en keek hem recht in zijn ogen aan. Een diepe zucht verliet mijn lippen en schudde mijn hoofd even. "Ik houd van je Zayn," ik stopte abrupt mijn woorden. "Nee, ik geef om je en nu weet ik niet of het wederzijds is." Zei ik zacht, mijn stem opeens fragiel. Het was namelijk niet dat ik erg veel vrienden had, maar het was voor mij een moeilijk geval. Ik beet op mijn lip en keek weer op naar zijn ogen. "Ik weet niet wat jij over me denkt, maar op dit moment ben ik compleet radeloos." Mompelde ik en krabde in mijn nek. Dit was voor mij geen enge situatie, maar eerdet een gênante situatie. Het liefst wilde ik snel hier weg om het gênante gedeelte te vermijden, maar ik had zogezegd antwoorden nodig. Ik was een volbloed, maar dat wilde niet zeggen dat ik tegen alle halfbloedjes of modderbloedjes was. Ja, ik vond dat ze minder waardig waren, maar dat was alles.

---

I don't want you to die, I want you to suffer.

Zayn Malik
Toen ik klaar was zag ik de radeloze blik in haar ogen. Ik wilde wat zeggen, maar toen begon ze en bleef ik stil luisteren. Ze gaf me een akelig gevoel. Kwam ik dan echt zo over? Of veranderde alleen dat teken op mijn arm alles? Ik hoopte echt van niet, maar voor zo ver het nu liep, leek het er wel op. Bij het H-woord keek ik haar in lichte shock aan. Houden van was een hele beladen term in mijn woordenboek en ik was dan ook blij dat ze zich verbeterde, maar het bleef toch hangen. Wel hoorde ik ook duidelijk hoe kwetsbaar ze nu klonk. Ik streelde zacht over haar wang en wachtte tot ze echt uitgesproken was. Ik ging toen rechtop zitten en trok haar op mijn schoot, om haar handen in de mijnen te nemen. "Ik speel geen spelletje, echt niet. Ik geef oprecht om je, echt waar. Ik snap alleen niet waarom dit alles opeens verandert. Ik ben nogsteeds dezelfde jongen. Je weet al veel langer hoe ik tegenover de wereld sta en dat heeft je nooit afgeschrikt en ik weet hoe jij er tegenaan kijkt, en dat schrikt mij niet af... Al ben ik het er zeker niet mee eens. Ik kom nu eenmaal uit een oude familie die heel diep bij onze Heer en Meester stond en staat en ben niet van plan daar iets aan te veranderen. Dat jij dat niet wil is jou keuze, maar ik heb de mijne een aantal jaar geleden gemaakt met een oud boek van mijn oma." Mijn stem was kil en kalm. Ik sloeg mijn ogen nu neer van haar ogen en keek naar onze handen. Haar handen staken bleekjes af van de mijnen en het pikzwarte teken stond heel duidelijk af van mijn lichtbruine huid. Ja, ik gaf echt om haar, maar ik ging mijn familie, mijn afkomst of mijn verbond met onze Heer en Meester niet verbreken om een meisje, al helemaal niet zo jong al.

---

Bowties were never Cooler

Jacelyn Carfelia Deveraux

Hij streelde zacht over mijn wang en wachtte totdat ik klaar was met praten. Zayn ging rechtop zitten en trok me op zijn schoot, pakte mijn handen vast en begon te praten. Ik luisterde geduldig naar zijn woorden en zuchtte even. Dit was teveel informatie voor me op de eerste schooldag. Zijn stem was nogal kil, maar bleef in een kalme toon. ''Het verandert helemaal niks, dat is het probleem dus. Als ik het langer had geweten, zou het mij niks uitmaken dat jij een Deatheater was, eerlijk. Maar er zo achterkomen is niet bepaald een pretje. Dat weet je zelf denk ik ook wel.'' zei ik en beet op mijn lip. Misschien klonk ik voor een keer fragiel, maar dat kon me werkelijk niets schelen. Wat me namelijk wel kon schelen was dat de jongen waar ik al een tijdje mee had geklooid, niet was wie hij eigenlijk wel was. Ik keek hem even aan, maar sloeg mijn ogen weer neer. ''Ik begrijp hoe je situatie is, werkelijk. lk kan het nu alleen een beetje moeilijk verwerken. Een Deatheater is niet niks, weet je. Aan de andere kant wil ik niet weg van je, want je bent de enige die weet hoe ik echt ben. Aan de andere kant weet ik nu niet wat ik moet doen.'' mompelde ik zacht en zuchtte gefrustreerd, waarna ik een hand door mijn haren haalde. Ik kneep zachtjes in zijn hand en glimlachte toch licht naar mijn handen. Desondanks dit kleine tafereel, was deze dag beter dan mijn hele vakantie.

---

I don't want you to die, I want you to suffer.

Zayn Malik
Haar antwoord kwam hard aan. Als ik het dus wel had gezegt was het geen probleem geweest. Toch geloofde ik dat niet helemaal. Dan zou het goed kunnen zijn geweest dat ze naar een leraar was gegaan, omdat we elkaar nog niet zo goed kenden. Ik glimlachte toch een klein beetje bij haar kneepje in mijn handen, al bleven mijn ogen vrij afstandelijk. "Met dat laatste kan ik je wel helpen. Doe gewoon hetzelfde als normaal, maar vertel het alsjeblieft aan niemand. Op mijn 13e heb ik dit teken met veel pijn en moeite weten te zetten met een boek van mijn oma. Je kent me dus eigenlijk niet anders. Dat ik het teken voor je heb achtergehouden betekent niet dat ik iets anders heb achtergehouden. Echt niet. Het spijt me dat je er zo achter moest komen, maar het zomaar zeggen is ook niet echt een optie..." zei ik zacht voor ik met een vinger haar kin optilde. Dat ze nog niet was gaan gillen of weg was gegaan zei voor mij genoeg. Ik glimlachte, nu toch met een lichte glimlach ook in mijn ogen, en drukte zacht mijn lippen weer op die van haar. Ik had mezelf nooit verstopt, alleen het teken. Toch vloeide het door mijn aderen en was duidelijk in mijn gedrag. Nu had ik op school nog maar weinig keren een Onvergevelijke Vloek gebruikt, maar dat betekende niet alles. Dagelijks had ik wel een of meerdere bloedverraders of vuilbloedjes te pakken en dan ging het er zeker niet zachtjes aantoe. Het was dat ze doodsbang voor me waren en niets durfden te zeggen, maar ik had ook vaak genoeg moeten nablijven. Gelukkig kreeg ik haast nooit op mijn kop thuis, want ik deed precies wat van me werd verwacht. Zolang niemand wist wat er op mijn arm stond, of bijna niemand, was ik veilig en konden we ons plan voortzetten.

---

Bowties were never Cooler