Hedtige stukje dit..
George Weasley
Bijna viel ik in slaap maar een aantal stemmen zorgden ervoor dat ik wakker sprong.
'Eh, begin dit jaar, zoiets. Ralf maakt mij gelukkig en ik weet dat jij Campbell niet accepteert, hoewel ik niet weet of dat is omdat hij een jongen is of omdat hij uit een dooddoenersgezin komt..' en verder luisterde ik niet. Dit was Fred zijn stem. De stem van de persoon die letterlijk net als mij is, innerlijk en uiterlijk maar slimmer moet ik toegeven. Maar nu is hij de domste mens op aarde. Ik sprong op en voordqt ik wist wat ii deed vloog de raam kapot, ook al vuurde ii geen spreuk af en kwam dit door puur woede.
'Wat?!' Riep ik, samen met mam.
Ik boog me wat voorover en keek Fred en mam strak aan.
'WAT?' Herhaalde ik dan in mijn eentje en beende door de deur weer naar binnen waardoor ik tussen mam, pap, Fred en Ralf in stond.
'Wat?!' Herhaalde ik weer, gespannen dan ooit.
'Mam- mam, F-fred heeft me v-verkeerd be-begrepen toen ik met hem praatte iver camp.. h-hij- i-ik zei dat hij uit een..'
'Stil,' siste mam en ik wierp Fred en mam, beiden een vervloekende blik toe en ging even met mijj handen door mijn haren. Sit ging fout, dit is niet goed, verdomme Fred..
'Dooddoenerfamilie zei je, Freddie?' Zei ze even tegen Fred en keek Ralf even aan.
'Huh, Ralf is niet zo slecht meer..' ze keek mij even aan en haar hoofd was net een tomaat. Ik zag letterlijk vuur in haar ogen glinsteren wat me bang maakte.
'Die joch ga je meteen verlaten. Die dooddoener komt. Mijn. Huis. NIET binnen. BEN JE WEL GOED WIJS GEORGE?' Geschrokken zette ik een stap achteruit en kneep mijn ogen strak dicht. Dit is de einde.. nee, als zij het niet accepteert ga ik wel weg, samen met Camp.
'DOODDOENERFAMILIE, GEORGE, hoe haal je het in je hoofd om een RELATIE te starten met ewn JONGEN uit een Dooddoenerfamilie?!'
'Alsjeblieft, mam, ik hou van hem! Hij is anders dan je denkt, hij is..'
'Boeid me niet, George! Hoe vertrouw je een dooddoener? Hij kan je stiekem doden, misleiden, hij is aan de kant van je-weet-wel-wie, en je weet wat hij allemaal heeft verricht!' Ik beet keihard op mijn lip en hield de hitte in mijn igen tegen die aangaven dat de tranen zouden komen.
'Mam..'
'George.. als je hem nu direct niet weg stuurd zorg ik er voor dat ik hem aan de andere kant van deze wereld verplaats. Hij kan een spion zijn, een verader!'
'MAM, je vertrouwd Draco wel? ralf ook, hun hebben wat ze willen, ze zijn blij en gelukkig met hun geliefden, waarom kan ik dat niet? Dit is mijn eerste en grootste liefde mam, alsjeblief laat me..'
Een hoop geluid van boven zorgden ervoor dat ik stil werd. Het kwam uit de badkamer aangezien het wat echode. En het was stil, te stil. Geen water of voetstappen. Niets.
'Laat maar; ginny had gelijk..' siste ik en stormde woest de trap op, richting de badkamer. Het was inderdaad erg stil. Ik beet nigmaals op mijn bebloede lip en klopte op de deur.
'Campbell? Kom uit die douche, we moeten even praten..' zei ik en ik hoorde mijn eigen stem trillen. Geen antwoord.
'Camp? Ben je daar?'
Weer geen antwoord. Ik keek even naar de slot en zag dat het open was en ik suwde de deur langzaam open. De eerste wat ik zag was bloed, een bebloedde handafdruk op de raam. En dan Camobell zelf, bebloed en haast dood die op de grond lag. Mijn beeld werd wazig en even werd ik kotsmisselijk. Mijn hart klopte plotseling zo snel, nog even en serieus krewg ik een hartaanval.
'..campbell?' Piepte ik en knielde voor hem neer.
'Camp - Campbell - Campbell!' Herhaalde ik zijn naam en schudde aan zijn armen.
'Camlbell wat is er?!' Hij gaf geen antwoord. Ik zette mijn iir tegen zijn borstkas aan en zelf wist ik niet dat ik de hartslag die ik hoorde van Camp was of van mijzelf. Ik sprong op, niet wetend wat ik moest doen en staarde hem met grote ogwn aan.
'Cammpbell! Verdomme wat heb je gedaab?!' Ik schopte de badkamer deur weer open en bleef voor de deur staan en keek naar beneden.
'Iemand, H-HELP ME, er is iets met Campbell!' Riep ik en ging haastig terug naar Campbell. Mijn hart ginf steeds sneller en sneller te kloppen en alles voor mijn ogen leken in een duisternis te verwijnen.
'C-ca-c-Campbell, zeg iets, a-alsjeblieft!'
Ik kon het njrt laten en de angst schiot naar buiten waardoor tranen iver mijn wangen begonnen te stromen en ik me over Campbell heen liet vallen en hem zachtjes begon te shudden van zijn shouders.
'Ca-c-Campbeeelll..' smeekte ik. Ik wil niet denken of weten hoe dit is gebeurd, ik wil dat hij uets zegt.of zijn ogen open zodat ik weet dat hij nog leeft en mij niet heeft verlaten.
[ bericht aangepast op 25 aug 2014 - 1:32 ]
Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••
