George Weasley
‘Het was de beste avond van míjn leven.’Fluisterde hij. Ik glinlachte waarna zijn armen van mijn nek naar mijn middel gleden en me in een kleine knuffel trok terwijl ik mijn armen nog steeds om zijn nek bleven hangen.
‘Het is dat ik niet echt een hongerig persoon ben anders was ik misschien zoals in jouw droom. Dan had ik je voor altijd in mij en kon je nooit ontsnappen. Of we doen het zoals bij Romeo en Juliet.’
Ik keek hem even weer aan en meteen schoot er een oude scène in mijn hoofd van heel erg vroeger waar ik en Fred in de dreuzel verzameling van pap zaten te neuzen en zo een boek tegenkwamen. Maar we namen het nooit mee, we zagen het alleen.
Zijn hande zakte naar die van mij waar hij zachtjes in kneep waardoor er een zacht glinlach op mijn gezicht kwam en ik me automatisch rixhtte naar onze verstrengelse handen.
‘Het was verboden voor Juliet om bij Romeo te zijn waardoor ze een toverdrank inneemt. Voor iedereen zal ze dood lijken maar aan gebrek van communicatie denkt Romeo dat ze dood is en bezoekt haar in de lijkenzaal en pleegt zelfmoord bij het zien van haar dode lichaam. Wanneer Juliet echter bijkomt en Romeo dood aantreft bij haar lijkenbed aarzelt ze niet en steekt het mes in haar lichaam waardoor ze samen dood zijn. Samen in de hemel waar hun liefde verwezenlijkt kan worden. Het is dat ik weet dat ik naar de hel zou gaan anders zou ik het zo doen al zou ik maar voor eeuwig bij je zijn dan zou ik zelfs nu mijn hart uitsnijden als bewijs voor jou dat er geen ander is of ooit zou zijn.' Ik schudde mijn hoofd even en zette een hand tegen zijn borstkas aan aangezien hij al bijna volledig op mij lag en de stoeltje bijna achterover viel.
'Zeg dat niet, Camp. Niemand kan zo maar weten od die naar hemel of hel gaat, zelfs jij niet.' Ik zucht even en leunde me wat meer naar voren toe waardoor het even leek alsof iemand me met een touw had vastgebonden met mijn nek aan de stoel waardoor het voorover leunen wat veel moeite en pijn kostte.
'Jij bent de liefste persoon die ik ken, je hebt zulke goede bedoelingen.. waar jij heen gaat, ga ik ook mee, tot aan de einde, Camp. En het maakt me geen barst uit of dit cliché klinkt of niet; het is waar.'
Ik stop even en maakte een propje van zijn shirt en trok hem dichter naar me toe om een korte en zachte kus op zijn lippen te plaatsen en ik sijn borstkas los liet om mijn handen weer achter zijn nek te plaatswn.
En als je zo een honger hebt raad ik je aan om te wachten tot de ontbijt voordat je me verslind. Maar mij maakt het ook niet uit hoor, als mijn vriendje veranderd in een kannibaal. Ik wil het liefst dood om door jou opgegeten te worden dan mezelf doden en jij die er achterna springt net als bij Romeo en Juliet.. hoe romatish en aanlokkelijk het klonk; ik wil je niet de dood in duwen door mijn eigen stomme actie' zei ik met een glinlach. En toen pas merkte ik ook dat, na deze dagen die ik had besteed met Campbell, dat ik hem voor het eerste keer mijn "vriendje" noemde wat mijn glinlach breder liet maken en me inhield om niet te blozen, en jammer genoeg gebeurde dat wel en mijn glinlach veranderde in een korte lachje.
Sorry maar deze eigenwijze aanhalingsteken hierzo wilt niet weg ;o stout -> '
[ bericht aangepast op 23 aug 2014 - 1:44 ]
Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••