Grr... - Liefde, Vriendschap & Familie

      Dit verhaal begon bij het feit toen ik 16 was, toentertijd zat ik op een ander forum en had ik een groepje meiden gevonden waar ik mee omging, en zelfs een aantal keer mee gemeet had. Dit heeft zeker tot mijn 19e geduurd. Toen zijn er een hoop vriendschappen daarvan verwaterd, en dat was natuurlijk jammer. Helaas pindakaas. Kan er inmiddels niet meer over inzitten, dat is alweer bijna vier jaar terug.
      Nu zit het zo, met twee meiden had ik echt nog onwijs goed contact, we spraken elkaar veel door middel van bellen, whatsapp, tinychat en dergelijke. Zo vaak mogelijk. Zelfs toen ik een vriend kreeg bleef het contact zo evenwichtig. Ondanks dat ik ze haast alleen zo sprak en amper zag noemde ik ze toch echt wel vrienden, en geen internetvrienden of iets dergelijks.
      Toen ging ik samenwonen, en zij hebben nog meegeholpen aan het huis. Schilderen, verhuizen en dergelijke. En ik heb ze daar wel duizendmaal voor bedankt, en ze vonden het wel oké - ze waren oprecht blij voor me. Ze hebben toen mijn vriend voor het eerst ontmoet, en ze vonden hem geweldig - tenminste, als ik ze moest geloven, maar over het algemeen waren we altijd wel eerlijk tegenover elkaar - iets te eerlijk soms.
      Omdat een van hen echter net een relatie achter de rug had ben ik niet teveel over mijn vriend aan het praten geweest, maar ging het - ondanks dat ik verhuisde - meer om hun levens, want ik wilde er nog steeds alles van weten uiteraard. Dit verliep in mijn ogen ook allemaal soepeltjes, en alles ging gewoon normaal.
      De eerste twee maanden toen ik samenwoonde hebben ze me rust gegeven om alles op orde te krijgen en dergelijke, toen hebben we het een week volgehouden om contact te houden. Dit echter alleen nog maar via whatsapp. Maar goed, er was nog evenveel contact als anders, alleen enkel via dat. Ik klaagde niet, ik sprak mijn vrienden tenminste nog.
      Nu zijn we zo'n vier maanden verder, en in die vier maanden zijn onwijs veel dingen gebeurd waarin ik hen nodig had, maar wanneer ik mijn handen naar ze uitstak leek het alsof ze werkelijk schijt aan mij hadden. Ik kan dit werkelijk niet bevatten, vooral er geen ruzie of iets dergelijks gebeurd is. Het was alsof ze gewoon ineens afscheid van me genomen hadden en me alleen achter hadden gelaten. Er is in die vier maanden echt veel te veel gebeurd, en ondanks dat ik mijn vriend heb had ik mijn vrienden echt wel nodig. Inmiddels heb ik mezelf al zo'n weekje uit het groepsgesprek verwijderd - en er is verder helemaal geen contact meer gekomen.

      Het is nou niet dat ik advies verwacht, ik weet dat dat onmogelijk is. Het meest voor de hand liggende is; 'bel ze' of iets dergelijks, maar om heel eerlijk te zijn zit mijn ego me daarbij in de weg. Misschien niet alleen mijn ego, misschien ook gewoon angst. Of misschien heb ik er simpelweg geen behoefte meer aan na hoe ze mij behandeld hebben. Misschien heb ik het wel te lang volgehouden en heeft dat me nu zo pissig gemaakt. Eigenlijk moet ik stiekem bekennen dat ik dit topic aan wilde maken om eens even goed te klagen. Sorry.

---

I'm your little ray of pitch black.

Logisch dat je hierover inzit. Het is ook niet prettig als je vriendinnen opeens zo vreemd doen. Ik hoop dat je hier een beetje je hart hebt kunnen luchten. Ergens is deze situatie voor mij wel herkenbaar, ik heb ook ongeveer zoiets gehad met een aantal vriendinnen van vroeger.

Goed klagen mag ook wel hoor. Als het voor jou oplucht, maar zoals je zelf al zegt. Het enige advies dat er gegeven kan worden is: praat erover.
Maar dat ligt helemaal bij jezelf.
Ik hoop voor je dat je je uiteindelijk beter gaat voelen, wat je ook gaat beslissen. Sterkte.

---

If the compass breaks then follow your heart and I hope it leads you right back into my arms.

Zoals nerveus al zegt, het is heel logisch dat je hier mee zit. Persoonlijk vind ik het sowieso al vreemd dat ze je zo, zonder enige aanleiding, behandelen. Misschien is dit het resultaat van een of andere roddel, maar dat weet je natuurlijk nooit. Ik denk dat je twee dingen kan doen, proberen contact op te nemen met één of twee van die groep mensen, degenen waar je het beste contact mee had. Dan zou je kunnen vragen waar dit gedrag vandaan komt en dat je het graag wil begrijpen. Aan de andere kant kan ik me voorstellen dat je zo'n gevoel hebt van 'waarom zou ik nog vriendschap willen met mensen die me zo behandelen'. In dat geval kan je denk ik niets meer doen dat ze 'verwijderen' uit je leven. En zoek nieuwe vrienden, als je begrijpt wat ik bedoel! Je zal ze misschien niet meteen alles kunnen vertellen waar je hulp voor nodig hebt, maar ik denk dat nieuwe vriendschappen je wel zullen helpen. En daarnaast zijn er ook nog andere mensen waarmee je kan praten, als je zo'n last hebt van die dingen die zijn gebeurd. Zoals je al zei, je vriend, en je ouders of andere familieleden die je vertrouwt kunnen ook altijd helpen!
In ieder geval heel veel succes, and remember, what doesn't kill you makes you stronger (:

Bedankt dat jullie dit doorgelezen hebben. Altijd fijn om te lezen dat er toch nog onbekenden zijn die je lijken te willen steunen. Dat doet me al goed. c:

---

I'm your little ray of pitch black.

Het is begrijpelijk dat je hier wat stoom over wilt afblazen. Het is altijd naar als een (goede) vriend of vriendin uit het niets het contact verbreekt. Veel geluk, en je kan hier altijd wat klagen als iets aan je knaagt en/of niet meezit.

---

Don't walk. Run, you sheep, run.

Ik sluit me aan bij de rest.

Af en toe is het ook goed om flink te klagen omdat het gewoon oplucht en veel mensen maken zich hieraan schuldig hahaha.
ik hoop dat het of goedkomt of je andere goede vrienden leert kennen.

---

"Everytime I see the red hair bouncing so gracefully, I remember how much damage I did to that magnificient flower..."

Heel begrijpelijk, ik zou me in die situatie ook in de steek gelaten voelen. En ik snap wel dat je niet echt achter hen aan wil gaan door hen te bellen. Het moet niet alleen van jouw kant komen, en je hebt voor zover ik weet niks fout gedaan. En je hart luchten mag wel eens, ik zie het niet als klagen. ^^
Ik hoop voor je dat het goedkomt! : )

Btw, awesome picture. I love Corgi's.

---

Ik wil een tuin vol egels

Jeetje, wat rot. Het is altijd naar als zoiets gebeurd, zeker als je zelf totaal niet snapt hoe of wat. Je moet voor jezelf inderdaad even nagaan of je nog behoefte hebt aan hun vriendschap en of je er nog moeite voor wil doen, want hoe ze jou behandeld hebben is gewoon ronduit oneerlijk en ik zou daar zelf ook heel erg pissig over zijn.

Je weet me in ieder geval te vinden als er iets aan de hand is! X

---

"Libraries were full of ideas – perhaps the most dangerous and powerful of all weapons."

Psychobat schreef:
Het is begrijpelijk dat je hier wat stoom over wilt afblazen. Het is altijd naar als een (goede) vriend of vriendin uit het niets het contact verbreekt. Veel geluk, en je kan hier altijd wat klagen als iets aan je knaagt en/of niet meezit.

Dit. (Of je klopt bij mij in een pb aan)

---

Wie durft te verdwalen, zal nieuwe wegen vinden!

Ik ben opgelucht dat er begrip is eigenlijk. Ik dacht dat dit topic echt over het hoofd gezien zou worden - niet dat ik me daaraan zou ergeren though. Maar echt bedankt y'all. Laat me toch even niet zo alleen voelen in deze klote tijd. Ook al is het simpelweg maar hier. Ik ben blij dat het eruit is, en dat er mensen daadwerkelijk luisteren. Betekend echt veel voor me. c:

Erica, I know dat ik bij je aan kan kloppen, maar je snapt wel waarom dat niet zo'n slim plan is hé. En dat is niets slechts op jouw gericht of iets dergelijks, maar met jou kan ik moeilijk over dit praten. Ik ben blij dat jij op zijn minst nog contact hebt - en ik ben bang dat ik jou dan "wil gebruiken" om achter antwoorden te komen. En dat verdien jij ook niet. Het zij zo, maar thanks. c: Ik hoop echter wel op een beetje discretie, deze meiden kennen hen niet, dus maakt toch niet veel uit, eigenlijk? Nja, woudn't blame you trouwens. Vrienden zijn vrienden. Maar bedankt. c:

---

I'm your little ray of pitch black.

Kayfabe schreef:Erica, I know dat ik bij je aan kan kloppen, maar je snapt wel waarom dat niet zo'n slim plan is hé. En dat is niets slechts op jouw gericht of iets dergelijks, maar met jou kan ik moeilijk over dit praten. Ik ben blij dat jij op zijn minst nog contact hebt - en ik ben bang dat ik jou dan "wil gebruiken" om achter antwoorden te komen. En dat verdien jij ook niet. Het zij zo, maar thanks. c: Ik hoop echter wel op een beetje discretie, deze meiden kennen hen niet, dus maakt toch niet veel uit, eigenlijk? Nja, woudn't blame you trouwens. Vrienden zijn vrienden. Maar bedankt. c:

Ik weet niet precies over wie je bericht gaat. Ik heb van al die meiden eigenlijk met niemand meer écht goed contact, dus voor mij maakt het in ieder geval niet echt uit. Mijn aanbod blijft gewoon staan hoor, ook wat andere dingen betreft als je bijvoorbeeld gewoon iemand nodig hebt om je ei aan kwijt te kunnen. En zo niet, dan denk ik alsnog aan je en hoop ik dat het goed komt - op wat voor manier dan ook! (:

---

"Libraries were full of ideas – perhaps the most dangerous and powerful of all weapons."

sardothien schreef:
(...)

Ik weet niet precies over wie je bericht gaat. Ik heb van al die meiden eigenlijk met niemand meer écht goed contact, dus voor mij maakt het in ieder geval niet echt uit. Mijn aanbod blijft gewoon staan hoor, ook wat andere dingen betreft als je bijvoorbeeld gewoon iemand nodig hebt om je ei aan kwijt te kunnen. En zo niet, dan denk ik alsnog aan je en hoop ik dat het goed komt - op wat voor manier dan ook! (:

Dankjewel. c: Maar jammer om te horen, had ik ook totaal niet verwacht om eerlijk te zijn. Ik wist dat jij ook close was met sommigen. Vervelend hoe dingen kunnen lopen, joh.

---

I'm your little ray of pitch black.