[200] When generations meet || HP || Topic 3 - Speeltopics

Harry Potter en zijn vrienden en vijanden gaan weer naar school voor hun zesde jaar. Wat als ze er opeens achter komen dat hun ouders en hun toekomstige kinderen ook naar Zweinstein gaan? James Potter, Harry Potter en Albus Potter zitten alle drie in hun zesde jaar en komen elkaar tegen. Niemand weet wat er aan de hand is. De toekomstige kinderen mogen niets tegen hun ouders zeggen over de toekomst, maar kunnen ze dat wel volhouden? En wat als de ouders erachter komen wat er later van hun gaat worden, dat sommige vriendschappen verbreken? En Voldemort is er ook nog. Kunnen ze hem tegenhouden?
Rollen:

[ bericht aangepast op 14 aug 2014 - 13:54 ]

Spoiler alert: you will save yourself

Leora schreef:
Wtf wat doen jullie mij aan :') ik zit te twijfelen bij Campbell nu :p

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

SphinxX schreef:
(...)

Ik weet al wat George gaat doen voor wat voor keuze je maar gaat maken dus jah

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Neh. Enkel in deze rpg is hij leuk.
Anders is hij té softie.

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Daggers schreef:
Neh. Enkel in deze rpg is hij leuk.
Anders is hij té softie.

Spoiler alert: you will save yourself

RAB schreef:
(...)

(N)
Jij moet weer reageren op Zeke

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Campbell Saunders

Met een ruk duwde hij me strak tegen de boom aan waar zijn gezicht in mijn nek verdween waardoor ik zachtjes mijn beet in zijn nek losmaakte en iets omhoog zijn nek door gleed met een afstand van een millimeter tussen mijn lippen en zijn nek.
‘Campbell. Ik haat jou ook.’ Ik voelde zijn tanden op mijn oorlel geplaatst worden waar hij op beet waardoor een zachte kreun mijn mond verliet wat mijn greep op hem versterkte. Nog nooit had ik me zo gevoeld. Nog nooit had ik mijzelf zo aanhankelijk gevoeld. Nog nooit liet ik iemand mij vrijwillig aanraken om me vervolgens niet te verdrinken onder de douche. Ik voelde zijn lippen hard tegen die van mij gedrukt worden waarna ze de mijne vurig beroerde terwijl ik zijn bewegingen volgde terwijl zijn handen naar mijn borstkast gleden voordat hij onze kus verbak. ‘Ik haat jou.’ Hoorde ik George weer zachtjes murmelen. ‘George.’ Murmelde ik terwijl mijn handen deze keer rond zijn middel zwierven omdat zijn hand naar mijn haar verdween waar hij zachtjes aan rukte. ‘Waarom.’ Ik was veels te lustig; te gulzig om hem denk tijd te geven. Ik kon zelfs mijn eigen niet meer inhouden. Niet als iets waar ik mijzelf al jaren van onthoud pal voor me staat. Tot ik een veels te bekende stem hoorde. ‘Wat is dit Cam? Een Weasley? Ben je echt zo laag gezakt?’ mijn gezicht ging strak staan en ik voelde een intense woedde opbloeien. ‘Scorpius.’ Niemand mocht me vinden hier met Weasley en toch vond die over-emotionele Scorpius me. Hij was een van de weinige die ik werkelijk iets mocht maar hij was te over emotioneel over zijn vader. Dat was het enige wat mij misstond aan hem waardoor hij niet als volwaardige vriend genoemd werd. Niet dat iemand anders dat wel deed. Misschien was dat het grootste nadeel aan mij. Ik kon al veels te gauw iemands zwakte vinden waar ik gebruik van maakte.
‘Denk even na, Campbell. Denk je nou echt dat mensen je nog serieus nemen als je met dat soort omgaat?’ ik trok me los uit Georges greep en binnen een paar passen stond ik bij Scorpius en trok hem ruw mee tegen een boom aan en duwde bruut mijn arm tegen zijn nek aan zodat hij niet weg kon waar ik kracht op zette.
‘Verdomme; wat doe jij in vredesnaam hier en hoe dúrf je mij te beoordelen na alles wat ik bij jou door de vingers gezien heb.’ Ik keek hem kil aan.
‘Je weet verdomme goed dat niks of niemand op míj wacht in het weeshuis. Niet zoals jouw moeder of vader op je wacht want je weet donders goed dat je vader om je geeft ook al toont hij dat op een vreemde wijze. Vind jij dan dat je mij kan beoordelen omdat mijn gevoelens de vrije loop heeft genomen; jij hebt tenminste nog iemand. Ik heb niemand.’ mijn kille blik veranderde in een ernstige en verdrietige blik. Niet dat ik die emotie kende maar die gebruikte ik wel vaker bij leerlingen en leraren. Ook liet ik mijn arm van zijn keel afzakken.
‘Het is een fout maar net zoals mij heb jij ook fouten begaan. Ik heb jou vergeven en je zou hypocriet zijn als je de mijne niet vergaf.’

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Wow

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Wat?

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Campbell is geweldadig x')

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

SphinxX schreef:
Campbell is geweldadig x')

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

George Weasley

Hij deed zijn armen rond mijn middel wat me nog verwarrender maakte.
‘Wat is dit Cam? Een Weasley? Ben je echt zo laag gezakt?’
Een blond harige jogen stond achter Campbell, de jongen die ik eerder zag in de coupé van James, Scorpius Malfoy.
‘Scorpius.’
‘Denk even na, Campbell. Denk je nou echt dat mensen je nog serieus nemen als je met dat soort omgaat?’
Campbell trok zich los uit mijn greep en liep richting Scorpius toe. Even dacht ik dat hij samen met hem van mij weg zou gaan rennen, maar integendeel. Hij duwde Scorpius tegen een boom aan en drukte zijn arm bruusk tegen zijn keel aan.
'Campbell!' Riep ik maar natuurlijk hoorde hij dat niet.
‘Verdomme; wat doe jij in vredesnaam hier en hoe dúrf je mij te beoordelen na alles wat ik bij jou door de vingers gezien heb. Je weet verdomme goed dat niks of niemand op míj wacht in het weeshuis. Niet zoals jouw moeder of vader op je wacht want je weet donders goed dat je vader om je geeft ook al toont hij dat op een vreemde wijze. Vind jij dan dat je mij kan beoordelen omdat mijn gevoelens de vrije loop heeft genomen; jij hebt tenminste nog iemand. Ik heb niemand.’ voor het eerste keer leek Campbell verdriet te hebben waardoor ik naar de twee toeliep en er tussen in ging staan.
‘Het is een fout maar net zoals mij heb jij ook fouten begaan. Ik heb jou vergeven en je zou hypocriet zijn als je de mijne niet vergaf.’
'Campbell,' siste ik dan en greep naar zijn arm en trok die terug zodat hij Scorpius los liet en duwde hem een meter verderop waarna ik er tussenin ging staan.
'Ik weet niet wat er is gebeurd maar,' ik keek Scorpius even aan en schudde met mijn hoofd.
'Dat "soort" is overigens ook een mens, net als jou. Wat lijk jij veel op je vader.' Siste ik en keek Campbell even aan. Niets kwam dan meer uit mijn mond. Ik zucht zachtjes en schudde met mijn hoofd.
'Ik snap het niet.' Murmelde ik en liep naar een boom toe, twee meter verderop en leunde er even aan.
'Weet dat we nog terug moeten gaan naar Zweinstein..'


Srom stuk ;x

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Scorpius Malfoy

Campbell duwt me tegen een boom aan en houdt een arm bij mijn nek zodat ik niks kan. Ik krijg amper adem.
‘Verdomme; wat doe jij in vredesnaam hier en hoe dúrf je mij te beoordelen na alles wat ik bij jou door de vingers gezien heb. Je weet verdomme goed dat niks of niemand op míj wacht in het weeshuis. Niet zoals jouw moeder of vader op je wacht want je weet donders goed dat je vader om je geeft ook al toont hij dat op een vreemde wijze. Vind jij dan dat je mij kan beoordelen omdat mijn gevoelens de vrije loop heeft genomen; jij hebt tenminste nog iemand. Ik heb niemand.’ Ik zie het verborgen verdriet in Campbell. Meteen krijg ik de drang om hem te helpen als hij zo verdrietig is. Maar ik kan niks. Éen hand leg ik op de zijne.
‘Het is een fout maar net zoals mij heb jij ook fouten begaan. Ik heb jou vergeven en je zou hypocriet zijn als je de mijne niet vergaf.’ Ik wil iets zeggen maar Weasley duwt me weg van Campbell. Hij zegt van alles maar ik let niet op. Ik kijk enkel naar Campbell. Mijn handen trillen lichtjes door het gebrek van lucht van net.
'Waarom hij? Je kent hem net.' Ik haal een grote hap adem. 'Waarom was ik nooit een optie?'

Spoiler alert: you will save yourself

Lily Luna Potter
'Iemand die het begrijpt! En dan samen met Black! Mary en Alice geloven me nooit. Maar ja, hun worden niet ieder jaar uitgevraagd door een arrogante idioot!' Ik grinnik. 'Uitgevraagd? Nu heb ik ook iets om hem mee te pesten.' Ik weet eigenlijk niet precies wie Black is, maar het zal wel één van zijn vrienden zijn. Het is niet alsof ik al zijn vrienden ken.
'Maar jij bent dus Potters zusje?' Vraagt Lily dan voor de zekerheid. Ik knik. 'Vreemd, heeft hij het echt nooit over mij gehad? Die vuile rat, zeker doen alsof hij enig kind is.' Ik neem me voor om James hard te slaan als ik hem weer zie. Toch ben ik verbaasd dat Lily niet weet dat er drie Potter-kinderen zijn. Dat is namelijk over het algemeen wel bekend. Iedereen wist het al voordat ik überhaupt op Hogwarts zat. De eerste keer in de trein gingen er al een stuk of twintig kinderen bij me in de coupé zitten, om allemaal irritante vragen te stellen. Ugh. Sindsdien probeer ik om zo veel mogelijk alleen te zitten in de trein.
Ik schrik op als ik een stem hoor. 'Hey wacht!' Ik kijk op en zie een jongen naar ons toe rennen. Hij ziet er nogal slungelig uit, met rood haar en sproeten. Ik schat hem zeker twee keer zo lang als ik.
De jongen klimt de koets in. 'Ron Weasley,' stelt hij zichzelf voor. Tenminste, dat is wat ik versta. Hij kan toch niet echt Ron Weasley heten? 'Ehm hebben jullie Harry Potter en Hermelien Griffel gezien?' Vraagt hij vervolgens. Ik kijk hem ongelovig aan.
'Hé?' Vraag ik versuft.

What do we say to the god of death? ''Not today.''

OMG SCORPIUS

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

RAB schreef:
Scorpius Malfoy

Campbell duwt me tegen een boom aan en houdt een arm bij mijn nek zodat ik niks kan. Ik krijg amper adem.
‘Verdomme; wat doe jij in vredesnaam hier en hoe dúrf je mij te beoordelen na alles wat ik bij jou door de vingers gezien heb. Je weet verdomme goed dat niks of niemand op míj wacht in het weeshuis. Niet zoals jouw moeder of vader op je wacht want je weet donders goed dat je vader om je geeft ook al toont hij dat op een vreemde wijze. Vind jij dan dat je mij kan beoordelen omdat mijn gevoelens de vrije loop heeft genomen; jij hebt tenminste nog iemand. Ik heb niemand.’ Ik zie het verborgen verdriet in Campbell. Meteen krijg ik de drang om hem te helpen als hij zo verdrietig is. Maar ik kan niks. Éen hand leg ik op de zijne.
‘Het is een fout maar net zoals mij heb jij ook fouten begaan. Ik heb jou vergeven en je zou hypocriet zijn als je de mijne niet vergaf.’ Ik wil iets zeggen maar Weasley duwt me weg van Campbell. Hij zegt van alles maar ik let niet op. Ik kijk enkel naar Campbell. Mijn handen trillen lichtjes door het gebrek van lucht van net.
'Waarom hij? Je kent hem net.' Ik haal een grote hap adem. 'Waarom was ik nooit een optie?'

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••