MSV - Zweinstein onder Voldemorts bewind [Speeltopic 1] - Speeltopics

Hier is het speeltopic!
We beginnen dat iedereen in de trein zit. Dit geldt niet voor de slaven, want zij hebben over het algemeen geen thuis meer. Hun ouders zijn gevlucht of gestorven.

Het idee

[ bericht aangepast op 23 aug 2014 - 9:47 ]

Every villain is a hero in his own mind.

Nora knikte bij het horen van Jasmijn's reactie, waarna ze haar een bemoedigend kneepje gaf in haar schouder.
"Oké, maar als je iets moet hebben smokkel ik het wel voor je weg," zei ze waarna ze verder ging met de laatste paar dingen.

When time and life shook hands and said goodbye.

Asalour rekte zich uit. Ze was best moe van de lange treinreis en het vele eten hielp ook niet bepaald. Dat was gelukkig geen smet op haar stemming en ze kwam samen met haar vrienden overeind om naar de toren van Ravenklauw te gaan. De eerstejaars waren al enkele minuten geleden vertrokken met de hoofdmonitor en dat gaf hen de gelegenheid snel door te lopen en geheime gangen te nemen.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Lenin haalde zijn schouders op en keek haar het haardvuur. Als hij in Vans schoenen had gestaan, had hij dat zonder aarzelen gedaan. Sneep zou hem toch het voordeel van de twijfel geven - bovendien kon het hem geen zier schelen wat ze met elkaars slaven deden. Het zag ernaar uit dat Van liever in zelfmedelijden verdronk dan dat hij opeiste wat hem toekwam. Zijn blik rustte even op Vans kat die naar hen toegelopen kwam en wier staart langs de bank krulde en hij stak even groetend zijn hand naar beneden.

Every villain is a hero in his own mind.

Juanita liep met haar vrienden mee over de lange wenteltrap. Ze had Zweinstein wel gemist, ook al gebeurden er hier dingen die echt niet door de beugel konden. Ze was er echter van overtuigd dat dit gebouw er alleen maar naargeestiger op werd als haar vrienden en zij er niet waren. Ze had de gezelligheid wel gemist, want thuis had ze constant verhitte discussies met haar ouders gehad, die niet wilden accepteren dat ze in Ravenklauw zat. Iedere vakantie probeerden ze haar te bekeren, zodat ze spontaan in Zwadderich ingedeeld zou worden als ze weer op school kwam, maar hoe harder ze erover doorzaagden, hoe meer zij zich ertegen afzette.

Every villain is a hero in his own mind.

Lucka was blij dat hij de tafel van Ravenclaw had gevonden, maar van de ceremonie heeft hij niks gemerkt.
Zelf liep hij naar de slaapzalen voor een warm bed.

Vampire + Servant = Servamp

Niet veel later staarde Asalour naar het blauwe plafond van de leerlingenkamer van Ravenklauw.
'Weet je, het verbaasd me niets als Vivian morgen met een of ander vaag dingetje komt, omdat wij hem ketelkoeken hebben 'gegeven'.'Ze tekende aanhalingstekens in de lucht met haar vingers bij het uitspreken van dat laatste woord.
'Hij zit altijd te kijken alsof hij de de meest vervelende dingen met je gaat doen.'

[ bericht aangepast op 21 aug 2014 - 20:58 ]

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Juvenalis knikte toen hij de zaal verliet even naar Celestino, die nu ook opstond. Hij liep naar de trappen van de kerkers en daalde deze af, om vervolgens naar de muur van de leerlingenkamer van Zwadderich te lopen.
Hij sprak het wachtwoord, waarna de muur open gleed en hij de kamer binnen kon stappen. Hij zag dat Lenin en Van bij de haard zaten en besloot zelf ook op een fauteuil bij de haard te gaan zitten, wachtend tot zijn slaaf op zou dagen.
Juvenalis tuurde in het haardvuur en tikte zachtjes met zijn vingers op de armleuning.

Juanita vond VIvian niet bepaald een leuk onderwerp om aan te denken en deed het daarom zo min mogelijk.
'We zullen wel zien,' mompelde ze.'Hopelijk heeft hij zijn tijd beter te besteden.'

Every villain is a hero in his own mind.

'Juve valt echt wel mee,' zei Celestino. 'Ik zou me niet te druk om hem maken.' Hij leunde languit in de fijne stoel, die hij echt een verademing vond ten opzichte van de trein en de banken in de Grote Zaal.

Zij zingen, nijgen naar elkaar en kussen, geenszins om liefde, maar om de sublieme momenten en het sentiment daartussen.

Asalour zuchtte en besloot er niets meer over te zeggen. Het zat haar gewoon niet lekker .Zwadderaars waren allemaal hetzelfde. Bovnedien voelde ze zich nogal opgelaten, omdat Celestino het blijkbaar niet met haar eens was geweest en dat had ze eigenlijk graag gewild.
'Heeft iemand zin om een potje Fluimstenen te spelen?' vroeg ze, omdat ze nog geen zin had om naar bed te gaan.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Jasmijn bedankte Nora. Gedurende de volgende uren werd de keuken steeds leger doordat de andere mensen naar hun meesters gingen. Ze huiverde bij de gedachte om nog een jaar aan Jack vast te zitten, al huiverde ze al bij de gedachte van meesters, in het algemeen.
Uiteindelijk waren er nog maar enkele mensen in de keuken waaronder haar zus. Nu het niet zo druk meer was, kwam ze langzaam overeind.
'Onyx?' vroeg ze toen, 'Zullen we..zullen we gaan?'

Hoewel Nora zo lang mogelijk in de keuken was blijven hangen, deels om op Jasmijn te letten en deels om de ontmoeting met haar meester uit te stellen, was ze uiteindelijk aan het einde van haar klusjes gekomen. Met tegenzin had ze zich naar de kerkers begeven om daar zacht het wachtwoord te prevelen dat haar gegeven was. Normaliter liep ze direct naar de slaapvertrekken van haar eerdere meesteres, maar nu bleef ze aarzelend in de opening staan, niet goed wetend wat er van haar verwacht werd.

When time and life shook hands and said goodbye.

Juvenalis draaide zijn hoofd toen hij de muur hoorde openen. In de opening, verlicht door het flakkerende licht van de haard, stond Nora Alycante, zijn slavin.
Hij zag dat ze radeloos bleef staan en wendde toen zijn blik af, naar Lenin en Van.
'Ik zie jullie vanavond nog,' zei hij toen, waarna hij opstond en Nora weer aankeek.
'Deze kant op,' zei hij toen en hij ging haar voor naar zijn eigen slaapvertrek.

Banshee kromde haar rug, zodat haar vacht tegen de palm van Lenins hand streek. Van keek naar haar, verwachtte dat ze naar hem toe zou lopen om zich ook door hem te laten aaien en op zijn schoot te gaan liggen.
Ze liep echter straal langs hem heen, richting de slaapvertrekken. Van wist niet of ze daar op hem zou wachten en of hij haar moest volgen, want ze keek niet één keer om.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Onyx greep de hand van haar zusje vast. Het liefste wilde ze met haar de deur uitrennen, maar ze wist dat ze niet ver zouden komen. Ze konden maar beter gaan, want als ze te lang wachtten werden hun meesters misschien ongeduldig en werden ze meteen afgeblaft.
'We zullen elkaar meer zien,' probeerde ze Jasmijn moed in te spreken. Voorheen had ze namelijk een Ravenklauwer gediend.

Every villain is a hero in his own mind.