Ralf Auron
'Oké dan, Ralf Auron, laten we gaan.'
Ik glimlachte en hij trok me mee naar de grote zaal. Mijn handen waren nog samengesmolten met die van hem, de hele weg lang. Het gaf me zo een veilig gevoel, zo een goed gevoel en die krijg ik alleen bij Fred. Ik wil die gevoel niet kwijtraken, ik wil Fred niet kwijtraken. Hij is letterlijk de enige die ik nog heb. En hij isde enige die me goed begrijpt wanneer het volle maan is. Ik wilde het niet voor zijn neus bekennen, maar hij had wel gelijk. We veranderen eenmaal in moordlustige monsters die alles om hun heen maar wilt opvreten en doden. Zo doodde ik Fred en George bijna ergens aan de begin van het jaar. Hij liet mijn hand los om de wc in te lopen en kwam al gauw weer terug en begeleidde me weer naar het bal, waar het nog erg druk was ook. Een rustige nummer was aan het spelen en allemaal koppels dansten op jet dansvloer. Allemaal jongens en meisjes arm in arm die zaten te dansen, erg dicht bij elkaar, op elkaar bijna. Ik snap het als Fred niet met me zou willen dansen. Ik moest hem makkelijker snappen toen hij met katie naar het bal ging en niet met mij. Katie was ook knapper. Ik kan echt niet geloven dat hij voor mij koos.ik kan het niet eens gelovem dat hij slechts voor mij en door mij zelfmoord wilde plegen en weer door mij terug kwam. Bijna werd ik de oorzaak van zijn dood..
Toen hij me mee naar het dansvloer trok werd ik wakker gemaakt van mijn droom, beter een nachtmerrie en sloeg zijn armem om mij heen. Een glinlach sierde rond mijn lippen en ook ik sloeg mijn armen om hem heen, ondanks dat hij vele maler langer was dan mij. Fred was zo perfect. Hij was lief, aardig, grappig, grappig is hij zeker en hij begrijpt me zo goed, alsof hij en ik letterlijk met elkaar verbonden waren, hij wist hoe ik me voelde. Net als voor jet toernooi, hij wist zo goed hoe bang ik was. En daarna gingen we nog schaatsen op het ijs. Zo charmant..
Ik werd al meteen uit deze sprookje geholpen toen een lichaam tegen ons aan botste die ik herkende als Katie, maar we negeerden haar conpleet. Ik zag ook een andere jongen die ergens achter Fred staan. Hij draaide zich naar mij en Fred om, lachte even en schold ons uit. Ik voelde me rood worden. Waarom kunnen mensen zo gemeen doen? En toen hoorde ik ook een aantal andere mensen achter me fluiten, een paar lachen ook. Ik werd maar roder en roder.
'Fred, zullen we naar buiten- ik voel me ongemakkelijk bij deze personen.' Murmelde zo onverstaanbaar waar ik zelf vurig van hoopte dat Fred het niet had gehoord en dat we gewoon ongestoord verder zouden gaan.
Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••