The voice in my head || Rollentopics - Rollentopics

'The voice in my head' oftewel De stem in mijn hoofd gaat over een groep jongeren met anorexia ze willen er van af maar de stem keert alleen maar terug ze kunnen meedoen met iets ze gaan dan naar een soort kliniek daar leren ze hoe ze hun stem de baas kunnen zijn en daar helpen ze je van je anorexia af. De kliniek licht op een eiland het is eigelijk een soort villa.

Het huis:

Rollen:
Meiden met anorexia [Nog 1 over!!!]
- Stevie Baskara|MusicAndPeace|1,1
- Bo Dean|Moonlights|1,2
- Alicia Amy Malterz|ArianatorXx|1,2
- Lucy Everly|Mevalina|1,3
- Rose Sarah Hale|Promisess|1,2
-
Jongens met anorexia [Nog 1 over!!!]
- Pepper Lucas 'Pebbles' Stevenson|Kodaline|1,2
- Alexander 'Alex' Clay|Schuld|1,4
- Matthew Finnick von Monroe|NinjaTurtle|1,3
- Everett Brooks|KLAINEISBACK|1,4
- Memphis Rains Caine|aestivate|1,5
-
psygiaters/artsen (nog 1 man)
- Gereserveerd voor Promisess
- Crystal Smith|StoryWriterx|1,4
- Gereserveerd voor Schuld
-

Invullijstje:


Regels:
- Reserveringen blijven 72 uur staan
- Geen ruzie
- ABN schrijven
- Maximaal 2 personages p.p! 1 jongen en 1 meisje!

De personages mogen nog geen relaties hebben wat ze kennen elkaar nog niet!

[ bericht aangepast op 2 aug 2014 - 17:16 ]

---

A horse of course

Mensen zoals ik probeer uit te leggen ze mogen geen relaties!!! Ze kennen elkaar nog niet!!!!

---

A horse of course

MusicAndPeace schreef:
Mensen zoals ik probeer uit te leggen ze mogen geen relaties!!! Ze kennen elkaar nog niet!!!!

Maar momenteel hebben ze toch nog geen relaties? We zijn al aan het afspreken voor wanneer we beginnen

---

You can't buy happiness, but you can buy books, and that's kind of the same thing

Maar onze personages hebben nu nog geen relaties hé? c:

---

"Music expresses everything I can't say in words."

Ik open het speeltopic als alle reserveringen zijn ingevuld

---

A horse of course

MusicAndPeace schreef:
Ik open het speeltopic als alle reserveringen zijn ingevuld

Oke

---

"Music expresses everything I can't say in words."

Oke ik lees alles voor de helft =S

---

A horse of course

Mag het wel dat Peb er al even zit?

---

Bowties were never Cooler

KodaIine schreef:
Mag het wel dat Peb er al even zit?

Nee

---

A horse of course

Btw wat zijn die cijfers achter onze namen, bij de beginpost?
Die 1,4...

---

"Music expresses everything I can't say in words."

1 = topic 1 en 4 is pagina 4

---

A horse of course

[KodaIine -> DanielInTheDen]

---

Bowties were never Cooler

Weet je, ik wil anders ook wel een meisje met anorexia op me nemen, des te sneller kunnen we beginnen en ik ga rondvragen want ik wil rpg'en !

---

You can't buy happiness, but you can buy books, and that's kind of the same thing

Ik wil wel een meisje nemeb als dat mag..

---

Tokio Hotel

Promisess >> Poolster, ugh wat haat ik dit, het ging perongeluk

---

"Sometimes the hardest thing and the right thing are the same."

Schuld schreef:

Naam: Alexander 'Alex' Clay.
Leeftijd: 18 jaar.
Rol: Jongen met Anorexia Nervosa.
Innerlijk: Alexander heeft meestal een brede glimlach op zijn gelaat geplakt, al is deze niet altijd even oprecht. Ondanks dat hij best goed kan acteren, heeft Alex er niet minder moeite mee zijn echte emoties voor anderen te verbergen. Zo kan hij koud en kil overkomen wanneer je zijn hart hebt gebroken, terwijl hij niets liever zou doen dan je terug nemen. Of hij kan aardig tegen je doen, terwijl hij een hekel aan je heeft. Hij heeft meerdere gezichten, maar het liefst zet hij zijn maskers af. Alexander heeft in de achttien jaren dat hij al leeft nog niet al te veel mensen ontmoet die hij echt mag. Kieskeurig is hij niet, maar bij veel mensen voelt hij zich niet echt goed. Niet dat hij dan ziek is, hij voelt zich gewoon niet goed bij bepaalde mensen en hier kan hij gewoonweg niets aan doen. Alexander is op bepaalde momenten extra gevoelig en bij opmerkingen die hij kwetsend opvat, kan zijn lip wel zachtjes trillen terwijl hij zijn tranen probeert weg te knipperen. Hij gelooft dan ook niet in het "Mannen huilen niet", want uiteindelijk zal iedereen - ongeacht welk geslacht - ooit wel eens gehuild moeten hebben of droevige emoties hebben. Het vreemde is dat "Ogen zijn de spiegels van de ziel" bij hem erg toepasselijk is. Zijn ogen spreken boekdelen, maar die van anderen ook, als hij maar goed genoeg kijk. Misschien is dit dan wel het talent dat hem van anderen onderscheid, maar daar is hij niet zeker van. Hij kan dus door in andermans ogen te kijken sterke emoties zoals woede, verdriet, vreugde en nog een hele hoop onderscheiden.
Uiterlijk: Alexander is zo'n 1m 92, niet heel klein dus. Hier baalt hij best van en als hij bij kleinere vrienden is, gaat hij soms wel eens door zijn knieën staan om wat kleiner te lijken en een beter oogcontact te kunnen maken. Alex heeft zwarte-donkerbruine haren en apart gekleurde groene ogen. Hij vindt zijn ogen dan ook het mooiste deel van zijn hele lichaam en is er best wel trots op, al vindt hij deze soms toch wel irritant. Zijn moeder zegt namelijk dat zijn ogen boekdelen spreken en je zijn zorgen en emoties zo van hem kunt aflezen. Hij weet niet hoe hij hiervan af geraakt, maar het is nu eenmaal zo. Een jaar geleden had Alexander zijn haar gekleurd zodat het blond met zwart plukken erin was, maar hij heeft dit niet nog eens gedaan. Zijn natuurlijke kleur vindt hij vele malen beter. Verder is hij niet al te sterk, bijna zwak gewoon. Hij is erg dun en tenger, dus hij gaat bepaalde confrontaties dan ook liever uit de weg.
Verleden Alexander werd al middelste geboren uit een gezin van twee zussen en één klein gehandicapt zusje. Met zijn zussen heeft hij altijd al een goede band mee gehad en steunde elkaar altijd door dik en dun.

Op de basisschool had hij een prima jeugd opgedaan en ging hij met hoge punten en prachtige rapporten over tot de middelbare school. Dit was het begin van zijn eetstoornis. Het eerste jaar leken er niet zoveel problemen maar toen hij in de tweede naar een andere klas moest ging het fout. Zijn klasgenoten dachten dat hij homo was en sloten hem met alles buiten. Hierdoor groeide zijn onzekerheid tot de top en begon hij zichzelf uit te hongeren. Niemand uit de klas mocht hem en ook al zijn verjaardagen kreeg hij geen cadeautjes of een felicitatie. Hierdoor ontwikkelde hij steeds meer zijn eetstoornis. Pas toen hij voor de zoveelste keer flauwviel tijdens de gymles, is de school in actie gekomen en werd het gepest steeds minder. Alexander had zijn afschuw voor eten al zover doorgezet dat hij alleen nog op een paar stukken fruit leefde en water. Zijn ouders waren er toen duidelijk van overtuigd dat hun zoon Anorexia had ontwikkeld. Ze hebben hem toen direct aangemeld om op deze manier weer gezond te worden.
Extra: Alexander is verslaafd aan roken. .

Alexander is klaar. (;
Is hij goedgekeurd?