• 'The voice in my head' oftewel De stem in mijn hoofd gaat over een groep jongeren met anorexia ze willen er van af maar de stem keert alleen maar terug ze kunnen meedoen met iets ze gaan dan naar een soort kliniek daar leren ze hoe ze hun stem de baas kunnen zijn en daar helpen ze je van je anorexia af. De kliniek licht op een eiland het is eigelijk een soort villa.

    Het huis:

    De achtertuin





    Buitenkeuken




    Buiten eetplaats



    Binnen eetplaats



    Woonkamer




    Binnenkeuken



    Slaapkamer + Badkamer





    Rollen:
    Meiden met anorexia [Nog 1 over!!!]
    - Stevie Baskara|MusicAndPeace|1,1
    - Bo Dean|Moonlights|1,2
    - Alicia Amy Malterz|ArianatorXx|1,2
    - Lucy Everly|Mevalina|1,3
    - Rose Sarah Hale|Promisess|1,2
    -
    Jongens met anorexia [Nog 1 over!!!]
    - Pepper Lucas 'Pebbles' Stevenson|Kodaline|1,2
    - Alexander 'Alex' Clay|Schuld|1,4
    - Matthew Finnick von Monroe|NinjaTurtle|1,3
    - Everett Brooks|KLAINEISBACK|1,4
    - Memphis Rains Caine|aestivate|1,5
    -
    psygiaters/artsen (nog 1 man)
    - Gereserveerd voor Promisess
    - Crystal Smith|StoryWriterx|1,4
    - Gereserveerd voor Schuld
    -

    Invullijstje:
    Naam:
    Leeftijd:
    Rol:
    Innerlijk:
    Uiterlijk:
    beschrijving en foto
    Verleden: alleen voor degene met anorexia
    Extra:


    Regels:
    - Reserveringen blijven 72 uur staan
    - Geen ruzie
    - ABN schrijven
    - Maximaal 2 personages p.p! 1 jongen en 1 meisje!

    De personages mogen nog geen relaties hebben wat ze kennen elkaar nog niet!

    [ bericht aangepast op 2 aug 2014 - 17:16 ]


    A horse of course

    Ik heb EVerett ook nog wat aangepast

    [ bericht aangepast op 31 juli 2014 - 22:55 ]


    You can't buy happiness, but you can buy books, and that's kind of the same thing

    Wanneer gaan we trouwens van start? Ik heb er echt zin in, 't lijkt me een toffe groep dus ik ben enthousiast.


    You can't buy happiness, but you can buy books, and that's kind of the same thing

    KLAINEISBACK schreef:
    Wanneer gaan we trouwens van start? Ik heb er echt zin in, 't lijkt me een toffe groep dus ik ben enthousiast.


    "Sometimes the hardest thing and the right thing are the same."

    Hebben Peb en Eve al wat of niet?


    Bowties were never Cooler

    KodaIine schreef:
    Hebben Peb en Eve al wat of niet?


    Kies maar, ik zie het ook wel zitten om ze eventueel te laten flirten, maar het kan ook leuk zijn dat ze al een stelletje zijn.


    You can't buy happiness, but you can buy books, and that's kind of the same thing

    Kies jij maar. Peb is wel een slechte flirter. Hij houd je alleen wakker om 4 uur 's nachts met z'n gitaar. Daarbij is hij ook niet her beste vriendje ooit, maar jij mag kiezen


    Bowties were never Cooler

    Wilt iemand relatie met Rose?


    "Sometimes the hardest thing and the right thing are the same."

    NinjaTurtle schreef:






    Naam:
    Floyd Mitchel von Monroe

    Leeftijd:
    twintig, -4 februari

    Innerlijk:
    Floyd is een jongen waarvan je nooit zal weten hoe hij nu werkelijk in elkaar zit. Een ding scheelt, dit weet hij zelf ook niet zo goed. Heel zijn gezicht en houding is een groot masker van gemaakt geluk en eigenlijk wilt hij zelf graag geloven dat hij de jongen is, die hij voor andere ook is. De jonden die altijd veelte lieve, praatgrage, maar veelte drukke is. De jongen die nooit stilzit en gilt om aandacht. De jongen die enorm sociaal is aangelegd, het leven als een groot feest ziet en niets serieus kan nemen. Het is een groot toneelstuk, waarin hij zo in verzeilt is geraakt, dat het Floyd bijna echt die jongen is geworden. Het is hem ook wel. In het bijzijn van andere mensen wilt hij echt graag geloven dat hij gelukkig is. Maar het tegendeel word elke keer bewezen, zodra hij alleen is. Wegkwijnend in een hoekje al de emoties eruit gooiend die hij altijd zo opkropt. Zijn oom weet dat er iets mis met hem is, maar niemand heeft enig idee wat. Want nooit zal hij die kant aan iemand anders laten zien. Nooit zou hij eens eerlijk zeggen hoe hij zich voelt. Door al deze heen en weer slingerende emoties, heeft Floyd last van agressieproblemen. Hij is enorm snel op zijn teentjes getrapt en voelt zich enorm snel aangesproken tot dingen. Er hoeft maar iets gezegd te worden, wat Floys niet aanstaat, of hij gaat al uit zijn plaat. Dan is het echt niet meer de lieve jongen waar hij altijd voor aangezien word. Maar Floyd heeft ook wel eens dagen dat hij niet zo goed in de huid van zijn eigen karakter zit. Dan zondert hij zich af en praat hij tegen niemand. Eigenlijk lijkt het dan of alle mensen om zich heen niet bestaan. tenminste, dat probeert hij dan. Je kan dan ook maar beter uit zijn buurt blijven, want alleen een verkeerde blik, kan hem dan al doen knappen.
    Floyd is een jongen die altijd veel vrienden maakt. Tenminste, hij is de vriend waar je mee kan lachen en stomme dingen mee kan doen. Met je levensverhaal moet je echt niet bij hem zijn. Het is totaal geen goede luisteraar. Hij wilt het leed van andere niet aanhoren. Het is niet dat het hem niet spijt, maar hij wil over zulke dingen gewoon niet nadenken. Hij is dan ook degene waarna je achteraf moet gaan om je op te vrolijken. Want daar is hij wel goed in. Waarschijnlijk komt het ook, omdat hij niet te dicht bij mensen wilt komen. Gewoon omdat hij ook niet wilt dat mensen te dicht bij hem komen. Hij wilt niet dat mensen om hem gaan geven of iets in die trant. Hij heeft namelijk het idee dat mensen hem alleen maar pijn proberen te doen en dat hij ook mensen pijn gaat doen als ze te dichtbij komen, zodra ze er achter komen hoe hij echt is. Nee, Floyd is absoluut geen normale of makkelijke jongen. Maar hij heeft zijn hart op de goede plaats zitten.


    Uiterlijk:
    Fc; Michael Clifford

    Floyd is opgegroeid in een tehuis. Zijn moeder was alleenstaand en niet in staat om voor hem te zorgen, al vanaf het moment dat hij geboren werd. De tijd in het tehuis, wil hij het liefst mogelijk verbannen en nooit meer aan terugdenken. Hij werd misbruikt door een van de leidinggevende en had er eigenlijk alleen maar problemen. De reden dat hij enorm vervelend werd en niemand hem wilde adopteren. Zodra Floyd zijn enige vriend die hij er had wegging, brak echt de hel los. Floyd werd steeds onhandelbaarder en was eigenlijk niet meer te stoppen. Zodra die vriend op zichzelf woonde, is hij meteen bij hem ingetrokken, maar hij moest zo wennen aan de vrijheid, maar ook de verplichtingen, dat het al snel spaak liep. Zodra hij een baantje vond in de coffeeshop van zijn oom, is hij er door zijn vriend uitgetrap en is hij bij zijn oom ingetrokken.

    Extra:
    Ondanks dat Floyd zijn gevoelens niet laat zien, is het in het algemeen duidelijk dat hij een intresse heeft in jongens. Niet dat hij ooit nog verliefd is geworden na zijn eerste en tevens laatste vriend, of dat hij ubberhaupt ooit nog verliefd wilt worden. De wat nichterige trekjes, verleerd hij niet. Al sluit hij zich het liefst gewoon helemaal af van elke vorm van verliefdheid.



    Helemaal aangepast en klaar :3

    [ bericht aangepast op 1 aug 2014 - 20:47 ]


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Floyd wilt ook vriendjes en vriendinnetjes ;c


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    NinjaTurtle schreef:
    Floyd wilt ook vriendjes en vriendinnetjes ;c

    Nou, je kan hem laten proberen om Everett zijn schild te doorbreken? Kunnen ze bevriend worden misschien


    You can't buy happiness, but you can buy books, and that's kind of the same thing

    Een ex van vroeger van Peb misschien? Kan voor spanningen zorgen... Als je dat wilt


    Bowties were never Cooler

    KodaIine schreef:
    Een ex van vroeger van Peb misschien? Kan voor spanningen zorgen... Als je dat wilt

    Maar hij heeft maar een vriend gehad, en die is van het tehuis en heeft hem toen uit huis getrapt. ;c


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Dan misschien een normale vriend van vroeger? Dat hij vaak langs ging bij de coffeeshop omdat hij beter sliep door de wiet?


    Bowties were never Cooler

    Mag ik een jongen met anorexia reserveren?


    "Music expresses everything I can't say in words."



    Naam: Memphis Rains Caine
    Leeftijd: 17 jaar
    Rol: jongen met Anorexia Nervosa
    Innerlijk: Memphis is een zeer verlegen en bescheiden jongen. Hij zal niet vaak uit zichzelf contact met anderen zoeken, laat staan hun spontaan aanspreken. Vele beschrijven Memphis als een gesloten, asociaal type. Terwijl als je hem beter leert kennen en zijn vertrouwen hebt gewonnen, hij je alles toevertrouwt. Zelfs zijn diepste geheimen, maar daardoor heeft hij al vele slechte tijden gekend. Mensen hebben hem bedrogen, belogen en het ergste van allemaal is dat Memphis deze mensen echt graag zag. Deze mensen hebben ervoor gezorgd dat Memphis zichzelf begon te verminken, het werd een verslaving. Iedere keer dat hij een slechte opmerking kreeg, greep hij naar een mesje. Dit doet hij nog altijd, nochtans wilt hij ermee ophouden, maar de drang is te groot.Hij op de dag van vandaag ook erg schuchter, het is alsof hij een muur optrekt, zodat niemand hem kan kwetsen. Maar Memph heeft niet door dat dit hem alleen nog maar eenzamer maakt, hem dieper in een zwart gat meesleurt. Eens je toch zijn muur kan doorbreken, is hij de beste vriend die je jezelf kan wensen. Memphis zal ervoor zorgen dat niemand je iets zal aandoen, hij zal je beschermen en lief hebben. Toen hij nog naar school ging hebben vele studenten misbruik gemaakt van zijn kwetsbaarheid en dat zorgde alleen maar dat Memphis zich nog meer ging uithongeren. Het begon onschuldig, met gewoon een maaltijd overslaan omdat iemand van zijn klasgenoten een belachelijke opmerking had gemaakt over Memphis zijn gewicht. Ondanks dat Memph helemaal niet dik was, raakte het hem wel. Daarna ging het alleen maar bergaf met hem. Het enige wat hij wou was vermageren, het maakte niet uit hoe, hij moest slank zijn. Na een week zichzelf uit te hongeren, begonnen zijn ouders en natuurlijk zijn klasgenoten iets op te merken. Plotseling was heel zijn omgeving bezorgd, ze wouden hem tegenhouden. Maar niets hielp, integendeel zelfs. Memphis had het gevoel dat niemand hem echt begreep, daarom ontweek hij iedereen. Z'n drang naar vermageren werd zo erg, dat hij begon over te geven. Maar op een dag betrapte zijn ouders hem op heterdaad. Toen besloten ze meteen om Memphis in te schrijven voor dit project. Memphis laat uitschijnen dat hij z'n ouders nooit meer wilt spreken omwille dat ze hem daar hebben geplaatst. Maar stiekem is Memph hun daar echt dankbaar voor. In het project probeert hij contact te leggen, maar het gaat moeizaam. Elke dag probeert hij te glimlachen, elke dag doet hij alsof er niets aan de hand is. Maar Memphis heeft het gevoel dat hij breekt, op ieder moment uit elkaar kan vallen. Hopeloos, zo beschrijft hij zichzelf het liefst.
    Uiterlijk: beschrijving en foto
    Verleden: alleen voor degene met anorexia
    Extra: Naast zijn strijd tegen Anorexia Nervosa en zijn zelfverminking worstelt Memphis met zijn geaardheid. Nog nooit heeft hij een serieuze relatie gehad, maar toch voelt hij zich het meest aangetrokken tot jongens. Dit maakt hem juist nog meer onzeker, hij vermoed dat het maar een periode is, dat het wel zal overwaaien. Maar dat is gewoon omdat Memphis niet wil toegeven dat hij op jongens valt.

    [ bericht aangepast op 2 aug 2014 - 19:10 ]


    "Music expresses everything I can't say in words."