George weasley
Campbell zette een stap achteruit en kwam tegen het muurtje achter hem aan waardoor ik even de gevoel kreeg van dat ik iets verkeerds had gedaan. Net toen ik weer een stap naar zijn richting wilde gaan zetten, begon Campell al met praten.
George. Murmelde hij zachtjes.
ohmerlin.
Hij trok me onverwachts dichter tegen hem aan en drukte zijn lippen in mijn nek waardoor ik met een zachte lach mijn ogen sloot. Zijn hand gleed van mijn borstkast naar mijn buik en ik voelde hoe mijn winterjas wat meer van mijn schouders afgleden. Dit was zo perfect, Canpbell is gewoon perfect. Hij onderbrak zijn kus waardoor ik mijn ogen weer opende en een trillende zucht liet horen. Het liefst bleef ik zo voor eeuwig staan. Ik wil dexe perfecte gevoel, deze perfecte moment niet kwijtraken.
George doe me dit alsjeblieft niet aan. Per seconde lijkt mijn aantrekkingskracht voor jou te versterken en ik heb het gevoel dat je dat weet. Je bent veel moeilijker te weerstaan dan een ei van een draak te stelen. hij beet zachtjes in mijn nek waar hij weer een zachte kus op plaatste terwijl ik weer begin te lachen.
'Is ook wederzijds, hoor. Je hoeft niets moeilijk of makkelijk te vinden, bij mij heb je een vrije wereld.' Mijn hand gleed van zijn nek naar zijn schouder toe van waar ik hem zachtjes tegen de muur achter hem duwde en mijn mijn lippen op die van hem plaatse die nog steeds op mijn nek was gesmolten. Verschillende soorten bommen ontploften in mijn maag, samen met duizenden verschillende gevoelens die ik niet eens een voor een kan opnoemen. Dat wilde ik ook niet. Ik wile van Campbell genieten, zijn hartverwarmende woorden. Zijn perfecte innerijk en prachtige uiterlijk, zijn zoetsappige acties, alles van hem was gewoon perfect. Ik weet niet waarom hij dat niet vind van zichzelf, waarschijnlijk omdat hij onzeker en verlegen is. De eigenschap die als kers op de taart hem onwijs schattig maakt. Wat moest ik doen zonder hem? Waarschijnlijk weer bij Fred uithangen. Maar die geeft me alleen broederlijke liefde, dit is anders. Mijn andere hand legde ik op zijn heup en die gleed metteen naar achteren, naar zijn rug toe waarna ik hem dichter tegen me aan trok, alsof hij niet al dicht genoeg tegen me aan stond. Maakt me niets uit. Hoe dichter Hoe beter. Even leek het alsof mijn hart stil zou staan maar alsnog verplaatste ik mijn lippen naar zijn nek waar ik even zachtjes op beet voordat ik daar een zuigzoen op plaatste om daarna mijn hoofd op te laten rusten.
'Je bent perfect, Campbell Saunders. Ik wil je niet kwijtraken, ik wil niet meer denken dat ik je kwijtraak.' Fluisterde ik zachtjes. En ik meende het ook echt. Want ik hou van hem.
Die laatste zin van George, hij heeft zich nog nooit zo erg geuit. Dat doet hij alleen bij Campbell
Saving people, hunting things, the family business デ--▸