Ralf Auron
'Weet je wat, anders kom je gewoon kerst bij ons vieren. Dan kan ik je meteen aan mijn ouders voorstellen en het is gewoon heel gezellig als jij er ook bent,'
zegt hij met een glimlach die mijn hart maar sneller liet kloppen. Dat waren de woorden die mij mijn beste dag ooit gaven.
'Dankjewel voor je aanzoek, ik kom met veel plezier.' Zei ik dan met mijn gewoonlijke schuine glimlach. Hij pakte even een steen en gooide die op het bevroren meer. Het ijd brak niet. Met een glimlach gaat hij staat en liep het ijs op waarna hij mij ook meetrok. Ik lachte en probeerde mijn balans te behouden op het gladde ijs.
'Pas op,' waarschuwde ik hem maar hij struikelde al en samen met hem barste ik in lachen uit, tot hij me ook meetrok en naast hem op het ijs neerviel.
'Oh merlin' mompelde ik toen het ijs begon te kraken en voor ik het wist vielen wel beiden het water in. Het was erg koud en meteen had ik de gevoel dat ik in een ijsklontje veranderdr, maar voelde al hoe Fred me weer omhoog tilde en we weer op het ijs zaten. Hij drukte zich tegen me aan en ik voelde dat hij hrt koud had en gooide mijn arm om hem heen om me dichter tegen hem aan te drukken. Het was zo koud..
'Z-zullen we naar de leerlingenkamer gaan?' vroeg hij klappertandend. Net toen ik wilde knikken hoorde ik het bel. Die bel gaf aan dat hrt tijd was voor de toernooi, en ook voor mijn dood. Alsof ik in trance was gezet luisterde ik naar de bel tot het weer stil was.
'O nee..' murmelde ik en klemde mijn arm puur door angst me nog strakker om hem heen.
'Ik moet nu gaan. Naar de arena. Oh god..' ik stond op en trok Fred ook overeind van zijn hand die ik vasthield.
'Ik weet niet of ik dit ga overleven of niet, maar weet dat ik..' ik stopte even om hem in een knuffel te trekken.
'Ik van je hou.'
Twijfelend drukte ik een korte kus op zijn kaak voor waar ik zelf op mijn tenen moest staan. En draaide me dan om en liep richting het Arena toe. Ik wist niet of Fred er nog was of niet, maar ik hand zijn hand losgelaten om mijn eigen armen om mezelf heen te slaan als poging om wat warmer te worden. Ik kwam bij de hutje van de kampioenen aan en zag net George weglopen van Campbell. Met ingehouden adem liep ik de hutje in en keek even om naar Campbell toe.
'V-veel succes Campbell.' Stotterde ik en liep naar de kist toe mer mijn naam erop en haalde mijn toernooi uniform uit de kist die ik vlugjes aandeed en mijn toverstok stopte ik in de strakste zakje. Ik ga dit niet overleven.. Ik kan dit niet.. of wel?
[ bericht aangepast op 21 juli 2014 - 17:24 ]
Saving people, hunting things, the family business デ--▸