• Even voor de duidelijkheid: ik heb mijn naam veranderd ;')
    WE BEGINNEN OP HET PUNT WAAR GABRIEL "GABE" OLSON AAN KOMT.
    Het gaat over een kostschool( boarding school in het engels) waarop speciale kinderen zitten.
    Ze hebben allemaal iets. Niet in de vorm van een handicap maar meer een gave of speciale kracht.
    Zoals: van persoon wisselen( dan een muis dan een konijn en dan weer een mens bijv.), telepatie en andere dingen.
    De kinderen zijn in de leeftijdsgroep van 9 jaar tot 17 jaar.

    Bij elkaar op kamer:
    Gabe en Luke,Ashton en Angelo, Indy en Lisa, Demi en Nicoletta, Clary en Cleo, Davina en Melody.

    Vriendje en vriendinnetje: Demi en Ashton
    Vrienden:

    meisjes
    Indy Vandenberg. 14. Klasse 2. Zeemeermin- Creaboek
    Demi Devonne Lucy Jansen. 16 . Klasse 3. Vuurkinese/pyrokineses- Jovantos
    Lisa Golden. 9 klasse 1. Bliksemstralen afvuren- Creaboek
    Nicoletta Erelah Romano. 16 klasse 3 fallen angel - Campeon
    Clarissa "Clary" Davidson 16 klasse 3 illusies - MarkOfCain
    Cleone "cleo" Sam McCain 16 klasse 3 kan geesten zien - Schuld
    Davina Lauren Wallhouse 16 klasse 3 telekinese,vliegen,elementen sturen- Daughters
    Melody Sharp 16 klasse 3 dier - xxjiggerxx


    jongens
    Gabriel "Gabe" Olson. 17. Klasse 3. Reaper. Hij is nieuw- MarkOfCain
    Luke Benedict Golden. 17 klasse 3 kan in de toekomst en in het verleden kijken.- Creaboek
    Ashton Calum Clifford. Ook wel Ash.18.klasse 3 halfgod. Vriendje Demi - Jovantos
    Angelo Roberto Mirror 16 klasse 3 kan kat worden- Squirrelpaw
    -



    Iedereen mag maximaal drie personages besturen zeg maar.

    Invullen:
    Naam:
    Leeftijd:
    Afdeling( 1 is 9 tot 11 jaar. 2 is 12 tot 14 jaar en 3 is 15 tot 17 jaar):
    Kracht/gave:
    Geslacht:
    Ik wil hem/haar ook spelen:
    Uiterlijk(liefst een foto of een link naar die foto):
    Extra(?):

    [ bericht aangepast op 6 aug 2014 - 15:13 ]


    "If we burn, you burn with us." Katmione --> FollowTheSpider

    Cleone 'Cleo' Sam McCain. ~Kan geesten zien.

    Met een lichte grijns op mijn gezicht wandelde ik tevreden de tattooshop weer uit. Ergens was ik wel tevreden over mijn nieuwe tatoeage op mijn pols. Voor veel mensen stelde het niet veel voor maar voor mij was duidelijk genoeg. Het stond voor geloven in jezelf, iets wat ik na mijn jeugd en het plotse overlijden van mijn moeder niet meer had gedaan. Alle hoop in een mooie toekomst was in duizend stukjes gezaagd. Ik friemelde haar een plastic wat over mijn pols zat en schoof langzaam mijn mouw er overheen. Ik stak het zebrapad over naar de andere kant van de straat en liep over een klein bospad terug naar de school. Het was een snellere en rustigere route dan door de drukke stad. Mensen op straat waren niet de enige waar ik last van had, ook de stemmen en geesten om mij heen waren moeilijk te verdragen. Vroeger had ik er weinig last van omdat ze toen alleen maar schimmen waren. Ik trok de zwarte beanie verder over mijn haar en probeer de meeste groepen mensen te ontwijken. Ik liep de school binnen en keek wat angstig om me heen toen ik opnieuw veel mensen tegenkwam.

    [Iemand voor Cleo]

    [ bericht aangepast op 23 juni 2014 - 15:48 ]

    [Ik heb Demi voor je? Ze staat in de gang ergens ^^]


    The monsters running wild inside of me. I'm faded

    Jovantos schreef:
    [Ik heb Demi voor je? Ze staat in de gang ergens ^^]


    Prima ^^
    Kom jij naar Cleo toe of moet ik me reactie aanpassen?

    Ashton Clifford || Halfgod, zoon Hades.

    ''Natuurlijk.. Ik verveel me dood..'' grinnikte ze. En mijn grijns werd enkel groter. Nicoletta deed een paar stappen dichter bij, en ik voelde haar ogen over mijn gezicht gaan. ''Kun je het zien?'' mompelde ik. ''Dus.. Al nieuwe slachtoffers gemaakt?'' Ik knikte eventjes. ''Een of ander joch die dacht dat hij Deem kon uitschelden..'' Die bange blik van het joch in het begin was goud waard! Werkelijk, geweldig. ''Ik heb trouwens gehoord dat er een nieuwe jongen is.. Volgens mij is hij er trouwens al, maargoed..'' Ze nam snel een slok cola. ''Heb jij hem al gezien?'' ''Nee, en misschien wil ik dat ook niet.'' grinnikte ik eventjes. Een gil van boven laat me geërgerd zuchten. Lisa... ''Ja jong. Als dat zo is, ga ik lachen..'' grijnsde ik weer. De grijns was bijna altijd wel op mijn gezicht. Ik hoorde later nog een gil, van Melody waarschijnlijk.

    [Ik laat Demi zo wel komen.]


    The monsters running wild inside of me. I'm faded

    Cleone 'Cleo' Sam McCain. ~Kan geesten zien.
    Mijn vader was altijd al een zak geweest. Hij heeft mij altijd de schuld gegeven van de dood van mijn moeder. Op mijn twaalfde werd de diagnose Alvleesklierkanker vastgesteld en een jaar hierna was ze dood. De neppe glimlach op zijn gezicht was zo erg, dat ik me er altijd aan irriteerde. Eerst dacht ik altijd dat hij het zei omdat hij het niet kon verwerken maar zelfs na een jaar therapie gaf hij me nog atlijd te schuld. Als ik de tranen alweer in mijn ogen voel branden, besluit ik er niet meer aan te denken en trok ik de beanie wat rechter op mijn hoofd. Een diepe zucht verliet mijn lippen toen ik de volle gang met kinderen zag aankomen. Ik sloot kort mijn ogen en versnelde mijn pas waardoor ik hoopte dat ik snel weg was hier. De drukke gangen lieten me terugdenken aan de middelbare school. Wat heb ik die tijd gehaat zeg, pff.. Ik was altijd het pispaaltje, nooit gekozen worden tijdens activiteiten, ruiten die werden vernield en natuurlijk altijd die populaire clubjes waar ik nooit bijhoorde. Niemand vond me belangrijk, misschien hadden ze ook wel gelijk. Misschien ben ik ook helemaal niks waard.

    Demi Janesen || Pyrokinese

    Ik zuchtte eventjes om de gil van Lisa en Melody. Ondanks dat ik Melody mocht, snapte ik niet waarom ze gilden. Maar whatever. Langzaam loop ik naar de gang en zie ik Cleo staan. Wie nog wel aardig was. ''Hey Cleo!'' en ik glimlachte. ''Hoe is het?'' Ik voog een lok uit mijn gezicht en keek eventjes de gang rond. Het was hier best wel druk, wat ik erg vervelend vond. Maar helaas, er was niets aan te doen. Ik keek Cleo weer aan en mijn blik veranderde naar vragend.


    The monsters running wild inside of me. I'm faded


    Davina Lauren Wallhouse - Superhuman Telekinetic

    Davina zat in haar slaapkamer op haar bed, de muziek speelde zacht op de achter grond en een kleine grijns verscheen op haar gezicht terwijl ze naar de tekst luisterde. Going to hell was een toepasselijk nummer van the pretty reckless. Haar moeder noemde haar een duivels kind toen ze er achter kwam wat ze kon. Ze had geroepen dat Davina de hel in zou gaan en ze vond het goed. Ze geloofde niet in de hel en in de hemel, zou er ook nooit in geloven. Maar ze maakte haar moeder vaak gek. Niet dat ze het expres deed. Zuchtend schudde ze haar hoofd en concentreerde zich weer op de spiegel voor haar. Langzaam liet ze het bewegen door gebruik te maken van haar handen ze stuurde de spiegel naar haar toe en bekeek haar zelf er in. Ze maakte een kleine beweging met haar vingers en het duurde niet lang voor er barsten in de spiegel begon te ontstaan. Maar de barstjes waren te klein om de spiegel te laten breken. Net op het moment hoorde ze gegil niet ver van haar kamer vandaan waar door ze schrok. Hier door liet ze per ongelijk de spiegel vallen waardoor die nu wel in gruzelementen lag. “Ow kom op!” Schreeuwde ze geïrriteerd. Nu moest ze nog aan een nieuwe spiegel zien te komen ook nog. Zuchtend stond ze op om op onderzoek uit te gaan. Het duurde niet lang voor ze wist wat er aan de hand was. Ze bekeek de bevroren meisje die ze kende als Indy. Davina kwam dichterbij en tikte zacht tegen het bevroren water. Dit was niet goed. “Wat staan jullie daar, haal warm water op! Zorg dat ze ontdooit.” Riep ze naar de mensen die er stonden te kijken. Al waren er ookal weer mensen die waren afgedwaald. Hoe harteloos kon je zijn? In de tussen tijd draaide de kraan zich zelf open door dat ze er kort naar keek en keek ze om haar heen op zoek naar iets wat ze kon gebruiken om haar er uit te halen. Eigenlijk wist niemand ook maar iets van haar af. Ze was hier al een aantal weken maar ze was nog steeds vriendloos en ze had weinig van haar zelf bekend gemaakt en dat ging ze zo houden ook.

    [ bericht aangepast op 23 juni 2014 - 16:41 ]


    Nothing isn't better or worse than anything. Nothing is just nothing - Arya Stark

    Lisa Golden
    Ik stond in de badkamer. Plots kwam Melody binnen die heel verbaasd ging kijken. Toen, veranderde ze in een konijn. Eerlijk gezegd vond ik dat best grappig.
    Even later kwamen Luke en die nieuwe jongen binnen. Hoe heet ie nou? Gabe volgensmij.
    Clary kwam even kijken maar liep meteen weer verder. Zij, was echt het aller hartelooste meisje wat ik ooit heb gezien. Niet veel later kwam Davina binnen.
    Ik kende haar niet goed maar ze reageerde best bezorgd en klonk een beetje overstuur. We moesten Indy snel uit het water halen. Anders zou haar hartslag te diep dalen en zou ze dood gaan. Ik was niet erg bevriend met haar, maar dat was nou niet persé wat ik wilde!
    "Vlug!"zei ik hees tegen Davina.

    Luke Golden
    Ik stond daar maar, verbaasd te kijken naar mijn zusje die ook verbaasd stond te kijken, Melody die zichzelf in een konijn had veranderd, en naar Davina.
    Ik was helemaal afgedwaald. Kon ik niks aan doen!!!

    Indy ligt drijfnat in de badkamer. Ze klappert met haar tanden en Lisa kijkt haar bezorgd aan. Davina staat daarnaast.
    Indy heeft een handdoek om zich heen geslagen en probeert haar staart droog te maken met haar speciale kracht waardoor de badkamer veranderd in een sauna.


    "If we burn, you burn with us." Katmione --> FollowTheSpider

    Cleone 'Cleo' Sam McCain. ~Kan geesten zien.
    Ik schrok even toen ik een stem hoorde die mij riep. "Hey Cleo" Ik draai mijn nek een stukje zodat ik kan zien wie me riep. "Hoi Demi" zeg ik zacht en bekeek haar even kort. ''Hoe is het?'' vroeg ze en ik volgde haar blik de gang door. Het was druk maar ik probeerde met enigszins op Demi te concentreren. Ik keek even recht in haar vragende ogen en opende mijn mond langzaam om iets te zeggen. "Gaat wel, heb net een nieuwe tattoo laten zetten" zeg ik en trek mijn mouw een klein stukje omhoog, bang om mijn littekens te laten zien. Gelukkig was ik zo slim geweest om de tatoeage niet midden op mijn arm te plaatsen. Ik schenk haar een korte, neppe glimlach en bijt lichtjes op mijn lip. "Hoe gaat ie met jou?'


    Davina Lauren Wallhouse - Superhuman Telekinetic


    Davina probeerde verdomme het leven van dat meisje te redden en de gene die konden helpen bleven als zandzakken staan. Van Lisa snapte ze het nog wel, ze was nog maar negen. Maar luke? Die gast was verdomme een jaar ouder dan haar. "Aan jullie heb ik ook niks" Mompelede ze geirriteerd. Haar blik gleed over het lichaam van Indy heen. Hoe konden ze haar redden. Het ijs zou nooit snel genoeg smelten, hoe langer ze daar bleef hoe eerder ze dood zou gaan. Haar blik gleed weer naar Luke en zag dat hij stom voorzich uit aan het straren was. Wat zijn kracht was wist ze niet helemaal maar dit was zeker geen goed moment om voor uit te staren en je medemens te laten stikken. In dit geval letterlijk. Zonder er bij naar te denkenen stapte ze op hem af en knipte met haar vingers voor zijn ogen. Maar toen hij niet reageerde had ze geen andere keus dan hem te slaan. "Sorry" mompelde ze alvast waarna ze haar hand hard tegen zijn wang liet komen. Even bleef ze staren naar haar hand. Dat was het, haar hand. Davina haar ogen gleden naar Indy en zag dat haar handen zo stonden als of ze die net gebruikt had. Haar blik bleef even later op een emmer vallen die in de hoek stond. Ze liep er heen pakte hem op en hield die onder de kraan. In de tussen tijd keek ze naar Indy en hoopte zo dat ze gelijk had. Zodra de emmer gevuld was met haast kokend heet water liep ze naar Indy toe en gooide het water over haar hand heen. Als ze nog wakker was onder dat ijs zou ze haar zelf kunnen laten ontdooien. Davina hoopte zo dat dit zou werken. Maar weinig tijd om te kijken of dat inderdaad het geval was moest ze de emmer weer vullen zodat ze die over haar heen kon gooien. Ze snapte echter nog niet waarom ze haar zelf zou laten bevriezen.


    Nothing isn't better or worse than anything. Nothing is just nothing - Arya Stark

    mt, hoping dat bae goed is gekeurd :3


    Spinning around, I'm weightless.

    Angelo Roberto Mirror - Veranderen in een kat
    Mijn vingers gleden makkelijk over de gitaarsnaren heen. Iedere keer kwam er een mooi geluid uit het instrument. Toch zing ik niet, ik speel een lied zonder tekst. Als ik zong klonk het niet verschrikkelijk, maar je zou toch liever iemand anders horen zingen. Ik schrik kort wanneer ik een gil hoor vanaf de badkamer van de meiden. Daarna speel ik rustig verder. Ze zagen vast gewoon een spin of zo. Na nog drie minuten spelen stop ik en schuif ik mijn gitaar onder mijn bed. Ik laat me soepel van mijn bed glijden en rek me uit. Al een halfuur lang zit ik op mijn kamer, gitaar te spelen en af en toe wat muziek te luisteren. Tijd om wat anders te gaan doen, misschien is er wel iets op tv? Of misschien zou ik ook even naar buiten kunnen gaan.. Ik weet het nog niet.

    [Iemand voor Angelo?]


    May StarClan light your path.

    Squirrelpaw schreef:
    Angelo Roberto Mirror - Veranderen in een kat
    Mijn vingers gleden makkelijk over de gitaarsnaren heen. Iedere keer kwam er een mooi geluid uit het instrument. Toch zing ik niet, ik speel een lied zonder tekst. Als ik zong klonk het niet verschrikkelijk, maar je zou toch liever iemand anders horen zingen. Ik schrik kort wanneer ik een gil hoor vanaf de badkamer van de meiden. Daarna speel ik rustig verder. Ze zagen vast gewoon een spin of zo. Na nog drie minuten spelen stop ik en schuif ik mijn gitaar onder mijn bed. Ik laat me soepel van mijn bed glijden en rek me uit. Al een halfuur lang zit ik op mijn kamer, gitaar te spelen en af en toe wat muziek te luisteren. Tijd om wat anders te gaan doen, misschien is er wel iets op tv? Of misschien zou ik ook even naar buiten kunnen gaan.. Ik weet het nog niet.

    [Iemand voor Angelo?]


    -Melody ligt buiten op het gras, dus misschien kan Angelo naar buiten-

    [is goed]
    Angelo Roberto Mirror
    Uiteindelijk besluit ik even kort naar buiten te gaan. Het is toch goed weer. Ik pak mijn grijze vest die over een stoel hangt en trek hem aan. Daarna ga ik naar buiten. Als ik de voordeur opendoe voel ik een zachte bries wind die langs mijn huid gaat. Ik doe de deur achter me dicht, en loop naar mijn favoriete gras plekje. Terwijl ik er naar toe loop, merk ik dat Melody er ook ligt. Welke kracht had zij ook al weer? Volgensmij was het iets dat leek op mijn kracht.. Normaal wil ik alleen zijn op mijn plekje maar nu vind ik het niet zo erg om te delen. Misschien is dat omdat ik al de helft van de dag op mijn kamer ben? Ik ga naast haar zitten en laat de zon op mijn gezicht schijnen. ''Hey,'' zeg ik tegen het blonde meisje naast me. Hopelijk liet ik haar niet plotseling schrikken.


    May StarClan light your path.

    Gabriel Olson • Reaper



    Aangezien de jongen en het meisje hem te leken negeren, liep hij dan maar terug naar buiten en liep hij langs nog 2 personen en stond even stil wat verder op en luisterde naar de wind. Tot dat hij naast hem geluid hoorde. Hij keek naast hem en zag dat er een geest in zijn buurt liep, wel in de geestenwereld natuurlijk. Gabriel zuchtte even en draaide zich even om naar de twee mensen. Hij wist niet wat de krachten van hen waren maar ze zouden al snel die van hem weten. Hij sloot zijn ogen even en liet de sluier tussen de geestenwereld en deze wereld even zakken zodat hij er door kon en verdween toen, voor de mensen toch. Nu zag de geest hem duidelijk en hij keek lichtelijk gechoqueerd. “Wie bent u?” vroeg een vrouw van rond de dertig. “Het is tijd om verder te gaan”, zegt hij. De vrouw kijkt met paniek rond en zegt: “Maar mijn kinderen, ze weten niet… ik werd aangevallen en…” “Wat er ook gebeurd is, het is nu voorbij, je moet doorgaan”, zegt hij en toen hij dichterbij kwam zag hij hoe ze werd achtervolgt door iemand die uit was voor haar geld en haar voor dood iets verderop wat achtergelaten. “Je zult eindelijk rust kennen”, zegt hij. De vrouw kijkt om en zegt dan: “Wie ben je eigenlijk, je lijkt nog zo jong.” “Ik ben een Reaper”, zegt hij eerlijk. “Dus, je komt mijn ziel halen”, constateert ze. “Ja om je naar je eindbestemming te brengen”, zeg ik. Ze knikt zacht en zegt dan: “Toch niet Hel?” Gabe glimlacht vriendelijk en zegt dan: “Ook al is het niet zo, dan mag ik het niet vertellen, het moet een verrassing blijven.” De vrouw knikt en dan omarmt Gabriel haar en neemt hij haar mee naar boven. Ze was puur geweest in haar leven, ze straalde het duidelijk uit. Hij verliet de hemel weer maar net op het moment dat Gabe weer door de geestenwereld wilt stappen ,blijft hij staan. Hij wou nog niet terug gaan, nog niet.