[200] Divergent RPG ||Speeltopic - Speeltopics

[ bericht aangepast op 28 juni 2014 - 19:56 ]

"Sometimes the hardest thing and the right thing are the same."

Florene Hannah Jylle

"Ik ben gevallen, toen ik uit de trein sprong" lieg ik.
"Oké, en nu de waarheid" zegt ze terwijl ze me aankijkt, ze is ongeveer even groot als ik ben, iets groter, maar nu voel ik me door die paar centimeter heel veel kleiner.
"Dat is de waarheid" fluister ik en ik kijk weg uit haar ijsblauwe ogen.
"Nee" ze pakt mijn arm vast en ik ruk hem los en ik loop weg omdat ik niet wil dat ze me zo ziet.
"Je kan me vertrouwen, echt" zegt ze en nu loopt er een traan over mijn wang.
"Ik weet het gewoon even niet meer, ik weet het echt niet meer" ik begin te schreeuwen.

"Sometimes the hardest thing and the right thing are the same."

aloeway dawnse

Als ze begint te schreeuwen, pak ik haar schouders vast. 'En nu kop dicht! Luister ik probeer je te helpen, denk namelijk maar niet dat ik Erics walgelijke blik niet zag en jouw doodsbange blik!' fluister ik op gespannen toon. 'Luister, ik wil je helpen, ik hoor soms jullie geschreeuw, dus denk maar niet dat ik niet weet dat jullie niet het perfecte stelletje zijn' fluister ik. Dan geef ik haar een knuffel, terwijl er een traan over mijn wang loopt. 'Dus je kan mij vertrouwen, ik hou mijn mond' zeg ik, terwijl ik haar aankijk.

I'm not a princess, I don't need saving. I'm a queen, I've got this shit handled.

Florene Hannah Jylle

"Hij... Hij is niet de persoon die je denkt die hij is" ik kijk naar de vloer.
"Hij is niet de persoon die ik dacht dat hij was" fluister ik schor.
"Ik wil hier gewoon weg. Ik wil niet mijn hele leven bij hem blijven" ik begin nog harder te huilen.
"Soms..." Een snik onderbreekt mijn woorden.
"Soms is hij zo lief en dan kan ik alles vergeven. Maar soms is hij een heel ander persoon, een persoon wat je in je slechtste gedachtes nog niet kan bedenken" ik draai me om.
"Ik kan het gewoon niet meer, ik kan gewoon niet meer me hem leven!" En ik ga op mijn hurken zitten met mijn hoofd tussen mijn knieën. Ik voel een hand op mijn schouder en ik denk dat het Aloeway is maar als ik me omdraai kijk ik recht in het gezicht van Eric.
"Je zult wel moeten schatje" fluistert hij in mijn oor.

[ bericht aangepast op 13 juni 2014 - 14:48 ]

"Sometimes the hardest thing and the right thing are the same."

Aloeway dawnse

"Ik kan het gewoon niet meer, ik kan gewoon niet meer me hem leven!" zegt ze. Dan wordt ik naar achteren gesleurd. Een hand wordt om mijn mond geslagen, zodat ik niet kan schreeuwen. Ik wordt een gang in gesleurd waardoor ik geen zicht meer heb op Florene en Eric. Als dat gebeurd wordt ik gek. Ik begin om mij heen te slaan. Ik raak wat hards, en hoor gekreun. De man die mij vasthield, zakt op de grond. Ik ren terug naar Florene. 'Ik wist wel dat er iets was!' roep ik boos richting Eric. Ik zie dat hij zijn hand optilt om mij, of Florene te slaan. Ik duik weg, terwijl ik Florene mee sleur. Ik sleur haar mee, duik verschillende, willekeurig gekozen gangen in. Als we in een donkere gang komen, sta ik stil. Florene staat te schokken met haar schouders. 'Ssshh, rustig maar, hij is hier niet meer, sssshh' sus ik zachtjes in haar oor, terwijl ik mijn armen om haar heen sla. 'Je moet weg, weg uit dauntless' fluister ik zachtjes, zo zacht dat het bijna niet hoorbaar is. Ik laat haar uithuilen. 'Ik ga je helpen' fluister ik.

[ bericht aangepast op 13 juni 2014 - 15:06 ]

I'm not a princess, I don't need saving. I'm a queen, I've got this shit handled.

Florene Hannah Jylle

Ik zoek steun bij Aloeway en ze geeft me een knuffel.
"Je moet weg uit Dauntless" fluistert ze zacht, zo zacht dat ik het bijna niet hoor. Daarna zegt ze iets wat ik niet versta en ik besluit om er ook niet naar te vragen. Na een tijdje doe ik een stap achteruit en laat haar los. Mijn ogen branden en mijn hart bonkt tegen mijn borstkast aan.
"Heel erg bedankt" ik loop de gang door in een poging een uitgang te vinden. Ik hoor de lichte voetstappen van Aloeway achter me aankomen.
"Waar ga je heen?" Vraagt ze.
"Ik weet het niet" zeg ik. Terwijl ik nog een verdwaasde poging doe om de uitgang te vinden.
"Wil je vannacht bij mij slapen?" Zegt ze. Ik knik haar dankbaar toe, ook al weet ik dat het niet mag de dag voor de "kiesdag" die nu eigenlijk geen kiesdag meer is. Ik sla een andere gang in.
"Flore, het is die kant op" zegt ze voorzichtig lachend en ik weet ook een kleine glimlach op mijn gezicht te toveren.

"Sometimes the hardest thing and the right thing are the same."

aloeway dawnse

Als het midden in de nacht is, wordt ik wakker. Ik draai mij om en zie Flore liggen. Ik heb erover na gedacht, en ik weet nu zeker dat ik het ga doen. Ik ga de computers op school saboteren, de uitslag van Flore veranderen, want dit kan niet langer, ze verdient beter. Ik stap zachtjes uit mijn bed en trek mijn kleding en schoenen aan. Langzaam loop ik naar buiten toe. Als ik zeker weet dat het stil is, en er geen mensen zijn, begin ik te rennen. Ik ren door tot dat ik bij het spoor ben. Net op tijd, ik zie de lichten van de trein aankomen. Als ik de trein inspring, hoor ik een stem achter mij. 'Wat moet dat?!' De stem hoort bij een man uit Dauntless. Ik duik achter de wand. Ik kijk om het hoekje en zie dat de man in de trein wil springen, maar mis springt. Ik draai mij om. Ik wacht tot ik in de verte het school gebouw zie. 'Ik doe het voor Flore' zeg ik. Dan spring ik eruit. Ik ren door, de vaart die ik dankzij de trein krijg, zorgt ervoor dat ik snel het gebouw bereikt heb. Ik aarzel even, dan duw ik de deur open. Langzaam loop ik naar het lokaal waar de computers staan. Ik tik snel wat in, en vindt de documenten waar de uitslagen staan. Ik zoek waar Flore haar naam staat. Dan haal ik Dauntless weg. Even aaarzel ik, want Flore is 100% Dauntless, dus wat moet ik dan in vullen? Even aarzel ik, dan typ ik Amity in. Zo weet ik zeker dat ze nooit meer geslagen wordt. Ik klik op opslaan. ik krijg een schermpje met tekst die ik niet begrijp. Ik klik maar op ja. Iets wat ik later, zo blijkt, niet had moeten doen. Ik loop het gebouw uit, ren naar de spoorbaan, en neem de trein terug. Daar spring ik op het dak, en van het dak in het net. Snel ren ik terug en kleed mij weer om, waarna ik mijn bed in duik. Net op tijd, want Flore opent haar ogen. 'Hoi' zeg ik zenuwachtig.

I'm not a princess, I don't need saving. I'm a queen, I've got this shit handled.

Florene Hannah Jylle

"Is er iets?" Vraag ik, ze lijkt een beetje zenuwachtig. Maar misschien is ze zenuwachtig voor vandaag, net zoals ik.
"Nee hoor" zegt ze. Ik ga rechtop zitten en kijk naar de pyjama van Aloeway die ik aanheb, hij is iets te groot.
"Hoe laat is het?" Ik zie dat ze naar de klok in haar kamer kijkt en ik voel me een beetje stom dat ik hem zelf niet heb gezien. De wijzer wijst zes uur aan. Nog twee uur.
"Zes uur, maar dat had je denk ik wel door" ik hoor iemand de trap opkomen. Ik ga binnen minder dan een seconde onder Aloeway's bed liggen. Haar moeder komt binnen, ze heeft zwarte kleren aan, wat niet zo gek is in Dauntless en heeft een grote kop thee in haar hand. Ze lijkt op Aloeway.
"Heb je lekker geslapen?" Vraagt ze terwijl ze een blik op Aloeway's tweepersoons bed werpt en trekt een wenkbrauw omhoog. Natuurlijk vind ze het gek, normaal slaapt ze aan een kant, maar ze zegt er niets over en ergens zegt een stemmetje in mijn achterhoofd dat ze weet dat ik hier ben. De deur valt weer dicht en ik wacht een paar seconden voordat ik onder het bed vandaan kom.

"Sometimes the hardest thing and the right thing are the same."

Aloeway dawnse

Als mijn moeder langs is geweest, en Flore onder mijn bed vandaan is gekomen, trek ik grijnzend mijn wenkbrauw op. Dan bedenk ik wat ik vanacht gedaan heb. Even betrekt mijn gezicht, dan kijk ik weer normaal. 'Ik deed het om te helpen' fluister ik, heel zacht. Ik trek mijn kleding aan. 'Je weet dat mijn moeder gewoon wist dat je hier was' zeg ik grijnzend. 'Jij liep gister naar boven toe, maar ik ben doorgelopen naar de keuken waar mijn moeder was, en heb toen verteld dat jij hier bleef slapen' ik zie hoe ze geschrokken kijkt. 'Nee, ik heb haar niet over je-weet-wel verteld' zeg ik. 'Wel over...' Vanacht, wou ik zeggen, maar ik hou net op tijd mijn mond.

I'm not a princess, I don't need saving. I'm a queen, I've got this shit handled.

Florene Hannah Jylle

"Wel over..." zegt ze en ik knik niet helemaal begrijpend wat ze bedoelt.
"Laten we maar gaan ontbijten" zegt ze. Ik loop achter haar de trap af. Aloeway woont alleen met haar moeder. Over haar vader heb ik nooit iets gehoord maar ik heb er ook nooit naar gevraagd.
"Hallo" zegt haar moeder lachend tegen me. Ik voel mijn hoofd langzaam rood worden.
"Hey" zeg ik met een klein lachje. Nadat we hebben gegeten lopen we langzaam richting de trein. We hebben nog vijftien minuten dus kunnen we rustig aan doen.
"Bedankt" ik stop even.
"Bedankt dat ik mocht blijven slapen" ik hoop dat Aloeway ook in Dauntless blijft. Het is misschien egoïstish maar toch hoop ik het.
"Alstjeblieft" glimlacht ze. Ik merk dat we bij de treinstop zijn wanneer Aloeway stopt met lopen. De grond begint een beetje te schudden als teken dat de trein eraan komt. En inderdaad in minder dan een minuut zie ik hem om de hoek verschijnen. Ik tel tot tien en dan spring ik. Ik blijf een tiende van een seconde in de lucht hangen en zet daarna mijn voeten in de trein neer. Na heel lang geeft het nog steeds een kick.

"Sometimes the hardest thing and the right thing are the same."

Callum jones

Ik loop met mijn vader en moeder de trap op. Om mij heen lopen allemaal mensen van zelfverloochening. Iedereen heeft zich aangepast, iedereen loopt in het zelfde ritme. Als we door de deur lopen, houd mijn moeder samen met mijn vader de deur open voor iedereen. Ik loop zonder het te merken door. Bij het deel van zelfverloochening gaat iedereen zitten. Elk jaar heeft een factie de verantwoordelijkheid om de kiesceremonie voor te bereiden. Dit jaar is het candor.

Sorry voor dit stukje, maar moest nog wat regelen voor mijn kanaal maar wou wat schrijven dus daarom

I'm not a princess, I don't need saving. I'm a queen, I've got this shit handled.

Florene Hannah Jylle

Ik blijf bij de deur staan voordat we de zaal inlopen. Ik hoor wat boos gemompel achter me maar ik kan gewoon niet meer verder. Hij zit op de tweede rij, derde stoel van links. Ik voel iemand voorzichtig aan mijn hand trekken. Ik draai me om en Aloeway glimlacht bemoedigend naar me. Ik loop de zaal in zonder een blik op hem te werpen en ga op de achterste rij zitten. Helemaal rechts. Zo ver mogelijk bij hem uit de buurt, nu het nog kan.
"Ga allemaal zitten alsjeblieft" zegt een man uit Candor. En hij begint zijn toespraak die hij verplicht moet houden. Ik ga een beetje onderuitgezakt zitten en wacht.
"We beginnen bij Candor" zegt hij en ik ga op het puntje van mijn stoel zitten. Ik weet dat ik nier bij Candor kom, maar zou er niet een hele kleine kans kunnen zijn.
"Julie Claire Jingle" ik hoor geklap uit Candor en schreeuwende geluiden uit Amity. Ik schrik ervan, Amity hoort niet te schreeuwen.
"Aloeway Dawnse" ik verstijf en kijk naar het meisje naast me. Haar mond is stijf dicht en iedereen uit Dauntless staat op. Ik weet niet wat ik wil doen maar ik ren naar voren. Misschien hoop ik dat het een grap is. Iemand trekt me naar achter en ik merk aan zijn handen en aan de ruwheid van zijn handelingen dat het Eric is. Ik wordt op een stoel gedrukt en alles wordt wazig om me heen.
"Cecilia Liana Exta" een meisje uit Erudite. Er klinkt een waardig geklap uit Erudite. Maar zelf kijkt ze met verschrikte ogen naar haar toekomstige factie. Ik luister niet meer naar de lijst met namen die hij opnoemt. Ik luister naar mijn eigen hartslag die harder is dan normaal.

"Sometimes the hardest thing and the right thing are the same."

Aloeway dawnse

Ik loop voor Florene de zaal in. Dan merk ik dat ze niet door loopt. Ik draai mij om en trek voorzichtig aan haar hand. Bemoedigend kijk ik haar aan.
"Ga allemaal zitten alsjeblieft" zegt een man uit Candor. Ik zit wiebelend op mijn stoel, terwijl de man zijn verplichte toespraak houdt. "We beginnen bij Candor" zegt hij. Ik schiet overeind, gespannen wachtend op de uitslag. "Julie Claire Jingle" ik hoor geklap uit Candor en schreeuwende geluiden uit Amity. Ik kijk verbaasd naar Amity, waarom schreeuwen die? er speelt een glimlach om mijn mond, ergens is het wel grappig. 'Aloeway dawnse' ik voel mij lijkbleek worden. Dit kan niet, ik wil niet. Toch sta ik op, samen met de rest van Dauntless. Ik hoor voetstappen achter mij, en als ik mij omdraai zie ik dat Flore op een stoel wordt getrokken door Eric. Dan draai ik mij om en loop weer door. "Cecilia Liana Exta" een meisje uit Erudite. Er klinkt een waardig geklap uit Erudite. Ze kijkt verschrikt op. Ik sta achter mijn nieuwe factie, en kijk met tranen in mijn ogen naar Florene. Maar in mijn achterhoofd fluistert een stemmetje: Ze komt in Amity, waar ze veilig is

I'm not a princess, I don't need saving. I'm a queen, I've got this shit handled.

Florene Hannah Jylle

Wanneer de man de hele lijst heeft opgenoemd pakt hij een andere.
"Nu Amity" zegt hij. Dit is een factie waar ik nooit zou kunnen komen, ik ben niet aardig, vind gerechtigheid beter dan vrede. Ik vind het niet erg om te vechten om iets te bereiken.
"Evan Mehone" het is de Abnegationjongen die ik gisteren in de gangen tegenkwam. Hij staat op en lijkt blij te zijn.
"Blaine James Russer" een jongen uit Candor staat op en kijkt een beetje verschrikt om zich heen maar sluit zich daarna bij de rest aan.
"Florene Hannah Jylle" iedereen kijkt naar me. Dan pas besef ik dat het mijn naam was die net werd opgenoemd. Ik hoor geschreeuw.
"Onmogelijk.." fluistert Eric en hij pakt mijn arm vast.
"Laat. Me. Los!" ik ruk mijn arm los en wil verder lopen maar hij komt voor me staan.
"Je bent nog niet van me af, nog lang niet" maar op een rare manier voel ik me er niet bedreigd door. Ik loop langs het gangpad naar beneden helemaal naar de andere kant van de zaal. Ik werp een blik op Candor waar ik Aloeway zie staan en ze knikt. Een hele kleine beweging die toch zoveel uit kan maken. Een hele kleine beweging die niemand kan begrijpen en ik weet wat ze heeft gedaan. Dit mag niemand weten.
"Bedankt" fluister ik zo zacht dat ik het zelf niet eens hoor.

"Sometimes the hardest thing and the right thing are the same."

Rose Emely Jones.


'Amity' mijn uitslag, de factie waar ik in geplaatst ging worden. De vrouw had het gezegd, het was duidelijk. En nu nu kreeg ik de tijd om afscheid te nemen. Iets wat ik heel erg vind. Ik stompel wat door de gangen van de school, zoekend naar Suzanna. Na nog even rond dwalen heb ik haar gevonden. Ik loop naar haar toe en trek haar aan haar arm mee. 'En?' Ik kijk haar met belangstelling aan. 'Wat?'. 'Je uitslag.' mompel ik. Ze word rood, bijt op haar lip en zegt vervolgens 'Candor.. Jij?' 'Amity..' haar ogen schieten wijd open. 'Rose, ik ga je missen.' ik knik. 'Suuz ik jou ook.' ik werp een blik op de klok. 'We moeten gaan.' ze knikt en samen lopen we naar de zaal. Eenmaal binnen gaan we in het Candor vak zitten. Een man uit Candor begint te praten. 'Kan iedereen stil zijn? We beginnen met Candor.' hij pakt een lijst en begint 'Julie Claire Jingle.' ze kijkt verbaast maar loopt dan naar ons vak. En komen nog veel namen, maar het enige wat me opvalt is dat die van Suuz er niet tussen zit. 'Oke dan nu Amity.' hij pakt een nieuwe lijst en begint te lezen. 'Evan Mehone.' een jongen uit Abnegation staat op, en je kunt aan hem zien dat hij blij is. 'Blaine James Russer.' een jongen uit ons vak staat op en kijkt verschrikt om zich heen. Zo worden er nog meer namen genoemd. Maar de mijne zit er niet tussen.

[ bericht aangepast op 14 juni 2014 - 14:47 ]

Some infinities ar bigger than other. -John Green. [Redrosex -> Solise.

Aloeway dawnse

Als alle aspiranten zijn genoemd voor candor pakt de man een andere lijst. "Nu Amity" zegt hij. Ik kijk gespannen naar Florene. 'Evan Mehone' zegt de man. een jongen uit zelfverloochening staat op. 'Blaine James Russer" iemnad uit Candor. 'Florene Hannah Jylle' ik kijk nu gespannen toe. Als ik zie dat Eric haar arm pakt wil ik Florene helpen. Dan voel ik een hand op mijn schouder. Het is Callum, hij zit nu ook in candor. Hij geeft een hoofdknik richting Dauntless. Ik zie hoe Florene zich los rukt en door wil lopen, maar dat Eric haar de weg versperd. Hij fluistert iets, maar ze lijkt het niet belangrijk genoeg te vinden, en loopt langs hem heen. Ik zie hoe ze omlaag loopt en naar mij kijkt. Ik geef haar een knikje, ten teken dat ik daarvoor gezord heb, dat ze nu niet meer bij Eric is. Daarna geef ik een teken dat ze het nooit door mag vertellen. Ik zie dat ze wat mompelt. En er komt een kleine glimlach om mijn lippen. 'En nu eruditie' Zegt de man.

I'm not a princess, I don't need saving. I'm a queen, I've got this shit handled.