[200] Divergent RPG ||Speeltopic - Speeltopics

[ bericht aangepast op 28 juni 2014 - 19:56 ]

"Sometimes the hardest thing and the right thing are the same."

Katharina Rosanna Hale

Ik ga bij de andere mensen uit Amity zitten, ze zijn met elkaar aan het praten en ik heb het gevoel dat ik hier echt pas. dat ik dit voor de rest van mijn leven kan volhouden. Ik heb net mijn test gehad, en ik kom de uitslag morgen pas te weten. Maar ik denk, ik weet dat het Amity is. Ik maak een klein sprongetje van schrik wanneer Hannah naast me komt zitten, ze heeft zoals altijd een grote glimlach op haar gezicht.
"Hoi" zegt ze terwijl ze op de bank springt en zich op haar kont laat vallen. Ik probeer mijn lach in te houden, het lukt niet, maar het is zacht genoeg om het niet te horen. Maar hard genoeg om het prettig te vinden.
"Hey" zeg ik zacht. Ik pak de appel die voor me ligt op de tafel en neem er een grote hap uit. Ik kijk naar Julie die tegenover me komt zitten. Ze lijkt in paniek.
"Gaat het wel goed met je?" vraag ik uit beleefdheid ook al weet ik dat ze toch niet de waarheid zal spreken.
"Ja, hoor" zegt ze terwijl ze de muffin van mijn boord jat.
"Hé!" zeg ik en ik probeer hem terug te pakken alleen propt ze hem helemaal in haar mond en ik begin te lachen, zij begint ook te lachen en de muffin valt in stukjes uit haar mond. Ze begint nog harder te lachen maar ik weet dat die lach niet oprecht is.

"Sometimes the hardest thing and the right thing are the same."

aloeway dawnse

Ik zit ontspannen te wachten tot het serum, dat ik net gedronken heb, begint te werken. Als het langzaam zwart wordt, ga ik in de stoel liggen. 'Veel succes' fluistert de vrouw zacht. Dan wordt alles zwart.

Als ik wakker wordt is de kamer leeg, behalve ik en de stoel. Fijn, ik loop naar de deur en doe hem open. Dan sta ik in de kantine. Oke? dus.... zit ik in een nieuw gebouw? Ik loop de kantine in. Daar aan gekomen zie ik een tafel met twee manden. in beide manden ligt iets. Ik loop dichterbij om te kijken wat erin ligt. In de ene ligt een stuk kaas, in de andere ligt een mes. Ik frons mijn wenkbrauwen. 'juist ja' zeg ik. 'Kies' zegt een stem, ik schrik ervan. ' ey, even, waarom moet ik kiezen?' zeg ik. 'Kies!' zegt de stem. ' Maar een mes en een kaas? Wat moet ik ermee doen? iemand bevachten? Lekker eerlijk!' zeg ik koppig. 'Kies!' gilt de stem. ' oké, chill' zeg ik, terwijl ik allebei e manden pak. als ik dat doe verdwijnt de tafel. Daar sta ik dan. Met twee manden. Als ik gegrom hoor draai ik mij om. Daar staat een grote, zwarte, en vooral een grommende hond. Ik leg de kaas in de mand bij het mes en gooi de mand die nu leeg is naar de hond. Die stopt met grommen en kijkt naar de mand. 'Hier, heb je ook een stuk kaas' zeg ik, terwijl ik het stuk kaas gooi. dan verdwijnt alles en wordt het weer zwart.

Als ik wakker wordt kijk ik om mij heen. Ik zie de vrouw met een lijkbleek gezicht zitten. ' Je...je bent net als...als....' 'als wie?' vraag ik. ' Mijn dochter, mijn dode dochter' ' dode?' vraag ik. Ze kijkt om zich heen. ' Aloeway, je, je bent...anders' ' oké?? dat betekend?' vraag ik met opgetrokken wenkbrauwen. ' mensen die zoals jou zijn, die noemen we, divergent, alleen als je dood wilt moet je het door vertellen' 'maar wat is er met uw dochter?' vraag ik. ' Ze was, overgestapt, naar dauntless, ze deed het hartstikke goed, en toen werdt ze dood op de bodem van de kloof gevonden' Ik slik. ' Staat mij dat ook te wachten?' vraag ik verbijsterd. ' Alleen als je het doorverteld' zegt de vrouw. ' Je moet gaan, naar de kantine, anders worden er vragen gesteld' zegt de vrouw. ' en en mijn uitslag?' vraag ik. 'Die krijg je morgn' antwoord de vrouw voor ze de deur dichtdoet. Oke vaag. Ik loop terug naar de kantine. Daar aangekomen zie ik Florene. ' Het! Florene!' roep ik, terwijl ik op haar rug spring.

[ bericht aangepast op 12 juni 2014 - 16:28 ]

I'm not a princess, I don't need saving. I'm a queen, I've got this shit handled.

Florene Hannah Jylle

Ik hou mijn ogen nog even dicht omdat ik de waarheid niet onder ogen wil komen. De vrouw tikt zacht tegen mijn schouder aan. Ik sta op en loop richting de deur en ik voel de ogen van de vrouw in mijn rug prikken maar ze zegt niets. Ze verbaast zich er natuurlijk over dat ik niet vraag in welke factie ik terecht kom. Maar ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik het niet weet. Natuurlijk kom ik in Dauntless. Ik open de deur en loop richting de kantine. Ik blijf maar een beetje hulpeloos staan. Ik schrik van iemand die op mijn rug springt en ik werp diegene tegen de grond aan. Ik hoor een harde knal gevolgd door geschrokken geluiden. Dan pas zie ik dat het Aloeway is. De witte grond om haar hoofd heen wordt langzaam rood. Ze opent haar ogen niet meer. Ik hoor iemand roepen dat er een dokter gehaald moet worden. Ik voel armen aan me trekken maar ik kan me alleen maar concentreren op haar gesloten ogen.

"Sometimes the hardest thing and the right thing are the same."

Aloeway dawnse

Ik vlieg met een knal tegen de grond aan. Het zicht dat ik heb is wazig. Dan wordt het zwart. Ik zie helemaal niets, alleen maar geschreeuw van mensen om mij heen. Ik probeer mijn lichaam te bewegen, maar niks lukt. Na een paar verwoede pogingen lukt het om mijn ogen open te doen. ' Auw, dat deed pijn' zeg ik, terwijl ik mijn achterhoofd betast. Als ik rechtop gaat zitten, zie ik hoe Florene mee wordt getrokken. ' HE! laat haar los!' roep ik, terwijl ik pijnscheuten door mijn hoofd voel gaan. De twee personen die haar mee wouden trekken, laten haar wonderbaarlijk genoeg los. 'Meisje, doe rustig, je hebt een gat in je hoofd' hoor ik een zachte stem achter mij. Als ik mij omdraai zie ik dat het Callum is. ' Jaja, da..dat doe ik' antwoord ik zacht. ' Wat gebeurde er eigenlij? En hoelang ben ik buiten bewustzijn geweest?' Vraag ik. Er komt iemand binnen lopen. De dokter. Ik zie Florene rood van schaamte verderop staan. Ik steek mijn hand naar haar uit. ' Het, het komt wel goed joh' zeg ik. 'Ik heb wel ergere dingen meegemaakt' Ze knikt. Ik grijns. ' Alleen het bloed, das een beetje lastig uit mijn haar te halen, waarschijnlijk zie je over een maand nog steeds rood zitten, maar ja, wit is niet goed schoon te krijgen' grinnik ik.

I'm not a princess, I don't need saving. I'm a queen, I've got this shit handled.

Florene Hannah Jylle

Ik zie haar ogen een klein beetje bewegen en daarna opent ze ze. Ik slaak een zucht van verlichting. Ze gaat rechtop zitten.
"Auw, dat deed pijn" zegt ze terwijl ze met haar vingertoppen haar achterhoofd betast en een klein beetje in elkaar krimpt. Opeens pakken twee armen me vast op de plek waar Eric me vanochtend nog heeft geslagen. Ik bijt op mijn lip om niet in paniek te raken.
"Hé! Laat haar los" zegt ze met een van pijn vertrokken gezicht. Ze laten me met grote verbazing van mezelf gelijk los. Een jongen gaat achter haar zitten en ik zie zijn lippen bewegen alleen hoor ik zijn stem niet. Aloeway begint terug te praten en ik kijk verontschuldigend haar kant op.
"Hé, het komt wel goed joh" zegt ze wanneer ze me opmerkt. Maar ik weet dat het niet goed komt. Ik heb haar pijn gedaan net zoals híj me elke dag pijn doet.
"Ik heb wel ergere dingen meegemaakt" ik knik voorzichtig omdat ik het gevoel heb dat ik moet reageren.
"Alleen het bloed, das een beetje lastig uit mijn haar te halen, waarschijnlijk zie je over een maand nog steeds rood zitten, maar ja, wit is niet goed schoon te krijgen" ze glimlacht en ik doe met haar mee. Het voelt fijn om weer te lachen.

"Sometimes the hardest thing and the right thing are the same."

Aloeway dawnse

Ik loop zacht te lachen, maar als ik de verhaaste blikken van de mensen om mij heen zie krijg ik de slappe lach. Helaas gevolgd door een pijnscheut in mijn hoofd. ' Auw. Oke note to myself, niet lachen, tot mijn achterkant gerepareerd is' zeg ik, een kleine glimlach producerend. ' Wil je straks een ijsje halen?' vraag ik aan Florene. 'Als ik eerst even dat achterhoofd van je mag hechten' 'Kan het ook hier gebeuren? Ben te lui om te lopen' grinnik ik. ' Tuurlijk' zegt de dokter tot mijn verbazing. Na 5 minuten is mijn achterhoofd gehecht. 'Maar, om terug te komen op het onderwerp, wil je straks een ijsje halen?' vraag ik aan Florene. ' Euh...' zegt ze. 'Je bent me wel iets verschuldigd moppie' grijns ik, met een wijzende vinger op mijn achterhoofd. Als ik zie dat ze aarzelt ga ik als een idioot rondjes om haar heen lopen terwijl ik 'Alsjeblieft' zeg ik. ' En trouwens, ik wil ook wel eens weten hoe je die zwaai deed' zeg ik, terwijl ik mijn tong uitsteek. Ik ben ondertussen nog steeds als een gek rondjes om haar heen aan het lopen.


(damn, wat heb ik zin om te schrijven vandaag)

I'm not a princess, I don't need saving. I'm a queen, I've got this shit handled.

Florene Hannah Jylle

Aloeway loopt rondjes om me heen en smeekt me om samen een ijsje te gaan halen. Ik wil wel, ik wil het moment dat ik terug ga naar hem zo veel mogelijk uitstellen. Maar ik vraag me af of uitstellen het niet alleen maar erger maakt.
"Alstjeblieft" nu kijkt ze me oprecht aan. Misschien wil zei het moment ook wel uitstellen om naar huis te gaan, alleen zou ik niet weten met welke reden. Ik ken haar praktisch mijn hele leven en ik heb nooit gemerkt dat er iets met haar aan de hand was. Ookal heeft zij ook nooit gemerkt dat ik wordt geslagen door Eric. Dat hoop ik tenminste.
"Oke" zeg ik en haar ogen beginnen te schitteren.
"Yeah! Jij trakteert" in Dauntless is het heel gewoon om een ijsje te gaan halen, in andere facties zoals Abnegation is het genotzuchtig, slecht. De bel gaat.
"Ik heb factiegeschiedenis, jij ook toch?" Vraag ik terwijl ik check of ik mijn boeken bij me heb.
"Shit" ik heb ze niet bij me. Dat wordt weer een hele lange preek van mijn lerares. Mevrouw Weber. Ook wel bekend in Dauntless als het Hoofd. Omdat ze zo'n groot hoofd heeft.
"Wat is er?"
"Boeken vergeten" zeg ik.
"Yeeh dat wordt een korte les" grinnikt Aloeway

[ bericht aangepast op 13 juni 2014 - 13:41 ]

"Sometimes the hardest thing and the right thing are the same."

Callum Jones

Ik zie het meisje met de witte haren rondjes om degene lopen die haar net tegen de grond heeft gegooid. Ergens vindt ik het wel vreemd, want als je door iemand pijn hebt, doe je toch niet zo? Ik slik, zo denken is in strijd met de normen en waarden van zelfverloochening. Ik sta op en loop naar de kast met de schoonmaakspullen. Ik pak er een dweil en een emmer uit, die ik vol doe met warm water. Dan loop ik terug en maak de grond, met het bloed, schoon. Als ik daar weer mee klaar ben, ruim ik alles op en pak ik mijn boeken voor de volgende les. Ik loop langzaam richting de les factie geschiedenis. Ik hoor achter mij een stem die zegt dat ze haar boeken niet bij zich heeft. Ik loop alsnog door. In het lokaal van factie geschiedenis. Ik ga zitten, op een stoel ergens achteraan. Ik sla alles open en wacht tot mevrouw Weber binnen komt. Als laatste komen de twee meiden binnen van de kantine. Ik hoor hoe ze een lange preek van mevrouw Weber krijgen dat ze hun boeken niet moeten vergeten. Ze worden weggestuurd, want het is toch het laatste lesuur. Als de twee weg zijn, begint Mevrouw Weber.

I'm not a princess, I don't need saving. I'm a queen, I've got this shit handled.

Florene Hannah Jylle

Ik zie dat de jongen uit Abnegation, Callum heet hij volgens mij. Me argwanend aan kijkt, dat ben ik niet gewend van iemand uit Abnegation. Hij staat op en loopt richting een kast waar volgens mij schoonmaak spullen instaan. Dat ben ik dan weer wel gewend.
"Ik heb mijn boeken ook niet bij me..." Zegt Aloeway terwijl ze in haar tas graait.
"Ha! Karma" lach ik. Het is zo makkelijk om mijn zorgen te vergeten wanneer ik plezier heb, maar ik mag geen plezier hebben. Dan vind hij het alleen maar leuker om mijn leven te verzieken.
"Kom we moeten gaan, anders heeft ze twee redenen om ons weg te sturen" en ik trek aan haar arm. Factie geschiedenis is op de hoogste verdieping, naast de bibliotheek.
"Met de lift of de trap?" vraagt Aloeway.
"Je bent Dauntless wat denk je?" Lach ik en Aloeway loopt zuchtend richting de trap, ik moet toegeven dat ik zelf ook liever met de lift was gegaan. Wanneer we boven aan komen -te laat- begint mevrouw Weber ons een preek te geven.
"Nu je toch bezig bent, we hebben onze boeken niet bij ons" zegt Aloeway. Ik bijt op mijn lip om niet te gaan lachen wanneer haar grote hoofd helemaal rood wordt en ze met haar voet op de grond begint te stampen.
"Eruit!" Zegt ze terwijl ze ons richting de deur wilt sleuren alleen krijgt ze ons geen millimeter vooruit. Ik lach en begin naar de deur te slenteren en Aloeway volgt me.

"Sometimes the hardest thing and the right thing are the same."

Julian Evans

'Waarom is het zo'n heisa in de kantine?' vraag ik aan Katharina. 'Er was een Dauntless meisje met witte haren, die sprong bij een ander meisje op de rug, diegene schrok en wierp dat meisje tegen de grond, waardoor die bewusteloos viel en een gat in haar hoofd kreeg' antwoord ze. Ik knik begrijpend, terwijl ik met mijn hand over mijn litteken wrijf. Ik loop naar één van de ramen toe. Als ik daar een tijdje gezeten heb draai ik mij om. Ik zie nog net hoe een jongen de vloer heeft schoongemaakt en de spullen weer opbergt. Hij is uit zelfverloochening. Natuurlijk, alleen zelfverloochening zou dat doen. Ik rol met mijn ogen en pak mijn boeken uit mijn tas. Ik kijk wat ik voor het laatste uur heb. Weer factiegeschiedenis. Oke, leuk, denk ik. Ik grijns en loop naar het lokaal. Als ik daar kom zit dezelfde jongen uit zelfverloochening daar al. Die is snel. Ik plof ergens vooraan op een stoel. Waarom duurt het altijd zolang tot mevrouw Weber komt? Ik trommel ongeduldig met mijn vingers op de tafel. Als mevrouw over niet je boeken vergeten, stuurt ze die meisjes weg omdat het het laatste lesuur is. Ergens ben ik jaloers. Die meisjes mogen weg terwijl de rest nog een uur moet werken. Met een zucht sla ik mijn boek open op de pagina die mevrouw Weber aangeeft.

I'm not a princess, I don't need saving. I'm a queen, I've got this shit handled.

Aloeway dawnse

'Eruit!' zegt mevrouw Weber, terwijl haar grote hoofd groter lijkt te worden. Ik grijns, ze probeert ons richting de deur te sleuren, wat haar niet lukt. Florene lacht en slentert richting de deur. Ik zwaai nog even opgewekt naar de rest en volg Florene dan. 'Nou, nu we toch nooit meer terug komen in dit gebouw, zullen we een ijsje halen?' grijns ik, terwijl ik mijn arm door die van Florene steek. 'Ja hoor' zegt ze. 'Wie als eerste bij de trap is?' vraag ik. Voor ze antwoord kan geven, ben ik al aan het rennen. 'Eerste' grijns ik, als ik de trapleuning aantik. Als Florene weer bij mij is, slenter ik samen met haar naar beneden, terwijl ik grijnzend mevrouw Weber nadoe. 'Maar ook dat hoofd hé, lag het aan mij, of was het aan het groeien?' grijns ik. In de verte zie ik de trein aankomen. 'Wil je in Dauntless een ijsje halen, of hier in het centrum? Wel snel beslissen, anders duurt het nog een kwartier voor de volgende trein komt, want die er nu aankomt doet er nog 5 minuten over' zeg ik tegen Florene. Ik zie haar aarzelen. 'Wat is er?' vraag ik.

I'm not a princess, I don't need saving. I'm a queen, I've got this shit handled.

Florene Hannah Jylle

"Wat is er?" Vraagt Aloeway. Misschien hebben mensen je toch beter door dan je zelf denkt, vooral iemand als Aloeway. Als ik zou liegen zou ze me dan geloven? Natuurlijk zou ze me niet geloven, maar ze zou er waarschijnlijk wel begrip voor kunnen opbrengen als ik een deel van de waarheid vertel.
"Ben gewoon een beetje zenuwachtig voor morgen. We gaan wel in het centrum, daar hebben ze meer smaken" zeg ik.
"Wie er het eerste is" zeg ik en ik begin te rennen om haar terug te pakken. Wanneer we hijgend aankomen bij de ijssalon zie ik dat hij gesloten is.
"Dan maar in Dauntless" zegt ze.
"Wie het eerste bij de trein is" en ze begint weer te sprinten. Ik kijk haar lachend na en ga haar ook achterna.
"Je veter zit los" zeg ik tegen haar. Ze kijkt naar haar laarzen die helemaal geen veters hebben en ik ren haar voorbij.
"Dat is niet eerlijk!" Zegt ze.
"Het leven is niet eerlijk, maar je komt er wel overheen schatje!" Ik blaas haar een kushandje toe.

"Sometimes the hardest thing and the right thing are the same."

Aloeway dawnse

'Het leven is niet eerlijk, maar je komt er wel overheen schatje!' roept Florene, terwijl ze mij een kushandje toewerpt. 'Kreng' grijns ik, terwijl ik een sprint inzet. Langzaam loop ik op haar in. 'Haha gewonnen' grijns ik. 'En we zijn net op tijd, de trein komt eraan!' roep ik naar haar, terwijl ik in de richting van de trein wijs. 'Op 3! 1...2...3....!!!' roep ik, waarna ik met een gigantische sprong de trein induik. 'Al 16 jaar lang, maar nog steeds is het heerlijk om te doen' zeg ik, terwijl ik de handvaten vast pak die aan de zijkant van de trein hangen. Ik laat mezelf een stukje naar buiten hangen. Florene komt naast mij staan. 'Lekker windje?' grijns ik. 'Laatste halte, Dauntless hoofdkwatier!' roep ik, als ik het dak in zicht krijg. Ik ga weer naar binnen toe en neem een klein aanloopje. Tegenlijk springen ik en Florene de trein uit. Als ik het dak onder mij voel, maak ik een elegante koprol om de vaart die ik heb, kwijt te raken. 'Tadaa!' zeg ik, terwijl ik buig. Even kijk ik Florene aan, dan krijg ik de slappe lach. Ik veeg wat grind van mijn kleding en loop naar de rand van het dak, waar het gat is. 'Van onderen!' roep ik, terwijl ik spring. Even ben ik gewichtloos, dan val ik met een soort boing geluid in het net. Snel rol ik naar de rand en ga uit het net. Dat is snel genoeg. het duurt een paar seconden, dan valt ook Florene in het net. Ik steek mijn hand uit en trek haar uit het net aan haar arm. Ze trekt een pijnlijk gezicht. Even maar, dan heeft ze haar gezicht weer in de plooi. Ik trek vragend een wenkbrauw op.

I'm not a princess, I don't need saving. I'm a queen, I've got this shit handled.

Florene Hannah Jylle

Ik grijns wanneer ik terecht kom in het net. Aloeway en ik gaan altijd via het net, er is ook een trap maar we gaan via het net omdat we dat leuk vinden. Ze steekt haar hand uit en ik pak hem aan met mijn linkerarm en ik heb er meteen spijt van wanneer er een pijnscheut door mijn arm trekt. Aloeway trekt haar wenkbrauw op maar ik glimlach naar haar.
"Kom we moeten gaan" zeg ik en ik begin te rennen. Opeens zie ik hem staan en ik blijf stokstijf staan.

"Sometimes the hardest thing and the right thing are the same."

Aloeway dawnse

We beginnen te rennen. Als we Eric in het oog krijgen, blijft Florene stokstijf staan. 'Hoi Eric!' zeg ik, terwijl ik mijn hand opsteek. Hij knikt, maar blijft naar Florene kijken, met een blik die ik alleen kan omschrijven als walgelijk. Dan kijk ik naar Florene, en zie de doodsbange blik op haar gezicht. 'Eric? Weet jij of de ijszaak open is?' ik wil verder gaan, en zeggen over mijn hoofd maar dat lijkt mij niet zo verstandig. 'Want ik deed een weddenschap, en nu mag Florene mij trakteren op een ijsje' grijns ik. 'Ja hij is open, er zijn ook nieuwe smaken volgens mij'' zegt hij, terwijl hij mij aankijkt. Ik heb nooit mijn mening verborgen gehouden, waar door Eric mij niet de aardigste vindt. 'Oke, bedankt!' zeg ik, terwijl ik Florene mee sleur aan haar arm. 'Wat een vage oetlul' fluister ik tegen Florene, als wij buiten gehoor en zichtafstand zijn. Ze knikt alleen. 'Wat was er nou met je armen? Want ik zag op school, toen ze je meesleurden dat je er ook al last van had, en net ook' zeg ik, terwijl ik haar strak aan blijf kijken. Nu vindt ik het fijn dat ik ijsblauwe ogen heb, de meeste mensen vinden het eng, waardoor ze de waarheid vertellen. 'Euh...' zegt ze. 'Nou?' zeg ik.

I'm not a princess, I don't need saving. I'm a queen, I've got this shit handled.