[RPG] The Triwizard Tournament [Speeltopic] • OO1 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 27 mei 2014 - 21:47 ]

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Clarissa Morgag Stromgate. || Hogwarts || Ravenclaw

The Great Hall was voller dan normaal. Je zag allerlei verschillende mensen zitten. En dat vond ik leuk aan Hogwarts. Niemand was helemaal het zelfde. De meeste leerlingen van Beauxbatons zaten aan de Ravenclawtafel. En van Durmstrang zaten de meesten aan de Slytherintafel. Ik was echt de enigste van mijn familie die in Ravenclaw. De rest was allemaal Slytherin! Gelukkig werd ik niet zo behandeld als mijn iets jongere tweeling broer Shawn. Ik voelde gewoon hoe iemand naar me keek maar negeerde het. Er werd deze week wel vaker door die Fransen naar me gekeken. Niet zo gek met mijn bleke huid en bijna wit haar. In Frankrijk was er vast niemand zo als mij. Hier in Schotland trouwens ook. Maar ik was trots op mijn uiterlijk. ''Ehm, Hey. Heb jij je in geschreven voor het toernooi?'' vroeg een jongen me. Ik keek op en keek hem aan. Het was duidelijk te horen dat hij Frans was, maar zijn Engels vond ik redelijk goed. ''Ik heb me in geschreven ja, jij?'' antwoordde ik en vroeg ik. ''Oh ja, ik ben trouwens Clarissa Stormgate. En als je wilt mag je me Clary noemen.'' ik glimlachte lichtjes. Hij leek me wel aardig. En ik voor oordeelde mensen niet.

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Erin Line Felland

In een waas van stilte is de eerste week voorbijgevlogen. Het is inmiddels vrijdag, en ik heb nog niet echt veel contact gehad met mensen buiten Durmstrang. Het gewoonlijke sociale contact dus. Behalve misschien die ene keer dat een meisje uit Slytherin me raar bekeek en mompelend afsnauwde voor iets wat ik niet helemaal verstond. Maar daar heb ik me uiteindelijk niet al te veel van aangetrokken. Maar, vrijdag dus. Ik begeef me, net zoals alle andere leerlingen, richting de Grote Zaal waar zometeen de namen bekend gemaakt zullen worden. Een tinteling overspoelt mijn lichaam. Wat moet ik doen als ik gekozen ben? Zou ik het uberhaupt kunnen, laat staan overleven? Ik probeer de twijfel van me af te schudden en zoek nog een lege plek op de haast overbevolkte banken. Ik vermoed dat ze met magie langer gemaakt zijn, onmogelijk anders dat iedereen anders plaats zou hebben. "Ah, steikje," mompel ik in het Noors, wanneer ik nergens een ietwat afgelegen, geisoleerd plekje vind waar ik me in stilte kan terugtrekken. Dan schuif ik maar bij aan bij de dichtstbijstaande tafel, die van Slytherin.

[ bericht aangepast op 8 juni 2014 - 16:14 ]

But I still have this faith in the truth of my dreams.

[Hij had het tegen mijn personage ^^]

The monsters running wild inside of me. I'm faded

[Ah crap, helemaal verkeerd gelezen. Sorry!]

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Ashley Caroline Lestrange • Hogwarts • Slytherin
''D-dat is anders,'' mompelde hij, waardoor mijn irritatie erger werd. Ik rolde met mijn ogen en zuchtte diep.
''Natúúrlijk,'' gromde ik. Net toen ik weg wilde lopen, begon Caleb te praten.
''Ashley, niet weg gaan,'' prevelde hij, rustiger dan tevoren. ''Ik heb je net weer terug, alsjeblieft.'' Ik had verder ook niet echt de kans om weg te lopen, aangezien hij mijn hand vastpakte. Een aangenaam schokje ging door me heen en ik keek hem aan, nog steeds geërgerd. ''Het spijt me,'' mompelde hij. Het was duidelijk met tegenzin dus erg overtuigt was ik niet. ''Ik zal niet naar het schoolhoofd gaan.'' Ik vernauwde mijn ogen.
''Beter doe je dat niet, nee,'' siste ik. ''Ik heb geen zin in iemand die dingen voor mij beslist. Dat kan ik prima zelf.''

Felice Lily Scabior • Hogwarts • Slytherin
''Dit moeten we vaker doen,'' mompelde hij. Ik knikte en sloot mijn ogen even toen de kamer weer eens begon te draaien. ''Nu moet jij zeker ook nog?'' vroeg hij na een tijdje. Ik wendde mijn blik af toen hij mijn wang streelde - het was irritant. ''Kunnen we niet voor altijd dronken zijn? Dat is veel makkelijker.'' Ik grinnikte zachtjes. ''Je klinkt er niet erg enthousiast over,'' grinnikte ik, doelend op dat eerste. ''En dat klinkt goed. Voor altijd kan niet, maar het kan zeker vaker.'' Ik grijnsde even en opende mijn ogen weer om hem aan te kijken. Vervolgens dronk ik mijn tweede fles leeg en zuchtte ik zachtjes. Ik was ontzettend dronken en bedacht me dat het lang geleden was dat ik me zo licht in mijn hoofd voelde - zo zorgeloos. Het voelde goed.

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Serpen Acelin Parsel • Hogwarts • Slytherin
'Hm,' brom ik. Ik trek de deken over ons heen en sluit mijn ogen. Zonder er echt erg in te hebben kruip ik tegen haar aan. Mijn onderbewuste ik heeft er behoefte aan en op dit moment is de bewuste Serpen niet meer aansprakelijk. Ik doe moeite om mijn ogen open te houden. Plotseling slaat de vermoeidheid hard toe. Een lichte grijns is rond mijn lippen ontstaan en uiteindelijk hijs ik mezelf op mijn armen.
'Ik vind het zielig als ik jou niks terug geef,' prevel ik met een dubbele tong. Ik klim bovenop haar en zonder waarschuwing stoot ik ruw in haar. Ik druk mijn lippen op de hare en begin heen en weer te bewegen, alle vermoeidheid onderdrukkend.

Caleb Sean Parsel • Hogwarts • Slytherin
'Beter doe je dat niet, nee,' sist ze, ik krimp in elkaar, 'ik heb geen zin in iemand die dingen voor mij beslist. Dat kan ik prima zelf.' Ik kijk haar aan en bijt op mijn lip. 'Ik wil je gewoon beschermen,' prevel ik zachtjes, 'ik ben je al vaker bijna kwijt geraakt, ik zou het mezelf niet kunnen vergeven als er iets met je gebeurt.'
Ik pak haar hand wat steviger vast en trek haar zichter tegen me aan. Zachtjes streel ik haar wang. Een gepijnigde uitdrukking ontstaat op mijn gezicht als ik denk aan de dingen die er vorig jaar allemaal zijn gebeurt, ik slik en sla mijn ogen neer. Ik haat mezelf al om alles wat er is gebeurt met haar. Ik sluit mijn ogen en haal schokkerig adem. Jeez Caleb, get your shit together. Ik haal een hand door mijn adem en negeer alle herinneringen en open mijn ogen weer.

[Sorry voor de korte reacties ;cc]

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Ashley Caroline Lestrange • Hogwarts • Slytherin
''Ik wilde je gewoon beschermen,'' zei hij zachtjes, ''Ik ben je al vaker bijna kwijtgeraakt, ik zou het mezelf niet kunnen vergeven als er iets met je gebeurt.'' Ik zuchtte. ''Ten eerste, voor het geval je dat nog niet wist, ik kan prima voor mezelf zorgen. Ten tweede - áls er iets gebeurt, is dat niet jouw schuld. Dus je hoeft jezelf nergens voor te vergeven.'' Voordat ik verder kon met mijn preek, trok Caleb me tegen zich aan. Hij streelde zachtjes mijn wang en ik beet op mijn lip. Ik ben járenlang zelfstandig geweest dus het was voor mij ontzettend frustrerend om iemand te hebben die iets goed- of afkeurde. Ook kon het nooit iemand schelen of ik gewond zou raken of niet, dus het was... vreemd. Toch had ik liever mijn individualiteit, aangezien ik dat gewend was en dus veel fijner vond. Het was goed bedoelt, maar absoluut niks voor mij.
Uiteindelijk gaf ik toe en knuffelde ik Caleb zwakjes terug. Ik wilde geen ruzie, enkel een kleine opheldering.

Felice Lily Scabior • Hogwarts • Slytherin
Serpen trok de dekens over ons heen en ik merkte hoe hij tegen me aan kroop, waardoor ik zachtjes lachte. Ik gaapte ook even en sloot net als hem mijn ogen ook even - ik voelde wat naast me bewegen, maar ik schonk er niet veel aandacht aan. Nu ik met gesloten ogen lag, merkte ik dat ik ook behoorlijk moe was. Het was een drukke dag geweest.
''Ik vind het zielig als ik jou niks teruggeef,'' zei Serpen opeens. Lichtelijk verbaasd opende ik mijn ogen even en voordat ik iets kon zeggen, kroop hij bovenop me. Een luide, verraste kreun rolde over mijn lippen toen hij plotseling bij me naar binnen kwam en ik grijnsde even. Hij drukte zijn lippen op de mijne en ik kuste hem vurig terug, terwijl ik af en toe zacht tegen zijn lippen kreunde. Dat was onverwacht, maar zeker niet erg.

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Serpen Acelin Parsel • Hogwarts • Slytherin
Ik kijk haar grijnzend aan en moeheid is in één keer vergeten. Een zachte kreun rolt over mijn lippen en ik sluit mijn ogen. Zachtjes bijt ik in haar lip om toestemming te vragen. Ik voer het tempo op en begin luider te kreunen. Het kan me niks schelen of iemand in de buurt ons hoort, ze zijn het wel van ons gewend en als het goed is laten deze muren geen geluid door, maar dat heb ik nooit getest.
'Oh Felice,' kreun ik. Ik laat haar los en kijk haar aan. Ik voel mijn hoogtepunt naderen en luide kreunen rollen over mijn lippen terwijl ik snel op en neer beweeg.

Caleb Sean Parsel • Hogwarts • Slytherin
'Ten eerste, voor het geval je dat nog niet wist, ik kan prima voor mezelf zorgen. Ten tweede - áls er iets gebeurt, is dat niet jouw schuld. Dus je hoeft jezelf nergens voor te vergeven.'
'Het voelt alsof het mijn schuld is als jou iets overkomt,' mompel ik zachtjes. Ik leg mijn hoofd op haar schouder en sla mijn armen om haar middel heen.
'Zullen we wat gaan eten?' vraag ik aan haar. Ik druk een kusje op haar wang en glimlach zachtjes. Voordat ik antwoord krijg, trek ik haar al mee de grote zaal in en plof aan de lange Slytherin tafel.
'Dit betekend trouwens niet dat ik het goed vind dat je mee doet, maar ik zal mijn mond er maar over houden want ik krijg je toch niet op een ander idee.'

[Lol I'm sorry ik kan niet meer nadenken, prut stukjes]

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Pete James Mellark || Beauxbatons
''Ik heb me in geschreven ja, jij?'' antwoord het blonde meisje naar me.
"Ja, het leek me wel een uitdaging" zeg ik met een glimlach.
Dan stelt ze zichzelf voor als Clarissa Stormgate, maar ik mag haar wel Clary noemen. Ik grinnik.
"Oke, Clary, ik ben Pete Mellark. Maar noem me maar gewoon Pete" lach ik dan tegen haar. Dan word het ineens stil onder de leerlingen en het schoolhoofd staat bij de beker. De namen worden getrokken, voor zover ik kan horen is het niemand die ik ken, behalve de Beauxbatons studente dan. Allison vertegenwoordigt Beauxbatons dit jaar. Als de namen zijn verteld word het weer rumoerig.
"Zo te zien zijn wij niet de 'gelukkige' kampioenen" zeg ik dan tegen Clary.

Neomi Desiré Kjellberg || Durmstrang
Ik loop verveeld de Great Hall van Hogwarts binnen en kijk om me heen, ik zie nog niemand van Hogwarts waar ik de afgelopen dagen contact mee heb gehad. Dus ik besluit maar om aan de Slytherin tafel te gaan zitten, tot zover heb ik namelijk alleen nog maar met Gryffindors gepraat. Ik plof neer naast Erin, één van de weinige meiden op Durmstrang die ik nog wel kan luchten. We zijn niet echt beste vriendinnen maar ik kan wel een normaal gesprek met haar voeren. Er zijn zat meiden die niet ver kunnen, mogen of willen reizen voor een andere school dus gaan ze naar Durmstrang, terwijl de meesten de harde en strenge aanpak daar niet eens aan kunnen en al snel gillend over ge vloer gaan omdat hun nagel gebroken is of omdat hun haar niet meer goed zit.. Vréselijk.
"Dus, straks worden de namen om geroepen, spannend?" ik kijk haar vragend aan. Ik heb gezien dat ze haar naam in de beker heeft gedaan dus weet ik dat ze mee wil doen. Mij maakt het niet echt veel uit of ik mee doe of niet, het zou gaaf zijn een keer zoiets mee te maken maar ach, als ik niet mee doe heb ik nog altijd de kans gehad om deze leuke mensen hier op Hogwarts te ontmoeten. De Beauxbatons mensen hoef ik niks van te weten, daar heb ik mijn oordeel wel over liggen. Dat franse accent alleen al irriteert me enorm... maar goed, dat hoeven zij nog niet perse te weten.

Little do you know

Erin Line Felland

Ik kijk op wanneer een bekend persoon naast me plaatsneemt, en ik glimlach vriendelijk naar Neomi, een mede-Durmstrangstudente.
"Dus, straks worden de namen omgeroepen, spannend?"
Ik knik instemmend. "Ja, ik vind van wel, jij niet dan?" Ik weet niet absoluut zeker of zij zichzelf ook heeft opgegeven om deel te nemen aan het tornooi, maar het zou me niet verbazen. Haast iedereen van Durmstrang die meegereisd is, heeft zich opgegeven als kandidaat. Uiteraard is het een unieke ervaring, maar ik vraag me af of toch wel iedereen beseft waaraan ze begonnen zijn zodra hun naam verdween in de vlammen van de Beker.
"Ik denk dat het sowieso een zware strijd wordt, ongeacht welke namen er straks uitkomen."
En dat meen ik. In het begin dacht ik even dat het wel een makkie zou worden, als je op het eerste gezicht de studenten van Hogwarts en dan vooral die van Beauxbatons bekeek. Wij van Durmstrang zijn veel harder, sterker, lijkt het wel, maar uiteindelijk ben ik toch gaan beseffen dat we de tegenstanders niet mogen onderschatten. Het zou daarnaast ook een mooie ervaring en leuke kans zijn om nieuwe mensen te leren kennen, maar tot dusver nog geen succes.

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Wade Andon Frisk
Ik hoorde een knak afkomstig van mijn arm omhet moment dat ik mijn armen uitrekte en van het schip stapte. Een paar seconden lang nam ik het kasteel voor me in me op, het was groter dan durmstrang die vier verdiepingen telde, en vooral de omgeving om het kasteel was anders dan ik gewend was. Een groot bos sierde een groot stuk van het land en natuurlijk ook het meer waar nu onze boot zich in bevond. Samen met de rest van de studenten van durmstrang die mee zijn gekomen loop ik richting het kasteel, moeite om alles in me op te nemen doe ik niet; ik moest toh wat de toen hebben de rest van de dagen dat ik hier was. Na een tijdje kwamen we bij twee grote, houten deuren aan die -hoorde ik iemand zeggen- naar de grote zaal leide. Met een -naar mijn zin tevaak geoefende en overbodige entre kwamen we de zaal binnen, een grote zaal met 4 grote tafels die bijna van het begi tot het eind reikte, was het niet voor het iets hogere podium waar zich nog een tafel op bevond. Op het moment dat de rest een plek zoch om te zitten streek ik neer bij een tafel die groene decoratie had. De namen van de afdeligen wist ik, ik had echter geen idee welke bij welke kleur hoorde.

Don't be like the rest of them, darling

Austin Brobeney ~ Durmstrang

Stil loop ik achter mijn schoolgenoten aan naar de Grote Zaal. Het is vrijdag en vanavond zullen de kampioenen bekend gemaakt worden. Het hele gebeuren interesseert me eigenlijk niet zo veel, maar ik hoop wel dat er iemand van onze school zal worden gekozen dat niet zo'n watje is als de meesten op deze school, of, nog erger, zoals die van Beauxbatons.
We marcheren de Zaal binnen en ik ga weer aan de tafel zitten waar ik de rest van de week ook al heb gezeten; die met de rode vlag. De mensen vallen wel mee en ze kletsen je niet de oren van het hoofd. Als ik het goed heb begrepen zitten hier ook de "dappere" mensen, iets wat beter is dan de brave stuudjes aan de tafel naast ons met de blauwe vlag. De afdeling met het gele embleem zou heel geduldig en trouw zijn, iets wat ik wel mag, en afdeling groen is heel sluw en staan volgens mij bekend als de afdeling met de meeste "probleemjongeren". Alleen het woord "probleem" trekt me al aan en even vraag ik me af of ik niet beter daar kan gaan zitten, maar dan zie ik dat een van de weinige vrije plaatsen is naast het meisje dat me een paar dagen geleden de mond heeft weten te snoeren.
Ik zit hier wel goed.
Ik kijk even de tafel rond. Ik zit tegenover een redelijk lang meisje met lang blond haar. Aangezien de meeste pogingen van mij om sociaal te doen erin eindigden dat iedereen met elkaar zat te kwebbelen en ik alleen maar zat te denken hoe nutteloos de gesprekken waren doe ik geen moeite meer om haar te groeten.
Het volgende moment maant het schoolhoofd de leerlingen tot stilte en maakt hij de winnaars bekend. Ik ben het niet. Het is Wade. Ik knik goedkeurend. Het zou niet mijn eerste keuze zijn, maar Wade is wel oké. De andere namen zeggen mij vrij weinig en ik kijk naar het meisje tegenover me om haar reactie te peilen. Ik kijk haar vragend aan en als ze het niet begrijpt vraag ik: 'Wat vind jij van jullie kampioen?'

-

Neomi Desiré Kjellberg || Durmstrang
Erin knikt instemmend op mijn vraag, "Ja, ik vind van wel, jij niet dan?" vraagt ze mij dan.
Ik haal nonchalant mijn schouders op "Mwah, beetje, als ik gekozen word is het gaaf en zo niet is het jammer" lach ik "Ik heb iniedergeval al de kans gekregen hier te komen. Eens een keer wat anders dan Durmstrang. Gelukkig word dit toernooi niet op Beauxbatons gehouden" dat laatste zeg ik opgelucht. Ik denk dat ik nie mee gegaan was als het op Beauxbatons was, misschien ook wel om te zien hoe vreselijk meisjesachtig en sierlijk het daar allemaal is.. maar gelukkig zijn we daar nu niet.
"Ik denk dat het sowieso een zware strijd wordt, ongeacht welke namen er straks uitkomen." zegt Erin dan.
Ik knik "Denk ik ook, jaren hiervoor zijn er zelfs wel eens doden gevallen dus er kan van alles gebeuren dit jaar"

Denise Grace Parks || Hogwarts - Gryffindor
Een jongen van Durmstrang komt tegenover me zitten en ik neem rustig een slok van mijn pompoen sap, het is niet geweldig van smaak maar het is het beste wat er nu valt te krijgen. Het schoolhoofd maand ons tot stilte en iedereen zit vol spanning af te wachten welke namen er uit de beker komen. Als dan het moment komt dat de Hogwarts kampioen genoemd word sluit ik mijn ogen, de naam word genoemen en ik zucht opgelucht, niet ik maar een meisje uit Slytherin. De jongen tegenover mij kijkt me vragend aan waarna hij vraagt: 'Wat vind jij van jullie kampioen?'
Ik haal mijn schouders op "Slytherin, mag haar niet bepaald. Maar ondanks dat zal ze denk ik wel een goede kandidaat zijn" zeg ik simpel tegen de jongen.
"En jij? Wat vind je van jullie kampioen?" vraag ik hem dan op mijn beurt.

Little do you know

Austin Brobeney ~ Durmstrang

'Slytherin, mag haar niet bepaald. Maar ondanks dat zal ze denk ik wel een goede kandidaat zijn,' zegt ze terwijl ze haar schouders ophaalt. 'En jij? Wat vind je van jullie kampioen?'
Ik trek een wenkbrauw op. Let ze dan ook helemaal niet op? Dan haal ik mijn schouders op. 'Gaat wel. Hij is ten minste niet zo'n enorme softie, zoals een paar van jullie team blauw,' zeg ik en pak een beker met een oranje drankje erin. In een teug giet ik het mijn keel in, maar spuug het meteen weer terug in de beker als de smaak proef.
'Wat is dit voor troep?' vraag ik. Het is duidelijk geen sinaasappelsap. Snel pak ik een kan met iets erin dat veel op water lijkt. Ik houd de kan in het licht en kijk even goed naar de vloeistof. Ik kijk het meisje tegenover me vragend aan.
'Water?' vraag ik en houd de kan omhoog. Ik neem liever geen risico om met een of andere voedselvergiftiging op de ziekenboeg te belanden. Niet aan het begin van het jaar.

-

Denise Grace Parks || Hogwarts - Gryffindor
Hij trekt een wenkbrauw naar me op en ik voel mijn wangen lichtelijk rood worden, volgens mij heb ik iets gemist..
'Gaat wel. Hij is ten minste niet zo'n enorme softie, zoals een paar van jullie team blauw,' zegt hij dan waarna hij een beker Pompoensap pakt en het in één teug naar binnen gier, al snel spuugt hij alles terug in de beker en ik grinnik zacht als hij vraagt wat het voor troep is.
"Pompoen sap" verklaar ik grinnikend "En ons blauwe 'team' is Ravenclaw, tja ze zitten liever in de boeken dan in het veld" grinnik ik vervolgens.
Dan pakt de jongen een kan met water en houdt het onderzoekend in het licht waarna hij me vragend aan kijkt. Ik grinnik weer zacht als hij vraagt of het water is, hij vertrouwd ons drinken niet meer door de pompoen sap merk ik.
Ik knik glimlachend "Ja, dat is water. En tja, pompoen sap is niet het lekkerste maar na een tijdje wen je aan de smaak" lach ik dan met een onschuldige glimlach.

Little do you know