[RPG] The Triwizard Tournament [Speeltopic] • OO1 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 27 mei 2014 - 21:47 ]

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Lucka McKinnon// Durmstrang
Ik zocht naar een plekje waar ik kon zitten als ik ineens een plaatse zag die vrij was naast een meisje van de Beauxbatons. Leuk, overal was geen plek en precies daar was nog plek, maar goed ik liep naar de plek en haalde diep adem.
'Is het goed als ik hier kom zitten?' vroeg ik terwijl ik plaats nam naar het meisje. ik wist niet waarom ik dat zei, maar het was ten minste vriendelijk om te vragen of ik hier mag zitten. Ik zag ook dat er een jongen van de Beauxbatons hier zat en ik glimlachte enkel naar hem.
Ik was niet zoals de andere studenten van Durmstrang. Ik was beleeft om te vragen of ik er mocht zitten en als ze nee, zeiden dan zocht ik wel naar een andere plek, maar nu wist ik dat ik hier gewoon kon gaan zitten. 'Hoe is julie eerste indruk van deze school?' vroeg ik zonder eerst me voor te stellen. Ik bedacht me dat ik nu wel erg stom bezig was.
'Mijn naam is Lucka trouwens, Lucka McKinnon,' stelde ik me voor. Ik hoopte maar dat iemand hierop zou antwoorden.

Vampire + Servant = Servamp

Austin Brobeney ~ Durmstrang

'Hoi,' zegt de jongen vrolijk terug en vraagt wat ik van de school vind. Ik haal mijn schouders op. Veel heb ik nog niet gezien en ik ben er van overtuigd dat je eerst iets of iemand betr moet leren kennen voordat je er een echt oordeel over kan vellen. Dat geld althans voor de meesten. Op dat moment ploft Neomi naast me neer.
'En, Austin, wat vind je er van?' begint ze grinnikend. 'Ik hoop dat ik niks te maken hoef hebben met al die tuthola's van Beauxbatons. Maar goed, die zullen mij waarschijnlijk net zo vies aan kijken als ik hun zal aan kijken.'
Mijn mondhoeken krullen ietsje omhoog. Ik mag Neomi wel. Ze behoort tot de kleine groep meisjes die geen enorme (zoals zij het beschrijft) "tuthola's" zijn en enigszins probeert te begrijpen hoe een jongen denkt. Ik weet wel dat mijn manier van denken niet echt tot de standaard gedachtengangen hoort, maar toch is het fijn als er iemand probeert je te begrijpen. De meeste jongens hebben dat geduld en de interesse niet om te bedenken hoe hun medemens denkt. De meeste jongens die ik ken. Waarschijnlijk zijn er genoeg die eerst observeren en dan pas concluderen, maar in de kringen waar ik me bevind zijn alle meisjes met korte rokjes en een grote boezem de ideale vriendin en alle jongens die niet ieder meisje in hokjes probeert te proppen automatisch gay. Ik weet waar ik het over heb.
'Er zijn er waarschijnlijk genoeg die dat wel doen,' zeg ik en knik naar een groepje jongens aan de tafel naast ons dat ononderbroken naar de meisjes van Beauxbatons zitten te staren. Die zijn vast teleurgesteld dat ze niet in Frankrijk naar school gaan.

-

(Jezus wat gaat dit snel...)

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Neomi Desiré Kjellberg || Durmstrang
Als ik uitgepraat ben tegen Austin krullen zijn mondhoeken omhoog en ik grinnik zacht.
Een blondharig meisje voor mij begint te praten en al snel merk ik dat ze het tegen de jongen naast Austin heeft: "Ja, ik vind het ook echt gaaf, alleen het idee dat er zelfs doden zijn gevallen tijdens vorige Tournaments is wel een beetje beangstigend" en ze lacht wat nerveus. Kort werp ik een blik op het meisje, lange blonde haren met een lichte slag er in, haar ogen zijn helder grijs/blauw en in haar rechter oog zit een bruine hoek, iets wat ik zelf nog nooit eerder gezien heb bij iemand.. Ik negeer het meisje verder en kijk kort naar de jongen naast Austin. De combinatie van zijn helder blauwe ogen, zijn enorm zwarte haren en zijn wat blekere huid is gewoon opmerkelijk. Hij trekt mijn aandacht met zijn bijzondere uiterlijk.
''Er zijn er waarschijnlijk genoeg die dat wel doen," zegt Austin dan waarna hij naar een groepje jongens knikt dat ononderbroken naar de Beauxbatons meiden zit te staren. Ik rol met mijn ogen.
"als ik nu ga staan huppelen in een rokje, gaan ze dan ook naar mij staren en kwijlen?" vraag ik grappend met een sarcastische ondertoon. Er zal heel veel moeten gebeuren voor ik in een rokje zal lopen. Als één van mijn broers gaan trouwen en mij als bruidsmeisje of iets dergelijks in een jurk willen vind ik het prima, of een soort bal of zo, maar dat zal dan ook maar éénmalig zijn. En zo'n beetje iedereen die mij kent weet dat al lang.
Dan richt ik me op de jongen naast Austin en steek met een vriendelijke glimlach mijn hand naar hem uit voor Austin langs, ik ben dan wel geen meisje-meisje maar ik heb wel manieren geleerd als het gaat om kennismaken, de verdere regels van de Etiquette weet ik niet en die moet je me ook echt niet willen leren...
"Ik ben Neomi" stel ik mezelf glimlachend voor "Als je ook mijn achternaam wilt weten, dat is Kjellberg" vervolg ik grinnikend.
Ik kijk omhoog naar het plafond, waar ik Austin ook al met open mond naar had zien staren.
"Is dat plafond nu gewoon betoverd of is er echt geen plafond?" lach ik dan terwijl ik naar boven wijs en de jongen met de helder blauwe ogen en de raven zwarte haren vragend aan kijk "Ik heb nog nooit zoiets gezien" mompel ik dan met mijn ogen naar boven gericht.

Little do you know

Chanel Faye Dubois // Beauxbatons
Zodra ik zie hoe Tyler flirtend naar een paar meiden van Hogwarts knipoogt, verschijnt er een kleine grijns op mijn gezicht. Typisch Tyler, hoewel ik niet kon zeggen dat ik zelf, bij jongens, veel minder dan dat was. 'Al wat op het oog?' vroeg Tyler grijnzend, waarna ik mijn hoofd schudde. Op het moment had ik nog geen leuke jongens gezien, iets waar echt verandering in zou moeten komen als ik het hier een jaar lang uit wilde houden.
'Maar dat zal vast nog wel komen' vervolgde ik. Ik was pas net uitgesproken, toen ik een jongensstem hoorde vragen of hij hier kon komen zitten. Nadat ik me in de richting van de stem had gedraait zag ik een licht gespierde jongen met een stoer, hoekig gezicht en chocoladebruine haren. Zijn grote, grijze ogen zorgden ervoor dat hij toch ook iets schattigs had. Het totale plaatje maakte hem een erg aantrekkelijke jongen en zorgde ervoor dat er een glimlach op mijn gezicht verscheen. 'Natuurliek' antwoordde ik met mijn beste Engels toen ik door kreeg dat ik hem nog helemaal geen antwoord had gegeven.
'Iek viend de skool erk mooi' antwoordde ik toen de jongen naar mijn eerste indruk vroeg. Heel veel had ik nog niet van deze school gezien, dus een echt goede mening had ik nog niet.
Voor ik kon vragen wat de jongen van de school vond, begon hij alweer te praten.
'Iek ben Chanel' antwoordde ik 'Chanel Faye Dubois en dit is Tyler. Tyler Darcio Moreau'

Keep your head up, keep your heart strong

[Is er iets waar ik heen kan gaan? Dan heb ik iets om te schrijven]

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

-

[ bericht aangepast op 24 mei 2014 - 22:01 ]

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Noah Melchior Castellan || Zwadderich
Noah stond op en hing zijn tas over zijn schouder. Een paar mensen waren al verdwenen van tafel. De één om met zijn lief te gaan flikflooien, de ander omdat hij bijna in slaap viel. Dat laatste gold ook voor Noah en hij maakte aanstalten om weg te gaan, totdat hij iemand zag die interessanter was dan eenzaam en alleen op de leerlingenkamer te gaan zitten lezen voor het haardvuur. Eerst twijfelde hij, omdat ze de laatste keer slaande ruzie hadden gehad. Aan de andere kant was de gedachte aan dat moment heel erg vermakelijk.
"Annie Littleton," zei hij met een lichtelijke grijns op zijn gezicht. Ze zat schuin over hem en hij schoof een stukje op om op de bank tegenover haar neer te gaan zitten. Naast hem werden een paar Beauxbatons-meisjes weggejaagd door het verschrikkelijke gezicht van Rick, die de halve bank in beslag nam. De gehele Zwadderich tafel zag er verveeld uit, maar hij zag hoe één van de jongens met een blond meisje weg glipte. Hij had niet meer kunnen zien wie het was.
De leerlingen van Beauxbatons en Klamfels leken geheel op hun gemak in de Grote Zaal. Om de één of andere reden stoorde Noah zich hieraan. Alsof ze hier woonden, op die plek die hij al zeven jaar lang een thuis had mogen noemen.
Oh geweldig, werd hij weer nostalgisch.
Noahs blik was afgedwaald naar het einde van de tafel, maar hij richtte zich opnieuw op Annabeth en nam nog een koekje van één van de schalen die voor hem stond, die verveelde uitdrukking had opnieuw plaatsgenomen op zijn gezicht.

[Ik beloof je dat ze straks/morgen beter en langer zullen zijn. :c Sorry.]

[ bericht aangepast op 24 mei 2014 - 23:57 ]

help

[Fijn dat er even gereageerd word]

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

@Myle: dat soort besprekingen hoort in het praattopic.

help

Annabeth Lucianna Littleton ~ Slytherin
Uit verveling tikte ik een lichtelijk irritant deuntje op de tafel voor mijn neus. Ik kreeg enkele geïrriteerde blikken mijn kant op geworpen, ze mochten kijken wat ze wilden. Ik stopte toch niet voor hen. Mijn linker mondhoek trok een stukje omhoog, het gevoel was heerlijk dat mensen naast mij zich irriteerden aan het getik.
Een al te bekende stem liet mij opkijken en een pokerface sierde mijn gezicht. "Annie Littleton," kwam uit Noah zijn mond terwijl hij een plaats bemachtigde tegenover mij aan onze afdelingstafel. "Noahtje, wat gezellig!" zei ik met een quasi-enthousiaste stem waar een lichtelijk sarcastische ondertoon in lag.
Eerlijk gezegd stond ik niet bepaald op zijn aanwezigheid te wachten we hadden daarbij niet zo gek lang geleden knallende ruzie gehad. En helaas had ik onze discussie niet gewonnen, en ik wist haast wel zeker dat hij het er weer dik in ging wrijven. Ik sloeg mijn armen over elkaar heen en keek hem met opgetrokken wenkbrauwen aan. Ik begon random te grijnzen terwijl er wat van binnen begon te kriebelen, wat had ik een zin om iets van het eten voor ons op de tafel naar zijn hoofd te gooien. Dat zal wel ver onder mijn niveau zakken maar de jongen verdiende het.
Mijn handen pakte het tafelblad vast en zachtjes begon ik er weer een irritant deuntje op te tikken.

[Sorry voor dit slechte en korte stukje, ik ben dood en dood moe en ik kan niet bepaald helder nadenken.]

But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.

Praattopic OO2

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Tolkien schreef:
@Myle: dat soort besprekingen hoort in het praattopic.

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Myle schreef:
(...)
Hmm... volgens mij was die er an dagen niet he

help

Austin Brobeney ~ Durmstrang

'Als ik nu ga staan huppelen in een rokje, gaan ze dan ook naar mij staren en kwijlen?' vraagt Neomi sarcastisch. Waarschijnlijk zou dat inderdaad het geval zijn, maar ik houd mijn mond. Het is algemeen bekend dat Neomi nooit een rok of jurk vrijwillig aan zou raken en als ze er een aan zou trekken zou ze er waarschijnlijk zo'n moordlustig gezicht bij trekken dat iedereen zo ver mogelijk van haar weg zou willen blijven. Misschien is een rok aantrekken voor haar toch niet zo'n goed idee om op die manier aandacht te krijgen.
Ik merk dat ze zich over de tafel heenbuigt en de persoon naast me een hand geeft en zichzelf voorstelt. Daarna begint ze naar het plafond te staren. Ik begin de zaal nog verder rond te kijken, maar heel veel interessants gebeurt er niet. Het enige wat me irriteert is een constant getik dat van ergens achter me komt. Ik draai me om en zie dat een meisje aan de tafel naast ons een melodietje aan het tikken is op het tafelblad. Tegenover haar zit een jongen die er verveeld uitziet een koekje te eten.
'Hey,' zeg ik. 'Heb je niets beters te doen dan mensen irriteren met dat getik van je?' vraag ik chagrijnig.

(Dat zijn dus Annie en Noah)

[ bericht aangepast op 25 mei 2014 - 15:41 ]

-