[RPG] The Triwizard Tournament [Speeltopic] • OO1 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 27 mei 2014 - 21:47 ]

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Erin Line Felland

Neomi haalt haar schouders op. "Mwah, beetje, als ik gekozen word is het gaaf, en zo niet is het jammer. Ik heb in ieder geval al de kans gekregen hier te komen. Eens wat anders dan Durmstrang. Gelukkig wordt dit tornooi niet op Beauxbatons gehouden."
Ik weet het niet zeker, maar dat laatste klinkt een beetje opgelucht, en ergens begrijp ik haar wel. Frankrijk is ongetwijfeld zeer mooi, maar er hangt nogal een meisjesachtige sfeer rond Beauxbatons. Of dat zeggen de geruchten toch. En ik ben dan misschien wel een meisje, ergens ben ik blij dat mijn ouders me naar Durmstrang gedwongen hebben. Al zou het me wel meevallen omdat ik mijn familie minder zou zien, en dat vind ik absoluut niet erg.
Ik knik dus en kijk haar glimlachend aan wanneer ze verdergaat.
"Denk ik ook, jaren hiervoor zijn er zelfs wel eens doden gevallen, dus er kan vanalles gebeuren dit jaar."
Een beetje ongelovig zet ik grote ogen op. "Meen je dat?" Ik heb het wel al hier en daar eens gehoord, maar ik ging er altijd vanuit dat het gewoon roddels waren. Ze zullen toch zeker niet zulke erge dingen toestaan op scholen? Dat is toch veel te gevaarlijk? Ergens voel ik me nog meer geroepen om gekozen te worden, wetende dat mijn ouders gek zouden worden.
"Is alles dan zo gevaarlijk?" vraag ik vervolgens. Misschien had ik me beter moeten voorbereiden hierop. Ik besef dat wanneer ik gekozen word, de kans enorm klein is dat ik ook maar een enkele kans maak om de andere scholen te verslaan. Beauxbatons misschien wel, maar Hogwarts...
"Weet jij eigenlijk wie en hoeveel zich hebben opgegeven?" vraag ik nieuwsgierig. "En heb jij al met andere leerlingen gepraat? Mij lijken ze nogal asociaal, en normaal kan ik met iedereen overweg," zucht ik, toegevend dat het me een beetje zwaar valt dat ik nog niemand nieuw heb leren kennen.

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Neomi Desiré Kjellberg || Durmstrang
Erin haar ogen worden lichtelijk groot waarna ze me vraagt of ik het meen als ik haar vertel dat er wel eens doden gevallen zijn tijdens dit toernament. Ik knik.
"Is alles dan zo gevaarlijk?" vraagt ze vervolgens.
"Nou, een draken ei van een levensechte draak moeten stelen en al dat soort opdrachten.." begin ik nonchalant "Best gevaarlijk ja" grinnik ik dan.
"Weet jij eigenlijk wie en hoeveel zich hebben opgegeven?" vraagt Erin me dan nieuwsgierig.
"Heel durmstrang heeft zich volgens mij ingeschreven, een paar van beauxbatons -wat me niet verbaast aangezien het watjes zijn-, en een hoop van Hogwarts, ook lang niet iedereen maar wel redelijk veel" zeg ik met een lachje.
"En heb jij al met andere leerlingen gepraat? Mij lijken ze nogal asociaal, en normaal kan ik met iedereen overweg," Erin zucht.
"Oh, ik heb met veel Gryffindors gepraat ja. Gezellig volk. De slytherins, waar we nu dus zitten, zijn nogal moeilijk in het accepteren van nieuwelingen maar ze gaan er mee door. De rest heb ik niet echt mee gepraat. En met de meiden hier heb ik sowieso al amper een gesprek gevoerd, de meeste woorden die ik met ze gewisseld heb zijn 'kijk uit waar je loopt' of 'waar kan ik dat vinden?' Oh en ik heb ook een paar ruzies gehad met een stelletje tuthola's van Beauxbatons" zeg ik met een scheve grijns. Ik ben nogal een ster in ruzie maken met van die tuttige meiden die denken dat ze alles zijn, en ik vind het zo grappig om ruzie met ze te hebben.

Little do you know

Austin Brobeney ~ Durmstrang

'Pompoen sap,' zegt ze grinnikend. 'En ons blauwe 'team' is Ravenclaw, tja ze zitten liever in de boeken dan in het veld.'
'Wat jij wil,' mompel ik. Ik weet nu al dat ik die naam niet ga onthouden, dus ik ga het ook niet proberen.
'Ja, dat is water. En tja, pompoen sap is niet het lekkerste maar na een tijdje wen je aan de smaak,' zegt ze glimlachend. Ik vraag me af wat er te lachen valt. 'Als het zo vreselijk ranzig is, waarom in godsnaam drinken mensen het dan?' vraag ik en schenk mezelf wat water in. Als ze me voor de gek houd komt ze hier niet levend vandaan. Ik giet het water - dat ook echt water blijkt te zijn - mijn keel in en zet het met een bons op tafel. De smaak van het pompoen sap zit nog steeds in mijn mond, maar het is al een stuk minder dan hiervoor.

(Meh, kort.)

-

Annabeth Lucianna Littleton - Slytherin
"Dit wordt vast en zeker weer een geweldig jaar," zuchtte Noah duidelijk verveeld. Ik grinnikte zacht en stemde er mee in. Het koekje peuzelde ik verder op, hij was gevuld met chocolade het leverde een fantastische smaaksensatie in je mond na. "Ga je hier blijven saai doen aan tafel of wil je ergens anders heen?" Vroeg hij toen. Ik keek hem kort verontwaardigd aan door het eerste gedeelte van zijn vraag, omdat ik in een stille bui was hoefde ik niet direct saai te zijn.
Mijn blik vervaagde al snel naar een schuine grijns "Ik vind het prima -" Het laatste stukje van mijn chocolade koek at ik op en vervolgde mijn zin " - het is tenslotte net een kerkhof hier."
Noah stond op en glipte naar buiten, het was al laat en het werd dan ook niet goedgekeurd wat leerlingen zo laat nog buiten het kasteel ronddwaalden. Schouder ophalend liep ik de jongen achterna en versnelde mijn pas zodat ik naast hem liep.
In complete stilte liepen we over het terrein van Hogwarts, gelukkig was het nog niet erg donker buiten. Ik liet me via een boom naar beneden zakken en staarde kil naar de schemering in het water. De gemiddelde heks vond het magisch uitzicht, ik vond het eerlijk gezegd maar lelijk. Ik snapte ook niet de liefde voor zonsondergangen en dat soort shizzle. "Wat vind je van de Triwizard Champions?" Verliet vragend mijn mond terwijl ik de met groen gestreepte stropdas losser knoopte. Ik snapte na al die jaren nog steeds niet hoe mensen het een hele dag uit konden houden met dit ding om hun hals heen gebonden.

[Crappy shit, crappy shit, crappy shit. Dit is werkelijk om te huilen]

But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.

Erin Line Ferrand |Durmstrang

"Nou, een drakenei van een levensechte draak moeten stelen en al dat soort opdrachten... Best gevaarlijk, ja." Ik grinnik gezellig met haar mee.
"Daar heb je inderdaad gelijk in. Weet jij eigenlijk wie en hoeveel zich hebben opgegeven?"
"Heel Durmstrang heeft zich volgens mij ingeschreven, een paar van Beauxbatons -wat me niet verbaast, aangezien het watjes zijn- en een hoop van Hogwarts, ook lang niet iedereen maar wel redelijk veel."
Ik knik begrijpend. Dat zijn er best wel veel, wat de kans kleiner maakt dat ik gekozen zal worden. Wat ik na de voorbeelden die Neomi net opsomde niet zo heel erg vind.
"Oh, ik heb met veel Gryffindors gepraat, ja. Gezellig volk. De Slytherins, waar we nu dus zitten, zijn nogal moeilijk in het accepteren van nieuwelingen maar ze gaan ermee door. De rest heb ik niet echt mee gepraat. En met de meiden hier heb ik sowieso al amper een gesprek gevoerd, de meeste woorden die ik met ze gewissel heb, zijn 'kijk uit waar je loopt' of 'waar kan ik dat vinden?'. Oh, en ik heb ook een paar ruzies gehad met een stelletje tutholas van Beauxbatons."
Een vrolijke lach ontstnapt mijn mond, zonder dat ik het besef. Grinnikend kijk ik haar aan.
"Dat is inderdaad al iets meer dan dat ik ermee gepraat heb," geef ik heel eerlijk toe, "wat eigenlijk best wel jammer is, want ik vond het een leuke kans om mensen te leren kennen." Ik kijk even rond, en probeer in te schatten welk soort mensen er hier allemaal aan de Slytherintafel zitten. Ze lijken me iets fijner om mee om te gaan, dan alle anderen. Die roden ginder lijken me ook nog wel oke, maar ik zou het voorlopig nog niet weten. Tot nu toe is het me nog niet echt gelukt om een echt gesprek met iemand aan te knopen.
"Iedereen lijkt hier zo... ik weet niet... zelfvoldaan. Ik vind het haast eng om een gesprek met ze te beginnen."
Grinnikend kijk ik naar Neomi.

But I still have this faith in the truth of my dreams.

N O A H       M E L C H I O R       C A S T E L L A N • 18 • Z W A D D E R I C H
Anna grinnikte zachtjes, op een instemmende toon. Een paar minuten later stonden de twee buiten. Het was er best wel stil. Als ze betrapt zouden worden zouden ze waarschijnlijk een paar weken klusjes mogen doen, maar wat kon hen dat schelen... Ze waren geen idiote Griffoendors die al meteen argwaan kregen en zich ongerust voelden als één van hun afdelingsgenoten een bloedneus zou hebben. Om geheel onbekende redenen.
Noah had zijn handen in zijn zakken gestopt en liep een stukje verder, niet echt wetend waar hij precies heen wilde. Het was best fris. De wind streek door zijn bruine krullen. Hij keek bedachtzaam op wanneer Annabeth hem opnieuw een vraag stelde.
"Wat vind je van de Triwizard Champions?" zei ze. Ze trok haar stropdas wat losser. Noah trok een wenkbrauw op.
"Ik heb die van Klamfels en Beauxbatons nog niet eens gezien, maar dat met Ashley wordt vast en zeker een drama. Caleb kan nu al amper twee minuten bij haar uit de buurt blijven. Er gebeurt waarschijnlijk een verschrikkelijk drama waardoor hij nog maar eens haar prins op het witte paard zal gaan moeten spelen en tot held van de dag zal benoemd worden." Hij grinnikte even humorloos. "Volgens mij zijn ze nu al beiden doodsbang voor wat dit voor hun relatie zal betekenen," vervolgde hij spottend. Hij liet even zijn blik over Anna glijden en ging toen weer verder. "Wat vind jij dan? Jammer dat je er zelf niet bij zit?" Hij vond het hele toernooi al belachelijk, om eerlijk te zijn. Het was duidelijk dat degenen die vol triomf ongegeneerd hun naam in de vuurbeker gooiden, alleen maar zelf met de eer wilden opstrijken en wilden opscheppen. Het was dan ook zeer amusant om ze bezig te zien proberen de beker te winnen. Maar er heerste een vreemde onrust, al vanaf het moment dat Noah voet op Zweinsteingrond had gezet, dit jaar. Volgens hem ging het toch niet allemaal geheel volgens plan verlopen. Maar wanneer was er dan ooit al een 'normaal' jaar geweest op Zweinstein? Er gebeurde altijd wel wat.
Er gebeurden dingen. Het was geen geheim dat er mensen verdwenen. Noah was niet naïef. Hoe zeer ze het ook probeerden te verdoezelen, er zouden altijd mensen zijn die het zich herinnerden.

[Ik hoop dat je er wat mee bent. (:]

help

Caleb Sean Parsel • Hogwarts • Slytherin
'Ten eerste, voor het geval je dat nog niet wist, ik kan prima voor mezelf zorgen. Ten tweede - áls er iets gebeurt, is dat niet jouw schuld. Dus je hoeft jezelf nergens voor te vergeven.'
'Het voelt alsof het mijn schuld is als jou iets overkomt,' mompel ik zachtjes. Ik leg mijn hoofd op haar schouder en sla mijn armen om haar middel heen.
'Zullen we wat gaan eten?' vraag ik aan haar. Ik druk een kusje op haar wang en glimlach zachtjes. Voordat ik antwoord krijg, trek ik haar al mee de grote zaal in en plof aan de lange Slytherin tafel.
'Dit betekend trouwens niet dat ik het goed vind dat je mee doet, maar ik zal mijn mond er maar over houden want ik krijg je toch niet op een ander idee.'

[ bericht aangepast op 22 juni 2014 - 15:26 ]

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Caleb Sean Parsel • Hogwarts • Slytherin
Ik lach zachtjes en begin ook te eten. Even werp ik een blik om me heen, ik zie Serpen niet zitten en frons. Waar hangt hij nou weer uit? Echter zie ik Felice ook niet, wat al duidelijk maakt hoe ver het is. Hoogstwaarschijnlijk liggen ze ergens dronken te kloten met elkaar. Ik zucht diep en staar in gedachten voor me uit, terwijl ik mijn eten naar binnen werk.
'Blijf je vanavond bij mij slapen? Dit jaar mag ik in een speciale Prefect kamer slapen,' zeg ik tegen Ashley, ik glimlach naar haar en pak haar hand vast. 'Dat is beter dan in zo'n openbare slaapzaal, ik heb een hekel aan die dingen.'
Ik ga wat dichter tegen haar aan zitten en streel met een hand een plukje haar uit haar gezicht, 'wat denk je ervan, prinsesje?'

My fake plants died, because I did not pretend to water them.