[RPG] The Triwizard Tournament [Speeltopic] • OO1 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 27 mei 2014 - 21:47 ]

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Felice
De eerste klap kwam binnen en mijn adem stokte even. ''Ik wil je horen kreunen,'' prevelde hij schor. Ik beet op mijn lip en de tweede klap volgde. Ik kreunde zacht en greep de lakens vast. ''Geniet ervan.'' Ik grijnsde even en wachtte af. Meerdere klappen volgden en mijn kreunen vulden de ruimte.
Na een tijdje was hij klaar met de tiende en tot mijn verbazing legde hij me voorzichtig op het bed en kwam hij teder in me. Ik sloot genietend mijn ogen en liet mijn hoofd op mijn kussen rusten, terwijl ik zachtjes kreunde. Mijn heupen bewoog ik lichtjes mee op zijn ritme en net toen we lekker ons gangetje gingen, stopte hij en rolde hij ons om. Ik keek hem aan. ''Je hebt de controle.'' Zijn stem was zacht en hij streelde ondertussen mijn wang - verbaasd keek ik hem aan. Langzaam kroop er een grijns op mijn gezicht en zonder me er verder nog mee bezig te houden waarom hij zich overgaf, plaatste ik mijn lippen in zijn nek. Mijn hand dwaalde af naar zijn lid die ik vervolgens zachtjes streelde, terwijl mijn lippen steeds verder afdwaalden - over zijn sleutelbeenderen, borstkas, en uiteindelijk langs zijn buik. Mijn kusjes waren licht en af en toe liet ik plagend mijn tong langs zijn huid glijden, terwijl mijn hand nog altijd zijn werk deed.

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Serpen Acelin Parsel • Hogwarts • Slytherin
Zachtjes streelt ze mijn WHATEVER en een genietende kreun ontsnapt uit mijn mond. Haar lippen heeft ze in mijn nek geplaatst en steeds verder laat ze die zakken. Ik sluit mijn ogen en verstrengel mijn vingers met de lakens terwijl ik zachtjes kreun. Felice is geweldig hierin en dat weet ik maar al te goed. Ik grijns en kijk haar aan.
'Doe het,' prevel ik schor. Ik sluit mijn ogen weer en trek haar dichter naar me toe. Ik wil haar, nu meteen. Ik wil dat ze me verwend op de manier waar ze het beste in is. Zachtjes blijf ik kreunen van haar zachte aanrakingen.
Hier liggen we dan, beide stom dronken en compleet opgewonden. Als je erover na gaat denken is het idioot dat ik naar bed ga met mijn beste vriendin, maar wat deert het? Waarschijnlijk herinneren we ons hier morgen toch niks van en we hebben zo onze behoeften.

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

[MT]

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Vanessa Meghan Sunfield || Hogwarts || Ravenclaw

Na de speech van Dumbledore kwamen de leerlingen van Beauxbattons binnen, ik was dol op de meisjes hun pakjes, zo elegant en prachtig tegelijk. Toch vond ik het uniform van ons natuurlijk ook mooi. Daarna volgden de Durmstrang jongens en meiden. Nadat ook hun klaar waren keek ik achter me, naar Hufflepuf tafel. Ik keek of ik Nate misschien zag en ik keek stuk voor stuk naar de Hufflepuffers, totdat ik Nate zijn mooie gezicht zag en ik helemaal rood werd. Ik zwaaide en ik keek hem lief aan. Ik heb stiekem een oogje op Nate maar ik denk dat hij niet met me zou willen, wie wil er nu ook met een meisje dat gepest wordt? Niemand toch? 'Heey Nate!' riep ik, misschien iets te hard want andere Ravenclawers stoten me aan en zeiden ''Vanessa is op Nate, maar Nate niet op Vanessa!' Ik gromde en ik pakte de jongen bij zijn wijsvinger die ik langzaam omboog totdat hij ''genade!'' zei. Ik hoorde Nate grinniken en ik werd weer zo rood als een tomaat. Ik draaide me beschaamd op en schepte wat aardappelen op, schonk wat pompoensap in, en pakte een paar kippenpootjes. Ik begon haastig te eten, voordat we naar de slaapzalen zouden gaan wilde ik Nate nog even knuffelen.

[ bericht aangepast op 27 mei 2014 - 20:23 ]

''Cause I've got a jet black heart and there's a hurricane underneath it.''

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

[ bericht aangepast op 27 mei 2014 - 22:09 ]

That is a perfect copy of reality.

Nate Harry Frank Longbottom || Hogwarts || Hufflepuff

De speech van ons hoofd was afgelopen en als eerste kwam Beauxbattons binnen. En zo te zien had Jack die naast me zat er geen last van, net zoals ik. Die meiden waren knap, en hun uniform was ook niet verkeerd. Ik grijnsde bij de gedachte en pakte mijn glas pumpkin juice. Jack tikte me aan en wees naar Vanessa, een Ravenclaw meisje waar ik sinds mijn vijfde jaar een crush op had. ''Heey Nate!'' riep ze en ik begon weer te grijnzen. ''Hi Vanes!'' antwoorde ik, na ja riep ik, terug. Andere afdelings genoten van haar tikten haar aan en zeiden;''Vanessa is op Nate, maar Nate niet op Vanessa!'' Geërgerd rolde ik met mijn ogen. Waarom lieten mensen haar gewoon niet met rust? Vanessa pakte zijn wijsvinger en duwde die langzaam omhoog tot dat hij genade zei. Ik grinnikte en Vanessa werd rood. Jack stootte me weer aan en wiebelde met zijn wenkbrauw. Mijn hand balde ik tot een vuist en ik stootte hem zacht op de schouder. ''Wanneer neem je eens het goede moment?'' siste hij zachtjes. ''Waarom zou ik in Hemelsnaam...'' siste ik heel zacht terug. Hij draaide met zijn ogen en pakte een kippenpootje van mijn bord. Ik stond op en ging naast Vanessa zitten. Ik was redelijk populair en zij niet echt, dus misschien hielden die kinderen nu hun bek. ''Hoe was je vakantie?'' vroeg ik zacht aan haar. Fuck! Waarom werd ik altijd bij meiden die ik leuk vond verlegen!

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Ashley Caroline Lestrange • Hogwarts • Slytherin
''Hoe voel je je? Een beetje een leuke vakantie gehad? Waar was je eigenlijk? Ik kon je niet vinden in de trein en waarom duurde het zo lang?'' vroeg hij plotseling. Ik moest even lachen en zweeg om de vragen te verwerken. ''Sorry, ik heb je gewoon zo gemist. Serpen zegt dat ik een softie ben geworden door je, dat valt wel mee toch?'' Hij glimlachte scheef en een tinteling schoot door me heen toen hij mijn hand vastpakte.
''Ik voel me goed,'' prevelde ik. ''En jij?'' Ik speelde een beetje met zijn vingers voordat ik de volgende vragen beantwoordde. ''Ik was bij mijn ouders, meer keuze had ik niet echt. Zo geweldig was mijn vakantie dus niet,'' mompelde ik toen. Ik zuchtte zacht. Caleb wist dat het er bij mij thuis niet echt geweldig aan toe ging, aangezien hij me een keer moest beschermen voor mijn eigen vader. Ik schaamde me kapot. Ik sloeg mijn ogen neer bij de herinneringen. ''En ik zat in een coupe, dus volgens mij ben je hartstikke blind,'' zei ik toen met een grijns. ''En het duurde zo lang omdat ik mijn borstel zocht.'' Ik keek hem bloedserieus aan. ''Ik kon hem niet vinden, blijkbaar zat hij onderin mijn koffer.'' Ik was duidelijk geërgerd erdoor.
Ik drukte een kusje op zijn lippen. ''Hoe was jouw vakantie?'' vroeg ik zacht. De speech was te horen vanuit The Great Hall en vanavond werden de namen getrokken voor The Tournament, maar ik was veel te druk bezig met Caleb om daarbij te zijn. Ik hoorde alles toch wel. ''Oh, en je bent geen softie, hoor,'' grinnikte ik. Ik liet mijn hoofd op zijn borstkas rusten en zuchtte gelukkig toen ik zijn hartslag hoorde. Zijn hand hield ik nog steeds vast maar toen ik hoorde dat er namen werden genoemd, ging ik wat rechter zitten. Caleb en ik hadden ons beiden ingeschreven voor the Tournament, al was de kans redelijk klein dat we gekozen werden. Ik staarde naar de muur terwijl ik luisterde en mijn hart leek even stil te staan toen ik iets hoorde dat op mijn naam leek. ''H-hoorde jij dat ook?'' prevelde ik schor. Met grote ogen staarde ik Caleb aan.

Felice Lily Scabior • Hogwarts • Slytherin
''Doe het,'' hoorde ik hem schor prevelen. Ik keek hem even aan en onze blikken ontmoetten elkaar. Ik grijnsde.
''Wie bepaalt dat nu, Parsel?'' fluisterde ik uitdagend. Ik wist nu al dat hij er spijt van zal krijgen dat hij mij de controle heeft gegeven, want ik ging hem net zo hard terugpakken. Ik liet mijn hand er vanaf glijden en mijn vingertoppen streken langs zijn bovenbenen, door naar zijn lies, waar ik mijn hand liet rusten. Ik was een persoon van wraak, in alle opzichten. Ik plaatste nog steeds zachte kusjes op zijn lichaam en ik voelde zijn whatever/lid/idgaf tegen mijn buik aan, wat er voor zorgde dat mijn grijns wat breder werd. Mijn lippen bevonden zich inmiddels op zijn onderbuik en af en toe wierp ik een blik naar Serpen toe, vanonder mijn lange wimpers. Morgen zal hij vast alles vergeten zijn, maar ik wist dat mij dat niet zou gebeuren.

[ bericht aangepast op 27 mei 2014 - 22:44 ]

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Serpen Acelin Parsel • Hogwarts • Slytherin
'Wie bepaalt dat nu, Parsel?' fluistert ze uitdagend en ik weet gelijk dat ik de verkeerde keuze heb gemaakt door haar de overhand te geven. Ik kreun zachtjes bij haar zachte aanrakingen. Ik kijk haar grijnzend aan en neem nog een slok fire whiskey. Ik ben ondertussen al stom dronken en ik denk niet dat ik nog kan lopen. Langzaam sluit ik mijn ogen en laat ik me op gaan in het genot van haar aanrakingen. Ze is hier zo geweldig is en ze weet dan ook precies hoe ze me gek kan maken.
'Oh, Felice,' kreun ik schor. Ik verstrengel mijn vingers met haar haren en trek haar dichter tegen me aan, 'laat me me deze beslissing alsjeblieft niet betreuren.'

Caleb Sean Parsel • Hogwarts • Slytherin
'Ik voel me goed,' zegt ze, ik glimlach, 'en jij?' Ik kijk haar aan en druk een kusje op haar wang, 'ik ook, nu wel in ieder geval.'
Ze verteld over haar vakantie bij haar ouders en ik slik. 'Het spijt me voor je, ik zou willen dat ik er voor je kon zijn. Volgend jaar zorgen we dat we bij elkaar zijn tijdens de vakantie, ik beloof het je.'
Ik haal mijn schouders op als ze vraagt naar mijn vakantie, 'saai, vreselijk, eenzaam. Ik heb je enorm gemist en ik kon je niet vinden op de trein, onder andere doordat Serpen me constant vast hield. Hij wilde zijn plannen met me delen en zo,' mompel ik.
'Oh, en je bent geen softie, hoor,' grinnikt ze, mijn mondhoeken krullen omhoog en ik sla mijn armen stevig om haar heen, 'gelukkig maar.'
Op dat moment worden de namen in de Great Hall omgeroepen, zodra ik Ashley haar naam hoort zinkt mijn hart in mijn schoenen. Ik schiet abrupt overeind.
'H-hoorde jij dat ook?' Ik kijk haar aan en knik zwakjes.
'Daar gaat niks van inkomen Ashley! Ik laat jou niet mee doen aan een of ander spel waarbij je dood kan gaan. W-Waarom heb je me niet verteld dat je je hebt ingeschreven? Waarom heb je je überhaupt ingeschreven!?'
Ik kijk haar aan, 'Ash, wat als er iets met je gebeurt? Er vallen doden in het Tournament.'
Mijn ademhaling is versnelt en mijn brein maakt overuren. Ashley kan niet meedoen hieraan. Dat wordt haar dood en ik heb haar net weer terug. Daarnaast had ze het me moeten vertellen! Niet dat ik het dan goed gekeurd had, maar dan had ik er nog iets aan kunnen doen.
'Ik ga met het schoolhoofd praten,' mompel ik dan.

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Ashley Caroline Lestrange • Hogwarts • Slytherin
Plotseling schoot hij overeind. ''Daar gaat niks van inkomen Ashley! Ik laat jou niet mee doen aan een of ander spel waarbij je dood kan gaan. W-Waarom heb je me niet verteld dat je je hebt ingeschreven? Waarom heb je je überhaupt ingeschreven!?'' zei hij plotseling. De glimlach verdween van mijn gezicht en verbijsterd staarde ik hem aan. ''Wát?'' piepte ik zacht. ''Ik heb het niet verteld omdat ik daar de kans nog niet voor heb gehad. E-en waarom? De kans dat ik gekozen zou worden was toch klein en het lijkt me toevallig wel eens leuk,'' mompelde ik. Ik sloeg mijn ogen neer - ik vond het jammer dat hij niet blij voor me was.
''Ash, wat als er iets met je gebeurt? Er vallen doden in het tournament.'' Ik keek hem aan en rolde met mijn ogen.
''Goh, alsof ik dat nog niet wist. Maar ik ben wel wat slimmer dan dat, Caleb,'' gromde ik. Ik keek hem weer aan.
''Ik ga met het schoolhoofd praten,'' zei hij toen. Ik fronste en staarde hem ongelovig aan.
''Wát?!'' viel ik tegen hem uit. ''Néé, dat ga je niet doen. Wees ook eens een keer blij voor me. Je bent mijn vader niet, Caleb,'' siste ik. Ik stond op en keek hem met een blik aan dat het zo wel duidelijk moest zijn dat áls hij naar het schoolhoofd ging, hij de lul was. ''Heb vertrouwen in me.''

Felice Lily Scabior • Hogwarts • Slytherin
Toen hij mijn naam kreunde, grijnsde ik even. Mijn lippen kwamen aan bij zijn lid en ik drukte er een zacht kusje op terwijl ik hem speels aankeek. Ik voelde hoe hij zijn vingers met mijn haren verstrengelde en ik dichter tegen hem aan werd geduwd. ''Laat me deze beslissing alsjeblieft niet betreuren.'' Ik grijnsde breder.
''Maak je maar geen zorgen,'' fluisterde ik zacht. Langzaam en plagend nam ik hem in mijn mond, centimeter voor centimeter. Ik bleef hem aankijken om zijn reactie te peilen en begon te zuigen. Als ik mijn 'bedpartners' moest geloven, was dit één van mijn -velen- kwaliteiten.
Ik begon mijn hoofd met opvoerend tempo op- en neer bewegen.

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Caleb Sean Parsel • Hogwarts • Slytherin
'Wát?'' piept ze zacht. 'Ik heb het niet verteld omdat ik daar de kans nog niet voor heb gehad. E-en waarom? De kans dat ik gekozen zou worden was toch klein en het lijkt me toevallig wel eens leuk,' ik kijk haar aan. 'Ik vind het niet leuk dat je je leven riskeert!' stoot ik uit. Ik kijk haar aan, het is ondertussen duidelijk dat ze dit niet accepteert van me, net zo min als ik van haar.
'Wát?!'' valt ze tegen me uit. 'Néé, dat ga je niet doen. Wees ook eens een keer blij voor me. Je bent mijn vader niet, Caleb. Heb vertrouwen in me.' Ze gaat het niet leuk vinden als ik hier iets aan ga proberen te doen.
'Nee, ik ben je vriend! En ik geef om je, ik wil niét dat jij een of andere belachelijke opdracht gaat proberen te voltooien en ondertussen gewond raakt! Ik was blij voor je geweest als je de loterij had gewonnen of zo, maar dit? Stel je voor wat er allemaal kan gebeuren!? I-Ik moet hier wat aan doen Ashley en je gaat me niet tegen kunnen houden. Ik neem je plaats in,' opper ik. Ook al weet ik dat ik alles kan proberen, maar niks zal werken.

Serpen Acelin Parsel • Hogwarts • Slytherin
'Maak je geen zorgen,' fluistert ze zacht. Ik voel hoe ze haar lippen om mijn whatever sluit en hap naar adem. Ik kan me niet veel herinneren van onze vorige keren - meestal zijn we dronken als we dit doen - maar dit is één van de weinige dingen die ik me wel onthouden heb. Ze is zo geweldig hier in. Ik sluit genietend mijn ogen en al heel snel voel ik mijn hoogtepunt naderen. Al dit voorafgaande getreuzel heeft ervoor gezorgd dat ik mezelf niet meer in kan houden en al veel te snel kom ik luid kreunend klaar. Ik kijk haar hijgend aan en grijns. Misschien was het toch wel een goede keuze om haar de overhand te geven. Ik probeer op adem te komen en staar uitgeput naar het plafond.

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Ashley Caroline Lestrange • Hogwarts • Slytherin
''Nee, ik ben je vriend! En ik geef om je, ik wil niét dat jij een of andere belachelijke opdracht gaat proberen te voltooien en ondertussen gewond raakt! Ik was blij voor je geweest als je de loterij had gewonnen of zo, maar dit? Stel je voor wat er allemaal kan gebeuren!? I-Ik moet hier wat aan doen Ashley en je gaat me niet tegen kunnen houden. Ik neem je plaats in,'' ratelde hij. Woedend keek ik hem aan.
''Ik raak heus niet gewond en áls dat gebeurt, wat boeit het? Het geneest heus wel weer,'' gromde ik. ''En dat doe je niet. Loop niet zo te zeiken, ik weet zeker dat jij je ook ingeschreven hebt,'' siste ik. Ik wierp hem nog een furieuze blik en maakte aanstalten om The Great Hall in te lopen. Ik deed wat ik wilde; dit ging hij niet voor me beslissen. Hij kan mijn plek toch niet innemen zonder mijn toestemming, maar het feit dat hij dat wilde probéren vertelde mij al genoeg. Ik was ontzettend geïrriteerd nu.

Felice Lily Scabior • Hogwarts • Slytherin
Ik hoorde hem kreunen en naarmate ik sneller ging en harder zoog, werden ze luider. Uiteindelijk begon ik mijn hand er ook bij te gebruiken en het werd me al snel duidelijk dat zijn hoogtepunt naderde, waardoor ik alles wat sneller en harder deed.
Niet veel later voelde ik zijn goedje in mijn mond en moeiteloos slikte ik door - ik had er genoeg ervaring mee. Met een grijns keek Serpen me aan en speels likte ik mijn lippen af, terwijl ik langzaam op adem kwam. Ik pakte mijn fles dat naast het bed stond en nam een paar flinke slokken, ondanks dat ik al stomdronken was. Ik ging naast Serpen liggen - de grijns was nog steeds niet van mijn gezicht verdwenen.

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Noah Melchior Castellan || Zwadderich
"Oh wauw. Bedankt," zei Annabeth lichtelijk sarcastisch. "Alsof jij zo perfect bent?" Ze grijnsde even liefjes. Noah keek haar aan alsof ze wartaal uitsloeg. Het was niet alsof hij zelfs ook maar probeerde perfect te zijn. De jongen van Klamfels had zich al half omgedraaid.
"Ah, hij is ons nu al beu," mompelde Noah zachtjes, maar Annabeth sprak over hem heen.
"Nah, zoals je kan zien, heb ik niets beters te doen." Ze rolde even arrogant met haar ogen en liet ze daarna over de jongen glijden. "Als je het zo irritant vindt, dan ga je toch ergens anders zitten?" ging ze verder. Ze draaide zich terug richting Noah en viste een koekje uit de schaal. De jongen had zijn ogen nog steeds op de jongen van Klamfels gericht. Hij zag er lachwekkend uit, hoe hij daar verstomd stond. Maar blijkbaar waren Annabeth en Noah niet interessant genoeg, want hij draaide zich schouderophalend om en ging weer ergens anders zitten. Noah ving iets op van het onderwerp 'magisch plafond.'
"Dit wordt vast en zeker weer een geweldig jaar," zuchtte Noah verveeld. "Ga je hier blijven saai doen aan tafel of wil je ergens anders heen?" vroeg hij toen. De drukte begon hem wat te irriteren, maar hij had geen zin om naar de leerlingenkamer te gaan. "Ik ga in ieder geval een luchtje scheppen," voegde hij toe. Noah stond op en maakte aanstalten om naar buiten te gaan. Het was niet alsof ze zo laat nog buiten mochten, maar dit was Noah. Wat dacht je dan? Hij zat wel vaker buiten in het midden van de nacht. De nacht was nu eenmaal zijn element. Het was een heel stuk leuker om 's nachts in een valk te veranderen en even aan niets te denken. Jammer genoeg klonk dat een heel stuk minder aanlokkelijk sinds hij eens in slaap was gevallen in een boom en de volgende morgen eruit viel in zijn menselijke gedaante. Zijn rug voelde alweer stijf aan wanneer hij eraan dacht...

help

Serpen Acelin Parsel • Hogwarts • Slytherin
Ze gaat naast me zitten en ik kijk haar grijnzend aan.
'Dit moeten we vaker doen,' mompel ik met een dubbele tong. Ik neem een slok whiskey - waarvan ik de helft naast me giet - en zucht opgelucht. Dat had ik even nodig.
'Nu moet jij zeker ook nog?' vraag ik aan haar. Ik ben veel te lui om nog wat te doen, maar ze heeft het wel verdiend, dus voor Felice maak ik een uitzondering. Ik streel doelloos haar wang en sluit mijn ogen even.
'Kunnen we niet voor altijd dronken zijn? Dat is veel makkelijker.'

Caleb Sean Parsel • Hogwarts • Slytherin
'Ik raak heus niet gewond en áls dat gebeurt, wat boeit het? Het geneest heus wel weer,' gromt ze, 'en dat doe je niet. Loop niet zo te zeiken, ik weet zeker dat jij je ook ingeschreven hebt.' Ik kijk haar aan en haal mijn schouders op, 'd-dat is anders,' mompel ik. Ze maakt aanstalten om weg te lopen en ik bijt op mijn lip.
'Ashley, niet weg gaan,' prevel ik, veel rustiger, 'ik heb je net weer terug, alsjeblieft.'
Ik pak haar hand vast en kijk haar aan, 'het spijt me,' mompel ik dan met tegenzin. Ik wil nog steeds niet dat ze mee doet, maar ik wil al helemaal niet dat ze nu al weer weg loopt. We zijn pas net tien minuten bij elkaar en nu hebben we al ruzie. Zachtjes zucht ik en bijt op mijn lip.
'Ik zal niet naar het schoolhoofd gaan,' mompel ik.

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Pete James Mellark || Beauxbatons
Het is inmiddels vrijdag, de week is zo snel voor bij gegaan... Iedereen die wilde heeft zijn of haar naam in de beker gegooid, en ik was daar ook één van. Nu baant iedereen zich een weg naar de Great Hall, waar zo meteen de namen van de drie Champions bekend gemaakt worden. Ergens ben ik best wel zenuwachtig, het zou super zijn als ik mee mocht doen maar die kans is klein. Ik vraag me uberhaupt af hoe die beker de keuze maakt wie er een Champion word...
Ik ga zitten aan de Ravenclaw tafel, waar ik inmiddels elke dag aan gezeten heb tijdens het ontbijt. Ik heb niet met veel Ravenclawers gesproken, wel een paar, maar het meest bleef ik toch bij mijn klasgenoten. Bij mijn klasgenoten kan ik tenminste frans praten en hoef ik niet een halve minuut stil te zijn zoekend naar het juiste engelse woord waar ik dan even niet op kan komen.
Het opvallend blonde meisje zit tegenover me en ik bekijk haar kort. Ik heb nog niet één gesprek met haar gevoerd maar toch valt ze me steeds weer op. Ik heb nog nooit iemand gezien die zulk witblond haar en zo'n bleke huid heeft.
"Ehm, Hey. Heb jij je in geschreven voor het toernooi?" vraag ik dan aan het meisje, ik hoop dat mijn franse accent er niet voor zorgt dat het onverstaanbaar is wat ik allemaal zeg..

Little do you know