Scott Forest Day | Hogwarts, Gryffindor | Laatste jaar
Met een plof ging ik zitten aan de eettafel. Mijn gewaad stroopte ik op bij beide armen en mijn stropdas liet ik losjes om mijn nek hangen. Ik was nooit zo'n perfectionist geweest als het op mijn uiterlijk aankwam: meestal liet ik het gewoon zijn gangetje gaan. Ik keek eventjes vluchtig om mij heen, om te zien of ik al wat bekenden kon zien. Uiteraard zag ik wel wat mensen die ik kende -ik zat immers aan de tafel van mijn eigen afdeling- maar zocht meer iemand waarmee ik eventjes kon praten. Toen ik al snel merkte dat dat een vergeefse poging was, begon ik maar wat te fluiten en te drummen met mijn toverstok. Ik floot het liedje 'Four seasons in One day' van Crowded House, een liedje dat mijn zestienjarige broertje de hele vakantie door non-stop had lopen zingen, waardoor ik nu dus het volledige melodietje ervan kende. Ik hoorde iemand van Zwadderich nog 'Loner!' schreeuwen, waardoor er een grijns op mijn gezicht verscheen. Een normaal mens zou een opmerking van een Zwadderaar heel erg vinden, maar in de loop van de jaren ben ik het maar gaan accepteren dat ze nou eenmaal niet het vriendelijkste soort Heks of Tovenaar zijn dat hier op aarde rondloopt. Ik stop meteen met wat ik aan het doen was als het schoolhoofd aankondigt dat hij met zijn speech gaat beginnen. Niet dat ik erg oplet, want ik vind het vliegje aan de andere kant van de tafel veel te interessant. Hij babbelt iets over 'Speciale gasten', maar meer vang ik er dan ook niet van op. Totdat de deuren van de Grote Hal openvliegen. Een redelijk grote groep dames komt op een sierlijke manier de hal binnen, allemaal in dezelfde, blauwe pakjes. Ze doen een perfect ingestudeerde binnenkomst, die tot het einde van de hal helemaal goed gaat. Althans, zo zag het er dan uit. Ik zit met een normale uitdrukking naar ze te kijken, in tegenstelling tot veel van de andere jongens: het grootste gedeelte zit volledig weg te kwijnen. Ik daarentegen, heb nooit zo'n gigantische obsessie gehad met meisjes. Wel een paar keer leuk gevonden, maar niet tot over mijn oren verliefd ofzo. Ook zie ik dat er in de groep een paar jongens zijn, die er wel een beetje bekakt uitzien tussen al die meisjes. Een klein lachje verschijnt op mijn gezicht. 'En dan verwelkomen wij nu: Durmstrang!´ Groep nummer twee kwam binnen. Er was meteen een volledige switch in de sfeer: van de lieve, Franse dametjes (en een paar jongens) naar een soort militaire troep die binnenkwam. Een paar stevig gebouwde jongens baanden zich een weg door de grote hal heen, ook met een bepaalde routine. En alweer viel me hier op dat er ook een paar meisjes bij zaten, die hier en wat stoerdere houding hadden. Één meisje sprak me vooral erg aan: een meisje met lang, donkerbruin haar, loopt samen met de anderen door de grote hal heen. Misschien sprak ze me vooral aan omdat ik haar met haar ogen zag rollen naar de Beauxbatons meisjes, en dat vond ik wel humor hebben. Wanneer ook de tweede groep klaar was met hun binnenkomst, verspreidden de gasten zich over de tafels en begon iedereen vrolijk te babbelen met elkaar. Nou ja, niet iedereen dan. Een jongen van Durmstrang komt naast mij zitten, en ik voel dat hij me af en toe observeerd. Tegenover mij was inmiddels Denise gaan zitten, een meisje waarmee ik al een tijd mee bevriend ben. Ze kijkt me met een lieve glimlach aan, en begint dan met praten. 'Wat vind jij er van dat het Triwizard Tournament hier op Hogwarts gehouden word? Ik vind het best gaaf, misschien dat ik ook wel mijn naam in de Goblet of Fire doe.' Zegt ze grinnikend. Eerst moet het nog even tot mij doordringen... TriWizard Tournament? Is dat waar het schoolhoofd het de hele tijd over had? Wanneer ik me realiseer dat ik al een paar seconden naar Denise heb zitten staren zonder antwoord te geven, zeg ik 'Oh, ja! Echt supervet. Ik wil misschien ook wel meedoen, lijkt me wel grappig...' Zeg ik grijnzend. Voordat Denise ook maar de kans krijgt om antwoord te geven, mengt de jongen van Durmstrang zich door een soort brommende "Hallo" uit te spreken, maar dan met een erg vreemd accent. In topografie ben ik nooit goed geweest, dus ik heb geen idee waar hij vandaan komt. Met een brede glimlach zeg ik "Hoi" terug, en vraag hem dan vriendelijk of hij Hogwarts een leuke school vind. Dan zie ik dat het meisje, waar ik eerder ook al naar keek, naast de nogsteeds onbekende jongen van Durmstrang gaat zitten. 'En, Austin, wat vind je er van? Ik hoop dat ik niks te maken hoef te hebben met al die tuthola's van Beauxbatons, maar goed, die zullen mij waarschijnlijk net zo vies aankijken als ik hun zal aankijken.' Een glimlach verschijnt op haar gezicht, en trouwens ook op die van mij. Ik vind haar een erg apart typje, maar dat vind ik juist zo leuk. Om maar een gesprek te beginnen vraag ik ook aan haar of ze het een leuke school vind.
Don’t you dare look out your window darling, Everything’s on fire. - Taylor Swift.
]
]
