RPG Jonge ouders (speeltopic) - Speeltopics

Ideeëntopic: http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=161876
Rollentopic: http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=162482&page=1
Speeltopic: http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?%20tid=162593

Verhaallijn:
Gwendolynn en Tyler kregen op jonge leeftijd een zoontje, Aiden. Tyler besloot nog niet toe te zijn aan het vaderschap en ging weg bij Gwendolynn toen zij 4 maanden zwanger was. Gelukkig had ze Demi, haar stief-zusje en Milla en Vincent. Milla is haar beste vriendin, die kreeg destijds wat kreeg met Vincent. Via Vincent leerde Gwendolynn Tyler kennen.
Nu is Aiden 1 jaar en Milla en Vincent wonen samen. Ze zijn druk bezig met hun vervolgopleiding en lol maken. Maar wat als Milla zwanger blijkt? En begint het vaderschap Tyler dan toch te kriebelen?

Regels:
- Sluit niemand buiten
- Wees lief voor elkaar
- Probeer op elkaar te wachten met reageren
- Maak geen tijdsprong als de anderen daar nog niet aan toe zijn
- Jullie kunnen de rest zelf wel bedenken, hoop ik

---
Gwendolynn:

Zuchttent stap ik uit mijn kleine barrel. Ik sla de deur dicht en draai het op slot. Ik sjok met mijn tas onder mijn arm naar de voordeur. Het al ruim half 2 's nachts geweest, hoewel ik Demi beloofd had voor half 2 thuis te zijn, had Dennis weer eens bedacht dat we veel meer winst konden maken als we nog 'even' open bleven. 'Even' was al gauw een uur geworden. Gelukkig had ik wel een mooi momentje gevonden achter de bar, om haar gauw te app'en. Ik kon haar natuurlijk niet laten afwachten tot ik ooit eens thuis kwam.

Toen ik eenmaal de juiste sleutel had gevonden stak ik die in het sleutel gat en draaide hem om. Met een klik kwam de deur uit het slot en duwde ik die open.
"Ben thuis" zei ik zacht, in de hoop niemand te wekken. In de huiskamer brandde nog licht, maar verder was het pikken donker in huis. Ik legde mijn tas weg en liep op het licht af. Op de bank lag Demi te slapen onder een fleece deken. Het licht kwam van de tv, waar van het geluid hooguit op 10 stond.
Zachtjes liep ik naar haar toe en schudde zachtjes haar schouder.
"Deem, Deem wakker worden. Ga lekker naar boven" aangezien Demi vaak voor me op Aiden paste, tot diep in de nacht, had ik een logeerbed geregeld. Dat was veel makkelijker en ook vaak gezellig. Daarbij gebruikte ze het ook weleens als onze ouders weer eens ruzie hadden.
"Deem, kom. "

Eenmaal in mijn eigen bed slaakte ik een diepe zucht. Ik was kapot en het enige wat mijn lichaam wilde, was slapen. Desondanks gaven mijn hersens mij geen kans. Ze bleven maar ratelen.
Was hij het dan toch? Nee, dat kon gewoon niet. Maar hij leek precies op hem! Het was best donker in het café. Je was moe. Over werkt. Dan zie je wel vaker van die dingen.
Mijn gedachten sloegen op hol. Ik had Tyler gezien in het café, of tenminste, dat dacht ik. Het was van ver af. Het was slecht een flits, toen ik wilde kijken of hij het echt was, was hij al weg.
Misschien wilde ik wel dat hij terug was.
Nee! Nee, dat nooit. Tyler kon oprotten, lekker weg blijven ook. Toen niet, dan nu ook niet.
Kwaad op mijn eigen gedachtes draaide ik me op mijn zij en viel in een onrustige slaap.

[ bericht aangepast op 16 mei 2014 - 18:45 ]

Gwendolynn:

Kreunend draaide ik me om en keek op mijn wekker. 03:17 lichtte er op in de duisternis. Wie de fack belt er nu nog aan? Was Aiden een keer stil, werd er aangebeld.
Zuchttend sloeg ik het dekbed van me af en liep ik mijn japon naar beneden.
"Ja ja" moppelde ik geïrriteerd toen de deurbel weer ging.
Ik haalde de haken van de deur. De deur ging open. Minn ogen konden zich niet geloven! Tyler. Tyler stond voor mijn deur! Na ruim anderhalf jaar niks van hem gehoord te hebben, stond hij dan nu voor mijn deur.
Had ik hem dan toch in het café gezien? Had hij mij gezien? Hoe wist hij mijn adres?
Terwijl dit alles door mijn hoofd spookte kon ik maar een ding uit brengen.
"Tyler..."
Hij zag er goed uit moest ik toegeven. Volwassenheid stond hem goed al vroeg ik me af of hij ook echt volwassen was geworden.
vroeger was hij dat te minste niet. Via een lullig telefoontje had hij me gezegd dit niet aan te kunnen. GVD hij was 19, ik nog 18. Mijn ouders waren furieus geweest op me. Mijn steun en toeverlaat liet me in de steek. Mijn eerste liefde. Liet me in de steek toen het moeilijk werd.
woede begon mijn lichaam over te nemen. Ik was zo boos op deze jongen. Deze man. De vader van mijn kind.
"Wat moet je" siste ik kwaas.
"Rot op! Ik hoef jou niet te spreken, nooit meer" ik voelde mijn lichaam trillrn. Mijn nagels stonden in mijn handpalmen, zo hard als ik ze dicht kneep.
" Jij vieze, gore... je liet me gvd in de steek. Wat denk je hier te komen doen?!"
Een deel van mijn lichaam wilde de deur dicht slaan een ander deel wilde het weten. Wilde hij dan toch zijn zoon? Had hij elke dag aan ons gedacht? Nee vast niet. Maar toch wilde ik het weten!

Tyler

Ik stop mijn handen ondertussen in mijn zakken en kijk naar de grond. Ik kijk pas op als ik de deur open hoor gaan en kijk dan recht in het gezicht van Gwen. "Tyler.." brengt ze uit en ik kijk haar met een kleine glimlach aan. Ze was vrij weinig veranderd..
Ik wil net wat zeggen als de woede haar lichaam overneemt. Niet dat ik wat anders had verwacht.
"Wat moet je" sist ze en ik bijt kort op mijn lip. Wetend dat ze nog niet klaar is. "Rot op! Ik hoef jou niet te spreken, nooit meer" vervolgt ze en ik zie dat haar hele lichaam trilt. "Jij vieze, gore... je liet me gvd in de steek. Wat denk je hier te komen doen?!" Eindigt ze. Ik kijk kort om me heen en zucht kort. Daarna boren mijn groene ogen zich weer in de hare. "Ik...ehm...." mompel ik en z7cht verslagen. " Het spijt me gewoon oké? Van alles..." begin ik en kijk weg. "Ik was gewoon.... I don't know, bang.. Ik bedoel maar, ik kan nooit een goede vader zijn hoe hard ik het ook zou proberen..". Ik kijk haar weer aan en slik. "Ik mis je oké? Ik mis alles aan je en ik zou er alles aan doen om het te laten worden als vroeger.. Ik bedoel....Ik denk nog steeds aan je elke dag..". Ik zucht even diep.. Ik draai me half om maar kijk haar nog steeds aan. "Maar het heeft toch geen zin meer.. Je haat me, en je hebt alle recht daarvoor... Ik wou je dit gewoon laten weten.. eindig ik met een laatste kleine glimlach...

El Diablo.

Milla Ashley Morris

Nothing isn't better or worse than anything. Nothing is just nothing - Arya Stark

Gwendolynn

Verward keek hem aan. Wat wilde hij nou? Nou ja, ik wist wel wat hij wilde, dat had hij net gezegd. Hij wilde mij terug.
Ik beet zacht op mijn lip. Iets in mij voelde zich gelukkig met deze worden, maar toen hoorde ik pas écht zijn woorden: "Ik mis je" " ik denk elke dag aan je"
Hij dacht aan mij, maar niet aan ons. Hij had nog geen woord gerept over Aiden. Ik had hem nooit ingelicht over Aiden, hij had waarschijnlijk wel van Vincent gehoord dat hij een zoon had gekregen, maar van mij niks.
"Wat denk je nou Tyler? Laat ik om half 4 's nacht Gwen eens op zoeken om haar te vertelle dat ik haar mist, dat ik elke dag aan haar denk maar dat ik nog steeds niets om mijn zoon geef, het is toch niet alsof Gwen net tot half 2 heeft gewerkt, straks om 5 uur een huilend kind moet troosten en verschonen en om 7 uur er uit moet omdat de dreumes uitgeslapen is." Ik ademde diep in en uit. Tranen brandden in mijn ogen.
"GVD Tyler. Je brak mijn hart, je liet me in de steek met ons kind. MIJN zoon groeit op zonder vader. MIJN zoon zal binnenkort vragen naar zijn vader, wat moet ik hem gaan vertellen? " Tranen liepen over mijn wangen die ik ruw wegveegde.
Mijn trilde van woede en verdriet. Ik kon niks meer uitbrengen, bang dat mijn stem me in de steek liet.
De koude nachtlucht maakte kippenvel op mijn blote armen en benen.
Ik keek afwachtend naar Tyler. Zijn groene ogen, zijn rechtte neus, zijn perfect gevormde lippen, zijn bruine haar en zijn kleine oren. Het deed me pijn om te zien hoe weinig Aiden op mij leek. Het was een exacte kopie van Tyler. Zelfs hun karakter kwam overeen. Aiden was altijd aan het struinen in huis. Hij kwam met grote schatten aan van onder de banken en kasten of uit de tuin.
Ik wreef met mijn handen over mijn armen in een poging warm te worden en richtte mijn ogen even op de maan.
Ik hoopte met heel mijn hart dat deze jongen nu met zo'n verpletterend goed argument kwam dat ik hem terug in ons leven moesten laten.

[Ik maak even snel een post.]

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Demi Jackson.

''Ben thuis.'' hoorde ik vaagjes. Moe opende ik mijn ogen en Gwendolynn begon aan mijn schouder te schudden. ''Deem, Deem wakker worden. Ga lekker naar boven.'' zei ze. Blijkbaar was haar werk weer eens uitgelopen. ''Deem kom.'' zei ze. Langzaam stond ik op en liep naar de logeer kamer. Ik paste wel vaker op Aiden. Vooral als Gwen moest werken. Of ik ging hier heen als mijn moeder en haar vader weer eens ruzie hadden. Die mensen waren nog steeds bij elkaar, maar maakten alleen ruzie. De deur bel ging en ik hoorde hoe Gwen naar beneden liep. Stilletjes liep ik ook naar beneden en keek wie het was. Tyler, die vieze vuile klootzak. Ik luisterde eventjes naar hun woordwisseling en ging naast Gwen staan. ''Wat wil je Tyler?'' vroeg ik hem. Ja ik was boos op hem. Hij liet haar verdomme achter toen ze 4 maanden zwanger was, en haar vader liet haar ook zitten. Even als mijn moeder. Aiden leek precies op Tyler, ook qua innerlijk. Alleen was Aiden een schat van een kind en Tyler juist een zielig hoopje. ''Hoe durf jij je hier nog te vertonen?!'' siste ik. ''Klootzak.''

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Vincent ''Vinny'' Smiths

Everything is illuminated by the light of our past.

Milla ashley Morris

Nothing isn't better or worse than anything. Nothing is just nothing - Arya Stark

Tyler

Ik zag even de verwarde blik in haar ogen. "Wat denk je nou Tyler? Laat ik om half 4 's nacht Gwen eens op zoeken om haar te vertelle dat ik haar mist, dat ik elke dag aan haar denk maar dat ik nog steeds niets om mijn zoon geef, het is toch niet alsof Gwen net tot half 2 heeft gewerkt, straks om 5 uur een huilend kind moet troosten en verschonen en om 7 uur er uit moet omdat de dreumes uitgeslapen is." zegt ze dan toch en ik werp een blik op de grond. "GVD Tyler. Je brak mijn hart, je liet me in de steek met ons kind. MIJN zoon groeit op zonder vader. MIJN zoon zal binnenkort vragen naar zijn vader, wat moet ik hem gaan vertellen?" vervolgt ze en ik kijk toe hoe ze haar tranen weg veegt.
Ik wil net wat zeggen als Demi achter haar verschijnt. Oh dear.. Nu gaan we het krijgen. ''Wat wil je Tyler?'' vroeg ze aan me en ik kijk haar kort aan. ''Hoe durf jij je hier nog te vertonen?!'' siste ze. ''Klootzak.''. Ik slik even en kijk weer naar Gwen. 'Ik.... Je hebt gelijk...' mompel ik en ik bijt op de binnenkant van mijn wang. 'Ik wil je graag helpen, Gwen. Ik meen het, maar het is niet alsof jij dat gaat accepteren. Kom op zeg. Ik denk ook aan Aiden.. Ik weet wat voor leven ik heb weggegooid en ik heb er echt zoveel spijt van.. Domste wat ik in mijn leven heb gedaan. Maar zoals ik al zei... Het is al veel te laat hiervoor.. Ik kijk kort op mijn horloge en zucht. 'En qua tijd ook... Het enige wat ik wil zeggen is...' zeg ik. Ik vis een briefje met een telefoonnummer uit mijn zak en geef het aan haar. 'Bel me maar.. Als je ooit wat nodig hebt, maakt niet uit. Ook als je wat nodig hebt voor Aiden..' zeg ik iets zachter. Ik zucht zachtjes en schud mijn hoofd licht. 'Ik mis je Gwen.. Just remember that.' mompel ik en buig dan naar voren om kort een kus op haar wang te drukken. Ik kijk haar kort aan en draai me dan om om terug naar mijn eigen wijk te lopen...

El Diablo.

Vincent ''Vinny'' Smiths

[ bericht aangepast op 18 mei 2014 - 18:30 ]

Everything is illuminated by the light of our past.

Milla Ashley Morris

Nothing isn't better or worse than anything. Nothing is just nothing - Arya Stark

(Is het handig dat er een tijd sprong komt ? aangezien Tootles en ik al niet meer verder kunnen.
En misschien is het leuk als Milla iedereen uitnodigt voor een etentje ofzo?)

Nothing isn't better or worse than anything. Nothing is just nothing - Arya Stark

Gwendolynn

De volgende ochtend werd ik stipt 7 uur gewekt.
"Mamaaa" klonk het nog hoge stemmetje van Aiden over de overloop.
Ik stond op en sjokte naar Aidens kamer. Hij stond al recht in zijn ledikantje. Een grote glimlach kwam te voorschijn van achter zijn speen. Het enige wat mij nog uit bed kreeg elke ochtend. "lekker geslapen?" Vroeg ik terwijl ik hem uit bed tilde en kuste.
Ik legde hem op de comode en begon hem uit te kleden. Het was een vast ritueel geworden.
Ik deed hem in bad terwijl ik douchte, vervolgens kleedde ik hem en mezelf aan om daarna beneden te gaan ontbijten. Aiden kreeg zijn gebruikelijke boterham met pasta en ik besloot het te doen met beschuit. Rond half 9 waren we klaar en sliep demi nog steeds. Ik kon haar ook niet kwalijk nemen, ik sliep op haar leeftijd ook graag uit. Nog steeds, maar daar onthield deze kleine me van.
Ik zat met Aiden nog aan tafel. Hij dronk uit zijn fles terwijl ik het papiertje tussen mijn vingers rolde. Wat moest ik er mee doen? Weg gooien?
Ik beet op mijn lip. Demi kon me hier niet mee helpen, ze had een te grote hekel aan Tyler. Ik zocht een vel papier op en schreef gauw wat op: "even naar Mil en vinc, pakken wat je pakken wil X"
Ik pakte Aiden op en liep naar buiten.

Eenmaal bij het huide aangekomen drukte ik op de bel. Hrt duurde even maar er werd open gedaan. Blijkbaar had ze gewekt in hun ochtendritueel. Milla zag er brak uit. Vinc gewoon als iemand die net uit bed gerold was. Na de gebruikelijke koetjes en kalfjes praatjes dumpte ik Aiden bij Milla op schoot, wat ze ó zo vervelend vond en schonk voor mezelf koffie in.
Ik beet even op mijn lip toen ik ze me zag aankijken. Ze wisten het, ze waren mijn beste vrienden natuurlIkjk zagen ze het aan me als ik ergens mee zat.
"Tyler kwam vannacht langs" ik begon het uit te leggen en haalde toen het briefje te voorschijn.
"Ik weet niet wat ik er mee aan moet. Vinc ik weet dat jij nog met hem om gaat, alsjeblieft als mijn vriend, zeg eerlijk of ik dit kan geloven" ik keek hem strak aan. Hij was trouw aan zij vrienden dat wist ik, maar hopelijk dacht hij nu aan zijn 'neefje'.

Vincent ''Vinny'' Smiths
Nadat ik en Milla naar bed waren gegaan had Milla de hele boel uitgenodigd. Gwendolynn was er als eerste wat me niets verbaasde, de bel ging en na even hadden we open gedaan. We waren nog maar net wakker en dat was zeker te merken. Ik was aan tafel gaan zitten en had het gesprek meegeluisterd van de twee, ik was niet z'n ochtendmens. Mijn blik richtte ik op Gwendolynn die van stemming wisselde en voor dat we maar iets hoefde te vragen vertelde ze het al.
''Tyler kwam vannacht langs,'' zei ze en haalde het briefje met het nummer tevoorschijn waardoor ik even een hand door mijn haar haalde.
''Ik weet niet wat ik er mee aan moet. Vince, ik weet dat jij nog met hem om gaat, asjeblieft als mijn vriend, zeg eerlijk of ik dit kan geloven,'' vroeg ze terwijl haar blik strak op mij gericht was en ik slikte even. Meende ze dit nou? Mijn blik ging naar Milla en uit mijn zak haalde ik door de druk die op mij werd gezet een pakje sigaretten en stak er een op en inhaleerde diep. ''Gwen,'' zuchtte ik en ik pakte het briefje aan. ''Ik..'' Ik zocht weer de blik van Milla voor hulp, had zij niet Tyler ook uitgenodigd? Ik haatte de ruzie tussen die twee, ze konden elkaar amper aankijken zonder een paar scheldwoorden heen en weer te wisselen. Toch had ik niet verwacht dat Tyler langs zou gaan. ''Moeten we dit nu bespreken?'' Redde ik mezelf uit de situatie en ik schoof de stoel naar achter en blies de rook uit terwijl ik op de bank ging zitten waar ik gisteravond nog met Milla op had gelegen en moest me inhouden niet mijn seksuele frustraties naar haar te uiten.

Everything is illuminated by the light of our past.

Milla Ashley Morris


De bedoeling van de uitnodiging was maar voor rond de middag, maar zoals gewoonlijk kwam gwen al veel eerder. Niet dat ik dat een heel groot probleem vond. Al had ik liever wat langer in bed gebleven ondanks dat ik al weer wakker was. Snel gekleed en mijn haren gedaan werd de deur voor haar open gedaan. Aiden zat bij haar op de arm waardoor er een glimlach op mijn gezicht verscheen. Dat ventje kon je zo aan het lachen maken en het was een schat van een kindje. Als die tenminste niet een van zijn buien had. Maar he, dat had iedereen wel eens toch? Het duurde niet heel lang voor Aiden op mijn schoot werd gezet en meteen begon ik hem te knuffelen waarna ik hem zachtjes begon te kietelen. Dat lachje van hem was gewoon komish. Echter hield ik Gwen wel in de gaten aangezien ik gewoon aan voelde dat ze ergens mee zat. En zonder dat Vincent of ik ook maar iets hoefde te vragen kwam ze er al zelf mee. ''Tyler kwam vannacht langs,'' Wat verbaast keek ik naar Gwen, dat was niet iets dat ik had verwacht en al helemaal niet snachts. Ik luisterde naar het gesprek tussen Vincent en Gwen en haalde licht mijn schouders op toen hij naar me keek. Hoe konden wij nu beslissen of Tyler het echt meende. Ik had hem echter al een tijdje niet meer gezien maar dat kwam meer door mijn studie en mijn werk. En natuurlijk de kroeg bezoekjes. Waar langzamerhand toch echt een verandering in moest komen. Die hoofdpijn die ik elke ochtend had was verschrikkelijk en natuurlijk het feit dat ze niet altijd nuchter was als ik weer kwam. Wat moest Vincent eigenlijk wel niet van haar denken? Dat ik me dit nu pas begon af tevragen. Ik werd uit mijn gedachten gehaald zodra Vincent op de bank zat. Kort gingen mijn gedachten naar vannacht. Fuck ik had nog niet eens de bank schoon kunnen maken. Niet dat er iets geknoeid was. Dat hoopte ik in elk geval. Snel ging ik bij Vincent zitten nadat ik Aiden met wat speelgoed op de grond had gezet. Gewoon voor het geval dat. "Gwen? Tyler komt als goed is ook vandaag" bekende ik eerlijk. "En als hij het echt meent. Vind ik dat je het moet proberen. Ik bedoel Aiden mist wel zijn vader. Je kan proberen af te spreken met hem. Terwijl je met Aiden naar de speeltuin ofzo gaat. Zo kun je denk ik het beste zien of hij het echt meent" sprak ik aarzelend. Niet wetend of mijn woorden wel goed waren. Onder tussen legde ik mijn hand op vincents knie en ging ik wat meer tegen hem aan zitten.

Nothing isn't better or worse than anything. Nothing is just nothing - Arya Stark