RPG - Het instituut voor Bijzondere Gevallen - Speeltopics

Het verhaal begint zeven jaar na het begin van het eerste verhaal. Nadat ze het Instituut hebben verlaten, wonen Kato, Cordelia, Emily, Wyatt en Rodey op het eiland waar Kato is opgegroeid. Inmiddels hebben Cordelia en Emily een kind gebaard.
De vulkaan op het eiland Montserrat begint weer actief te worden. Uit angst dat hij gaat uitbarsten, verhuisd iedereen met de kindertjes naar Hawaii, plus enkelen van Kato's familieleden die dieper in het bos wonen en hem geloven. Omdat ze allemaal zo verschillend leven en de luxe van het Instituut gewend zijn, zijn ze altijd afhankelijk gebleven van de mensen aan het vaste land van de Verenigde Staten.
Op Hawaii blijkt een hele nederzetting te zijn van vreemde wezens die niet in de mensenwereld kunnen wonen en om welke reden dan ook, hebben besloten om niet bij hun soortgenoten te zijn. Er is maar een kleine groep van die wezens die hen durft te vertrouwen.Langzaam wennen ze aan het leven op Hawaï, maar later blijkt dat ook daar niet altijd alles veilig is.

Het dorpje

[ bericht aangepast op 11 april 2014 - 8:38 ]

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Ze grijnsde breed toen ze hem losliet. 'Ik ben heel blij dat ik hier ben met jou,' zei Javelin.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Dat is niet belangrijk op een feestje, Emily,' vond Wyatt, die zijn glas weer aan zijn lippen zette en het leegdronk. 'Daar is het een feest voor.'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

‘Niet dat ik er nou zoveel van weet, maar zelfs ík kan zien dat ze niet gelukkig is bij hem. Volgens mij had ze net zo lief dat ie dood was gegaan.’ Ze grijnsde even naar Rodey. ‘Ze is liever met jou, denk ik.’

Every villain is a hero in his own mind.

Qako knikte en wierp even een blik op zijn zusje. Hij hoopte dat alles goed ging , want hij zag Satyr niet meer bij haar staan. Misschien dat hij nog het een en ander moest regelen, dat kon hij ook niet weten. Hij had ook al gezien dat zijn broertje weg was gegaan met Cordelia en hij verwachtte niet dat die nog terug zouden komen. Ze hadden natuurlijk ook de kindjes.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Daar was hij zelf ook een beetje bang voor en wilde dat voorkomen. Zij hoorden niet bij elkaar en dat moesten ze bieden gewoon accepteren.
'Dat is niet echt de bedoeling,' mompelde hij. 'Het zou haar alleen maar meer pijn doen als ze zo dichtbij kwam, omdat ik niet eens weet of ik wel volledig voor haar kan gaan.'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Cordelia knikte. 'Ja, laten we maar terug gaan.' Ze bleef zijn hand vast houden. Zij vond het net zo fijn dat hij haar wat meer toe liet.
Meller was nog op en Kato en Cordelia bedankten haar voor haar hulp. Baiel had Maerle en het ei al opgehaald en dus hadden ze alleen hun eigen kleintjes om over te waken. Cordelia keek toe hoe Kato ze zorgzaam toe dekte en zachtjes hun kamertjes verliet. Cordelia ging op de bedrand zitten en legde haar handen even tegen haar slapen. Het duizelde haar een beetje. Ze schoof de bandjes van haar jurk weg, die direct langs haar slanke lichaam naar beneden viel, op de grond. Ze huiverde even toen ze het koud kreeg en kroop vlug onder de dekens, terwijl ze wachtte tot Kato zou komen.

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Venomis haalde onverschillig haar schouders om. 'Ach, wat doet geen pijn? Erg gelukkig is ze nu ook niet.'

Every villain is a hero in his own mind.

'Ja, maar ik kan haar niet in mijn leven toelaten als de helft van mijn gedachten bij jou zijn! Dan kan ze beter bij Baiel blijven.'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Je ziet er anders niet echt uit alsof je geniet van het feestje,' vond Emily. 'Wat is er aan de hand?'

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Wyatt snoof.
'Zou jij genieten als je Baiel met een ander zag zoenen?'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Emily wist even niet waar hij op doelde, maar wel op wie hij doelde. Hij wist niet met wie Athiabbe had gezoend, maar sloeg wel haar ogen neer omdat ze begreep dat het moeilijk voor Wyatt moest zijn. 'Ik snap dat het moeilijk is om het los te laten. Om Athi los te laten.'

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Venomis begon plotseling te lachen. 'Lieve Rodey, je bent toch niet verliefd op me, hè?'
Het was een onbekend voor begrip voor haar omdat ze het nooit ervaren had, maar ze kende het natuurlijk wel uit de verhalen van vroeger.

Every villain is a hero in his own mind.

Rodey die gewend was om vervelende dingen het hoofd te bieden, keek niet weg en staarde in haar ogen.
'Misschien wel,' antwoordde hij vaag en hij leunde wat naar voren om haar lippen te kussen. Hij wist dat ze het niet zou begrijpen, maar hij hoopte dat hij het haar zo zou leren. Zijn gevoelens voor haar waren verwarrend, want hij was zich er nog steeds van bewust dat ze een enorme dreiging vormde.Hij wist alleen dat hij dat ook wel aantrekkelijk vond en dat hij dat miste aan Emily, die altijd een soort ongeleid projectiel was en door het leven fladderde alsof het geen vast patroon kende en dat vond hij best ingewikkeld.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Hoe voel je je?' vroeg Kato, die stilletjes bij haar was gaan liggen en zijn armen om haar heen sloeg. Ze was behoorlijk warm en dat was hij niet van haar gewend, hoewel het wel prettig voelde. Hij drukte zijn gezicht in haar haren en sloot zijn ogen. De kinderen waren gelukkig stil.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Venomis wist niet wat ze zou moeten met het feit dat Rodey verliefd op haar was, maar het kon haar eigenlijk ook weinig schelen. Wat haar betrof zou er niets veranderen, behalve dat opnieuw iemand haar lippen aanraakte en ze een gevoel ervoer dat verre van vervelend was.
‘En nu?’ grinnikte Venomis toen hij haar lippen weer losliet.
Ze schaamde zich niet voor het feit dat ze geen idee had wat ervan haar verwacht werd. Rodey wist immers wie ze was en dat ze hiervoor nauwelijks vriendschap had gekend, laat staan dit…
Ze keek hem ondeugend aan, want alle nieuwigheid maakte het wel een beetje spannend. Als dat het juiste woord was…

Every villain is a hero in his own mind.