• 6 jongens, 6 meisjes en 1 villa op het partyeiland Ibiza. Dichtbij de mooiste stranden, de drukste clubs en het beste nachtleven ter wereld.

    Het SBS6 progamma ‘Young, Wild and Free’ wil een beter reality-programma maken dan er ooit op de Nederlandse, of zelfs de internationale, televisie is geweest. Van dit progamma verwachten ze meer drama, meer drank en meer romances. Tien jongeren worden uitgekozen om hieraan mee te doen. Ze worden gekozen omdat zij de definitie van ‘feesten’ goed begrijpen en zich écht gaan uitleven in de villa. Dit alles weten de jongeren van elkaar, iets wat ze echter niet weten is dat er ook een andere kant aan het verhaal zit. Een kant die het SBS6 programma alleen maar leuker maakt voor de kijkers, maar minder voor de jongeren. Iedereen heeft namelijk een geheim dat ze voor de anderen proberen te bewaren. Een geheim waar de kijker echter heel snel achter zal komen en zich misschien zelfs mee zal gaan bemoeien.



    De villa waarin deze jongeren mogen verblijven staat dicht bij het strand en lijkt net een paleis. Het heeft alles wat je maar zou kunnen wensen: sauna, bubbelbad, zwembad, enorme drank voorraad en slaapkamers die uitkijken op het prachtige strand van Ibiza.

    De taak van de jongeren is om voor zoveel mogelijk kijkcijfers te zorgen. Het maakt niet uit hoe, het maakt niet uit waar, als er maar veel drama bij komt kijken en de jongeren moeten helemaal los gaan.

    Maar aan deze heerlijke vakantie zit wel een nadeel. Alles wat ze doen wordt vastgelegd. In elke kamer –behalve in de badkamers- hangt een camera die elke minuut, elke seconde van de dag vastlegt en uitzend in heel Nederland. Iets wat de jongeren niet is verteld en is bedacht om het programma voor de kijkers nog leuker te maken, is dat het voor de kijkers zelfs mogelijk is om de jongeren bepaalde opdrachten te geven die ze moeten volbrengen. Opdrachten die de ene keer nog erger zijn dan de andere, maar volbracht moeten worden om op Ibiza te mogen blijven.


    Hoe alles eruit ziet:


    De regels:

    Regels:

    - Een reservering blijft 24 uur staan.
    - Minimaal 6 regels, het liefst langer.
    - 16+ is toegestaan
    - Hou het realistisch, ze worden dus niet gelijk de eerste dag al verliefd op elkaar
    - Geen mensen die al na één dag of een paar topics stoppen.
    - Niet de personages van andere mensen besturen.
    - Topics worden geopend door mij. Wanneer ik niet online ben, opent de persoon die het laatste een bericht heeft geplaats het nieuwe topic, maar dan met bovenaan: "By TheseWords" of zoiets.
    - Maximaal 2 personages waarvan eerst maximaal één meisje.
    - Ga niet met z'n tweeën meerdere pagina's vol spammen, dan kan niemand het nog volgen.
    - Het liefst RPG'ers met al wat ervaring
    - Geen ruzie buiten het RPG
    - Wanneer je je niet aan de regels houd, volgt een waarschuwing. Als je vijf keer de regels hebt overtreden lig je uit het RPG en zal je rol weer vrij komen te staan voor anderen die mee willen doen.


    De rollen:
    Meiden:
    - Julia Faye Dubois - 19 - heeft haar beste vriendin zien sterven en geeft zichzelf hier de schuld van - TheseWords
    - Allison Emilio Floriano Agnelli - 18 - is bijna haar hele leven mishandeld door haar vader en oudere broers - SweetDemon
    - Catelyn Nova Kenway - 18 - heeft een prothese - DemonTeddy
    - Isabella "Bella, Bells" Marie Swan. - 18 - moordenaar - CrazyGirlxx
    - Chanel Black - 18 - doet alles (ook illegaal) zodat haar arme familie iets te eten heeft - TheseWords
    - Eve Faraday - 17 - ze zat op het slechte pad (in een bende) en is betrokken geweest bij een mishandeling - maybetonight


    Jongens:
    - Daniel Ryan Cleveland -21 - drugsdealer en verslaafd - raccoon
    - Theseus "Theo" Keith Moore (tweelingbroer van Riley) - 20 - ex gebruiker en steelt auto's - expendables
    - Riley 'Riles' Vance Moore (tweelingbroer van Theseus)- 20 - steelt auto's, drugsverslaafde en neemt foto's zijn ouders om ze daarna te ontwikkelen - Clayton
    - Ashton Michaël Collins - 18 - is misbruikt - Raccoon
    - Tomas Charli Smiths - 19 - heeft een crimineel verleden - CurIs
    - Alexander Lahote - 19 - heeft nog maar een nier die maar voor 40% werkt, waardoor hij verwacht snel dood te zullen gaan - DemonTeddy



    Andere topics:


    Kamerlijst:
    Kamer 1: Eve Faraday & Allison Emilio Floriano Agnelli
    Kamer 2: Julia Faye Dubois & Catelyn Nova Kenway
    Kamer 3: Isabella Marie Swan & Chanel Black
    Kamer 4: Theseus Keith Moore & Riley Vance Moore
    Kamer 5: Daniel Ryan Cleveland & Tomas Charli Smiths
    Kamer 6: Alexander Lahote & Ashton Michaël Collins

    Begin:
    We beginnen dat iedereen aankomt op het vliegveld van Ibiza, onderweg is naar de villa of net bij de villa is aangekomen.

    Verdeling voor het spel Truth or Dare:
    Woonkamer:
    Chanel, Isabella, Eve, Ashton, Tomas en Alexander

    Tuin:
    Julia, Allison, Catelyn, Daniel, Theseus en Riley

    [ bericht aangepast op 13 april 2014 - 21:13 ]


    Keep your head up, keep your heart strong

    ( Mon topics :3 )


    I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

    [MT :)]


    ''Cause I've got a jet black heart and there's a hurricane underneath it.''

    Julia.
    Met een tevreden glimlach keek ik nog een laatste keer in de grote spiegel die ik in een van de winkeltjes op het vliegveld van Ibiza gevonden had. Mijn haar zat in een losse, maar toch perfecte vlecht, mijn make-up zat goed en was niet te weinig maar ook zeker niet te veel voor de camera. Hoewel mijn huid al aardig gebruind was dankzij de zonnebank, zou hij lijkbleek lijken vergeleken met de mensen die hier al een tijdje zaten. Daarom durfde ik geen wit te dragen, maar mijn zwarte jurkje stond ook heel erg goed en, wat misschien nog wel belangrijker was, liet mijn lichaam goed tot uiting komen. Mijn zwarte hakken stonden er heel mooi bij en zorgde er, naast dat ze mijn benen beter lieten uitkomen, voor dat ik een stuk minder klein leek dan ik eigenlijk was. Kortom, ik zag er goed uit en had maar al te veel zin in de komende weken.
    Ik draaide me om en liep het vliegveld uit, wetend dat ik vanaf het moment dat ik het vliegveld achter me liet gefilmd werd. Zoals ik altijd zou doen hield ik de eerste, de beste taxi aan en vroeg ik of hij me naar de villa kon brengen. Natuurlijk kon hij dat; everything for the money en natuurlijk kwam het feit dat hij met zijn taxibedrijf gefilmd en in de aandacht zou komen hem ook niet verkeerd uit.
    Nadat ik niet veel later bij de villa de man betaalde en hem vroeg om voor nog vijf euro extra ook mijn koffers naar binnen te dragen, draaide ik me om naar de villa. Iets wat ervoor zorgde dat er een brede, tevreden glimlach op mijn gezicht verscheen. Ja, hier zou ik het wel een paar weken vol kunnen houden.


    Keep your head up, keep your heart strong

    (mijn topics)


    Everything that kills me makes me feel alive ~ OneRepublic

    [Mea Topica]


    Sidera nostra contrahent solem lunamque

    Kleding Chanel:



    Chanel.
    Met een brede glimlach op mijn gezicht liep ik het vliegveld uit. Ik had nog nooit eerder gevlogen, zelfs niet naar het geboorteland van mijn ouders, maar ik moest zeggen dat dat vliegen best meeviel. Ik snapte niet waarom sommige mensen dat vreselijk vonden, maar heel veel maakte dat me ook niet uit.
    Hoewel ik de taxi’s belachelijk duur vond en normaal gesproken echt voor een andere optie gekozen zou hebben, besloot ik uiteindelijk toch maar aan één van de taxichauffeurs te vragen om me naar de villa te brengen. Hoewel ik enorm van mijn familie hield en het heel lief vond dat ze me naar Ibiza lieten gaan, wilde ik namelijk niet dat gelijk op zou vallen dat ik uit een arm gezin kwam, enkel doordat ik geen taxi kon nemen.
    Eenmaal bij de taxi aangekomen betaalde ik de chauffeur en stapte ik uit. Fooi gaf ik niet en mijn koffer nam ik gewoon zelf mee naar binnen, simpelweg omdat ik het geld er niet voor had.
    Ik zei de man, die niet echt vrolijk van mij werd, gedag en draaide me om. Bij het zien van de villa kon ik er nog net voor zorgen dat mijn mond niet letterlijk open viel, maar een grote glimlach kon ik niet onderdrukken. Het huis was zo enorm groot, groter dan ik ooit gezien of zelfs gedroomd had.
    Mijn koffer pakte ik op van de plek waar de chauffeur hem had neer gezet, waarna ik naar binnen en gelijk door naar mijn kamer liep. Kamer 3, dat was de mijne. Ik opende de deur en mijn glimlach werd, zo mogelijk, nog groter. Deze kamer was echt geweldig, zelfs als ik een aantal weken alleen in deze kamer zou zitten zou ik het nog leuk hebben.


    Keep your head up, keep your heart strong

    Expendables schreef:
    [Mea Topica]


    Rise and rise again until lambs become lions

    Tomas Charli Smiths.
    Om eerlijk te zijn had de reis naar Ibiza me aardig vermoeid en was het eerste waar ik naar op zoek ging koffie of drank. Eerlijk gezegd maakte het me weinig uit wat ik dronk zolang ik maar wat energie kreeg. Na wat gedronken te hebben zocht ik de eerste beste taxi op en liet me vervoeren naar het huis.
    Ik had een hekel aan andere vervoersmiddelen, bussen waren té druk en metro's vond ik té veel gedoe. In de zijspiegel bekeek ik mezelf kort en liet ik een hand door mijn haar gaan en ging met mijn tong langs mijn tanden. Aan de adres bordjes kon ik zien dat het niet meer ver weg was, de route had ik al een paar keer bekeken en kende het zelfs bijna uit mijn hoofd. De auto stopte en ik voelde even in beide zakken en viste er een briefje van vijf uit. Het was niet veel maar minder kon ik de man niet aandoen - de man leek er weinig aandacht aan te besteden en ik voelde een bepaalde irritatie. ''Koop er maar wat leuks van,'' voegde ik er aan toe op een iets pesterige toon en ik gooide de deur open en gooide daarna de achterbak open en haalde mijn koffer eruit. Echt veel had ik niet mee, maar het was genoeg voor mijn doen. Uitgaanskleren, slaapkleren en dagelijkse kleding. Ja, alles wat ik nodig had.
    Ik liep weg van de taxi en liet mijn blik over de villa heen glijden, dit was groter dan ik gedacht had. Een speelse grijns sierde mijn gezicht al gelijk en ik beet even kort op mijn lip om vervolgens naar binnen te lopen. Ik leek niet de eerste te zijn aangezien de deur nog open stond. Ik dumpte mijn koffer in de woonkamer en liep naar boven naar mijn kamer. Kamer vijf was het. Ik bleef even bij de trap staan en keek naar het breed glimlachende meisje. Ik moest me weerhouden om niet te staren en beet kort op mijn lip en hoestte vervolgens. ''Sorry, ik dacht dat ik de eerste was,'' zei ik met een verontschuldigende glimlach. Ik stak mijn hand uit naar haar en stelde mezelf voor. ''Tomas,'' zei ik en ik leunde tegen de muur aan nadat ik iets dichter naar haar was toegestapt. ''En wat is jou naam?'' Zei ik terwijl ik mijn ogen kort over haar heen liet gaan.


    Everything is illuminated by the light of our past.





    Catelyn Nova Kenway

    Catelyn stapte de taxi uit en keek naar de villa al vond ze het kleiner dan ze gewend was, maar dat betekende niet dat ze het heel erg vond. Ze hield eigenlijk al helemaal niet van de grote villa die haar ouders in bezit hadden. Ze had liever iets kleins al was dit voor haar doen ook nog te groot. Maar ze wist dat ze hier met een aantal personen zou verblijven. Veel te klagen had ze verder niet. Catelyn knikte dankbaar naar de man zodra hij haar koffers en tas uit de kofferbak had gehaald. Ze pakte de tas en sloeg die om haar schouder en pakte haar twee koffers. Kort liet ze haar blik nog even over het huis heen gaan voor ze haar weg vervolgde naar het huis. Catelyn moest wennen aan de warmte hier, het probleem zat grote deels bij haar kousen maar het was een goeie manier om te voorkomen dat iemand ook maar opmerkte dat haar onder been niet helemaal het zelfde was. Natuurlijk was dat nou ook al weer niet meteen te zien maar er waren mensen die om de een of andere reden extreem goed oplette. Hierom had ze jaren geleden al voor deze kleding style gekozen. Al liep ze niet altijd op hakken.Het had haar maanden geduurd om er weer op te leren lopen maar ze was blij met het resultaat. Ze vond het echter niet fijn om elke dag op hakken te lopen. Vandaar ook dat ze meer platte schoenen bij zich had dan met hakken. Zodra ze de villa binnen kwam keek ze kort om haar heen. "Is er al iemand?" Vroeg ze wat nieuwsgierig. Ergens was ze ook wat zenuwachtig maar die zenuwachtigheid drukte ze weg terwijl ze de koffers achter haar aan sleurde en op een van de banken ging zitten in de woonkamer. Maar ergens was de vraag best dom aangezien de deur los was. Natuurlijk zou die dicht zijn als er al niemand was en er stond een koffer in de kamer zag ze nu pas. Ze zette haar tas voor haar neer en even ging zakte ze wat onderuit en een glimlach verscheen op haar gezicht. Dit was zeker wel te doen. Niet veel later stond Catelyn weer op en pakte haar tas en koffers om haar slaap kamer op te zoeken. Ze wist dat dit de tweede kamer was en dat ze die met iemand deelde. Ergens baalde ze daar wel wat van. Hoe kon ze nu verzwijgen dat ze een stuk van haar been miste. Ze tilde haar twee koffers en haar tas met moeite de trap op echter duurde het niet lang voor dat een van de koffers uit haar hand gleed en niet veel later onder aan de trap terecht kwam. "Verdomme" Sprak ze terwijl ze kort twijfelde of ze de koffer meteen weer moest pakken of dat ze beter de rest naar boven kon brengen en weer de trap af te dalen en haar andere koffer te pakken. Dat leek haar het beste. Zodra ze boven kwam zag ze twee mensen staan en er verscheen een aarzelende glimlach op haar gezicht. "Hey" Sprak ze tegen hen waarna ze haar tas op de grond gooide en haar koffer er naast legde om vervolgens weer naar beneden te lopen om haar andere koffer op te halen.

    [ bericht aangepast op 23 maart 2014 - 21:19 ]


    Everything that kills me makes me feel alive ~ OneRepublic

    Theseus 'Theo' Keith Moore

    Een beetje verdwaasd van de vlucht stap ik uit het vliegtuig met mijn evenbeeld op mijn hielen. Ik was nogal chagrijnig omdat ik wakker was geworden van het applaus van de mensen omdat we waren geland. Stelletje hersendode sukkels. Ik ga toch ook geen applaus krijgen elke keer dat ik een auto steel? Nukkig en zwijgend been ik stevig door naar de band met de bagage op. Starend wacht ik tot ik mijn grote tas met legerprint en grote witte letters dope tegenkom. Ik hijs het ding op mijn rug en haal mijn portefeuille uit mijn achterzak. Ruw geschat zat er zo een 6000 euro in, puur en alleen van de drugshandel, het geld van de wagens bewaarde ik ergens anders. Ik open mijn rugzak en haal er mijn zonnebril uit die ik achter mijn shirt stop. Met zelfverzekerde passen loop ik naar de uitgang van het vliegveld, dat er overigens uitzag als een mierennest, en zet een stap buiten. "Ah, broertje, zon. We worden misschien wel 24 uur per dag en 7 dagen of 7 gefilmd, maar er is zon.", zeg ik mijn humeur inmiddels al veel beter. Ik houd een taxi aan en geef hem het adres van het huis, dit gaat interessant worden.

    [ bericht aangepast op 23 maart 2014 - 21:23 ]


    Sidera nostra contrahent solem lunamque

    Chanel Black.
    ‘Sorry, ik dacht dat ik de eerste was’ hoorde ik een jongen, vlak voor ik mijn kamer in wilde lopen, zeggen, waardoor ik me naar hem toe draaide. Verkeerd zag hij er niet uit, dat moest ik toegeven. ‘Dat heb je dan verkeerd gedacht’ antwoordde ik plagend. Hij stak zijn hand naar mij uit en stelde zich voor, waarna hij iets dichter naar mij toe stapte. ‘Chanel’ antwoordde ik terwijl ik zijn hand aanpakte. Erg netjes dit, elkaars handen schudden, heel anders dan ik gewend was. Maar zo vreselijk was het ook weer niet, waardoor ik hem maar gewoon niet begaan. Toen ik zag hoe hij zijn ogen over mijn lichaam liet glijden, moest ik mijn best doen om er niks van te zeggen, om niet te vragen of het er goed uitzag. Dit soort situaties zou ik vaker mee gaan maken, dus ik moest het maar gewoon zo laten.
    Ik had me pas net voorgesteld, toen ik nog iemand aan hoorde komen. ‘Hey’ hoorde ik het meisje zeggen, maar voor ik iets terug kon zeggen, was ze al weer verdwenen.
    ‘Zo, die is snel weg…’ zei ik voor ik het zelf door had. ‘Blijkbaar vind ze ons niet leuk genoeg’ grapte ik er gelijk achteraan.


    Keep your head up, keep your heart strong

    Tomas Charli Smiths.
    ''Dat heb je dan verkeerd gedacht,'' antwoordde het meisje plagerig. Ze pakte mijn hand vast en stelde zichzelf voor. ''Chanel,'' antwoordde ze en ik knikte goedkeurend. ''Je hebt een mooie naam,'' zei ik - dat was niet het enigste wat mooi van haar was. Bij het horen van een andere vrouwelijke stem keek ik subtiel over mijn schouder.
    ''Hey,'' zei het meisje die zonder ik wat kon ik antwoorden weer vertrok. ''Zo, die is snel weg,'' zei Chanel. ''Blijkbaar vind ze ons niet leuk genoeg,'' grapte ze en ik zette een korte lach op. ''Ze moet het er maar mee doen,'' zei ik en knipoogde kort. Ik keek naar de tas die het andere meisje op de grond en wreef toen door mijn haar.
    ''Misschien moet ik zo ook maar mijn spullen gaan pakken,'' zei ik en ik glimlachte zwakjes. ''Gaat het jou lukken?'' Zei ik en ik knikte naar haar koffer maar haar antwoord leek me wel logisch. Ze was maar een paar stappen verwijderd van haar kamer en het zag er niet uit alsof ze daarvoor hulp nodig had. Mijn kamer was iets verderop aangezien dit nummer drie was. Kamer vijf herinnerde ik mezelf er aan zodat ik niet straks bij een wildvreemde zat. Ik deed één hand in mijn zak en met mijn andere hand haalde ik een pakje sigaretten uit de andere zak. ''Vind je het erg?'' Vroeg ik terwijl ik mijn blik kort over de sigaret heen liet gaan en daarna weer oogcontact zocht met Chanel. Voordat ze überhaupt antwoord had kunnen geven had ik het vuurtje er al bij gehouden.


    Everything is illuminated by the light of our past.

    [MT]


    Every scrap of you would be taken from me, watched as you signed your name Marjorie

    Daniel Ryan Cleveland || Drugdealer en gebruiker

    Wat verveeld keek ik door het kraaknette raam van de taxi. De chauffeur had echt zijn best gedaan om deze auto op te boenen, maar om eerlijk te zijn... Die man stonk naar de pest en ik moest me echt inhouden om niet uit te stappen en te voet mijn weg verder te zetten. Na zo'n kwartier rijden, kwamen we eindelijk aan bij de villa en na de chauffeur wat geïrriteerd zijn geld gegeven te hebben stapte ik uit en nam ik mijn valiezen uit de koffer van de auto. Ik zag op de oprit de andere taxi's al wegrijden wat betekende dat ik niet de eerste was en dus mijn gloednieuwe huisgenoten zou zien. Ik hoopte echt enorm dat ik niet met snobs of giecheltrutjes opgescheept zat. Ik hees mijn sportzak, die gevuld was met wat spullen over mijn schouder en mijn hand verstrakte ik om mijn koffer. Mijn groene ogen gleden naar de villa, die voor me stond. Het was mooier dan dat ik gedacht had, groter en ik kon niet wachten om het vanbinnen ook te kunnen zien. Op mijn gemak liep ik de oprit op en zo de trappen op van de villa. Ik kon het eerlijk gezegd niet geloven dat ik hier nu was. Ik deed de deur open en keek bewonderend rond en daarna viel mijn blik op de mensen bovenaan de trap. Ik besloot niet meteen naar boven te gaan, maar gewoon wat beneden rond te kijken.


    I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

    Catelyn Nova Kenway

    Terwijl ze naar beneden liep hoorde ze de woorden van de twee boven. Natuurlijk klopte daar helemaal niks van en ze kon moeilijk haar koffer beneden half op de trap laten liggen vond ze. Zodra ze beneden aan was gekomen ging ze terwijl ze nog op de trap stond door haar knieën wat niet helemaal een slim plan was aangezien dit niet helemaal geweldig ging. Snel pakte ze de handvat van haar koffer voor ze weer recht ging staan. Ze zag al snel dat er nog een jongen aan was gekomen. Haar blik gleed over hem heen en bekeek kort zijn gezicht. Hij had bruine haren en een groenige kleur ogen. Ze vond de kleur groen mooi, vooral als iemand die kleur als ogen had. Een kleine glimlach gleed op haar gezicht. "hey." Sprak ze terwijl ze wat onhandig op de trap bleef staan. "Vond je de vlucht ook zo verschrikkelijk?" Wat was dat nou weer voor een stomme vraag? Kort beet ze op haar lip terwijl ze toch die laatste trap tree af stapte. "Ik bedoel, hij duurde best lang en ik zat naast een man die nogal irritant was." Om eerlijk te zijn kon ze zich zelf wel voor haar kop slaan. "Ik bedoel." Ze zuchtte en schudde kort haar hoofd. "Never mind." Reageerde ze uiteindelijk terwijl de kleine glimlach op haar gezicht weer wat verdween. "In elk geval mijn naam is Catelyn." Sprak ze terwijl ze aarzelend op hem af liep en haar hand uit stak.


    Everything that kills me makes me feel alive ~ OneRepublic