[200] Bloody Reunion • One Direction • Topic 01. - Speeltopics

De tien verdachten zijn samen opgesloten in de school en wachten tot de politie dan eindelijk het verlossende woord kan geven. Hoe lang het nog zal duren weten ze niet, misschien maar een uurtje of wat, maar voor het zelfde geld zullen ze moeten overnachten. De spanningen knetteren in de lucht, bij sommigen zelfs wat aangedikt door middel van de drank die ze achterover hebben geslagen, gezien het eerst allemaal oh zo gezellig leek. De politie heeft bij afscheid slechts één ding verteld: "Laten er niet meer slachtoffers vallen."
      Is het een grote fout ze hier achter te laten? Zal het alleen maar voor nog meer leed zorgen?

[ bericht aangepast op 4 april 2014 - 12:21 ]

Reality's overrated.

[Malcolm went Nymphe.]

Reality's overrated.

Liam Payne.
Ik had even wat tijd nodig om al mijn gedachten even op een rijtje te zetten, maar ging dat natuurlijk niet zeggen, dus maakte ik er maar een smoesje van. 'Ik ga even wat drinken halen, willen jullie ook wat? Ik ben zo terug.' zei ik, en verliet de tafel, om in het hoekje van de bar te gaan zitten, en even met mijn handen in mijn haar ging zitten. Ik weet niet wat het was, maar er spookten gewoon te veel gedachtes rond in mijn hoofd. Mede doordat ik gister gewoon veels te laat ben gaan slapen, omdat ik toen mijn gedachtes ook niet van me af kon zetten. Ik bestelde nadat ik even na had gedacht wat te drinken, en nam het mee naar de tafel waar Niall en Rose zaten. Ze hadden het wel erg gezellig met elkaar. Was ik nou serieus jaloers? Ik ben niet echt bepaald een jaloers typ, maar blijkbaar blijkt dat anders te zijn. Ook had ik iets opgepikt van dat Rose blind zou zijn. Daar was ik nog het meest verbaasd over, ik had toch wel een tijdje een relatie met haar gehad vroeger, en heb er niets van gemerkt. Nu was ik serieus helemaal in de war, en was mijn hoop echt een ontzettende puinhoop.

[Ik heb geen idee of het klopt, zeg het maar als ik iets moet verbeteren.]

How far is far

[Ehm, Rose is blind geworden toen Michelle haar aanreed, dat is het enige, denk ik.]

[ bericht aangepast op 8 april 2014 - 12:08 ]

Reality's overrated.

Niall Horan
de andere jongen liep niet veel later weg en ik ging nog iets comfortabeler zitten met een arm om Rose heen en mijn hoofd tegen het hare. Ik was echt moe en mijn knieen deden heel veel pijn. Ik kon nu alleen niets behalve op deze iets te hoge stoelen zitten en strompelen op mijn krukken. Ik zag een hint van jaloezie in de ogen van de jongen tegenover ons met een glas drinken, maar ik deed er nu neits aan. Ik was er echt te moe voor, al dacht ik nu wel dat het zou kunnen dat hij Michelle had omgelegd uit jaloezie voor het een of ander. Als hij hierdoor al jaloers werd, dat twee haast vreemden tegen elkaar aan in slaap vielen na een zware avond, dan was hij misschien wel jaloerzer dan ik me kon herrinderen. Hij had me vroeger altijd een bange softie geleken, als ik de goede jongen bij deze jongen koppelde dan. Ik geeuwde even en sloot mijn ogen. Ik was echt doodop. Ik liet mijn vrije hand nog een keer zacht over de snaren gaan voor ikdie op mijn schoot bleef liggen en toch langzaam aan in een extreem lichte slaap zakte. Als iemand ook maar mijn krukken zou aanraken met hun voet zou ik waarschijnlijk wakker schieten, maar ik had nu echt gewoon even deze rust nodig. Morgen zou ik eigenlijk terug gaan naar huis, maar ik had al naar mijn moeder gebelt dat ik hier vast zat tot er werd gezegd dat ik naar huis mocht, wat nog wel even ging duren. Ik had ook mijn vliegticket kunnen bevriezen tot de dag dat ik wel zou mogen vertrekken naar huis omdat mijn onschuld was bewezen.

Bowties were never Cooler

Rose.

De andere perdoon zei drinken te gaan halen en vroeg of wij ook wat willden. "Nee, bedankt," zei ze zacht, vooral omdat ze zo moe was. Daarbij was ze geen schreeuwerig type, over het algemeen niet I ieder geval, niet iedereen hoefte haar op te merken, ze bleef liever een bbeetje op de achtergrond.
Langzaamaan voelde ze Niall zo ontspannen dat ze wist dat hij sliep, al zou het dan wel niet al te diep zijn en dat was dan ook voelbaar. Het tere lichaam was namelijk niet conplert slap. Dat duurde, normaal grzien dan, ook rrn tijdje. En zr ksn zivhe voorstellen dat je in zo'n situatie niet erg goed zou slapen.
Zdlf begon ze ook af te dwalen. Voelde dat haar lichaam zich langzaam liet omsluiten door de sterke armen van de slaap en hier uiteindelijk ook terecht in kowam Diep kon je het niet noemen, maar het was een betere rust dan je zou verwachten. Daarbij sliep ze al een hele tijd slecht, dit had ze altijd al gehad, maar na het ongeluk, nadat ze wakker was geworden, werd ze geteisterd met dromen. Nachtmerries, maar ook goede dromen waarin ze weer kon zien. Ze wist niet wat ze erger vond. Wat ze wel widt was dat ze langzaam vergat hoe dingen eruit zagen, ze was al dingen kwijt na de klap die ze had gehad, maar nu begon ze zelfs de dingen te vergeten als: Hoe ziet een mooie zonsopgang eruit? Het beangstigde haar enorm.

Reality's overrated.

[KiliOfDurin -> LouisPan]

Bowties were never Cooler