Titanic II One Direction II Speeltopic 1. - Speeltopics

Iedereen kent het verhaal wel van de Titanic, het beroemde gezonken schip, wat zogenaamd niet kon zinken. Een stukje geschiedenis. Maar wat nou als de tijd terug draait, en One Direction ineens op de Titanic een vakantie nemen? Zullen ze smoor verliefd worden, of misschien wel het schip van zinken kunnen weerhouden?

How far is far

Wsmeralda.

Een enorme hand met een getatoeëerd kruis erop sluit zichom mijn bovenarm, zijn vingertoppen drukken hard in de huid terwijl hij sist waar ik heen dacht te gaan. "Denk maar niet dat jw kan ontsnappen nu,: vervolgt hij op dreigende toon. Hij treky me mee naar binnen en duwt me tegen de muur. "Doe dat niet nog een keer."
Ik druk mezelf tegen de muur om zover mogelijk bij de pryikenknul vandaan te zijn en schud dan angstig mijn hoofd. "Nee, nee," mompel ik zzachtjes. Mijn blik is strak op de grond gefixeerd. Zijn greep begint te knellen en ik probeer deze los te wurmen. Ik zal wel blijven staan, hij is te snel, maar hij hoeft me niet O vast te grijpen.

Reality's overrated.

Harry Edward Styles.
Ze drukt zichzelf tegen de muur en schudt angstig haar hoofd. 'Nee, nee,' mompelt ze zacht. Haar blik is naar de grond gericht. Ze probeert zich los te wurmen uit mijn greep. Ik laat haar langzaam los en bedenk mij dan iets. 'Nu je hier illegaal bent, waar ga je eigenlijk slapen? Je bent op mijn kamer natuurlijk altijd welkom,' zeg ik grijnzend. Ik zet mijn hand naast haar hoofd tegen de muur en voor ze kan reageren druk ik mijn lippen kort tegen die van haar.
'Ik zie je vanavond,' grijns ik. 'Of eerder, mocht je geen andere slaapplek kunnen vinden,' zeg ik er nog snel achteraan. Ik geef haar een knipoog en pak mijn spullen op, maar maak toch nog geen aanstalten om weg te lopen. Ik wil eerst haar antwoord afwachten, al denk ik niet dat ze echt naar mijn kamer zal komen als ze geen andere slaapplaats heeft. Eigenlijk weet ik wel zeker van niet. Maar toch wil ik weten hoe ze reageert en daarom blijf ik nog staan.

"Family don’t end in blood”

Esmwralda

Langzaam laat hij me los en vraagt dan waar ik ga slapen, waarna hij meld dat ik altijd welkom ben in zijn suite. Hij zet zijn hand naast mijn hoofd en drukt mijn lippen koet tegen diw van mij. Op dat moment hoop ik tegelikk dat er iemab aan komt als dat hwt hier stil blijft. "Ik zie je vanavond," grijnst hij. "Of eerder, mocht je geen andere slaapplek kunnen vinden." Alweer knipoogt hij.
"Nee, je hebt mijn kansen op een slaapplek zojuist verpest," bijt ik hem toe even val ik nadenkend stil. "Okay, ik kom wel mee," geef ik toe. Waarom geef ik toch zo makkelijk toe?

Reality's overrated.

Harry Edward Styles.
'Nee, je hebt mijn kansen op een slaapplek zojuist verpest,' bijt ze me toe, waarna ze even stil is en zichtbaar nadenkt. 'Okay, ik kom wel mee,' geeft ze dan uiteindelijk toe. Ik knik en grijns nogmaals. 'Mooi.'
Ik sluit mijn hand om haar pols en begin te lopen, haar ietwat dwingend achter me aan trekkend. Het duurt niet lang voor ik de kamer met het juiste nummer heb gevonden. Ik steek de sleutel in het slot en draai hem om, om zo de deur te kunnen openen en naar binnen te stappen. Ik laat haar pas los als ik de deur weer achter mij heb gesloten, op slot heb gedaan en de sleutel veilig in mijn broekzak heb laten glijden.
Ik zet mijn spullen neer naast het bed, uitpakken komt later wel, waarna ik op het matras neerplof. Ik moet toegeven, het is een goed bed. Maar dat mag ook wel als je 1e klas reist.

"Family don’t end in blood”

Esmeralda Anita Francisca Estrella Felicidad.

Meteen nadat ik heb toegeven heb ik alweer spijt, ik slaap nog liever in zee dan bij hem in een kamer, wat dus betekend dat ik verzuip. Maar hij knikt al en grijnst nogmaals. "Mooi." Zijn hand sluit zich om mijn pols en hij begint te lopen, mij trekt hij, ietwat dwingend, achter zich aan. Bij de kamer van zijn verblijf steekt hij de sleutel in het slot en draait deze om, om hierna de deur te openen en naar binnen te stappen. Hij laat me pas los als hij ons letterlijk heeft opgesloten. Daar gaan mijn kansen. Hij zet zijn spullen op het bed en ik sta een beetje onhandig, met alleen mijn kleine tas met een aantal kledingstukken in mijn armen, op mijn benen heen en weer te wiebelen.

Reality's overrated.

Zayn Malik
Liam claimde het onderste bed, iets waar ik wel blij mee was. Zo had je meer overzicht over de kamer, iets waar ik me altijd prettig bij voelde. Ik klom op het bovenste bed en keek even de kamer rond, toen keek ik weer naar Liam. Ik volgde argwanend de bewegingen van Liam, maar hij deed niets opvallends. "Zullen we zo gaan?" zei ik, terwijl ik mijn tas af deed en op mijn kussen legde. Lenig sprong ik van het bed af en deed de deur weer open. Een tijdje wachtte ik op Liam en liep toen achter hem aan naar de keuken. Ik liep achter hem, zo kon ik hem beter in de gaten houden. Ook al leek hij me aardig, je wist nooit of iemand te vertrouwen was. Dat had ik wel geleerd ondertussen. Toen we bij de keuken kwamen stopte ik met lopen. Even keek ik Liam aan, toen weer naar de keuken. Het verbaasde me, de kust was veilig.

Liam Payne.
Zayn klom op het bovenste bed, en keek de kamer rond terwijl ik mijn tas uit pakte, ook al was er niet veel om uit te pakken. Ik was er dan ook al gauw klaar mee, en Zayn volgde mijn bewegingen. "Zullen we zo gaan?" vroeg hij en deed zijn tas af die hij vervolgens op zijn kussen legde. Ik knikte. 'Ja, is goed.' zei ik dan ook, en Zayn sprong lenig van het bovenste bed af, en deed de deur weer open. Ik zou dit schip met Zayn als kamergenoot wel overleven ondanks dat ik er nogal tegenop zag. Ik heb een hekel aan water, of vuur, of zoiets. Vraag me niet waarom, dat weet ik zelf niet eens. Ik liep naar de keuken met Zayn op mijn hielen, eenmaal daar keek Zayn van de keuken naar mij. 'De kust is veilig' zei ik schouder ophalend, en keek hem aan. 'Kom je?' vroeg ik, en kroop de keuken in, en ging achter een van de aanrechten zitten omdat er een medewerker was. Ik zag dat er een mand met brood op het aanrecht lag, en ik ging met mijn hand over het aanrecht, en pakte een aantal broden. Dit gaat best makkelijk, ik ben het anders gewend. Ik kroop naar het volgende aanrecht en pakte daar een pak drinken en twee glazen, daarna kroop ik weer terug naar de gang. 'Dat ging best makkelijk' zei ik.

How far is far

Harry Edward Styles.
Ze wiebelt een beetje onhandig op haar benen heen en weer, met haar spullen - dat er in verhouding met die van mij erg weinig zijn - in haar handen. Ik neem haar nogmaals in mij op, maar dit keer niet meer met een smerige grijns op mijn gezicht. Nu valt het me op dat ze eigenlijk best mooi is. Niet dat ze een lekker lichaam heeft, maar ik bedoel echt mooi. Kleine dingen. Mooie ogen. Mooi haar. Alles klopt, op één of andere manier.
Ik schud mij snel uit mijn gedachten en grijns opnieuw. 'Zo. Slaap je bij mij in het bed, of liever op de grond? In bed ligt natuurlijk fijner, maar het zal wel krap worden aangezien het een éénpersoonsbed is. Maar goed, niet dat ik dat erg vind. Integendeel zelfs. Maar ik laat de keus aan jou voor de nachten dat je 'vrij' hebt, tenslotte heb ik je nu wel genoeg gedwongen. Je zult nog wel merken dat ik niet altijd zó erg ben,' zeg ik en knipoog.

"Family don’t end in blood”

Esmeralda

Zijn woorden hebben een te positieve impact op me, dat weetik, maar mijn naïeve kop gelooft dat er nog iets aardigs achter die pruikenkop zit. Maar zelfs mijn naïefe kop zegt dat ik liever op de grond lig. Geen denken aan dat ik voor mijn lol met hem het bed ga delen. Nooit. Ik bedenk me dat ik zijn naam helemaal niet weet, en hij de mijne net zo min. Veel voel ik er niet vokr mijn naam te noemen, dus doe dat ook niet. Ik zet de door lappen gecreëerde zak op de grond en sla één van de doeken om mw heen, met mijn blote buik voel ik me alleen maar minder op mijn gemak. Ikvraag me af waarom pruikengozer üüberhaupt met een zigeunerin naar bed wil. Ik bedoel, normaal worden we als grof vuil gezien en al is ook hij niet aardig, zeofs dit is een stuk positiever als de standaard procedure.

Reality's overrated.

Scott Moriarty
Ik liep wat over de gang, beantwoordde vragen, maakte dingen schoon en ruimde spullen op. Heel vervelend werk was het niet. Uiteindelijk kreeg ik door dat ik moest controleren of er een zeepje op elk hoofdkussen lag. Ik ging dus langs elke kamer. Meestal was het zo, maar soms bood ik ze excuses aan en plaatste ze alsnog. Toen kwam ik bij een kamer die niet werd open gedaan. Voorzichtig maakte ik zelf de deur open. "Hallo? Meneer? Mevrouw? Ik ben van de crew voor een snelle controle." zei ik terwijl ik doorliep naar de slaapkamer. Eenmaal daar zag ik dat er geen zeepjes lagen. Ik boog voorzichtig over de kussens om de zeepjes uit het kistje in de tas die ik had gekregen er goed op te leggen. Het was een secuur werkje. Op dit moment vroeg ik me wel af waar de gasten van deze suite waren. Tot nu toe was iedereen er geweest, maar hier was niemand. Misschien waren ze wat eten in een van de restaurants of wat slenteren langs de ballustrade. Ik boog me nog eens over het bed om de kussens nog een beetje op te kloppen voor ik weer weg zou gaan want eigenlijk was dit heel onbeschoft.

[Wat als degene van wie de kamer is staat te douchen terqijl Scott over het bed gebogen staat met zijn rug naar de badkamer]

Bowties were never Cooler

FennaFriend = Flensjex

Strong minds discuss ideas, average minds discuss events, weak minds discuss people. - Socrates

- Miriam, dat kan Penelope zijn? Ik zal kijken of ik nog wat kan schrijven vandaag. -

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

[tuurlijk]

Bowties were never Cooler

Christian Filippo Marino Caleb

De hele reis door de gangen van de Titanic heb ik niemand aangekeken, niet gelachen of zelfs maar mijn mondhoeken een klein beetje opgetrokken. Met grote passen en mijn hoofd wat geheven marcheerde ik trots over het rode tapijt. Soms bleef ik even staan om een schilderij of ander kunstwerk te bekijken, maar na een paar minuten wandelde ik al weer verder. Een paar keer was ik een trap of lift tegengekomen, maar uit de angst op de tweede, of misschien nog erger, de derde verdieping uit te komen was me te groot. Boven mijn hoofd zag ik het bordje ‘eetzaal’ hangen en ik besloot daar een kijkje te gaan nemen. Ik stapte een grote kamer vol tafels en stoelen binnen. Er zaten een stuk of tien mensen, sommigen aten maar de meesten speelden een spelletje kaart of waren met een kopje koffie aan het kletsen. Ik besloot een tafel voor mezelf te nemen, ging zitten op een stoel en bestelde een kop koffie.

Hope, it is the only thing stronger than fear

[LucilIe went Malcolm.]

Reality's overrated.