RPG - College Life - Topic 1. - Speeltopics

Heb jij er nooit van gedroomd? Na die suffe High School naar een geweldige College van jouw keuze, waar lessen naar jouw interesse volgt en vrienden voor het leven maakt. Voor veertien jongeren gaat dit avontuur beginnen. Zeven jongens en zeven meisjes met ieder een andere major komen aan op hun gekozen College, Florida State College, gelegen in het warme Florida. Ze worden ingedeeld in twee huizen. Een voor de jongens, één voor de meisjes. Ieder hebben ze een eigen kamer voor genoeg privacy, die naar eigen wens ingericht mag worden. Allen kijken ze uit naar de beroemde Redcups-feestjes, het leren op het grasveld en de gezellige tijd met hun huisgenootjes. Vriendschappen en liefdes ontstaan, net als ruzies en plagerijen.

Het huis.
Woonkamer.
Keuken.
Badkamer.

Campus.
Bibliotheek. (heeft ook computerruimtes)
Gym. (bevat fitnessruimte, dansruimten, zwembad en erachter liggen voetbal en rugby-velden) Elke dag open van 7am - 22pm
Theater. Buiten lesuren open op zaterdagen van 11am - 15pm.
Kunstateliers. Elke dag open van 9am - 16pm
Radio- en opnamestudio. Elke dag open van 11am - 18pm.
Muziekruimten. Buiten lesuren elke dag open van 8am - 18pm
Lunchbar Elke dag open van 11am - 14pm.
Café/pub. Elke avond open van 20pm - 01am. Op vrijdag- en zaterdagavond open van 21pm - 03am.

Major.
Een major is het vak wat je studeert. Dit kan variëren van Rechten, Filosofie, Engels, Communicatie naar creatieve majors als Kunst, Muziek, Theater en dans. Colleges duren 3 uur (aan één stuk) en van ieder vak hebben de studenten 3 lessen per week. Rooster wordt aangemaakt!

Rollen:


Meisjes: Vol!
- Victoria Carrie Parker - Engels en Creative Writing - Pebble 1,1
- Violet Harmon - Kunst - Volbeat 1,3
- Lucy Savannah Doyle - Kunst en Ontwerp - Raccoon 1,2
- Roselyn Bella Smith - Engels - CrazyGirlxx 1,2
- Fenna Charly Jones - Muziek en Spaans - AnnaxElsa 1,6

Jongens: Vol!
- Ashton Miles Price - Economie en Muziek - Pebble 1,2
- Fredrick Salvadore - Theater en Muziek - RIN 1,1
- Finley Daniel Cruther - Kunst - Curls 1,5
- Jayden Luke Hale - Muziek - quin98 1,3
- Markus Eliah Salvadore - Filosofie en dans - Raccoon 1,4



Regels:


Begin:
De studenten komen aan bij hun huizen, settelen hun spullen in hun (al naar eigen ingerichte) kamers en moeten zich om 14.00 uur melden bij de administratie om hun rooster en boeken op te halen. Ook kunnen zij zich inschrijven voor allerlei clubs, zoals zanggroepen, het voetbalteam, theatergroepen, schrijfgroepen of om bijvoorbeeld bij de radio te werken. Het is nu ongeveer 11.00 uur.

[ bericht aangepast op 26 feb 2014 - 22:12 ]

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

Noticed schreef:
MT.

---

Everything is illuminated by the light of our past.

Frederick Salvador

Ik stond wat op mijn mobiel te klooien, alleen mijn oren waren op de omgeving gevestigd. Ik lach even zacht om een status dat ik lees en schud mijn hoofd even. Sommige mensen ook, ze zetten zich gewoon voor schut.
Ik geeuw even. Waar blijft die neef van me? Ik verveel me redelijk erg nu, op dit moment, en mijn mobiel is ook bijna leeg. Met een zacht zuchtje berg ik hem weg en kijk rond. Na een tijdje zie ik een bekende auto aan komen rijden en ik ga wat rechter op staan. Ik mket zacht lachen om hoe mijn tante bezorgd om Markus doet en leg mijn hand even voor mijn mond. Markus zegt tante gedag en loopt nasr de poort, wanneer hij mij ziet glimlacht hij breed. Ik glimlach terug.
"Hè, Rick! Goed je weer te zien," zegt hij als hij naar me toe gelopen komt. Ik knik even. Het is al een flinke tijd geleden dat Markus en ik elkaar gezien hebben. Ik denk langer dan anderhalf jaar?
Als ik getoeter hoor zwaai ik naar mijn tante die naar ons zwaait. Ik lach even zachtjes.
"Laten we volwassen worden," zeg ik zachtjes en zet mijn tong even speels tussen mijn lippen.
"Moest jij dat ook vaak aanhoren?" Vraag ik dan en pak mijn koffer ik. Ik wandel op een rustig tempo naar het gebouw toe en kijk Markus even aan. Kan hij stoppen met langer worden? Of... groeide ik maar. Ik grinnik even zacht en lik even langs mijn lippen. Bij het gebouw aangekomen duw ik de deur open en kijk rond. Heel verkeerd ziet het er niet uit. Ik kan hier wel aan wennen denk ik. Eerst nog even mijn kamer bekijken zo. Met een glimlach stap ik naar binnen en hou de deur open voor mijn neef.

---

Ich liebe dich 27.12.23

Ashton 'Ash' Miles Price. II Major Muziek & Bedrijfskunde - outfit.
Ik trok mijn rode beanie nog even goed over mijn hoofd en zette mijn zonnebril nog goed op mijn neus, voor ik een sigaret in mijn mond duwde, maar hem niet aanstak. Hoewel ik al vaker op deze campus was geweest en er ook maar een uurtje vandaan woonde, was ik toch iets wat zenuwachtig. Dit was het nu. Nu was het echt en nu zat ik dan ook werkelijk hier op school. Mijn zwarte, vertrouwde rugzak hing op mijn rug en ik had nog een weekendtas in mijn ene hand, terwijl ik op mijn skateboard richting mijn studentenhuis reed. Ik was benieuwd naar de andere jongens, of er misschien een bekende tussen zat. En naar de meiden die er rond zouden lopen. Hoewel ik zeker wist dat ik volledig af zou stappen van het hele stoere, badboy imago die ik had op High School, was ik toch blij dat het wat zelfvertrouwen bij me omhoog bracht. Onzekere, stille jongens schopten het namelijk niet zo ver in High School.
Zodra ik bij het huis kwam remde ik het skateboard en trapte een keer op de achterkant, waardoor het board omhoog kwam te staan en ik het makkelijk van de grond kon tillen. Rustig en in stilte keek ik naar het huis. 'Nou Ash,' mompelde ik zachtjes in mezelf. Dit was het dan, een nieuw begin. Een nieuwe start om jezelf te kunnen zijn en je vader te laten zien dat er wel een goede combinatie is tussen Bedrijfskunde en Muziek.
Ik liet mijn tas op de grond vallen en pakte de sigaret uit mijn mond, die ik weer in het pakje van Marlboro stopte. Daarna greep ik opnieuw de tas weer, om rustig het pad voor het huis op te wandelen, richting de voordeur.

[ bericht aangepast op 13 feb 2014 - 17:50 ]

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

Markus Eliah Salvadore || Filosofie en dans -Outfit

Frederick knikte even en ik glimlachte naar hem. Hij was best veel veranderd sinds de laatste keer dat ik hem zag en dat was zo ongeveer een jaar, zelfs langer geleden. Maar ondanks dat hielden we wel nog contact via gsm en computer. Het schelle geluid van mijn moeder toeter drong mijn oren binnen en ik draaide me nog even om, om naar mijn moeder te zwaaien, voordat ze weg reed wat ook Rick deed en daarna moest hij even zacht lachen. "Laten we volwassen worden," zei hij zacht, waardoor ik ook even zacht moest lachen. "Moest jij dat ook vaak aanhoren?" vroeg hij me dan en ik knikte. "Bijna iedere dag begonnen ze er wel over, ze wilden me echt weg daar." zei ik met een lachje. Ik wist heus wel dat ze wilden dat ik mijn eigen plan kon trekken en ik me gelukkig zou gaan voelen en ik was daar erg blij mee. Ik volgde Rick mee naar het huisje. Ik ging naast hem wandelen en keek even nieuwsgierig rondom me heen. Ik kon het niet laten om te glimlachen. Een eigen plek, meer wilde ik niet. Het zou hier echt geweldig gaan worden. Toen we het huisje naderen ging Frederick als eerste binnen en hield hij de deur voor me open, waarbij ik hem dankbaar aankeek. "Ik ga even mijn spullen droppen, ik zie je zo." zei ik met een vrolijke glimlach op mijn gezicht tegen hem en daarna liep ik richting mijn kamer. Ik had enkele dagen geleden al mijn kamer mogen inrichtten en ik vond het erg geslaagd. Toen ik daar aangekomen was, besloot ik eerst mijn kleren weg te steken en al mijn spullen op te bergen, daarna plofte ik even op mijn bed neer en keek even door het raam en zuchtte tevreden, een nieuwe start en ik was er klaar voor. Nieuwe en betere vrienden maken, ook was Rick er om me te steunen, moest ik weer gaan hervallen. Ik haalde een hand door mijn warrige bruine haren en sloot even kort mijn ogen voordat ik ze weer open deed en mijn kamer uitliep.

Lucy Savannah Doyle || Kunst en Ontwerp - Outfit

Met mijn handtas om mijn schouder , die gevuld was met schetboeken en potloden en met een loodzware koffer in mijn andere hand zat ik op de bus, mijn moeder had geen zin om me te voeren en mijn pa was gaan werken, dus mocht ik met mijn beste vriend 'kuch, hoor het sarcasme' mee rijden. De bus... Ik was moe van die lange rit en het feit dat alle zeteltjes bezet waren, maakte het me nog moeilijker. Wacht maar tot ik mijn lichtblauwe Vespa terug heb, hij stond al op de campus, omdat ik mijn koffer er onmogelijk op zou gekregen hebben. Ik schrik op als de bus plots remt en ik schiet wakker uit mijn gedachten. Ik struikelde bijna over mijn koffer en lag bijna met mijn neus op de grond. Vloekwoorden rommelden op in mijn hoofd en ik kon niet wachten tot ik die vervloekte bus uit was. Na nog zo'n 10 lange minuten , drukte ik op het belletje en stapte ik aan mijn halte af. Nog enkele minuutjes wandelen en dan kwam ik eindelijk aan op de campus. Een nieuwe start van mijn leven. Een brede glimlach sierde mijn lippen en liet mijn slechte humeur als sneeuw voor de zon verdwijnen zodra ik de school in zicht zag. Eerst zou ik mijn kamer zoeken en daarna op onderzoek uitgaan. Mijn eerste missie hier was de keuken vinden, serieus ik stierf van de honger! Op mijn versleten leren schoentjes trippelde ik richting de slaapkamers en liep ik tevreden naar mijn slaapvertrek. Toen ik de deur opende kon ik het niet laten om nog breder te glimlachen, het was misschien niet luxueus, maar ik hield van mijn kamertje. Ik had er de vorige keer kleine vogeltjes op mijn muur geschilderd. Het was werkelijk gezellig en prachtig. Ik legde mijn koffer op mijn bed en begon mijn kleren uit te pakken en in de oude, maar mooie vintage kast te leggen. In de linkerhoek van de kamer stond mijn lievelings paspop, die ik zeker vaak ging gebruiken dit jaar en niet veel verder van mijn bed, mijn lange bureau, waar al een zwarte bureau lamp en mijn naaimachine zich geplaatst hadden. Mooier had ik het me niet kunnen voorstellen. Na dat ik alles mooi had uitgesteld en alles zijn plaatsje had rommelde mijn maag erg luid, dus nu stond me nog 1 ding te wachten. De keuken vinden. Ik liep mijn kamer uit en sloot de deur weer, waarna ik mijn weg zocht richting de keuken. Na even zoeken opende ik dan toch de juiste deur. De geur van verse en warme Munt thee drong mijn neus binnen en ik liep ietsje verder de keuken in. Ik glimlachte vriendelijk toen ik een blond meisje zag. Ze had lange blonde lokken, waar ik best jaloers om was en ze had een slank lichaam. "Hoi, ik ben Lucy." stelde ik me dan vriendelijk voor en stak mijn hand uit naar het nog onbekende meisje.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Victoria 'Tori' Carrie Parker. II Major Engels & Creative Writing - outfit.
Diep in gedachten hoorde ik voetstappen naderen, maar besteedde er geen aandacht aan. Mijn thee was ongeveer half op, wat een voordeel was, want ik schrok toen ik een stem hoorde en gooide bijna de hete thee over mijn hand heen. 'Hoi, ik ben Lucy,' hoorde ik, waarna ik opkeek en een meisje van ongeveer mijn leeftijd voor me zag staan. Ze had korte, blond geverfde haren en een lichtbruine huid waar ik lichtelijk jaloers op was, omdat ik nooit bruin werd, zelfs niet na dagen bakken in de zon. Ik werd alleen rood. Het meisje had haar hand naar me uitgestoken en ik glimlachte, waarna ik mijn kom op het aanrecht zette en de uitgestoken hand aannam.
'Hi, ik ben Tori,' glimlachte ik opnieuw, opkijkend naar het wat langere meisje. Ze leek me erg aardig en een stuk socialer dan ik, aangezien ik niemand zomaar durfde aan te spreken. Mijn grasgroene ogen gleden even kort door de keuken heen, voor ze de donkerbruine van het meisje vonden. Half oplettend wilde ik mijn mok thee weer van het aanrecht pakken, om maar iets vast te hebben in mijn handen, toen ik er tegenaan stootte en vervolgens de inhoud van de kom over het aanrecht knoeide. 'Oh, nee,' kreunde ik zachtjes en geschrokken, waarna ik meteen op zoek ging naar het doekje. De kom zette ik veilig in de wasbak, gelukkig was die niet kapot, voor ik druk schoon begon te maken en 'shit shit shit,' binnensmonds mompelde. Mooie indruk maak je weer, Tori, dacht ik boos. Kluns die je bent.

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

Finley Daniel Cruther || Kunst
De hele weg hadden ik en mijn moeder amper wat tegen elkaar gezegd, ik had er geen behoefte aan en zij blijkbaar ook niet. We waren erg hetzelfde laten we het daar maar op houden. Mijn moeder had ondertussen een sigaret opgestoken en ik had het raampje opengezet en begon al te bidden of we er bijna waren. ''Schiet is op joh,'' was het enigste wat ik uit mijn mond kreeg en het enigste wat ik terug kreeg was een dodelijke blik. De auto stopte een paar tellen later en ik deed het portier open en rekte me uit. Een zwarte rugzak toverde ik onder de passagiersstoel vandaan en ik hing hem om mijn schouder. Ik stapte uit en stak mijn hand subtiel op, ''dag hé.'' Mijn moeder mompelde wat terug en ik ging er van uit dat ik dit pad moest nemen om naar binnen te komen en volgde daarom ook een paar andere jongeren die mij aanstonden en waarvan ik dacht dat ze hier ook naar school gingen. Mijn blik ging naar het grote gebouw en ik zuchtte zachtjes en wrong me daarna door de voordeur. Dit leek me een geweldige kans om mensen te laten zien wat ik wel kon aangezien niemand echt mijn talenten kon waarderen.

Sorry, vreselijk stukje

---

Everything is illuminated by the light of our past.

Lucy Savannah Doyle || Kunst en Ontwerp - Outfit

Het meisje draaide zich ietsje geschrokken om. Zij was dus ook diegene die de lekkere thee geur veroorzaakte hier in de keuken, aangezien ze een kopje vast had. Ze glimlachte vriendelijk , zette haar kopje op het aanrecht en schudde mijn hand. 'Hi, ik ben Tori,' stelde ze zich voor met een glimlachje en ik glimlachte vriendelijk terug. "Fijn je te ontmoeten." zei ik nadat ik haar hand los liet. Tori wilde haar mok terug nemen, maar stootte deze per ongelijk om, waardoor haar thee op het aanrecht kletterde. 'Oh, nee,'kreunde ze zachtjes en licht geschrokken, ik was ook lichtjes geschrokken van de plotse gebeurtenis. Ze zette het kopje veilig in de wasbak en zocht dan een doekje om het goedje mee op te kuisen. Ik kon het niet laten om zachtjes te grinniken toen Tori druk bezig was met opkuisen. Ze leek zich er van te schamen en ik hoorde haar ook vaag mompelen "Hé, maak je geen zorgen. Ik heb dat ook wel eens of vaak dat ik wat omgooi." zei ik met een grinnikje tegen haar om haar wat op haar gemak te stellen. Plus ik meende het ook. Ik was een ramp in handigheid. Ik nam ook een doekje en hielp haar mee met opkuisen. Ne even leek het aanrecht weer schoon en gooide ik het doorweekte doekje weg. "Dus Tori, welke Majors studeer jij ?" vroeg ik haar nieuwsgierig met een glimlachje. Ondertussen zocht ik even in de kasten om wat te eten en kwam ik een pakje oreo's tegen. Tevreden haalde ik deze uit de kast en opende ik het blauwe verpakkinkje om daarna vervolgens een oreo in mijn mond te steken. Oh wat waren deze koekjes goddelijk. Ik hield het pakje zo dat Tori er ook eentje mocht nemen als ze wilde. Ondertussen at ik nog zo'n koekje terwijl ik haar afwachtend aankeek.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Jayden Luke Hale

Eindelijk was ik bij het studentenhuis aangekomen, ik had een tijdje in de taxi moeten zitten maar nu was ik er gelukkig. Al was het de tweede keer dat hier kwam vindt ik het nog steeds spannend hier te zijn. Met mijn blik op het gebouw gericht haalde ik even een hand door mijn haar. Ik was best zenuwachtig, het was toch iets heel nieuws. Ik ging eindelijk muziek studeren daar had ik echt zin in. Met mijn gitaartas op mijn rug en een weekendtas in mijn hand loop ik richting het studentenhuis toe. Ik ben best benieuwt naar de andere studenten en hoop eigenlijk dat er een bekende tussen zit maar die kans is best klein. Ik open de deur van het huis en laat mijn blik even rondgaan terwijl ik naar binnenstap. Dit was de plek waar ik voorlopig wel even zou blijven en het zag er echt goed uit. Ik besloot maar gelijk naar me kamer te gaan om mijn spullen daar neer te leggen. Ik open de deur van mijn kamer en kijk met een glimlach naar de kamer, ik had het zelf ingericht en vond het toch best leuk geworden. Ik gooi mijn tas op het bed en zet mijn gitaar in een hoek in de kamer. Ik besluit naar de woonkamer te gaan, misschien waren er al wel andere jongens en kon ik die gelijk ontmoeten. Ik ontmoet ze liever zo snel mogelijk want dan weet ik tenminste met wat voor mensen ik dit huis deel. Ik hoop maar dat ze een beetje oké zijn want anders wordt het ook zo saai in dit huis.In de woonkamer ga ik op de bank zitten, ik had ju nog niemand gezien maar er zullen vast wel meer zo naar de woonkamer komen.

---

Normal is an illusion. What's normal for the spider, is chaos for the fly.

Noticed schreef:

Annastacya Mumrai | Kunst | Outfit
Met mijn iPhone liep ik de woonkamer in, en plofte ik op de bank neer. De jongen (Jayden) was me niet eens opgevallen. Ik glimlachte kort naar hem, vouwde mijn benen over elkaar heen en ik ontgrendelde mijn iPhone. Een glimlach verscheen op mijn mond, toen ik het bericht van mijn broer las. 'Hee, zusje. Hoe is het daar? Lekker warm? Ik ben jaloers hoor! Maak er een mooie tijd van schat. xX.' ik grinnikte, en tevreden stopte ik mijn mobiel in mijn handtasje. Ik zuchtte onopvallend en liet mijn oog door de kamer glijden. Het huis was werkelijk prachtig, nog mooier dan de eerste keer dat ik ging kijken. Ik voelde me goed, ik voelde gewoon dat het nu mijn tijd was om voor mezelf te kiezen. Om datgene te doen, wat ik het liefste doe. Dat doen, waar mijn hart ligt. Terwijl ik wat zat te prutsen met mijn nagels, bekeek ik de jongen naast me. Hij zag het niet, daar zorgde ik wel voor. "Hey," mompelde ik. Ik hoopte natuurlijk dat de jongen iets terug zou zeggen, en ergens schrok ik wel van mezelf. Sinds wanneer was ik degene die gesprekken aanknoopte? Ik had voor het eerst het gevoel dat ik de hele wereld kon dragen. Ik had me nog nooit zó sterk gevoeld. Mijn gevoel was op de één of andere manier veel positiever in Florida. Alsof ik opnieuw kon beginnen, alsof ik mezelf had kunnen resetten. Alsof ik alle negativiteit achter liet in Nederland. Ik stond er niet bij stil dat ik bij mijn problemen was weg gelopen, en dat ze niet opgelost zouden zijn als ik terug zou komen. Maar voor nu, was alles gewoon perfect.

Is het niet een beetje vreemd dat Annastacya Jayden tegen komt? De jongens en de meisjes hebben allebei een apart huis...

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

(Pebble, wanneer kwam jouwe nou naar de mijne toe? ^^ dat vroeg je een paar dagen geleden of dat kon (: )

---

Ich liebe dich 27.12.23

Pebble schreef:
(...)

Is het niet een beetje vreemd dat Annastacya Jayden tegen komt? De jongens en de meisjes hebben allebei een apart huis...

Shoot. Me.
Hahaha, sorry! Ik zal morgen even een nieuwe post schrijven, vergeet deze!

---

Normal is an illusion. What's normal for the spider, is chaos for the fly.

Evan Cameron Blakefield. || Fotografie en Editing.
Een zucht verliet mijn mond en ik rechtte mijn rug. Het is niet dat ik het vervelend vond om nieuwe mensen te ontmoeten, maar dit was anders. Ik ging eindelijk de opleiding doen ik altijd al had willen doen en ik ging nieuwe mensen ontmoeten. Allebei heel leuk. Een grijns kwam op mijn gezicht te staan en ik zette mijn zonnebril op mijn neus. Mijn weekendtas gooide ik weer over mijn schouder en hoorde de bus waar ik zojuist uitgestapt achter me vertrekken. Vervolgens begon ik het pad naar de school op te lopen en de grijns veranderde in een glimlach. Ik melde me bij de receptie en kreeg een kamer aangewezen. Nadat ik al mijn spullen had neergezet en alles een plekje had gegeven pakte ik mijn koptelefoon en hing die om mijn nek heen. Ik keek nog een keer de kamer rond. Hij was mooier dan bij mij thuis. Wat was hier niet mooier dan bij mij thuis. Een zucht verliet mijn lippen. Ik was blij dat ik hier heen mocht en kon, maar toch bleef een schuldgevoel aan mij knagen. Mijn ouders hadden hun spaargeld opgegeven voor mij. het was echt ongelofelijk lief, maar ook wel zorgelijk. Wel hebben ze nu zonder mij wel een mond minder te vullen en daarbij hoeven ze geen kleding meer te komen aangezien ik dat nu zelf ga doen. Ik had al een baantje in de beurt gevonden, want ik woon hier niet zo ver vandaan dus dat was ook nog een pluspunt. Na even nadenkend in het midden van mijn kamer te staan liep ik de gang weer op en plugde mijn mobiel aan mijn koptelefoon. Ik zette wat muziek op en zette het wat harder dan normaal zodat ik het kon horen zonder dat ik mijn koptelefoon op hoefde te zetten. Ik slofte wat door de gangen toen ik bij de keuken kwam. Een van mijn favoriete kamers. Een grijns kwam op mijn gezicht te staan en ik loop de keuken in. Snel kijk ik een in alle keuken kastjes opzoek naar een glas. Na die eindelijk gevonden te hebben schenk ik voor mezelf cola in.

---

† Impossible isn't something that can't be done, it's something that isn't done before. †

Ender schreef:
(Pebble, wanneer kwam jouwe nou naar de mijne toe? ^^ dat vroeg je een paar dagen geleden of dat kon (: )

Nu, haha. Ik ga nu een post schrijven! (:

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

Pebble schreef:
(...)

Nu, haha. Ik ga nu een post schrijven! (:

(Thank you! ^^)

---

Ich liebe dich 27.12.23