[200] Teen mom || Speeltopic - Speeltopics

Teen mom, je kent het vast wel. Een tiener die moeder wordt. Meestal wordt het één groot drama, of misschien ook niet. Ook op MTV is er een programma genaamd Teen Mom. Dit keer begint het weer. Het gaat over vijf meiden en hun vriendjes (of misschien wel niet...), die al als tiener ouders geworden zijn. Zal er erge ruzie ontstaan? Of gaat alles gewoon soepel?


Rollen:
Teen moms (5):
- Jacelyn "Jace" Athene Woodley || Vriendin Harry Styles || Woodley
- Valeria "Val" Elle Shayk || Vriendin Zayn Malik || RonaIdo
- Nessa Jane Horan || Vriendin Louis Tomlinson || KiliOfDurin
- Elanore Elijah Woodward || Vriendin Niall Horan || Pwettyness
- Victoria Aurora Dannielynn West || Vriendin Liam Payne || Whisperings

De vriendjes:
Harry Styles: Tomles
Niall Horan: LegoIas
Zayn Malik: KiliOfDurin
Louis Tomlinson: KhaIeesi
Liam Payne: PresIey

Familie/vrienden:
Katherina "Kath" Juliana Cortezon || Harry's beste vriendin || Pwettyness
Alexandra "Alex" Maria Jase || Harry's beste vriendin || LegoIas


Regels:
- Een post van minstens 200 woorden
- Niet andermans personage besturen
- Maximaal 2 rollen per persoon. 1 vriendje/teenmom en 1 familie/vriend
- Ruzie IC mag natuurlijk gewoon, OOC niet, dat vecht je maar ergens anders uit.
- Nobody's perfect, dus je personages ook niet.
- 16+ mag, maar hou het wel netjes
- Niemand buitensluiten
- Hou je aan deze regels. Zo niet, dan krijg je een waarschuwing. Ga je hier toch mee door, kan ik je uit de RPG zetten
- Have fun!


Begin:
Alle mensen zijn verzameld in een studio waar de meiden aan hun vriendjes/de mensen die zij of hun vriendjes mee hebben gebracht het hele verhaal moeten vertellen. Diegenen die het nog niet weten hebben dus ook geen idee waarom ze er zijn, maar degenen die dat wel al weten hebben gewoon even tijd om met elkaar te praten en de anderen te ontmoeten.
Soms moeten ze naar de studio om met de presentator te praten. Dit slaan we over maar dat betekend wel dat ze dus weer met zijn allen zijn.

[ bericht aangepast op 18 feb 2014 - 20:02 ]

---

Spoiler alert: you will save yourself

Elanore Woodward.

Zijn antwoorden zijn niet raar, ik had ze verwacht. Ik zucht diep. Ik zie aan hem dat hij niet weet wat hij moet, en het liefste zou ik hem nu willen knuffelen, maar na enkele minuten staat hij ineens op waardoor ik dat ook snel doe en terug op de bank ga zitten en hem nakijk. De tranen beginnen over mijn wangen te stromen en verdrietig kijk ik hem aan. " L-loop niet weg Niall!" Mijn stem is zacht, maar duidelijk. Mijn ogen, die hem bang aankijken dat hij me alleen laat. Maar hij loopt naar buiten, het huilen word erger en ik kan mezelf niet tegen houden om in huilen uit te barsten, mijn handen liggen over mijn betraande gezicht. Waarom moest dit gebeuren, over een jaar of twee had dit veel beter uitgekomen als nu, en kijk : net nu we het niet nodig hebben, gebeurd het toch. Waarom was ik die dag dronken geworden en had ze het allemaal toegelaten? Ik veegde de tranen weg en uit mijn grijs-blauwe ogen en sta op, haal een hand door mijn haren en loop diezelfde weg als Niall naar buiten. Ik zie hem , de regen liet mijn bruine haren aan mijn gezicht plakken, en ook al ben ik doorweekt en is er een auto bijgekomen die van het vriendje van Niall's zusje, toch loop ik naar Niall. Mijn ogen kijken haast emotieloos, en mijn lippen zijn stijf op elkaar geperst. "We moeten hier samen uitkomen Niall..." Is het enige dat ik zeg. Ik druip van de regen, een verzopen kat, zo zie ik er uit. Mijn make-up, die had ik niet eens op. Niall zei altijd dat ik mooier was zonder, alleen als we uitgaan of naar familie heb ik wel eens mascara op, nu gelukkig niets.

---

Yeah, and people in hell want Slurpees.

Niall Horan

'We moeten hier samen uitkomen Niall...' Ik draai me om en zie Elanore staan, die eruit ziet als een verzopen katje. Ik kijk snel even naar Nessa en trek dan Elanore mee naar binnen. Ik ga weer op de bank zitten. 'Sorry, ik had gewoon even tijd nodig... Het is een heleboel om zo te horen,' zeg ik met een zwakke glimlach. Ik trek haar weer op schoot. 'Luister, Elanore. Als jij die baby wilt houden, dan ben ik die vader die dat kindje nodig heeft. Ik zal niet bij je weg gaan, maar is het wel een goed idee? Want zometeen loopt alles mis alleen door zo een kleine baby,' probeer ik haar over te halen. Dit kan allemaal zo makkelijk voorbij zijn, maar ik weet dat ze niet over te halen is. Ik knuffel haar. 'Ik hou toch wel van je,' zeg ik. Ik ben ontzettend blij dat ze me nog niet gevraagd heeft wat ik van de baby vind. Ik wil niet dat ze zich vreselijk voelt door mij. 'En.. Weet je ook wanneer...' Ik word rood en stop met praten omdat ik het niet uit mijn mond krijg en niet weet wat voor woorden ik moet gebruiken.

---

Spoiler alert: you will save yourself

Elanore Woodward,

Ik ben best blij dat ik weer binnen zit, ook al ben ik nog steeds nat. Ik vind het fijn als ik weer in Nialls armen zit, ze voelen zo beschermend aan. 'Luister, Elanore. Als jij die baby wilt houden, dan ben ik die vader die dat kindje nodig heeft. Ik zal niet bij je weg gaan, maar is het wel een goed idee? Want zometeen loopt alles mis alleen door zo een kleine baby,' Ik weet dat hij me wil overhalen, en hij weet dat het toch niet zal lukken. 'Ik hou toch wel van je,' zegt hij dan, een glimlachje staat op mijn gezicht. "Ik ook van jou, Ik ook van jou." zeg ik zachtjes, maar hard genoeg dat hij het kan horen. 'En.. Weet je ook wanneer...' Hij word rood en stopt met praten, ik grinnik zacht. Het was typisch hem, hij wou het weten, maar kon het niet vragen. En dat vond ik nou juist het lieve aan hem, hij wou het zo voorzichtig mogelijk brengen. " Met Angel, Stefana en de jongens, ongeveer drie maanden geleden toen we naar de club gingen." zeg ik zachtjes. " we.. waren best aan de dronken kant, al heb ik dat alleen gehoord van Angel, evenals dat ze ons afgezet heeft thuis, en niet wou weten wat er daarna gebeurde." Ik kijk omhoog naar hem. Dit was echt precies weer iets voor ons.

---

Yeah, and people in hell want Slurpees.

Nessa Jane Horan
Ik glimlachte wat nerveus bij Lou's woorden. "Je zult het snel genoeg merken, lief." zei ik met een lichte trilling in mijn stem. Ik stapte uit en haalde een hand door mijn haren. Ik tilde mijn tas op en hing die op mijn arm. De kat stak zijn kopje naar buiten, maar ik aaide hem even niet. Ik was te nerveus en erg bang dat ik zou gaan overgeven. Ik liep om de auto heen en ging bij mijn vriendje staan. Pas toen ik Niall aan zag komen lopen voelde ik echt mijn maag omdraaien. Ik deed moeite om mijn maaginhoud erin te houden. Maar dat mijn broer hier was betekende dat Elanore ook zwanger was, want ik had hem niet uitgenodigd. Dat zouden onze ouders leuk vinden. Niet echt. Op dat moment kwam zijn vriendin ook aanlopen. Gelukkig zorgde die ervoor dat ik de vraag niet hoefde te beantwoorden. Hij liep weer weg en ik pakte Louis' hand. "We kunnen nog een kop thee gaan halen voor we naar binnen gaan." mompelde ik. Ik wist dat het uitstel van executie was, maar toch. Daarbij durfde ik niet naar binnen te gaan met mijn broer daar. Het was inmiddels wel begonnen met regenen, waardoor ik als een verzopen katje in elkaar door en mijn truien aan mijn buik plakte. Nu was de bobbel dus echt wel duidelijk te zien. Door het in elkaar kruipen voelde ik weer een trap in mijn maag. Ik liet Lou's hand los en gaf hem mijn tas. Daarna draaide ik me naar de goot om het beetje eten wat nog in mijn maag zat eruit te gooien.

---

Bowties were never Cooler

Louis William Tomlinson
Ik kon er totaal niet bij wat we hier deden. maar ik vertrouwde op Nessa en trok de sleutel uit het contact. Ik zuchten even en stapten langzaam de auto uit. precies op het goed moment, want het begonnen plots te regenen. Ik trok mijn caupucion over mijn hoofd en keek vreemd op toen ik Niall aan zag lopen. Vragend keek ik Nessa aan en begon me nu echt af te vragen wat er hier aan de hand was. Maar Nessa leek eerder geschokt dan dat dit geplent was. Totaal verward keek ik even naar de twee tot de vriendin van Niall hem weer meenam. 'Nes, wat is er aan de hand?' Vroeg ik zacht. Ik keek mijn doorweekte vriendin aan en pas nu viel me pas op hoe opgezet haar buik pas echt was. Maar voor het echt tot me door drong kreeg ik haar tas in mijn handen geduwd en verdween haar maaginhoud in de goot. Versteent bleef ik staan, terwijl de ergste redenen zich in mijn hoofd begonnen af te spelen. Ze was zwanger. Wilt schudden ik mijn hoofd om mezelf tegen te spreken. Nee, dat kon niet. En mocht dat wel zo zijn zou ze me het verteld hebben. Vastberaden van mijn eigen stampunt sloeg ik de tas om mijn schouder en boog ik naar Nessa toe. Haar, haar hield ik uit haar gezicht, terwijl ik zachtjes over haar rug wreef. 'Oke kom pumpkin, we gaan naar huis. Jij gaat je bed in en laat mij voor je zorgen.' Het kon me even niet schelen wat er hier verder aan de hand was en wat we hier deden. Nessa was duidelijk ziek en moest nodig haar bedje in.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Nessa Jane Horan
Ik had net wat onzeker op mijn lip gebeten bij de vraag van hem toen de combinatie van spanning, dubbelgeklapt staan en een trap in mijn maat me te veel werden. Ik drukte mijn tas met Luke erin in Louis zijn armen en draaide me naar de goot om alles, vooal gal en maagzuur, uit mijn maag te gooien. Mijn ogen traanden en het duurde even voor Lou mijn lange natte haarstrengen uit mijn gezicht hield. Zijn geaai over mijn rug en zijn woorden deden me kalmeren. Toen ik niet meer overgaf schudde ik mijn hoofd al antwoord op zijn woorden van zorgzaamheid, die me toch wel veel deden. Louis was dan wel gestoord en niet zo'n enorm helder licht, die bobbel en het overgeven kon een blinde nog vertellen dat ik zwanger was. Ook bewees hij nu weer hoe zorgzaam hij eigenlijk was en ik kon dit gewoon niet alleen. Ik pakte een tissue uit mijn tas en veegde mijn mond af terwijl de hoosbui mijn braaksel wegspoelde. De tissue gooide ik in een prullenbak die naast de auto stond. Toen keerde ik me weer tot mijn vriendje en legde mijn handen op zijn wangen. "Daarom zijn we hier, Boo. Door jou voetballers genen en mijn angst om het je te vertellen." zei ik terwijl ik trilde van kou en angst en mijn wangen nat waren van regen vermengd met tranen. "Haat me asjeblieft niet." smeekte ik hem. Daar was ik zo bang voor. Dat hij me zou haten. De jongen met wie ik de rest van mijn leven wilde delen. Ik liet mijn armen langs mijn lijf vallen en verstopte mijn betraande gezicht in zijn natte sweater. Ik voelde me zo echt een klein, bang, weerloos kind. Louis was mijn veilige haven, al wist ik niet voor hoe lang nog.

[ bericht aangepast op 10 feb 2014 - 23:46 ]

---

Bowties were never Cooler

Louis William Tomlinson
Het ging er bij mij gewoon niet in. Hoe stom het ook was, ik bleef mezelf voorhouden dat het niet waar was. Dat Nessa me het verteld zou hebben. Als een lamzak keek ik toe hoe Nessa weer overeind kwam en haar mond afveegde, terwijl mijn ogen afdwaalde naar haar buik. Maar nog altijd wilde het er niet in. Zelfs niet na haar woorden die het daarna bevestigde. Ik schudden langzaam mijn hoofd en kon haar alleen maar emotieloos aankijken. Ik had me nog nooit zo dom en bedrogen gevoeld. Zonder wat te zeggen begon ik heen en weer te ijsberen, nog steeds niet beseffend wat voor gevolgen dit zou hebben. Me druk makend over het feit wat voor mogol ik eigenlijk was. Het was duidelijk dat dit niet pas een paar weekjes was. Ik kon er niet bij, dat ik het niet gezien had. Niets had opgemerkt en vooral dat Nessa niets gezegd had. 'Hoe lang al?' Ik bleef stilstaan op een klein afstandje en keek haar weer aan. Maar mijn gezicht was strak en op dit moment dacht ik dat ik nooit meer zou kunnen lachen. Mijn handen had ik gebald tot vuisten en mijn kaken hard op elkaar gedrukt. Mijn woede onder controle houdend. 'Godver, nes, waarom heb je niets gezegd?' Riep ik uiteindelijk uit. Wat dacht ze wel niet. Iedereen dacht altijd maar dat de jongens die al die kinderen verwekte er maar niets toe deden. Ik werd op de een van de andere dat verteld dat mijn vriendin zwanger was en daar moest ik het maar mee doen. Of het mij niets deed.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Nessa Jane Horan
Toen hij weg van me liep en begon te ijsberen stortte ik helemaal in. Mijn hele wereld stortte in. Een van mijn grootste angsten kwam uit: Louis haatte me en het was mijn eigen schuld. Het stille snikken veranderde in lopende rivieren van tranen die nog harder stroomden dan het neerplenzende water. Bij zijn eerste vraag keek ik naar hem. Hij was kil en afstandelijk. Alles wat hij nooit was, wat ik nooit voor mogelijk had gehouden. "Vijf maanden." piepte ik zacht. Ik was op dit moment echt doodsbang voor hem. Bij zijn gegil dook ik al helemaal in elkaar, trillend van angst. Nog nooit had ik hem zo woest gezien. Ik gaf hem geen ongelijk, maar het maakte de angst zeker niet kleiner. "Omdat ik juist hiervoor bang was." piepte ik zacht. "Bang dat je boos zou worden. Bang dat je me zou verlaten. Bang dat je me zou haten. Bang dat iedereen me zou haten. Bedankt voor het bevestigen van die angst. Dan weet ik nu in elk geval dat ik er helemaal alleen voor sta met de tweeling." snikte ik. Ik was nu zo bang en alleen. Het liefst bleef ik nu in de goot liggen en stierf ik hier en nu. Louis hoefde me niet. Niall, Greg en mijn ouders zouden zo'n stommiteit me nooit vergeven, ookal zat Niall waarschijnlijk in hetzelfde schuitje. Hij was 20 en had zijn middelbare school afgemaakt, net als zijn vriendin. Ik nog niet. Hij zou een preek krijgen of zelfs gelukswensen. Ik moest blij zijn als ik het huis niet werd uit getrapt. Nee, ik had nu echt niets meer. Oo een kat en de ongeboren kinderen na. En die kon ik geen toekomst geven hie het er nu voor stond. Hoe had ik zo ongelofelijk stom kunnen zijn?!

---

Bowties were never Cooler

Louis William Tomlinson
Ik was werkelijk nog nooit zo radeloos geweest. De vijf maanden waren eigenlijk nog een grotere klap in mijn gezicht dan de zwangerschap zelf. 'Vijf maanden.' Herhaalde ik ongelovig. Ik zag de toekomst aan me voorbij flitsen en ik sloeg mijn handen tegen mijn slaap. Nog steeds liep ik heet en weer en ik had de neiging om de auto in te stappen en weg te rijden. Weg van hier. Van Nessa en al haar leugens. Godverdomme vijf maanden. Ik lachte sinies. 'Nessa godverdomme! Tuurlijk ben ik boos! Je hebt vijf maanden zwangerschap voor me
Verzwegen, wat dacht je dan. Dat ik je zou omhelsden.' Riep ik ongelovig. Pas doen drong het door wat ze werkelijk had gezegd. 'Een tweeling?' Met grote ogen keek ik Nessa aan. Ze had nog beter een kogel door mijn hoofd kunnen schieten op het moment. Kwaad trapte ik de container omver. Gemoedeloos liet ik mezelf op het bankje zakken en zat ik letterlijk met mijn handen in het haar. 'Godver nes, wat dacht je nou. Ik stel het zo lang mogelijk uit ok te vertellen want dat zal die leuk vinden? Je had het me meteen moeten vertellen, dit is net zo goed mijn verantwoordelijkheid.' Mijn stem was een stuk kalmer. Ik wilde niet dat we hier tegen elkaar gingen staan schreeuwen. Maar ik voelde me zo ontzettend achterlijk. Wat voor vriend was ik dat ik het niet had opgemerkt. Dat ik net nog geloofde dat ze me het wel verteld zou hebben. Dat ik haar kende. Maar dit was allemaal een grote leugen. Het feit dat ik hierdoor waarschijnlijk heel mijn carrière en toekomst werden verpest moest nog even bezinken. Maar nu was ik gewoon boos. Boos op Nessa dat ze me niets gezegd had.

[ bericht aangepast op 11 feb 2014 - 7:44 ]

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Nessa Jane Horan
Ik was nu echt bang voor alles en iedereen. Ik had gedaan wat me het beste leek, maar het was nu wel duidelijk dat het niet zo was. "Ik wil je niet kwijt." zei ik zacht. Ik had geen idee of hij me nog kon verstaan. Ik keek op bij zijn vraag, zo in zijn woeste moedeloze blauwe ogen. "Ja, een tweeling. Twee jongens." Ik kon nu net zo goed helemaal open kaart spelen. Hij haatte me nu toch al. Ik kon het toch niet meer erger maken. Toen hij tegen een container schopte kromp ik weer in elkaar. Daarna was het even stil. Voorzichtig stond ik op met mijn handen veilig om mijn buik gevouwen. Voorzichtig liep ik naar hem toe en ging naast hem zitten, maar niet zo dichtbij als normaal. "Dat weet ik ook wel, Lou. Maar ik was gewoon bang en dacht niet redelijk. Als mijn ouders het weten heb ik namelijk geen plek meer om te blijven. Tot nu toe ging het allemaal goed, op de ochtendmisselijkheid na. Daarom weet ik het ook. Na ongeveer twee maanden, de dag voor mijn casting, gooide ik alles eruit, maar ik schreef het af op zenuwen. Zo ging het een week door voor ik naar de doctor ging. Daar deed ik de test en bleek het al twee maanden onderweg te zijn. Ik was bang. Zo bang. Tuurlijk wil ik met jou een gezin, maar nu al? Ik was gewoon bang dat ik gepusht zou worden tot een overhaaste beslissing, maar nu heb ik er zo'n spijt van..." Op dat moment begon het schoppen weer en zonder echt na te denken legde ik het eerste de beste warme voorwerp erop om de pijn te verzachten: zijn hand. Ik wist het. Ik had het moeten laten weghalen toen het nog kon, maar daar had ik me niet toe kunnenzetten. Deze kinderen waren net zo goed van hem en verwekt in liefde. Het was een stommiteit geweest van ons, maar wel een vol liefde. Ze verdienden een kans, al wist ik niet of ik die kon geven zonder hun vader aan mijn zijde.

---

Bowties were never Cooler

Louis William Tomlinson
Ik probeerde mezelf te kalmeren. Me te beseffen wat er nu eigenlijk echt aan de hand was. Wat op dit moment echt belangrijk was. Ik werd over vier maanden vader. Hopeloos keek ik naar Nessa toen ze aan de andere kant van het bankje kwam zitten. De woede was wat gezakt, maar ik kon er nog steeds niet over uit. Toen ze begon te vertellen hoe ze er achter kwam wilde ik het liefst mijn handen voor mijn oren slaan. Verwoed schudden ik mijn hoofd. 'Dus neem je die beslissing maar zelf. Nes, dit gaat niet alleen om jou leven maar ook om dat van mij.'
Dit was gewoon niet waar. Ze ging me straks gewoon vertellen dat ik in een of andere sprank programma zat en alles een grote grap was. Maat het was geen grap. En Nessa die mijn hand op haar opgezwollen buik legde bevestigd het. Er was even duidelijk beweging te voelen onze mijn vingertoppen. Ik huiverde bij het idee, waarna ik langzaam opkeek. 'Kunnen we nu naar huis?' Vroeg ik zachtjes. Ik wilde hier niet kwaad in de regen blijven zitten en gewoon naar huis. Om alles te laten bezinken.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Liam Payne.

'Ja Alex, het is echt heel lief. Geweldig dat je ons wilt steunen.' zei Victoria. Alex knikte glimlachend. 'Ach, jullie zijn vrienden, en Liam ken ik al zowat mijn hele leven. Ik heb wel wat voor jullie over hoor,' zei ze. 'Awh, dat is lief. Maar als er wat is kan je ook altijd bij ons terecht' zei ik met een glimlach. Een grijns sierde haar lippen toen ik over de namen begon. Ze knikte vrolijk en kwam met een ellenlange lijst terug, zoals ik al zei. 'Hier!' zei ze en gaf me de lijst. 'Kijk maar wat je leuk vindt, andere namen streep je maar door. En als je nog ideeën hebt kan je die erop zetten.' zei ze en ging weer zitten. Ik knikte, en bekeek de lijst. Ik keek naar Alex die maar een beetje naar de grond staarde. Er is iets met haar, maar ik weet niet wat. Haar stemming sloeg ineens om toen ik vroeg of ze het al aan haar ouders had verteld. 'Nee…' zei ze zacht. 'Ik ben echt niet van plan het weg te halen hoor!' zei ze vastberaden. Ze pakte mijn handen vast. 'Het kindje is van ons, en zelfs onze ouders kunnen dat niet van ons afpakken.' zei ze. Ik glimlachte. 'Daar heb je gelijk in. En natuurlijk laat je het niet weg halen, dat is wel het laatste wat ik zou willen.' zei ik.

---

How far is far

[Moeten ze nou echt nog de studio in, of niet? Dat snap ik niet. Is het net als het programma dat ze overal worden gefilmt? of niet?]

Nessa Jane Horan
Ik zuchtte schuldbewust bij zijn woorden. "Het spijt me, Boo." zei ik zacht, maar wel vol van berouw. Ik had het hem gewoon direct moeten zeggen. Over 2 tot 4 maanden zou hij een vader zijn. Logisch dat hij zich verraadde voelde. Dat had ik hem namelijk ook besefte ik nu... en dat was het meest vervelende gevoel ooit. Ik voelde me schuldig, zo schuldig daar waren geen woorden voor. Woorden waren ook niet genoeg om mijn excuses hiervoor aan te bieden. Ik zuchtte bij zijn vraag, maar hij liet zijn hand wel op mijn buik liggen. Ik zou waarschijnlijk blauwe plekken krijgen, maar zijn warmte was fijn tussen de ijskoude regen door. Ik legde mijn handen op de zijne die op mijn buik lag en nam die stevig in mijn handen. "Kunnen we alsjeblieft eerst een koffie halen ofzo? Gewoon om deze trip niet helemaal negatief te laten zijn. Je wil niet weten hoeveel het me spijt en ik weet dat geen excuus of smeekbede het goed zal maken wat ik heb gedaan. Maar laten we gewoon koffie gaan halen, net als eerst. Alsjeblieft. ik wil niet dat je zo achter het stuur kruipt." Ik was echt heel erg bang dat we dan een ongeluk zouden krijgen. Normaal reed hij namelijk al echt niet goed en in deze staat zou het een wonder zijn als we 100 meter zonder brokken konden volhouden had ik zo een gevoel.

---

Bowties were never Cooler

Victoria Aurora Dannielynn West

Alex knikte glimlachend. 'Ach, jullie zijn vrienden, en Liam ken ik al zowat mijn hele leven. Ik heb wel wat voor jullie over hoor,' zei ze. 'Awh, dat is lief. Maar als er wat is kan je ook altijd bij ons terecht.' glimlachte Liam terug. Ik was heel blij dat Alex voor ons klaarstond, ik denk dat Liam en ik het op sommigen momenten wel nodig hebben. Toen ik Liam de ellenlange lijst liet zien, knikte hij. Waarschijnlijk overweldigde dit alles hem wel een beetje, ik moest hem ook tijd geven om ditnalles even te verwerken en een aantal namen uit te kiezen. Toen ik vastberaden vertelde dat het kindje enkel van Liam en mij was, en dan ik het nooit weg zou laten halen, knikte Liam alweer. Ja, hij stond volledig achter me, ik wist het wel. 'Daar heb je gelijk in. En natuurlijk laat je het niet weg halen, dat is wel het laatste wat ik zou willen.' Plots sprongen de tranen in mijn ogen. Dapper veegde ik ze weg. 'Awh, ik ga niet huilen hoor.' grinnikte ik. 'Dit moeten we vieren! Limonade?' Ik mocht natuurlijk nog geen alcohol, en al mocht het wel, met de baby zou ik het toch nooit doen.

---

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

[Uhm het was eigenlijk de bedoeling dat ze naar de studio gingen maar ach ja,
Ze worden nu overal gefilmd]

---

Spoiler alert: you will save yourself