[200] Teen mom || Speeltopic - Speeltopics

Teen mom, je kent het vast wel. Een tiener die moeder wordt. Meestal wordt het één groot drama, of misschien ook niet. Ook op MTV is er een programma genaamd Teen Mom. Dit keer begint het weer. Het gaat over vijf meiden en hun vriendjes (of misschien wel niet...), die al als tiener ouders geworden zijn. Zal er erge ruzie ontstaan? Of gaat alles gewoon soepel?


Rollen:
Teen moms (5):
- Jacelyn "Jace" Athene Woodley || Vriendin Harry Styles || Woodley
- Valeria "Val" Elle Shayk || Vriendin Zayn Malik || RonaIdo
- Nessa Jane Horan || Vriendin Louis Tomlinson || KiliOfDurin
- Elanore Elijah Woodward || Vriendin Niall Horan || Pwettyness
- Victoria Aurora Dannielynn West || Vriendin Liam Payne || Whisperings

De vriendjes:
Harry Styles: Tomles
Niall Horan: LegoIas
Zayn Malik: KiliOfDurin
Louis Tomlinson: KhaIeesi
Liam Payne: PresIey

Familie/vrienden:
Katherina "Kath" Juliana Cortezon || Harry's beste vriendin || Pwettyness
Alexandra "Alex" Maria Jase || Harry's beste vriendin || LegoIas


Regels:
- Een post van minstens 200 woorden
- Niet andermans personage besturen
- Maximaal 2 rollen per persoon. 1 vriendje/teenmom en 1 familie/vriend
- Ruzie IC mag natuurlijk gewoon, OOC niet, dat vecht je maar ergens anders uit.
- Nobody's perfect, dus je personages ook niet.
- 16+ mag, maar hou het wel netjes
- Niemand buitensluiten
- Hou je aan deze regels. Zo niet, dan krijg je een waarschuwing. Ga je hier toch mee door, kan ik je uit de RPG zetten
- Have fun!


Begin:
Alle mensen zijn verzameld in een studio waar de meiden aan hun vriendjes/de mensen die zij of hun vriendjes mee hebben gebracht het hele verhaal moeten vertellen. Diegenen die het nog niet weten hebben dus ook geen idee waarom ze er zijn, maar degenen die dat wel al weten hebben gewoon even tijd om met elkaar te praten en de anderen te ontmoeten.
Soms moeten ze naar de studio om met de presentator te praten. Dit slaan we over maar dat betekend wel dat ze dus weer met zijn allen zijn.

[ bericht aangepast op 18 feb 2014 - 20:02 ]

---

Spoiler alert: you will save yourself

Harry Styles
Ik tikte ontspannen mee met het ritme van de muziek op het stuur. Eigenlijk moest ik een stuk gespannener zijn, aangezien Jace me meesleepte naar een of andere studio. Ik wilde echt graag weten waar ze ons voor had opgegeven, al hield ik mijn nieuwsgierigheid in bedwang. Al ging dat niet lang meer lukken. Zachtjes neuriede ik wat mee met de melodie en keek even kort opzij toen ze begon te spreken, en keek weer snel weg omdat ik echt op het verkeer moest letten. Ik humde wat om te laten merken dat ik luisterde. De vraag die volgde liet me even fronsen en haar opmerking daarna nog meer. Het liet een gevoel van wantrouwen bij me binnen. 'Hoe bedoel je? Is er iets gebeurt?' vroeg ik met lichte bezorgdheid in mijn stem. Als iemand haar iets had aangedaan ging ik de verantwoordelijke persoonlijk opzoeken en iets aandoen. We stonden nu voor een rood stoplicht dus had ik even de tijd om haar aan te kijken. Met een hand liet ik het stuur los en plaatste die onder haar kin en draaide die zo dat ze me wel moest aankijken. Vlug plaatste ik een vederlicht kusje op haar lippen en keek haar nog steeds wat bezorgd aan. Als er iets was moest ze het me echt vertellen, anders kon ik niet helpen.

---

Because I love him, do I need another reason?

Jacelyn Athene Woodley

Ik keek op door zijn vinger onder mijn kin. Hard beet ik op mijn lip en glimlachte toen ik zijn lippen op de mijne voelde. "Ik moet het je vertellen, maar dan moeten we even stoppen." Mompelde ik zacht. Ik wist absoluut zeker dat het mis zou gaan als we nog op de weg waren en dat wilde ik niet. Dit keer keek ik paniekerig naar buiten en knikte. "Maar beloof me wel dat je me niet gaat verlaten na de woorden die ga zeggen." Zei ik zacht terwijl mijn blik nog steeds op de weg is gevestigd. Straks ging hij nog denken dat ik vreemd was gegaan, wat niet was. Dat zou ik mezelf nooit veroorloven. Ik zou het nooit over mijn hart kunnen krijgen en ik wist voor een volle honderd procent dat het kind van Harry was. Als zestien-jarige moest ik echt voorzichtiger zijn. Ik haalde weer diep adem en draaide me om naar hem. Ik knipperde mijn tranen weg, waarna ik knikte. Waarom had ik het zo lang geheim gehouden, dit was veel moeilijker dan ik had gedacht. Ik omhelsde mijn buik weer en sloot mijn ogen voor een paar seconden. Waar was de zelfverzekerde Jace gebleven, want ik kon mezelf niet meer in mezelf vinden op het moment.

---

I don't want you to die, I want you to suffer.

Alexandra Jase

Liam komt ook aangelopen. Ik knuffel hem. 'Hey, wat doe jij hier?' vraagt hij. Ik haal mijn schouders op. 'Victoria zei dat ik moest komen' leg ik uit. 'Hoe gaat het? Weet jij trouwens waarom we moesten komen?' vraagt hij. ik haal mijn schouders op. 'Nee, ik moest gewoon komen. Meer weet ik niet,' zeg ik simpel. 'Hé…' snikt Victoria, die de deur heeft geopend. 'Sorry jongens… Kom binnen.' Ik loop naar binnen en kijk even rond. Ik ben hier bijna nooit geweest, alleen tijdens feestjes enzo. Ze knuffelen en Liam geeft haar een kusje op haar voorhoofd. Ik zeg niks maar het voelt niet goed. 'Wat wou je vertellen? Je kan me alles vertellen, dat weet je he?' vraagt Liam. Ik sta er gewoon een beetje ongemakkelijk bij, samen met die vriend van Victoria. 'Ik ben zwanger van jou en ik weet dat we nog jong zijn maar ik hoop dat je hem of haar met mij wilt opvoeden.' Ik weet niet wat ik moet doen of moet zeggen. Het is alsof de hele wereld kapot valt. Een stilte valt in de kamer. Ik kan zelf ook niks zeggen en een gigantische knoop vormt zich in mijn maag. 'Ik hou van je, en we gaan samen het kindje opvoeden.' Op de een of andere manier vind ik het maar niks dat Liam het zo opvat. Het betekend dat hij heel veel van haar houdt en sowieso bij haar blijft. En dat betekend dat ik nul komma nul procent kans meer heb om zijn vriendin te worden. Maar daar gaat het nu niet om. Ik moet Liam helpen, zorgen dat hij een goede vader wordt. Ik ga naast ze op de bank zitten en kijk Liam aan. 'Ik zal jullie helpen om die baby op te voeden, op mij kun je wel rekenen hoor,' zeg ik. Eigenlijk wil ik huilen en wegrennen, tegen Victoria schelden en iets kapot maken. Maar in plaats daarvan zet ik een glimlach op.

---

Spoiler alert: you will save yourself

Niall Horan

'J-ja ik ben zwanger Niall.' De woorden komen uit haar mond en ik kan het niet helpen om in tranen uit te barsten. 'Al bijna drie maanden.' Ik weet niet wat ik voel, aan de ene kant ben ik boos omdat ze het niet verteld heeft, alleen aan de andere kant ben ik ook blij omdat we nu grote kans hebben dat we een echt gezin worden. Maar het is allemaal teveel, ik ben bang voor onze toekomst. 'En ik weet dat we nog jong zijn, en dat we beide nog studeren.. m-maar ik doe het echt niet weg, en je zal echt wel een goede vader zijn hoor..' Bij de woorden 'Ik doe het echt niet weg' weet ik dat ze vastbesloten is. 'Wordt alsjeblieft niet boos.. loop alsjeblieft niet ineens weg..' Ik wil haar heel graag beloven dat ik bij haar zal blijven, maar opeens kan ik het niet meer. Ik weet het zelf niet meer. 'H-het is heel veel om opeens te horen,' leg ik uit. Ik weet niet wat ik moet doen, hoe ik moet reageren, of ik moet lachen of juist niet. 'Het komt allemaal wel goed,' zeg ik. Ik kan niks beloven, maar dat vertel ik haar niet. Ik wil niet dat ze haar vertrouwen verliest, of dat ze denkt dat ik nu niet meer van haar hou. 'Hoe lang weet je het al?' vraag ik. Allemaal dingen die door mijn hoofd schieten maar ik niet kan verwoorden. Eigenlijk wil ik wegrennen, naar huis gaan en daar gewoon alleen zijn, maar dat zal niet lukken en dat is ongelooflijk oneerlijk tegenover Elanore.

---

Spoiler alert: you will save yourself

Valeria "Val" Elle Shayk

Hij parkeerde de auto al snel op een lege plek en stapte uit. "Kom je, liefje. Jij moet vanaf hier de weg wijzen want ik weet het niet." zei hij terwijl hij de deur aan mijn kant opende. Ik zag zijn voorzichtige glimlach en ik glimlach zwakjes. Ik zag hoe hij een hand door zijn haren haalde en ik bijt wat nerveus op mijn lip. 'Ja.. Is goed.' zeg ik en ik pak voorzichtig zijn hand vast. Ik loop richting de studio en trek hem zacht achter me aan. Elke stap voelt zwaarder naarmate ik het gebouw nader.
Ik duw de deur open en loop naar binnen terwijl ik nog steeds Zayn's hand vast heb. Uiteindelijk zie ik verderop een bank staan waar ik dus snel naartoe loop. Ik plof neer en kijk kort naar mijn handen die de warmte van Zayn's hand missen. Ik bijt kort op mijn lip en voel de kleine deukjes in mijn lip staan. Mijn blik schiet voor een seconde naar mijn buik maar ik kijk al snel weer voor me uit. 'Zayn... Beloof me asjeblieft dat je niet heel boos op me wordt..' zeg ik met een lichte trilling in mijn stem. Dit was niks voor mij.. Thuis was ik zelfverzekerd en had ik een grote mond. Kijk hoe ik er nu bij zit.. Ik kijk op en kijk voorzichtig in Zayn's bruine ogen.

---

El Diablo.

Louis William Tomlinson
Natuurlijk schok Nessa toen ik mijn armen uit het niets om haar heen sloeg. Ik had eigenlijk ook niet anders verwacht. Ik grinnikte zachtjes, terwijl ik haar liet blijken dat ik het maar was en grijnsde bij het kusje op mijn kaak. Waar ik geen genoegen mee nam en razendsnel een echt kusje van haar stal. Mijn handen wreven even over haar opgezetten buik, en ik moest moeiten doen om mijn flauwe opmerkingen voor me te houden. Met een grote glimlach keek ik haar aan toen ze zich omdraaide in mijn armen en ik drukte nog een klein kusje op haar neus. Ik kon er niets aan doen, ik was gewoon veelte vrolijk. Even schudden ik mijn hoofd toen ze vroeg of we konden gaan. 'Ik zou het niet durven om andere plannen te maken.' Zei ik onschuldig, terwijl ik werd afgeleid door de kat en deze even over zijn kopje moest kroelen. Ik zou Nessa thuis wel vertellen dat ik was gecast en haar meteen mijn gekochte cadeautje geven. Daarbij had ze ook nog een verassing voor mij en daar wilde ik natuurlijk niet bij in de weg staan. Nee natuurlijk niet, ik hield van verassingen. Ik pakte haar hand beet om vervolgens de paar meter naar de auto te lopen. Waar ik haar weer gedwongen moest loslaten om in te stapen.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Zayn Malik
Ik glimlachte toen ze mijn hand pakte. Ze stapte wat nerveus uit en ik deed de auto op slot. Daarna liep ik met haar mee richting een of andere studio. Ik was echt heel erg verward. Hopelijk werd het snel duidelijk. We liepen een van de studios in en daar ging ze zitten op een bankje. Ik ging naast haar zitten en speelde nerveus met haar vingers. Ik hield zo veel van haar, maar ik was ook heel bang voor wat ze voor me verzweeg. Bij haar vraag drukte ik een kusje op haar wang en trok haar op mijn schoot. "Ik kan nooit boos op je worden, lief. Je kan me triest maken, teleurstellen en mijn hart breken, maar ik kan niet boos op je worden." Het was waar. Waarschijnlijk zou ik me afreageren op het eerste wat ik zag als het me boos zou horen te maken, maar absoluut niet op haar. Dat zou ik nooit kunnen. Ik drukte een kus in haar nek terwijl ik mijn handen op de hare legde die op haar schoot lagen. Ik hield zo veel van haar, maar nu was ik gewoon heel erg bang voor wat zou komen. "Wil je me alsjeblieft vertellen waarom we hier zijn?" vroeg ik voorzichtig. Ik wilde het nu wel heel graag weten. Ik voelde me nu echt fysiek ziek van de spanning. Als het nog veel langer zou duren zou ik het weinige eten wat ik at eruit gooien.

Nessa Jane Horan
Ik glimlachte tegen zijn lippen bij zijn kusje, maar spande me wel weer aan toen hij over mijn buik wreef. Hij zou het straks weten, maar toch. Ik draaide me om in zijn armen en glimlachte bij het kusje op mijn neus. Hij was zo'n schatje. Louis was daarbij ook echt abnormaal vrolijk, zelfs voor zijn doen. Ik glimlachte bij zijn semi-onschuldige woorden. Waarom was ik toch voor zo'n geweldige mafkees gevallen? Onze kat kwam even uit mijn tas kijken en Louis aaide kort over zijn hoofdje. Ik glimlachte bij het zien ervan. Niet veel later pakte hij mijn hand en sleurde me mee naar de auto. Ik liep zo snel mogelijk mee. Het was goed dat ik nog zo hard trainde, anders had ik dit echt niet meer gekunt. Bij de auto zette ik mijn spullen op de achterbank en ging daarna op de bijrijdersplaats zitten. Ik hoopte zo dat hij me gewoon niet zou verlaten. Dat was mijn grootste angst, naast het feit dat hij me tot overhaaste keuzes zou dwingen, waar ik later spijt van zou krijgen. Ik legde mijn handen zonder dat ik het merkte op mijn buike en de kat kwam erop liggen. Ik aaide zacht over zijn hoofdje en hoorde hem spinnen. Ik gaf Louis het adres. Zelf had ik geen rijbewijs. Hij was dan wel een malloot op de weg, ik kon niet rijden. Ik haalde een hand door mijn haren en speelde met de punten. "Ik hou van je, Lou." zei ik zacht voor ik weer verder ging met de kat aaien.

---

Bowties were never Cooler

Liam Payne.

Ze vond het blijkbaar geweldig dat ik zei dat we het kindje samen gingen opvoeden, wat mij liet glimlachen. Ze greep me vast en begroef haar gezicht in mijn shirt. 'Echt waar, Li?' lachte ze blij. Ik knikte. 'Echt waar' zei ik. 'Ik hou ook van jou,' zei ze daarna. Ik glimlachte en drukte een kus op haar hoofd. Alex kwam naast ons op de bank zitten en keek me aan. 'Ik zal jullie helpen om die baby op te voeden, op mij kun je wel rekenen hoor,' zei ze. Ik glimlachte. 'Dank je, dat is erg lief van je.' zei ik, en knuffelde haar kort. Het is fijn om zulke goede vrienden te hebben die voor je klaar staan wat er ook gebeurd. Het is niet niks om ineens voor een kindje te gaan zorgen, maar samen komen we er wel uit, en ik weet zeker dat we heel erg veel van het kindje gaan houden. 'En, al over namen nagedacht?' vroeg ik. Victoria kennende had ze al hele waslijsten met namen bedacht, en kon ze niet kiezen. 'Heb je het je ouders eigenlijk al verteld?' vroeg ik daarna aangezien dat best belangrijk is. Ik zou waarschijnlijk een preek van mijn ouders krijgen, maar ze zullen er uiteindelijk wel vrede mee hebben, maar ik wist dus niet hoe Victoria haar ouders daar over denken.

---

How far is far

Victoria Aurora Dannielynn West

Liam knikte. 'Echt waar.' Tranen van blijdschap sprongen in mijn ogen, alle spanning kwam er nu eventjes uit. Huilen deed ik niet, nee, daar was ik te blij voor. Toen ik vertelde dat ik van hem hield, drukte Liam een kus op mijn hoofd. Ik zag dat Alex naast ons was komen zitten op de bank. 'Ik zal jullie helpen om die baby op te voeden, op mij kun je wel rekenen hoor,' zei ze. Ik glimlachte, gedeeltelijk echt, gedeeltelijk nep. Ik wist dat ze Liam's beste vriendin was, maar ze moest beseffen dat zij de moeder niet was. Wanneer Li en ik weg gingen, of gingen werken tegen die tijd, zouden we ons kindje wel bij de ouders droppen, anders konden we Alex' hulp nog inschakelen. 'Dank je, dat is erg lief van je.' antwoordde Liam, waarna hij haar kort knuffelde. 'Ja Alex, het is echt heel lief. Geweldig dat je ons wilt steunen.' Ik meende wel wat ik zei, we hadden nu tenminste iemand die het oké vond wat Liam en ik zonet hadden besloten.
'En, al over namen nagedacht?' vroeg Liam aan mij. Een grijns sierde mijn lippen, oh ja. Ik knikte vrolijk en stond op om de ellenlange lijst te pakken. 'Hier!' Ik gaf het papier aan Liam. 'Kijk maar wat je leuk vindt, andere namen streep je maar door. En als je nog ideeën hebt kan je die erop zetten.' Ik ging weer voorzichtig zitten op de bank. Normaal gesproken zou ik erop ploffen, maar ik was bang dat het niet goed was voor de baby. Al was het nog niet echt een baby.
'Heb je het je ouders eigenlijk al verteld?' vervolgde Liam. Mijn hele stemming sloeg om. Ineens was mijn vrolijke bui verdwenen, en was ik weer zo nerveus en gespannen als daarnet. Ik schudde mijn hoofd. 'Nee…' zei ik zachtjes. Liam's ouders zouden het denk ik wel erg leuk vinden als ze te horen kregen dat ze opa en oma werden. Het eerste waar mijn ouders aan zouden denken was vast dat ze zo jong grootouders werden, maar ik wilde het kind heel graag houden. 'Ik ben echt niet van plan het weg te halen hoor!' zei ik vastberaden. Ik pakte Liam zijn handen vast. 'Het kindje is van ons, en zelfs onze ouders kunnen dat niet van ons afpakken.'

---

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

Louis William Tomlinson
Zodra ik mijn sleutel weer in het contact stopten klonk de muziek alweer zachtjes door de speakers. Het was nu nog de radio, maar zodra ik de muziek van de musical zou krijgen, zou dat waarschijnlijk de enige muziek zijn die ik zou luisteren. Bang dat ik het anders niet optijd in mijn hoofd zou hebben. Ik deed nog snel mijn riem om en stelde de TomTom in op het adres wat Nessa me gaf. Het kwam me totaal niet bekend voor en mijn nieuwsgierigheid werd steeds groter. Heel even keek ik Nessa vreemd aan toen ze zei dat ze van me hield. Het was niet dat we dat nooit tegen elkaar zeide, maar het was zo uit het niets. 'Ik ook van jou sweetcheeks, dat weet je.' Beloofde ik haar snel, waarna ik me op de weg focuste. Bij een bekend nummer ging de radio al snel wat harder en Ong ik zachtjes mee, terwijl ik de TomTom volgde. Mijn vingers tikte vrolijk mee op het stuur, terwijl ik uit mijn ooghoeken af en toen naar Nessa keek. Ergens wist ik wel dat er iets noet klopte. Er was duidelijk iets, maar ik was te gelukkig en waarschijnlijk veelte snel afgeleid om het goed op te merken.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Nessa Jane Horan
Net voor hoj de motor startte deed ik de riem om. Het was niet helemaal comfortabel, maar goed genoeg. Luke lag nogsteeds op mijn buik en spinde zacht terwijl ik hem aaide. Het leek wel of ondertussen Louis met de seconde nieuwsgieriger werd, waardoor ik juist nerveuzer werd. Hij reed weg op aanwijzingen van de TomTom en ik keek wat uit de voorruit. Zacht mompelde ik dat ik van hem hield, wat me een gekke blik van hem opleverde, maar ook een paar woorden die me heel goed deden. Hij hield in elk geval wel van me en dat was echt heel fijn om te weten. Of het straks ook zo zou zijn was een ander verhaal, maar voor nu kalmeerde het me in elk geval een beetje. Net als mijn vriendje zijn stem toen er een bekend nummer op de radio kwam. Ik sloot mijn ogen en luisterde in stilte. Het was dat hij een acteur was, maar anders zou hij zo de muziekwereld in kunnen rollen. Ik keek uit de voorruit en zag dat we er al bijna waren. Ik voelde me misselijk worden, al wist ik niet of dat kwam door een trap tegen mijn maag of door de spanning en onzekerheid. Van ochtendmisselijkheid had ik ook een tijdje flink last gehad, maar dat was nu weer een stuk minder gelukkig. Daarbij was het nu geen ochtend meer. Ik zag de studio verschijnen toen hij een bocht omdraaide. "Parkeer hier maar, Boo." zei ik terwijl ik met enige moeite mijn tas van de achterbank pakte en de grijze kat met de blauwe ogen er weer in deed.

---

Bowties were never Cooler

Alexandra Jase

'Dank je, dat is erg lief van je.' Hij knuffelt me. 'Ja Alex, het is echt heel lief. Geweldig dat je ons wilt steunen.' Ik knik en glimlach. 'Ach, jullie zijn vrienden, en Liam ken ik al zowat mijn hele leven. Ik heb wel wat voor jullie over hoor,' zeg ik. Toch klinkt het niet zo vrolijk als dat het zou moeten. Ze beginnen te praten over babynamen en ik haak af. Ik kijk gewoon naar de grond en ben boos op alles en iedereen, Maar nog steeds heb ik een glimlach op mijn gezicht. Ik merk dat de sfeer in de kamer verandert en kijk op. 'Ik ben echt niet van plan het weg te halen hoor! Het kindje is van ons, en zelfs onze ouders kunnen dat niet van ons afpakken.' Boem, dat doet pijn. Het is van hun, alleen van die twee. Liam en Victoria. Ik wil gewoon dat Liam mij eens ziet. Maar zo mag ik niet denken. Hij wordt vader, hij moet haar helpen, en ik moet er voor hem zijn, toch? Dan is het makkelijk en moet ik gewoon verder gaan, met een andere vriend. Dat is wat ik misschien nog wel het ergste vindt. Nu heeft Liam het natuurlijk druk, en heeft hij waarschijnlijk geen tijd meer voor mij. Kom ik op de derde - misschien nog lager - plaats. 'Moet ik anders wat drinken halen?' vraag ik.

---

Spoiler alert: you will save yourself

Louis William Tolinson
Langzaam ging de muziek wat harder. Ik moest altijd muziek hebben of iets als ik auto reed. Gewoon omdat ik anders nog afgeleid werd door de strepen op de weg en ze bijvoorbeeld mooi gaan tellen in plaats van me werkelijk op het verkeer te richtingen. En aangezien ik al niet een van de beste bestuurders was. Je zou haast denken dat ik mijn rij instructeur had omgekocht. Daarbij werd ik rustig van de muziek en zou ik niet gaan lopen zenuwen over de verassing. Ik kon er stiekem gewoon een beetje slecht tegen. Ik hield de TomTom in de gaten zodat ik niet verkeerd zou rijden. Daar zag ik mezelf namelijk wel voor aan en Nessa waarschijnlijk ook. Ik keek heel even naar Nessa toen ze eerder zei dan de TomTom dat ik kon stoppen en keek toen pas echt goed waar we waren. Langzaam pakeerde ik de auto en keek ik vreemd om me heen. 'Oke, wat ben jij allemaal van plan?' Vroeg ik verward toen ik een studio zag. Meestal dacht ik wel te weten waar Nessa af en toe naartoe wilde met haar gedachten, maar ik was nu totaal blanco.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

(Reageer vanavond)

---

Yeah, and people in hell want Slurpees.

Niall Horan

'Sorry,' mompel ik en ik sta op. Zonder achterom te kijken loop ik naar buiten en ga ik ergens op een bankje zitten. Tranen beginnen nu echt over mijn wangen te stromen en dan kijkt natuurlijk ook nog iedereen naar mij. Ik zie opeens een auto aankomen. Die auto lijkt precies op die van Louis, Nessa's vriend. Ik kijk naar de auto en zie daar inderdaad Louis en Nessa zitten. Ik loop naar mijn kleine zusje toe. 'Hey, waarom zijn jullie hier?' vraag ik verbaasd. Elanore had niks over Nessa gezegd. Ik merk dat mijn gezicht nog steeds betraand is en zucht. Opeens schiet er een gedachte door mijn hoofd, maar dat kan niet waar zijn. Het is mijn kleine zusje. Alleen het idee al is vreselijk. Natuurlijk is mijn zusje niet zwanger. Waarschijnlijk heeft Elanore gewoon tegen haar gezegd dat ze moet komen voor mij ofzo. Ik voel regendruppels en merk dat ik hier in mijn T-shirt sta. Geweldig, gaat het ook nog regenen. Wat verwachtte ik anders, het is Engeland. Opeens begint het hard te regenen. Maar ik wil niet naar binnen, dat durf ik niet. Ik wil niet Elanore onder ogen komen en de waarheid tegen haar moeten zeggen. Ik wil gewoon dat dit allemaal niet zo is.

---

Spoiler alert: you will save yourself