[200] Teen mom || Speeltopic - Speeltopics

Teen mom, je kent het vast wel. Een tiener die moeder wordt. Meestal wordt het één groot drama, of misschien ook niet. Ook op MTV is er een programma genaamd Teen Mom. Dit keer begint het weer. Het gaat over vijf meiden en hun vriendjes (of misschien wel niet...), die al als tiener ouders geworden zijn. Zal er erge ruzie ontstaan? Of gaat alles gewoon soepel?


Rollen:
Teen moms (5):
- Jacelyn "Jace" Athene Woodley || Vriendin Harry Styles || Woodley
- Valeria "Val" Elle Shayk || Vriendin Zayn Malik || RonaIdo
- Nessa Jane Horan || Vriendin Louis Tomlinson || KiliOfDurin
- Elanore Elijah Woodward || Vriendin Niall Horan || Pwettyness
- Victoria Aurora Dannielynn West || Vriendin Liam Payne || Whisperings

De vriendjes:
Harry Styles: Tomles
Niall Horan: LegoIas
Zayn Malik: KiliOfDurin
Louis Tomlinson: KhaIeesi
Liam Payne: PresIey

Familie/vrienden:
Katherina "Kath" Juliana Cortezon || Harry's beste vriendin || Pwettyness
Alexandra "Alex" Maria Jase || Harry's beste vriendin || LegoIas


Regels:
- Een post van minstens 200 woorden
- Niet andermans personage besturen
- Maximaal 2 rollen per persoon. 1 vriendje/teenmom en 1 familie/vriend
- Ruzie IC mag natuurlijk gewoon, OOC niet, dat vecht je maar ergens anders uit.
- Nobody's perfect, dus je personages ook niet.
- 16+ mag, maar hou het wel netjes
- Niemand buitensluiten
- Hou je aan deze regels. Zo niet, dan krijg je een waarschuwing. Ga je hier toch mee door, kan ik je uit de RPG zetten
- Have fun!


Begin:
Alle mensen zijn verzameld in een studio waar de meiden aan hun vriendjes/de mensen die zij of hun vriendjes mee hebben gebracht het hele verhaal moeten vertellen. Diegenen die het nog niet weten hebben dus ook geen idee waarom ze er zijn, maar degenen die dat wel al weten hebben gewoon even tijd om met elkaar te praten en de anderen te ontmoeten.
Soms moeten ze naar de studio om met de presentator te praten. Dit slaan we over maar dat betekend wel dat ze dus weer met zijn allen zijn.

[ bericht aangepast op 18 feb 2014 - 20:02 ]

---

Spoiler alert: you will save yourself

Niall Horan

'Daarom zou je er dus al niet over gekomen zijn, je kijkt vierentwintig, zeven naar mij.' Ik grinnik. 'Daar heb je een punt.' Ze kijkt twijfelend omhoog. 'Ni...' Ik weet nu al dat ze me iets gaat vragen of vertellen waar ze al een tijdje mee zit. 'Misschien een raar onderwerp om over te beginnen nu. Wanneer zou jij eigenlijk kinderen willen?' vraagt ze. Ik kijk haar verbaasd aan. Dat had ik niet verwacht. Opeens schieten er allemaal vragen door mijn hoofd, die ik niet stel. 'Ik weet niet... Ik denk dat we eerst gewoon onze studies af moeten maken...' Ik maak mijn zin niet af omdat ik me iets bedenk. Mijn ogen schieten weer naar haar buik. 'Elanore... Je wil toch niet zeggen dat...' Alweer kan ik mijn zin niet afmaken. 'Ben je zwanger?' gooi ik er maar. Ik hoop dat het niet zo is, ik weet niet wat ik anders moet doen. Ik hou heel veel van haar, maar ik ben twintig, ik kan toch geen goede vader zijn?

---

Spoiler alert: you will save yourself

Elanore Woodward Horan

"Ik heb altijd een punt." zeg ik grijnzend, en toen was het punt aangekomen dat ik had gevraagd over kinderen, ja ik moest het immers ooit vragen toch? Dan wist ik zometeen alvast hoe hij zou reageren. 'Ik weet niet... Ik denk dat we eerst gewoon onze studies af moeten maken...' Maar hij maakt zijn zin niet af, en zijn ogen schieten naar mijn buik. 'Elanore... Je wil toch niet zeggen dat...' Hij maakt zijn zin weer niet af,. 'Ben je zwanger?' gooit hij er uit. Bang bijt ik op mijn onderlip, te bang om te zeggen dat het zo is. Voorzichtig ga ik recht zitten en kijk hem aan, als ik langzaam knik. "J-ja ik ben zwanger Niall." Hij wist dat ik het liefste van situaties wegliep, niet dat we ruzie hadden enzo, maar met vrienden als ik ruzie had, liep ik altijd weg. Puur omdat ik geen zin had in discussies of een ruzie. Maar nu, nu kon ik gewoon niet weglopen. " Al bijna drie maaden.." Pers ik eruit en kijk naar mijn handen, die in mijn schoot liggen. "En ik weet dat we nog jong zijn, en dat we beide nog studeren.. m-maar ik doe het echt niet weg, en je zal echt wel een goede vader zijn hoor.." Zeg ik, want natuurlijk wil ik niet dat hij boos word en wegloopt, dat zou serieus gewoon het ergste zijn dat er is. Ik zou finaal instorten, naar mijn zusje gaan en dagenlang huilen. " Word alsjeblieft niet boos.. loop alsjeblieft niet ineens weg.." zeg ik zachtjes, zonder op te kijken. Tranen wellen op in mijn ogen en een enkele loopt over mijn wang. Waarom moest mijn perfecte leven, met de perfecte jongen in duigen vallen alleen hierdoor al. Ik moest binnenkort een examen doen op Brennanstown Equestrian Academy. En hoe wou ze dat gaan doen, als ze zelf niet eens terug zou kunnen komen in Ierland, als ze geen geld bij had. De tranen begonnen nu echt te lopen. Wat als hij haar zou verlaten..

---

Yeah, and people in hell want Slurpees.

Liam Payne.

Victoria had me opgebeld dat ze met me wou praten, en dat ik naar haar toe moest komen, en dat deed ik dan ook. Ik pakte mijn autosleutels, en liep naar mijn auto. Ik heb geen idee waarom ik moest komen, maar daar zou ik snel genoeg achter komen. Inmiddels was ik aangekomen bij Victoria haar huis. Ik stapte uit en deed mijn auto op slot, waarna ik naar de voordeur van haar huis liep waar Alex stond. 'Hey, wat doe jij hier?' vroeg ik, en gaf haar een knuffel om haar te begroeten. Er is wel echt iets aan de hand, aangezien Alex ook moest komen. Ik zag Victoria door het raam, en klopte er op om haar te plagen. 'Hoe gaat het?' vroeg ik aan Alex. 'Weet jij trouwens waarom we moesten komen?' vroeg ik toen. Ik had nog steeds geen enkele hint waarom ik moest komen, misschien wist Alex het.

[I'm sorry, ik ben echt inspiratieloos xd]

[ bericht aangepast op 8 feb 2014 - 15:24 ]

---

How far is far

Louis William Tomlinson
Ik was iets later dan normaal. Ik had voor het eerst auditie gedaan voor een groot toneelstuk en was nog werkelijk gecast ook. Ik had altijd al een zwak gehad voor Peter pan, maar om hem nu werkelijk te mogen spelen in een enorm toneelstuk, was iets waar ik niet over had durven dromen. Ik kon dan ook niet wachten om het aan Nessa te vertellen. Ik had haar expres niets verteld over de auditie. Gewoon, zodat als ik niet goed genoeg was, waar ik vanuit was gegaan, ik niets hoefde te zeggen. Ik had op de toneelschool ook altijd de grote rollen gehad, maar dit was totaal iets anders. Want hier zouden niet enkel ouders van de leerlingen komen kijken. Het verkeer werkte ook niet echt mee en zelfs het laatste stoplicht zat tegen. Ik zag Nessa al staan, met haar rug naar me toe. Ik kwam vandaag vanaf de andere kant omdat de audities ook aan de andere kant van de stad waren. Ik parkeerde mijn auto even snel en omdat ik wist dat toeteren zinloos was, omdat ze waarschijnlijk toch muziek aan het luisteren was en ze me van achter niet zou verwachten, stapten ik uit. Stilletjes sloop ik op haar af, totdat ik bijna tegen haar rug stond. Grijnzend sloeg ik mijn armen om Haar middel. Haar middel dat een tijdje terug nog heel wat slanker aanvoelde. Maar ik was slim genoeg om te weten het niet over het figuur van een vrouw te hebben en dus drukte ik mijn lippen tegen haar wang.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

-

[ bericht aangepast op 8 feb 2014 - 15:19 ]

---

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

Victoria Aurora Dannielynn West

Ik werd steeds nerveuzer. Liam was er nog niet en ik was heel, heel erg zenuwachtig over wat hij zou gaan zeggen. Zometeen vond hij ons te jong, misschien zouden mijn ouders er ook op tegen zijn. Dat zou ik nog het allerergste vinden, als mijn ouders er niet achter stonden. Vroeger,toen ik een jaar of negen was, vroeg ik altijd aan ze of ze het leuk zouden vinden als ik een kind kreeg. Dan zeiden ze dat ze het hartstikke leuk vonden, alleen zouden ze het jammer. Inden als het al zo vroeg gebeurde. Ik was nog geen achttien, zouden ze het dan jammer vinden? Ik kreeg het benauwd en streek met mijn hand door mijn haar. Ik had het idee dat de baby mijn paniek voelde, al was het nog maar een cel. Het was echt van. In, de baby was van mij en van Liam. Plotseling werd er op de deur geklopt, Alex. Liam's beste vriendin. Ik was blij dat ze was blij dt ze er was, misschien was het voor Liam een stuk makkelijker als hij hoorde dat hij vader werd en Alex er ook bij was. Ik zag dat ook mijn vriend was aangekomen, hij klopte op het raam. Meestal gierde ik het uit als hij me zo plaagde, maar nu kon ik er niet om lachen. Tranen welden in mijn ogen op. Was het wel verstandig om Alex ook uit te nodigen? Misschien nam ze het voor Liam op en haatten ze me allebei. Met trillenden handen opende ik de deur, ik zag dat Liam tegen Alex aan het praten was. 'Hé…' snikte ik. 'Sorry jongens… Kom binnen.' Heel misschien had een van hen al een vermoeden over wat ik wilde vertellen.

---

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

Liam Payne.

Dit keer kon ze niet lachen om mijn plagerij, en dat was al een teken dat er iets aan de hand is. Even later deed ze de deur open. 'Hé…' snikte ze. 'Sorry jongens… Kom binnen.' zei ze daarna. 'He, wat is er?' vroeg ik doelend op haar gesnik. Ik trok haar in een omhelzing, en gaf haar een kus op haar voorhoofd. Ik pakte haar hand en nam haar mee naar de bank, en ging er op zitten met haar naast me. 'Wat wou je vertellen?' vroeg ik. 'Je kan me alles vertellen, dat weet je he?' zei ik, en had nog steeds haar hand vast waar ik zacht met mijn duim overheen streek. Ik kan duidelijk zien dat er wat is, en ik wil haar helpen. Het is vreselijk om degene waarvan je houd in stress te zien. 'Wat het ook is, het komt wel weer goed.' probeerde ik haar te troosten.

---

How far is far

Victoria Aurora Dannielynn West

Liam reageerde meteen op het feit dat ik huilde. 'He, wat is er?' vroeg hij direct, waarna hij me in een knuffel trok en zijn lichaamswarmte me overweldigde. Ik had het beste vriendje in de hele wereld. Niet een vriendje dat enkel van je houdt wanneer het hem uitkomt. Nee, Liam was iemand die je beschermde wanneer je het nodig had. De jongen gaf me een kus op mijn voorhoofd, waarna hij mijn hand pakte en me naar de bank trok. Liam ging zitten, en ik volgde zijn voorbeeld, binnen nu en vijf minuten zou Liam het weten, zou mijn hele leven veranderd zijn. 'Wat wou je vertellen?' vroeg Liam. 'Je kan me alles vertellen, dat weet je hè?' Ik knikte lichtjes. 'Ik durf niet meer…' fluisterde ik piepend. Ik wilde het niet meer, was ik maar nooit zwanger geraakt. Hoe dom was ik geweest om het als zestienjarige, onbeschermd te doen? Ik was simpelweg een idioot, ik had kunnen voorspellen dat dit zou gebeuren. Ik kon nog terug, maar ik wilde niet. 'Wat het ook is, het komt wel weer goed.' troostte hij me. Nú moest het gebeuren. Dit was het minst onhandige moment. 'Liam,' begon ik, met tranen in mijn ogen. Zenuwachtig nam ik een grote hap lucht, ik merkte dat de baby met me mee leefde. 'Ik ben zwanger van jou en ik weet dat we nog jong zijn maar ik hoop dat je hem of haar met mij wilt opvoeden.' ratelde ik achter elkaar. Ik hoopte dat Liam het had verstaan, ik had namelijk geen zin alles opnieuw te moeten vertellen.

---

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

Liam Payne.

Ze ging naast me op de bank zitten. Ze knikte lichtjes toen ik zei dat ze me alles kan vertellen. 'Ik durf niet meer…' fluisterde ze piepend. 'Ik word niet boos, vertel het maar gewoon.' zei ik. 'Liam,' begon ze, en ik keek haar aan. 'Ik ben zwanger van jou en ik weet dat we nog jong zijn maar ik hoop dat je hem of haar met mij wilt opvoeden.' ratelde ze achter elkaar. Alles moest even tot me door dringen. 'Wat?' vroeg ik, ook al had ik het prima gehoord. 'Je, je bent zwanger?' vroeg ik. Inderdaad, we zijn ontzettend jong, maar we hebben het er toch echt zelf naar gemaakt. Tuurlijk moet ik aan het idee wennen, maar ik ga zeker niet voor mijn problemen weg rennen. Ik ga haar helpen. 'Maak je maar geen zorgen, we gaan hier samen uit komen.' zei ik, en knuffelde haar. 'Ik hou van je, en we gaan samen het kindje opvoeden.' zei ik. Ik had geen idee wat mijn ouders er van zouden vinden, en al helemaal niet wat Victoria haar ouders er van zouden vinden, maar samen komen we er wel uit, dat weet ik zeker.

---

How far is far

Victoria Aurora Dannielynn West

Liam bleef even stil, waarschijnlijk haatte hij me nu. 'Wat?' vroeg hij, zie je wel, hij vond het belachelijk. Hij vond het belachelijk dat ik er niks tegen had gedaan, maar hier kon je niks tegen doen. Het was ook stom dat ik geen pil had geslikt of zo. 'Je, je bent zwanger?' Liam kon het waarschijnlijk nog steeds niet geloven. Nu was ik waarschijnlijk zijn vriendin niet meer, maar zijn ex-vriendin. Misschien vond hij het wel leuk, misschien vond hij het eigenlijk fantastisch! Waarom liep ik telkens weer zo negatief te denken? Het was toch prachtig dat je de eer kreeg een nieuw leven op te voeden? Zien hoe het naar school gaat, hoe het opgroeit… 'Maak je maar geen zorgen, we gaan hier samen uit komen.' zei Liam, waarna hij me knuffelde. Ieder ander tienermeisje was nu dolblij geweest, maar deze woorden lieten me verstenen. Hij wist het dus nog niet, hij had twijfels over het stichten van een gezinnetje. Al mijn gedachtes waren juist geweest. 'Ik hou van je, en we gaan samen het kindje opvoeden.' vervolgde Liam. Plotseling lichtte mijn wereld op, alsof alles even stil stond, alle oorlog veranderd was in vrede voor een enkel moment. Ik greep de jongen vast en begroef mijn gezicht in zijn shirt. Ik zou moeder worden, samen met Liam zou ik het mooiste kind van de wereld gaan opvoeden. Zeker weten. 'Echt waar, Li?' lachte ik blij. 'Ik hou ook van jou,'

[ bericht aangepast op 8 feb 2014 - 16:47 ]

---

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

Zayn Malik
Bij mijn vraag wuifde ze het in eerste instantie weg. Ik vroeg dus maar niet verder, ondanks mijn zorgen en nieuwsgierigheid. Ik bleef dus maar gewoon zacht over haar arm aaien en draaide de zoveelste bocht om. Langzaam aan werd ik toch best nerveus. Of in elk geval voelde dit niet helemaal goed. Ik had geen idee waar ik heen ging en Val leek iets voor me te verzwijgen en dat vond ik maar niets. Toch was het adres zeker weten niet van de rechtbank, geloof me, dat wist ik, dus dat was het in elk geval niet. Door mijn korte lontje had ik namelijk een iets minder prettige ervaring met het rechtssysteem, al had ik nooit tijd hoeven zitten. Taakstraf tot twee keer toe voor lichte mishandeling en openbaar dronkenschap. Ik was er niet trots op, maar het was nou eenmaal gebeurt. Ik hoorde haar slikken en slikte zelf even bij haar vraag. Ik wou echt dat ik volmondig Natuurlijk Niet kon zeggen, maar dat ging niet. Er waren namelijk zelfs in mijn boekje wat onvergefelijke dingen. "Dat kan ik niet beloven, lieverd. Ik ben bang dat je dit vraagt omdat je iets onvergefelijks hebt gedaan en dat je daarom ook zo geheimzinnig doet. Maar als je bijvoorbeeld mijn familie iets hebt aangedaan weet ik niet of ik dat wel kan." antwoordde ik naar waarheid. Mijn familie was alles voor me en hoe hard het ook was, zij gingen voor de liefde van mijn leven.

Nessa Jane Horan
Ik werd helemaal in de muziek gezogen en zolang Louis hier niet aan kwam rijden, wat ik onder mijn voeten zou voelen, maakte dat niets uit. Plots voelde ik twee warme bekende armen om mijn middel. Door het plotse klonk een klein hoog geluidje uit mijn mond, maar al snel relaxte ik weer en glimlachte bij de warmte van mijn vriendje. Ik zette mijn muziek af en keek op naar hem. "Hey Boo." zei ik zacht voor ik een kusje tegen zijn kaak drukte. Ik stond zo eigenlijk wel prettig tegen zijn lichaam aan en met zijn armen stevig om mijn buik. Bij die gedachte verstarde ik weer een beetje. Shit. Mijn buik. Ik had vannacht voor het eerst een schopje gevoelt. Wat als dat nu zou gebeuren? Ik was zo bang dat Louis het zou merken. Ook was ik heel bang dat hij boos zou worden omdat ik het had verzwegen en hem via deze route het hem liet ontdekken. Ik draaide me dus maar om in zijn armen en keek omhoog. "Zullen we gaan? Of had je iets anders in gedachte?" Ik had hem vertelt dat ik een verrassing voor hem had. Meer had ik niet gezegd, want meer was er ook niet over te zeggen. Of het een leuke verrassing voor hem zou zijn wist ik namelijk niet. Dat zou hij zelf moeten beslissen. Ik pakte mijn tas ondertussen van de stoep en de kat miauwde zachtjes. Ik glimlachte en keek toen weer naar Louis. Hij zou een perfecte vader zijn als hij zou willen, maar ik was echt doodsbang dat hij me hierom zou verlaten.

---

Bowties were never Cooler

Valeria "Val" Elle Shayk

"Dat kan ik niet beloven, lieverd. Ik ben bang dat je dit vraagt omdat je iets onvergefelijks hebt gedaan en dat je daarom ook zo geheimzinnig doet. Maar als je bijvoorbeeld mijn familie iets hebt aangedaan weet ik niet of ik dat wel kan." antwoordde hij en het voelt alsof mijn hart even stil staat. Ja, dit ging niet goed komen.. Denk ik dan. Ik hoop dat ik me zoals altijd teveel zorgen maak en dat hij uiteindelijk ook blij is. Maar nu weet ik het allemaal niet zo zeker meer. Ik voel een traan uit mijn ooghoek rollen en snel veeg ik het weg zodat hij niks gezien heeft.
Ik dwing mezelf om niet te huilen en het lukt gelukkig. 'Nee, het is niet jouw familie. Dat zijn geweldige mensen.' zeg ik met een zwakke glimlach. Ik kijk kort naar Zayn en dan naar buiten. Ik zie de studio verderop maar iets weerhoud me ervan om naar binnen te gaan. Ik zucht even kort en werp een blik op mijn zwarte combat boots. 'Zayn.. Stop de auto.' zeg ik dan toch. Ik bijt weer zacht op mijn lip en ik kijk naar voren. Mijn gezicht verstopt zich met mijn dikke lokken. Ik duw ze al snel achter mijn oor zodat ik hem normaal aan kan kijken..

---

El Diablo.

-

[ bericht aangepast op 8 feb 2014 - 18:16 ]

---

I don't want you to die, I want you to suffer.

Jacelyn Athene Woodley

Ik haalde diep adem terwijl ik naar uit mijn raam naar buiten keek. We waren op weg naar de studio en Harry wist nog van niks. Eerlijk? Het maakte me kapot, maar ik was gewoonweg bang dat hij kwaad zou worden en ik wilde hem absoluut niet kwijt. Ik friemelde aan de mouw van mijn trui, waarna een zucht mijn mond verliet. Vandaag moest ik het wel vertellen, vandaag was ik precies veertien weken zwanger en dat moest ik verbergen onder een grote trui. Ik beet op mijn lip en keek toen naar mijn schoenen, die opeens erg interessant waren geworden. "Harry?" Mompelde ik zacht, maar mijn blik bleef op mijn schoenen gevestigd. "Om welke rede zou je me verlaten?" Vroeg ik zacht. Ik wilde hem absoluut niet kwijt om de rede dat ik zwanger was van hem en het feit dat Harry's beste vriendin mij niet echt mocht was ook niet een fijn gevoel wetende dat ze het weer op me zou gaan munten. Ik haalde diep adem en omhelsde mijn eigen buik even. Het enige wat ik wist dat ik mijn eigen kind niet kwijt wilde, nog voor geen goud. "Want ik hou van je en ik wil je nooit kwijt." Mompelde ik zacht.

---

I don't want you to die, I want you to suffer.

Zayn Malik
Ik reed stil en toch vrij nerveus door terwijl ze stil bleef. Ik was nu echt achtig voor wat ze achter hield. Ik had een naar gevoel in mijn buik. Dat voorspelde niets goeds. Ik bleef toch over haar arm aaien. Tot ik wist wat het was wilde ik haar niet veroordelen. Ik zuchtte en draaide nog een bocht. Toen ze toch een antwoord gaf verliet een opgeluchte zucht mijn mond. Ik was nogsteeds erg nerveus en nieuwsgierig, maar mijn familie had er gelukkig niets mee te maken en ze mocht ze ook nog. Plots zei ze dat ik moest stoppen. Ik keek rond en zag nog een plekje. Ik draaide er met enige moeilijkheid in. Ik stapte uit en liep om om haar deur open te maken. "Kom je, liefje. Jij moet vanaf hier de weg wijzen want ik weet het niet." zei ik met een heel voorzichtig glimlachje. Ik was vrij bang en gespannen op dit moment. We waren nu in de mediabuurt van de stad. Waarom waren we hier? Ik snapte er echt niets meer van. Ik keek nog eens rond en haalde een hand door mijn haren. Ik was altijd heel precies over mijn haren, maar voor nu was ik te gespannen. Normaal werd ik juist veel vervelender over mijn haar als ik gestrest was, maar nu was ik zelfs daar te nerveus om. Ik vond het echt niets om niet te weten wat me te wachten stond.

---

Bowties were never Cooler